DNA test hoe gaat dat?

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 13:56 schreef Leandra het volgende:
Volgens mij heeft ze er juist recht op omdat ze er niet van afgezien hebben.

Maar ik lees tussen de regels door ook dat de heks min of meer de oorzaak van de scheiding was? Fraai weer.

Klopt ja. Dat heb ik vast niet verteld omdat het natuurlijk als een bizar verhaal begon met een dna test. Ik vond het destijds hilarisch en was nieuwsgierig. Daarna wilde ik vooral weten hoe mijn vader erin staat en wat hij kan vertellen daarover. Ik ben nooit boos geweest over haar bestaan, wel over het feit dat hij ook toen het aan het licht kwam daar niets over wilde zeggen.

Maar goed de heks.
Ja achteraf bezien hebben zij een poosje een relatie gehad voordat mijn moeder erachter kwam doordat hij een e-mailberichtje van haar had uitgeprint en dat had laten slingeren. Daarna is mijn moeder (niet netjes, I know) in z'n agenda gaan neuzen en daar stonden dingen is als "eerste kus met [naam heks] enzo.
Ze heeft me dit overigens pas na de scheiding opgebiecht, van dar rondneuzen. Ze schaamde zich er heel erg voor.

Hij heeft voor de scheiding wel toegegeven met haar te hebben aangelegd, maar hij wilde niet kiezen tussen m'n moeder en haar. Was heel akward destijds. M'n moeder heeft ontzettend veel verdriet hiervan gehad en ik heb in die periode bewust weinig contact gehad met m'n vader. Ik wist me geen houding te geven.
Hij zocht het contact ook niet op overigens in die periode.

Hoe beter het ging met m'n moeder, hoe meer contact ik met hem had (maar nog steeds weinig, wel meer mailen enzo, hij is niet zon prater over de telefoon). Uiteindelijk ook bij hen op visite geweest een paar keer en zij ook bij ons.

De heks is 10 jaar jonger en een wat aparte verschijning. Zij had muziekles bij mijn vader in de periode dat ze wat met elkaar begonnen.

Nog een belangrijk ding wat daarbij een rol heeft gespeeld is dat mijn vader in die periode (begin 2010) een hersenbloeding heeft gehad. Lichamelijk was er weinig mis en dat beetje verlies in zijn blikveld aan 1 oog is teruggekomen. Maar hij is in karakter wel veranderd. Onverschilliger geworden, wantrouwender (hij had al een wantrouwende aard, dat is erger geworden). Dus mijn moeder, ik en mijn man zien dat ook als medeoorzaak van de scheiding.

Wanneer de affaire is begonnen weten we niet, er zijn nu indicaties dat het al voor zijn hersenbloeding speelde. Maar goed, ergens in die richting.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 17:15 schreef Kamelenteen het volgende:
Ik vind het behoorlijk heftig dat een vader zijn bloedeigen kinderen onterfd. De dochter uit zn eerste huwelijk, daar kan k me iets bij voorstellen (want: verder niet opgevoed, enz) maar dat ie jouw als erkend eigen vlees en bloed en dat ie van geboorte af aan opgevoed heeft, onterfd heeft vind ik echt bizar. Jou heeft ie opgevoed als zn wettig kind, alles meegegeven, enz. En dan onterf je dr als vader zijnde na zoiets..

Ook al heb je het geld niet nodig, toch zou ik overwegen die legitieme portie te claimen. Zeker omdat je zelf aangeeft dat je vermoed dat die heks een groot aandeel heeft in het onterven. En ook al heb je geen behoefte aan geld..je kunt het altijd weggeven aan een nobel doel. Bijv. aan een of ander fonds dat kinderen en muziek stimuleert, enz.

Tegelijkertijd heb ik dr weer bewondering voor dat je het niet wilt, omdat het je vaders wil was. Mja, dat botst dan weer wel met je vermoedens dat de heks een groot aandeel erin heeft.

Ik snap het hoor wat je zegt.
Ja ik denk dat de heks er een groot aandeel in heeft gehad. Maar het is mijn vader dit die ook tegenover de notaris stand heeft gehouden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Het klinkt tegenstrijdig en dat is het misschien ook. Maar de heks zal er geen last van hebben. Ik kan mijn centjes van die legitieme portie pas na haar overlijden opeisen. Nou boeja zeg.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 13:36 schreef Myrr het volgende:
Ik wil even zeggen dat ik het bijzonder (bijzonder wat weet ik niet precies, positief iig, ik had me niet in kunnen houden) van je vind hoe je je weet in te houden naar zijn vrouw, en dat ik ontzettend met je heb meegeleefd, in lurkstand, sinds dit topic er is. Jammer dat het zo is gelopen. Ik hoop dat je moeder haar deel van het pensioen opeist en dat heksvrouw en een ontzettend zuur laatste deel van haar leven heeft.

Dank je
Ik hoop het ook!

Ik had van mezelf ook niet gedacht dat ik zo 'netjes' zou zijn. Maar het heeft me gewoon veel energie gekost en nu nog steeds. Ik merk het in m'n werk. Ik ben niet zo bij de pinken deze 2 weken. Trager, meer afgeleid, meer een houding 'nou en, kan mij wat schelen, lekker belangrijk'
Zal wel normaal zijn denk ik, gaat ook wel over. Maar het doet me gewoon veel verdriet en ik kan nergens heen daarmee. Ja m'n moeder, want zij heeft een gemeenschappelijke geschiedenis. Maar zonder broers of zussen (uit1 gezin), zonder zijn familie hier om de hoek, zonder vrienden uit die tijd (alle contacten had hij verbroken), dat is eenzaam vind ik.

Ik heb echt behoefte aan praten, m'n verhaal doen. Daarom schrijf ik hier ook ongegeneerd verder. Vind ik fijn. Zet m'n gedachten op een rijtje. Ik zou zon verhaal ook ademloos volgen. Nou kan ik eens wat terugdoen. Bizar., dat wel.

M'n moeder wilde nog een brief schrijven aan de heks. Omdat ze vind dat ze onbeschoft is geweest door mij als kind niet in te lichten. Of ze het doet weet ik niet. Van mij mag ze. Als m'n moeder dat prettig vind, moet ze het doen vind ik.

[ Bericht 37% gewijzigd door Spiegelei op 20-08-2017 18:29:28 ]

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 13:40 schreef AnneX het volgende:
Hóe lang de scheiding geleden is weet ik even niet ( meer).
Fraai dat een pensioenfonds je moeder weet te vinden!

En inderdaad heb ik ademloos gelurkt in je topic.

Veel sterkte met de nasleep.

Scheiding in 2011, gehuwd 1978-2011
M'n moeder heeft het huis overgenomen en is dus nimmer verhuisd (maar ik denk ook dat ze inzage hebben in de gemeentelijke administratie)

Dankje

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 18:25 schreef loveli het volgende:

[..]

Neem je definitieve beslissing nu nog niet, emoties hebben de neiging je beoordelingsvermogen te beinvloeden. Evt uitbesteden aan een pro en er zelf geen energie in steken? De heks mag wel even zweten wat mij betreft.

Gecondoleerd met je verlies.

ik snap je antwoord, zou ik ook zeggen. Misschien denk ik er later anders over. Maar ik onderneem nu ook niets he.
Maar zweten? Dat zal tegenvallen.
Ik kan eisen dat ze een boedelbeschrijving opmaakt, zodat ik weet dat er per overlijdensdatum in de boedel viel tegen welke waarde (want ik heb niets aan de spullen zelf). Op basis daarvan kan ik mijn eigen legitieme berekenen en daarna moet ik maar zien hoe ik achter haar (hopelijk zeer spoedig en zeer pijnlijke) overlijden kom....
Ze heeft geen kinderen, geen familie in de buurt, alleen een even debiele zus die niet in de buurt woont en een bijbehorende moeder. Tja....

Oh en nu ik toch alles spui hier nog dit: (maar en even in spoiler wat reteherkenbaar voor mijn omgeving

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 18:41 schreef Kamelenteen het volgende:
Dat stukje in de spoiler. Zal dat ook nog een bewuste keuze geweest zijn van je vader om die persoon te kiezen, wetende dat je 'm ook prive goed kende of is dat toeval? Zal voor die persoon ook wel een verrassing geweest zijn.

Nu dat bekend is, mag ie daar over spreken met jou mocht je dat willen eigenlijk in privesfeer? Of is dat ook na het overlijden nog steeds niet toegestaan?

Ik vermoed toeval, met de echtscheiding heb ik hen samen naar deze persoon verwezen (en ik was daar verder niet bij) omdat ik het een goed, kundige persoon vind die heel rustig is.
De heks weet het niet dat ik die persoon ken (niet van mij althans) en zo gaat dat he. Mensen weten een adres van vorige keer en gaan daar dan weer naar terug.

Nee valt nog steeds onder geheimhouding. De persoon in kwestie weet wel van het overlijden, we zijn fb vrienden en deze persoon heeft me daar ook gecondoleerd.

quote:

Op zondag 20 augustus 2017 18:38 schreef loveli het volgende:
Huwelijk stukmaken, van familie vervreemden, kinderen onterven, zelfs afscheid met kinderen onmogelijk maken. Er is een speciaal plekje in de hel voor haar, waarschijnlijk beginnen ze het nu al extra heet te stoken.

I do hope so!

Ik zal hier in ieder geval nog wel wat posten bij eventuele andere rare ontwikkelingen en natuurlijk mijn familie.
Alhoewel ik er sterk rekening meehoud dat zij mij niet meer info gaan geven over waarom er toch zo geheimzinnig is gedaan al die tijd, wie weet.

En natuurlijk de ontmoeting met mijn halfzus. Mocht ik na oktober dit jaar niet meer reageren dan weten jullie meteen dat het inderdaad foute boel was/is en mijn halfzus de grootste crimineel van de planeet is.

Even een harde kick geven hier.

Ik ben er nog, maar de afgelopen maanden zijn echt een rollercoaster geweest.
In augustus en september ben ik langzaam maar gestaag me steeds slechter gaan voelen. Extreem somber, slecht slapen, veel dromen, geregeld ook akelig dromen. In m'n werk ging het niet tof (ik heb best een verantwoordelijke baan en ik overzag niets meer, dat is geen goede combi).
Kon me niet concentreren en had nergens zin in.
Vooral de korte nachten braken me snel op. Daar werd ik echt een partij labiel van.
M'n huisarts is niet zon pilen voorschijver en op dat moment was ik echt pissig op hem. Ik wilde gewoon een pil dat me zou helpen niet telkens aan het hele gedoe te denken.

Als ik dat zo opschrijf slaat dat natuurlijk nergens op, maar zo voelde ik me op dat moment. De ellende is wel dat zon huisarts ook maar een korte tijd heeft. Dus in 5 minuten even zeggen dat je vader dood is en dat het niet fraai is medegedeeld is ongeveer het maximale was ik kon vertellen.
Hij gaf me in overweging om met de praktijkondersteuner GGZ te gaan praten.

Ik had daar echt geen trek in, maar het ging met de dag slechter met mij. Dus toch maar naar die dame toe. Nou wat een prutser was dat!
Ik kon me hele verhaal daar doen, maar ik vond het hoogst irritant dat ze op een gegeven moment dingen zei als:
"Ja zo zijn <insert nationaliteit> mannen!"
"Oh is ze (m'n halfzus) crimineel? Spannend!"
"Oh maar bij de notaris word ook wat afgejoemdeld"

En vervolgens waren haar tips, ga eens praten met je omgeving (doe ik al trut) ga een een rondje fietsen (donder op).

Ik was niet onder de indruk en ik was behoorlijk ontstemt over haar commentaar. Ik heb m'n bekaf daarover ook gedaan bij de huisarts. Voordeel was wel dat ze eea in een verslag had gezet en ik m'n huisarts heb gevraagd of hij dat eerst wil lezen voordat ik weer langs kwam.
Afijn, doorverwezen naar een psycholoog. Daar ben ik 4 of 5 keer geweest.
Fijne rustige man, geen zweverig gedoe, want daar houd ik helemaal niet van. Geen idee wat hij in ons voorlaatste gesprek heeft getriggerd, maar ineens dacht ik "wat doe ik nou? Beetje zielig doen daar bereik je ook niets mee"

Voordat ik zover was, zijn we op vakantie gegaan. Dat was al gepland, met een bezoek aan mijn familie. Eigenlijk zouden we een soort roadtrip doen, maar dat is veel minder uitgebreid geworden. De dagen voor vertrek had ik echt een soort angstaanvallen. Ik wilde pertinent niet weg van huis.

Uiteindelijk toch gegaan, maar de route flink omgegooid al doende. We zijn minder lang weggeweest en hebben veel minder kilometers afgelegd. Wel 4 dagen bij m'n familie en m'n halfzus ontmoet.

M'n halfzus dat was vreemd. De communicatie was lastig. Ze deed redelijk normaal, maar voelde er helemaal niets bij. Zij was meer aangedaan.

Bij m'n familie was het als een warm bad. Het was heel fijn ze weer te zien en te spreken. Het was als vanouds als hoewel ik ze al meer dan 7 jaar niet in het echt had gezien. Het was ook pijnlijk. M'n oom hield het niet droog bij het alleen al horen van m'n vaders naam. Echt praten over wat er is gebeurd kon dus ook niet. Maar we hebben nu wel een Whats appgroepje waarin we foto's en tekstjes plaatsen. Ook mijn moeder zit in die groep..
Afgelopen weekend heb ik m'n brief aan mijn familie afgemaakt en nu ligt deze bij een vertaalbureau. Daarna gaat de brief naar m'n familie. Ik heb daarin mijn kant verteld vanaf de scheiding van m'n moeder tot en met heden.
Vandaag ook nog een blogpost gepubliceerd. Ik heb daar wel even over getwijfeld, maar ik ben er toch blij mee. En wat een ander daarvan vind interesseert me niet zo.
Ik ben de laatste tijd wel weer emotioneler. Het gaat als een golfbeweging op en neer.

Zo! Dat was wel weer een aardige update denk ik.
/liefdagboek

Thanks iedereen

quote:

Op donderdag 7 december 2017 21:50 schreef Mishu het volgende:
Heeft je moeder nu dat pensioen?

Oh ja, vergeten te vertellen.
Ja zij heeft het bijzonder nabestaandenpensioen.
Omdat m'n vader pas is gaan werken na het huwelijk met m'n moeder en hij voor de echtscheiding al in een vervroegd pensioenregeling zat, is er vrijwel niet in Nederland opgebouwd buiten dit huwelijk. Z'n pensioenrechten vanuit Nederland van voor het huwelijk (bij een andere branche dan waar hij later werkte) zijn destijds overgeheveld naar dit pensioenfonds.
Wellicht dat de heks nog iets krijgt van zijn buitenlandse pensioentje, maar dat kan denk ik nooit veel zijn (hij kreeg iets van 90 euro netto per maand).

M.a.w. M'n moeder krijgt alles qua bijzonder nabestaandenpensioen en dat is serieus geld (vind ik dan) kan ik je zeggen. Het gaat om honderden euro's netto per maand!
Indien ze het niet zou accepteren dan zou het bij het pensioenfonds blijven. Dus het zou sowieso niet aan de heks toekomen.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 07:58 schreef Mishu het volgende:

[..]

Lekker voor d'r. Nog een reactie van haar gehad hierop? Weet ze het überhaupt?

Ik heb geen enkel contact met de heks. Ik zoek het niet op en zij kennelijk ook niet.
Of ze het weet van het pensioen? Geen idee. Als ze dacht iets te krijgen en ze neemt contact op met het fonds dan zullen die wel zeggen hoe het zit lijkt mij.

update!
Ik kreeg vandaag een berichtje van mijn buitenlandse familie.
Het huis waarin mijn opa woonde moet verkocht worden. Mijn oom is de mening toegedaan dat ik daar ook uit zal erven en wil met mij overleggen. Over een week hebben we telefonisch contact daarover.

Allereerst wist ik niet dat dat huis een koopwoning was. Ten tweede is mijn opa al in de jaren '90 overleden en woonde hij er toen zelf al niet meer. Zijn vrouw (niet mijn oma, maar zijn tweede vrouw) heeft er volgens mij ook niet lang meer gewoond. Maar goed, ik wist dus niet eens dat dat huis er nog was.

Ik vraag me af of ik juridisch gezien wel erfgenaam ben, immers mijn vader leefde nog ten tijde van het overlijden van m'n opa. Voor zover hij erfgenaam was zal zijn aandeel nu toch bij zijn heksvrouw zitten. Of, je moet zeggen dat een gedeelte nog in de kennelijk onverdeeldheid van de echtscheiding tussen m'n vader en moeder zit (waren gehuwd in gemeenschap van goederen, volledig NL recht want m'n vader was toen al genaturaliseerd).

Of m'n opa moet iets van een testament hebben gehad waar ik/de kleinkinderen genoemd worden ofzo, Maar dan zou er ook wat geregeld moeten zijn. Ik was destijds nog minderjarig en volgens mijn moeder zijn er geen specifieke papieren getekend.... voor zover ze weet.....
Of misschien er een tweetrapmaking in dat eventuele testament staat. Zoveel vragen! Komt ook wel doordat ik er zelf veel interesse in heb (beroepsdeformatie).

Alleen het meest vervelende zou ik vinden wanneer de heksvrouw ook maar ergens recht op zou hebben. Gevoelsmatig dan. Zij heeft niets met mijn familie te maken, ik vind het al erg genoeg dat ze MIJN achternaam gebruikt.

Het kan evengoed ook zo zijn dat mijn oom mij wat gunt hoor, dus dat ik dat erfgenaamschap niet te letterlijk moet nemen. Afijn, we gaan het meemaken. Zou mijn halfzus dan ook ergens recht op hebben??

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 23:18 schreef Seven. het volgende:
Er komt geen einde aan je achtbaan.. En hoe gaat het verder met je nu? In december ging het niet best.

Echt he?! Net een soap.

Het gaat goed met mij.

Mijn aard is nogal van diepe dalen en hoge pieken plus een groot 'zelf doen' gehalte.
Eind vorig jaar was een heel groot diep zwart gat voor mij; stuurloos was ik. Ik heb uiteindelijk wel hulp kunnen accepteren en dat heeft me wel geholpen. Plus het aangehaalde contact met mijn familie (dat nog steeds voortduurt) helpt ook goed.
Natuurlijk zijn sommige dingen nog wel een pijnlijk (een herinnering, bepaalde muziek, soms gewoon ineens in de auto ofzo), maar het is zeker geen groot diep zwart gat meer.

Voordeel van 'diepe dalen' is ook dat ik hoge pieken heb.

Erover praten heeft me ook veel geholpen, gewoon spuien, niets meer niets minder.

Het enige waar ik echt heel veel moeite mee heb, is het fenomeen dat mensen de zaken altijd op zichzelf projecteren en dan zeggen dat ze precies weten hoe ik mij voel. Omdat ze toevallig ook een ouder zijn verloren. Ik kan daar bijzonder slecht tegen. Maar ik ben oud en wijs genoeg daar niet op te reageren