quote:Ik heb nog steeds de neiging om voor anderen te zorgen (old habits never die die slowly
Op maandag 4 november 2002 21:21 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ik heb zelf wel dat ik voor anderen zorg maar ook niet te .
), mijn postgedrag hier op het forum is daar wel tekenend voor... 
.Maar, niet onbelangrijk detail, nu zorg ik eerst en heeeeeel goed voor mezelf, en pas daarna voor anderen 
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Vooral ook omdat ik zo plots ben . Dan heb ik alles eruitgegooit en dan ga ik nadenken en kijk ik hoe de situatie echt was en stel ik hem bij . Ik had heel vaak het gevoel van waarom doet men me zoveel onrecht aan , en had vaak het idee dat iemand me gewoon opzettelijk wilde kwetsen , achteraf bleek dan vaak dat mijn beeld van de situatie veel groter was dan die werkelijk was en dan kon ik het weer rechtbreien .
quote:Weet je hoe ik daar achter kwam?
Op maandag 4 november 2002 21:16 schreef Moonah het volgende:
Ik zorgde zo veel voor mensen, omdat ik hoopte dat ze me daardoor uiteindelijk toch wel aardig zouden vinden. Ik ontleende er mijn (zeer geringe) gevoel van eigenwaarde aan. Het was dus niet onbaatzuchtig (ook al was ik ervan overtuigd van wel...).
Ik hielp mensen, of gaf ze (ongevraagd) advies. En als mensen dan in mijn ogen niet voldoende dankbaarheid toonden (=erkenning van mijn 'belangrijkheid') dan werd ik ongelooflijk pissig op ze. Niet dat ik dat zei hoor. Nee, dat liet ik ze wel voelen. Heel gemeen en misselijk. Ik werd dan wrokkig en zuur.
En waarom?
Omdat ik me dus vreselijk voelde afgewezen
.[Dit bericht is gewijzigd door Moonah op 04-11-2002 21:33]
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ja.. heel goed Moonah,
Op maandag 4 november 2002 21:26 schreef Moonah het volgende:[..]
Maar, niet onbelangrijk detail, nu zorg ik eerst en heeeeeel goed voor mezelf, en pas daarna voor anderen
Ik heb daar moeite mee, met twee vriendinnen van mij gaat
het ook niet goed, en ik wil ze zo graag helpen, maar het lukt me niet
ik kan mezelf niet eens helpen.. en het is zo verdomde frustrerend 
Wolkje
quote:Dat heb ik dus niet gehad , alleen met goede vrienden van me maar daar was het wederzijds van .
Op maandag 4 november 2002 21:32 schreef Moonah het volgende:[..]
Weet je hoe ik daar achter kwam?
Ik hielp mensen, of gaf ze (ongevraagd) advies. En als mensen dan in mijn ogen niet voldoende dankbaarheid toonden (=erkenning van mijn 'belangrijkheid') dan werd ik ongelooflijk pissig op ze. Niet dat ik dat zei hoor. Nee, dat liet ik ze wel voelen. Heel gemeen en misselijk. Ik werd dan wrokkig en zuur.
En waarom?
Omdat ik me dus vreselijk voelde afgewezen
Ik ben wel heel wantrouwig als iemand me wil helpen , dan ga ik op zoek naar het addertje om zo maar te spreken .
Niemand doet wat zonder reden dacht ik dan , daar moet iets achter zitten .
Gevoel. Mijn gevoel is ook erg dubbel.
Ik kan heeel iets ergs lezen, vind het wel heel erg voor die persoon enzo. Maar voel er niets bij.
Ik merk dat de laatste jaren steeds vaker. Geen gevoel hebben naar anderen toe. Afgevlakt. Stomp. Vooral bij lezen van dingen.
TV daar in tegen kan ik enorm janken
Misschien omdat je er dan beeld bij hebt?
Nee, dat denk ik ook weer niet. Ik ben gewoon
Maar ik vind het wel erg dat ik bij veel dingen geen gevoel meer kan hebben. Dingen die ik zelf bv heb meegemaakt. Ik weet dat het erg is, maar kan het niet als zodanig voelen. Ik ben verder totaaaaal een gevoelsmens. Doe bijna alles op gevoel. Kan vaak dingen niet in woorden omschrijven omdat het juist een gevoel is.. dat is dan weer het dubbele wat ik in het begin bedoelde.
Op gevoel leven, maar niet meer kunnen (mee)voelen.
pfft kweet het niet meer.. heb jullie volgende reply's alweer gelezen. kom er zo op terug.
quote:
Op maandag 4 november 2002 21:42 schreef Funnie het volgende:. Dingen die ik zelf bv heb meegemaakt. Ik weet dat het erg is, maar kan het niet als zodanig voelen. Ik ben verder totaaaaal een gevoelsmens. Doe bijna alles op gevoel. Kan vaak dingen niet in woorden omschrijven omdat het juist een gevoel is.. dat is dan weer het dubbele wat ik in het begin bedoelde.
.. dit heb ik inderdaad ook, ik kan over mezelf praten, over mijn verleden,
dingen die ik heb meegemaakt, maar het gevoel hebben of het niet over
mij gaat, maar over iemand die ik totaal niet ken ofzo..
alsof ik droog iets uit een boekje vertel ..
Wolkje
quote:Nee, hier herken ik dus weer dingen niet echt in.
Op maandag 4 november 2002 21:32 schreef Moonah het volgende:[..]
Weet je hoe ik daar achter kwam?
Ik hielp mensen, of gaf ze (ongevraagd) advies. En als mensen dan in mijn ogen niet voldoende dankbaarheid toonden (=erkenning van mijn 'belangrijkheid') dan werd ik ongelooflijk pissig op ze. Niet dat ik dat zei hoor. Nee, dat liet ik ze wel voelen. Heel gemeen en misselijk. Ik werd dan wrokkig en zuur.
En waarom?
Omdat ik me dus vreselijk voelde afgewezen
Vraag mij dan ook af of de hulpverlening er gelijk in heeft , met de stelling niet teveel borderliners bij elkaar te zetten want dat gaat hartstikke fout. Omdat het zulke tegen polen van elkaar kunnen zijn.
quote:inderdaad als ik mijn leven aan iemand vertel is dat een zeer droog verhaal, met een vaste prik erin.. Ik heb het verwerkt.
Op maandag 4 november 2002 21:46 schreef Wolkje het volgende:[..]
ik kan over mezelf praten, over mijn verleden,
dingen die ik heb meegemaakt, maar het gevoel hebben of het niet over
mij gaat, maar over iemand die ik totaal niet ken ofzo..
alsof ik droog iets uit een boekje vertel ..Wolkje
Soms denk ik.. Heb ik het wel verwerkt?
En dan weer realistisch proberen te denken. Ja, ik heb er hard voor geknokt, maar heb het verwerkt..
ik ben kim en ben 16 jaar. bij mijm is dit jaar het syndroom borderline vastgesteld.ik doe nog geen therapie ervoor. ik sta nog op een wachtlijst voor dagbehandeling. graag zou ik met mensen in contact komen die ook borderline hebben.zou graag willen weten hoe mensen ermee omgaan.zelf heb ik geen medicijnen ervoor ofzo.. dat mag niet?!
als er mensen zijn die ook borderline hebben(die het zeker weten) zouden die dan met mij in contact willen komen??je kunt dan een mailtje naar me sturen.ik zit nu onder een vriend zijn nam. mar mijn eigen email is: flexmeid@freemail.nl al heel erg bedankt alvast.
en verder wens ik iedereen veel sterkte. en hoop dat ik racties zal krijge op mijn mail. groetjes kim
quote:Ja, soms voel ik me wel eens, soort van schuldig,
Op maandag 4 november 2002 21:47 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Dat is dissociatie , je eigen gevoel dus uitvlakken . Op momenten dat iets te pijnlijk is zet je lichaam uit . Heel frustrerend want op dat moment wil je juist de pijn voelen , het frustreerd je dat je niks voelt .
dat ik op zo'n moment dan geen pijn voel..
Dan ga ik twijfelen aan mezelf? is het niet een bedacht verhaaltje,
ben ik niet gewoon echt gek?
Echt heel frustrerend
Wolkje
quote:
Zelf heb ik geen medicijnen ervoor ofzo.. dat mag niet?!
Misschien een hele stomme vraag hoor,
maar van wie en hoezo mag dat niet?
En wat voor medicijnen bedoel je precies?
Wolkje
quote:Het lijkt me dat eea te pijnlijk voor je zou worden als je jezelf toestaat mee te voelen met die ander. Dus sluit je je gevoel af. Zelfbescherming.
Op maandag 4 november 2002 21:42 schreef Funnie het volgende:
Dingen die ik zelf bv heb meegemaakt. Ik weet dat het erg is, maar kan het niet als zodanig voelen. Ik ben verder totaaaaal een gevoelsmens. Doe bijna alles op gevoel.
En dat is imo juist omdat je zo gevoelig bent
.quote:Jelly, ik dacht dat dit nog geen dissociatie is. Maar dat het wel kan uitmonden in dissociatie.
Op maandag 4 november 2002 21:47 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Dat is dissociatie , je eigen gevoel dus uitvlakken . Op momenten dat iets te pijnlijk is zet je lichaam uit . Heel frustrerend want op dat moment wil je juist de pijn voelen , het frustreerd je dat je niks voelt .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:*meld*
Op maandag 4 november 2002 21:54 schreef Wolkje het volgende:[..]
Ja, soms voel ik me wel eens, soort van schuldig,
dat ik op zo'n moment dan geen pijn voel..
Dan ga ik twijfelen aan mezelf? is het niet een bedacht verhaaltje,
ben ik niet gewoon echt gek?
Echt heel frustrerend
Wolkje
Ik heb hetzelfde, en dat is duidelijk heel erg vervelend!!
dan vertel je mensen bepaalde verhalen, je toont duidelijk geen emotie, en dan kijken mensen je heel raar aan, terwijl je later in je bed ligt te huilen van de pijn..(dat heb ik dan weer)
quote:Ik godzijdank ook. Daardoor weet ik dat ik al veel overwonnen heb.
Op maandag 4 november 2002 22:08 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Dan is het de beginfase waarschijnlijk . Dat zijn ook bij mij de buien waarop het krassen begon . Ben blij dat ik daar van af ben .
dissociatie heb ik naar mijn weten nog nooit gehad.
quote:
Op maandag 4 november 2002 22:09 schreef racoon2002 het volgende:[..]
*meld*
Ik heb hetzelfde, en dat is duidelijk heel erg vervelend!!
dan vertel je mensen bepaalde verhalen, je toont duidelijk geen emotie, en dan kijken mensen je heel raar aan, terwijl je later in je bed ligt te huilen van de pijn..(dat heb ik dan weer)
.. heb k ook inderdaad, maar je merkt, dat mensen die vaker met problemen omgaan,
niet echt raar ervan opkijken.. het is dus warschijnlijk een logische reaktie
ofzo ..
Wolkje
quote:Oke, next dus: automutilatie...
Op maandag 4 november 2002 22:08 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Dan is het de beginfase waarschijnlijk . Dat zijn ook bij mij de buien waarop het krassen begon . Ben blij dat ik daar van af ben .
Dat is voor mij nog wel een beetje taboe
.Ik heb nooit gekrast. Maar als ik dissocieerde, trok ik het eelt van mijn voeten, tot bloedens toe. Of ik ging tegen een radiator zitten tot ik brandplekken had.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Even zoeken..moment..
Op maandag 4 november 2002 22:11 schreef Moonah het volgende:[..]
Oke, next dus: automutilatie...
Dat is voor mij nog wel een beetje taboe
Ik heb nooit gekrast. Maar als ik dissocieerde, trok ik het eelt van mijn voeten, tot bloedens toe. Of ik ging tegen een radiator zitten tot ik brandplekken had.
Daar loopt nu nog een topic over dacht ik.
Daar heb ik al 1 en ander geschreven
als ik ff voorbeeld mag plaatsen, misschien dat jullie daar ff op kunnen reageren, zit er echt mee...
Een van mn beste vrienden, weet nu een beetje wat er met me aan de hand is, ik kan er tot nu toe alleen via msn en sms heel goed met hem over praten, door reacties van hem voel ik wel heel veel, ik heb daardoor duidelijk heel veel huilbuien enzovoorts, maar nu weet ik dat er een tijd komt dat ik er waarschijnlijk ook face to face met hem over ga praten, ik vertrouw hem volledig, maar ik weet nu al, dat ook ik idd het verhaal zonder ook maar enige emotie kan vertellen, zonder ook maar een spier te vertrekken, dit zal voor hem heel raar zijn, hoe kan ik hem dat het beste uitleggen?
quote:Heb ik gelezen, niet in gereageerd, schaamte.
Op maandag 4 november 2002 22:12 schreef Funnie het volgende:[..]
Even zoeken..moment..
Daar loopt nu nog een topic over dacht ik.
Daar heb ik al 1 en ander geschreven
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Door de therapie ben ik een boel daaruit gaan herkennen en zo heb ik het leren stoppen .
quote:Leg hem uit dat je gevoel op het moment dat je het verteld uitschakeld , omdat je zo niet meer naar dat moment terug gaat , voor hem kan het heel ingrijpend zijn , maar leg uit dat je er luchtiger over verteld uit zelfverdediging tegenover jezelf .
Op maandag 4 november 2002 22:14 schreef racoon2002 het volgende:
maar het is toch raar??
als ik ff voorbeeld mag plaatsen, misschien dat jullie daar ff op kunnen reageren, zit er echt mee...
Een van mn beste vrienden, weet nu een beetje wat er met me aan de hand is, ik kan er tot nu toe alleen via msn en sms heel goed met hem over praten, door reacties van hem voel ik wel heel veel, ik heb daardoor duidelijk heel veel huilbuien enzovoorts, maar nu weet ik dat er een tijd komt dat ik er waarschijnlijk ook face to face met hem over ga praten, ik vertrouw hem volledig, maar ik weet nu al, dat ook ik idd het verhaal zonder ook maar enige emotie kan vertellen, zonder ook maar een spier te vertrekken, dit zal voor hem heel raar zijn, hoe kan ik hem dat het beste uitleggen?
quote:Leg hem uit dat het te pijnlijk voor je is om er emoties bij te voelen. Dat je ze daarom (onbewust) afsluit.
Op maandag 4 november 2002 22:14 schreef racoon2002 het volgende:
ik vertrouw hem volledig, maar ik weet nu al, dat ook ik idd het verhaal zonder ook maar enige emotie kan vertellen, zonder ook maar een spier te vertrekken, dit zal voor hem heel raar zijn, hoe kan ik hem dat het beste uitleggen?
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
