Een vader zijn kind onthouden

Je kunt naar de raad van de kinderbescherming gaan. Deze zullen je waarschijnlijk advieseren een goede advocaat te nemen en er een rechtzaak van te maken.

Heeft je vriend zijn kind erkend? Zo ja, dan heeft hij ook rechten (en plichten). Je kunt ook navraag doen bij een wetswinkel, die kunnen je vast ook op weg helpen. Succes, het lijkt me echt vreselijk...

www.dwazevaders.nl

Helaas is het in NL zo dat je als man altijd minder rechten hebt dan de vrouw...als je als vader de kinderen bij de moeder weghoudt dan is het vaak ontvoering enzo....maar als je dat als moeder doet dan is dat volledig geaccepteerd.....
wens je vriend alle sterkte en succes toe...dat zal ie nodig hebben!

quote:

---

Op maandag 11 november 2002 10:51 schreef Rewimo het volgende:
Heeft je vriend zijn kind erkend? Zo ja, dan heeft hij ook rechten (en plichten). Je kunt ook navraag doen bij een wetswinkel, die kunnen je vast ook op weg helpen. Succes, het lijkt me echt vreselijk...

---

Als de vader het kind heeft erkend heeft hij nog geen echte rechten, pas als gedeelde voogdij is aangevraagd. En zelfs als dat het geval is is het nog heel lastig, eer je de rechtzaak hebt uitgevochten ben je zo weer een half jaar tot een jaar verder en ondertussen heeft hij zijn kind niet gezien..'
Heeft de moeder al een reden gegeven waarom je vriend zijn kind niet mag zien? Is het gewoon pesten of heeft zij, naar haar mening, wel een echte reden?

Ik wens jullie veel sterkte!

Is het kind ook wettig van hem? Dus geboren uit een huwelijk of erkend en ouderlijk gezag toegekend? Dan sta je voor de rechter vrij sterk in het afdwingen van een omgangsregeling.

Maar of je dat moet willen is de vraag. Een omgangsregeling afdwingen levert vaak alleen maar ellende op (bijvoorbeeld, kind wordt steeds te laat gebracht of ze zijn met opzet niet thuis als je 'm ophaalt) omdat degene die tegen is alles zal doen om de regeling te frustreren.

Volgens mij kun je het beste nog eens proberen om het in goed overleg te doen, desnoods met haar nieuwe partner, ouders of een andere vertrouwenspersoon erbij. Ze moet toch inzien dat ze de ruzie met haar ex-partner niet over het hoofd van haar kind mag uitvechten, dat gaat namelijk ten koste van het kind en dat kan ook haar bedoeling niet zijn.

Al via de ex-schoonouders geprobeerd of die op de moeder willen inpraten?

Een advocaat een officiele brief laten schrijven naar de moeder..

Laatste wat je moet/kunt proberen is via de rechter een bezoekregeling afdwingen. Maar dan nog is het maar de vraag of die regeling ook wordt nagekomen.

Het lijkt mij echt heel erg om je kind niet te mogen zien. Dat voorop gesteld, maar helaas kan ik geen positief antwoord geven.
Helaas is het in Nederland zo geregeld dat je inderdaad naar de rechter kunt stappen, maar het helemaal geen waarde heeft. Waarom niet? Als de rechter jullie een bezoekregeling toekent, dan nog hoeft zij niet mee te werken. Volgens de wet wel, maar als zij dit weigert is er weinig tegen te doen. Jullie moeten dan opnieuw de weg naar de rechter maken. Officieel kunnen jullie dan ook de politie bellen om de uitspraak ten uitvoer te brengen. Echter dat wil je zelf niet (neem ik aan) dat de politie je kind uit huis moet halen en de politie zal zelf hier niet gauw aan meewerken. Dus blijft er dan maar één ding over en dat is opnieuw naar de rechter stappen. Ik denk niet dat iemand daar op zit te wachten.
Kortom: volgens de wet kan er heel veel, maar in de praktijk heb je het nakijken als de moeder niet meewerkt.

Hier staat nog wat meer info over erkenning:

http://www.babyinfo.nl/rubrieken/financieel/art_erkenning.asp

quote:

---

Op maandag 11 november 2002 11:22 schreef Little-Angel het volgende:
Zij laat mijn vriend zijn zoontje niet zien omdat zij mij niet vertrouwd zo zegt ze zelf. Maar tot aan augustus was dat wel het geval. Zo maar in eens besloot ze dat mijn vriend zijn kind niet mag zien.

---

Het lijkt er dus op dat ze het niet kan verdragen dat je vriend een nieuwe partner heeft gevonden en op deze manier haar frustraties uit. Dit gaat ten koste van het kind en dat is voor een rechter onacceptabel. Je moet het dan natuurlijk wel hard kunnen maken. De rechter kijkt ALLEEN naar het belang van het kind!

Als je het toch laat voorkomen, waarom ga je niet voor de hogere inzet: laat je vriend gaan voor de volledige voogdij, het is tenslotte de wettelijke vader!

Trouwens, mocht het tot een rechtszaak komen, dan zal ze iets beters moeten verzinnen dan 'ik vertrouw je niet'. Je weet dan nooit waarmee iemand op de proppen komt (al dan niet dmv een advokaat). Het is mogelijk dat allerlei verhalen worden verteld die niet eens waar hoeven te zijn, om maar aan de rechter te laten blijken dat je vriend niet geschikt is om voor het kind te zorgen.

Een vroegere vriendin van mij hield dr kind ook bij dr vader weg. De vader heeft dit met een advocaat aangevochten en mag nu het kind gewoon zien. Ze is zelfs zo ver gegaan door te zeggen dat ze hem verdacht van sexuele mishandeling..... triest ja, ik weet het, maar de vader heeft ondanks dat toch gewonnen.

Ik ben zelf ook zon'n vader.
21 Mei is mijn zoon geboren, alles zag er inprincipe goed uit.
Het is 26 Juni 2002, ik word op m'n werk gebelt:m'n schoonzuster huilend aan de telefoon. S. is met die kleine weggelopen en we weten niet waar ze zitten, wordt mij vertelt.
Mijn zoon is op dat moment iets meer dan een maand oud, ik flip helemaal de pan uit en rij als een bezetenen naar huis.
Eenmaal thuis tref ik niets, mar dan ook niets aan, de slaapkamer van die kleine jongen is totaal leeg.
S. en mijn zoon zaten in een opvang huis bleek achteraf, dat is zo pijnlijk om te horen.
Een paar dagen later is zij naar mij gekomen om bepaalde zaken uit te praten.(tot op de dag van vandaag weet ik nog geen reden)
Sommige zaken waren uitgesproken en we gingen met z'n drieeën op vakantie.Naar mijn menig een hele leuke vakantie, ook omdat je voor het eerst als gezin op reis bent.
14 Oktober 2002 wederom wordt ik opgebelt, ditmaal door S. zelf, ze is weer weg en komt niet meer terug.En zegt: ik zou maar een advocaat nemen jochie.
Mijn wereld stort volledig in elkaar, ik zit op m'n werk en weet me geen raad, weer ben ik mijn zoon (nu 5 en halve maand) en vrouw kwijt.
Reden is dat zij het niet kan en niet wil dat één van mijn ouders 1x in de drie maanden één week over komen uit Spanje.
Praten heeft geen zin meer, maar ben wel m'n zoon kwijt, het kindje wat altijd mijn grootste wens is geweest.
S. wilde nooit een kind en heeft het kindje tijdens de zwangerschap totaal negatief vervloekt, maar schermt nu wel met dat kleine kereltje.
Ik krijg een brief van haar advocaat, om een omgangsregeling te treffen in het belang van ons kind.
Allemaal mooie verhalen, maar uiteindelijk kom je tot de conclusie dat je als man, totaal nergens bent.Ook al heb je het kindje erkent.
In de wet staat geschreven dat wanneer je als vader het kindje erkent en bij de opvoeding bent geweest voor een bepaalde periode, heb je recht om het kind te blijven zien.Ook als je ex-partner een nieuwe partner treft zal die op een gegeven moment kunnen eisen het kind te blijven zien.
Om het verhaal kort te houden, ik heb m'n zoon nu al 5 weken niet gezien en dat doet pijn, ook omdat ik het graag wilde en het kind graag wil opvoeden.
Maar in dit klote land zijn rechten en plichten vastgesteld, waardoor je als vader zijnde helemaal geen fuck aan hebt.Je staat machteloos en je kan het allemaal wel voor de rechter trekken, maar je bereikt er niets mee.
Je kan alleen maar betalen en wachten totdat je kind JOUW komt opzoeken op een bepaalde leeftijd.

***ik heb fictieve namen gebruikt, want ik vind niet dat dit ten schande komt van m'n zoon en m'n ex-partner, ik geef de schuld aan onze wetgeving en klote kabinet.Die extreem, linkse geiten wollen sokken manwijven.**************

Zeker interessant onderwerp, volgens mij is het al vaker ter sprake gekomen. Ik denk dat het beter tot zijn recht komt in R & P, waar die vorige topics ook stonden.

*stil is*

Zo kan het ook.... ik ben een kind waarvan de vader het kind niet wil zien....

Sterkte er mee.....

quote:

---

Op maandag 11 november 2002 11:22 schreef Little-Angel het volgende:
Zijn ex-schoonouders hebben al met hun dochter gepraat maar geloven alles wat zij zegt, en dat is een hoop blabla. Zij laat mijn vriend zijn zoontje niet zien omdat zij mij niet vertrouwd zo zegt ze zelf. Maar tot aan augustus was dat wel het geval. Zo maar in eens besloot ze dat mijn vriend zijn kind niet mag zien. Zonder gegronde reden. we gaan vanavond met enige mazzel naar een rechtshulp/advocaat en kijken wat we kunnen doen. Mijn vriend had een samenlevingscontract met zijn ex en heeft zijn kind erkent.

---

Of zij vind dat dit een gegronde reden is of niet, is niet aan de orde.....zij is namelijk niet degene die dit kan bepalen...hiervoor is een rechter.

Als je vriend het kind erkend heeft verplicht dat tot het betalen van alimentatie, en het geeft recht op een bezoeksregeling, dit is niet optioneel. Als zij meent dat hij dit recht niet zou mogen hebben is voor haar ook de enige manier om dit via een rechter te regelen.

De vraag is alleen of de verstandhouding met de moeder hierdoor beter word.

Ik walg van ouders die hun kinderen gebruiken als materiaal om hun ruzies uit te vechten.....dat je niet met elkaar kunt leven kan gebeuren, maar daar hoeft het kind toch niet de dupe van te worden.....

Ik zou je willen adviseren hier zo snel mogelijk werk van te maken, omdat hoe langer je hiermee wacht hoe moeilijker het hard is te maken dat hij het kind graag wil zien...

Ik zou graag een actie willen nemen, maar ik ben bang dat je dan een beerput opentrekt die je eigenlijk niet wil opentrekken.
Ik heb ook al gesprekken gehad met de huisarts.
De huisarts kon mij niet concreet vertellen dat S. lijdt aan een persoonlijkheids stoornis, en dat zij dit heeft overgehouden uit haar eigen jeugd.
Omdat haar moeder er ook niet was voor haar kinderen, toen het nodig was.
De beste vrouw gaat nu voor de 4e keer trouwen (48jaar) en laat haar kinderen (en kleinkinderen) aan hun lot over.
Hoe kan je aantonen bij een rechter dat je als man zijnde capabel genoeg bent om voor je eigen vlees en bloed te kunnen zorgen??
Het is zo krom hier.
Weet iemand wat het resultaat is van de "dwazevaders"??
Ik heb er nog nooit een positief bericht over gehoort of gelezen.

Foute emancipatie? Vrouwen zijn zolang niet geloofd en niet gehoord tot er rechten kwamen voor de vrouw. Dit heeft zich steeds verder ontwikkeld en we zijn nu op een punt beland waarin vrouwen alles kunnen doen en laten wat ze willen (zwakkere geslacht?!). Mevrouw wil een kindje (want dat staat zo schattig) en vind een geschikte partner. Partner is het toch niet helemaal (te weinig geld?!) en wordt op straat gezet. Allimentatie betalen mag papa wel, maar de verantwoordelijkheid en liefde tonen die hij wil, dat mag niet. Dit in de ogen van de vrouw. Hoe krom is dat?!

Ander krom verhaal. Relatie, zwanger, partner heeft geen enkele interesse in mama plus kind. Hij had er toch geen behoefte aan. Water breekt en (net als in de reklame!!!) wordt ze in een taxi gezet want hij wil blijven slapen.vader ontverantwoordelijke kl**tzak. Vader wil kind ieder weekend hele weekend, maaarrrrrr; wil kind niet naar zwemmen en ander sporten brengen (dat kost namelijk kostbare tijden is niet gezellig). Rechter verplicht mama tot ales wat papa wil, en papa mag doen en laten wat hij wil. Mama krijgt (maar) 150 euro in de maand, en betaalt school, kleding, zwemmen, sport e.d.. Kind wordt door papa her en der gedumpt, nieuwe vriendin komt kind halen, want papa ligt te slapen.

quote:

---

Op maandag 11 november 2002 15:54 schreef on_air het volgende:
Foute emancipatie? Vrouwen zijn zolang niet geloofd en niet gehoord tot er rechten kwamen voor de vrouw. Dit heeft zich steeds verder ontwikkeld en we zijn nu op een punt beland waarin vrouwen alles kunnen doen en laten wat ze willen (zwakkere geslacht?!). Mevrouw wil een kindje (want dat staat zo schattig) en vind een geschikte partner. Partner is het toch niet helemaal (te weinig geld?!) en wordt op straat gezet. Allimentatie betalen mag papa wel, maar de verantwoordelijkheid en liefde tonen die hij wil, dat mag niet. Dit in de ogen van de vrouw. Hoe krom is dat?!

Ander krom verhaal. Relatie, zwanger, partner heeft geen enkele interesse in mama plus kind. Hij had er toch geen behoefte aan. Water breekt en (net als in de reklame!!!) wordt ze in een taxi gezet want hij wil blijven slapen.vader ontverantwoordelijke kl**tzak. Vader wil kind ieder weekend hele weekend, maaarrrrrr; wil kind niet naar zwemmen en ander sporten brengen (dat kost namelijk kostbare tijden is niet gezellig). Rechter verplicht mama tot ales wat papa wil, en papa mag doen en laten wat hij wil. Mama krijgt (maar) 150 euro in de maand, en betaalt school, kleding, zwemmen, sport e.d.. Kind wordt door papa her en der gedumpt, nieuwe vriendin komt kind halen, want papa ligt te slapen.

---

het argument wat eigenlijk altijd gebruikt word in deze situaties, en ik laat even buiten beschouwing of het een terecht punt is. De band die een kind met zijn moeder heeft is dieper dan de band die het kind met zijn vader heeft.

Zoals ik al eerder op dit forum gezegd heb ben ik vader van een zoon en zijn zijn moeder en ik al meer als 2 jaar niet meer samen. Mijn zoon woont bij mij, maar dit is niet zonder slag of stoot gegaan.....ook ik heb moeten opboksen tegen deze argumentatie, niet eens zo zeer tegen de moeder, maar meer tegen omstanders.

Ik beweer dat een moeder niet automatisch (lees: ten alle tijde) beter voor het kind kan zorgen dan de vader. Het dragen van een kind maakt je niet automatisch een betere ouder. Dit is iets wat per geval bekeken moet worden, en daar heeft men geen tijd voor dus neemt men een standpunt in wat in 75% (??) van de gevallen correct is.
Ik ben voor emancipatie, maar wel gelijke behandeling 2 kanten op......

Ik heb geen ervaring hiermee, maar wil je wel veel succes wensen ik weet dat jullie het beste willen voor je vriend's zoontje, en dat verdient hij ook. Hoop dat de rechter dat ook ziet...