Als versieren niet zo makkelijk gaat #184 Met Dima, Richard en Mlig

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 09:27 schreef Deezertje het volgende:
Al die vakantie en weekendjeswegfoto's op Facebook nu... Ze zullen het best gezellig hebben samen, maar het is wel allemaal lekker selectief. Alleen de happy moments delen. Je leest werkelijk nooit op zulke sites dat ze weer eens bonje gehad hebben over een onbenullig dingetje

Ik sta deze zomer helaas sowieso 2-0 achter.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mocht dat eenmaal klaar zijn heb ik er blijvend profijt van en een bonk aan zelfvertrouwen bij!

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 11:34 schreef Pope-of-Dope het volgende:

[..]

Probeer het eens langs de voedingweg:

- Cut zuivel
- Cut margarine
- Cut chips, patat, pizza, magenotronmaaltijden, McDonalds, aka, alle troep.
- Verminder je carb inname (iig brood)

Wat blijft er dan nog over: Vlees, vis, groente, fruit, noten, eieren. Als je vastberaden bent kan ik je aanraden om het allemaal biologisch te kopen (Farmers market).

quote:

Op woensdag 24 juni 2015 16:18 schreef syndroom het volgende:

[..]

Kun je het probleem niet beter bij de bron aanpakken en gewoon wat meisjes voor die gast regelen? Ik heb het met hem te doen.

quote:

Op zaterdag 27 juni 2015 23:24 schreef Deezertje het volgende:
Over investeren in jezelf gesproken... net uitgerekend wat de behandeling bij de dermatoloog (= meer zelfvertrouwen straks hopelijk) me gaat kosten en daarvan had ik prima op vakantie gekund deze zomer... Ach, het was dat of nog jaren hopen dat het vanzelf overgaat...

quote:

Op zaterdag 27 juni 2015 23:24 schreef Deezertje het volgende:
Over investeren in jezelf gesproken... net uitgerekend wat de behandeling bij de dermatoloog (= meer zelfvertrouwen straks hopelijk Dit gaat m'n zelfvertrouwen een boost geven) me gaat kosten en daarvan had ik prima op vakantie gekund deze zomer... Ach, het was dat of nog jaren hopen dat het vanzelf overgaat... Een investering in mezelf op dit moment echter belangrijker dan op een strand liggen.

quote:

Op woensdag 24 juni 2015 23:30 schreef Pope-of-Dope het volgende:

[..]

Hij kan alleen zichzelf helpen. Ik kan hem alleen de deur laten zien, hij moet er zelf doorheen lopen.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2015 15:55 schreef syndroom het volgende:
Ik weet niet echt wat ik aanmoet mijn mijn lusten, mijn opgekropte seksuele frustratie maken het alleen maar moeilijker. Voorheen kon ik altijd mijn lusten kwijt aan mijn stroom aan nieuwe porno maar sinds mijn leverancier nauwelijks nieuwe releases meer uitbrengt is de frustratie alleen maar toegenomen.

[..]

Ik heb wel wat met je eerdere advies gedaan maar het lukt mij maar niet om een gesprek aan te knopen. Dit probleem is onderdeel van een onderliggend groter probleem en dat is dat ik moeite heb om contact te leggen, of het nou om mannen of mooie vrouwen gaat. Wat kan ik doen? Bijvoorbeeld een cafe bezoeken zonder te kunnen praten voelt heel ongemakkelijk.

quote:

Op woensdag 1 juli 2015 00:43 schreef blondetrien het volgende:
Syndroom, waarom zou het raar zijn om te vragen waar de Starbucks is of hoe laat het is? Niet vervelend bedoelt maar als jij daar al onzeker over bent dan is dat niet gezond en moet je daar echt bij jezelf aan werken (maar daar was je geloof ik al achter 😉 ). Je staat jezelf anders enorm in de weg straks. En nee, zijn geen rare vragen, ik hoor ze vrij vaak.

quote:

Op woensdag 1 juli 2015 01:38 schreef syndroom het volgende:

[..]

Ja maar stel je eens voor, ik stel die vraag 'Waar is de starbucks?' en krijg antwoord terug. Wat dan? Ik ben best bereid om eens te experimenteren maar als je zo'n vraag stelt moet je het toch zo zien om te buigen dat ze ook echt met je in gesprek willen gaan.

De weg vragen hoeft niet vreemd te zijn, is mij ook een keer gevraagd maar na antwoord te hebben gegeven lopen ze gewoon weer door.

Ik moet wel bekennen dat ik op zulke momenten best gespannen ben, misschien dat het een afschrikwekkend werkt? Blijft moeilijk als je niet gewend bent om met mensen te praten.

quote:

I used to be into weightlifting. I’ve always been a naturally skinny guy so when I first started going to the gym, it was really rough.

Like I couldn’t bench the barbell rough. Like I would want to put a paper bag over my face when I walked into the gym rough.

The results didn’t come fast. It took probably three months for me to see any change in front of the mirror.

That’s a hard thing to come to grips with. Making sacrifices each day for something that you’ve been told will happen, but you can’t fully see yet. After all, I had been skinny my whole life. How was I supposed to know that I would actually get stronger?

…But after those few initial months of suffering, I realized a few important things.

1.The more often I consistently made it to the gym, the stronger I got.

2.The only person who really cared how skinny or weak I was in the gym, was me. (aka everyone at the gym was worried about themselves not others).

I also used to be god awful at public speaking.

If you're in business or any other profession where projecting confidence is essential, you can't afford to be god awful at public speaking. Among other things, it made job interviews a nightmare and important work presentations complete hell.

I would get so nervous that I basically couldn’t function like a normal human. I couldn’t think clearly. I couldn’t calm my mind. When the time came for me to stand up and...gulp...speak, with everyone watching, I found myself with an uncontrollably shaky voice and this desperate search for control. It was like I was white knuckling the handles of a roller coaster as I watched it derail on the tracks right in front of me.

I panicked a lot. I panicked during a poetry class while reading a poem. I panicked during an important meeting with a director at work. I panicked during a crucial sales pitch. I panicked while reading a book to a third grade classroom. Much like my physical muscles, my public speaking muscles were also size zero.

One day at the gym, I had a breakthrough with my muscles. Not with my biceps.

But I had this grand idea about how to get over my fear of public speaking. I was going to build my public speaking muscles the same way I was building my physical ones. I made my first 'workout routine' right there at the gym.

I needed several things from my routine. First and most importantly, I needed a routine that I could manage early on given my “scrawny stature” in front of people. In other words, I needed to start small and build a formidable foundation of confidence before I started actually doing any sort of intimidating speaking.

Secondly, I needed a routine that targeted all the important muscles groups -- because to only focus on giving speeches or presentations at work would be the equivalent of only lifting my upper body at the gym.

I targeted three essential speaking muscle groups:

1.social insecurity/fear of rejection (for my fear of what other people thought of me) 2.center of attention moments (for impromptu and hot seat moments) 3.public speaking competence (so I actually was saying stuff that made sense).

I also needed a routine that increased in difficulty as I got stronger. Because after a few weeks of the same old exercises, you'll need to lift more weight. Psychologists call this ‘Progressive Exposure.’

I broke my workout plan into three phases: •Phase 1: Foundational Stage (weeks 1-3) •Phase 2: Building Real Muscle (weeks 4-6) •Phase 3: Dude, You’re A Beast (weeks 7-10)

Here’s basically what it looked like starting out.

Week 1-3: Foundational Stage 1.Make eye contact with a stranger. – 1x per day 2.Start conversation with a stranger. – 2x per week 3.Go to a Toastmasters club (free public speaking org) and sit through a meeting (without speaking). -1x per week 4.Wear something you feel uncomfortable wearing. – 1x per week

Weeks 4-6: Building Real Muscles 1.Make eye contact with a stranger without looking away and smile -1x per day 2. Approach someone from the opposite sex and start conversation. – 1x per week 3. Go to Toastmasters, participate, and give a speech. – 1x per week 4. Join an acting class. 5.Share an embarrassing story with a person you admire. – 1x per week

Weeks 7-10: Dude, You’re A Beast 1.Approach someone from the opposite sex and ask him/her out. -1x per week 2. Join an improv acting class. 3.Wear something magnificently weird in public – 1x per week 4.Do something magnificently weird in public – 1x per week 5.Give an impromptu speech in public – 1x per week 6.Call a 5-star hotel and ask for a discount on a room. 1x per week 7.Volunteer for a talk at work.

I followed the framework precisely. It was never easy. I struggled many days and some days I gave up. Weeks 7-10 were torture. But they also were hilarious.

I mean, I went tango dancing and made a fool of myself. I dressed like a Buddhist monk on a Saturday. I gave an impromptu speech in Starbucks pretending I was a corporate employee in town from Seattle. I danced to Frank Sinatra in a department store with a shoe saleswoman. I got a lot of discounts on hotel rooms just because I asked.

About two years later, I found myself speaking at M.I.T.

Me. The dude who panicked all those times. The dude who’s public speaking muscles were smaller than a kidney stone. I guess those weird things I did in public made me strong.

-Nick

quote:

Op woensdag 1 juli 2015 07:58 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Het is ook geen versierpoging. Het gaat er eerst om dat je vertrouwd raakt met communicatie en de reacties van mensen leert begrijpen. Dus begin zo klein mogelijk, stel een paar vragen waar niemand wat achter zoekt.

Om echt te communiceren zul je toch gewoon bij verenigingen o.i.d. moeten gaan, maar dat is de volgende stap. Je moet eerst je comfort zone uit.

quote:

Op woensdag 1 juli 2015 01:38 schreef syndroom het volgende:

[..]

Ja maar stel je eens voor, ik stel die vraag 'Waar is de starbucks?' en krijg antwoord terug. Wat dan? Ik ben best bereid om eens te experimenteren maar als je zo'n vraag stelt moet je het toch zo zien om te buigen dat ze ook echt met je in gesprek willen gaan.

De weg vragen hoeft niet vreemd te zijn, is mij ook een keer gevraagd maar na antwoord te hebben gegeven lopen ze gewoon weer door.

Ik moet wel bekennen dat ik op zulke momenten best gespannen ben, misschien dat het een afschrikwekkend werkt? Blijft moeilijk als je niet gewend bent om met mensen te praten.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2015 21:26 schreef syndroom het volgende:
Is dat niet een beetje raar om met zulke vragen willekeurige mensen aan te spreken? Daarmee hou je ook niet echt een gesprek op gang lijkt me. Ik kamp al met dit helse probleem sinds ik in groep 1 zat.

Het grote probleem is dat er wel grote behoefte is naar sociaal contact, graag vrienden wil maken waar je mee kan omgaan, maar als je zelf al grote moeite hebt om het eerste contact te leggen en een gesprek op gang te houden is dat ontzettend moeilijk. Daarbij is mijn gehoor ook niet al te best waardoor het al een stuk moeilijker wordt.

Het is ook zo dat ik in het dagelijks leven weinig in contact kom met mensen, de enige contacten die ik heb zijn eigenlijk erg oppervlakkig, mijn moeder en de vaste groep mensen waarmee ik werk waarvan het contact eigenlijk ook maar beperkt blijft tot het geven van opdrachten en commando's.

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 19:28 schreef Pope-of-Dope het volgende:
Daarmee kom je dan ook op het volgende: Accepteer dat je een sociaal probleem hebt. En realiseer je dat het ok is. Sommige zijn van nature charismatisch, anderen moeten het leren. Het ene is niet beter dan het andere.

quote:

Op donderdag 2 juli 2015 23:32 schreef ook_gek het volgende:

[..]

Charisma heb je of niet, valt niet aan te leren. Soms loopt iemand de ruimte binnen en dan weer je al, daar moet je geen geintjes mee maken. Als hij iets zegt doe je dat of geloof je dat. Waar een andere persoon je direct het gevoel geeft, daar ga ik mee lachen! Met hem ga ik een top tijd tegemoet. Zelfs als de 2 naakt zijn en zelde uiterlijk hebben. En ze kunnen qua charisma nooit ruilen.

Wat je wel kan leren is zelf verzekerd overkomen. En dat is wat jij bedoelt denk ik. Wat vind jij? Ja uhm uhm ja wat vind jij zelf? Of, ik vind dat onzin omdat. Dat is een wereld van verschil maar heeft niks met charisma te maken

Je hebt ook van die mensen die zich heel dominant gaan gedragen in een groep. Altijd lachen om te zien als je weet dat ze zich zo voor doen. Als er dan een charismatische "leider" zegt dat de groep links af gaan terwijl de "acterende" persoon rechts zegt. Zal 90% links gaan.

Vergelijk het met Obama en Willem Alexander.
Stel zij moeten ons overtuigen van iets. Dan zal je eerder Obama geloven en volgen dan Willem Alexander. Puur wegens het hebben en minder hebben van charisma.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 18:19 schreef Pope-of-Dope het volgende:

[..]

Dat sommige mensen charisma hebben en sommige niet, daar heb je gelijk in. Je kunt het echter prima aanleren over langere termijn, net als elke andere vaardigheid. Net als dat je niet kan faken dat je piano kunt spelen kun je niet faken dat je een charismatische man bent. Je kunt echter wel dagelijks achter de piano gaan zitten totdat je er daadwerkelijk goed in bent.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 18:50 schreef ook_gek het volgende:

[..]

dat is nou juist het punt van charisma, dat leer je niet daar word iemand mee geboren. Zelfde als een knappe man of vrouw. Dat leer je ook niet aan. Dat heeft allemaal te maken met de opbouw van het gezicht en gelaatsuitdrukking te maken. Zet 100 mensen naakt bij elkaar. Zet er 1 charismatisch persoon bij. Zonder bewegen of iets te zeggen zal die geen opvallen.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2015 21:21 schreef Maryn. het volgende:

[..]

Heb je studies hierover?