(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 35

Gesprek was prettig, indicatie voor een dagdeel iets van zorgboerderij oid afgegeven. Hoe verder horen we wel, ik heb al wel 2 mogelijke opties gevonden, althans. Die wel aanspreken zeg maar.

Pittig Nijna, een zorgboerderij in onze buurt? Zo ja, die mensen ken ik, super lief

We denken nu meer richting weekend en dan niet persé elke week, maar eens in de 2 weken bijvoorbeeld. Maar goed, zover zijn we nog niet natuurlijk. Het gaat naar het zorgkantoor nu en dan zal het wel naar de gemeente gaan omdat die dat soort dingen overnemen. We krijgen nog bericht e.d. dus maar even afwachten hoe dat concreet verder gaat.

Mrien, we zijn vooral aan het kijken wat er allemaal is zo hier in de buurt en wat wat lijkt en ach... eerst maar kijken hoe dat allemaal werkt enzo...

Het lag al wel een beetje in de week, en het is ook niet dat het MOET, het is iets waar we gebruik van zouden kunnen maken.
En ik moet zeggen dat ik er ook wel vaker over heb zitten denken. Mijn man die heeft daar een heel ander gevoel bij. Maar vind het ook wel dubbel.
We gingen eigenlijk omdat we gewoon op dit moment niet echt vooruit komen met de hulp die er is en we wel een idee hadden wat we willen, maar daar pgb voor nodig hebben. Maar er blijken daarvoor ook nog wel mogelijkheden hier in de regio te zijn, alleen moeten we bij een andere organisatie zijn.
En we hebben wel weer wat "inspiratie" opgedaan over mogelijkheden en dergelijke.

Ik ga nu richting mn bed, welterusten.

Dochter van een vriendin gaat ook regelmatig naar een zorgboerderij. Ze vindt t geweldig!

Ga 'gewoon' een kijken Nijna. Veel zorgboeren zijn fantastische mensen. Veel kinderen vinden het na een paar keer wennen erg leuk.

Ik denk ook dat M. het erg leuk zal vinden, zeker als er pony's of paarden zijn. Dus daar ben ik eerst zelf maar eens naar aan het kijken online. Echt kijken doen we wel als het straks werkelijk op papier voor me ligt , ik wil zeker voordat ik M. er blij mee ga maken, zeker weten dat het dan ook echt gaat gebeuren zeg maar .

Die waar dat meisje heen gaat daar hebben ze pony's. Maken huifkartochten enz maar ze maken net zo goed konijnenhokken schoon. Als je wilt weten welke dat is dan laat maar weten. Zij wonen in dezelfde woonplaats als ik

quote:

Op dinsdag 23 december 2014 09:46 schreef lily het volgende:
Moeilijk is dat heh, livelink
Ze willen zo graag maar het lukt gewoon niet.

Hier is dat ook altijd zo geweest, en nu op de middelbare school nog steeds. Hij heeft geen sociaal leven. Op school lijkt het wel goed te gaan op sociaal gebied maar prive lukt dat blijkbaar niet. We zien nooit iemand en hij gaat ook nergens naartoe.

En zijn broertje is voortdurend op stap of heeft vriendjes thuis..... Het contrast is pijnlijk groot.

heeft hij er zelf last van?
L.heeft dat ook namelijk. maar hij heeft daar zelf geen last van, ik ben degene die het een probleem vind.

wel zijn we samen aan het dansmatten geslagen.
hij is er ontzettend handig in en hij vindt het gezellig om samen met mij te staan springen op dat ding.
ik heb er een filmpje van, maar dat moet ik eigenlijk weggooien van hem, maar dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen, dus ik heb gezegd dat ik het bewaar, maar verder niemand zal laten zien.
dus jullie moeten het maar van me aannemen

Dat doen we dan maar .

quote:

Op vrijdag 26 december 2014 16:10 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

heeft hij er zelf last van?
L.heeft dat ook namelijk. maar hij heeft daar zelf geen last van, ik ben degene die het een probleem vind.

Jawel. Hij had het liever anders gezien. Het is niet dat hij er gebukt onder gaat maar toch..
Hij ziet ook zijn broertje die zelfverzekerd, populair, extravert en heel sociaal is. Naar kinderen van zijn eigen leeftijd maar ook naar volwassenen.
Hij is daar jaloers op, dat heeft hij me wel eens gezegd.

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 10:10 schreef lily het volgende:

Hij is daar jaloers op, dat heeft hij me wel eens gezegd.

Oooeeeh, wat sneu...

Nijna, dat biedt vast leuke mogelijkheden!

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 12:45 schreef Moonah het volgende:

[..]

Oooeeeh, wat sneu...

Ja, vind ik ook.

En het is waar dat het leven voor zijn broertje (tot nu toe in ieder geval) wat makkelijker is maar hij heeft zoveel andere kwaliteiten.
Onze taak om hem dat duidelijk te maken.

Wauw Lily, wat zeg je dat mooi, dat laatste.

Inderdaad mooi gezegd Lily

Jullie reacties zijn lief

Maar geldt dat niet voor alle ouders?

Je geeft het kind wat het nodig heeft. En als dat meer is wat een 'normaal functionerend' kind nodig heeft dan is dat zo. Dan deal je daarmee.
Je kunt toch gewoon niet anders?

quote:

Op zondag 23 november 2014 20:59 schreef mrspoeZ het volgende:

[..]

Ik wil je niet tegen je schenen schoppen, maar vraag me toch af wat het is dat jou blij maakt met je kind. Kun je dat vertellen?

Mijn god wat een vraag? Omdat jij je kind niet aankan moet je er maar ongelukkig mee zijn? Het is gewoon een ander kind met zijn / haar eigen capaciteiten?!

quote:

Op zondag 23 november 2014 21:16 schreef livelink het volgende:

[..]

De vraag is meer of je je door zo'n angst laat leiden. Ik denk dat bijna iedereen daar wel bang voor is vooraf. Die angsten heb ik ook gehad, maar ik kon daar niet zoveel mee. Het is toch een sprong in het diepe, eigenlijk.

Maar je hebt gelijk, in die zin valt er wel iets te kiezen. Ik had er voor kunnen kiezen om niet zwanger te worden.

Pff, ik vind het een kwetsende vraag. Alsof wij anders moeten zijn vanwege een "autistisch" kind. Ik ben super blij en super gelukkig met een wat unieker kind. Wij noemen het andere hersenen waarmee je emotioneel wat minder sterk bent en op andere vlakken weer veel sterker. Ik ben trots op onze kerel met zijn briljante competenties en zijn "ontwikkel" punten

quote:

Op zaterdag 27 december 2014 20:45 schreef lily het volgende:
Jullie reacties zijn lief

Maar geldt dat niet voor alle ouders?

Je geeft het kind wat het nodig heeft. En als dat meer is wat een 'normaal functionerend' kind nodig heeft dan is dat zo. Dan deal je daarmee.
Je kunt toch gewoon niet anders?

Ja, ik denk dat dat wel voor heel veel ouders geldt, maar hoe je het opschreef staat zo mooi!

Je doet als ouder "het beste" voor je kind, dat is niet voor ieder kind hetzelfde, want elk kind is anders. Zelfs als je alleen maar kinderen zonder ass hebt (denk ik...).

Ik schuifel voorzichtig dit topic binnen.... Weet nog niet zo goed of ik hier wel thuis hoor of niet, we weten nog niet of er daadwerkelijk iets in de trant van autisme aan de hand is of niet.
Zal ons verhaal even doen; I is van maart 2013 en heeft vanaf zijn geboorte veel gehuild, heel veel gehuild. Na allerlei probeersels o.a. Inbakeren, stoppen met bv na tien weken erachter komen dat Reflux de boosdoener was van het niet willen groeien en vele huilen... Dus de juiste medicatie en nu zou het klaar zijn, dachten we.... Not! Huilen bleef, krijsen, ontroostbaar, niet willen knuffelen ( hij zette zich juist van ons af) en totaal gespannen. Dus fysiotherapie aan huis, in het begin was de therapeute zo geschrokken dat ze dacht aan spasme vanwege de spanning in zijn lijfje, maar na maanden trok het bij. In tussentijd is hij met vijf maanden opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat het echt niet meer ging en is hij ' gereset' als het ware, alle prikkels zijn weer vanaf nul opgebouwd. Dus begonnen in een geluidsarme donkere kamer tot aan het einde van de periode de kamerdeur en de gordijnen weer open. We mochten hem dan alleen op voedingstijden bezoeken en hem eten geven, verder geen andere prikkels. Hij kan de prikkels om zich heen niet goed verwerken, hij krijgt het binnen, zuigt het op en slaat dan thuis in standje ' paniek' met hoofdbonken en huilen. Elke keer bonkt hij in zijn slaap ( en hard ook) en zo nu en dan bonkt hij ook 'wakker', op de vloer of tegen de muur.
Maar ondanks dit alles maakt hij wel contact en neemt initiatief tot spel ( voor zover een bijna tweejarige doet). Hij is dol op zijn zussen, begint met het praten en als je hem zo meemaakt lijkt er niets aan de hand.

Toch moeten we nu, op verzoek van zijn kinderarts die het allemaal heeft gevolgd, hem nu aanmelden bij Accare ' het jonge kind' team. Het blijft nl. Een prikkelgevoelig mannetje.

Dus, een heel verhaal, maar nog in het onzekere, zoekende, wat is nu het beste voor hem....