Zoiets kan alleen door een professioneel gedaan worden , bij mij is het Riagg in de Zaanstreek geweest en heb er juist goede ervaringen aan over gehouden , omdat toen ze eenmaal de diagnose hadden ik linea recta naar de dagtherapie kon , waar ik gisteren overigens voor het laatst was .
En inderdaad je hebt Borderline in verschillende gradaties , bij de overheerst de ene punt meer als de ander .
Door de therapie ben ik wel naar mijn stoornis gaan kijken en heb er mee om leren gaan .
Zowieso heb ik het krassen afgeleerd en dat vind al heel belangrijk en hoe ik nu met dingen omga is heel anders dan vroeger .
quote:
Op vrijdag 1 november 2002 18:15 schreef Fogerty het volgende:[..]
Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat dit een grapje is
quote:Ik heb nooit eerder info gelezen over bordeline.. niet eens tijdens mijn studie,wat zo duidelijk omgeschreven is.
Op donderdag 31 oktober 2002 22:19 schreef Moonah het volgende:
Tijdens mijn therapie heb ik heel veel inzichten verworven in mijn eigen emoties en gedrag. Ik wil daarvan graag wat toevoegen aan bovenstaande (overigens duidelijke, maar in mijn visie zakelijke) tekst.Borderline is vooral een stoornis op emotioneel vlak. Er is geen goede balans tussen ratio en emotie, waardoor er vaak geen adequaat gedrag wordt vertoond.
Door traumatische ervaringen kan de emotionele ontwikkeling van een kind stil komen te staan of een scheefgroei vertonen. Het gedrag van mensen met borderline kun je ook vaak wel met dat van een jong kind vergelijken.
Het impulsieve, gewoon doen, zonder eerst allerlei consequenties af te wegen. Dingen zeggen, eruit flappen zonder erover na te denken. Jonge kinderen zijn ook zelden tactisch.
Het zwart/wit denken. Kinderen kunnen moeilijk met ambivalenties omgaan. Als mama boos is is het: "Stomme mama."
Dat iemand die van je houdt ook wel eens lullig (of chagrijnig, whatever) tegen je kan doen, is in de beleving van een borderlinepatient niet mogelijk. Diegene houdt dan niet meer van je, anders zou hij niet lullig doen
Andersom geldt dat ook: Als iemand stom is, dan kan daar ook niets leuks aan ontdekt worden. Of iemand die je juist (waanzinnig) bewondert, die kan niets fout doen.
Nuanceren is voor kinderen ook vaak moeilijk.Stemmingswisselingen: Bij kinderen (en bij mensen met borderline)is het vaak Jantje lacht
, Jantje huilt
. En dat kan soms best snel op en neer gaan.
Ook kan iemand met borderline overspoeld worden door zijn/haar emoties. Vergelijk het met kinderen, die kunnen om iets kleins een onbedaarlijk verdriet hebben, maar dat kan ook weer snel over zijn. Van de andere kant kan er ook sprake zijn van een tomeloos enthousiasme, een ontembare vrolijkheid.Verlatingsangst: Een klein kind kan niet bevatten dat als mama even boodschappen doen is
, dat ze dan ook echt weer terug komt. Een kind moet daarop leren vertrouwen door ervaring.
Hetzelfde bij een bordelinepatient. Het is heel moeilijk om in een relatie erop te vertrouwen dat iemand echt bij je wil blijven, dat iemand nog steeds van je houdt, je heus niet zal verlaten, ook al heeft hij/zij ook zo zijn/haar eigen bezigheden.
Ook in vriendschappen werkt het zo. Het is bv moeilijk te accepteren dat je beste vriendin ook andere vriendinnen heeft.Je kunt je mss voorstellen dat emotioneel gedrag op het niveau van een jong kind, voor zowel degene met borderline als ook voor de omgeving, voor veel problemen kan zorgen. Immers, je bent toch volwassen, je kunt je toch wel bedenken dat je je in een bepaalde situatie niet zus of zo kunt gedragen. Je bent toch oud en wijs genoeg om je emoties onder controle te houden
Maar dat is nou juist het lastige als je borderline hebt. Je kunt wel bedeneren dat bepaalde zaken niet kloppen, of dat jij anders reageert dan anderen, maar omdat je emotionele ontwikkeling niet parallel loopt met je rationele ontwikkeling kun je je vaak niet adequaat gedragen. En dat zorgt voor heel veel interne frustratie, waardoor weer afwijkend gedrag kan ontstaan (dissociatie, automutilatie, eetstoornissen, depressie etc).
Ik wil alleen even zeggen dat je het ontzettend goed verwoord hebt,en waarschijnlijk hiermee mensen met en zonder borderline een hoop duidelijk kunt maken.
Deze info geeft mij weer wat meer inzicht, of het gedrag van iemand die ik ken past bij deze persoonlijkheidsstoornis.Bedankt.
quote:Studie verpleegkundige.. .Tijdens deze studie kreeg ik ook psychologie,pedagogiek en psychopathologie.Alle psychiatrische ziektebeelden zijn in zijn algemeenheid aan bod gekomen. Maar niet " diep".
Op vrijdag 1 november 2002 19:09 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
heb je dan een studie psychologie gedaan ?? Wat raar dan dat het niet uitgebreid aan bod kwam .
Ik weet wel redelijk wat van borderline.. ik vond echter dat Moonah in het kort goed,duidelijk omschreven heeft wat borderline onder andere omvat.. duidelijker als wat ik op internet en in de boeken lees.
Ik zelf heb dan Borderline , en als mensen me vragen wat het is , dan is het voor mij heel moeilijk uit te leggen , juist omdat er zoveel verschillende aspecten bij komen kijken en het ook nog eens heel gevarieerd is .
Tis namelijk niet leuk meer
Toch wil dat absoluut niet zeggen dat je ook borderline hebt. Gelukkig maar, want het is een psychiatrische stoornis waar geen lol aan te beleven valt. In mijn eerdere post in dit topic heb ik de vergelijking gemaakt met het emotionele gedrag van een jong kind, en dan bedoel ik een kind van nog geen 4 jaar. Er is dus sprake van een stagnatie in de emotionele ontwikkeling.
Een huisarts kan waarschijnlijk de diagnose niet stellen en veel therapeuten herkennen het ziektebeeld ook niet zomaar. Meestal moet er echt een gespecialiseerd onderzoek gedaan worden om de diagnose te krijgen. En dat is niet iets waar je blij van wordt of trots op bent. Toch kan het helpen in het herstelproces, omdat een diagnose je een kader kan bieden. Je kunt gerichter therapie zoeken, en doordat je meer inzichten verwerft in je stoornis, kun je er meestal beter mee om leren gaan.
Therapie kan varieren van gesprekken bij een therapeut tot een klinische opname in een gespecialiseerd instituut (24/7). En therapie zal in veel gevallen echt nodig zijn, want leven met borderline is zwaar. De eerder in dit topic genoemde verschijnselen manifesteren zich in een zodanig heftige mate dat van normaal functioneren nauwelijks meer sprake is.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Tnx
Op vrijdag 1 november 2002 01:40 schreef SEMTEX het volgende:
Mooie toevoeging nog door Moonah, waarin ik mijzelf heel erg herken
.quote:Nou, dank je wel voor het compliment
Op vrijdag 1 november 2002 19:18 schreef Brennie het volgende:
Ik weet wel redelijk wat van borderline.. ik vond echter dat Moonah in het kort goed,duidelijk omschreven heeft wat borderline onder andere omvat.. duidelijker als wat ik op internet en in de boeken lees.
.Tijdens mijn opname van drie maanden heb ik veel geleerd over borderline op theoretisch vlak. Maar momenteel heb ik een therapeute die werkelijk geweldig is. Door haar heb ik ingezien dat bepaald gedrag kindergedrag is. Emoties die vastzitten aan mijn (traumatische) verleden. Het helpt me enorm om emoties uit het hier en nu te kunnen plaatsen en los te koppelen van vroeger.
Ik ben blij dat mijn post wat meer inzicht geeft, daarmee hopelijk ook wat meer begrip .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het gaat om de Dialectische Gedrags Therapie. (DGT)
Op basis van boeken van M.M Lineham.
Het is eigenlijk dieptriest, dat er zo'n wachtlijst is. Ze kunnen
de mensen er niet voor vinden. Dat hoor ik al 3 jaar. Omdat het zwaar werk is. Je moet namelijk als hulpverlener 1 jaar lang 24 uur per dag 7 dagen per week voor iemand klaar staan. Altijd telefonisch bereikbaar zijn. Je hulpverlener krijgt een contract. Maar jij ook. 2 x niet op komen dagen is exit als ik het goed begrepen heb.
Ik heb momenteel zelf gelukkig medicijnen die redelijk goed aanslaan en daarnaast een erg goede casemanager.
Ik vind het erg vaak moeilijk uit te leggen wat Borderline is, vooral door die gradaties. De mensen die er iets van weten gaan vaak van het ergste uit. Met een beetje pech word je absoluut niet serieus genomen door de hulpverlening. Ik ondertussen gelukkig wel. Maar ik geef het de mensen te doen, die dan ook nog eens de verkeerde hulpverlener tegen komen.
Waaaah... ik wil hier eigenlijk een heel verhaal neertypen maar krijg het mijn vinders niet uit. (Het chaotische in mij) Het is wel een heel verhaal geworden, dat niet. Maar nog steeds niet wat ik nu eigenlijk wil zeggen.
Ene kant ben ik niet top borderline, aan andere kant ben ik niet gewoon.
Borderline is in mijn dossier gelukkig veranderd naar trekken van een borderliner. Waarom dat belangrijk was voor mij?
Omdat toen ik opgenomen was niet serieus werd genomen.
Ik moest niet zoveel aandacht vragen. Terwijl ik tegen de muren aanknalde van paniek. En niet wist welke kant ik op moest.
Ik wou graag praten, ik wou van mijn paniek af. Maar tijdens de opnames werden mijn paniek aanvallen alleen maar erger.
Nare tijd, ik voel heel veel dingen nu weer, wat er toen door mij heen ging. En geen idee had wat er allemaal met mij gebeurde. Er gebeurde zoveel. Ik was geknakt.
Submit knop gaat nu erg moeilijk voor mij worden. Ik post pas sinds een paar dagen wat meer op het forum. Dank zij de mensen van het Enschede Topic. Ik heb nooit zo goed durfen posten op FOK!
Sorrie voor het lange verhaal.
quote:Ik heb therapie gevolgd die daarop leek. De stof was iig ook van Marsha Linehan en ik kan alvast zeggen dat hij werkt! Als je ook echt de stof in je opneemt tenminste.
Op vrijdag 1 november 2002 23:28 schreef Funnie het volgende:
Wat erg jammer is hier in het oosten (Enschede) dat de behandeling voor mensen met borderline, een enorme wachtlijst heeft. Ik sta daar dus al 3 jaar op. En nog is er geen einde in zicht !Het gaat om de Dialectische Gedrags Therapie. (DGT)
Op basis van boeken van M.M Lineham.
Het is eigenlijk dieptriest, dat er zo'n wachtlijst is. Ze kunnen
de mensen er niet voor vinden. Dat hoor ik al 3 jaar. Omdat het zwaar werk is. Je moet namelijk als hulpverlener 1 jaar lang 24 uur per dag 7 dagen per week voor iemand klaar staan. Altijd telefonisch bereikbaar zijn. Je hulpverlener krijgt een contract. Maar jij ook. 2 x niet op komen dagen is exit als ik het goed begrepen heb.
quote:Omdat je teveel smoked
Op zaterdag 2 november 2002 00:49 schreef Scrummie het volgende:
waarom herken ik mezelf hier zo in
quote:Ondanks dat het aardig goed met mij gaat, kan ik niet erg veel onthouden. En neem dus erg weinig in mij op.
Op zaterdag 2 november 2002 00:30 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Ik heb therapie gevolgd die daarop leek. De stof was iig ook van Marsha Linehan en ik kan alvast zeggen dat hij werkt! Als je ook echt de stof in je opneemt tenminste.
Maar ik ga er gewoon voor.
quote:Het gaat er meer om dat je volgens bepaalde manieren gaat leven: door Marsha Linehan's stof leer je manieren om beter met jezelf om te gaan. Het is dus niet een soort 'studie' , wel een soort boek waardoor je meer handvaten krijgt om om te gaan met bep. zaken
Op zaterdag 2 november 2002 10:13 schreef Funnie het volgende:[..]
Ondanks dat het aardig goed met mij gaat, kan ik niet erg veel onthouden. En neem dus erg weinig in mij op.
Maar ik ga er gewoon voor.
quote:Ja, dat had ik inderdaad begrepen ervan. Ik heb hier wel een groene boek liggen. Het dingen thuis doen. Daar zal ik me dan echt heel erg in moeten veranderen,. Omdat het chaotische in mij er erg vaak voor zorgt dat ik al moe ben voor ik aan iets begin.. Herkent iemand van jullie dat?
Op zaterdag 2 november 2002 19:49 schreef SEMTEX het volgende:[..]
Het gaat er meer om dat je volgens bepaalde manieren gaat leven: door Marsha Linehan's stof leer je manieren om beter met jezelf om te gaan. Het is dus niet een soort 'studie' , wel een soort boek waardoor je meer handvaten krijgt om om te gaan met bep. zaken
Ik ben dan gewoon al 24 uur bezig met het feit dat ik moet gaan stofzuigen. Pak hem ook de hele tijd in mijn gedachten , maar doe het niet echt. De rest heb ik gelukkig al erg op orde. Maar dat chaotische zit me zo in de weg. Als ik smorgens vroeg moet opstaan slaap ik die die nacht slecht tot bijna niet. Zo onrustig ben ik dan.
Ik hoop echt dat het me gaat helpen om de laatste restjes op te ruimen van mijn borderline zijn.
SEMTEX bedankt voor je reacties !
quote:Yep, herken ik. Maar ik moet zeggen dat het huishouden me tegenwoordig redelijk goed afgaat
Op zaterdag 2 november 2002 22:50 schreef Funnie het volgende:
Omdat het chaotische in mij er erg vaak voor zorgt dat ik al moe ben voor ik aan iets begin.. Herkent iemand van jullie dat?
Ik ben dan gewoon al 24 uur bezig met het feit dat ik moet gaan stofzuigen.
. Ik voel me ook veel prettiger in een opgeruimd huis. Maar op een dag als vandaag (kut dus
) kan het me weer geen moer schelen.Ik maak heel veel lijstjes van dingen die ik nog moet doen. Ik heb er een handje van om de vervelende dingen uit stellen. En vaak maak ik zaken niet af, doe ik de afwas voor de helft bv, omdat ik dan ineens aan iets anders denk (planten water geven ofzo), en dan vergeet ik de rest van de afwas.
Maar die lijstjes werken goed om het overzicht te bewaren .
En afstrepen wat je gedaan hebt voelt goed!
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Een jongen waar ik vroeger mee omging die zei ook eens, waar jij bent is chaos .
Bij mij is de therapie meer de structuur-therapie geweest , ze hebben mij de linehan behandeling afgeraden omdat ik me misschien te veel voor me was .
Ik woon zelf in de Zaanstreek en daar hadden ze die cursus en die hebben ze toen stop moeten zetten omdat het totaal uit de klauwen liep .
quote:wow die hoor ik nou nooit
Op zondag 3 november 2002 17:12 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ja dat herken ik ook en begin ook aan iets in vlagen . Dan stort ik me daarop en dan weer daarop .
Een jongen waar ik vroeger mee omging die zei ook eens, waar jij bent is chaos .
quote:Het rottige is dat ookdie briefjes mij niet helpen. Omdat er dan een druk op komt te staan. En ik me nog ellendiger voel als ik het niet gedaan heb, wat ik wel had opgeschreven. Toen kwam ik alleen maar verder in de problemen in mijzelf. Dus van werkbriefjes/notes zijn we afgestapt hier.
Op zaterdag 2 november 2002 23:14 schreef Moonah het volgende:[..]
Yep, herken ik. Maar ik moet zeggen dat het huishouden me tegenwoordig redelijk goed afgaat
Maar op een dag als vandaag (kut dusIk maak heel veel lijstjes van dingen die ik nog moet doen. Ik heb er een handje van om de vervelende dingen uit stellen. En vaak maak ik zaken niet af, doe ik de afwas voor de helft bv, omdat ik dan ineens aan iets anders denk (planten water geven ofzo), en dan vergeet ik de rest van de afwas.
Maar die lijstjes werken goed om het overzicht te bewaren
En afstrepen wat je gedaan hebt voelt goed!
En ja. Chaos alom hier in huis. Ik kan me maar op 1 ding concentreren (niet te lang) en begin dan weer aan het andere. Dan heeft mijn was weer een voorsprong bij mij. dan de huiskamer weer dan de badkamer weer..
maar dan is alleen dat ene netjes maar de rest een zooitje. Ik probeer me er iets minder van aan te trekken.
En ja, weg moeten van huis. Een ramp soms. Morgen naar dierenarst. Hechtingen verwijderen van ons hondje. Ben ik nu al mee bezig. Overmorgen naar de Orthodontist met mijn dochter. Donderdag ergens intake gesprek. Bijna elke dag wat. En dat is eng. Beangstigt mij heel erg. Terwijl normaal iemand elke dag gewoon alles doet en voor elkaar heeft en er nog plezier in heeft ook. *gevoel van jaloezie* bekruipt mij dan toch wel. Het wensen kon ik dat maar. Zonder er zo tegen op te zien enzo.
quote:Hoewel ik volgens mij geen borderliner ben,
Het lukt me niet om erg veel te onthouden. En neem dus erg weinig in mij op.Ik maak heel veel lijstjes van dingen die ik nog moet doen. Ik heb er een handje van om de vervelende dingen uit stellen. En vaak maak ik zaken niet af.
Maar die lijstjes werken goed om het overzicht te bewaren .
En afstrepen wat je gedaan hebt voelt goed!
herken ik mezelf wel in veel dingen.
De verlatingsangst, wat Moonah zo mooi beschreef,
Moeite met alleen zijn, snel heel erg alleen voelen.
quote:
Het zwart/wit denken. Kinderen kunnen moeilijk met ambivalenties omgaan. Als mama boos is is het: "Stomme mama."
Dat iemand die van je houdt ook wel eens lullig (of chagrijnig, whatever) tegen je kan doen, is in de beleving van een borderlinepatient niet mogelijk. Diegene houdt dan niet meer van je, anders zou hij niet lullig doen
Andersom geldt dat ook: Als iemand stom is, dan kan daar ook niets leuks aan ontdekt worden. Of iemand die je juist (waanzinnig) bewondert , die kan niets fout doen.
Nuanceren is voor kinderen ook vaak moeilijk.Stemmingswisselingen: Bij kinderen (en bij mensen met borderline)is het vaak Jantje lacht , Jantje huilt . En dat kan soms best snel op en neer gaan.
Ook kan iemand met borderline overspoeld worden door zijn/haar emoties. Vergelijk het met kinderen, die kunnen om iets kleins een onbedaarlijk verdriet hebben, maar dat kan ook weer snel over zijn. Van de andere kant kan er ook sprake zijn van een tomeloos enthousiasme, een ontembare vrolijkheid.
Hier heb ikzelf ook wel behoorlijk last van.. 
Maar voor mij is het niet te plaatsen, gezien ik (waarschijnlijk)
geen borderline heb, terwijl ik wel al deze dingen heb..
(Sorry voor mijn warrige verhaal)
Wolkje
quote:Same here. Bij mij ging het zelfs zover dat vrienden me 'verdachten' van borderline. Dus ik bij het RIAGG maar eens gevraagd van hoe zit het nou? Daar zeiden ze: je hebt trekken van borderline, maar je hebt het niet. Misschien geldt voor jou hetzelfde?
Op maandag 4 november 2002 14:56 schreef Wolkje het volgende:
Hier heb ikzelf ook wel behoorlijk last van..
Maar voor mij is het niet te plaatsen, gezien ik (waarschijnlijk)
geen borderline heb, terwijl ik wel al deze dingen heb..
Daar schiet je inderdaad verder niet zoveel mee op, soms geeft het opluchting om het beestje eindelijk een naam te kunnen geven, en dat kun jij (en ik) nu nog steeds niet. Aan de andere kant is het geen pretje om een borderliner te zijn als ik de verhalen hier zo lees, dus...
quote:Het is ook geen pretje om mij te zijn, dus tsjah
Op maandag 4 november 2002 15:00 schreef Fogerty het volgende:[..]
Daar schiet je inderdaad verder niet zoveel mee op, soms geeft het opluchting om het beestje eindelijk een naam te kunnen geven, en dat kun jij (en ik) nu nog steeds niet. Aan de andere kant is het geen pretje om een borderliner te zijn als ik de verhalen hier zo lees, dus...
Nee, ik heb bij de RIAGG gelopen, maar ik ben helemaal niet goed in
'Nou, vertel maar.. ' en open vragen, dus dat was niet echt iets voor mij.
Misschien ben ik ook wel gewoon 'depressief' , maar toch heb ik ook
dingen in borderline, die ik herken..
Mede een vriendin van mij heeft het, en ik herken de laatste tijd,
zoveel in haar emoties, en gevoelens..
Maar ik weet het dus niet..
Wolkje
Ik kan me voorstellen dat het lastig is als je niet weet 'wat je hebt.'
Van de ene kant zou je denken: "Wat maakt zo'n label nou uit?" Elk mens is tenslotte uniek, bladibla. Dus ook jij met jouw problemen (al dan niet trekken van borderline). Het gaat er uiteindelijk om hoe je ermee om leert gaan, ongeacht het stempel (en daarmee ook stigma... ).
Van de andere kant, ik heb zelf nooit aan borderline gedacht, toen ik nog niet was gediagnosticeerd. Ik dacht heel lang dat het vrij normaal was hoe ik functioneerde . En ja, ik deed wel eens 'raar' (dissociatie).Toen ik begon met therapie was ik hoogst verbaasd dat ik 'depressief' zou zijn. Voelt niet iedereen zich bij tijd en wijlen zo vreselijk ellendig? (Vergelijk het maar weer met het perspectief van een kind: Zoals jij eea ervaart, beleeft, voelt, zo voelt iedereen zich toch?? ).
Toen ik in een later stadium de diagnose borderline en het advies 'opname' kreeg, was ik zelfs verontwaardigd . Maar het weten dat ik borderline heb (en geen borderliner 'ben'!!), heeft mij veel opgeleverd. Duidelijkheid. Puzzelstukjes vielen op hun plaats. Ik had een kader waarbinnen ik mijn gedrag kon plaatsen. Allerlei verbanden werden mij steeds helderder.
Ik ben blij dat ik weet wat ik heb, al had ik het natuurlijk veeeeeel liever niet gehad... .
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
