Ik ben een jongen van 18, bijna 19 jaar en heb in augustus 2014 een relatie gekregen met een meisje van 20 jaar. Dit was mijn eerste officiële relatie. Voordat ik een relatie met haar nam ben ik door vrienden van haar ex en haarzelf gewaarschuwd. zelf zei ze dat ze me kapot zou maken omdat ze dat ook bij haar ex heeft gedaan waar het trouwens nog maar 1 maand mee uit was toen ze met mij ging. Maar je denkt dat het ook anders kan en je bent verliefd dus gaat toch de relatie aan.
De eerste 2 maanden waren erg leuk en zonder enig gezeik, ik had me nog nooit zo gevoeld en het voelde goed dat er een meisje die overigens best gewild was zo om mij gaf en van mij hield. Tot het moment dat de eerste jaloezieën opkwamen. Ze dacht dat ik een vriendin van mij waar ik al lang mee omga leuk vond omdat ik volgens mijn vriendin op een speciale manier naar haar keek. Ik heb 100 keer gezegd dat het niet zo is en uitgelegd dat zij de enige voor mij is maar het bleef maar in haar hoofd rond spoken. De maanden die volgden kwamen er alleen maar dingen bij. Een foto van een meisje liken op facebook, een praatje maken in de kroeg met een vriendin, een snapchat ontvangen van een meisje. Alles maakte haar gek wat tot gevolg had dat ik regelmatig werd dood gewenst, de huid werd volgescholden en zelfs werd gedumpt. Ik wist dat ze daar niks mee bedoelde want na 1 dag was het altijd weer goed maar deze situaties kwamen vaak voor. Ik ging me altijd verantwoorden want ik ben echt heel trouw, maar zij had haar standpunt al en die kon ik niet veranderen.
Het ene moment was ik alles voor haar en was ze helemaal gek op me en het andere moment haatte ze me en wou ze me dood. Ik mocht van haar niet meer uitgaan, geen meisjes op facebook, geen vriendinnen meer hebben, helemaal niks. Toch deed ik het wel omdat ik ook mijn eigen leven heb, hierdoor moest ik dus wel veel gezeik incasseren. Ik krijg overal altijd de schuld van en als ik iets deed wat haar niet beviel zoals uitgaan wou ze mij ook pijn doen. Ze ging dan expres niet zeggen waar ze was, met jongens afspreken die ik niet kende, alles dus om mij ook een kut gevoel te geven.
Toen heb ik haar gezegd dat t niet langer zo kon en zijn we naar een psychiater gegaan, ze heeft erg veel symptomen van borderline en is ook nog eens verslaafd aan blowen. Na veel gesprekken werd bepaald dat ze binnenkort wordt opgenomen in een afkickclinic voor een dubbele diagnose ( verslaving en psychische problemen ). Nu is het ongeveer een maand geleden helemaal fout gelopen en heb ik ook toch maar gezegd dat het niet meer kan ondanks dat ik altijd bij haar bleef.
Ik heb volgens haar alles fout gedaan en ze zei dat ze me helemaal kapot zou maken, en dit lukt haar. Ze heeft nu contact met een jongen waar ik een erge hekel aan heb en die altijd grote praatjes heeft wat zij ook wist. Ik heb het gevoel dat zij dit doet om mij uit de tent te lokken, ze komt opeens met haar zielige verhalen bij die jongen aanzetten en hij gaat erop in omdat hij natuurlijk denkt dat zij interesse voor hem heeft. Toch kan ik haar niet loslaten, ik ga erop in en vraag steeds of ze met hem gaat. Ik weet ook dat ik dit niet moet doen maar toch kan ik het niet loslaten. Ondanks alles wat er is gebeurd geef ik nog steeds om haar, maar ik ben door haar redelijk doorgedraaid. Zij zegt nu wel steeds aan dat ze echt klaar met me is maar normaal zij ze dat ook heel vaal maar kwam ze toch weer bij me. Nu denk ik dat ze wel echt klaar met me is maar kan ik het niet loslaten. Ik blijf haar maar berichten sturen en kan er met mijn hoofd niet bij dat ze nu contact heeft met die jongen die eigenlijk gewoon een loser is en waarvan zij weet dat ik een hekel aan hem heb.
Weet iemand hoe ik hier het beste mee om kan gaan en wat ik kan doen om haar uit mijn hoofd te zetten?
Mvg