Wat je schrijft over dat je haar wilt aftuigen, doe dat niet echt niet haal desnoods een boksbal en sla die kapot, maar zorg ervoor dat je haar met geen haartje krenkt want dan zijn jullie gelijk weer terug bij af. Waarschijnlijk zo ver terug bij af dat het over en uit is agz zij dan kan bewijzen dat jij agressief bent (want zij was ten slotte zo vriendelijk tegen je en had niks misdaan) en jou/jullie (waar je omgaat word je ten slotte mee besmet) dus daarom niet bij het kind wilt hebben.
Dit is een hele moeilijke situatie jullie en toch denk ik dat jij een grote stap terug moet gaan nemen. De moeder wil dit niet en misschien als ze merkt dat jij er echt niet meer bij betrokken bent je er niet meer mee bemoeit (wat je wel moet blijven doen maar dan als luisterend oor voor je vriend totaal helemaal achter de schermen). Pas als je vriend en zn ex hun problemen opgelost hebben denk ik dat jij weer in beeld kan komen (maar dan wel langzaam opbouwend).
Laat je vriend anders eens een gesprek regelen met zijn vader zodat zij het er eens over kunnen hebben met zijn vader als scheidsrechter. Zeker omdat ze hem ook nog vertrouwd zal ze misschien toch rustiger zijn. Zorg en dan voor dat de kleine bij de andere opa en oma zijn, maar zorg er ook voor dat jij in de verste verte niet te bekennnen bent laat ook jou naam niet vallen.
Op dit moment staat bovenaan het lijstje van dingen dat moet gebeuren dat je vriend zijn kind terug krijgt, jij komt toch pas op de tweede plaats in dit hele verhaal hoe rot dat ook moge zijn. Jij moet echt meer afstand gaan nemen, jullie trekken nou eenmaal aan het kortste eind (sorry). Echt pas als madame weer psychisch helemaal (en jullie dit ook zeker weten) in orde is en je vriend zijn kind terug heeft dan kunnen jullie eens proberen om jou ook weer terug in beeld te krijgen, maar dan ook eerst alleen in beeld van de moeder zodat ze jou ook kan leren kennen. Wie weet gaat ze je dan vertrouwen en mag jij ook een klein rolletje gaan spelen in het leven van het kindje.....
Laat des noods je vriend's vader eens langzaam en heel erg voorzichtig informeren waarom ze doet wat ze doet, waarom ze jou niet moet en het je vriend zou vreselijk moeilijk maakt. Wie weet komen jullie op die manier ook wel iets meer van haar gedachtengang te weten.
Zorg ervoor dat je vriend niet opgeeft, als zij zo doorgaat dan tegen de tijd dat het kindje gaat snappen wat mama allemaal aan het doen is dan is ze hem toch kwijt en komt ie naar jullie toe tenzij je vriend opgeeft dan is het gewoon over.... Dan zal de moeder je vriend zwart maken en het kindje zal het slikken als zoete koek want papa heeft hem ten slotte ook alleen gelaten, waarom zou mama dan liegen die is altijd bij hem geweest en hij zal niet beter weten dan dat.
Heel veel sterkte in deze moeilijke situatie ik hoop dat het snel beter wordt voor iedereen 
Een ex-medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming
Het is niet jou schuld! Deze muts (zoals je haar zelf zo mooi noemt) weet van gekkigheid niet meer wat ze moet doen of zeggen om haar zin door te drijven. Ze beschadigt hier meer levens mee dan ze (waarschijnlijk) zelf door heeft. Ze wil jou vriend (denk ik) terug, maar jij hebt zijn hart veroverd, zij wil alle aandacht, maar er is een kindje dat voor iedereen vele malen belangrijker is dan zij....
Er wordt naar jou gewezen door 1 persoon, en die persoon heeft (tot nu toe) nog niets zinnigs gezegd of gedaan. Het is niet jou schuld, laat je die schuld dus ook niet in je schoenen schuiven!! Je vriend en zijn kind hebben je nodig, en zolang dat voor jou voorop staat ben je eerder een held dan een schuldige (zondebok).
Succes beide!
Ben je op het Groenpad geweest?
Was namelijk ook van plan om te gaan gisteravond.
Maar waar ik je al voor had gewaarschuwd, je loopt tegen een blinde muur.
Je kan eigenlijk pas wat eisen als je een samenlevingscontract of getrouwd bent geweest.
Het schiet totaal niet op in dit soort situaties.
Vraag aan z'n ex of hij kan betalen in natura aan die kleine, NIET aan haar, maar koop de luiers en voedsel.
1 TIJDENS de zwangerschap kan de vader met toestemming van de moeder het kindje erkennen. Dit maakt da thij officieel als pappa gezien wordt en het kindje mag aangeven op dag van geboorte. Dit houdt OOK in dat hij de allimentatie moet betalen bij uitelkaar gaan.
Dit heeft totaal NIETS te maken met zeggenschap/ omgangsrecht.
Die komen pas in punt 2 aan de orde
2 Ná de geboorte kan je samen naar de kanton rechter met een bewijsje van goed gedrag. Dan kan de moeder toestemming geven dat je gedeelde zeggenschap wilt hebben.
DIT houdt wél in dat je evenveel rechten hebt als de moeder.
Je kan meebeslissen over alle belangrijke dingen in het leven van het kindje... je kan een omgangsregeling EISEN, want daar heb je vanaf dan het recht toe gekregen.
* Mirage heeft ook een zoontje en ik ben ook niet meer bij zijn vader. Ik heb de alleenzeggenschap. Ieder gewenst moment kan ik beslissen dat ik mijn zoontje niet meer bij hem laat logeren. Tótdat ik alsnog naar de kantonrechter ga óf we bij een notaris een omgangsregeling vast laten leggen.
Beide dingen heb ik tot op heden niet gedaan. Ik ben voor mijn eigen veiligheid weggegaan uit die relatie. Als het mogelij kis dan wil ik mijn zoontje zijn pappa en andersom niet onthouden. Maar ik wil wél de mogelijkheid open houden dat ik in kan grijpen als er bepaalde dingen niet goed gaan.
Dit zou ik nooit doen vanuit mijn eigen ongenoegen. PUUR als het om de veiligheid van mijn prinsje zou gaan.
Als pappa kán je in Nederland precies dezelfde rechten krijgen als een mams... Je moet alleen je dingen goed regelen vanaf het begin.
Als er geruziet wordt over de plek waar de kinderen wonen, wordt echter vaak voor de moeder gekozen, omdat zij in veel gevallen degene is met de meeste tijd/ mogelijkheid.
Mannen werken vaker dan (gescheiden) moeders met jonge kinderen.
Sir Winston Churchill
quote:het is de zoon van je vriend en zijn ex-vrouw.
Op maandag 18 november 2002 12:13 schreef Little-Angel het volgende:
... Maar de ex van mijn vriend heeft wel aangegeven dat ik niet welkom was in het ziekenhuis. Dus afgelopen paar dagen heb ik me flink k*t gevoeld omdat ik er niet bij kon zijn toen mijn vriend me nodig had.
Natuurlijk vermoed ik ook dat die vrouw uit jaloezie handelt, en gewoon de zaak traineert.
Maar ik denk wel dat het slimmer is, dat je je op de achtergrond houdt in deze zaak, die in eerste instantie dient te worden bepaald door je vriend en zijn ex- onderling, en waarin jij eigenlijk een secundaire rol speelt.
De zoon van je vriend zal enorm leiden van ruzie tussen zijn ouders (jouw vriend en zijn ex) en er dient dus alles gedaan te worden zo harmonieus mogelijk met elkaar om te gaan.
Ik denk dat jouw situatie als huidige vriendin van de vader er niet één is waarin je openlijk kan gaan bemoeien met de zaak, en waarin je, als je dat doet, meer kwaad zal doen dan goed.
Een organisatie als dwaze vaders is goed, maar ook een laatste redmiddel; het is een stuk beter voor alle betrokkenen als een omgangsregeling tussen de ouders onderling wordt vastgelegd.
Klagen over het rechtsysteem is makkelijk, maar mensen moeten eerst zelf de moeite doen om afspraken vast te leggen (rechtszeker, dus een omgansregeling dor een notaris laten vastleggen), als je dat niet doet moet je niet klagen dat later een rechter die als buitenstaander zich met de problemen van anderen moet bemoeien, hier wat langer over doet.
quote:Er is onderling een omgangsregeling getroffen, die voledig naar haar wensen is bepaald en mijn vriend is daarmee accoord gegaan om het voor zijn ex zo makkelijk als mogelijk te maken. Mijn vriend is uitermate toeschikkelijk geweest en dat ook op financiele vlak. Hij heeft bijvoorbeeld zijn gehele inboedel laten staan zodat zijn kind alles had wat hij nodig achtte en niet in een leeg huis hoeft te wonen. Zijn ex heeft hem oplaten draaien voor een schuld waar ze beide voor hebben getekend maar mijn vriend die wist dat zijn ex het dan extra moeilijk zou hebben met het aan elkaar knopen van de eindjes heeft de volledige schuld op zich genomen. Ze hebben samen een bankstel gekocht maar toen ze uit elkaar gingen moest die worden afgekocht, 900 euro lichter was mijn vriend want zij had het geld niet. Mijn vriend heeft zich constant mee gebogen met hoe de wind van haar kant stond en nog steeds is dat niet genoeg. Nu zet ze het kind in als speelkaart.
Op maandag 18 november 2002 14:37 schreef RM-rf het volgende:[..]
omgangsregeling tussen de ouders onderling wordt vastgelegd.
Klagen over het rechtsysteem is makkelijk, maar mensen moeten eerst zelf de moeite doen om afspraken vast te leggen (rechtszeker, dus een omgansregeling dor een notaris laten vastleggen), als je dat niet doet moet je niet klagen dat later een rechter die als buitenstaander zich met de problemen van anderen moet bemoeien, hier wat langer over doet.
quote:dat is verdomd aardig van hem, maar juist dat geeft hem geen enkel recht nu, hij had toen die schuld op zich kunnen nemen op voorwaarde voor een redelijke omgangsregeling, echter toen heeft hij dat achterwege gelaten en heeft ingestemd met onduidelijke omgangsregels in haar voordeel.
Op maandag 18 november 2002 15:21 schreef Little-Angel het volgende:... Mijn vriend is uitermate toeschikkelijk geweest en dat ook op financiele vlak.
Daar je nu op beroepen is iemand die boos is op de dief van zijn autoradion, maar zelf de deur vergeten is af te sluiten.
De toeschietelijkheid van je vriend _kan_ tevens ook negatief worden uitgelegd, al zou hij hiermee zijn schuld in de relatie tov. de vrouw hebben willen 'afkopen'. Voor een rechter zal de vrouw motiveren dat de vriend de relatie heeft laten stuklopen en dat zijn betaling van de schuld een toegeving was van zijn schuld hierin (ik zeg niet dat dat de waarheid is, echter voor een rechter wel een argument dat hij in overweging 'moet' nemen)
Zeker als hij inderdaad kort na geboorte een andere relatie is aangegaan waarna de relatie is verbroken, komt dit slecht over, alsof hij ook zijn kind toen in de steek liet. (nogmaals, ik beweer zeker niet dat dat zo is, maar bereid je voor op zo'n argument in een discussie voor de rechter)
Ik ben het zeker met je eens dat de vrouw haar positie lijkt te misbruiken, en ik denk ook dat het kind onder haar handelen flink zal leiden, maar die situatie heeft je vriend toen toegestaan door de zaken niet duidelijk te regelen toen hij de kans had.
Het enige aannemelijk aanknopingspunt zou de telefoonterreur _kunnen_ zijn.
Zorg zeker dat je daarvan aangifte doet, en probeer het zover te laten komen dat het telefoonnummer getraceerd wordt waarmee dit gedaan is. (politie zal hier zeker niet toeschikkelijk mee zijn, enkel wanneer er directe bedreigingen geuit zijn krijgt zo'n zaak enige prioriteit, maar het valt zeker te proberen).
Als het mogelijk is die telefoonterreur te traceren naar de ex-vrouw toe, heb je een heel belangrijk bewijs in handen, en heeft een rechtszaak nut en hoop op een oplossing, zonder zulke bewijzen zal dit jullie weinig bevredigends kunnen brengen.
Waarschijnlijk een zeer toeschietelijk compromis moet sluiten waarin de vrouw veel eisen kan stellen;
zorg dat je vriend, eventueel onder begeleiding van een onpartijdige bemiddelaar (als haar ouders dat willen doen, zou dat heel goed zijn) met haar overlegd, eventueel met een eigen voorstel van een omgangsregeling en geef het recht die vrouw ook een omgangsregeling vast te stellen.
Ook als die vrouw eisen stelt omtrend jouw persoon dient je vriend dat open te bespreken, zij kan niet eisen dat hij enkel contact met de baby mag hebben zonder jouw aanwezigheid, echter ik kan me voorstellen dat er een compromis bereikt wordt dat het afhalen en wegbrengen van het kind gebeurt zonder jouw aanwezigheid, zodat jullie twee geen contact zullen hebben.
Mogelijk kan je ook afspreken dat enige malen je vriend zijn kind bezoekt in aanwezigheid van de vrouw zelf, echter ik denk dat je vriend dan ook mag eisen dat af te wisselen met het logeren van het kind bij hem, zonder aanwezigheid van de vrouw (een bezoeksregeling enkel in aanwezigheid van de andere ouder is enkel normaal wanneer de man een geschiedenis heeft van geweldadig of onverantwoord gedrag, en de andere ouder dus gegronde reden voor angst kan hebben)
In zo'n geval gaat het nauwelijks nog om 'gerechtsvaardigheid'; enkel nog om een compromis dat beide partijen accepteren, en het meest in het belang van het kind is.
Dat is niet leuk, maar wel de realiteit, en realistisch te zijn in zo'n situatie kan misschien wel meer nut hebben dan emotionele reacties en ruziezoekerij.
quote:Heb jij toevallig rechtskennis gedaan???
Op maandag 18 november 2002 18:02 schreef RM-rf het volgende:[..]
Zeker als hij inderdaad kort na geboorte een andere relatie is aangegaan waarna de relatie is verbroken, komt dit slecht over, alsof hij ook zijn kind toen in de steek liet.*****L.A.*** het kind is twee en een half jaar oud, toen ze uit ekaar gingen was hij net twee jaar oud. De dag na zijn 2e verjaardag heeft moeders papa er uit gegooid. Toen hadden wij nog niks met elkaar.
Het enige aannemelijk aanknopingspunt zou de telefoonterreur _kunnen_ zijn.
Zorg zeker dat je daarvan aangifte doet, en probeer het zover te laten komen dat het telefoonnummer getraceerd wordt waarmee dit gedaan is. (politie zal hier zeker niet toeschikkelijk mee zijn, enkel wanneer er directe bedreigingen geuit zijn krijgt zo'n zaak enige prioriteit, maar het valt zeker te proberen).******L.A.**** Ik heb inmiddels al weer ruim 4 maanden een nieuw mobiel nummer en heb toendertijd geen aangifte kunnen doen omdat het nummer onderdrukt was en er niets werd gezegd (dus ook niet gedreigd). Ik heb er wel melding van gemaakt maar er is nooit aangifte uit voortgevloeid. Wel heeft de politie zelf contact opgenomen met haar maar dit geloofde ze uiteraard niet. We hebben toen ik gebeld werd iedere keer haar nummer gebeld (echt op de gekste tijden) en was constant in gesprek. Ze heeft ook toegegeven dat zij het was.
zij kan niet eisen dat hij enkel contact met de baby mag hebben zonder jouw aanwezigheid, echter ik kan me voorstellen dat er een compromis bereikt wordt dat het afhalen en wegbrengen van het kind gebeurt zonder jouw aanwezigheid, zodat jullie twee geen contact zullen hebben.
********L.A.****** ik ben in totaal 2 keer mee geweest om die kleine weg te brengen. 1 keer omdat we langs vrienden gingen daarna en de tweede keer op haar verzoek omdat ze kennis wou maken.
In zo'n geval gaat het nauwelijks nog om 'gerechtsvaardigheid'; enkel nog om een compromis dat beide partijen accepteren, en het meest in het belang van het kind is.
Dat is niet leuk, maar wel de realiteit, en realistisch te zijn in zo'n situatie kan misschien wel meer nut hebben dan emotionele reacties en ruziezoekerij.******L.A.******* heb je helemaal gelijk in maar je kan best begrijpen dat het soms emotioneel te veel kan worden. Toch is mijn vriend altijd netjes geweest tegenover haar en heeft haar met respect behandeld.
mijn broertje is vorig jaar een dag voor kerst vader geworden van een pracht kind ik hou echt van hem en beschouw hem ook als me eigen kind wat betreft opvoeden deed ik dat ook als ie bij ons thuis aangezien hun uitelkaar waren.
hun zijn beiden nog te jong om het op te voeden en me broertje heeft het kind niet herkend vanwege de allimentatie die dan op mn ouders hun schouders kwam te liggen haar ouders hebben daarop de voogdij over het kind. maar sinds enkele maanden wordt hem en ons het zien van het kind onthouden
quote:niet vervelend bedoeld, maar als hij een kindje heeft en er voor woil zorgen/ in zijn leventje een rol spelen... dan moet hij ook de financiele verantwoordelijkheid op zich nemen.
Op dinsdag 19 november 2002 10:48 schreef GabbersUnited het volgende:
ik heb hier al enkele maanden ervaring mee
mijn broertje is vorig jaar een dag voor kerst vader geworden van een pracht kind ik hou echt van hem en beschouw hem ook als me eigen kind wat betreft opvoeden deed ik dat ook als ie bij ons thuis aangezien hun uitelkaar waren.
hun zijn beiden nog te jong om het op te voeden en me broertje heeft het kind niet herkend vanwege de allimentatie die dan op mn ouders hun schouders kwam te liggen haar ouders hebben daarop de voogdij over het kind. maar sinds enkele maanden wordt hem en ons het zien van het kind onthouden
De hoogte van de allimentatie zal afhangen van beide inkomens/ de inkomens van de verantwoordelijken voor de kinderen ( bedoel ik mee zowel het kindje als de ouders als zij nog kind zijn en zelf niet de verantwoordelijkheid hebben )
Als het kindje echt belangrijk voor jouw ouders en je broertje is, dan willen ze het vast ook financieel ondersteunen..
Ze kunnen dus aanbieden om het kindje de erkennen en dus allimentatie te betalen....als je broer dan gelijk een omgangsregeling/ gedeelde zeggenschap krijgt. Gewoon een deal proberen te maken in goed overleg.
* Mirage denkt dat gezien de manier waarop het geregeld/ gegaan is, de enigste manier is om het kindje in jullie leven te krijgen/ houden.
Succes
Sir Winston Churchill
Sir Winston Churchill
quote:Als je hem niet kent.... hoe weet je dat dan ?
Op dinsdag 19 november 2002 12:42 schreef DooZjUh het volgende:
ik heb me vader nooit gemist gemist hoor....maarja mijn vader is toch maar een sukkel
EN defineer sukkel ? 
Sir Winston Churchill
|
|
