abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_147514137
KERSTFEEST 2014

Het was hartje winter, ik liep door een drukke winkelstraat, een kille wind blies mij grote natte sneeuwvlokken tegemoet, op de grond had zich een enkeldiepe kledderige brij gevormd.
Ik had erg koude voeten want de open sandalen die ik droeg waren niet bepaald geschikt om de kou en vocht buiten te sluiten.
Ook mijn T-shirtje en mijn korte broek hielpen niet mee om mij warm te houden.
Ik haastte mij voort want het liep al tegen sluitingstijd en ik moest nog een belangrijke boodschap doen om het kerstfeest te doen slagen.
De beeldschone jonge vrouw die ik pas had leren kennen en die graag de kerstdagen met mij wilde doorbrengen had mij gevraagd naar een groot warenhuis te gaan om op de tiende verdieping een artikel te kopen dat voor het feest niet gemist kon worden.
Het verlangde artikel werd verkocht in een witte doos met als enig opschrift een grote letter X.
Het hing er van af of het feest zo romantisch zou worden als ik het mij voorstelde had ze er met een betekenisvolle knipoog aan toegevoegd.
Terwijl ik mij rillend door de sneeuwbrij voortbewoog viel het mij op dat net boven in mijn gezichtsveld in grote cijfers het getal 100 zichtbaar was.
Ik lette er al niet meer op want mijn weg werd versperd door een bejaarde man die een collectebus voor mij op en neer bewoog waardoor de inhoud opdringerig rammelde.
Voor de arme kindertjes om kerstfeest te vieren zei hij.
Ik greep al naar mijn achterzak om mijn portemonnee te pakken maar ik bedacht opeens dat ik dan misschien niet genoeg geld zou hebben om het artikel te kopen.
Ik stond voor een moeilijke keus, mijn goede hart laten spreken en de kans lopen mijn kerstfeest te verprutsen of voor mijn vriendin een kerstcadeau kopen.
Bij die gedachte stootte ik de man ruw opzij en vervolgde mijn weg.
Heel even verscheen het getal weer boven in mijn blikveld, de 100 was nu 90 geworden.
Totaal verkleumd bereikte ik de draaideur van het warenhuis maar ik kon door de drukte niet zomaar naar binnen.
Ik duwde hard tegen de ruggen van de mensen die voor mij stonden, drong naar voren en leunde tegen de draaideur die maar langzaam bewoog, deze was daarop voorbereid en ging daardoor juist langzamer draaien.
Toen ik eindelijk binnen was begon ik mij een beetje warmer te voelen, boven in mijn blikveld stond het getal 80.
Op de roltrappen was het een drukte van belang, lange rijen stonden te wachten om naar boven te gaan, bij het naar voren dringen trapte ik op heel wat gevoelige tenen.
Tussen de derde en vierde verdieping kwam een oud vrouwtje met twee zware boodschaptassen voor mij op de roltrap ten val.
Ze tuimelde naar me toe terwijl de inhoud van de tassen in het rond gestrooid werd.
Ik had haar misschien wel op kunnen vangen maar omdat ik bang was naar beneden meegesleurd te worden en dus een aanzienlijk tijdverlies op zou lopen deed ik een stap opzij, het opvangwerk aan een ander overlatend.
Het getal boven in mijn blikveld was afgenomen tot 60, het bevreemdde mij wel want de 70 had ik zeker gemist.
Eindelijk bereikte ik de tiende etage, in het trappenhuis kon ik omlaag kijken in een onpeilbare diepte met heel ver beneden mij de mierenhoop van de winkelende mensenzee.
Zoekend keek ik om mij heen, hier ergens moest zich de afdeling bevinden waar het door mij gezochte artikel te verkrijgen was.
Helemaal achterin was een grote toeloop, talloze mensen verdrongen zich rond een toonbank waarop nog maar enkele witte dozen met de letter X lagen.
Ik zag al gauw in, dat als ik niet kordaat optrad ik achter het net zou vissen.
Worstelend, schoppend en slaand drong ik naar voren, de getallen boven mijn ogen dwarrelden voorbij.
Ik klom op iemands schouders, zette mij krachtig af en belandde met een zweefduik op de toonbank waar ik net de allerlaatste doos met de letter X te pakken kreeg.
Geef hier die doos, sprak een breed geschouderd en gemeen kijkend manspersoon mij aan.
Ik bewoog mij achterwaarts van de man vandaan, hij probeerde de doos uit mijn handen te rukken.
Plotseling stond ik met mijn rug tegen de leuning van het trappenhuis gedrukt, de man drong heftig op mij aan.
Toen ik hem van mij af wilde schoppen greep hij mijn voet beet en door mijn been als hefboom te gebruiken wipte hij mij met doos en al over de leuning.
In een flits zag ik boven het grijnzende gezicht van mijn belager nog even het getal 10 staan.
Ik was dus bezig in een peilloze diepte te vallen.
Hoever ik al gevallen was kon ik aflezen aan de getallen boven in mijn blikveld.
Het aftellen ging snel: 10, 9, 8, 7, 6, en nog sneller: 5, 4, 3, 2, ……
Net voor ik te pletter zou slaan kon ik bij 1 met mijn wild graaiende handen de leuning van de eerste etage te pakken krijgen maar moest daarbij wel de witte doos met de grote letter X loslaten.
De doos verdween uit mijn gezichtsveld, daar stond nu een groot cijfer 0 te knipperen.
Op dat moment werd het donker en verscheen er in beeldvullende letters: GAME OVER.
Het licht floepte aan, ik bevond mij in een kleine cabine, zette de helm af die mijn schedel bedekt had en stapte naar buiten.
Ik liep door een lange gang met vele gelijksoortige cabines, via een deur met een bordje UIT stapte ik de snikhete decembermaand van het jaar 2114 in.
Ik keek nog even om naar het imposante gebouw waar ik zojuist uitgekomen was.
Ik las de in kleurige reclameletters geschreven tekst:
BEZOEK ONZE VIRTUELE WERKELIJKHEID, GA 100 JAAR TERUG IN DE TIJD, BELEEF EEN ROMANTISCH KERSTFEEST IN WINTERSFEER.
pi_147541384
Stiekem best leuk; zou het opnieuw lezen
  zaterdag 13 december 2014 @ 20:44:47 #3
428175 bepklep82
Ik ben géén vent jongûh!
pi_147551148
Beetje wazig verhaal.
Van vriendin die een doos wil naar het stappen uit een virtuele wereld.
Niet mijn winnaar iig.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')