De onderwerpen waarop ik stuitte, hebben betrekking op puppies, die moeilijk alleen zijn en gaan blaffen. Dat speelt allemaal niet.
.De hond waar het hier om gaat, is een Eurausier. Hij is inmiddels 8 a 9 jaar oud.
Zo'n een dus:
Van de gezinsleden, werkt m'n moeder niet. Ze is vrijwel de gehele dag thuis. Het is een vrij groot huis. Ze gaat van ene kamer naar andere kamer, haalt iets uit andere kamer.
Daar kan de hond in kwestie moeilijk mee omgaan. De hond volgt m'n moeder al jaren van ene kamer naar andere kamer. Als ze naar een andere kamer gaat om iets te halen, dan springt de hond op uit z'n ruststand en rent met m'n moeder mee, naar de andere kamer. Meestal blijft-ie ook lekker liggen, terwijl m'n moeder de deur openhoudt voor hem.
Dan doet ze de deur dan dicht vanwege de verwarming. Dan gaat-ie binnen 5min alsnog zitten ijsberen voor de gesloten deur, en hijgen. Helemaal onrustig, stressen. Afvragen waar z'n baasje blijft.
Ook als ze binnen enkele minuten weer terugkomt, blijft-ie dit gedrag jaren vertonen. Hij stresst zichzelf helemaal kapot. Het is altijd vrij onzekere hond geweest.
Dit doet-ie ook als ik met hem in dezelfde kamer zit of een ander gezinslid, terwijl hij ons als z'n baasjes beschouwt. Zelfs wanneer ik de deur dan voor 'm open om naar de moeder te gaan, blijft-ie dit gedrag nog steeds vertonen.
Als-ie met m'n moeder mee naar de andere kamer loopt, gaat-ie in de andere kamer weer liggen. Vervolgens herhaalt dit ritueel zich weer. Van de topics en de oplossingen waarop ik gestuit ben, hebben ze vooral betrekking op vrij jonge honden of op het blaffen. Dit speelt allemaal niet.
Tevens is dit probleem de laatste tijd alleen maar erger geworden. Hij gaat steeds onrustiger worden, stresst in toenemende mate zichzelf kapot, hijgen en al.
.Dus ik vraag mij af hoe ik hem kan leren accepteren, dat-ie ook best keer zonder de moeder (het baasje dus) in een kamer kan blijven?
[ Bericht 5% gewijzigd door Robuustheid op 18-03-2015 17:54:52 ]
Hijgen, aan de deur krabben, blaffen en nog meer obsessief gedrag.
Zo heeft nu een hele kale plek op z'n bovenbeen van t likken, dit doet ie ook puur uit stress, zelfs als ik maar 5 minuten weg ben.
Zelf heb ik/wij helaas nog geen oplossing gevonden.
Zorg sowieso dat de hond zich niet kan instellen op het feit dat je weggaat doordat je bijvoorbeeld een vast patroon hebt (deuren checken etc.). En leer het stap voor stap aan (geef hem bijvoorbeeld een tijdlang geen aandacht - geen knuffels, geen koekjes, geen aai; gewoon hond op de plek en je eigen leven leiden - en ga vervolgens onverwacht een halve minuut de deur uit... bouw van daaruit verder.... zorg dat de tijden varieren maar dat de hond niet de fout in gaat doordat je ineens 20 minuten weg bent terwijl hij 1 gewend is, kun je namelijk opnieuw beginnen). Zorg ook dat je zelf niet gespannen bent als je de deur uit gaat (bv omdat je denkt dat je hond wel weer gespannen zal raken
). Ook dat pikken ze feilloos op.Als hij sinds kort dit doet zou ik hem toch eens door een dierenarts laten checken. Misschien iets onder de leden of dement aan het worden?
Altijd al. Probleem is juist dat dit de laatste jaren alleen maar erger wordt.quote:Op woensdag 18 maart 2015 18:40 schreef dino889 het volgende:
Doet de hond dit sinds kort? Of altijd al?
Vervelend om te lezen.quote:
Even een tvp'je, onze hond van bijna 16 doet dit namelijk ook.
Hijgen, aan de deur krabben, blaffen en nog meer obsessief gedrag.
Zo heeft nu een hele kale plek op z'n bovenbeen van t likken, dit doet ie ook puur uit stress, zelfs als ik maar 5 minuten weg ben.
Zelf heb ik/wij helaas nog geen oplossing gevonden.
. Hopelijk vinden we daarvoor een oplossing.Dat zal sowieso niet helpen, hebben we ook geprobeerd. En hij is ook soms halve dag of hele dag alleen, en inderdaad, hijgen stressen, ook wanneer de andere baasjes wel thuis zijn.quote:
Verlatingsangst.... daar kan een hoop geduld bij komen kijken. Een gedragstherapeut is voor jullie geen optie? Dan krijg je namelijk veel meer inzicht in de situatie en je eigen gedrag binnen de situatie. Wat hebben jullie al geprobeerd?
Zorg sowieso dat de hond zich niet kan instellen op het feit dat je weggaat doordat je bijvoorbeeld een vast patroon hebt (deuren checken etc.). En leer het stap voor stap aan (geef hem bijvoorbeeld een tijdlang geen aandacht - geen knuffels, geen koekjes, geen aai; gewoon hond op de plek en je eigen leven leiden - en ga vervolgens onverwacht een halve minuut de deur uit... bouw van daaruit verder.... zorg dat de tijden varieren maar dat de hond niet de fout in gaat doordat je ineens 20 minuten weg bent terwijl hij 1 gewend is, kun je namelijk opnieuw beginnen). Zorg ook dat je zelf niet gespannen bent als je de deur uit gaat (bv omdat je denkt dat je hond wel weer gespannen zal raken
.Hier meer:
http://www.licg.nl/t4/pra(...)n-thuis-blijven.html
Afwijkend gedrag is het niet, de hond is nu eenmaal een roedeldier en wil/moet erbij horen. Eenzaamheid zal dan als onveilig ervaren worden, vooral door een onzekere hond die niet het niet gewend is of gewoon niet durft te leiden. Dat is heel natuurlijk.. Vaak ligt die oorzaak in het gedrag van het baasje, want die heeft de leiding.
Om zo iets op te lossen moet je naar 'The big picture' kijken en niet specifiek naar dat ene gedrag van de hond. Om de hond veilig te laten voelen op zijn plaats begint niet pas op het moment als baasje de deur uit loopt. Eigenlijk moet er eerst eens gekeken worden hoe jullie over de dag verdeeld de hond leiden en van daaruit kijken hoe de hond het doet.
Misschien halen jullie haar te vaak en teveel aan op een manier die haar de onzekerheid geeft zich alleen onveilig te voelen. Leer haar bijvoorbeeld eerst eens uit het zicht weg van het roedel op haar plaatst te blijven. En niet pats boem alleen..
Ik kan een voorbeeldje geven.. De alfa wordt niet gemaakt maar wordt geboren. Maar elke hond heeft van nature wel de drang om te leiden. Nu is het een beetje genetisch bepaald hoe de hond daar vanuit zijn karakter mee omgaat. Snap je wel he? Moedig, angstig, zeker, onzeker, van die aangeboren karaktertrekjes. Maar zo'n onzeker geval houd toch de drang te leiden. Geef een zulk karakter op verkeerde momenten de leiding worden ze heel nerveus. Doe je dat bv tijdens het wandelen teveel, zoals hijgend aan de riem trekken, dan kom je al met een nerveuze hond weer thuis en zal daar weer ander gedrag vertonen die je als afwijkend kunt bestempelen.
[ Bericht 11% gewijzigd door Watuntrik op 19-03-2015 14:36:35 ]
Ik sluit me aan bij dit bericht van blondetrien.quote:
Verlatingsangst.... daar kan een hoop geduld bij komen kijken. Een gedragstherapeut is voor jullie geen optie? Dan krijg je namelijk veel meer inzicht in de situatie en je eigen gedrag binnen de situatie. Wat hebben jullie al geprobeerd?
Zorg sowieso dat de hond zich niet kan instellen op het feit dat je weggaat doordat je bijvoorbeeld een vast patroon hebt (deuren checken etc.). En leer het stap voor stap aan (geef hem bijvoorbeeld een tijdlang geen aandacht - geen knuffels, geen koekjes, geen aai; gewoon hond op de plek en je eigen leven leiden - en ga vervolgens onverwacht een halve minuut de deur uit... bouw van daaruit verder.... zorg dat de tijden varieren maar dat de hond niet de fout in gaat doordat je ineens 20 minuten weg bent terwijl hij 1 gewend is, kun je namelijk opnieuw beginnen). Zorg ook dat je zelf niet gespannen bent als je de deur uit gaat (bv omdat je denkt dat je hond wel weer gespannen zal raken
Let wel: Jullie hebben dit gedrag zelf jarenlang in stand gehouden dus verwacht niet in korte tijd wonderen.
Het vergt veel geduld om dit weer recht te breien.
Daarnaast is het via internet moeilijk om de situatie volledig te hebben, eigenlijk onmogelijk.
Wellicht schort er eea aan lichaamstaal binnen jullie als gezin richting de hond, dat is alleen in real life te beoordelen.
Mocht je een gedragsdeskundige zoeken, Anniek Winters is erg goed.
De reden dat ik eigenlijk reageer is om te zeggen... Wauw wat een prachtig beest
.