Hoe vertel je zoiets?

FOK!forum / Relaties & Psychologie / Hoe vertel je zoiets?

Ripley	donderdag 7 november 2002 @ 10:52
	Ik heb een vriendin/kennis die ik een tijd niet had gezien en waar ik nu sinds kort weer contact mee heb. Haar gedrag is in de jaren die ik haar niet heb gezien nogal veranderd. Op mij komt het over alsof ze ernstige geestelijke problemen heeft: ze randt mannen aan, praat heel onsamenhangend, drinkt veel... Ik maak me een beetje zorgen over haar en heb al gezegd: luister, pas je wel een beetje op jezelf? Ik geloof dat je zo in situaties komt die slecht kunnen aflopen. Dit hielp alleen geen fuck en ik voel me een beetje schuldig. Aan de ene kant denk ik: die is echt niet goed bij d'r hoofd, hoe kom ik er weer van af? Aan de andere kant is ze echt niet onaardig en heb ik het idee dat ik haar moet helpen. Hoe zien jullie dat en hoe zeg je zoiets tegen iemand zonder diegene te kwetsen?
Katana	donderdag 7 november 2002 @ 10:55
	quote: Op donderdag 7 november 2002 10:52 schreef Ripley het volgende: Ik heb een vriendin/kennis die ik een tijd niet had gezien en waar ik nu sinds kort weer contact mee heb. Haar gedrag is in de jaren die ik haar niet heb gezien nogal veranderd. Op mij komt het over alsof ze ernstige geestelijke problemen heeft: ze randt mannen aan, praat heel onsamenhangend, drinkt veel... Ik maak me een beetje zorgen over haar en heb al gezegd: luister, pas je wel een beetje op jezelf? Ik geloof dat je zo in situaties komt die slecht kunnen aflopen. Dit hielp alleen geen fuck en ik voel me een beetje schuldig. Aan de ene kant denk ik: die is echt niet goed bij d'r hoofd, hoe kom ik er weer van af? Aan de andere kant is ze echt niet onaardig en heb ik het idee dat ik haar moet helpen. Hoe zien jullie dat en hoe zeg je zoiets tegen iemand zonder diegene te kwetsen? Vraag haar wat ze de laatste jaren zoal heeft meegemaakt in de tijd dat jullie elkaar niet gezien hebben. Mishcien krijg je uit die verhalen al wat duidelijkheid waarom ze zo is qua gedrag
_o_	donderdag 7 november 2002 @ 10:57
	quote: Op donderdag 7 november 2002 10:52 schreef Ripley het volgende: Ik heb een vriendin/kennis die ik een tijd niet had gezien en waar ik nu sinds kort weer contact mee heb. Haar gedrag is in de jaren die ik haar niet heb gezien nogal veranderd. Op mij komt het over alsof ze ernstige geestelijke problemen heeft: ze randt mannen aan, praat heel onsamenhangend, drinkt veel... Ik maak me een beetje zorgen over haar en heb al gezegd: luister, pas je wel een beetje op jezelf? Ik geloof dat je zo in situaties komt die slecht kunnen aflopen. Dit hielp alleen geen fuck en ik voel me een beetje schuldig. Aan de ene kant denk ik: die is echt niet goed bij d'r hoofd, hoe kom ik er weer van af? Aan de andere kant is ze echt niet onaardig en heb ik het idee dat ik haar moet helpen. Hoe zien jullie dat en hoe zeg je zoiets tegen iemand zonder diegene te kwetsen? [offtopic] Ik dacht eerst dat je het over Yvonne had door dat "randt mannen aan" etc. [/offtopic] Voor de rest: ligteraan hoe goed je contact was / is. Als dat erg goed is, zou je het gewoon recht uit kunnen zeggen dat je je zorgen maakt. Als dat wat minder is, zou ik toch iets meer afstand houden en hopen dat ze subtiele hints begrijpt ...
Flierp	donderdag 7 november 2002 @ 11:06
	quote: Dit hielp alleen geen fuck .. end-of-story. . .iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven . .. je hebt je best gedaan . . .als ze dan horen wil. . dan kom ze er (vroeg of laat) zelf wel achter. . . ps : voel je niet schuldig. . het is haar beslissing !
Roosje01	donderdag 7 november 2002 @ 11:10
	Ik weet niet hoe dat zit met het beroepsgeheim en de eed van hippocrates, maar je zou haar huisarts kunnen bellen met de mededeling dat je je zorgen maakt. Een huisarts is er ook voor het geestelijk welbevinden van zijn patienten. Misschien is het voor hem een trigger contact met haar op te nemen (bijvoorbeeld omdat ze eerder met geestelijke klachten is gekomen of omdat ze opgenomen is geweest oid). Je hoeft daarvoor alleen haar huisarts te weten. Je kunt de huisarts vervolgens uitleggen dat je niet wil dat jouw naam genoemd wordt. Succes ermee in ieder geval. Ik denk wel dat je er goed aan doet haar te helpen iig. Daar moet je zowiezo mee doorgaan!
DrBeavis	donderdag 7 november 2002 @ 11:17
	hmz tis de vraag of zij haar leven als een probleem ziet, zo niet dan is het ook lastig om er uberhaupt over te praten..misschien is het een idee om te beginnen over vroeger en dat alles toen zo anders was en dat je haar vraagt of ze tevreden is met hoe haar leven nu verloopt? dit alles zonder gelijk een oordeel of je bezorgdheid uit te spreken..dan leer je ook haar kant kennen en voelt zij zich niet afgeschrikt EN kan je jezelf niets verwijten, want wat is er mis met vragen hoe het zo gelopen is?
silver-surfer	donderdag 7 november 2002 @ 11:17
	Als ze inderdaad problemen heeft met zichzelf moet je er echt voorzichtig mee zijn. Je bent geen psycholoog oid dus je kunt niet weten of je haar nu echt helpt of dat je het onbewust alleen maar erger maakt. Ik zou natuurlijk wel proberen haar te helpen. Ik zou eerst echt goed met haar praten (moet ze wel voor open staan). Maar omdat je niet veel contact met haar hebt is dat wat moeilijker. Het beste zou je haar (volgens mij) kunnen helpen door mensen als haar ouders te waarschuwen, of haar vragen naar een dokter te gaan!!! Haar ouders kennen haar het beste en een dokter kan (hopelijk) haar wellicht door verwijzen naar een psychiater of psycholoog.. Klinkt hard als je het haar moet vertellen, maar het gaat dan ook wel om haar leven!! Nogmaals .... dan moet je wel zeker weten dat er iets met haar aan de hand is!!!
silver-surfer	donderdag 7 november 2002 @ 11:19
	quote: Op donderdag 7 november 2002 11:06 schreef Flierp het volgende: [..] ps : voel je niet schuldig. . het is haar beslissing ! Schuldig voelen moet je inderdaad echt NIET doen!!!
addicted_to_jellybeans	vrijdag 8 november 2002 @ 14:20
	quote: Op donderdag 7 november 2002 10:52 schreef Ripley het volgende: Ik heb een vriendin/kennis die ik een tijd niet had gezien en waar ik nu sinds kort weer contact mee heb. Haar gedrag is in de jaren die ik haar niet heb gezien nogal veranderd. Op mij komt het over alsof ze ernstige geestelijke problemen heeft: ze randt mannen aan, praat heel onsamenhangend, drinkt veel... Ik maak me een beetje zorgen over haar en heb al gezegd: luister, pas je wel een beetje op jezelf? Ik geloof dat je zo in situaties komt die slecht kunnen aflopen. Dit hielp alleen geen fuck en ik voel me een beetje schuldig. Aan de ene kant denk ik: die is echt niet goed bij d'r hoofd, hoe kom ik er weer van af? Aan de andere kant is ze echt niet onaardig en heb ik het idee dat ik haar moet helpen. Hoe zien jullie dat en hoe zeg je zoiets tegen iemand zonder diegene te kwetsen? Waarom zou jij je schuldig moeten voelen als ze niet naar je luisterde ?? Het is haar leven en zij kan ermee doen wat ze wil . Je kan alleen iemand helpen als die echt geholpen wil worden , maar als ik haar zo hoor dan wil ze dat niet . Laat haar maar ff zoals ze is , en mocht het helemaal fout gaan wat je natuurlijk niet hoopt , dan leert ze daar weer wat uit en kan je gewoon er voor haar zijn .
Ripley	woensdag 20 november 2002 @ 13:41
	Nieuwe ontwikkeling: meisje is helemaal doorgedraaid en ligt nu helemaal onder de dope bij haar vader thuis. Ik vind het heel erg voor haar, maar aan de andere kant ook wel weer goed: hopelijk kan ze nu de hulp krijgen die ze nodig heeft.
uniekje	woensdag 20 november 2002 @ 13:43
	quote: Op woensdag 20 november 2002 13:41 schreef Ripley het volgende: Nieuwe ontwikkeling: meisje is helemaal doorgedraaid en ligt nu helemaal onder de dope bij haar vader thuis. Ik vind het heel erg voor haar, maar aan de andere kant ook wel weer goed: hopelijk kan ze nu de hulp krijgen die ze nodig heeft. Hopelijk... maar ze moet die hulp nog altijd zelf accepteren. Misschien dat haar vader haar zover krijgt...
Moonah	woensdag 20 november 2002 @ 13:45
	Tja, triest. Maar ze is in (neem ik aan) goede handen. Jij hoeft je niet verantwoordelijk te voelen. En hulp... dat helpt alleen maar als iemand ervoor open staat.
Ripley	woensdag 20 november 2002 @ 13:53
	quote: Op woensdag 20 november 2002 13:43 schreef uniekje het volgende: [..] Hopelijk... maar ze moet die hulp nog altijd zelf accepteren. Misschien dat haar vader haar zover krijgt... Ik vind het eigenlijk ook wel heel erg voor haar vader. Eerst zijn vrouw en nu hetzelfde soort gedrag in zijn dochter. Hij was ook erg van slag hoorde ik van degene waar ik ook het nieuws van die instorting hoorde. Kan beiden nu niet bereiken.
Christine	woensdag 20 november 2002 @ 14:03
	Kun je ze geen kaartje sturen? Een kaartje komt meestal de volgende dag aan, en werkt goed als ze telefonisch niet bereikbaar zijn...
addicted_to_jellybeans	woensdag 20 november 2002 @ 14:09
	Jeetje dat is denk ik erg schrikken voor je . Maar zoals je zelf zei is ze in goede handen bij haar vader . Wat er gebeurd is natuurlijk niet leuk maar misschien zet het haar aan het denken dat ze zo niet door kan gaan . En inderdaad erg moeilijk voor haar vader om je dochter in zo'n staat te zien . Een kaartje is misschien een goede tip laat je zien dat je aan ze denkt en het geeft hun ook even de ruimte .
EggsTC	woensdag 20 november 2002 @ 14:34
	Vertel zelf wat je de laatste jaren heb meegemaakt, en vraag daarna aan haar wat ze zoal heeft gedaan... als ze vraagt waarom je dat wil weten, zeg je gewoon dat ze nogal verandert is... Succes!
Cats.Eye	woensdag 20 november 2002 @ 19:57
	quote: Op woensdag 20 november 2002 13:41 schreef Ripley het volgende: Nieuwe ontwikkeling: meisje is helemaal doorgedraaid en ligt nu helemaal onder de dope bij haar vader thuis. Ik vind het heel erg voor haar, maar aan de andere kant ook wel weer goed: hopelijk kan ze nu de hulp krijgen die ze nodig heeft. Wat je doet hangt af van hoe jij je hier eigenlijk bij voelt. Persoonlijk denk ik dat je niet de hele wereld op je schouders kan nemen en als je geen therapeutische scholing hebt (ik ook niet) volgens mij ook niet de middelen om haar goed te helpen. Als ze echt belangrijk voor je is, kan je er in ieder geval voor haar zijn, maar ik zou je hulp niet pushen. Uiteindelijk moet ze er toch zelf uitkomen...