quote:
Op vrijdag 8 mei 2015 15:32 schreef miss_sly het volgende:[..]
Wat goed zeg!
En op deze manier kan ze ook de verantwoordelijkheid zelf leren nemen, ze kan zien wat, wanneer. En kan het inslijten, routine worden, zonder dat jij dat erin moet herhalen. Lijkt me, of zie ik het alsnog verkeerd? (geen ervaring mee, nogal n00b
)
Het gaat ook vooral om voorspelbaarheid en dat voelt voor Jen heel veilig. En als ze zich veilig voelt is ze rustig en heb ik een blije Jen. En het is inderdaad ook meer verantwoording, maar ik kan nu op elke stap ook weer ff een aai over de bol doen en even dank je wel zeggen. Dat stimuleert haar ook enorm om taakjes af te maken. Dus het is een win - win. Er zit voor Jen meer verantwoording in, maar voor mij dus een duidelijk moment waarop ik ook even kan stilstaan bij dat wat goed gaat. Zo heb ik over een dag dus meer keer dat ik kan zeggen dat het goed gaat, dan af en toe het gemopper op de dingen die niet goed gaan, die zijn namelijk veel makkelijker te benoemen.
Maar goed, we gaan lekker elke avond de plaatjes van de volgende dag ophangen en dan zien we wel hoever we komen. (wat gebeurd er als we opeens de plannen moeten omgooien)
Dus wat de thuissituatie betreft moet het haar veilige en voorspelbare omgeving zijn. Uiteraard kunnen wij ook niet alles sturen en kunnen we geen wereld creeren die helemaal om Jennifer draait. Dat moeten we ook niet willen, ze moet immers ook gewoon meedraaien in onze onvoorspelbare samenleving. Maar het is dan wel belangrijk dat alle prikkels van buiten waar ze heel onrustig van kan worden, dat ze die thuis op haar manier kan verwerken en dat we haar daarin ondersteunen, met het besef dat haar hoofdje nu eenmaal anders werkt.
Verder gaan we wel vaker benoemen hoe we ons voelen. Of we blij zijn, boos of verdrietig. Of we ergens dankbaar om zijn, of misschien wel jaloers, bang of onbegrepen. Doordat wij die gevoelens gaan benoemen kan ze gaan begrijpen dat wij ons misschien anders voelen dan dat zij dat voelt. Dat hoeft dan dus niet te betekenen dat zij die gevoelens bij zichzelf gaat herkennen, want misschien voelt ze dat gewoon niet, maar het is wel een leerproces voor ons allemaal haar die sociaal-emotionele omgang aan te leren. Dat je dus anders op iemand moet reageren die boos is dan op iemand die verdrietig is. Maar daarvoor moet je wel eerst duidelijk het verschil weten.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.