De film op zich vind ik wel goed. De twee hoofdpersonen die een relatie met elkaar hebben, vind ik wel erg klef en zoetsappig naar elkaar toe. Erg chiché. Maar voor de rest geen slechte film. (Ik zit 'm nu ff op HBO te kijken, maar ik had 'm weleens eerder gezien.)
De klacht is dat er ook personages in voorkomen die ont-zet-tend nerdy zijn. Een spichtig brillemannetje met een vreemd bekakt accent die een wetenschappelijk experiment uitvoert om aan te tonen dat spoken bestaan en zodoende roept hij een demoon op die niet meer weg wilt gaan en hem en de andere personages meeneemt naar zijn eigen dimensie.
Dit soort ontzettend karakteristieke nerds bestaan echt. Tenminste ze bestonden. Ze zaten vroeger bij mij op school. Ik zag ze in de kantine Dungeons And Dragons spelen. En ze deden ook in hun vrije tijd wereldvreemde experimenten.