R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi!
Mijn vriend en ik zijn nu 4 jaar samen waarvan 2 jaar samenwonend, maar qua communicatie loopt het totaal niet lekker. Als we ruzie hebben loopt hij eigenlijk altijd weg en hij kan me dan ook urenlang, soms zelfs dagenlang negeren (hij slaapt dan ook ergens anders), terwijl ik er graag over zou willen praten. Hij geeft als reden dat hij op zo’n moment gewoon met rust gelaten wil worden en geen zin heeft in ruzie met mij. Ik ben juist geneigd om hem op zo’n moment op te bellen en ik voel me echt verloren als hij nergens op reageert.
We hebben geprobeerd elkaar hierin tegemoet te komen: kort gezegd zou ik hem ruimte geven zodat hij een paar uur heeft om tot rust te komen en hij zou na die paar uur terugkomen om erover te praten. Dit werkt echter ook niet. Als we allebei rustig zijn kan er ook niet echt over gepraat worden, omdat hij dat niet kan/wil of het loopt weer uit op ruzie. Ik ben dan vaak allang blij dat hij weer thuis is waardoor ik al snel denk "ach, laat ook maar, we gaan het nu gewoon leuk hebben". Ik blijf hierdoor wel met opgekropte gevoelens zitten die in elke ruzie weer naar boven komen. We hebben niet vaak ruzie, maar omdat er nooit iets uitgepraat wordt zijn het vaak wel extreme ruzies die echt even heel mijn wereld op z'n kop zetten. Schreeuwen tegen elkaar, schelden, hem proberen te blokkeren terwijl hij weer probeert weg te lopen waarna hij nog bozer wordt, enzovoort. Uiteindelijk gaan we volledig voorbij aan het ‘echte probleem’ op dat moment en maken we alleen nog maar ruzie om hoe we ruzie maken.
Ik heb het nu over een andere boeg gegooid door gewoon vrolijke berichtjes naar hem te sturen en te doen alsof er niets aan de hand is, omdat ik hier eigenlijk boven wil staan en hij dan wél gewoon normaal reageert, maar eigenlijk is dit natuurlijk te belachelijk voor woorden. Ik weet niet meer waar ik goed aan doe en ik begin zelfs aan mezelf te twijfelen.
Wat zouden jullie doen?
Mijn vriend en ik zijn nu 4 jaar samen waarvan 2 jaar samenwonend, maar qua communicatie loopt het totaal niet lekker. Als we ruzie hebben loopt hij eigenlijk altijd weg en hij kan me dan ook urenlang, soms zelfs dagenlang negeren (hij slaapt dan ook ergens anders), terwijl ik er graag over zou willen praten. Hij geeft als reden dat hij op zo’n moment gewoon met rust gelaten wil worden en geen zin heeft in ruzie met mij. Ik ben juist geneigd om hem op zo’n moment op te bellen en ik voel me echt verloren als hij nergens op reageert.
We hebben geprobeerd elkaar hierin tegemoet te komen: kort gezegd zou ik hem ruimte geven zodat hij een paar uur heeft om tot rust te komen en hij zou na die paar uur terugkomen om erover te praten. Dit werkt echter ook niet. Als we allebei rustig zijn kan er ook niet echt over gepraat worden, omdat hij dat niet kan/wil of het loopt weer uit op ruzie. Ik ben dan vaak allang blij dat hij weer thuis is waardoor ik al snel denk "ach, laat ook maar, we gaan het nu gewoon leuk hebben". Ik blijf hierdoor wel met opgekropte gevoelens zitten die in elke ruzie weer naar boven komen. We hebben niet vaak ruzie, maar omdat er nooit iets uitgepraat wordt zijn het vaak wel extreme ruzies die echt even heel mijn wereld op z'n kop zetten. Schreeuwen tegen elkaar, schelden, hem proberen te blokkeren terwijl hij weer probeert weg te lopen waarna hij nog bozer wordt, enzovoort. Uiteindelijk gaan we volledig voorbij aan het ‘echte probleem’ op dat moment en maken we alleen nog maar ruzie om hoe we ruzie maken.
Ik heb het nu over een andere boeg gegooid door gewoon vrolijke berichtjes naar hem te sturen en te doen alsof er niets aan de hand is, omdat ik hier eigenlijk boven wil staan en hij dan wél gewoon normaal reageert, maar eigenlijk is dit natuurlijk te belachelijk voor woorden. Ik weet niet meer waar ik goed aan doe en ik begin zelfs aan mezelf te twijfelen.
Wat zouden jullie doen?
quote:
Jij woont hier ver vandaan, zeggen ze elders in het land
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a'j ‘t zien van dizze kant.
Dan zeg ik, insgelijks, u ook, a'j ‘t zien van dizze kant.
misschien niet met jou maar wel met de therapeutquote:Op vrijdag 26 september 2014 18:06 schreef Roadtripping het volgende:
[..]
Met een vriend die niet kan praten?
dag
Vaak gaan ze over het huishouden of werk. Hij werkt heel veel over omdat hij wil sparen, zodat hij volgend jaar een eigen bedrijf kan starten, maar we hebben daardoor weinig tijd voor elkaar.quote:
Misschien dat jouw "praten" op hem overkomt als "ruzie maken"?
Let er bij jezelf de volgende keer eens op hoe vaak je "jij" zegt in plaats van "wij".
Let er bij jezelf de volgende keer eens op hoe vaak je "jij" zegt in plaats van "wij".
Want?quote:
Klinkt alsof hij de vrouw is in de relatie.
Wat is het dat jullie niet normaal met elkaar kunnen blijven praten en het uitmond in een ruzie. Waar ontstaan de stemverheffingen, wie luistert er niet echt, wie is niet bereidt om concessies te doen, waar ontstaan de verwijten i.p.v. de vragen? Een ruzie ontstaat vaak door onduidelijke signalen.
Kan je een voorbeeld noemen? Ik probeer namelijk al heel erg te letten op hoe ik dingen overbreng.quote:
Misschien dat jouw "praten" op hem overkomt als "ruzie maken"?
Let er bij jezelf de volgende keer eens op hoe vaak je "jij" zegt in plaats van "wij".
"Ik zou het fijn vinden als.."
"Mijn gevoel/gedachte is.."
Geen verwijten, vooral m'n eigen gevoel beschrijven. Maakt tot nu toe allemaal niet uit bij hem.
en met zijn eigen bedrijf zal hij nog meer tijd kwijt zijn, zie je daarin niet misschien ook een mogelijk obstakel voor de toekomst?quote:
[..]
Vaak gaan ze over het huishouden of werk. Hij werkt heel veel over omdat hij wil sparen, zodat hij volgend jaar een eigen bedrijf kan starten, maar we hebben daardoor weinig tijd voor elkaar.
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Jawel, maar dit is wel wat hij echt wil en ik wil hem daar ook in steunen. Ik voel me soms bijna egoïstisch als ik er weer over begin dat ik meer tijd met hem zou willen besteden.quote:Op vrijdag 26 september 2014 18:21 schreef Re het volgende:
[..]
en met zijn eigen bedrijf zal hij nog meer tijd kwijt zijn, zie je daarin niet misschien ook een mogelijk obstakel voor de toekomst?
Iemand die wegloopt in een ruzie , doet dat vrijwel altijd vanwege een indruk dat hij 'niet opkan tegen de ander' en misschien zelfs 'bang' is van het optreden van de ander.
Zaak voor jou is dus vooral dat je ook in een ruzie je eigen reactie zult moeten leren controleren, niet gelijk 'alle frustraties eruit gooien' maar misschien iets meer geduld tonen en niet te snel naar stemverheffingen grijpen maar ook zelf leren bv je ergernis op een andere wijze uit te drukken .
Overigens kan het goed werken om over zoiets in therapie te gaan en zelf ook bv een keertje je eigen insteek bij 'ruziemaken' te analyseren en ook te beschrijven waarvan dat mogelijk komt...
Meestal leren mensen ook hun insteek in ruzie's tijdens hun eigen jeugd en gedurende hun opgroeien.
bv doordat ze in een bepaalde familie met andere familieleden opgroeien die allemaal een gelijke 'sterke' discussieer - en ruziestijl hebben..
Iemand anders groeit bv op in een gezin waar ruzies nooit echt 'uitgevochten' werden maar juist sterk onderdrukt, evenals grove worden
Zaak voor jou is dus vooral dat je ook in een ruzie je eigen reactie zult moeten leren controleren, niet gelijk 'alle frustraties eruit gooien' maar misschien iets meer geduld tonen en niet te snel naar stemverheffingen grijpen maar ook zelf leren bv je ergernis op een andere wijze uit te drukken .
Overigens kan het goed werken om over zoiets in therapie te gaan en zelf ook bv een keertje je eigen insteek bij 'ruziemaken' te analyseren en ook te beschrijven waarvan dat mogelijk komt...
Meestal leren mensen ook hun insteek in ruzie's tijdens hun eigen jeugd en gedurende hun opgroeien.
bv doordat ze in een bepaalde familie met andere familieleden opgroeien die allemaal een gelijke 'sterke' discussieer - en ruziestijl hebben..
Iemand anders groeit bv op in een gezin waar ruzies nooit echt 'uitgevochten' werden maar juist sterk onderdrukt, evenals grove worden
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Weglopen bij ruzie is in mijn ervaring ook meer een vrouwen ding inderdaad.quote:
Het advies van therapie is denk ik de enige oplossing. Geen ruzie kunnen maken breekt je uiteindelijk. Je frustraties zullen zich opstapelen.
quote:
Iemand die wegloopt in een ruzie , doet dat vrijwel altijd vanwege een indruk dat hij 'niet opkan tegen de ander' en misschien zelfs 'bang' is van het optreden van de ander.
Zaak voor jou is dus vooral dat je ook in een ruzie je eigen reactie zult moeten leren controleren, niet gelijk 'alle frustraties eruit gooien' maar misschien iets meer geduld tonen en niet te snel naar stemverheffingen grijpen maar ook zelf leren bv je ergernis op een andere wijze uit te drukken .
Overigens kan het goed werken om over zoiets in therapie te gaan en zelf ook bv een keertje je eigen insteek bij 'ruziemaken' te analyseren en ook te beschrijven waarvan dat mogelijk komt...
Meestal leren mensen ook hun insteek in ruzie's tijdens hun eigen jeugd en gedurende hun opgroeien.
bv doordat ze in een bepaalde familie met andere familieleden opgroeien die allemaal een gelijke 'sterke' discussieer - en ruziestijl hebben..
Iemand anders groeit bv op in een gezin waar ruzies nooit echt 'uitgevochten' werden maar juist sterk onderdrukt, evenals grove worden
Nou ik heb zelf ook echt moeten leren praten, vroeger sloeg ik compleet dicht in zo'n situatie dus ik snap hem wel, maar ik heb me in tegenstelling tot hem wél verdiept in communicatie en probeer dat ook toe te passen. Hij blijft gewoon doen wat hij altijd heeft gedaan en ik vind het lastig om dan nog rustig te blijven en nog op een normale manier met hem te communiceren.
Ik heb hetzelfde meegemaakt, ook hetzelfde gedaan. Daarom kan ik zeggen dat ik het een kansloos geval vind.quote:
Haha ik heb tot nu toe echt alleen maar relaties gehad met mannen die niet kunnen praten? Ik dacht juist dat het echt een mannending was en dat ik die 'mannelijkheid' maar gewoon moest accepteren ofzo.quote:
Op Al is het nog nooit zo extreem geweest.
|
|
