C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
15-10-2014
Resten van bronzen strijdwagen uit de IJzertijd ontdekt
Archeologen van de universiteit van Leicester hebben onderdelen van een bronzen strijdwagen uit de IJzertijd ontdekt. Waarschijnlijk werden de onderdelen in de tweede of derde eeuw voor Christus als een religieus offer begraven.
De onderzoekers deden hun ontdekking nabij Melton Mowbray, in het graafschap Leicestershire. Studenten van de universiteit van Leicestershire waren een diepe put aan het graven nabij de resten van een huis dat zich hier in een walburcht bevindt, toen ze op een stukje brons stuitten. Een klein eindje verderop vonden ze nog veel meer bronzen onderdelen.
Versiering
Toen de studenten de vondsten bij elkaar legden, was al snel duidelijk dat het om onderdelen van een bronzen strijdwagen uit de IJzertijd ging. Toen de onderdelen eenmaal waren schoongemaakt, bleken ze rijkelijk versierd te zijn met onder meer golvende lijntjes.
Verbrand en begraven
Het lijkt erop dat de onderdelen verzameld werden in een soort doos en vervolgens – op een laagje kaf – in de grond werden geplaatst. Vervolgens werd het geheel in brand gestoken. Het kaf zou dienst hebben gedaan als ‘kussentje’ waar de doos met onderdelen op rustte en als brandstof voor het vuur. Nadat het geheel verbrand was, werd het toegedekt en voor minimaal 2200 jaar aan het zicht onttrokken. “Het lijkt erop dat het een bij elkaar horende set van onderdelen is die verzameld werd, in een doos werd gestopt als een offer en vervolgens in de grond werd gelegd,” vertelt onderzoeker John Thomas. “Rond de doos werden voor deze verbrand werd, ijzeren gereedschappen geplaatst. De functie van de ijzeren gereedschappen is een mysterie, maar het is mogelijk dat zij gebruikt werden om paarden te verzorgen.”
Een ijzeren gereedschap – dat doet denken aan een kam om paarden mee te verzorgen – die bij de doos met onderdelen lag. Afbeelding: University of Leicester.
Betekenis
De onderzoekers denken dat de strijdwagen toebehoorde aan een individu met een zeer hoge sociale status. Een edelman of een krijger. Mogelijk werden de onderdelen verbrand en begraven om een nieuw seizoen in te luiden of om stil te staan bij de sluiting of afbraak van een huis in het fort.
De vondst is in ieder geval bijzonder, zo benadrukt onderzoeker Jeremy Taylor. “Ik werk al 25 jaar aan opgravingen mee, maar heb nog nooit zoiets ontdekt. Het is een ontdekking die je maar één keer in je carrière doet.” Ook de studenten die de bronzen onderdelen ontdekten, zijn nog steeds verwonderd over de vondst. “Jezelf realiseren dat je een schat hebt ontdekt die honderden jaren geleden zorgvuldig in de grond is geplaatst, maakt het tot de vondst van je leven,” aldus student Nora Battermann.
(HLN)
Resten van bronzen strijdwagen uit de IJzertijd ontdekt
Archeologen van de universiteit van Leicester hebben onderdelen van een bronzen strijdwagen uit de IJzertijd ontdekt. Waarschijnlijk werden de onderdelen in de tweede of derde eeuw voor Christus als een religieus offer begraven.
De onderzoekers deden hun ontdekking nabij Melton Mowbray, in het graafschap Leicestershire. Studenten van de universiteit van Leicestershire waren een diepe put aan het graven nabij de resten van een huis dat zich hier in een walburcht bevindt, toen ze op een stukje brons stuitten. Een klein eindje verderop vonden ze nog veel meer bronzen onderdelen.
Versiering
Toen de studenten de vondsten bij elkaar legden, was al snel duidelijk dat het om onderdelen van een bronzen strijdwagen uit de IJzertijd ging. Toen de onderdelen eenmaal waren schoongemaakt, bleken ze rijkelijk versierd te zijn met onder meer golvende lijntjes.
Verbrand en begraven
Het lijkt erop dat de onderdelen verzameld werden in een soort doos en vervolgens – op een laagje kaf – in de grond werden geplaatst. Vervolgens werd het geheel in brand gestoken. Het kaf zou dienst hebben gedaan als ‘kussentje’ waar de doos met onderdelen op rustte en als brandstof voor het vuur. Nadat het geheel verbrand was, werd het toegedekt en voor minimaal 2200 jaar aan het zicht onttrokken. “Het lijkt erop dat het een bij elkaar horende set van onderdelen is die verzameld werd, in een doos werd gestopt als een offer en vervolgens in de grond werd gelegd,” vertelt onderzoeker John Thomas. “Rond de doos werden voor deze verbrand werd, ijzeren gereedschappen geplaatst. De functie van de ijzeren gereedschappen is een mysterie, maar het is mogelijk dat zij gebruikt werden om paarden te verzorgen.”
Een ijzeren gereedschap – dat doet denken aan een kam om paarden mee te verzorgen – die bij de doos met onderdelen lag. Afbeelding: University of Leicester.
Betekenis
De onderzoekers denken dat de strijdwagen toebehoorde aan een individu met een zeer hoge sociale status. Een edelman of een krijger. Mogelijk werden de onderdelen verbrand en begraven om een nieuw seizoen in te luiden of om stil te staan bij de sluiting of afbraak van een huis in het fort.
De vondst is in ieder geval bijzonder, zo benadrukt onderzoeker Jeremy Taylor. “Ik werk al 25 jaar aan opgravingen mee, maar heb nog nooit zoiets ontdekt. Het is een ontdekking die je maar één keer in je carrière doet.” Ook de studenten die de bronzen onderdelen ontdekten, zijn nog steeds verwonderd over de vondst. “Jezelf realiseren dat je een schat hebt ontdekt die honderden jaren geleden zorgvuldig in de grond is geplaatst, maakt het tot de vondst van je leven,” aldus student Nora Battermann.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-10-2014
Toch twijfels over identiteit Jack the Ripper
Een illustratie waarbij agenten het lichaam van een slachtoffer van Jack the Ripper ontdekken © getty.
De identiteit van de beruchte seriemoordenaar Jack the Ripper lijkt toch niet te zijn achterhaald. Een wetenschapper die beweerde dat hij na DNA-onderzoek wist wie er schuil ging achter de gegeven naam, zou een fout hebben gemaakt. Hij heeft waarschijnlijk een komma op de verkeerde plek gezet, waardoor zijn berekening niet zou kloppen. Dat hebben Britse media vandaag gemeld.
In september leek het 126 jaar oude misdaadgeheim opgelost. Een van de slachtoffers in 1888 had een sjaal waarop DNA zou zijn gevonden van hemzelf en van kapper Aaron Kosminski, een Poolse immigrant. Die was destijds al in beeld als een van de drie belangrijkste verdachten, maar er kon niks worden bewezen. Toch werd hij in een gekkenhuis gestopt vanwege zijn schizofrenie en hallucinaties. Hij overleed aan een ziekte toen hij 53 was.
(HLN)
Toch twijfels over identiteit Jack the Ripper
Een illustratie waarbij agenten het lichaam van een slachtoffer van Jack the Ripper ontdekken © getty.
De identiteit van de beruchte seriemoordenaar Jack the Ripper lijkt toch niet te zijn achterhaald. Een wetenschapper die beweerde dat hij na DNA-onderzoek wist wie er schuil ging achter de gegeven naam, zou een fout hebben gemaakt. Hij heeft waarschijnlijk een komma op de verkeerde plek gezet, waardoor zijn berekening niet zou kloppen. Dat hebben Britse media vandaag gemeld.
In september leek het 126 jaar oude misdaadgeheim opgelost. Een van de slachtoffers in 1888 had een sjaal waarop DNA zou zijn gevonden van hemzelf en van kapper Aaron Kosminski, een Poolse immigrant. Die was destijds al in beeld als een van de drie belangrijkste verdachten, maar er kon niks worden bewezen. Toch werd hij in een gekkenhuis gestopt vanwege zijn schizofrenie en hallucinaties. Hij overleed aan een ziekte toen hij 53 was.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-10-2014
Het ware gelaat van Toetanchamon ontmaskerd
© BBC.
Via een 'virtuele autopsie' op basis van 2.000 computerscans en een genetische analyse van familieleden menen wetenschappers het ware gelaat van de mythische farao Toetanchamon te hebben achterhaald. De nieuwe ontdekkingen worden uit te doeken gedaan in een documentaire van de BBC.
© ap.
© ap.
© epa.
De graftombe van de farao, die regeerde in de veertiende eeuw voor het begin van onze jaartelling, was één en al pracht en praal en deed ook een slank mannelijk uiterlijk vermoeden. Toch kreeg de man van vlees en bloed in werkelijkheid af te rekenen met enkele gebreken. Zo werd zijn uiterlijk gekenmerkt door konijnentanden, opvallend brede 'vrouwelijke' heupen en een misvormde voet.
Stok
Door die zogenaamde 'klompvoet' mankte Toetanchamon en moest hij steeds met een stok lopen. Die lichamelijke afwijking zou het gevolg kunnen zijn van het feit dat zijn ouders broer en zus bleken te zijn. In de graftombe van de farao werden zo'n 130 wandelstokken aangetroffen wat de theorie van zijn fysieke handicap ondersteunt.
Erfelijke ziekte
Sinds de ontdekking van zijn ongeschonden tombe in 1922, zijn er talloze theorieën ontwikkeld over de dood van de farao, van moord tot een ongelukkige val van een wagen. Maar nooit kon iemand met zekerheid zeggen wat de oorzaak was van zijn vroegtijdige overlijden.
Wetenschappers vermoeden nu dat Toetanchamon op zeer jonge leeftijd overleed aan een erfelijke ziekte. Gezien zijn gebrekkige fysiek lijkt een val met de wagen minder plausibel.
'Tutankhamun: The Truth Uncovered' is zondagavond om 22 uur te bekijken op BBC One.
(HLN)
Het ware gelaat van Toetanchamon ontmaskerd
© BBC.
Via een 'virtuele autopsie' op basis van 2.000 computerscans en een genetische analyse van familieleden menen wetenschappers het ware gelaat van de mythische farao Toetanchamon te hebben achterhaald. De nieuwe ontdekkingen worden uit te doeken gedaan in een documentaire van de BBC.
© ap.
© ap.
© epa.
De graftombe van de farao, die regeerde in de veertiende eeuw voor het begin van onze jaartelling, was één en al pracht en praal en deed ook een slank mannelijk uiterlijk vermoeden. Toch kreeg de man van vlees en bloed in werkelijkheid af te rekenen met enkele gebreken. Zo werd zijn uiterlijk gekenmerkt door konijnentanden, opvallend brede 'vrouwelijke' heupen en een misvormde voet.
Stok
Door die zogenaamde 'klompvoet' mankte Toetanchamon en moest hij steeds met een stok lopen. Die lichamelijke afwijking zou het gevolg kunnen zijn van het feit dat zijn ouders broer en zus bleken te zijn. In de graftombe van de farao werden zo'n 130 wandelstokken aangetroffen wat de theorie van zijn fysieke handicap ondersteunt.
Erfelijke ziekte
Sinds de ontdekking van zijn ongeschonden tombe in 1922, zijn er talloze theorieën ontwikkeld over de dood van de farao, van moord tot een ongelukkige val van een wagen. Maar nooit kon iemand met zekerheid zeggen wat de oorzaak was van zijn vroegtijdige overlijden.
Wetenschappers vermoeden nu dat Toetanchamon op zeer jonge leeftijd overleed aan een erfelijke ziekte. Gezien zijn gebrekkige fysiek lijkt een val met de wagen minder plausibel.
'Tutankhamun: The Truth Uncovered' is zondagavond om 22 uur te bekijken op BBC One.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-10-2014
Gladiatoren dronken as en aten vegetarisch
Romeinse gladiatoren aten meestal vegetarisch en dronken drankjes met daarin as van planten. Die conclusie trekken onderzoekers nadat ze botten van gladiatoren aan een grondig onderzoek onderwierpen.
Dat gladiatoren waarschijnlijk een eigen dieet hadden, vermoedden onderzoekers al langer. Historische bronnen uit de tijd van de gladiatoren maken daar namelijk melding van. Maar wat aten de gladiatoren nu precies?
De botten van een gladiator. Afbeelding: Medische Universiteit van Wenen.
Botten
Om dat te kunnen achterhalen, bestudeerden wetenschappers isotopen in botten afkomstig van een in 1993 ontdekte begraafplaats voor gladiatoren. De begraafplaats stamt uit de tweede of derde eeuw voor Christus en bevindt zich in Efeze. Efeze – te vinden in het huidige Turkije – was in die tijd een Romeinse stad met meer dan 200.000 inwoners.
Geen vlees
Uit de analyse van het botmateriaal blijkt dat de gladiatoren voornamelijk vegetarisch aten. Er is wat dat betreft vrijwel geen verschil tussen de voeding van de gladiatoren en de voeding die de ‘gewone’ lokale bevolking tot zich nam. De maaltijden van de gladiatoren bestonden – net als die van de ‘gewone’ bevolking – voornamelijk uit graan en gerechten zonder vlees. Dat gladiatoren in historische bronnen vaak ‘gerst-eters’ worden genoemd zou niet te verklaren zijn doordat zij in vergelijking tot de ‘gewone’ bevolking bijzonder veel granen aten. In plaats daarvan is de benaming waarschijnlijk te verklaren doordat de gladiatoren graan kregen dat minder goed van kwaliteit was.
De gladiatoren blijken wel iets andere drankjes genuttigd te hebben dan de ‘gewone’ bevolking. Zo namen ze meer mineralen afkomstig uit een strontium-rijke bron van calcium tot zich te nemen. Het wijst erop dat de ‘asdrankjes’ die in historische bronnen genoemd worden, echt bestonden en door gladiatoren genuttigd waren. Het waren drankjes met daarin as van planten. “Plantenas werd blijkbaar geconsumeerd om het lichaam na fysieke inspanning te versterken en een betere heling van de botten te bevorderen,” vertelt onderzoeker Fabian Kanz. “Het is vergelijkbaar met wat we vandaag de dag doen. We nuttigen na fysieke inspanning magnesium en calcium, bijvoorbeeld in de vorm van tabletten.”
(scientias.nl)
Gladiatoren dronken as en aten vegetarisch
Romeinse gladiatoren aten meestal vegetarisch en dronken drankjes met daarin as van planten. Die conclusie trekken onderzoekers nadat ze botten van gladiatoren aan een grondig onderzoek onderwierpen.
Dat gladiatoren waarschijnlijk een eigen dieet hadden, vermoedden onderzoekers al langer. Historische bronnen uit de tijd van de gladiatoren maken daar namelijk melding van. Maar wat aten de gladiatoren nu precies?
De botten van een gladiator. Afbeelding: Medische Universiteit van Wenen.
Botten
Om dat te kunnen achterhalen, bestudeerden wetenschappers isotopen in botten afkomstig van een in 1993 ontdekte begraafplaats voor gladiatoren. De begraafplaats stamt uit de tweede of derde eeuw voor Christus en bevindt zich in Efeze. Efeze – te vinden in het huidige Turkije – was in die tijd een Romeinse stad met meer dan 200.000 inwoners.
Geen vlees
Uit de analyse van het botmateriaal blijkt dat de gladiatoren voornamelijk vegetarisch aten. Er is wat dat betreft vrijwel geen verschil tussen de voeding van de gladiatoren en de voeding die de ‘gewone’ lokale bevolking tot zich nam. De maaltijden van de gladiatoren bestonden – net als die van de ‘gewone’ bevolking – voornamelijk uit graan en gerechten zonder vlees. Dat gladiatoren in historische bronnen vaak ‘gerst-eters’ worden genoemd zou niet te verklaren zijn doordat zij in vergelijking tot de ‘gewone’ bevolking bijzonder veel granen aten. In plaats daarvan is de benaming waarschijnlijk te verklaren doordat de gladiatoren graan kregen dat minder goed van kwaliteit was.
De gladiatoren blijken wel iets andere drankjes genuttigd te hebben dan de ‘gewone’ bevolking. Zo namen ze meer mineralen afkomstig uit een strontium-rijke bron van calcium tot zich te nemen. Het wijst erop dat de ‘asdrankjes’ die in historische bronnen genoemd worden, echt bestonden en door gladiatoren genuttigd waren. Het waren drankjes met daarin as van planten. “Plantenas werd blijkbaar geconsumeerd om het lichaam na fysieke inspanning te versterken en een betere heling van de botten te bevorderen,” vertelt onderzoeker Fabian Kanz. “Het is vergelijkbaar met wat we vandaag de dag doen. We nuttigen na fysieke inspanning magnesium en calcium, bijvoorbeeld in de vorm van tabletten.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2014
Hitlers wapen tegen Amerika gevonden
.
In de zomer van 1942 begonnen de Duitsers een aanval met onderzeeërs op de Verenigde Staten. Operation Paukenschlag was een groot succes, de Amerikaanse oostkust was slecht verdedigd. Duitse onderzeeërs wisten 609 schepen te vernietigen, waarmee ze in sommige opzichten succesvoller waren dan de Japanners bij Pearl Harbour.
Een van de onderzeeërs die meedeed was U576, een relatief nieuw schip. Toen dit schip aankwam voor de kust van de VS was het land echter net bezig de verdediging beter te organiseren. De U576 werd op 15 juli getroffen door een Amerikaans marinevliegtuig en mogelijk ook door het boordkanon van een vrachtschip.
De onderzeeër zonk snel, alleen was tot nu toe niet bekend waar. Met echolocatie is het schip nu door de oceanografische onderzoeksorganisatie NOAA gevonden voor de kust van North Carolina, nog vrijwel intact. De complete bemanning van 45 personen is waarschijnlijk nog aan boord. Duitsland heeft al laten weten dat de stoffelijke overschotten daar moeten blijven om de grafrust niet te verstoren.
De Verenigde Staten hebben de plek waar de onderzeeër ligt inmiddels uitgeroepen tot oorlogsgraf. Dat betekent dat de plek niet mag worden verstoord en dat het een misdaad is om souvenirs van het schip af te breken. De U576 ligt op 240 meter diepte.
(faqt.nl)
Hitlers wapen tegen Amerika gevonden
.
.In de zomer van 1942 begonnen de Duitsers een aanval met onderzeeërs op de Verenigde Staten. Operation Paukenschlag was een groot succes, de Amerikaanse oostkust was slecht verdedigd. Duitse onderzeeërs wisten 609 schepen te vernietigen, waarmee ze in sommige opzichten succesvoller waren dan de Japanners bij Pearl Harbour.
Een van de onderzeeërs die meedeed was U576, een relatief nieuw schip. Toen dit schip aankwam voor de kust van de VS was het land echter net bezig de verdediging beter te organiseren. De U576 werd op 15 juli getroffen door een Amerikaans marinevliegtuig en mogelijk ook door het boordkanon van een vrachtschip.
De onderzeeër zonk snel, alleen was tot nu toe niet bekend waar. Met echolocatie is het schip nu door de oceanografische onderzoeksorganisatie NOAA gevonden voor de kust van North Carolina, nog vrijwel intact. De complete bemanning van 45 personen is waarschijnlijk nog aan boord. Duitsland heeft al laten weten dat de stoffelijke overschotten daar moeten blijven om de grafrust niet te verstoren.
De Verenigde Staten hebben de plek waar de onderzeeër ligt inmiddels uitgeroepen tot oorlogsgraf. Dat betekent dat de plek niet mag worden verstoord en dat het een misdaad is om souvenirs van het schip af te breken. De U576 ligt op 240 meter diepte.
(faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
22-10-2014
Inscriptie ontdekt die meer inzicht geeft in Tweede Joodse Opstand
Onderzoekers hebben in Jeruzalem een vondst gedaan die van groot historisch belang is: ze stuitten er op een steen met een Latijnse inscriptie die meer inzicht kan geven in de Joodse opstand die bijna 2000 jaar geleden plaatsvond.
De opstand staat bekend als de Bar Kochba-opstand en vond tussen 132 en 136 na Christus plaats. Over het algemeen wordt aangenomen dat de harde maatregelen van keizer Hadrianus – die binnen de Joodse geschiedenis herinnerd wordt als een keizer die Joden vervolgde en ze dwong om hun geloof af te zweren – de reden voor deze opstand was.
Waterput
De steen – met daarop een Latijnse inscriptie – die nu in Jeruzalem is teruggevonden, lijkt die aanname te onderschrijven. De steen werd teruggevonden rond de opening van een waterput. “Het was vroeger – net als vandaag eigenlijk – gebruikelijk om bouwmaterialen te recyclen,” leggen de onderzoekers Riva Avner en Roie Greenwald uit. “De officiële inscriptie werd blijkbaar van zijn originele locatie verwijderd en geïntegreerd in een vloer die naar de waterbak leidde.” Helemaal intact is de inscriptie door toedoen van het recyclen niet meer. “Het onderste deel van de inscriptie werd rond gezaagd om te passen op de deksteen.”
Legioen
Hoewel de steen niet helemaal intact is, is de tekst die er bijna 2000 jaar geleden op werd geschreven nog goed te lezen. Het gaat om zes regels Latijnse tekst. De tekst maakt melding van alle officiële titels van keizer Hadrianus en was klaarblijkelijk door het beruchte Romeinse legioen – Legio X Fretensis – aan de keizer opgedragen. Ook maakt de tekst melding van een datum. Al met al bewijst de inscriptie dat kort voor de opstand het Romeinse legioen in Jeruzalem aanwezig was. Het suggereert dat de Joodse opstand niet spontaan ontstond, maar een reactie was op het harde optreden van de Romeinen.
Een analyse toont aan dat het gevonden tekstfragment deel uitmaakt van een groter geheel. Nabij de plaats waar nu deze steen werd ontdekt, troffen onderzoekers aan het eind van de negentiende helft al de andere helft van de tekst aan. Samen vormen de teksten een indrukwekkend grote inscriptie. “De inscriptie bevond zich oorspronkelijk mogelijk bovenop een triomfboog,” zo stellen de onderzoekers.
(scientias.nl)
Inscriptie ontdekt die meer inzicht geeft in Tweede Joodse Opstand
Onderzoekers hebben in Jeruzalem een vondst gedaan die van groot historisch belang is: ze stuitten er op een steen met een Latijnse inscriptie die meer inzicht kan geven in de Joodse opstand die bijna 2000 jaar geleden plaatsvond.
De opstand staat bekend als de Bar Kochba-opstand en vond tussen 132 en 136 na Christus plaats. Over het algemeen wordt aangenomen dat de harde maatregelen van keizer Hadrianus – die binnen de Joodse geschiedenis herinnerd wordt als een keizer die Joden vervolgde en ze dwong om hun geloof af te zweren – de reden voor deze opstand was.
Waterput
De steen – met daarop een Latijnse inscriptie – die nu in Jeruzalem is teruggevonden, lijkt die aanname te onderschrijven. De steen werd teruggevonden rond de opening van een waterput. “Het was vroeger – net als vandaag eigenlijk – gebruikelijk om bouwmaterialen te recyclen,” leggen de onderzoekers Riva Avner en Roie Greenwald uit. “De officiële inscriptie werd blijkbaar van zijn originele locatie verwijderd en geïntegreerd in een vloer die naar de waterbak leidde.” Helemaal intact is de inscriptie door toedoen van het recyclen niet meer. “Het onderste deel van de inscriptie werd rond gezaagd om te passen op de deksteen.”
Legioen
Hoewel de steen niet helemaal intact is, is de tekst die er bijna 2000 jaar geleden op werd geschreven nog goed te lezen. Het gaat om zes regels Latijnse tekst. De tekst maakt melding van alle officiële titels van keizer Hadrianus en was klaarblijkelijk door het beruchte Romeinse legioen – Legio X Fretensis – aan de keizer opgedragen. Ook maakt de tekst melding van een datum. Al met al bewijst de inscriptie dat kort voor de opstand het Romeinse legioen in Jeruzalem aanwezig was. Het suggereert dat de Joodse opstand niet spontaan ontstond, maar een reactie was op het harde optreden van de Romeinen.
Een analyse toont aan dat het gevonden tekstfragment deel uitmaakt van een groter geheel. Nabij de plaats waar nu deze steen werd ontdekt, troffen onderzoekers aan het eind van de negentiende helft al de andere helft van de tekst aan. Samen vormen de teksten een indrukwekkend grote inscriptie. “De inscriptie bevond zich oorspronkelijk mogelijk bovenop een triomfboog,” zo stellen de onderzoekers.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-10-2014
Archeoloog ontdekt zeventiende eeuws Nederlands scheepswrak
Archeoloog en professor Kroum Batchvarov heeft het wrak van het Nederlandse schip ‘Huis de Kreuningen’ teruggevonden in de Caribische zee. Tot nu toe wist niemand precies waar dit wrak was.
Professor Kroum Batchvarov onderzocht zestien schepen, die in de haven van Scarborough zijn vergaan tijdens de strijd tussen Nederlanders en Fransen. Beide landen hadden aan het eind van de zeventiende eeuw de macht op Tobaga. Het was een heftige oorlog, waarbij 2.000 mensen om het leven kwamen, waaronder 250 Nederlandse vrouwen en kinderen en 300 Afrikaanse slaven.
Duiker Mark Wegiel laat een artefact zien.
“We troffen het wrak van Huis de Kreuningen bij toeval, omdat het buiten de grenzen lag van waar we aan het zoeken waren”, vertelt Batchvarov. Het schip zonk in 1677, waardoor er in 2014 niet veel van de rompstructuur over is. Toch zijn veel elementen onaangeroerd, zoals negen kanonnen, aardewerken potten en bakstenen.
Archeologische schatkamer
Batchvarov is tevreden over de vondst van het wrak. “Hoewel we er veel geschreven is over de strijd bij Tobaga, is er niet veel documentatie over hoe zeventiende oorlogsschepen eruit zagen. We putten onze informatie dus uit scheepswrakken. Een wrak als ‘Huis de Kreuningen’ is een schatkamer voor archeologen.”
De Nederlanders wonnen
Huis de Kreuningen was het grootste oorlogsschip van Nederland en was 39,6 meter lang en bijna tien meter breed. Het vlaggenschip van de Fransen was de Glorieux, maar ook deze boot zonk. Toch overleefden tachtig van de 450 mensen aan boord deze ramp. Hoewel de Nederlanders meer schepen verloren, wonnen ze de strijd tegen de Fransen en namen ze het eiland over.
(scientias.nl)
Archeoloog ontdekt zeventiende eeuws Nederlands scheepswrak
Archeoloog en professor Kroum Batchvarov heeft het wrak van het Nederlandse schip ‘Huis de Kreuningen’ teruggevonden in de Caribische zee. Tot nu toe wist niemand precies waar dit wrak was.
Professor Kroum Batchvarov onderzocht zestien schepen, die in de haven van Scarborough zijn vergaan tijdens de strijd tussen Nederlanders en Fransen. Beide landen hadden aan het eind van de zeventiende eeuw de macht op Tobaga. Het was een heftige oorlog, waarbij 2.000 mensen om het leven kwamen, waaronder 250 Nederlandse vrouwen en kinderen en 300 Afrikaanse slaven.
Duiker Mark Wegiel laat een artefact zien.
“We troffen het wrak van Huis de Kreuningen bij toeval, omdat het buiten de grenzen lag van waar we aan het zoeken waren”, vertelt Batchvarov. Het schip zonk in 1677, waardoor er in 2014 niet veel van de rompstructuur over is. Toch zijn veel elementen onaangeroerd, zoals negen kanonnen, aardewerken potten en bakstenen.
Archeologische schatkamer
Batchvarov is tevreden over de vondst van het wrak. “Hoewel we er veel geschreven is over de strijd bij Tobaga, is er niet veel documentatie over hoe zeventiende oorlogsschepen eruit zagen. We putten onze informatie dus uit scheepswrakken. Een wrak als ‘Huis de Kreuningen’ is een schatkamer voor archeologen.”
De Nederlanders wonnen
Huis de Kreuningen was het grootste oorlogsschip van Nederland en was 39,6 meter lang en bijna tien meter breed. Het vlaggenschip van de Fransen was de Glorieux, maar ook deze boot zonk. Toch overleefden tachtig van de 450 mensen aan boord deze ramp. Hoewel de Nederlanders meer schepen verloren, wonnen ze de strijd tegen de Fransen en namen ze het eiland over.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-10-2014
Bewoners van Paaseiland zeilden in Middeleeuwen al naar Amerika
Lang voordat de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jakob Roggeveen in 1772 bij Paaseiland aanlegde, reisden mensen al van Paaseiland naar het 4000 kilometer verderop gelegen Amerika. Dat blijkt uit genetisch onderzoek.
Archeologisch onderzoek suggereert dat zo’n dertig tot honderd Polynesiërs rond het jaar 1200 voet op Paaseiland (ook wel Rapa Nui genoemd) zetten. Ze maakten het eiland tot hun thuis en lieten onder meer beroemde standbeelden op het eiland verrijzen.
SCHEDELS IN BRAZILIË
Het onderzoek is verschenen in het blad Current Biology. In datzelfde blad verschijnt een studie naar twee menselijke schedels die in Brazilië zijn aangetroffen. Een onderzoek toont aan dat het om Polynesiërs gaat: in hun genoom is geen spoor van Native Americans te vinden.
Contact
Hoewel de Polynesiërs er naar schatting weken over zouden doen om de dichtstbijzijnde eilanden te bereiken, zijn er aanwijzingen dat de bewoners van Paaseiland contact hadden met het vasteland. Zo is er bewijs ontdekt dat op Paaseiland – lang voor Roggeveen er aankwam – gewassen werden verbouwd die oorspronkelijk uit Amerika kwamen.
Genetisch bewijs
Voor het eerst komen onderzoekers nu met genetisch bewijs dat onderschrijft dat mensen lang voordat Roggeveen bij Paaseiland arriveerde regelmatig de meer dan 400 kilometer lange tocht over de Stille Oceaan maakten. Het genetisch onderzoek suggereert dat er significant contact was tussen de bewoners van het eiland en de Native Americans en dat dat ergens tussen 1300 en 1500 begon. Pas in 1850 begonnen de inwoners van Paaseiland zich te mengen met Europeanen.
Het genetisch onderzoek kan twee dingen betekenen: of de Native Americans reisden naar Paaseiland. Of de bewoners van Paaseiland reisden naar Amerika. De onderzoekers gaan uit van het laatste scenario. Ze wijzen daarbij op eerder onderzoek dat aantoont dat alle zeilreizen die vanaf Paaseiland startten en het oosten aanhielden altijd in Amerika zouden eindigen. Daarmee is de reis van Paaseiland naar Amerika – hoewel deze twee weken tot twee maanden kon duren(!) – gemakkelijker dan de reis van Amerika naar Paaseiland. De kans dat een zeilboot die vanaf Amerika vertrekt Paaseiland mist, is namelijk groter, omdat het eilandje zo klein is. Dat verklaart mogelijk ook waarom het zolang duurde voor de Europeanen het eiland ontdekten.
(scientias.nl)
Bewoners van Paaseiland zeilden in Middeleeuwen al naar Amerika
Lang voordat de Nederlandse ontdekkingsreiziger Jakob Roggeveen in 1772 bij Paaseiland aanlegde, reisden mensen al van Paaseiland naar het 4000 kilometer verderop gelegen Amerika. Dat blijkt uit genetisch onderzoek.
Archeologisch onderzoek suggereert dat zo’n dertig tot honderd Polynesiërs rond het jaar 1200 voet op Paaseiland (ook wel Rapa Nui genoemd) zetten. Ze maakten het eiland tot hun thuis en lieten onder meer beroemde standbeelden op het eiland verrijzen.
SCHEDELS IN BRAZILIË
Het onderzoek is verschenen in het blad Current Biology. In datzelfde blad verschijnt een studie naar twee menselijke schedels die in Brazilië zijn aangetroffen. Een onderzoek toont aan dat het om Polynesiërs gaat: in hun genoom is geen spoor van Native Americans te vinden.
Contact
Hoewel de Polynesiërs er naar schatting weken over zouden doen om de dichtstbijzijnde eilanden te bereiken, zijn er aanwijzingen dat de bewoners van Paaseiland contact hadden met het vasteland. Zo is er bewijs ontdekt dat op Paaseiland – lang voor Roggeveen er aankwam – gewassen werden verbouwd die oorspronkelijk uit Amerika kwamen.
Genetisch bewijs
Voor het eerst komen onderzoekers nu met genetisch bewijs dat onderschrijft dat mensen lang voordat Roggeveen bij Paaseiland arriveerde regelmatig de meer dan 400 kilometer lange tocht over de Stille Oceaan maakten. Het genetisch onderzoek suggereert dat er significant contact was tussen de bewoners van het eiland en de Native Americans en dat dat ergens tussen 1300 en 1500 begon. Pas in 1850 begonnen de inwoners van Paaseiland zich te mengen met Europeanen.
Het genetisch onderzoek kan twee dingen betekenen: of de Native Americans reisden naar Paaseiland. Of de bewoners van Paaseiland reisden naar Amerika. De onderzoekers gaan uit van het laatste scenario. Ze wijzen daarbij op eerder onderzoek dat aantoont dat alle zeilreizen die vanaf Paaseiland startten en het oosten aanhielden altijd in Amerika zouden eindigen. Daarmee is de reis van Paaseiland naar Amerika – hoewel deze twee weken tot twee maanden kon duren(!) – gemakkelijker dan de reis van Amerika naar Paaseiland. De kans dat een zeilboot die vanaf Amerika vertrekt Paaseiland mist, is namelijk groter, omdat het eilandje zo klein is. Dat verklaart mogelijk ook waarom het zolang duurde voor de Europeanen het eiland ontdekten.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-10-2014
Eeuw oud notitieboekje van poolreizigers ontdekt op Antarctica
Wetenschappers hebben in het ijs op Antarctica een belangrijke vondst gedaan: ze ontdekten een notitieboek dat een fotograaf meer dan een eeuw geleden tijdens de laatste expeditie van Robert Falcon Scott achterliet.
De onderzoekers ontdekten het notitieboek net buiten de Terra Nova-basis. Elke zomer smelt het ijs rond het gebouw weg. Deze zomer kwam daarbij voor het eerst het notitieboek bloot te liggen.
Levick
Het notitieboek behoorde toe aan fotograaf George Murray Levick (1876-1956). Hij was een chirurg, zoöloog en fotograaf. Dat het boekje aan hem toebehoorde lijdt geen twijfel: zijn naam staat duidelijk op de eerste pagina vermeld. In het boekje noteerde Levick de exacte data waarop hij foto’s die hij terwijl hij op Kaap Adare vertoefde, maakte. Ook noteerde hij wat er op die foto’s te zien was en details die betrekking hadden op de belichting. Veel van de foto’s waarnaar het notitieboekje verwijst, zijn de onderzoekers bekend.
Levick in 1910, aan boord van de Terra Nova, het schip dat de mannen naar Antarctica bracht. Afbeelding: Ponting Collection.
Mooie ontdekking
“Het is een opwindende vondst,” vertelt Nigel Watson, namens Antarctic Heritage Trust, de organisatie die het notitieboekje vond. “Nadat we zeven jaar bezig zijn geweest om het gebouw waarin Scott tijdens zijn laatste expeditie vertoefde te kunnen behouden, zijn we blij dat er nog steeds nieuwe objecten worden gevonden.”
Slechte staat
Het notitieboek was op het moment dat de onderzoekers het aantroffen niet in geweldige staat. Het boekje had meer dan een eeuw in het ijs vertoefd en de binding was daardoor geheel vergaan. Maar de organisatie Antarctic Heritage Trust heeft het boekje nu gerestaureerd.
In 1910 begon Robert Falcon Scott met een flink team mensen aan zijn tweede expeditie naar Antarctica. Eén van de belangrijkste doelstellingen was het bereiken van de zuidpool. Maar tijdens de expeditie ging er bijzonder veel mis. En Scott bereikte de pool niet als eerste: Roald Amundsen troefde hem af. Tot overmaat van ramp kwam Scott ook nog eens in grote problemen toen hij terugkeerde van de pool – die hij een maand na Amundsen bereikte. Scott en zijn metgezellen waren ondervoed, verzwakt en hadden enorm te lijden onder de kou. Uiteindelijk werd de terugreis hen allemaal fataal. Levick maakte weliswaar deel uit van deze tweede – en laatste – expeditie van Scott, maar behoorde niet tot de groep die helemaal naar de zuidpool trok. Hij maakte deel uit van de zogenoemde ‘Northern Party’. Een groep van zes mannen die de zomer doorbracht op Kaap Adare. De groep is bekend geworden doordat deze er – wonder boven wonder – in slaagde om de winter van 1912 in een grot te overleven alvorens terug te keren naar de basis op Kaap Evans.
(scientias.nl)
Eeuw oud notitieboekje van poolreizigers ontdekt op Antarctica
Wetenschappers hebben in het ijs op Antarctica een belangrijke vondst gedaan: ze ontdekten een notitieboek dat een fotograaf meer dan een eeuw geleden tijdens de laatste expeditie van Robert Falcon Scott achterliet.
De onderzoekers ontdekten het notitieboek net buiten de Terra Nova-basis. Elke zomer smelt het ijs rond het gebouw weg. Deze zomer kwam daarbij voor het eerst het notitieboek bloot te liggen.
Levick
Het notitieboek behoorde toe aan fotograaf George Murray Levick (1876-1956). Hij was een chirurg, zoöloog en fotograaf. Dat het boekje aan hem toebehoorde lijdt geen twijfel: zijn naam staat duidelijk op de eerste pagina vermeld. In het boekje noteerde Levick de exacte data waarop hij foto’s die hij terwijl hij op Kaap Adare vertoefde, maakte. Ook noteerde hij wat er op die foto’s te zien was en details die betrekking hadden op de belichting. Veel van de foto’s waarnaar het notitieboekje verwijst, zijn de onderzoekers bekend.
Levick in 1910, aan boord van de Terra Nova, het schip dat de mannen naar Antarctica bracht. Afbeelding: Ponting Collection.
Mooie ontdekking
“Het is een opwindende vondst,” vertelt Nigel Watson, namens Antarctic Heritage Trust, de organisatie die het notitieboekje vond. “Nadat we zeven jaar bezig zijn geweest om het gebouw waarin Scott tijdens zijn laatste expeditie vertoefde te kunnen behouden, zijn we blij dat er nog steeds nieuwe objecten worden gevonden.”
Slechte staat
Het notitieboek was op het moment dat de onderzoekers het aantroffen niet in geweldige staat. Het boekje had meer dan een eeuw in het ijs vertoefd en de binding was daardoor geheel vergaan. Maar de organisatie Antarctic Heritage Trust heeft het boekje nu gerestaureerd.
In 1910 begon Robert Falcon Scott met een flink team mensen aan zijn tweede expeditie naar Antarctica. Eén van de belangrijkste doelstellingen was het bereiken van de zuidpool. Maar tijdens de expeditie ging er bijzonder veel mis. En Scott bereikte de pool niet als eerste: Roald Amundsen troefde hem af. Tot overmaat van ramp kwam Scott ook nog eens in grote problemen toen hij terugkeerde van de pool – die hij een maand na Amundsen bereikte. Scott en zijn metgezellen waren ondervoed, verzwakt en hadden enorm te lijden onder de kou. Uiteindelijk werd de terugreis hen allemaal fataal. Levick maakte weliswaar deel uit van deze tweede – en laatste – expeditie van Scott, maar behoorde niet tot de groep die helemaal naar de zuidpool trok. Hij maakte deel uit van de zogenoemde ‘Northern Party’. Een groep van zes mannen die de zomer doorbracht op Kaap Adare. De groep is bekend geworden doordat deze er – wonder boven wonder – in slaagde om de winter van 1912 in een grot te overleven alvorens terug te keren naar de basis op Kaap Evans.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-10-2014
Grafrovers ontdekken per ongeluk Egyptische tempel
Een deel van de vondst. © Ahram.
UPDATE Grafrovers hebben in Egypte een nog onbekende tempel ontdekt. De unieke vondst werd gedaan door zeven mensen die illegaal in de grond aan het graven waren op zoek naar schatten. Dat hebben Egyptische media gisteren gemeld.
De piramides bij Gizeh © ap.
De tempel ligt ongeveer 40 kilometer ten zuiden van de Piramiden van Gizeh. De beroemde Piramide van Cheops is een van de piramiden die daar ligt. Het Egyptische ministerie van Oudheden zegt dat de tempel waarschijnlijk is gebouwd in de tijd van farao Thoetmosis III, ongeveer 3000 jaar geleden.
Bij de tempel werden ook een groot standbeeld van roze graniet met hiëroglieven en twee marmeren zuilen gevonden. De archeologische ontdekkingen worden opgegraven en naar een onderzoeksinstituut in Egypte gebracht. De schatzoekers zijn in de boeien geslagen.
Volgens nieuwswebsite Ahram gaat het om inwoners van de wijk Gizeh, naast de piramides. Ze zouden onder hun huis hebben gegraven, terwijl dat verboden is. Het gebied is tot archeologische vindplaats omgedoopt en staat onder controle van het Egyptisch ministerie van Oudheden.
(HLN)
Grafrovers ontdekken per ongeluk Egyptische tempel
Een deel van de vondst. © Ahram.
UPDATE Grafrovers hebben in Egypte een nog onbekende tempel ontdekt. De unieke vondst werd gedaan door zeven mensen die illegaal in de grond aan het graven waren op zoek naar schatten. Dat hebben Egyptische media gisteren gemeld.
De piramides bij Gizeh © ap.
De tempel ligt ongeveer 40 kilometer ten zuiden van de Piramiden van Gizeh. De beroemde Piramide van Cheops is een van de piramiden die daar ligt. Het Egyptische ministerie van Oudheden zegt dat de tempel waarschijnlijk is gebouwd in de tijd van farao Thoetmosis III, ongeveer 3000 jaar geleden.
Bij de tempel werden ook een groot standbeeld van roze graniet met hiëroglieven en twee marmeren zuilen gevonden. De archeologische ontdekkingen worden opgegraven en naar een onderzoeksinstituut in Egypte gebracht. De schatzoekers zijn in de boeien geslagen.
Volgens nieuwswebsite Ahram gaat het om inwoners van de wijk Gizeh, naast de piramides. Ze zouden onder hun huis hebben gegraven, terwijl dat verboden is. Het gebied is tot archeologische vindplaats omgedoopt en staat onder controle van het Egyptisch ministerie van Oudheden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-10-2014
"Brokstuk bijna zeker van vliegtuig Amelia Earhart"
Amelia Earhart © ap.
Wetenschappers die in de Stille Oceaan zoeken naar sporen van de in de jaren dertig verdwenen legendarische pilote Amelia Earhart, zijn er steeds meer van overtuigd dat het aluminium onderdeel dat gevonden werd nabij het atol Nikumaroro in het huidige Kiribati afkomstig is van het vliegtuig van de vliegenierster.
© ap.
Amelia Earhart en Fred Noonan © ap.
Earhart was de tweede persoon - de eerste vrouw - die de oversteek van de Atlantische Oceaan maakte. Zij deed dat in 1932, vijf jaar na Charles Lindbergh. Drie jaar later vloog zij als eerste piloot over de Stille Oceaan. De pilote verdween tijdens een poging om als eerste rond de wereld te vliegen. Op 2 juli 1937 om 8.43 uur plaatselijke tijd verstuurde Earhart een laatste boodschap over de radio, op weg naar haar landingsplaats, het eiland Howland in de Stille Oceaan. Nadien werd niets meer van haar en haar navigator Fred Noonan vernomen. De verdwijning geldt als een van de grootste mysteries uit de geschiedenis van de luchtvaart. Er zijn aanwijzingen dat de twee een noodlanding zouden hebben gemaakt op Nikumaroro en daar als schipbreukeling hebben geleefd en zijn gestorven.
Het aluminium onderdeel dat in 1991 werd gevonden, lijkt sterk op een onderdeel van 48 centimeter op 58 dat in het venster van de Lockheed Electra van Earhart werd geïnstalleerd, tijdens een tussenstop in Florida bij het begin van de reis, zo meldt The International Group for Historic Aircraft Recovery (TIGHAR). "De grote kans dat dit (voorwerp) het onderdeel uit Miami is, betekent dat de vele scheuren, krassen en deuken op het metaal belangrijke indicaties vormen, die ons kunnen vertellen wat er precies is gebeurd en die kunnen leiden naar het vliegtuig zelf", klinkt het hoopvol bij de onderzoekers.
TIGHAR liet al weten dat het in juni 2015 naar Nikumaroro terugkeert voor een zesde expeditie.
(HLN)-
"Brokstuk bijna zeker van vliegtuig Amelia Earhart"
Amelia Earhart © ap.
Wetenschappers die in de Stille Oceaan zoeken naar sporen van de in de jaren dertig verdwenen legendarische pilote Amelia Earhart, zijn er steeds meer van overtuigd dat het aluminium onderdeel dat gevonden werd nabij het atol Nikumaroro in het huidige Kiribati afkomstig is van het vliegtuig van de vliegenierster.
© ap.
Amelia Earhart en Fred Noonan © ap.
Earhart was de tweede persoon - de eerste vrouw - die de oversteek van de Atlantische Oceaan maakte. Zij deed dat in 1932, vijf jaar na Charles Lindbergh. Drie jaar later vloog zij als eerste piloot over de Stille Oceaan. De pilote verdween tijdens een poging om als eerste rond de wereld te vliegen. Op 2 juli 1937 om 8.43 uur plaatselijke tijd verstuurde Earhart een laatste boodschap over de radio, op weg naar haar landingsplaats, het eiland Howland in de Stille Oceaan. Nadien werd niets meer van haar en haar navigator Fred Noonan vernomen. De verdwijning geldt als een van de grootste mysteries uit de geschiedenis van de luchtvaart. Er zijn aanwijzingen dat de twee een noodlanding zouden hebben gemaakt op Nikumaroro en daar als schipbreukeling hebben geleefd en zijn gestorven.
Het aluminium onderdeel dat in 1991 werd gevonden, lijkt sterk op een onderdeel van 48 centimeter op 58 dat in het venster van de Lockheed Electra van Earhart werd geïnstalleerd, tijdens een tussenstop in Florida bij het begin van de reis, zo meldt The International Group for Historic Aircraft Recovery (TIGHAR). "De grote kans dat dit (voorwerp) het onderdeel uit Miami is, betekent dat de vele scheuren, krassen en deuken op het metaal belangrijke indicaties vormen, die ons kunnen vertellen wat er precies is gebeurd en die kunnen leiden naar het vliegtuig zelf", klinkt het hoopvol bij de onderzoekers.
TIGHAR liet al weten dat het in juni 2015 naar Nikumaroro terugkeert voor een zesde expeditie.
(HLN)-
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-10-2014
Archeologen ontdekken ingang tot de 'onderwereld' in Mexico
© reuters.
Wetenschappers hebben in een historische tempelcomplex in het centrum van Mexico de ingang naar de 'onderwereld' van de Teotihuacán-cultuur ontdekt. In de tunnel tussen de Zonnepiramide en de Tempel van de Gevederde Slang ten noordoosten van Mexico-Stad zijn rond 50.000 offergaves gevonden. Dat zei opgravingsleider Sergio Gómez. Onder hen zijn beelden, wierookschalen, edelstenen en schelpen. De archeologen zoeken op die plaats al elf jaar.
© reuters.
© reuters.
© reuters.
In de tunnel tussen de Zonnepiramide en de Tempel van de Gevederde Slang ten noordoosten van Mexico-Stad zijn rond 50.000 offergaves gevonden. Dat zei opgravingsleider Sergio Gómez. Onder hen zijn beelden, wierookschalen, edelstenen en schelpen. De archeologen zoeken op die plaats al elf jaar.
"Voor de mensen van Teotihuacán symboliseerde de tunnel de ingang naar de onderwereld", zei Gómez. Waarschijnlijk hebben ze daar ook hun heersers bijgezet. In haar bloeiperiode in de 5e en 6e eeuw was Teotihuacán de belangrijkste metropool van Meso-Amerika en één van de grootste steden ter wereld. In de 14e eeuw troffen de Azteken haar verlaten aan. Wat tot de ondergang van de cultuur heeft geleid, is tot op heden onduidelijk.
(HLN)
[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 31-10-2014 10:39:21 ]
Archeologen ontdekken ingang tot de 'onderwereld' in Mexico
© reuters.
Wetenschappers hebben in een historische tempelcomplex in het centrum van Mexico de ingang naar de 'onderwereld' van de Teotihuacán-cultuur ontdekt. In de tunnel tussen de Zonnepiramide en de Tempel van de Gevederde Slang ten noordoosten van Mexico-Stad zijn rond 50.000 offergaves gevonden. Dat zei opgravingsleider Sergio Gómez. Onder hen zijn beelden, wierookschalen, edelstenen en schelpen. De archeologen zoeken op die plaats al elf jaar.
© reuters.
© reuters.
© reuters.
In de tunnel tussen de Zonnepiramide en de Tempel van de Gevederde Slang ten noordoosten van Mexico-Stad zijn rond 50.000 offergaves gevonden. Dat zei opgravingsleider Sergio Gómez. Onder hen zijn beelden, wierookschalen, edelstenen en schelpen. De archeologen zoeken op die plaats al elf jaar.
"Voor de mensen van Teotihuacán symboliseerde de tunnel de ingang naar de onderwereld", zei Gómez. Waarschijnlijk hebben ze daar ook hun heersers bijgezet. In haar bloeiperiode in de 5e en 6e eeuw was Teotihuacán de belangrijkste metropool van Meso-Amerika en één van de grootste steden ter wereld. In de 14e eeuw troffen de Azteken haar verlaten aan. Wat tot de ondergang van de cultuur heeft geleid, is tot op heden onduidelijk.
(HLN)
[ Bericht 9% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 31-10-2014 10:39:21 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.nationalgeogra(...)eld-in-de-dolomietenquote:100 jaar Eerste Wereldoorlog – Een bevroren slagveld in de Dolomieten
11-11-2014
Paardenfossiel van 47 miljoen jaar oud hield nog kleine verrassing verborgen
© Senckenberg Research Institute Frankfurt.
Twaalf jaar geleden ontdekten paleontologen een fossiel van een voorhistorisch paard van maar liefst 47 miljoen jaar oud. In het millenniumjaar waren zij zich niet bewust van de kleine verrassing die het dier nog in petto had. Blijkt nu dat de merrie drachtig was.
De huidige X-stralen-technologie met hoge resolutie legt de zwangerschap van de Eurohippus messelensis onomstotelijk bloot. De merrie was in de laatste fase van de dracht, zo laat de grootte van het ongeboren veulen zien. De positie van het babypaardje sluit ook uit dat noch moeder noch kind omkwamen tijdens de bevalling. "Bijna alle beenderen van de foetus bevinden zich op hun oorspronkelijke plaats", zeg dr. Jens Lorenz Franzen van het Senckenberg Onderzoekscentrum in Frankfurt. "Alleen de schedel is verbrijzeld", zegt Franzen, leider van het onderzoeksteam.
Het is nog maar het tweede bekende fossiel waarvan de placenta te herkennen valt. De afmetingen doen vermoeden dat het prehistorische paard ongeveer zo groot als een fox terriër was. Het voortplantingssysteem is grofweg hetzelfde gebleven bij de veel grotere paarden die we vandaag kennen.
De overblijfselen werden in 2000 ontdekt in het Duitse Messel Pit, zo'n dertig kilometer ten zuidoosten van Frankfurt, waar meer dan 1.000 fossielen van planten en dieren gevonden werden, tot wel 57 miljoen jaar oud.
Wetenschappers denken dat een oud meer op de site giftig vulkanisch gas bevatte dat heel wat dieren doodde, waaronder de Eurohippus-soort. Door het gebrek aan zuurstof op de bodem van het meer braken anaerobe bacteriën de karkassen af om een opvallend gedetailleerd en intact fossiel over te houden.
(HLN)
Paardenfossiel van 47 miljoen jaar oud hield nog kleine verrassing verborgen
© Senckenberg Research Institute Frankfurt.
Twaalf jaar geleden ontdekten paleontologen een fossiel van een voorhistorisch paard van maar liefst 47 miljoen jaar oud. In het millenniumjaar waren zij zich niet bewust van de kleine verrassing die het dier nog in petto had. Blijkt nu dat de merrie drachtig was.
De huidige X-stralen-technologie met hoge resolutie legt de zwangerschap van de Eurohippus messelensis onomstotelijk bloot. De merrie was in de laatste fase van de dracht, zo laat de grootte van het ongeboren veulen zien. De positie van het babypaardje sluit ook uit dat noch moeder noch kind omkwamen tijdens de bevalling. "Bijna alle beenderen van de foetus bevinden zich op hun oorspronkelijke plaats", zeg dr. Jens Lorenz Franzen van het Senckenberg Onderzoekscentrum in Frankfurt. "Alleen de schedel is verbrijzeld", zegt Franzen, leider van het onderzoeksteam.
Het is nog maar het tweede bekende fossiel waarvan de placenta te herkennen valt. De afmetingen doen vermoeden dat het prehistorische paard ongeveer zo groot als een fox terriër was. Het voortplantingssysteem is grofweg hetzelfde gebleven bij de veel grotere paarden die we vandaag kennen.
De overblijfselen werden in 2000 ontdekt in het Duitse Messel Pit, zo'n dertig kilometer ten zuidoosten van Frankfurt, waar meer dan 1.000 fossielen van planten en dieren gevonden werden, tot wel 57 miljoen jaar oud.
Wetenschappers denken dat een oud meer op de site giftig vulkanisch gas bevatte dat heel wat dieren doodde, waaronder de Eurohippus-soort. Door het gebrek aan zuurstof op de bodem van het meer braken anaerobe bacteriën de karkassen af om een opvallend gedetailleerd en intact fossiel over te houden.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
11-11-2014
Resten van twee IJstijd-baby’s ontdekt op Alaska
Archeologen hebben op Alaska de resten van twee IJstijd-baby’s ontdekt. Het zijn de jongste kinderen uit dit tijdperk die ooit in het noordelijke deel van Noord-Amerika zijn teruggevonden. Het ene kindje werd enkele weken oud. Het andere stierf al in de baarmoeder.
In 2010 voerden archeologen in hetzelfde gebied op Alaska ook al onderzoeken uit. Ze stuitten toen op de gecremeerde resten van een driejarig kind. De resten die nu zijn ontdekt, bevonden zich in een put direct onder de residentiële haard waar de resten van het driejarige kind vier jaar geleden werden aangetroffen.
Datering
De twee kinderen leefden zo’n 11.500 jaar geleden, zo stelden de onderzoekers vast. Het ene kindje stierf enkele weken na de geboorte. Het andere kindje stierf al in de baarmoeder. In het graf troffen de onderzoekers behalve de resten van de kindjes ook diverse voorwerpen aan. Onder meer stenen die zo bewerkt waren dat ze scherpe punten hadden en van geweien vervaardigde pijlen. Deze met de jacht geassocieerde objecten suggereren dat de jacht heel belangrijk was voor deze mensen en daarom zelfs onderdeel uitmaakte van het begrafenisritueel.
De objecten die in het graf werden aangetroffen. Afbeelding: Ben Potter.
Zware omstandigheden
Het driejarige kindje dat enkele jaren eerder iets boven de graven werd aangetroffen, leefde ook ongeveer 11.500 jaar geleden. Tussen het moment waarop dit kind gecremeerd werd en het moment waarop de twee kinderen die nu ontdekt zijn, begraven werden, zat waarschijnlijk weinig tijd. Misschien één seizoen. Dat er op één plek drie kinderen stierven, wijst erop dat deze mensen – die waarschijnlijk maar kort op één plek vertoefden – het moeilijk hadden en misschien wel met voedseltekorten kampten.
De vondsten zijn van grote waarde voor onderzoekers die meer te weten willen komen over de mensen die meer dan 11.000 jaar geleden in dit gebied leefden. Deze mensen hadden geen schrift. Wanneer we iets over hun gebruiken of sociale organisatie te weten willen komen, moeten we ons laten leiden door archeologische vondsten.
(scientias.nl)
Resten van twee IJstijd-baby’s ontdekt op Alaska
Archeologen hebben op Alaska de resten van twee IJstijd-baby’s ontdekt. Het zijn de jongste kinderen uit dit tijdperk die ooit in het noordelijke deel van Noord-Amerika zijn teruggevonden. Het ene kindje werd enkele weken oud. Het andere stierf al in de baarmoeder.
In 2010 voerden archeologen in hetzelfde gebied op Alaska ook al onderzoeken uit. Ze stuitten toen op de gecremeerde resten van een driejarig kind. De resten die nu zijn ontdekt, bevonden zich in een put direct onder de residentiële haard waar de resten van het driejarige kind vier jaar geleden werden aangetroffen.
Datering
De twee kinderen leefden zo’n 11.500 jaar geleden, zo stelden de onderzoekers vast. Het ene kindje stierf enkele weken na de geboorte. Het andere kindje stierf al in de baarmoeder. In het graf troffen de onderzoekers behalve de resten van de kindjes ook diverse voorwerpen aan. Onder meer stenen die zo bewerkt waren dat ze scherpe punten hadden en van geweien vervaardigde pijlen. Deze met de jacht geassocieerde objecten suggereren dat de jacht heel belangrijk was voor deze mensen en daarom zelfs onderdeel uitmaakte van het begrafenisritueel.
De objecten die in het graf werden aangetroffen. Afbeelding: Ben Potter.
Zware omstandigheden
Het driejarige kindje dat enkele jaren eerder iets boven de graven werd aangetroffen, leefde ook ongeveer 11.500 jaar geleden. Tussen het moment waarop dit kind gecremeerd werd en het moment waarop de twee kinderen die nu ontdekt zijn, begraven werden, zat waarschijnlijk weinig tijd. Misschien één seizoen. Dat er op één plek drie kinderen stierven, wijst erop dat deze mensen – die waarschijnlijk maar kort op één plek vertoefden – het moeilijk hadden en misschien wel met voedseltekorten kampten.
De vondsten zijn van grote waarde voor onderzoekers die meer te weten willen komen over de mensen die meer dan 11.000 jaar geleden in dit gebied leefden. Deze mensen hadden geen schrift. Wanneer we iets over hun gebruiken of sociale organisatie te weten willen komen, moeten we ons laten leiden door archeologische vondsten.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-11-2014
WOI: de oorlog die nooit eindigde
Hoewel de Eerste Wereldoorlog officieel eindigde op 11 november 1918 met een wapenstilstand, zijn sommige historici van mening dat de oorlog nooit echt is beëindigd. Sterker nog: in theorie, duurt hij nog steeds voort.
Eén van die historici is professor Vernon Bogdanor, werkzaam aan het King’s College London. “Naar mijn mening is de oorlog nooit behoorlijk beëindigd. Duitsland geloofde niet dat zij was verslagen; het land werd immers niet bezet of binnengevallen. Er was ook geen sprake van een overgave aan de kant van Duitsland, daarentegen werd het een bestand voorgelegd. Aan het einde van de oorlog waren zowel het politieke rechts als links van mening dat Duitsland niet verslagen was. Wanneer de troepen terugkeerden in Berlijn verklaarde president Ebert, een socialist, aan het volk dat zij onverslagen waren teruggekomen,” vertelt hij aan Scientias.nl.
Vrede van Versailles
Ook een aantal geallieerden waren niet overtuigd van de manier waarop de oorlog werd beëindigd; namelijk met de Vrede van Versailles. Dit bestand was de belangrijkste in een serie van vijf verdragen die tussen 1919 en 1920 werd gesloten tussen de Entente en de Centralen. Het verdrag hield een aantal dingen in: er werd een Volkenbond opgericht, Duitsland moest grote delen van haar territorium en koloniën afstaan, herstelbetalingen doen aan de geallieerden en haar leger werd ingeperkt en ontwapend. Ferdinand Foch, een maarschalk van Frankrijk en vanaf het najaar in 1918 generalissimus van de geallieerde legers aan het westelijk front, uitte kritiek op het bestand. Volgens Bogdanor wilde hij Duitsland binnenvallen om hen te bewijzen dat zij wel degelijk de oorlog verloren hadden. “Politieke leiders weigerden zijn voorstel; zij hadden genoeg van de oorlog, vrede was nu het meest belangrijk”. Later zou Foch nog zeggen: “Dit is geen vrede, het is een bestand voor twintig jaar.”
Europa in 1914 voor de Eerste Wereldoorlog. Bron: Historical Atlas of Europe.
Tweede Wereldoorlog
Foch had deels gelijk: de Vrede van Versailles speelde in ieder geval een rol in het ontstaan van de Tweede Wereldoorlog en de vrede in de periode tussen beide oorlogen was tijdelijk. Hoe groot die rol echter was is discutabel. Duitsland, boos omdat zij volgens de geallieerden als enige schuld had aan de Eerste Wereldoorlog, kreeg het zwaar te verduren na het bestand. Er ontstond oproer waar onder anderen Hitler fanatiek aan mee deed. Volgens hem had de Vrede van Versailles nooit ondertekend mogen worden omdat Duitsland niet was verslagen. Hij wilde het dan ook het liefst in de prullenbak gooien en Duitsland onafhankelijk verklaren van alle buitenlandse politiek. Toch is het bestand volgens Bogdanor niet de enige reden waarom Hitler uiteindelijk aan de macht kwam in de jaren dertig en veertig. “De grootste reden voor de stijging in populariteit van de nazi’s was de economische depressie, niet de buitenlandse politiek,” vertelt hij. “Want, voordat de depressie begon in de jaren dertig kregen de nazi’s slechts drie procent van de stemmen. Toch is het wel zo dat de uitkomst van de Eerste Wereldoorlog het de nazi’s makkelijker heeft gemaakt om aan de macht te komen; het gaf een flinke boost aan het Duitse nationalisme.”
Een nieuwe wereldkaart
Het einde van de Eerste Wereldoorlog zorgde ook voor een compleet nieuwe kaart van de wereld. Het Duitse, Oostenrijkse en Ottomaanse rijk werden opgeschort, Oostenrijk en Hongarije waren niet langer meer politiek met elkaar verbonden, het Russische rijk stond niet meer centraal in Europa en de tsaar werd vervangen door een communistisch regime. De Balkan werd samengevoegd tot Joegoslavië en het Ottomaanse rijk werd opgedeeld in stukjes en uitgedeeld aan onder anderen de Fransen en de Britten. Deze nieuwe wereldkaart zorgde voor conflicten over de hele wereld die nog steeds niet tot een einde zijn gekomen. Zo zijn de botsingen tussen moslims en christenen in Nigeria terug te leiden naar de Eerste Wereldoorlog toen de Britten het noorden en het zuiden van de kolonie samenvoegden om het zo meer beheersbaar te maken.
Europa in 1920 na het verdrag van Rapallo. Bron: Historical Atlas of Europe.
Joegoslavië
Eén van de meest langdurige conflicten, als gevolg van de Eerste Wereldoorlog, is het ontstaan en bestaan van Joegoslavië. Dit conflict begon eigenlijk al voor de oorlog: de christelijke Serviërs, onderdeel van het islamitische Ottomaanse Rijk, kwamen in de negentiende eeuw meerdere keren in opstand tegen hun ‘onderdrukkers’. Zij wilden een Slavische staat creëren onder hun leiding. In 1913 echter, waren Macedonië, Kosovo en Albanië nog steeds Turks en vielen Bosnië en Herzegovina onder Oostenrijk-Hongarije. Wanneer Franz Ferdinand, keizer van het Oostenrijkse rijk, plannen maakt om nog meer Slavische staten bijeen te brengen zijn de Serviërs daar niet blij mee. Het was dan ook een Serviër, Gavrilo Princip, die de keizer vermoordde op 28 juni 1914: de aanleiding voor de Eerste Wereldoorlog. Toen Joegoslavië ontstond na de Vrede van Versailles werd Servië als leider aangewezen, zij had immers vele militaire successen geboekt tijdens de oorlog in het voordeel van de geallieerden. Daarnaast moest het land als een soort van bufferstaat tegen Duitsland en de Sovjet-Unie dienen. De samenvoeging van al die staten op de Balkan bleek achteraf echter geen succes. Er bestonden grote verschillen tussen alle volkeren; zo werden er 24 verschillende talen gesproken en waren er drie dominante godsdiensten. Het lukte de nationalistische Serviërs uiteindelijk niet om het land bijeen te houden: niet-Serviërs begonnen met de strijd voor separatisme. In de tijd die volgde, vond onder meer de genocide in Bosnië plaats. Uiteindelijk werd het land in 2003 ontbonden na vele oorlogen waarvan tot op de dag van vandaag nog steeds sporen te zien zijn.
Al met al kan dus niet zomaar worden gesteld dat de Eerste Wereldoorlog eindigde op 11 november 1918. Vooral de vele spanningen die door toedoen van de nieuwe landsgrenzen ontstonden duurden nog lang voort; sommige conflicten zijn zelfs nu nog aan de gang zoals in Nigeria. Maar ook in het Midden-Oosten zorgde de nieuwe topografie voor nieuwe conflicten: in Irak staan de soennieten en sjiieten tegenover elkaar en het Israëlische-Palestijnse conflict duurt tevens voort. Ooit werd de oorlog gezien als ‘The war to end all wars’ oftewel ‘De oorlog die alle oorlogen zou eindigen’. Helaas kwam deze wens nooit helemaal uit.
Professors van King’s College London, waaronder Vernon Bogdanor, spreken over de Eerste Wereldoorlog in dit filmpje.
Omdat het dit jaar precies honderd jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak zal Scientias.nl iedere maand een artikel omtrent de oorlog plaatsen. Elk artikel zal in het laatste weekend van de maand gepubliceerd worden. Dit is tevens het laatste artikel van de serie. Wilt u de complete serie lezen? Eerder verschenen al de artikelen: Frederick William Harvey: een dichter in oorlogstijd, Nederland in de Eerste Wereldoorlog: hoe neutraal waren we werkelijk?, Nederland in de Eerste Wereldoorlog: een waar spionageparadijs, Shell Shock? Niet zeuren en terug naar het front: “Gij zult genezen!”, Alle kunstenaars waren verdacht tijdens Eerste Wereldoorlog en ‘Eerste Wereldoorlog: kruistocht op het Europese continent’.
(scientias.nl)
WOI: de oorlog die nooit eindigde
Hoewel de Eerste Wereldoorlog officieel eindigde op 11 november 1918 met een wapenstilstand, zijn sommige historici van mening dat de oorlog nooit echt is beëindigd. Sterker nog: in theorie, duurt hij nog steeds voort.
Eén van die historici is professor Vernon Bogdanor, werkzaam aan het King’s College London. “Naar mijn mening is de oorlog nooit behoorlijk beëindigd. Duitsland geloofde niet dat zij was verslagen; het land werd immers niet bezet of binnengevallen. Er was ook geen sprake van een overgave aan de kant van Duitsland, daarentegen werd het een bestand voorgelegd. Aan het einde van de oorlog waren zowel het politieke rechts als links van mening dat Duitsland niet verslagen was. Wanneer de troepen terugkeerden in Berlijn verklaarde president Ebert, een socialist, aan het volk dat zij onverslagen waren teruggekomen,” vertelt hij aan Scientias.nl.
Vrede van Versailles
Ook een aantal geallieerden waren niet overtuigd van de manier waarop de oorlog werd beëindigd; namelijk met de Vrede van Versailles. Dit bestand was de belangrijkste in een serie van vijf verdragen die tussen 1919 en 1920 werd gesloten tussen de Entente en de Centralen. Het verdrag hield een aantal dingen in: er werd een Volkenbond opgericht, Duitsland moest grote delen van haar territorium en koloniën afstaan, herstelbetalingen doen aan de geallieerden en haar leger werd ingeperkt en ontwapend. Ferdinand Foch, een maarschalk van Frankrijk en vanaf het najaar in 1918 generalissimus van de geallieerde legers aan het westelijk front, uitte kritiek op het bestand. Volgens Bogdanor wilde hij Duitsland binnenvallen om hen te bewijzen dat zij wel degelijk de oorlog verloren hadden. “Politieke leiders weigerden zijn voorstel; zij hadden genoeg van de oorlog, vrede was nu het meest belangrijk”. Later zou Foch nog zeggen: “Dit is geen vrede, het is een bestand voor twintig jaar.”
Europa in 1914 voor de Eerste Wereldoorlog. Bron: Historical Atlas of Europe.
Tweede Wereldoorlog
Foch had deels gelijk: de Vrede van Versailles speelde in ieder geval een rol in het ontstaan van de Tweede Wereldoorlog en de vrede in de periode tussen beide oorlogen was tijdelijk. Hoe groot die rol echter was is discutabel. Duitsland, boos omdat zij volgens de geallieerden als enige schuld had aan de Eerste Wereldoorlog, kreeg het zwaar te verduren na het bestand. Er ontstond oproer waar onder anderen Hitler fanatiek aan mee deed. Volgens hem had de Vrede van Versailles nooit ondertekend mogen worden omdat Duitsland niet was verslagen. Hij wilde het dan ook het liefst in de prullenbak gooien en Duitsland onafhankelijk verklaren van alle buitenlandse politiek. Toch is het bestand volgens Bogdanor niet de enige reden waarom Hitler uiteindelijk aan de macht kwam in de jaren dertig en veertig. “De grootste reden voor de stijging in populariteit van de nazi’s was de economische depressie, niet de buitenlandse politiek,” vertelt hij. “Want, voordat de depressie begon in de jaren dertig kregen de nazi’s slechts drie procent van de stemmen. Toch is het wel zo dat de uitkomst van de Eerste Wereldoorlog het de nazi’s makkelijker heeft gemaakt om aan de macht te komen; het gaf een flinke boost aan het Duitse nationalisme.”
Een nieuwe wereldkaart
Het einde van de Eerste Wereldoorlog zorgde ook voor een compleet nieuwe kaart van de wereld. Het Duitse, Oostenrijkse en Ottomaanse rijk werden opgeschort, Oostenrijk en Hongarije waren niet langer meer politiek met elkaar verbonden, het Russische rijk stond niet meer centraal in Europa en de tsaar werd vervangen door een communistisch regime. De Balkan werd samengevoegd tot Joegoslavië en het Ottomaanse rijk werd opgedeeld in stukjes en uitgedeeld aan onder anderen de Fransen en de Britten. Deze nieuwe wereldkaart zorgde voor conflicten over de hele wereld die nog steeds niet tot een einde zijn gekomen. Zo zijn de botsingen tussen moslims en christenen in Nigeria terug te leiden naar de Eerste Wereldoorlog toen de Britten het noorden en het zuiden van de kolonie samenvoegden om het zo meer beheersbaar te maken.
Europa in 1920 na het verdrag van Rapallo. Bron: Historical Atlas of Europe.
Joegoslavië
Eén van de meest langdurige conflicten, als gevolg van de Eerste Wereldoorlog, is het ontstaan en bestaan van Joegoslavië. Dit conflict begon eigenlijk al voor de oorlog: de christelijke Serviërs, onderdeel van het islamitische Ottomaanse Rijk, kwamen in de negentiende eeuw meerdere keren in opstand tegen hun ‘onderdrukkers’. Zij wilden een Slavische staat creëren onder hun leiding. In 1913 echter, waren Macedonië, Kosovo en Albanië nog steeds Turks en vielen Bosnië en Herzegovina onder Oostenrijk-Hongarije. Wanneer Franz Ferdinand, keizer van het Oostenrijkse rijk, plannen maakt om nog meer Slavische staten bijeen te brengen zijn de Serviërs daar niet blij mee. Het was dan ook een Serviër, Gavrilo Princip, die de keizer vermoordde op 28 juni 1914: de aanleiding voor de Eerste Wereldoorlog. Toen Joegoslavië ontstond na de Vrede van Versailles werd Servië als leider aangewezen, zij had immers vele militaire successen geboekt tijdens de oorlog in het voordeel van de geallieerden. Daarnaast moest het land als een soort van bufferstaat tegen Duitsland en de Sovjet-Unie dienen. De samenvoeging van al die staten op de Balkan bleek achteraf echter geen succes. Er bestonden grote verschillen tussen alle volkeren; zo werden er 24 verschillende talen gesproken en waren er drie dominante godsdiensten. Het lukte de nationalistische Serviërs uiteindelijk niet om het land bijeen te houden: niet-Serviërs begonnen met de strijd voor separatisme. In de tijd die volgde, vond onder meer de genocide in Bosnië plaats. Uiteindelijk werd het land in 2003 ontbonden na vele oorlogen waarvan tot op de dag van vandaag nog steeds sporen te zien zijn.
Al met al kan dus niet zomaar worden gesteld dat de Eerste Wereldoorlog eindigde op 11 november 1918. Vooral de vele spanningen die door toedoen van de nieuwe landsgrenzen ontstonden duurden nog lang voort; sommige conflicten zijn zelfs nu nog aan de gang zoals in Nigeria. Maar ook in het Midden-Oosten zorgde de nieuwe topografie voor nieuwe conflicten: in Irak staan de soennieten en sjiieten tegenover elkaar en het Israëlische-Palestijnse conflict duurt tevens voort. Ooit werd de oorlog gezien als ‘The war to end all wars’ oftewel ‘De oorlog die alle oorlogen zou eindigen’. Helaas kwam deze wens nooit helemaal uit.
Professors van King’s College London, waaronder Vernon Bogdanor, spreken over de Eerste Wereldoorlog in dit filmpje.
Omdat het dit jaar precies honderd jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak zal Scientias.nl iedere maand een artikel omtrent de oorlog plaatsen. Elk artikel zal in het laatste weekend van de maand gepubliceerd worden. Dit is tevens het laatste artikel van de serie. Wilt u de complete serie lezen? Eerder verschenen al de artikelen: Frederick William Harvey: een dichter in oorlogstijd, Nederland in de Eerste Wereldoorlog: hoe neutraal waren we werkelijk?, Nederland in de Eerste Wereldoorlog: een waar spionageparadijs, Shell Shock? Niet zeuren en terug naar het front: “Gij zult genezen!”, Alle kunstenaars waren verdacht tijdens Eerste Wereldoorlog en ‘Eerste Wereldoorlog: kruistocht op het Europese continent’.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Hoed Napoleon onder de hamer
zaterdag 15 nov 2014, 14:32 (Update: 15-11-14, 14:48)
Dit weekend wordt een aantal persoonlijke spullen van Napoleon Bonaparte geveild in Frankrijk. Onder meer zijn steek, die hij zo kenmerkend overdwars op zijn hoofd droeg, gaat onder de hamer in een veilinghuis in Fontainebleau.
Geïnteresseerden kunnen ook bieden op de handschoenen die Napoleon na de slag bij Waterloo achterliet in zijn koets en op de geborduurde sokken die zijn zoon droeg bij diens doop.
Monaco
In totaal worden bijna duizend voorwerpen van de Franse keizer geveild. De spullen zijn nu nog in het bezit van de koninklijke familie van Monaco. De opbrengst, naar verwachting meer dan zes miljoen euro, gaat naar de renovatie van de koninklijke paleizen.
De hoed moet zo'n half miljoen euro opleveren. Napoleon had veel kenmerkende hoeden, maar volgens het Franse veilinghuis zijn er nog maar 19 van de 120 over. Ze worden zelden te koop aangeboden.
Vleermuis
"Napoleon begreep de kracht van symbolen", zegt een werknemer van het veilinghuis. "Zijn vijanden noemden hem 'de vleermuis' vanwege het silhouet dat hij door de hoed kreeg."
Bron: http://nos.nl/artikel/721759-hoed-napoleon-onder-de-hamer.html
zaterdag 15 nov 2014, 14:32 (Update: 15-11-14, 14:48)
Dit weekend wordt een aantal persoonlijke spullen van Napoleon Bonaparte geveild in Frankrijk. Onder meer zijn steek, die hij zo kenmerkend overdwars op zijn hoofd droeg, gaat onder de hamer in een veilinghuis in Fontainebleau.
Geïnteresseerden kunnen ook bieden op de handschoenen die Napoleon na de slag bij Waterloo achterliet in zijn koets en op de geborduurde sokken die zijn zoon droeg bij diens doop.
Monaco
In totaal worden bijna duizend voorwerpen van de Franse keizer geveild. De spullen zijn nu nog in het bezit van de koninklijke familie van Monaco. De opbrengst, naar verwachting meer dan zes miljoen euro, gaat naar de renovatie van de koninklijke paleizen.
De hoed moet zo'n half miljoen euro opleveren. Napoleon had veel kenmerkende hoeden, maar volgens het Franse veilinghuis zijn er nog maar 19 van de 120 over. Ze worden zelden te koop aangeboden.
Vleermuis
"Napoleon begreep de kracht van symbolen", zegt een werknemer van het veilinghuis. "Zijn vijanden noemden hem 'de vleermuis' vanwege het silhouet dat hij door de hoed kreeg."
Bron: http://nos.nl/artikel/721759-hoed-napoleon-onder-de-hamer.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
"Napoleon verraadde de revolutie"
dinsdag 18 nov 2014, 15:03 (Update: 18-11-14, 22:10)
Door verslaggever Jeroen Wielaert
Hij heeft ruim drie miljoen doden op zijn geweten, maar wordt nog altijd vereerd: Napoleon Bonaparte. Volgend jaar is het 200 jaar geleden dat hij bij Waterloo zijn laatste en beroemdste nederlaag leed.
De meedogenloze dictator revancheerde zich na zijn dood in 1821 in de memoires die hij als balling op Sint-Helena schreef. Het is een meesterlijk staaltje geschiedvervalsing, zegt de Belgische schrijver Bart van Loo. Vandaag verschijnt zijn omvangrijke boek Napoleon, de schaduw van de revolutie.
Van Loo: "Wat hij niet met het zwaard heeft kunnen doen - Europa veroveren, Frankrijk veroveren - doet hij met de pen. Daarom werd hij na zijn dood nog meer vereerd dan tijdens zijn leven."
Sterk merk
Bart van Loo (1973) heeft in 2011 ook in Nederland grote bekendheid gekregen als schrijver van de Frankrijk-trilogie over reizen, eten en vrijen. Het boek over Napoleon had hij naar eigen zeggen al twintig jaar in zich.
Nog altijd is Napoleon een sterk merk. Er zijn tal van Napoleon-producten in de handel: snoep, drank, games. Het definitieve einde van zijn regime zal volgend jaar ruimschoots worden herdacht met veel eerbetoon, ondanks de bloedige terreur van zijn bewind. Die paradox is één van de rode draden in het boek van Van Loo.
"Er wordt nog steeds met grote loftuitingen over hem gesproken, zeker in Frankrijk", zegt Van Loo. Napoleon hervormde Frankrijk op administratief, politiek en staatkundig vlak met zijn Code Civil, een nieuw burgerlijk wetboek. "Als hij in 1804 was gestorven zou hij een soort George Washington zijn geworden, een Vader des Vaderlands. Maar alles wat daarna is gekomen, is natuurlijk gruwelijk." Honderdduizenden militairen vonden de dood bij de veldtocht naar Rusland.
Van Loo: "Hij heeft de revolutie verraden. De heraut van die revolutie wordt een imperialistische rover. Die Code Civil gebruikt men nog altijd om die schanddaden weg te stoppen."
Geschiedvervalsing
Napoleon vergoelijkte zijn daden bij het schrijven van zijn herinneringen. Daarin toonde hij zich weer de uitgekiende propagandastrateeg. "Na zijn dood deelt hij zijn sterkste slag uit", zegt Van Loo. "Hij dicteerde zijn versie van de feiten aan vier volgelingen. In die memoires schildert hij zichzelf plots af als de grote man van de vrijheid, de gelijkheid en de broederschap. De man die de revolutie gered heeft. Het is een groot stuk geschiedvervalsing."
In Frankrijk groeide het verlangen naar een heerser, omdat de nieuwe leiders ernstig tekortschoten. Het was een manipulatie van de geschiedenis die tot de dag van vandaag doorwerkt. "Ik vind dat de meest tot de verbeelding sprekende overwinning van Napoleon, meer dan de slag bij Austerlitz", zegt Van Loo.
Sterke man
Hij hoopt dat zijn boek ook de grote groep fans van Napoleon Bonaparte bereikt. Zoals de mensen die er genoegen in scheppen om de slag bij Waterloo na te spelen.
"Die Napoleonfreaks moeten toch ook weten dat ze meespelen in de heropvoering van wat een afschuwelijk drama is geweest", zegt Van Loo. "Laten we hopen dat er niet het soort chaos ontstaat waarin zo'n sterke man naar voren treedt. Nooit meer Napoleon. Hij is een gedroomd onderwerp voor een boek, maar niet voor de werkelijkheid."
Bron: http://nos.nl/artikel/722770-napoleon-verraadde-de-revolutie.html
dinsdag 18 nov 2014, 15:03 (Update: 18-11-14, 22:10)
Door verslaggever Jeroen Wielaert
Hij heeft ruim drie miljoen doden op zijn geweten, maar wordt nog altijd vereerd: Napoleon Bonaparte. Volgend jaar is het 200 jaar geleden dat hij bij Waterloo zijn laatste en beroemdste nederlaag leed.
De meedogenloze dictator revancheerde zich na zijn dood in 1821 in de memoires die hij als balling op Sint-Helena schreef. Het is een meesterlijk staaltje geschiedvervalsing, zegt de Belgische schrijver Bart van Loo. Vandaag verschijnt zijn omvangrijke boek Napoleon, de schaduw van de revolutie.
Van Loo: "Wat hij niet met het zwaard heeft kunnen doen - Europa veroveren, Frankrijk veroveren - doet hij met de pen. Daarom werd hij na zijn dood nog meer vereerd dan tijdens zijn leven."
Sterk merk
Bart van Loo (1973) heeft in 2011 ook in Nederland grote bekendheid gekregen als schrijver van de Frankrijk-trilogie over reizen, eten en vrijen. Het boek over Napoleon had hij naar eigen zeggen al twintig jaar in zich.
Nog altijd is Napoleon een sterk merk. Er zijn tal van Napoleon-producten in de handel: snoep, drank, games. Het definitieve einde van zijn regime zal volgend jaar ruimschoots worden herdacht met veel eerbetoon, ondanks de bloedige terreur van zijn bewind. Die paradox is één van de rode draden in het boek van Van Loo.
"Er wordt nog steeds met grote loftuitingen over hem gesproken, zeker in Frankrijk", zegt Van Loo. Napoleon hervormde Frankrijk op administratief, politiek en staatkundig vlak met zijn Code Civil, een nieuw burgerlijk wetboek. "Als hij in 1804 was gestorven zou hij een soort George Washington zijn geworden, een Vader des Vaderlands. Maar alles wat daarna is gekomen, is natuurlijk gruwelijk." Honderdduizenden militairen vonden de dood bij de veldtocht naar Rusland.
Van Loo: "Hij heeft de revolutie verraden. De heraut van die revolutie wordt een imperialistische rover. Die Code Civil gebruikt men nog altijd om die schanddaden weg te stoppen."
Geschiedvervalsing
Napoleon vergoelijkte zijn daden bij het schrijven van zijn herinneringen. Daarin toonde hij zich weer de uitgekiende propagandastrateeg. "Na zijn dood deelt hij zijn sterkste slag uit", zegt Van Loo. "Hij dicteerde zijn versie van de feiten aan vier volgelingen. In die memoires schildert hij zichzelf plots af als de grote man van de vrijheid, de gelijkheid en de broederschap. De man die de revolutie gered heeft. Het is een groot stuk geschiedvervalsing."
In Frankrijk groeide het verlangen naar een heerser, omdat de nieuwe leiders ernstig tekortschoten. Het was een manipulatie van de geschiedenis die tot de dag van vandaag doorwerkt. "Ik vind dat de meest tot de verbeelding sprekende overwinning van Napoleon, meer dan de slag bij Austerlitz", zegt Van Loo.
Sterke man
Hij hoopt dat zijn boek ook de grote groep fans van Napoleon Bonaparte bereikt. Zoals de mensen die er genoegen in scheppen om de slag bij Waterloo na te spelen.
"Die Napoleonfreaks moeten toch ook weten dat ze meespelen in de heropvoering van wat een afschuwelijk drama is geweest", zegt Van Loo. "Laten we hopen dat er niet het soort chaos ontstaat waarin zo'n sterke man naar voren treedt. Nooit meer Napoleon. Hij is een gedroomd onderwerp voor een boek, maar niet voor de werkelijkheid."
Bron: http://nos.nl/artikel/722770-napoleon-verraadde-de-revolutie.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
18-11-2014
Ook oude Egyptenaren kregen ziekteverlof en zorg
Wetenschappers hebben de botten van arbeiders die de piramides van Egypte bouwden onderzocht. De resten laten zien dat de arbeiders hard werkten, maar ook profiteerden van het oudste gedocumenteerde, door een overheid bedacht gezondheidszorgplan.
De onderzoekers bogen zich over resten die op begraafplaatsen in een Egyptisch dorpje – dat nu aangeduid wordt als Deir el-Medina – werden teruggevonden. Het gaat om arbeiders die tussen 1292 en 1077 voor Christus werkten aan de beroemde piramides van Egypte.
Osteologie
Tussen 1922 en 1951 vonden al opgravingen plaats in Deir el-Medina. Maar de lichamen van de arbeiders werden in die periode amper bestudeerd. De osteologie – een wetenschappelijk vakgebied dat botten bestudeert – stond nog in de kinderschoenen en wetenschappers lieten de stoffelijke resten van de arbeiders dan ook links liggen. Vandaag de dag kunnen we – met behulp van allerlei moderne technieken – op basis van de botten veel afleiden over het leven dat deze mensen leidden. Onderzoekers kunnen bijvoorbeeld achterhalen aan welke ziektes mensen leden, op welke leeftijd mensen stierven, enzovoort.
GEZONDHEIDSZORG
Deze arbeiders bouwden in opdracht van hun farao een piramide. En daar stond wat tegenover. Ze kregen betaald en konden – bij ziekte of letsel – gezondheidszorg krijgen. Uit documenten weten we bijvoorbeeld dat ze in een soort kliniek hun gezondheid gratis konden laten controleren en betaald verlof kregen bij ziekte.
Zorg en stress
Wetenschappers hebben zich nu over de botten van de arbeiders gebogen en die vertellen hun eigen verhaal dat in veel gevallen keurig overeenkomt met de tienduizenden documenten die de inwoners van het dorpje – onder meer rekeningen, persoonlijke brieven, gebeden, enzovoort op klei, steen en papyrus – achterlieten. Zo getuigen de botten bijvoorbeeld van de gezondheidszorg (zie kader) die de arbeiders genoten. Tegelijkertijd laten ze ook overduidelijk sporen van stress en hard werken zien. Zo troffen de onderzoekers een mummie aan die leed aan osteomyelitis, een infectie aan de botten. De man had overduidelijk doorgewerkt terwijl deze infectie in zijn lichaam huis hield. “De resten suggereren dat hij doorwerkte terwijl de infectie zich ontwikkelde,” vertelt onderzoeker Anne Austin. “In plaats van vrij te nemen ging hij – om welke reden dan ook, door.” Uit documenten weten we dat de arbeiders recht hadden op betaald ziekteverlof. Maar deze resten suggereren dat sommige mannen zich desalniettemin gedwongen voelden om ook bij ziekte door te werken, misschien wel om de impliciete verplichting die ze tegenover de staat – waar ze zoveel aan te danken hadden – hadden, na te kunnen komen.
Lange reis
Niet alleen het werk viel de arbeiders zwaar. Ook de reis van Deir el-Medina naar de Vallei der Koningen moeten we niet onderschatten, aldus de onderzoekers. Vandaag de dag moet men voor die reis ongeveer duizend treden betreden. En dat ging de arbeiders duizenden jaren geleden ook niet in de koude kleren zitten. Met name de enkels en knieën van de arbeiders waren er doorgaans slecht aan toe. Slechter dan die van arbeiders die in andere dorpen woonden.
Voor elkaar zorgen
Ook stuitten de onderzoekers op bewijs dat niet alleen de staat voor deze arbeiders zorgden. De arbeiders zorgden ook voor elkaar. Zo troffen de onderzoekers de resten van een man aan die op negentien- of twintigjarige leeftijd overleed en geboren werd met een rechterbeen dat hij amper kon gebruiken (mogelijk door toedoen van polio). “Om in de koninklijke tombes te kunnen werken, moest hij klimmen,” vertelt Austin. De botten van de jongeman getuigen echter niet van vele klimpartijen of een hard leven. “Dat suggereert dat hij, doordat hij de belangrijkste rol in deze samenleving niet kon vervullen, een andere rol in deze samenleving heeft gevonden.”
Eén van de belangrijkste conclusies die we op basis van dit eerste grootschalige onderzoek naar de lichamen van de arbeiders van Deir el-Medina kunnen trekken, is dat het leven van de Egyptenaren in sommige opzichten niet zo heel anders was dan dat van de moderne westerlingen. “Hoe meer ik over Egypte leer, hoe meer ik denk dat de Egyptische samenleving op de moderne Amerikaanse samenleving lijkt. Dingen die we beschouwen als moderne omstandigheden – zoals gezondheidszorg en stakingen – zien we ook heel ver in het verleden al terug.”
(scientias.nl)
Ook oude Egyptenaren kregen ziekteverlof en zorg
Wetenschappers hebben de botten van arbeiders die de piramides van Egypte bouwden onderzocht. De resten laten zien dat de arbeiders hard werkten, maar ook profiteerden van het oudste gedocumenteerde, door een overheid bedacht gezondheidszorgplan.
De onderzoekers bogen zich over resten die op begraafplaatsen in een Egyptisch dorpje – dat nu aangeduid wordt als Deir el-Medina – werden teruggevonden. Het gaat om arbeiders die tussen 1292 en 1077 voor Christus werkten aan de beroemde piramides van Egypte.
Osteologie
Tussen 1922 en 1951 vonden al opgravingen plaats in Deir el-Medina. Maar de lichamen van de arbeiders werden in die periode amper bestudeerd. De osteologie – een wetenschappelijk vakgebied dat botten bestudeert – stond nog in de kinderschoenen en wetenschappers lieten de stoffelijke resten van de arbeiders dan ook links liggen. Vandaag de dag kunnen we – met behulp van allerlei moderne technieken – op basis van de botten veel afleiden over het leven dat deze mensen leidden. Onderzoekers kunnen bijvoorbeeld achterhalen aan welke ziektes mensen leden, op welke leeftijd mensen stierven, enzovoort.
GEZONDHEIDSZORG
Deze arbeiders bouwden in opdracht van hun farao een piramide. En daar stond wat tegenover. Ze kregen betaald en konden – bij ziekte of letsel – gezondheidszorg krijgen. Uit documenten weten we bijvoorbeeld dat ze in een soort kliniek hun gezondheid gratis konden laten controleren en betaald verlof kregen bij ziekte.
Zorg en stress
Wetenschappers hebben zich nu over de botten van de arbeiders gebogen en die vertellen hun eigen verhaal dat in veel gevallen keurig overeenkomt met de tienduizenden documenten die de inwoners van het dorpje – onder meer rekeningen, persoonlijke brieven, gebeden, enzovoort op klei, steen en papyrus – achterlieten. Zo getuigen de botten bijvoorbeeld van de gezondheidszorg (zie kader) die de arbeiders genoten. Tegelijkertijd laten ze ook overduidelijk sporen van stress en hard werken zien. Zo troffen de onderzoekers een mummie aan die leed aan osteomyelitis, een infectie aan de botten. De man had overduidelijk doorgewerkt terwijl deze infectie in zijn lichaam huis hield. “De resten suggereren dat hij doorwerkte terwijl de infectie zich ontwikkelde,” vertelt onderzoeker Anne Austin. “In plaats van vrij te nemen ging hij – om welke reden dan ook, door.” Uit documenten weten we dat de arbeiders recht hadden op betaald ziekteverlof. Maar deze resten suggereren dat sommige mannen zich desalniettemin gedwongen voelden om ook bij ziekte door te werken, misschien wel om de impliciete verplichting die ze tegenover de staat – waar ze zoveel aan te danken hadden – hadden, na te kunnen komen.
Lange reis
Niet alleen het werk viel de arbeiders zwaar. Ook de reis van Deir el-Medina naar de Vallei der Koningen moeten we niet onderschatten, aldus de onderzoekers. Vandaag de dag moet men voor die reis ongeveer duizend treden betreden. En dat ging de arbeiders duizenden jaren geleden ook niet in de koude kleren zitten. Met name de enkels en knieën van de arbeiders waren er doorgaans slecht aan toe. Slechter dan die van arbeiders die in andere dorpen woonden.
Voor elkaar zorgen
Ook stuitten de onderzoekers op bewijs dat niet alleen de staat voor deze arbeiders zorgden. De arbeiders zorgden ook voor elkaar. Zo troffen de onderzoekers de resten van een man aan die op negentien- of twintigjarige leeftijd overleed en geboren werd met een rechterbeen dat hij amper kon gebruiken (mogelijk door toedoen van polio). “Om in de koninklijke tombes te kunnen werken, moest hij klimmen,” vertelt Austin. De botten van de jongeman getuigen echter niet van vele klimpartijen of een hard leven. “Dat suggereert dat hij, doordat hij de belangrijkste rol in deze samenleving niet kon vervullen, een andere rol in deze samenleving heeft gevonden.”
Eén van de belangrijkste conclusies die we op basis van dit eerste grootschalige onderzoek naar de lichamen van de arbeiders van Deir el-Medina kunnen trekken, is dat het leven van de Egyptenaren in sommige opzichten niet zo heel anders was dan dat van de moderne westerlingen. “Hoe meer ik over Egypte leer, hoe meer ik denk dat de Egyptische samenleving op de moderne Amerikaanse samenleving lijkt. Dingen die we beschouwen als moderne omstandigheden – zoals gezondheidszorg en stakingen – zien we ook heel ver in het verleden al terug.”
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-11-2014
Vincent van Gogh vermoord’
De Nederlandse schilder Vincent van Gogh heeft geen zelfmoord gepleegd, maar is vermoord. Dat zegt een beroemde patholoog-anatoom. Deze Vincent Di Maio heeft in de Verenigde Staten veel roemruchte zaken oplost en werd geïnterviewd door het blad Vanity Fair. Daarin vertelde hij dat Van Gogh naar zijn mening is vermoord.
Vincent van Gogh pleegde op 37-jarige leeftijd zelfmoord, zo luidt de officiële geschiedenis. Met een revolver zou hij zichzelf in de borst hebben geschoten. Maar die revolver werd nooit gevonden en het is zelfs niet duidelijk waar het schot is gelost. Bovendien, zegt Di Maio, kan een mens zichzelf niet in de borst schieten op de plek waar Van Gogh een schotwond had.
De theorie dat de schilder niet zijn eigen leven heeft genomen, is er al langer. Twee biografen die vorig jaar een boek over Van Gogh publiceerden zijn er ook van overtuigd dat de schilder door een ander is gedood. Er is ook geen afscheidsbrief gevonden, noch waren er schotresten op de handen van de schilder te vinden.
Wie heeft het dan wel gedaan? De twee biografen verdenken de toen 16-jarige jongen Rene Secretan. Hij was met zijn ouders in de buurt op vakantie. Hij had Van Gogh al eerder gepest door een slang in zijn schilderkist te doen en hem op straat uit te schelden. Wellicht is een handgemeen met de jongen uit de hand gelopen.
(Faqt.nl)
Vincent van Gogh vermoord’
De Nederlandse schilder Vincent van Gogh heeft geen zelfmoord gepleegd, maar is vermoord. Dat zegt een beroemde patholoog-anatoom. Deze Vincent Di Maio heeft in de Verenigde Staten veel roemruchte zaken oplost en werd geïnterviewd door het blad Vanity Fair. Daarin vertelde hij dat Van Gogh naar zijn mening is vermoord.
Vincent van Gogh pleegde op 37-jarige leeftijd zelfmoord, zo luidt de officiële geschiedenis. Met een revolver zou hij zichzelf in de borst hebben geschoten. Maar die revolver werd nooit gevonden en het is zelfs niet duidelijk waar het schot is gelost. Bovendien, zegt Di Maio, kan een mens zichzelf niet in de borst schieten op de plek waar Van Gogh een schotwond had.
De theorie dat de schilder niet zijn eigen leven heeft genomen, is er al langer. Twee biografen die vorig jaar een boek over Van Gogh publiceerden zijn er ook van overtuigd dat de schilder door een ander is gedood. Er is ook geen afscheidsbrief gevonden, noch waren er schotresten op de handen van de schilder te vinden.
Wie heeft het dan wel gedaan? De twee biografen verdenken de toen 16-jarige jongen Rene Secretan. Hij was met zijn ouders in de buurt op vakantie. Hij had Van Gogh al eerder gepest door een slang in zijn schilderkist te doen en hem op straat uit te schelden. Wellicht is een handgemeen met de jongen uit de hand gelopen.
(Faqt.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bart van der Loo was een paar dagen geleden bij DWDD, daar waren ze het boek aan het besprekenquote:Op dinsdag 18 november 2014 23:17 schreef Cobra4 het volgende:
"Napoleon verraadde de revolutie"
dinsdag 18 nov 2014, 15:03 (Update: 18-11-14, 22:10)
Door verslaggever Jeroen Wielaert
Hij heeft ruim drie miljoen doden op zijn geweten, maar wordt nog altijd vereerd: Napoleon Bonaparte. Volgend jaar is het 200 jaar geleden dat hij bij Waterloo zijn laatste en beroemdste nederlaag leed.
De meedogenloze dictator revancheerde zich na zijn dood in 1821 in de memoires die hij als balling op Sint-Helena schreef. Het is een meesterlijk staaltje geschiedvervalsing, zegt de Belgische schrijver Bart van Loo. Vandaag verschijnt zijn omvangrijke boek Napoleon, de schaduw van de revolutie.
Van Loo: "Wat hij niet met het zwaard heeft kunnen doen - Europa veroveren, Frankrijk veroveren - doet hij met de pen. Daarom werd hij na zijn dood nog meer vereerd dan tijdens zijn leven."
Sterk merk
Bart van Loo (1973) heeft in 2011 ook in Nederland grote bekendheid gekregen als schrijver van de Frankrijk-trilogie over reizen, eten en vrijen. Het boek over Napoleon had hij naar eigen zeggen al twintig jaar in zich.
Nog altijd is Napoleon een sterk merk. Er zijn tal van Napoleon-producten in de handel: snoep, drank, games. Het definitieve einde van zijn regime zal volgend jaar ruimschoots worden herdacht met veel eerbetoon, ondanks de bloedige terreur van zijn bewind. Die paradox is één van de rode draden in het boek van Van Loo.
"Er wordt nog steeds met grote loftuitingen over hem gesproken, zeker in Frankrijk", zegt Van Loo. Napoleon hervormde Frankrijk op administratief, politiek en staatkundig vlak met zijn Code Civil, een nieuw burgerlijk wetboek. "Als hij in 1804 was gestorven zou hij een soort George Washington zijn geworden, een Vader des Vaderlands. Maar alles wat daarna is gekomen, is natuurlijk gruwelijk." Honderdduizenden militairen vonden de dood bij de veldtocht naar Rusland.
Van Loo: "Hij heeft de revolutie verraden. De heraut van die revolutie wordt een imperialistische rover. Die Code Civil gebruikt men nog altijd om die schanddaden weg te stoppen."
Geschiedvervalsing
Napoleon vergoelijkte zijn daden bij het schrijven van zijn herinneringen. Daarin toonde hij zich weer de uitgekiende propagandastrateeg. "Na zijn dood deelt hij zijn sterkste slag uit", zegt Van Loo. "Hij dicteerde zijn versie van de feiten aan vier volgelingen. In die memoires schildert hij zichzelf plots af als de grote man van de vrijheid, de gelijkheid en de broederschap. De man die de revolutie gered heeft. Het is een groot stuk geschiedvervalsing."
In Frankrijk groeide het verlangen naar een heerser, omdat de nieuwe leiders ernstig tekortschoten. Het was een manipulatie van de geschiedenis die tot de dag van vandaag doorwerkt. "Ik vind dat de meest tot de verbeelding sprekende overwinning van Napoleon, meer dan de slag bij Austerlitz", zegt Van Loo.
Sterke man
Hij hoopt dat zijn boek ook de grote groep fans van Napoleon Bonaparte bereikt. Zoals de mensen die er genoegen in scheppen om de slag bij Waterloo na te spelen.
"Die Napoleonfreaks moeten toch ook weten dat ze meespelen in de heropvoering van wat een afschuwelijk drama is geweest", zegt Van Loo. "Laten we hopen dat er niet het soort chaos ontstaat waarin zo'n sterke man naar voren treedt. Nooit meer Napoleon. Hij is een gedroomd onderwerp voor een boek, maar niet voor de werkelijkheid."
Bron: http://nos.nl/artikel/722770-napoleon-verraadde-de-revolutie.html
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/324475
(Vanaf 19:00 min)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:
[..]
Bart van der Loo was een paar dagen geleden bij DWDD, daar waren ze het boek aan het bespreken
http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/324475
(Vanaf 19:00 min)
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
http://www.nationalgeogra(...)nssylvanische-saksenquote:De laatste zwaluwen: Transsylvanische Saksen
Middeleeuwse dorpen en steden als Sibiu (boven) kleuren het landschap van Transsylvanië. Dat de eerste bewoners uit de Nederlanden afkomstig waren, is vrijwel onbekend.
wow, dat wist ik niet, interessant artikelquote:
[..]
http://www.nationalgeogra(...)nssylvanische-saksen
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
24-11-2014
Zeldzaam prehistorisch voorwerp gevonden in Sint-Katelijne-Waver
Op het terrein van de gemeentelijke basisschool Dijkstein in Sint-Katelijne-Waver is onlangs een opmerkelijke prehistorische vondst gedaan. Dat meldt het gemeentebestuur vandaag. Het zou gaan om een silexsteen uit het paleolithicum die door neanderthalers tot gebruiksvoorwerp werd gemaakt. Onderzoekers van de KU Leuven schatten de ouderdom ervan op 35.000 à 45.000 jaar.
De vondst gebeurde door een vrijwilliger die aardappelen aan het rooien was in de educatieve tuin van de school. De man merkte plots een eigenaardige steen op, waarvan de randen met zorg scherper gemaakt waren. "Hij bezorgde de steen aan de schooldirecteur", zegt schepen van Cultuur Ronny Slootmans. "Die ging er op zijn beurt mee naar de gemeentelijke cultuurdienst en via de erfgoedraad namen we contact op met de KU Leuven."
De onderzoeksgroep archeologie van de KU Leuven onderzocht de steen uitvoerig en kwam tot de conclusie dat het om een zogenaamde Vachon-spits uit het midden-paleolithicum gaat. Het artefact zou neanderthaler-technologie zijn. "Vondsten van neanderthalers zijn uitermate zeldzaam in Vlaanderen en dus erg belangrijk", aldus Slootmans. "In onze regio is dit de allereerste vondst van de homo neanderthalensis."
Volgens de archeologen leende de plek aan de Maanhoevebeek zich goed voor een potentiële nederzetting van neanderthalers.
(HLN)
Zeldzaam prehistorisch voorwerp gevonden in Sint-Katelijne-Waver
Op het terrein van de gemeentelijke basisschool Dijkstein in Sint-Katelijne-Waver is onlangs een opmerkelijke prehistorische vondst gedaan. Dat meldt het gemeentebestuur vandaag. Het zou gaan om een silexsteen uit het paleolithicum die door neanderthalers tot gebruiksvoorwerp werd gemaakt. Onderzoekers van de KU Leuven schatten de ouderdom ervan op 35.000 à 45.000 jaar.
De vondst gebeurde door een vrijwilliger die aardappelen aan het rooien was in de educatieve tuin van de school. De man merkte plots een eigenaardige steen op, waarvan de randen met zorg scherper gemaakt waren. "Hij bezorgde de steen aan de schooldirecteur", zegt schepen van Cultuur Ronny Slootmans. "Die ging er op zijn beurt mee naar de gemeentelijke cultuurdienst en via de erfgoedraad namen we contact op met de KU Leuven."
De onderzoeksgroep archeologie van de KU Leuven onderzocht de steen uitvoerig en kwam tot de conclusie dat het om een zogenaamde Vachon-spits uit het midden-paleolithicum gaat. Het artefact zou neanderthaler-technologie zijn. "Vondsten van neanderthalers zijn uitermate zeldzaam in Vlaanderen en dus erg belangrijk", aldus Slootmans. "In onze regio is dit de allereerste vondst van de homo neanderthalensis."
Volgens de archeologen leende de plek aan de Maanhoevebeek zich goed voor een potentiële nederzetting van neanderthalers.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
