Het is zo vermoeiend, dat ik altijd naar beter streef. Of misschien niet per definitie beter, maar wel ànders.
Laat ik als voorbeeld werk nemen. Ik heb nu in 2 jaar tijd denk ik zo'n 6 baantjes gehad. Ik was steeds dolblij als ik werd aangenomen, maar na een week had ik het wel weer gezien en wil ik bijv liever 's avonds werken dan 's ochtends, liever niks doen dan hard werken, of juist liever druk bezig zijn ipv niksen. Het is gewoon nooit goed.
Volgende voorbeeld: studentenkamer. Prima kamertje gevonden, chille huisgenoten. redelijke locatie. Maar nee, mevrouw wil nog dichterbij het centrum, een grotere kamer, een woonkamer, misschien zelfs een eigen keukentje. Het is gewoon weer niet goed genoeg.
Ik vind nooit eens rust in het heden, omdat ik blijf streven naar andere en nieuwe dingen.