Kindernamen #160

Onze baby krijgt twee namen omdat we dat leuk vinden. Dat is eigenlijk de enige reden. .

Precies dat ja vernoemen zou ik alleen maar ingewikkeld vinden, hebben we ook niet gedaan.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 10:38 schreef twist02 het volgende:
Als het dan toch gaat over tweede (en derde/vierde/vijfde) namen:

Waarom hebben jullie wel of niet voor meerdere namen gekozen?

Had het er vanmorgen toevallig met vriend over en hij denkt er blijkbaar toch wel over na, terwijl ik één naam eigenlijk prima vind. Gelovig zijn we niet (understatement!) en vernoemen lijkt me voornamelijk lastig (om het 'eerlijk' te doen enzo)

Vernoemen ik wil onze zoon mee geven dat hij geen losstaand individu is, maar onderdeel is van een familie, een stamboom, een geschiedenis. Dat er mensen hem voor zijn gegaan zijn en dat er mensen na hem zullen zijn.
Plus, wij zijn wel gelovig en we hebben alle twee drie namen (ik vond vier namen voor kuiken eigenlijk een te veel, maar we wilden geen compromis sluiten in het vernoemen ).

Twist, ik wilde heel bewust twee namen voor mijn kinderen, omdat ik er maar 1 heb en altijd een hekel heb gehad aan mijn naam. Mijn lief had dat ook een periode, maar toen zijn moeder zei dat hij ook zijn tweede naam kon gaan gebruiken heeft hij toch bewust voor deze gekozen en er daarna nooit meer mee gezeten. Ik ken ook iemand anders die een tijd zijn tweede naam gevoerd heeft en daarna toch voor zijn eerste naam heeft gekozen.

Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik een tweede naam had gehad (zou vast ook van de naam afhangen ), maar ik vond het fijn wanneer mijn kinderen in elk geval een keuze zouden hebben wanneer dat zich ooit voor zou doen. En natuurlijk kun je ook zelf iets verzinnen ofzo, maar ik zie me nog geen nieuwe naam voor mezelf bedenken eigenlijk.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 14:52 schreef DevilsAndDust het volgende:
Onze baby krijgt twee namen omdat we dat leuk vinden. Dat is eigenlijk de enige reden. .

+1

Ik heb zelf twee namen, mijn man maar een, onze kinderen hebben er allebei twee. In de tweede naam hebben vernoemd naar mijn moeder en mijn mans vader. Bij het vernoemen zit eigenlijk wel dezelfde reden als die Burdie noemt. Bovendien ben ik zelf ook vernoemd (in allebei mijn namen zelfs), en hoewel ik mijn roepnaam als kind afschuwelijk vond, vond ik het wel mooi dat die dezelfde was als mijn oma. Ik heb nooit het idee gehad dat we 'eerlijk' moesten zijn met het vernoemen, bovendien heeft mijn mans zusje haar kinderen al vernoemd naar hun moeder en haar vader (stiefvader van mijn man dus). Het enige wat ergens wel jammer is, is dat we niet 'konden' vernoemen naar de overleden stiefmoeder van mijn man. Haar naam lijkt enorm op die van mijn moeder, dus naar allebei vernoemen vond ik geen optie bij onze oudste (en ik wilde per se naar mijn moeder vernoemen), en de tweede werd een jongen.

Mijn tweede naam is ooit wel echt van pas gekomen trouwens: ik heb na mijn studeren een half jaar in Midden-Amerika gewoond, waar ze mijn roepnaam echt niet konden uitspreken (zit een ei in). Mijn tweede naam is daar een heel gewone naam, dus toen heb ik die gebruikt.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 15:15 schreef Burdie het volgende:

[..]

ik wil onze zoon mee geven dat hij geen losstaand individu is, maar onderdeel is van een familie, een stamboom, een geschiedenis. Dat er mensen hem voor zijn gegaan zijn en dat er mensen na hem zullen zijn.

Leuk. Hier precies hetzelfde. De roepnaam is geen vernoeming, maar wel een oude, middeleeuwse naam met een naar mijn smaak mooie klank en waar ook een mooi, oud verhaal aan vastzit. Tweede naam is een vernoeming, het mooie is: een naam die in onze beide families veel voorkomt. .

Met Jan als tweede naam wwren we voor beide families direct kkaar geweest qua vernoemen in alle richtingen

Maar we hebben gekozen voor de namen van onze broertjes (en mijn overleden oom, tweelingbroer van mijn vader) als tweede ennderde naam. Vonden we allebei mooie namen en mooi bij zijn eerste naam ook.

Hier ook 2 namen..
Tweede naam is ook in overweging geweest als eerste.
Ze is vernoemd naar mijn overleden oom en voor mijn opa en oma zou het ws erg confronterend geweest zijn als het haar eerste naam was geworden. We hebben het ook zo spannend gevonden om te vertellen dat ze de naam alsnog zou krijgen maar ze vonden het juist heel erg mooi.
(Mijn oma heeft narcopelsie bij heftige emoties... ze moest dus zitten terwijl we het vertelde )

En nog steeds zo ontzettend bij met haar eerste naam.
Niet echt gebruikelijk hier in nl, zoveel reacties.
De andere kanshebber (moira) zou zo niet bij haar gepast hebben nu.

Hier ook 2 namen voor uk, ik heb er maar 1 (vind ik jammer, ik vind meerdere voorletters mooi ) en man 2. Tweede naam van uk is die van het overleden broertje van man, had zijn stoere oudere broer moeten/kunnen zijn, mooi om die naam weer een plek te geven.

Wij kiezen ook voor meer dan één naam. Deels omdat we graag willen vernoemen en deels omdat het toch wel handig kan zijn in het buitenland. De roepnaam van ons kind zal niet internationaal georiënteerd zijn, maar de tweede of derde naam wel.
En ik vind het ook gewoon leuk, ook omdat ik zelf maar één voornaam heb

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 21:36 schreef Lamb29 het volgende:
Hier ook 2 namen..
Tweede naam is ook in overweging geweest als eerste.
Ze is vernoemd naar mijn overleden oom en voor mijn opa en oma zou het ws erg confronterend geweest zijn als het haar eerste naam was geworden. We hebben het ook zo spannend gevonden om te vertellen dat ze de naam alsnog zou krijgen maar ze vonden het juist heel erg mooi.
(Mijn oma heeft narcopelsie bij heftige emoties... ze moest dus zitten terwijl we het vertelde )

En nog steeds zo ontzettend bij met haar eerste naam.
Niet echt gebruikelijk hier in nl, zoveel reacties.
De andere kanshebber (moira) zou zo niet bij haar gepast hebben nu.

Jouw O is ook echt een O en geen Moira. Ik vind O echt zo'n gave naam.

Ik vind zelf dat de namen van T en S ook echt passend zijn. Wij hebben de namen pas gegeven na de geboorte en het paste ook gelijk bij ze. De naam T past helemaal niet bij S en andersom.

Ik zou het overigens wel tof vinden als S zijn derde naam in de toekomst ook gaat gebruiken. T.hias. Als het aan mij had gelegen was dat namelijk de eerste naam van een van de jongens geworden.

Oh en net kwam ik weer twee pareltjes tegen op fb: N.igelliyah en L.eoniyah. (een tweeling)

N zou twee namen krijgen, de tweede namen van mijn beide zussen. Hendig dat vriend geen zussen heeft en we dus geen scheve gezichten konden krijgen.
Maar mijn lieve lief heeft tijdens de aangifte in alle hormonale opwinding ook haar roepnaam als officiële naam opgegeven en dat kost klauwen met geld om te laten veranderen. Dus nu heeft madame drie namen, en de prachtige initialen N.L.D. .

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 10:40 schreef LadyBlack het volgende:
Voor mij geeft een tweede naam een soort extra dimensie aan het geheel Heb zelf maar een naam en dat heb ik altijd jammer gevonden.

+1

Ik vind meerdere namen eigenlijk alleen iets toevoegen als het vernoemingen zijn oid, anders is het net alsof ze niet konden kiezen of zo.
Vernoemen vind ik altijd mooi en waardevol.

M. heeft drie namen. Eerste en tweede naam zijn vernoemingen. De derde naam vonden we gewoon mooi, maar zouden we nooit als eerste naam kiezen. Bijkomend voordeel is dat ze de eerste en tweede naam kan koppelen als ze haar eerste naam te boers vindt. Haar derde naam kan ze gebruiken als zangeres wordt

Oh en nog een reden voor ons voor meerdere namen: ze is niet de enige die Marietje Jansen heet en dat vind ik in dit digitale tijdperk een groot voordeel. Maar met de andere namen kan ze zich nog een beetje onderscheiden, mocht dat nodig zijn.

Bij de eerste wilde ik per se een 2e naam, omdat ik er zelf maar 1 heb en dat vroeger altijd stom vond (moeder heeft 3 namen en vindt dat stom, vader heeft er 2 en een totaal andere roepnaam. Dus ik gok dat die ene naam bij mij vandaan komt).
Oudste is vernoemd naar zijn vader, heeft dezelfde 2e naam.
Maar toen werd de oudste geboren en toen zei ik zijn naam na de geboorte, zonder de 2e naam. Dus bij de 2e vond ik het niet zo'n halszaak dat er een 2e naam moest komen, die heeft ze dus ook niet.
Wat ik wel leuk vind (en dat bedacht ik later), ze is wel een beetje vernoemd naar mijn oma (niet bewust dus). Die heette lieselotte en werd Liesl genoemd. Komt ook van Elisabeth, net als Elise.
Vroeger wilde ik een kind altijd al vernoemen naar mijn oma en mijn moeders 2e naam (iris).

Ik vind meer dan een naam ook mooier. En we wilden graag vernoemen.
Pi's tweede naam heeft op de lijst gestaan als eerste naam. Maar omdat ie al in de familie voorkwam wilde ik het niet als eerste naam omdat ik wilde dat ie z'n eigen naam zou krijgen.
Nu is het dus z'n tweede naam. Win-win-win:
Twee mooie namen.
Vernoemd.
En z'n eerste naam is niet heel standaard, dus mocht ie ons daar later verschrikkelijk om haten, dan heeft ie een prima tweede naam: mannelijk en voorkomend/ normaal in veel talen.

N: 3 voornamen (roepnaam + vernoeming)
Ik: 3 voornamen (vernoemingen + roepnaam (geen handige volgorde))
Onze zoon: 3 voornamen (roepnaam + vernoemingen)
Mijn zoon: 2 voornamen (roepnaam + bonusnaam)

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 22:09 schreef RunForrestRun het volgende:
N zou twee namen krijgen, de tweede namen van mijn beide zussen. Hendig dat vriend geen zussen heeft en we dus geen scheve gezichten konden krijgen.
Maar mijn lieve lief heeft tijdens de aangifte in alle hormonale opwinding ook haar roepnaam als officiële naam opgegeven en dat kost klauwen met geld om te laten veranderen. Dus nu heeft madame drie namen, en de prachtige initialen N.L.D. .

Persoonlijk vind ik dat wel handiger Mijn zus heeft als officiële namen Maria Cesarina (vernoemd) en als roepnaam Anna. Maar omdat haar roepnaam bij instanties niet vermeld staat, wordt ze overal Maria genoemd. Het duurde even voordat ze in het ziekenhuis doorhad dat zij werd geroepen toen ze Maria Achternaam riepen
Bij mij hebben ze mijn roepnaam dus ook als officiële naam opgegeven, samen met mijn 2e naam.

Ik vind het ook altijd een beetje gek staan als er op het geboortekaartje staat 'Johannes Diederik is geboren! En we noemen hem Kees'. Maar een afgeleide van de offiële namen vind ik minder gek: Johannes Diederik en we noemen hem Johan' oid.

quote:

Op donderdag 30 oktober 2014 13:49 schreef Roomsnoes het volgende:
Wij hebben het eigenlijk niet eens overwogen. We waren er al snel uit dat het 1 naam zou worden. Zeker omdat ik Manlief zijn oma's niet heb gekend, en andersom, en manlief heeft mijn moeder ook maar 1x ontmoet.

Kijk, dat was bij ons anders. Wij wilden naar mensen vernoemen die dat nog zouden meemaken. Mijn vader en mijn mans opa dus (zijn 'vader' is al jaren dood). Als Flippo geboren wordt, krijgt hij/zij ook 3 namen. Ofwel de beide oma's, of een mannelijk afgeleide van de oma's.

Man en ik hebben beiden twee namen, kind heeft er drie. Man is tweemaal vernoemd, ik niet.

Bij kind is naam 1 zijn roepnaam en tevens een vernoeming, namen 2 en 3 zijn namen die op het lijstje stonden als roepnaam maar die er bij de ander niet doorheen kwamen. We hebben nog even getwijfeld over een andere naam 2 en 3, maar dat zijn ook vernoemingen. Kind zou dan drie vernoemingen hebben en ik wilde heel graag dat hij ook een 'eigen' naam had.

kind twee, drie, vijf etc zouden we ook drie namen geven. Bij een jongetje zouden we denk ik voor die tweede en derde naam gaan die we al hadden bij onze zoon.

We hebben bewust gekozen voor een vernoeming, ik vind het mooi dat er ook iets van zijn familie terugkomt in zijn naam. Het is overigens geen letterlijke vernoeming maar een soort afkorting, die wel duidelijk herkenbaar is. Categorie Johannes wordt Jan. Letterlijk vind ik iets te verwarrend.