Mammapoli deel 16 Dag lieve Mthld

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:17 schreef yvonne het volgende:

[..]

Nou ja, dat, ik heb gewoon geen idee wat me boven het hoofd hangt, en het stomme is, ik voel me helemaal nieteens ziek.

Je bent ook niet ziek, dit is gewoon iets dat je gaat overwinnen en straks weer achter je laat... Dikke, dikke kus van mij... En ik ben mama, mijn kusjes helpen...

Kut zeg Yvonne
sterkte met deze achtbaan

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:23 schreef Mula het volgende:

[..]

Gister was je Yvonne, vandaag ben je ineens een kankerpatiënt. Duurt ook wel even voordat je dat écht beseft. Ik zou op dit moment gewoon niet te veel nadenken over wat er allemaal boven je hoofd hangt. Laat alles over je heenkomen en zie het maar gewoon. Je moet er doorheen, hoeveel je dingen nu ook overdenkt, plant en doet. Het komt toch zoals het komt.

Ik schrik daar dus echt van van je stelling, Yvonne is en blijft Yvonne en daarnaast heeft ze kanker. Is het dan echt zo dat je je in eerste instantie kankerpatient voelt en niet meer Mula want jij blijft toch ook Mula? Dat het in- en intens, ongelooflijk ingrijpend en ontzettend heftig is is te logisch als wat maar neemt die kutziekte dan echt je identiteit over? Voel je dat echt zo? Ik ben er stil van, nog afgezien van heel je ontzettende ellende Het is daarom ook zo verrekte moeilijk er op precies de juiste manier voor iemand te zijn.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:06 schreef knoblaucha6 het volgende:

[..]

Ik schrik daar dus echt van van je stelling, Yvonne is en blijft Yvonne en daarnaast heeft ze kanker. Is het dan echt zo dat je je in eerste instantie kankerpatient voelt en niet meer Mula want jij blijft toch ook Mula? Dat het in- en intens, ongelooflijk ingrijpend en ontzettend heftig is is te logisch als wat maar neemt die kutziekte dan echt je identiteit over? Voel je dat echt zo? Ik ben er stil van, nog afgezien van heel je ontzettende ellende Het is daarom ook zo verrekte moeilijk er op precies de juiste manier voor iemand te zijn.

Dat is dus echt helemaal niet wat ik bedoel. Juist omdat ik me Mula-die-toevallig-kanker-heeft voel en niet "een kankerpatient". Mrien hierboven heeft het over een achtbaan en dat is wat ik er ook mee bedoel: vanaf de diagnose wordt je meegezogen in een achtbaan omdat je van alles moet. Afspraakje hier, afspraakje daar, onderzoekje zus, onderzoekje zo. Sinds ik kanker heb, is mijn leven daar niet door overgenomen. Helemaal niet zelfs, ik ben behoorlijk nuchter en geloof het of niet, het lukt me behoorlijk goed de humor van dingen in te zien, zelfs kanker maar 'het simpele' is wel weg. En dat is wat ik met die stelling bedoelde. Je bent en blijft jezelf, maar er komt wel een berg gedoe mee met zo'n diagnose, hoe kort of lang de behandeling ook is.

Hoop dat het zo duidelijker is. Ik heb eergisteren chemo gehad en ben geloof ik niet al te helder. In mijn hoofd klinkt het logisch zullen we maar zeggen.

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:06 schreef knoblaucha6 het volgende:

[..]

Ik schrik daar dus echt van van je stelling, Yvonne is en blijft Yvonne en daarnaast heeft ze kanker. Is het dan echt zo dat je je in eerste instantie kankerpatient voelt en niet meer Mula want jij blijft toch ook Mula? Dat het in- en intens, ongelooflijk ingrijpend en ontzettend heftig is is te logisch als wat maar neemt die kutziekte dan echt je identiteit over? Voel je dat echt zo? Ik ben er stil van, nog afgezien van heel je ontzettende ellende Het is daarom ook zo verrekte moeilijk er op precies de juiste manier voor iemand te zijn.

Ik vermoed dat Mula het anders bedoelt, dat ze bedoelt om het erg moeilijk kan zijn om jezelf als iemand met kanker te zien.
Maar ik kan natuurlijk niet namens haar spreken.

Aha inderdaad typte Mula tegelijkertijd een uitleg

Dank voor de uitleg ladies Mula, blij dat je het zo ziet en ik het dus fout begreep, ik had het net anders gelezen dan jij bedoelde dus mijn excuus.
Het is een kutziekte en we kunnen er allemaal, zonder waarschuwing zo maar ineens mee te maken krijgen.
Yvonne, heel veel sterkte meisje en voor jou en iedereen hier een enorm dikke

(en Mula, jij bent ondanks je chemo duidelijk helderder dan ik )

[ Bericht 7% gewijzigd door knoblaucha6 op 15-04-2015 21:06:20 ]

quote:

Op woensdag 15 april 2015 19:31 schreef Danny het volgende:

[..]

Ik weiger Yv te zien als kankerpatient zoals ik dat bij mijn moeder, opa, oma's en ooms en tantes weigerde. Yvonne is gewoon Yvonne. Daaraan verandert wat mij betreft helemaal niks.

Goed gesproken!

Yvonne, heel veel sterkte. Wat een klote zooi.

Jezus Yv.. Wat een schrik, achtbaan, alles. Ik kan met een hoop tekst en woorden aankomen maar die voelen op alle fronten tekort schieten.

Dikke knuffel dan maar

Pfff, da's flink schrikken, yvonne. Hopelijk krijg je snel goed nieuws qua behandeling!

quote:

Op woensdag 15 april 2015 20:22 schreef Mula het volgende:

Dat is dus echt helemaal niet wat ik bedoel. Juist omdat ik me Mula-die-toevallig-kanker-heeft voel en niet "een kankerpatient". Mrien hierboven heeft het over een achtbaan en dat is wat ik er ook mee bedoel: vanaf de diagnose wordt je meegezogen in een achtbaan omdat je van alles moet. Afspraakje hier, afspraakje daar, onderzoekje zus, onderzoekje zo. Sinds ik kanker heb, is mijn leven daar niet door overgenomen. Helemaal niet zelfs, ik ben behoorlijk nuchter en geloof het of niet, het lukt me behoorlijk goed de humor van dingen in te zien, zelfs kanker maar 'het simpele' is wel weg. En dat is wat ik met die stelling bedoelde. Je bent en blijft jezelf, maar er komt wel een berg gedoe mee met zo'n diagnose, hoe kort of lang de behandeling ook is.

Zo heb ik het ook ervaren. Het is een achtbaan waar je 'gezond' in gaat en ziek uit komt.
Heel raar dat je je gezond voelt op het moment dat je feitelijk erg ziek bent. Je hebt kanker. Aan het eind van het behandeltraject, even uitgaande van geen uitzaaiingen, voel je je hondsberoerd, terwijl je dan eigenlijk weer 'gezond' bent.
Heel tegenstrijdig.

Ik denk, en misschien ervaren anderen dat ook zo, dat je nooit weer helemaal de oude wordt. 3,5 jaar na de diagnose ben ik nog steeds niet de oude Gia, en dat word ik ook niet meer. Los van de blijvende bijwerkingen van de chemo en de bestralingen, sta ik nu totaal anders in het leven. Sommige zaken vind ik nu minder belangrijk dan voorheen.
Maar dat zal ook wel afhangen van je leeftijd. Jonge mensen hebben mogelijk nog een kinderwens, terwijl ik juist mijn kinderen en man zorgeloos wil achterlaten, in het geval dat de kanker terug komt. Ben me daar heel bewust van, maar laat het niet mijn leven beheersen. Komt het terug, zien we dan wel verder.
Eerst maar eens een huis verbouwen en overhuizen. Daarna genieten van de tijd die we nog samen mogen beleven. Hopelijk nog 40 jaar. Wie weet.

Ben niet een frequente poster hier maar lees wel mee... en jee, Yvonne, sterkte er mee, niet alleen voor jou maar ook voor je dierbaren, wiens emoties ook om voorrang zullen schreeuwen nu.

Knok voor wat je waard bent, en 10.000x meer dan dat er bij.

Héél veel sterkte Yvonne, ik las ook al even mee...

Sterkte yvonne, jullie hebben al zoveel achter de rug, als iemand het kan..

Sterkte Yvonne, uitzaaiingen of niet, enorme behandelingen of de korte procedure of niet, het lijkt me een enorme klap. Dat er zomaar ineens iets zit zonder dat je het doorhad tot het groot genoeg was om op te merken.
Sterkte de komende tijd.

Sterkte Yvonne!

Dingen Yvonne, uit de grond van mijn hart....

Yvonne

Sterkte Yvonne .

Kut yvonne, hopelijk valt het allemaal mee

Duim voor je en denk aan je yv.
*smak*

Heel veel sterkte Yvonne

Jemig Yvonne. Sterkte met deze achtbaan.