Beste fokkers, er moet mij rond deze mooie tijden mij iets van het hart.
Ik heb 2 weken geleden via Tinder een hele leuke meid leren kennen. Vrij snel nummers uitgewisseld, en nog een paar keer geskyped waarna het afgelopen zondag tot een 1ste date is gekomen, die uiteindelijk bijna de hele dag heeft geduurd.
Aangezien ik nog groen achter de oren ben op relatiegebied heb ik dit nog voorzichtig aangepakt, maar toen ik bij haar voor de deur stond met een mooie bos bloemen in de hand vloog ze al direct in mijn armen en zijn we gelijk begonnen knuffelen en heb ik haar voorzichtig op haar wangen en haar voorhoofd gezoend. Het was ontzettend gezellig en we zijn enorm open geweest en hebben elkaar allebei al diepgaande persoonlijke dingen verteld waar ik achteraf gezien nog liever even mee had gewacht (oa over haar exen).
Toen ik haar thuis afzette vroeg ze om een zoen en zijn we nog eens een half uur op straat blijven knuffelen/zoenen. Ze had al heel duidelijk aangegeven op een eerste date niemand naar binnen te nemen, waar ik ook respect voor had. Alhoewel ze daar toen ik net een half uur weg was al weer bijna spijt van leek te hebben, omdat ze subtiel vroeg/hints gaf of ik niet naar haar terug wilde rijden... (ik woon een uur rijden bij haar vandaan en moest de dag er op weer vroeg werken, dus was helaas sowieso geen optie geweest)
De dagen verstreken, halve dagen append met elkaar en het was duidelijk dat we allebei een 2de date wilden. Uiteindelijk woensdagavond afgesproken voor een 2de date. In de nacht van dinsdag op woensdag brak er echter iets in me: stilletjes aan begon ze subtiel te vragen naar mijn ervaring met relaties, ook omdat ze mijn enigszins verlegen gedrag en gebrek aan initiatief op de 1ste date niet zo plaatsen kon en toen kwam het er uit dat ik nog maagd ben en zelfs voor haar nog nooit echt een meisje had gezoend. Dit kwam als een complete verassing voor haar, maar ze vatte het heel positief op en vond mij daardoor alleen nog maar bijzonderder. Wel was ze bang dat ik alleen voor haar zou gaan om bepaalde ervaringen op te doen en niet om voor haar als persoon te gaan. Ik heb heel duidelijk gemaakt dat ik haar echt oprecht een bijzondere en leuke dame vond en dat ze daar absoluut niet bang voor hoefde te zijn.
De date naderde en uiteindelijk hebben we woensdagavond bij haar thuis afgesproken, wat -achteraf- wel een enorme stap voor haar bleek te zijn, ik heb het echter voor mijn gevoel zeker niet in die richting laten forceren. Voor de zekerheid wel een extra set kleding en toiletspullen meegenomen, want je weet maar nooit. Dit bleek achteraf nogal verdacht voor haar.
Toen ik bij haar aankwam zijn we vrijwel direct in elkaars armen gevallen, begonnen met zoenen en hebben elkaar tot diep in de nacht vrijwel niet meer los gelaten. Alhoewel we niet tot seks zijn gekomen (en dit ook nog duidelijk van zowel haar als mijn kant nog absoluut niet de bedoeling was) zijn we wel vrij ver gegaan, tot het moment dat we half naakt tegen elkaar aan op bed lagen aan toe. Het is voor mij de mooiste avond tot nu toe in mijn leven geweest. Er kwam een enorme passie en liefde in mij los die ik nog nooit in mijn leven gevoeld heb. Alles leek voor mijn gevoel te kloppen ineens. Ze reageerde op iedere aanraking positief en liep zelfs soms al wat zachtjes te kreunen als ik bepaalde dingen bij haar deed. Achteraf heeft ze ook gezegd dat ik fysiek helemaal niets tegen haar zin heb gedaan (waar zij door mijn gebrek aan ervaring overigens eerder bang was dat dit andersom zou zijn).
Echter, door de enorme snelheid waarmee dit allemaal ineens is gegaan ben ik achteraf veel te hard van stapel gelopen. Ik zat de hele avond zachtjes te lachen, te zeggen hoe mooi en lief ik haar vond en vooral ook hoe gelukkig ik me voelde op dat moment. Zij vertelde ook steeds aan me hoe lief ze me vond en hoe fijn ze het vond dat ik bij haar was. Aan het eind van de avond vroeg ik een beetje plagend en half-serieus dat ik verliefd op haar ben en of ze nu mijn vriendinnetje is. DOM, maar het floepte er al uit voor ik erg in had...
We kwamen opgeven moment op een punt dat ze toch wel wilde gaan slapen, maar het was inmiddels al 1:00 's nachts geworden en toen begon ze er over dat ze het onverantwoord vond om mij op dat tijdstip nog een uur naar huis te laten rijden, omdat ze anders niet met het idee kon leven als ik met een vermoeide kop achter het stuur een ongeluk zou krijgen, dus moest ik wel bij haar slapen. Ik zocht daar toen verder niets achter. Ik was voorbereid op dat dit eventueel een mogelijkheid was, maar ik ben daar zeker NIET vanuit gegaan. Ik zag het als haar vrijwillige keuze, want ik had er alle respect voor gehad als ze me toen had weggestuurd en ik was sowieso nog prima in staat om te rijden. In bed zijn we nog een beetje verder lopen kroelen tot we allebei in slaap zijn gevallen.
Toen ik 's ochtends wakker werd bleek echter dat ze bijna de hele nacht rusteloos op de bank had gezeten, omdat ze niet kon slapen. Ik vond het heel sneu voor haar, uiteindelijk is ze alsnog in bed gaan liggen en zijn we de hele ochtend verder gegaan met waar we de avond er voor mee bezig waren en gingen we nog zelfs een stap verder. Achteraf had ik beter direct weg kunnen gaan en haar laten slapen, maar ze hapte zo makkelijk toe dat het voor mij moeilijk was haar te weerstaan en wederom deed ik ook niets, maar dan ook helemaal niets wat tegen haar zin was en toonde ze zelfs zelf ook veel initiatief.
Aan het eind van de ochtend heeft ze heel lief ontbijt voor me gemaakt, heb ik gedouched en toen ik daarna naast haar op de bank zat kwam ineens alles een baksteen uit de lucht vallen:
- Ze had er al moeite mee gehad dat we al bij de 2de date bij haar thuis hadden afgesproken
- Ze vond het raar dat ik er al met wat spullen op voorbereid was om bij haar te blijven slapen, omdat dat zou insinueren dat dit van tevoren sowieso al mijn bedoeling zou zijn geweest
- Ze was geschrokken van de opmerking over verliefdheid, en vriendinnetje worden, omdat ze mij wel echt heel leuk vond, maar nog lang niet in die fase zat
Het laatste kon ik wel begrijpen, omdat ik mij gewoon te veel heb laten leiden door de emoties van het moment en ook al ervoer ik dit wellicht zo, dan nog had ik dit beter voorlopig achterwege kunnen houden. Maar de rest kwam voor mij toch als donderslag bij heldere hemel. Ik heb haar gevraagd waarom ze niet wat duidelijker haar grenzen heeft aangegeven. Ik had er geen enkele moeite mee gehad om gewoon nog een paar keer wat in de stad wat te gaan drinken voor we verder zouden gaan. Ik had er geen enkele moeite mee gehad als ze mij de deur had gewezen toen ze wilde gaan slapen, of desnoods op de bank te gaan slapen ('die is te klein voor jou'). Echt alles is beter dan dat ik het gevoel zou hebben dat zij dingen tegen haar zin of principes in zou doen en als ik het allemaal op tijd had aangevoeld dat het niet goed was, had ik dit uiteraard nooit zo aangepakt. Gelukkig gaf ze zelf ook al aan dat ze zelf ook fouten had gemaakt, doordat ze niet duidelijk genoeg en te lief voor me is geweest. Het voelde ook niet als een ruzie toen ze dit openbaarde, maar meer een gebrek aan communicatie van beide kanten. Ze zei dat ze tijd nodig heeft om na te denken en wilde iig nog geen volgende date plannen.
Bij het afscheid nog een knuffel gegeven en ze zei: 'tot de volgende keer!!', wat mij in eerste instantie nog wat hoop gaf dat er ook een volgende keer nog zal komen. Ik heb haar vandaag een app gestuurd waarin ik duidelijk heb gemaakt dat ik haar tijd gun en dat ik haar iig wil bedanken voor de leuke date, maar dit vat zij ineens op alsof ik de deur al aan het dicht gooien ben en ze denkt dat ik denk dat ze toch niet meer zal reageren en haar nooit meer ga zien. Ik weet gewoon niet meer wat ik met haar aan moet. Ze vind me duidelijk nog steeds heel leuk, maar of ze het nog steeds aan durft om te daten: ik word er gewoon totaal niet wijs uit.