Mijn vriend heeft een kind bij zijn ex en zij weigert hem nu zo maar het kind mee te laten nemen terwijl dit tot 2 maanden geleden niet het geval was. Ze is compleet door gedraait en wij beginnen nu ook dor te draaien omdat dit emotioneel erg pijnlijk is. We gaan vandaag met een advocaat bellen en kijken wat we tegen haar kunnen beginnen (het is nooit voor een rechter geweest). Misschien wil iemand zijn ervaringen met mij delen en mij advies geven over wat we wel en niet moeten doen. Alvast bedankt en alleen serieuze antwoorden graag.
wens je vriend alle sterkte en succes toe...dat zal ie nodig hebben!
ik had gehoopt dat er mensen op fok zijn die in zo'n zelfde situatie zitten/hebben gezeten en die mij kunnen vertellen wat hun toen/nu hebben gedaan/doen.
quote:Als de vader het kind heeft erkend heeft hij nog geen echte rechten, pas als gedeelde voogdij is aangevraagd. En zelfs als dat het geval is is het nog heel lastig, eer je de rechtzaak hebt uitgevochten ben je zo weer een half jaar tot een jaar verder en ondertussen heeft hij zijn kind niet gezien..'
Op maandag 11 november 2002 10:51 schreef Rewimo het volgende:
Heeft je vriend zijn kind erkend? Zo ja, dan heeft hij ook rechten (en plichten). Je kunt ook navraag doen bij een wetswinkel, die kunnen je vast ook op weg helpen. Succes, het lijkt me echt vreselijk...
Heeft de moeder al een reden gegeven waarom je vriend zijn kind niet mag zien? Is het gewoon pesten of heeft zij, naar haar mening, wel een echte reden?
Ik wens jullie veel sterkte!
Maar of je dat moet willen is de vraag. Een omgangsregeling afdwingen levert vaak alleen maar ellende op (bijvoorbeeld, kind wordt steeds te laat gebracht of ze zijn met opzet niet thuis als je 'm ophaalt) omdat degene die tegen is alles zal doen om de regeling te frustreren.
Volgens mij kun je het beste nog eens proberen om het in goed overleg te doen, desnoods met haar nieuwe partner, ouders of een andere vertrouwenspersoon erbij. Ze moet toch inzien dat ze de ruzie met haar ex-partner niet over het hoofd van haar kind mag uitvechten, dat gaat namelijk ten koste van het kind en dat kan ook haar bedoeling niet zijn.
Een advocaat een officiele brief laten schrijven naar de moeder..
Laatste wat je moet/kunt proberen is via de rechter een bezoekregeling afdwingen. Maar dan nog is het maar de vraag of die regeling ook wordt nagekomen.
Helaas is het in Nederland zo geregeld dat je inderdaad naar de rechter kunt stappen, maar het helemaal geen waarde heeft. Waarom niet? Als de rechter jullie een bezoekregeling toekent, dan nog hoeft zij niet mee te werken. Volgens de wet wel, maar als zij dit weigert is er weinig tegen te doen. Jullie moeten dan opnieuw de weg naar de rechter maken. Officieel kunnen jullie dan ook de politie bellen om de uitspraak ten uitvoer te brengen. Echter dat wil je zelf niet (neem ik aan) dat de politie je kind uit huis moet halen en de politie zal zelf hier niet gauw aan meewerken. Dus blijft er dan maar één ding over en dat is opnieuw naar de rechter stappen. Ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten.
Kortom: volgens de wet kan er heel veel, maar in de praktijk heb je het nakijken als de moeder niet meewerkt.
http://www.babyinfo.nl/rubrieken/financieel/art_erkenning.asp
quote:Het lijkt er dus op dat ze het niet kan verdragen dat je vriend een nieuwe partner heeft gevonden en op deze manier haar frustraties uit. Dit gaat ten koste van het kind en dat is voor een rechter onacceptabel. Je moet het dan natuurlijk wel hard kunnen maken. De rechter kijkt ALLEEN naar het belang van het kind!
Op maandag 11 november 2002 11:22 schreef Little-Angel het volgende:
Zij laat mijn vriend zijn zoontje niet zien omdat zij mij niet vertrouwd zo zegt ze zelf. Maar tot aan augustus was dat wel het geval. Zo maar in eens besloot ze dat mijn vriend zijn kind niet mag zien.
Als je het toch laat voorkomen, waarom ga je niet voor de hogere inzet: laat je vriend gaan voor de volledige voogdij, het is tenslotte de wettelijke vader!
Trouwens, mocht het tot een rechtszaak komen, dan zal ze iets beters moeten verzinnen dan 'ik vertrouw je niet'. Je weet dan nooit waarmee iemand op de proppen komt (al dan niet dmv een advokaat). Het is mogelijk dat allerlei verhalen worden verteld die niet eens waar hoeven te zijn, om maar aan de rechter te laten blijken dat je vriend niet geschikt is om voor het kind te zorgen.
21 Mei is mijn zoon geboren, alles zag er inprincipe goed uit.
Het is 26 Juni 2002, ik word op m'n werk gebelt:m'n schoonzuster huilend aan de telefoon. S. is met die kleine weggelopen en we weten niet waar ze zitten, wordt mij vertelt.
Mijn zoon is op dat moment iets meer dan een maand oud, ik flip helemaal de pan uit en rij als een bezetenen naar huis.
Eenmaal thuis tref ik niets, mar dan ook niets aan, de slaapkamer van die kleine jongen is totaal leeg.
S. en mijn zoon zaten in een opvang huis bleek achteraf, dat is zo pijnlijk om te horen.
Een paar dagen later is zij naar mij gekomen om bepaalde zaken uit te praten.(tot op de dag van vandaag weet ik nog geen reden)
Sommige zaken waren uitgesproken en we gingen met z'n drieeën op vakantie.Naar mijn menig een hele leuke vakantie, ook omdat je voor het eerst als gezin op reis bent.
14 Oktober 2002 wederom wordt ik opgebelt, ditmaal door S. zelf, ze is weer weg en komt niet meer terug.En zegt: ik zou maar een advocaat nemen jochie.
Mijn wereld stort volledig in elkaar, ik zit op m'n werk en weet me geen raad, weer ben ik mijn zoon (nu 5 en halve maand) en vrouw kwijt.
Reden is dat zij het niet kan en niet wil dat één van mijn ouders 1x in de drie maanden één week over komen uit Spanje.
Praten heeft geen zin meer, maar ben wel m'n zoon kwijt, het kindje wat altijd mijn grootste wens is geweest.
S. wilde nooit een kind en heeft het kindje tijdens de zwangerschap totaal negatief vervloekt, maar schermt nu wel met dat kleine kereltje.
Ik krijg een brief van haar advocaat, om een omgangsregeling te treffen in het belang van ons kind.
Allemaal mooie verhalen, maar uiteindelijk kom je tot de conclusie dat je als man, totaal nergens bent.Ook al heb je het kindje erkent.
In de wet staat geschreven dat wanneer je als vader het kindje erkent en bij de opvoeding bent geweest voor een bepaalde periode, heb je recht om het kind te blijven zien.Ook als je ex-partner een nieuwe partner treft zal die op een gegeven moment kunnen eisen het kind te blijven zien.
Om het verhaal kort te houden, ik heb m'n zoon nu al 5 weken niet gezien en dat doet pijn, ook omdat ik het graag wilde en het kind graag wil opvoeden.
Maar in dit klote land zijn rechten en plichten vastgesteld, waardoor je als vader zijnde helemaal geen fuck aan hebt.Je staat machteloos en je kan het allemaal wel voor de rechter trekken, maar je bereikt er niets mee.
Je kan alleen maar betalen en wachten totdat je kind JOUW komt opzoeken op een bepaalde leeftijd.
***ik heb fictieve namen gebruikt, want ik vind niet dat dit ten schande komt van m'n zoon en m'n ex-partner, ik geef de schuld aan onze wetgeving en klote kabinet.Die extreem, linkse geiten wollen sokken manwijven.**************
Zo kan het ook.... ik ben een kind waarvan de vader het kind niet wil zien....
Sterkte er mee.....
Ze wil nog steeds zijn leven beheersen en bepalen maar helaas voor haar sta ik dat niet toe. Dylano heel veel sterkte, ik kan heel goed begrijpen wat je doormaakt!!!!! Kunnen wij, de Nederlandse samenleving, geen verschil maken door actie te ondernemen???
quote:Of zij vind dat dit een gegronde reden is of niet, is niet aan de orde.....zij is namelijk niet degene die dit kan bepalen...hiervoor is een rechter.
Op maandag 11 november 2002 11:22 schreef Little-Angel het volgende:
Zijn ex-schoonouders hebben al met hun dochter gepraat maar geloven alles wat zij zegt, en dat is een hoop blabla. Zij laat mijn vriend zijn zoontje niet zien omdat zij mij niet vertrouwd zo zegt ze zelf. Maar tot aan augustus was dat wel het geval. Zo maar in eens besloot ze dat mijn vriend zijn kind niet mag zien. Zonder gegronde reden. we gaan vanavond met enige mazzel naar een rechtshulp/advocaat en kijken wat we kunnen doen. Mijn vriend had een samenlevingscontract met zijn ex en heeft zijn kind erkent.
Als je vriend het kind erkend heeft verplicht dat tot het betalen van alimentatie, en het geeft recht op een bezoeksregeling, dit is niet optioneel. Als zij meent dat hij dit recht niet zou mogen hebben is voor haar ook de enige manier om dit via een rechter te regelen.
De vraag is alleen of de verstandhouding met de moeder hierdoor beter word.
Ik walg van ouders die hun kinderen gebruiken als materiaal om hun ruzies uit te vechten.....dat je niet met elkaar kunt leven kan gebeuren, maar daar hoeft het kind toch niet de dupe van te worden.....
Ik zou je willen adviseren hier zo snel mogelijk werk van te maken, omdat hoe langer je hiermee wacht hoe moeilijker het hard is te maken dat hij het kind graag wil zien...
Ik heb ook al gesprekken gehad met de huisarts.
De huisarts kon mij niet concreet vertellen dat S. lijdt aan een persoonlijkheids stoornis, en dat zij dit heeft overgehouden uit haar eigen jeugd.
Omdat haar moeder er ook niet was voor haar kinderen, toen het nodig was.
De beste vrouw gaat nu voor de 4e keer trouwen (48jaar) en laat haar kinderen (en kleinkinderen) aan hun lot over.
Hoe kan je aantonen bij een rechter dat je als man zijnde capabel genoeg bent om voor je eigen vlees en bloed te kunnen zorgen??
Het is zo krom hier.
Weet iemand wat het resultaat is van de "dwazevaders"??
Ik heb er nog nooit een positief bericht over gehoort of gelezen.
Misschien wordt het tijd dat er eens een politieke partij de rechten van een vader onder de loep neemt en de moeders eens aan de kaak stelt.
Ander krom verhaal. Relatie, zwanger, partner heeft geen enkele interesse in mama plus kind. Hij had er toch geen behoefte aan. Water breekt en (net als in de reklame!!!) wordt ze in een taxi gezet want hij wil blijven slapen.vader ontverantwoordelijke kl**tzak. Vader wil kind ieder weekend hele weekend, maaarrrrrr; wil kind niet naar zwemmen en ander sporten brengen (dat kost namelijk kostbare tijden is niet gezellig). Rechter verplicht mama tot ales wat papa wil, en papa mag doen en laten wat hij wil. Mama krijgt (maar) 150 euro in de maand, en betaalt school, kleding, zwemmen, sport e.d.. Kind wordt door papa her en der gedumpt, nieuwe vriendin komt kind halen, want papa ligt te slapen.
quote:het argument wat eigenlijk altijd gebruikt word in deze situaties, en ik laat even buiten beschouwing of het een terecht punt is. De band die een kind met zijn moeder heeft is dieper dan de band die het kind met zijn vader heeft.
Op maandag 11 november 2002 15:54 schreef on_air het volgende:
Foute emancipatie? Vrouwen zijn zolang niet geloofd en niet gehoord tot er rechten kwamen voor de vrouw. Dit heeft zich steeds verder ontwikkeld en we zijn nu op een punt beland waarin vrouwen alles kunnen doen en laten wat ze willen (zwakkere geslacht?!). Mevrouw wil een kindje (want dat staat zo schattig) en vind een geschikte partner. Partner is het toch niet helemaal (te weinig geld?!) en wordt op straat gezet. Allimentatie betalen mag papa wel, maar de verantwoordelijkheid en liefde tonen die hij wil, dat mag niet. Dit in de ogen van de vrouw. Hoe krom is dat?!Ander krom verhaal. Relatie, zwanger, partner heeft geen enkele interesse in mama plus kind. Hij had er toch geen behoefte aan. Water breekt en (net als in de reklame!!!) wordt ze in een taxi gezet want hij wil blijven slapen.vader ontverantwoordelijke kl**tzak. Vader wil kind ieder weekend hele weekend, maaarrrrrr; wil kind niet naar zwemmen en ander sporten brengen (dat kost namelijk kostbare tijden is niet gezellig). Rechter verplicht mama tot ales wat papa wil, en papa mag doen en laten wat hij wil. Mama krijgt (maar) 150 euro in de maand, en betaalt school, kleding, zwemmen, sport e.d.. Kind wordt door papa her en der gedumpt, nieuwe vriendin komt kind halen, want papa ligt te slapen.
Zoals ik al eerder op dit forum gezegd heb ben ik vader van een zoon en zijn zijn moeder en ik al meer als 2 jaar niet meer samen. Mijn zoon woont bij mij, maar dit is niet zonder slag of stoot gegaan.....ook ik heb moeten opboksen tegen deze argumentatie, niet eens zo zeer tegen de moeder, maar meer tegen omstanders.
Ik beweer dat een moeder niet automatisch (lees: ten alle tijde) beter voor het kind kan zorgen dan de vader. Het dragen van een kind maakt je niet automatisch een betere ouder. Dit is iets wat per geval bekeken moet worden, en daar heeft men geen tijd voor dus neemt men een standpunt in wat in 75% (??) van de gevallen correct is.
Ik ben voor emancipatie, maar wel gelijke behandeling 2 kanten op......
ik weet dat jullie het beste willen voor je vriend's zoontje, en dat verdient hij ook. Hoop dat de rechter dat ook ziet...quote:als je wilt kun je contact met me opnemen. Wil hier nog wel een aantal dingen over zeggen, maar heb geen behoefte om dat hier te doen op fok! mijn emailadres is skyhigh_@msn.com
Op dinsdag 12 november 2002 10:27 schreef Little-Angel het volgende:
Inderdaad men gaat er bijna altijd van uit dat de moeder beter is voor het kind. Nu kan ik je zeggen dat de moeder van mijn vriend zijn kind haar zoontje 5 dagen in de week van 07.00 tot 16.00 uur dumpt bij een creche omdat ze moet werken. Na 16.00 uur komt opa of oma het hummeltje halen en mag het bij hun thuis wachten tot mama klaar is met werken. Als ze eenmaal thuis zijn dan wordt er gegeten, gedouched en daarna mag het kind naar bed want het moet tenslotte weer vroeg op de volgende dag. In het weekend wordt het bij opa en oma gedumpt want mama wil graag 's avonds en overdag de hot op. Lekker stappen in de hoop ooit nog eens aan de man te komen. Het kind mag zijn papa en mij niet zien maar ondertussen ziet hij ook verdomd weinig van zijn eigen moeder. Ik ben daarintegen bereid om minder te gaan werken zodat zo'n kleintje ook een thuis heeft, samen leuke dingen doen in het weekend en door de weeks. Mijn vriend is bereid om er voor te zorgen dat hij iedere avond op tijd thuis is. En ga zo maar door, hij heeft zelfs een eigen kamertje bij ons thuis. Noemt mijn ouders opa en oma en is verders het meest makkelijke kind dat je je maar kan wensen.
Mijn ouders zij ook bereid om voor die kleine te zorgen, zodat pappa in ieder geval de centje kan blijven verdienen.
En dat is dan allemaal in het belang van die kleine man, want het is erg belangrijk dat dat kleine mannetje een stabiel onderkomen heeft, op het moment leeft hij met z'n mamma van hort naar her, dan weer tante die en dan weer bij tante die, een weekje bij z'n alcoholistische opa (die overigens al eerder het nichtje heeft geslagen) en dan weer in een huis wat te koop staat.
Bij mij heeft m'n trots een groot kamertje en kan ie zich lekker in ontwikkelen.
Z'n mamma is erg labiel en verzorgt d'r zelf totaal niet, niet in de zin van haar eigen gezondheid.
Wie en wat kan ik er als man in dit KL*** aan doen?
Ik dacht eerst dat ik de enige man was, maar gelukkig is dat dus niet.
Wat ik zo jammer vind is dat het inderdaad naar voren is gekomen, er is nog geen één man geweest die z'n gevoel openlijk durft te uiten voor z'n kroost.
Nou ik dus wel, want IK HOU VAN DAT KERELTJE!!!
sorry moest het effe kwijt.
quote:*** mijn vriend heeft het beste voor met zijn kind maar dat maakt niks uit in de ogen van de moeder. Het is puur jaloezie wat haar belet om mijn vriend zijn kind te laten zien. Ze is jaloers op wat wij hebben en wat zij wilt hebben.
Op dinsdag 12 november 2002 10:45 schreef frost_old_hate het volgende:
Tja iemand van 2 kan nog niet echt een mening hebben. Maar kinderen van een jaar of 6,7,8 en ouder dat is wel een ander verhaal. Ik denk dat dat zoontje op een bepaalde leeftijd zijn vader wel graag wil zien enzo.het komtook voor dat de moeder de vader zwartmaakt enzo door leugens ofzo,*** dat doet ze al door aangifte te doen van mishandeling en inbreuk op privancy, terwijl er niks van waar is en er getuigen bij zaten.
zodat dat kind zijn vader niet wil zien. Het boterde ook niet echt altijd even goed tussen mijn ouders. En dan had mijn moeder ook wellens het idee van ja je mag je zoon nu niet zien enzo. Maarja ik ga meestal in het weekend naar me pa. En ik had/heb het daar naar me zin enzo. Op een gegeven moment krijgt dat kind de behoefte om zijn vader te zien enzo.
*** het kind heeft al behoefte om zijn vader te zien, want hij vraagt er namelijk steeds naar, en toch houdt ze haar zoontje en ex tegen om elkaar te zien
En als die vader het beste met zijn zoon voorheeft, dan is mijn mening dat hij zijn kind gewoon mag zien. Maarja dat is slechts een mening en geen vonnis van een rechter.
quote:you've got mail
Op dinsdag 12 november 2002 10:55 schreef Little-Angel het volgende:[..]
*** mijn vriend heeft het beste voor met zijn kind maar dat maakt niks uit in de ogen van de moeder. Het is puur jaloezie wat haar belet om mijn vriend zijn kind te laten zien. Ze is jaloers op wat wij hebben en wat zij wilt hebben.
Is het misschien een stukje angst wat bij de moeder speelt, bang om het kind "kwijt te raken". als jullie een stabiele relatie hebben kan het beangstigend zijn voor haar als zij deze niet heeft.....
quote:Geeft helemaal niks Dylano, ik begrijp je pijn meer dan je zelf misschien denkt. Ik zie het iedere dag in de ogen van mijn vriend, hoor het in zijn geroep om zijn zoontje 's nachts, zie het aan de tranen die hij stilletjes plengt en voel zijn wanhoop als het weer eens te veel wordt. Je bent inderdaad niet de enige en misschien is dat een beetje een troost. Ook jij zal alles op alles moeten zetten dmv een advocaat en rechtzaak om je zoontje weer bij zijn papa te krijgen. Vraag een doktersverklaring over de geestelijke toestand van je ex, ga al haar gangen na waar ze van dan tot dan heeft gewoont, koop een taperecorder en neem op wat ze zegt door de telefoon of als je haar IRL spreekt/ziet. Doe alles wat in je mogelijkheid ligt want je wil toch ook het beste voor je kind. Als je je hart eens wilt luchten: pb_hush@hotmail.com , ik heb altijd een luisterend oor.
Op dinsdag 12 november 2002 10:53 schreef Dylano.G het volgende:
Het maakt helemaal niets uit wat de vader ook biedt.
Mijn ouders zij ook bereid om voor die kleine te zorgen, zodat pappa in ieder geval de centje kan blijven verdienen.
En dat is dan allemaal in het belang van die kleine man, want het is erg belangrijk dat dat kleine mannetje een stabiel onderkomen heeft, op het moment leeft hij met z'n mamma van hort naar her, dan weer tante die en dan weer bij tante die, een weekje bij z'n alcoholistische opa (die overigens al eerder het nichtje heeft geslagen) en dan weer in een huis wat te koop staat.
Bij mij heeft m'n trots een groot kamertje en kan ie zich lekker in ontwikkelen.
Z'n mamma is erg labiel en verzorgt d'r zelf totaal niet, niet in de zin van haar eigen gezondheid.
Wie en wat kan ik er als man in dit KL*** aan doen?
Ik dacht eerst dat ik de enige man was, maar gelukkig is dat dus niet.
Wat ik zo jammer vind is dat het inderdaad naar voren is gekomen, er is nog geen één man geweest die z'n gevoel openlijk durft te uiten voor z'n kroost.
Nou ik dus wel, want IK HOU VAN DAT KERELTJE!!!
sorry moest het effe kwijt.
Wat een verhalen allemaal.
Ik ben zelf moeder van een jochie van twee en ben gelukkig samen met de vader. Wij hebben ook onze probs gehad en ik ben idd een maand bij hem weggeweest, maar in die maand heeft hij iedere dag onze zoon gezien geknuffeld en dingen mee gedaan want ik wilde niet dat mijn zoontje de dupe werd van onze ruzie.
Alles is gelukkig weer goed gekomen maar ik wordt intens verdrietig als ik dit zo lees allemaal.
Ik moet er niet aan denken dat mij of mijn man (we zijn inmiddels getrouwd) ons kind zou moeten missen.
brrr.
Ik wil jullie heel erg veel sterkte toewensen want dit gun ik echt niemand. Ga er asjeblieft snel achteraan en zorg dat je die omgangsregeling krijgt of nog liever dat kind bij je krijgt.
Ik heb niet echt het idee gehad dat er ook maar iemand was die het zou kunnen begrijpen.
Maar ik vind het wel tof dat Little het in ieder geval opneemt voor haar vriend, ook dat hoor je tegenwoordig nog weinig.
De meeste vrouwen zij vrij egoïstisch in deze tijd en denken dan alleen maar aan een eigen kindje.
Ik zal je een mailtje sturen Little, ik stel het in ieder geval op prijs.
Is een politieke partij wel aan de orde? Wat kunnen wij mannen ermee bereiken?
Zijn er misschien nog andere vrouwen die ook van menig zijn dat het kind ook opgevoed kan worden bij zijn/haar pappa.
Een tijd geleden is er ook een rechtsspraak geweest over man die trouwde met een heroïne prostituee, gevolg was een kindje op voorwaarde dat de vrouw geen drugs meer zou gebruiken.
Na een tijd kwam de man erachter dat ze weer in het oude was vervallen, zowel het werk als in de dagelijkse behoefte.
De man heeft het in de rechtzaal uitgevochten............... ZERO, de rechter besloot dat het kindje bij de moeder net zo goed verzorgt zou kunnen worden. Ondanks dat de vrouw zwaar verslaafd en prostituee was/is.
Ik ben op het moment jaloers op die jonge gezinnen die het allemaal wel voor elkaar hebben.
Ik heb altijd gezegt dat ik het voorbeeld van m'n ouders wil naleven, die zijn inmiddels 30 jaar getrouwd en hebben 2 gezonden en goed opgevoeden jongens op de wereld rond lopen.
Maar wat misschien eens gedaan moet worden is een Nationaal onderzoek, naar de mannen die inderdaad zijn achter gelaten, met een totaal leeg gevoel.
Je praat immers over je eigen vlees en bloed, wat je zomaar niet meer mag zien.
Het maakt bij mij toch wel wat emoties los, als ik hier in het forum over m'n zoon schrijf.
Heb namelijk ook het idee om een internet pagina te ontwikkelen, wat ik hem opdraag.
Ik heb namelijk niet zoveel vertrouwen in het rechtssysteem en z'n moeder die hem bij mij weg houdt.
Zou wel eens een peiling willen houden hoeveel mensen zich bij een groepering, zouden aansluiten wat betreft dit issue.
quote:Gelukkig heb ik ook mijn beide ouders nog en die zijn reeds 27 jaar getrouwd. Ik hecht ook heel veel waarde aan een stabiele gezinssituatie waar liefde voor elkaar en voor de kinderen op nummer 1 staat. Maar misschien heb je al gemerkt dat vooral de laatste paar jaar er geen kinderen worden genomen uit liefde en als de kroon op een relatie maar vaak wordt er een kind genomen om een relatie te redden. Zo van als we maar ons kindje hebben dan komt alles wel weer goed. Hoeveel mensen gaan er niet trouwen om een jaar later weer uit elkaar te gaan. Ook ik heb op het punt van trouwen gestaan, maar ik zag het niet meer zitten en heb op het laatste moment alles afgezegd en mijn relatie verbroken. Ook ik had en heb nog steeds een kinderwens, maar ik wil alles voor elkaar hebben en mijn kind alles kunnen bieden, inclusief een vader waar ik zielsveel van houdt. Ik zeg niet dat alles eeuwig duurt maar daar ga ik wel van uit, zeker als je voor elkaar en voor een toekomst samen kiest. Dylano, ik kan je alleen zeggen dat je moet doen wat je hart je ingeeft en als dat een homepage is voor je zoon so be it. Geef het in ieder geval niet op en probeer zo veel mogelijk contact te houden met je kind en een bezoekregeling of de voogddij te krijgen. Verders mocht je een idee hebben om een landelijk probleem op te lossen deel dat gerust met ons en wellicht kunnen wij je helpen of hier aan mee doen.
Op dinsdag 12 november 2002 12:32 schreef Dylano.G het volgende:
Dat is ook het idee waar ik aan heb zitten denken.
Ik ben op het moment jaloers op die jonge gezinnen die het allemaal wel voor elkaar hebben.
Ik heb altijd gezegt dat ik het voorbeeld van m'n ouders wil naleven, die zijn inmiddels 30 jaar getrouwd en hebben 2 gezonden en goed opgevoeden jongens op de wereld rond lopen.
Maar wat misschien eens gedaan moet worden is een Nationaal onderzoek, naar de mannen die inderdaad zijn achter gelaten, met een totaal leeg gevoel.
Je praat immers over je eigen vlees en bloed, wat je zomaar niet meer mag zien.
Het maakt bij mij toch wel wat emoties los, als ik hier in het forum over m'n zoon schrijf.
Heb namelijk ook het idee om een internet pagina te ontwikkelen, wat ik hem opdraag.
Ik heb namelijk niet zoveel vertrouwen in het rechtssysteem en z'n moeder die hem bij mij weg houdt.
Zou wel eens een peiling willen houden hoeveel mensen zich bij een groepering, zouden aansluiten wat betreft dit issue.
quote:Afgezien van het feit dat er duidelijk iets gebeurt moet zijn waardoor de moeder "opeens" de vader zijn kind ontneemt. kan ik je alleen maar zeggen dat je eerst het echt zonder tussenkomst van advokaten en zeker niet de kinderrechter erbij moet halen ( daar kom je nml. nooit meer vanaf ) moet proberen, maar dan ook echt proberen!
Op maandag 11 november 2002 10:35 schreef Little-Angel het volgende:
Ik wilde even vragen wie er misschien van jullie ervaring heeft met een ex die een vader zijn kind onthoudt te zien.
Mijn vriend heeft een kind bij zijn ex en zij weigert hem nu zo maar het kind mee te laten nemen terwijl dit tot 2 maanden geleden niet het geval was. Ze is compleet door gedraait en wij beginnen nu ook dor te draaien omdat dit emotioneel erg pijnlijk is. We gaan vandaag met een advocaat bellen en kijken wat we tegen haar kunnen beginnen (het is nooit voor een rechter geweest). Misschien wil iemand zijn ervaringen met mij delen en mij advies geven over wat we wel en niet moeten doen. Alvast bedankt en alleen serieuze antwoorden graag.
Verder denk ik dat je de wensen van het kind ook in oog moet nemen, als die het niet wilt, kan jij zo hoog en laag springen als je wilt, maar je bereikt niets. In het uiterste geval laat je via een advokaat een brief naar de moeder opstellen waarin je om een bezoekregeling vraagt, gaat ze daar niet mee akkoord en je weet daty het kind de vader wel wilt zien, dan laat je de vedere stappen aan de advokaat over.
Ik hoop natuurlijk dat er een goede oplossing uitkomt, maar kijk duidelijk naar je eigen rol in de situatie en laat je niet alleen door je emoties meeslepen.
Ikzelf zit met het tegenovergestelde, mijn moeder wil mij niet meer zien en zij valt niet te dwingen. De wet zegt dat je niet iemand kan verplichten om van haar kind te houden, daarom snap ik sommige kinderen niet die om kleine dingen hun ouder(s) niet meer willen zien.
maar ja dat is mijn hap....
Sterkte en denk goed na!
Ik heb zelf een zoontje van 2,5 jaar en ben gelukkig samen met mijn vriend maar als hij mijn kind af zou nemen zou ik hem doodprocederen. Zo belangrijk is mijn zoon voor mij, zo belangrijk had ik ook willen zijn voor mijn vader. Ik ben daar echt heel verdrietig over geweest..
Nog 1 kanttekening, je verteld dat je vriend zijn kind jouw ouders ook opa en oma noemt. Daar zou ik als moeder ook niet van gediend zijn. Dat ligt echt heel gevoelig. Ik begrijp dat jullie dat fijn vinden maar kan ook begrijpen dat de moeder zich daar heel naar bij voelt
quote:Lekkere advocaat....het is jullie keus uiteraard, maar naar de mening van het kind zal nog niet gevraagd worden....dit ivm de leeftijd. Veel sterkte met welke beslissing jullie ook nemen.
Op woensdag 13 november 2002 10:14 schreef Little-Angel het volgende:
Nou gisterenavond was ik mee naar de advocaat en om eerlijk te zijn denk ik dat mijn vriend een beetje de hoop heeft op gegeven na het gesprek met die man. Het kwam er op neer dat ondanks dat mijn vriend zijn kind wel heeft erkend heeft de moeder, zijn ex dus, bij de geboorte van hunn zoon niet getekend voor gedeeltelijke voogddij. Dit zou inhouden dat mijn vriend OF een rechtzaak aan moet spannen voor de gedeeltelijke voogddij OF hij moet een rechtzaak aanspannen voor een bezoekregeling (waar hij recht op heeft). Maar mijn vriend wil niet dat zijn kind het dupe wordt van getouwtrek tussen de ouders en zei als het zo moet dan zie ik liever mijn kind niet dan dat mijn kind er onder lijdt. De advocaat gaf mij ook nog gelijk over het feit dat het niet verstanding is om het kind enkelt bij haar thuis te zien, wat zij nl wil. Want zegt hij, de moeder heeft al eerder ongegrond een aanklacht ingediend wegens mishandeling en inbreuk op privacy en haar advocaat zou haar zelfs kunnen adviseren om er voor te zorgen dat hij haar slaat of dat er iets voorvalt waardoor ze nogmaals een aanklacht in kan dienen en mijn vriend daardoor dus zwart maakt. Mijn vriend gaat hier echt vreselijk gebukt onder en gaat nogmaals (tig duizendste keer) met zijn ex praten. Als dat niet helpt dan gaat hij het via haar ouders proberen. Maar als dat ook niet lukt ben ik bang dat hij de strijd opgeeft en zich gewonnen geeft.
quote:Dat zoiets gevoelig ligt bij de moeder mag geen rol spelen in het wel of niet zien van het kind.
Op woensdag 13 november 2002 10:41 schreef reenbo het volgende:
Ik wil toch nog even reageren, ik ben zelf kind van gescheiden ouders. Ik heb vroeger mijn vader een aantal jaar niet gezien, hij vertelde me later dat hij geen rechtzaak tegen mijn moeder wilde beginnen vanwege de belasting die dat mij en mijn broers zou geven. Ik snap de intentie maar ik heb het hem nooit vergeven.
Ik heb zelf een zoontje van 2,5 jaar en ben gelukkig samen met mijn vriend maar als hij mijn kind af zou nemen zou ik hem doodprocederen. Zo belangrijk is mijn zoon voor mij, zo belangrijk had ik ook willen zijn voor mijn vader. Ik ben daar echt heel verdrietig over geweest..Nog 1 kanttekening, je verteld dat je vriend zijn kind jouw ouders ook opa en oma noemt. Daar zou ik als moeder ook niet van gediend zijn. Dat ligt echt heel gevoelig. Ik begrijp dat jullie dat fijn vinden maar kan ook begrijpen dat de moeder zich daar heel naar bij voelt
Mijn zoon noemt de ouders van mijn nieuwe vriendin ook opa en oma, als mijn ex daar een probleem mee heeft, is dat rot voor haar maar zou geen enkele rol mogen spelen in welke bezoeksregeling dan ook.
quote:Kortom iedere gezinssituatie is weer anders en ieder kind reageert weer anders op een situatie. Wij hopen nog steeds dat mijn vriend zijn ex bij zal draaien en dat het weer wordt zoals het een aantal maanden geleden was.
Op woensdag 13 november 2002 10:41 schreef reenbo het volgende:
Ik wil toch nog even reageren, ik ben zelf kind van gescheiden ouders. Ik heb vroeger mijn vader een aantal jaar niet gezien, hij vertelde me later dat hij geen rechtzaak tegen mijn moeder wilde beginnen vanwege de belasting die dat mij en mijn broers zou geven. Ik snap de intentie maar ik heb het hem nooit vergeven.
Ik heb zelf een zoontje van 2,5 jaar en ben gelukkig samen met mijn vriend maar als hij mijn kind af zou nemen zou ik hem doodprocederen. Zo belangrijk is mijn zoon voor mij, zo belangrijk had ik ook willen zijn voor mijn vader. Ik ben daar echt heel verdrietig over geweest..***mijn vriend zijn kind betekent de wereld voor hem maar hij is zelf ook een kind van gescheiden ouders en weet wat het is om tussen twee mensen in te staan die touwtrekken om hun eigen vlees en bloed. Je hebt dus twee kanten aan het verhaal. Jouw kant dat je je niet belangrijk/gewenst voelde door je vader en de kant van mijn vriend die het zelf heeft meegemaakt hoe hij van de ene naar de andere kant werd getrokken. Hij wil het zijn eigen kind besparen, wat meer dan begrijpelijk is.
Nog 1 kanttekening, je verteld dat je vriend zijn kind jouw ouders ook opa en oma noemt. Daar zou ik als moeder ook niet van gediend zijn. Dat ligt echt heel gevoelig. Ik begrijp dat jullie dat fijn vinden maar kan ook begrijpen dat de moeder zich daar heel naar bij voelt
***De moeder voelt zich vooral naar omdat zij het niet kan velen da haar ex gewoon door gaat met zijn leven en dat daar nu iemand anders deel van uit maakt. Mijn ouders maken ook deel uit van dat leven en zijn kind ook. Ik wil niet dat zijn kind mij mama noemt, want dat ben ik niet. Maar ik vind het niet bezwaarlijk dat hij mijn ouders opa en oma noemt.
Als mijn vriend wel weer gewoon zijn kind mag zien en mee naar huis mag nemen heeft hij twee x een thuis, en bij zijn moeder is dat haar ouders en bij zijn vader is het zijn stiefvader en mijn ouders. Als ik kinderen krijg van mijn vriend is dat een (half)broertje/zusje van mijn vriend zijn kind en mijn kinderen zullen mijn ouders ook opa en oma noemen. Vind je het dan niet vreemd als kind dat hun wel de ouders van je vaders vriendin opa en oma noemt en jij "mag" dat niet want het is niet waar?
quote:
Op woensdag 13 november 2002 11:02 schreef skyhigh het volgende:[..]
Lekkere advocaat....het is jullie keus uiteraard, maar naar de mening van het kind zal nog niet gevraagd worden....dit ivm de leeftijd. Veel sterkte met welke beslissing jullie ook nemen.
[..]***mijn vriend gaat nogmaals proberen om zijn ex tot rede te brengen in de hoop dat het niet zo ver hoeft te komen, want de keus is erg moeilijk. WEL een rechtszaak aanspannen omdat het voor het kind ook het beste is als hij zijn papa ziet of GEEN rechtzaak aanspannen omdat mijn vriend weet hoe het voor een kind is als er van links en rechts aan je getrokken wordt.
Dat zoiets gevoelig ligt bij de moeder mag geen rol spelen in het wel of niet zien van het kind.
Mijn zoon noemt de ouders van mijn nieuwe vriendin ook opa en oma, als mijn ex daar een probleem mee heeft, is dat rot voor haar maar zou geen enkele rol mogen spelen in welke bezoeksregeling dan ook.
*****Dank je wel, je verwoordt het beter dan ik.
Wat je schrijft over dat je haar wilt aftuigen, doe dat niet echt niet haal desnoods een boksbal en sla die kapot, maar zorg ervoor dat je haar met geen haartje krenkt want dan zijn jullie gelijk weer terug bij af. Waarschijnlijk zo ver terug bij af dat het over en uit is agz zij dan kan bewijzen dat jij agressief bent (want zij was ten slotte zo vriendelijk tegen je en had niks misdaan) en jou/jullie (waar je omgaat word je ten slotte mee besmet) dus daarom niet bij het kind wilt hebben.
Dit is een hele moeilijke situatie jullie en toch denk ik dat jij een grote stap terug moet gaan nemen. De moeder wil dit niet en misschien als ze merkt dat jij er echt niet meer bij betrokken bent je er niet meer mee bemoeit (wat je wel moet blijven doen maar dan als luisterend oor voor je vriend totaal helemaal achter de schermen). Pas als je vriend en zn ex hun problemen opgelost hebben denk ik dat jij weer in beeld kan komen (maar dan wel langzaam opbouwend).
Laat je vriend anders eens een gesprek regelen met zijn vader zodat zij het er eens over kunnen hebben met zijn vader als scheidsrechter. Zeker omdat ze hem ook nog vertrouwd zal ze misschien toch rustiger zijn. Zorg en dan voor dat de kleine bij de andere opa en oma zijn, maar zorg er ook voor dat jij in de verste verte niet te bekennnen bent laat ook jou naam niet vallen.
Op dit moment staat bovenaan het lijstje van dingen dat moet gebeuren dat je vriend zijn kind terug krijgt, jij komt toch pas op de tweede plaats in dit hele verhaal hoe rot dat ook moge zijn. Jij moet echt meer afstand gaan nemen, jullie trekken nou eenmaal aan het kortste eind (sorry). Echt pas als madame weer psychisch helemaal (en jullie dit ook zeker weten) in orde is en je vriend zijn kind terug heeft dan kunnen jullie eens proberen om jou ook weer terug in beeld te krijgen, maar dan ook eerst alleen in beeld van de moeder zodat ze jou ook kan leren kennen. Wie weet gaat ze je dan vertrouwen en mag jij ook een klein rolletje gaan spelen in het leven van het kindje.....
Laat des noods je vriend's vader eens langzaam en heel erg voorzichtig informeren waarom ze doet wat ze doet, waarom ze jou niet moet en het je vriend zou vreselijk moeilijk maakt. Wie weet komen jullie op die manier ook wel iets meer van haar gedachtengang te weten.
Zorg ervoor dat je vriend niet opgeeft, als zij zo doorgaat dan tegen de tijd dat het kindje gaat snappen wat mama allemaal aan het doen is dan is ze hem toch kwijt en komt ie naar jullie toe tenzij je vriend opgeeft dan is het gewoon over.... Dan zal de moeder je vriend zwart maken en het kindje zal het slikken als zoete koek want papa heeft hem ten slotte ook alleen gelaten, waarom zou mama dan liegen die is altijd bij hem geweest en hij zal niet beter weten dan dat.
Heel veel sterkte in deze moeilijke situatie ik hoop dat het snel beter wordt voor iedereen
Een ex-medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming
Het is niet jou schuld! Deze muts (zoals je haar zelf zo mooi noemt) weet van gekkigheid niet meer wat ze moet doen of zeggen om haar zin door te drijven. Ze beschadigt hier meer levens mee dan ze (waarschijnlijk) zelf door heeft. Ze wil jou vriend (denk ik) terug, maar jij hebt zijn hart veroverd, zij wil alle aandacht, maar er is een kindje dat voor iedereen vele malen belangrijker is dan zij....
Er wordt naar jou gewezen door 1 persoon, en die persoon heeft (tot nu toe) nog niets zinnigs gezegd of gedaan. Het is niet jou schuld, laat je die schuld dus ook niet in je schoenen schuiven!! Je vriend en zijn kind hebben je nodig, en zolang dat voor jou voorop staat ben je eerder een held dan een schuldige (zondebok).
Succes beide!
Ben je op het Groenpad geweest?
Was namelijk ook van plan om te gaan gisteravond.
Maar waar ik je al voor had gewaarschuwd, je loopt tegen een blinde muur.
Je kan eigenlijk pas wat eisen als je een samenlevingscontract of getrouwd bent geweest.
Het schiet totaal niet op in dit soort situaties.
Vraag aan z'n ex of hij kan betalen in natura aan die kleine, NIET aan haar, maar koop de luiers en voedsel.
1 TIJDENS de zwangerschap kan de vader met toestemming van de moeder het kindje erkennen. Dit maakt da thij officieel als pappa gezien wordt en het kindje mag aangeven op dag van geboorte. Dit houdt OOK in dat hij de allimentatie moet betalen bij uitelkaar gaan.
Dit heeft totaal NIETS te maken met zeggenschap/ omgangsrecht.
Die komen pas in punt 2 aan de orde
2 Ná de geboorte kan je samen naar de kanton rechter met een bewijsje van goed gedrag. Dan kan de moeder toestemming geven dat je gedeelde zeggenschap wilt hebben.
DIT houdt wél in dat je evenveel rechten hebt als de moeder.
Je kan meebeslissen over alle belangrijke dingen in het leven van het kindje... je kan een omgangsregeling EISEN, want daar heb je vanaf dan het recht toe gekregen.
* Mirage heeft ook een zoontje en ik ben ook niet meer bij zijn vader. Ik heb de alleenzeggenschap. Ieder gewenst moment kan ik beslissen dat ik mijn zoontje niet meer bij hem laat logeren. Tótdat ik alsnog naar de kantonrechter ga óf we bij een notaris een omgangsregeling vast laten leggen.
Beide dingen heb ik tot op heden niet gedaan. Ik ben voor mijn eigen veiligheid weggegaan uit die relatie. Als het mogelij kis dan wil ik mijn zoontje zijn pappa en andersom niet onthouden. Maar ik wil wél de mogelijkheid open houden dat ik in kan grijpen als er bepaalde dingen niet goed gaan.
Dit zou ik nooit doen vanuit mijn eigen ongenoegen. PUUR als het om de veiligheid van mijn prinsje zou gaan.
Als pappa kán je in Nederland precies dezelfde rechten krijgen als een mams... Je moet alleen je dingen goed regelen vanaf het begin.
Als er geruziet wordt over de plek waar de kinderen wonen, wordt echter vaak voor de moeder gekozen, omdat zij in veel gevallen degene is met de meeste tijd/ mogelijkheid.
Mannen werken vaker dan (gescheiden) moeders met jonge kinderen.
quote:het is de zoon van je vriend en zijn ex-vrouw.
Op maandag 18 november 2002 12:13 schreef Little-Angel het volgende:
... Maar de ex van mijn vriend heeft wel aangegeven dat ik niet welkom was in het ziekenhuis. Dus afgelopen paar dagen heb ik me flink k*t gevoeld omdat ik er niet bij kon zijn toen mijn vriend me nodig had.
Natuurlijk vermoed ik ook dat die vrouw uit jaloezie handelt, en gewoon de zaak traineert.
Maar ik denk wel dat het slimmer is, dat je je op de achtergrond houdt in deze zaak, die in eerste instantie dient te worden bepaald door je vriend en zijn ex- onderling, en waarin jij eigenlijk een secundaire rol speelt.
De zoon van je vriend zal enorm leiden van ruzie tussen zijn ouders (jouw vriend en zijn ex) en er dient dus alles gedaan te worden zo harmonieus mogelijk met elkaar om te gaan.
Ik denk dat jouw situatie als huidige vriendin van de vader er niet één is waarin je openlijk kan gaan bemoeien met de zaak, en waarin je, als je dat doet, meer kwaad zal doen dan goed.
Een organisatie als dwaze vaders is goed, maar ook een laatste redmiddel; het is een stuk beter voor alle betrokkenen als een omgangsregeling tussen de ouders onderling wordt vastgelegd.
Klagen over het rechtsysteem is makkelijk, maar mensen moeten eerst zelf de moeite doen om afspraken vast te leggen (rechtszeker, dus een omgansregeling dor een notaris laten vastleggen), als je dat niet doet moet je niet klagen dat later een rechter die als buitenstaander zich met de problemen van anderen moet bemoeien, hier wat langer over doet.
quote:Er is onderling een omgangsregeling getroffen, die voledig naar haar wensen is bepaald en mijn vriend is daarmee accoord gegaan om het voor zijn ex zo makkelijk als mogelijk te maken. Mijn vriend is uitermate toeschikkelijk geweest en dat ook op financiele vlak. Hij heeft bijvoorbeeld zijn gehele inboedel laten staan zodat zijn kind alles had wat hij nodig achtte en niet in een leeg huis hoeft te wonen. Zijn ex heeft hem oplaten draaien voor een schuld waar ze beide voor hebben getekend maar mijn vriend die wist dat zijn ex het dan extra moeilijk zou hebben met het aan elkaar knopen van de eindjes heeft de volledige schuld op zich genomen. Ze hebben samen een bankstel gekocht maar toen ze uit elkaar gingen moest die worden afgekocht, 900 euro lichter was mijn vriend want zij had het geld niet. Mijn vriend heeft zich constant mee gebogen met hoe de wind van haar kant stond en nog steeds is dat niet genoeg. Nu zet ze het kind in als speelkaart.
Op maandag 18 november 2002 14:37 schreef RM-rf het volgende:[..]
omgangsregeling tussen de ouders onderling wordt vastgelegd.
Klagen over het rechtsysteem is makkelijk, maar mensen moeten eerst zelf de moeite doen om afspraken vast te leggen (rechtszeker, dus een omgansregeling dor een notaris laten vastleggen), als je dat niet doet moet je niet klagen dat later een rechter die als buitenstaander zich met de problemen van anderen moet bemoeien, hier wat langer over doet.
quote:dat is verdomd aardig van hem, maar juist dat geeft hem geen enkel recht nu, hij had toen die schuld op zich kunnen nemen op voorwaarde voor een redelijke omgangsregeling, echter toen heeft hij dat achterwege gelaten en heeft ingestemd met onduidelijke omgangsregels in haar voordeel.
Op maandag 18 november 2002 15:21 schreef Little-Angel het volgende:... Mijn vriend is uitermate toeschikkelijk geweest en dat ook op financiele vlak.
Daar je nu op beroepen is iemand die boos is op de dief van zijn autoradion, maar zelf de deur vergeten is af te sluiten.
De toeschietelijkheid van je vriend _kan_ tevens ook negatief worden uitgelegd, al zou hij hiermee zijn schuld in de relatie tov. de vrouw hebben willen 'afkopen'. Voor een rechter zal de vrouw motiveren dat de vriend de relatie heeft laten stuklopen en dat zijn betaling van de schuld een toegeving was van zijn schuld hierin (ik zeg niet dat dat de waarheid is, echter voor een rechter wel een argument dat hij in overweging 'moet' nemen)
Zeker als hij inderdaad kort na geboorte een andere relatie is aangegaan waarna de relatie is verbroken, komt dit slecht over, alsof hij ook zijn kind toen in de steek liet. (nogmaals, ik beweer zeker niet dat dat zo is, maar bereid je voor op zo'n argument in een discussie voor de rechter)
Ik ben het zeker met je eens dat de vrouw haar positie lijkt te misbruiken, en ik denk ook dat het kind onder haar handelen flink zal leiden, maar die situatie heeft je vriend toen toegestaan door de zaken niet duidelijk te regelen toen hij de kans had.
Het enige aannemelijk aanknopingspunt zou de telefoonterreur _kunnen_ zijn.
Zorg zeker dat je daarvan aangifte doet, en probeer het zover te laten komen dat het telefoonnummer getraceerd wordt waarmee dit gedaan is. (politie zal hier zeker niet toeschikkelijk mee zijn, enkel wanneer er directe bedreigingen geuit zijn krijgt zo'n zaak enige prioriteit, maar het valt zeker te proberen).
Als het mogelijk is die telefoonterreur te traceren naar de ex-vrouw toe, heb je een heel belangrijk bewijs in handen, en heeft een rechtszaak nut en hoop op een oplossing, zonder zulke bewijzen zal dit jullie weinig bevredigends kunnen brengen.
Waarschijnlijk een zeer toeschietelijk compromis moet sluiten waarin de vrouw veel eisen kan stellen;
zorg dat je vriend, eventueel onder begeleiding van een onpartijdige bemiddelaar (als haar ouders dat willen doen, zou dat heel goed zijn) met haar overlegd, eventueel met een eigen voorstel van een omgangsregeling en geef het recht die vrouw ook een omgangsregeling vast te stellen.
Ook als die vrouw eisen stelt omtrend jouw persoon dient je vriend dat open te bespreken, zij kan niet eisen dat hij enkel contact met de baby mag hebben zonder jouw aanwezigheid, echter ik kan me voorstellen dat er een compromis bereikt wordt dat het afhalen en wegbrengen van het kind gebeurt zonder jouw aanwezigheid, zodat jullie twee geen contact zullen hebben.
Mogelijk kan je ook afspreken dat enige malen je vriend zijn kind bezoekt in aanwezigheid van de vrouw zelf, echter ik denk dat je vriend dan ook mag eisen dat af te wisselen met het logeren van het kind bij hem, zonder aanwezigheid van de vrouw (een bezoeksregeling enkel in aanwezigheid van de andere ouder is enkel normaal wanneer de man een geschiedenis heeft van geweldadig of onverantwoord gedrag, en de andere ouder dus gegronde reden voor angst kan hebben)
In zo'n geval gaat het nauwelijks nog om 'gerechtsvaardigheid'; enkel nog om een compromis dat beide partijen accepteren, en het meest in het belang van het kind is.
Dat is niet leuk, maar wel de realiteit, en realistisch te zijn in zo'n situatie kan misschien wel meer nut hebben dan emotionele reacties en ruziezoekerij.
quote:Heb jij toevallig rechtskennis gedaan???
Op maandag 18 november 2002 18:02 schreef RM-rf het volgende:[..]
Zeker als hij inderdaad kort na geboorte een andere relatie is aangegaan waarna de relatie is verbroken, komt dit slecht over, alsof hij ook zijn kind toen in de steek liet.*****L.A.*** het kind is twee en een half jaar oud, toen ze uit ekaar gingen was hij net twee jaar oud. De dag na zijn 2e verjaardag heeft moeders papa er uit gegooid. Toen hadden wij nog niks met elkaar.
Het enige aannemelijk aanknopingspunt zou de telefoonterreur _kunnen_ zijn.
Zorg zeker dat je daarvan aangifte doet, en probeer het zover te laten komen dat het telefoonnummer getraceerd wordt waarmee dit gedaan is. (politie zal hier zeker niet toeschikkelijk mee zijn, enkel wanneer er directe bedreigingen geuit zijn krijgt zo'n zaak enige prioriteit, maar het valt zeker te proberen).******L.A.**** Ik heb inmiddels al weer ruim 4 maanden een nieuw mobiel nummer en heb toendertijd geen aangifte kunnen doen omdat het nummer onderdrukt was en er niets werd gezegd (dus ook niet gedreigd). Ik heb er wel melding van gemaakt maar er is nooit aangifte uit voortgevloeid. Wel heeft de politie zelf contact opgenomen met haar maar dit geloofde ze uiteraard niet. We hebben toen ik gebeld werd iedere keer haar nummer gebeld (echt op de gekste tijden) en was constant in gesprek. Ze heeft ook toegegeven dat zij het was.
zij kan niet eisen dat hij enkel contact met de baby mag hebben zonder jouw aanwezigheid, echter ik kan me voorstellen dat er een compromis bereikt wordt dat het afhalen en wegbrengen van het kind gebeurt zonder jouw aanwezigheid, zodat jullie twee geen contact zullen hebben.
********L.A.****** ik ben in totaal 2 keer mee geweest om die kleine weg te brengen. 1 keer omdat we langs vrienden gingen daarna en de tweede keer op haar verzoek omdat ze kennis wou maken.
In zo'n geval gaat het nauwelijks nog om 'gerechtsvaardigheid'; enkel nog om een compromis dat beide partijen accepteren, en het meest in het belang van het kind is.
Dat is niet leuk, maar wel de realiteit, en realistisch te zijn in zo'n situatie kan misschien wel meer nut hebben dan emotionele reacties en ruziezoekerij.******L.A.******* heb je helemaal gelijk in maar je kan best begrijpen dat het soms emotioneel te veel kan worden. Toch is mijn vriend altijd netjes geweest tegenover haar en heeft haar met respect behandeld.
mijn broertje is vorig jaar een dag voor kerst vader geworden van een pracht kind ik hou echt van hem en beschouw hem ook als me eigen kind wat betreft opvoeden deed ik dat ook als ie bij ons thuis aangezien hun uitelkaar waren.
hun zijn beiden nog te jong om het op te voeden en me broertje heeft het kind niet herkend vanwege de allimentatie die dan op mn ouders hun schouders kwam te liggen haar ouders hebben daarop de voogdij over het kind. maar sinds enkele maanden wordt hem en ons het zien van het kind onthouden
quote:niet vervelend bedoeld, maar als hij een kindje heeft en er voor woil zorgen/ in zijn leventje een rol spelen... dan moet hij ook de financiele verantwoordelijkheid op zich nemen.
Op dinsdag 19 november 2002 10:48 schreef GabbersUnited het volgende:
ik heb hier al enkele maanden ervaring mee
mijn broertje is vorig jaar een dag voor kerst vader geworden van een pracht kind ik hou echt van hem en beschouw hem ook als me eigen kind wat betreft opvoeden deed ik dat ook als ie bij ons thuis aangezien hun uitelkaar waren.
hun zijn beiden nog te jong om het op te voeden en me broertje heeft het kind niet herkend vanwege de allimentatie die dan op mn ouders hun schouders kwam te liggen haar ouders hebben daarop de voogdij over het kind. maar sinds enkele maanden wordt hem en ons het zien van het kind onthouden
De hoogte van de allimentatie zal afhangen van beide inkomens/ de inkomens van de verantwoordelijken voor de kinderen ( bedoel ik mee zowel het kindje als de ouders als zij nog kind zijn en zelf niet de verantwoordelijkheid hebben )
Als het kindje echt belangrijk voor jouw ouders en je broertje is, dan willen ze het vast ook financieel ondersteunen..
Ze kunnen dus aanbieden om het kindje de erkennen en dus allimentatie te betalen....als je broer dan gelijk een omgangsregeling/ gedeelde zeggenschap krijgt. Gewoon een deal proberen te maken in goed overleg.
* Mirage denkt dat gezien de manier waarop het geregeld/ gegaan is, de enigste manier is om het kindje in jullie leven te krijgen/ houden.
Succes
quote:Als je hem niet kent.... hoe weet je dat dan ?
Op dinsdag 19 november 2002 12:42 schreef DooZjUh het volgende:
ik heb me vader nooit gemist gemist hoor....maarja mijn vader is toch maar een sukkel
EN defineer sukkel ?