Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #142

quote:

Op dinsdag 11 november 2014 08:23 schreef _aurum_ het volgende:
Mogguh! Hoe is het hier met iedereen?

Redelijk. Morgen is een hele spannende dag voor mij: dan heb ik echo. Als het goed is ben ik 7 weken. Als ik van de zomer die miskraam of missed abortion niet gehad had, zou ik vast minder gespannen zijn......

Ik hoop dat ik morgen goed nieuws heb, en dan hier alleen nog maar hoef te komen om anderen te feliciteren.....

Ik geloof dat ik begrijp wat je bedoelt DV; dat de bloeding minder hard binnenkomt dan een negatieve test.

Ik hoop dan ook dat de laatste tp zonder alsnog testen kan. Nouja, eigenlijk hoop ik dat je dan juist wel moet testen, maar dan omdat er geen bloeding komt.

quote:

Op dinsdag 11 november 2014 17:09 schreef McLaura het volgende:

[..]

Redelijk. Morgen is een hele spannende dag voor mij: dan heb ik echo. Als het goed is ben ik 7 weken. Als ik van de zomer die miskraam of missed abortion niet gehad had, zou ik vast minder gespannen zijn......

Ik hoop dat ik morgen goed nieuws heb, en dan hier alleen nog maar hoef te komen om anderen te feliciteren.....

spannend, mijn duimen draaien voor je

quote:

Op dinsdag 11 november 2014 17:10 schreef McLaura het volgende:
Ik geloof dat ik begrijp wat je bedoelt DV; dat de bloeding minder hard binnenkomt dan een negatieve test.

Ik hoop dan ook dat de laatste tp zonder alsnog testen kan. Nouja, eigenlijk hoop ik dat je dan juist wel moet testen, maar dan omdat er geen bloeding komt.

Ja een bloeding komt minder hard binnen, komt ook wel binnen, maar anders waardoor ik meer ademruimte krijg om het te beseffen.

Tja, ik ben heel cynisch en heb er weinig vertrouwen in, we gaan het zien en beleven maar weer

Aurum: zo'n traject heeft ook echt een enorme impact op alles. Wat mij vaak helpt is het per stapje bekijken en niet te ver vooruit. Het loopt toch altijd anders dan je verwacht.

Laura: spannend hoor een eerste echo, lijkt me. Ik ga duimen voor een plakker.

Dv: een witte test is idd erg confronterend.
Ik ga heel erg hopen dat jullie laatste poging toch nog een wonder oplevert!

Met mij gaat het goed. Ben sinds woensdag menopur aan het spuiten. Morgen follikelmeting en wie weet komt de iui dan in zicht. Maar ja, ook dat loopt bij ons altijd anders dan verwacht.

Ik ben vorige week ziek geweest. Nu is mijn man ziek aan het worden
En we hadden juist al 3 maanden pauze genomen, omdat zijn zaad erg achteruit was gegaan vanwege koorts bij zijn vorige griep.
Pff het zou ook eens een keer meezitten en alles volgens het boekje gaan..

Maar ja. Als het deze poging weer niet goed genoeg is, gaan we ons maar voorbereiden op ivf

ach arja beterschap, hopelijk heeft het ziek zijn van jullie beide geen impact. Ik ga ook voor jou duimen voor een mooi echo

Arja niet fijn. Zet je man aan de paracetamol om koorts te onderdrukken. Dat was het advies van ons ziekenhuis.

Arja: PCM in de man inderdaad, en het zaad dat tijdens koorts wordt gemaakt is niet zo goed, maar dat merk je 3 maanden later pas. Voor deze poging maakt het niet zoveel uit als het goed is.

Succes straks Lau! Hopelijk zwaait er een klein boontje terug!

De duimen draaien weer voor goede echo's en mooie nieuwe kansen.

DV, ik snap heel goed dat je er cynisch van word, het zal toch een soort beschermingswijze zijn voor jezelf. Toch gaan mijn duimen overuren draaien voor een wondertje, ik gun het je (jullie allemaal, trouwens hoor) zo!

Arja, ik sluit me aan bij de anderen; paracetamol erin en op naar een goede iui!

aurum, Een pauze inzetten lijkt me een goede beslissing als je er even echt doorheen zit. En jarenlang dag in dag uit bezig zijn hiermee hakt er ook stevig in. Wat ik me wel afvraag is, kan je het dan ook wel loslaten? Of is het puur het gerommel aan je lijf wat je even niet meer wilt?

Ik kan me nog nauwelijks een voorstelling maken van hoe het is om echt te beginnen, het is zo lang zo ver weg geweest. Maandag heb ik met mijn beste vriendin een gesprek gevoerd over het hele traject (ik heb moeite met irl delen van het hele gebeuren), en dat heeft me echt heel erg goed gedaan. Het is voor haar heel erg ver van haar bed, kinderen krijgen etc, maar ze was zo lief en niet opdringerig maar toch behulpzaam. Mijn angsten naar haar ook uitgesproken, en dat heeft echt veel rust gegeven in mijn hoofd. Nog 8 dagen voor ik weer meer weet, en dat lijkt ineens niet meer zo ver weg.

Nanuke: de start en alles wat op je af komt, is ook ontzettend spannend. Succes!

Mijn man is inderdaad al aan de pcm.

Ik had vandaag rechts al een follikel van 13,5 en 2 van 12. Dosis menopur gaat naar beneden en dan vrijdag weer echo.

Succes Laura! Ik ga duimen

Nanuke: Ik kan het prima loslaten. Het is ook niet mijn aller aller allergrootste wens om kinderen te krijgen. Het blijft voor mij een kersje op de taart- maar zonder is de taart ook lekker.

Ik ben moe van het geplan - wanneer medicijnen nemen- naar het zkh - meds mee moeten nemen -wachten tot je ongesteld wordt. Vreemde mensen die aan mijn lijf zitten- stomme dokters (er zitten ECHT lompe horken tussen).

En ik baal van de teleurstellingen, je doet alles en het resultaat is er niet naar.

Die 4 terugplaatsingen overleef ik ook nog wel, maar als dan niet raak is dan gaat het voor een tijdje de koelkast in.

Als ik 38 ben dan plaatsen ze de embryo's ook per 2 terug. Wellicht dat dat de kans vergroot...ofzo.

Je gaat er ook langzaam naartoe dat het ook kan zijn dat het gewoon nooit lukt en dan moet je ook verder met je leven kunnen. Blijft moeilijke materie

Kijk: Flip, ons tweede kindje. Hij ligt precies op schema qua groei. Op basis van de punctie zou hij nu 7w0d moeten zijn, en dat is hij precies. Hartje doet het ook flink. Ik ben zo opgelucht en blij dat ik het nauwelijks besef.

wat goed McLaura, gefeliciteerd!

Fijn McLaura!

Wat fijn, wat goed! En nu lekker weg blijven hier hoor.

Oh wat mooi

McLaura wat fijn!

Laura een knipper

McLaura

Droomvrouwtje, ik hoop echt dat je nog met een klein beetje hoop kunt uitkijken naar je cryo. Ik duim mijn vingers heel hard voor jullie

Aurum, ook voor jou duim ik heel hard. Het mag onderhand wel eens een keer lukken bij jou

Arja, fijn dat er al wel wat groeit! Balen van het ziek zijn alleen. Maar zoals al gezegd werd: dat heeft nu niet direct invloed.

Nanuke, de start van zo'n heel traject is ook niet niks. Voor ons is blijven praten met elkaar en ook leuke dingen blijven doen wel de sleutel om het in ieder geval samen goed te houden. We kiezen nu vaker voor onszelf en dat werkt heel goed. Het geeft ons beiden de kracht om door te gaan.

Hopelijk vergeet ik nu niet iemand, sorry. Mijn kop zit nog aardig vol en de pauze die we nu hebben ingelast komt als geroepen. De komende maanden voor ons even geen echo's, hormonen en wachtdagen. Ik denk dat we op zijn vroegst in februari pas weer starten. Over twee weken nog een gesprek om meer te weten te komen over dat 'womb scratching'. Weten we vast hoe we dat moeten aanvliegen. Maar eerst: rust.

Nog even teruggelezen. Kahlie, wat zul je balen Ik ben niet zo thuis in de werking van zo'n schildklier, maar heb al vaker begrepen dat het veel invloed heeft op het algehele functioneren van je lichaam. Hopelijk krijg je het binnen afzienbare tijd in het gareel...

Frums: lekker opladen in de pauze en hopelijk volgend jaar een hele mooie cryoteruplaatsing met prachtig resultaat!

Gefeliciteerd McLaura!

Ik ga dit topic even onderbreken met goed nieuws! Zwanger "worden" is voor ons nooit het probleem geweest, zwanger "blijven" wel. Vorig jaar zijn we na 22w5d zwangerschap ons dochtertje verloren.

Vorige week woensdag (5 november) is ons zoontje geboren na 38w3d zwangerschap. We zijn verder gekomen dan we ooit hadden durven hopen, dagen en weken hebben we afgeteld, en nu is hij er. Het is zo ongelofelijk dat hij adem haalt, geluidjes maakt, en na 2 dagen ziekenhuis mee naar huis mocht!