Depressie & Angst #111

quote:

Op woensdag 10 september 2014 01:35 schreef Fylax het volgende:

[..]

Maar hij heeft nu toch geen alcohol op of wel?

Ga er maar van uit van wel.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 01:39 schreef Fylax het volgende:

[..]

Oh oke

En als je wat jonger bent 12/20 jaar en morgenvroeg naar school/stage/werk moet ga dan maar eens naar je mandje toe. Want door onregelmatig te slapen of juist steevast te weinig te slapen kan je op langere termijn slaapstoornissen ontwikkelen.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 01:48 schreef Fylax het volgende:

[..]

Ja nja ik ben al gewend om laat te slapen.

Niet goed. No-no.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 01:48 schreef Fylax het volgende:

[..]

Ja nja ik ben al gewend om laat te slapen.

Dat is echt niet handig. Kun je niet proberen om jezelf te trainen met het op tijd slapen?

quote:

Op woensdag 10 september 2014 00:37 schreef Elvi het volgende:

[..]

Zelfs de receptionisten zeggen dat de psychologen toch niet kijken naar de terugbelverzoeken. Het is een bekend probleem en ze doen er niks mee

Via de website een klacht indienen? Heb dat wel eens gedaan, en toen deden ze wel wat.

Mbt slaapproblemen, ze geven wel eens een lage dosis anti depressiva met de bijwerking dat je er slaperig van wordt. Dat is niet zo verslavend als slaappillen. Goede psychiater zoeken?

Ik had gisteravond een soort angst aanval. Ik was opeens helemaal gestresst voor mijn laser ontharing vandaag. Ik was heel erg bang dat ik vandaag weer in huilen zou uitbarsten vanwege de stress, omdat dat weleens eerder gebeurd is. Uiteindelijk heb ik een 2e pil olanzapine genomen en ik ben daarna maar in bed gaan liggen. Dat hielp en ik ben daarna rustig in slaap gevallen.
Toen ik vanmorgen wakker werd voelde het toch niet helemaal goed, en heb ik afgebeld.

De afspraak was namelijk verplaatst naar half 9. En dat is voor mij eigenlijk te vroeg omdat ik als ik me dan nog moet klaarmaken, ik idioot vroeg moet opstaan en dat voor mij niet te doen is met m'n nachtritme. Dus dan zou ik heel erg stressen of ik wel op tijd klaar ben en dan zou ik uiteindelijk ook niet goed tegen die pijn kunnen omdat ik zo gestresst ben. En om nou voor de tweede keer de behandeling op de helft af te breken vind ik zonde. Ik krijg namelijk maar een beperkt aantal behandelingen vergoed, dus dan vind ik het zinloos om dat te verspillen aan een halve behandeling. Ook omdat ze gewoon de volledige behandeling in rekening brengen.

[ Bericht 43% gewijzigd door AdoraBelle op 10-09-2014 10:46:43 ]

quote:

Op woensdag 10 september 2014 00:32 schreef Ayumu_Yamazaki_Chie_Mari het volgende:

[..]

Meerderen. Lang verhaal drie personen welke mij heel dichtbij stonden. Heb daar een van gevonden en een ander is gestorven in mijn bijzijn. Daarnaast nog een iemand gevonden en zie zijn zoontje nog weleens. Daarnaast nog twee persoon gevonden welke een poging tot hadden gedaan. In 2010 is het toen misgegaan met mijzelf en heb een lange weg afgelegd naar nu langzaam een herstel. Mijn huidige relatie heeft in het begin van de relatie er over nagedacht om uit het leven te stappen. En heb met veel moeite dat tot een goed einde weten te brengen ondanks alles ben ik nog bij de persoon. Heb overigens van een persoon jarenlang ontkent wat er nu exact gebeurd was en hoe alles in elkaar stak.

Oh
Dan snap ik wel dat zo'n documentaire erg confronterend is. Sterkte

quote:

Op woensdag 10 september 2014 01:18 schreef Outpost76 het volgende:

[..]

Ik ken het probleem...

Psych kan me niet helpen, dokter kan me niet helpen... Ik drink tegenwoordig bier om te kunnen slapen...

Ok ik hou rekening met de hoeveelheid. Moet ik werken morgen koop ik er minder dan wanneer ik vrij ben de volgende dag. Zo zorg ik er voor dat ik de volgende dag nog wel kan opstaan. Goed is het niet maar het is wel de enige manier om te kunnen slapen aangezien de GGZ en prive Psychs me niet konden helpen... Ik ben inm dood en dood moe aangezien mijn lichaam niet kan uitrusten maar anders slapen is geen optie meer. Ja ik ben inm alco... En hoe willen ze me nu helpen? Juist ik moet cold turkey. Ik mag geen alcohol meer voor de rest van mn leven....

Ik kan je dit vertellen... Dat gaat voorlopig niet gebeuren. Hoe the fuck moet ik slapen als psychs me niet eens helpen kunnen...

Want? Wat is er geprobeerd, wat hebben ze gezegd?

quote:

Op woensdag 10 september 2014 10:30 schreef zomertje het volgende:

[..]

Via de website een klacht indienen? Heb dat wel eens gedaan, en toen deden ze wel wat.

Mbt slaapproblemen, ze geven wel eens een lage dosis anti depressiva met de bijwerking dat je er slaperig van wordt. Dat is niet zo verslavend als slaappillen. Goede psychiater zoeken?

Klopt, ik slik sinds een paar maanden mirtazapine omdat benzo's nooit werken bij mij en ik ben er echt heel blij mee.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 10:41 schreef AdoraBelle het volgende:
Ik had gisteravond een soort angst aanval. Ik was opeens helemaal gestresst voor mijn laser ontharing vandaag. Ik was heel erg bang dat ik vandaag weer in huilen zou uitbarsten vanwege de stress, omdat dat weleens eerder gebeurd is. Uiteindelijk heb ik een 2e pil olanzapine genomen en ik ben daarna maar in bed gaan liggen. Dat hielp en ik ben daarna rustig in slaap gevallen.
Toen ik vanmorgen wakker werd voelde het toch niet helemaal goed, en heb ik afgebeld.

De afspraak was namelijk verplaatst naar half 9. En dat is voor mij eigenlijk te vroeg omdat ik als ik me dan nog moet klaarmaken, ik idioot vroeg moet opstaan en dat voor mij niet te doen is met m'n nachtritme. Dus dan zou ik heel erg stressen of ik wel op tijd klaar ben en dan zou ik uiteindelijk ook niet goed tegen die pijn kunnen omdat ik zo gestresst ben. En om nou voor de tweede keer de behandeling op de helft af te breken vind ik zonde. Ik krijg namelijk maar een beperkt aantal behandelingen vergoed, dus dan vind ik het zinloos om dat te verspillen aan een halve behandeling. Ook omdat ze gewoon de volledige behandeling in rekening brengen.

Het lijkt me een goede beslissing dat je hebt afgebeld. Heb je al een nieuwe afspraak gemaakt?
Waarom zorgt dat laseren trouwens voor zoveel stress? Geen twijfel neem ik aan?

Als ik mijn wekker niet zet slaap ik elke nacht 12 uur of zelfs langer... als ik mijn wekker wel zet ben ik te moe om eruit te komen. Blijkbaar heb ik het nodig. Mijn nieuwe oppasadres kost me wel heel veel energie, misschien komt het daardoor.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 12:09 schreef kuolema het volgende:
Als ik mijn wekker niet zet slaap ik elke nacht 12 uur of zelfs langer... als ik mijn wekker wel zet ben ik te moe om eruit te komen. Blijkbaar heb ik het nodig. Mijn nieuwe oppasadres kost me wel heel veel energie, misschien komt het daardoor.

Heb je ooit wel eens stilgestaan bij het idee dat je wellicht richting een burnout oid aan het gaan bent? Want het lijkt mij dat jouw leven, heel wat van je vergt.

quote:

Op dinsdag 9 september 2014 16:49 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zolang je ermee bezig bent, heb je het in elk geval nog niet verwerkt. Het wegstoppen is natuurlijk niet goed voor je verwerking (inkoppertje) maar goed, ik maak me daar zelf ook schuldig aan, zeker als ik op bepaalde momenten teveel aan mn hoofd heb (wat bij mij vrij snel is).

En mooi dat je je ervan bewust bent dat je het wsl had weggestopt ipv verwerkt. Dat verwerken gaat altijd tijd (en moeite) overheen, maar zeker als je voor de rest -eigenlijk- gewoon lekker gaat, zou ik er gelijk aan beginnen (aan het verwerken bedoel ik ).

Heb je daar trouwens hulp bij (nodig) ?

Het gaat voor de rest ook niet lekker nee. Kan mezelf echter goed voor de gek houden. Op mijn elfde was ik voor het eerst depressief (met existentiële crisis), achteraf bezien. Af en aan, op mijn bek gaan en weer opkrabbelen, alleen maar verkeerde keuzes gemaakt en de verkeerde mensen in mijn leven verwelkomd, op basis van negatief zelfvertrouwen. Afgelopen winter kwam ik weer in de ziektewet, nadat ik mijn opleiding (laatste kans wmb) moest staken en een maand vóór ik mijn baan door botte-bijl-reorganisatie kwijt zou raken. Omdat ik altijd de schuld heb geïnternaliseerd, kon ik mezelf uiteindelijk altijd weer een schop onder mijn reet verkopen en het weer proberen. Toen ik net in de ziektewet zat werd ik echter zomaar mishandeld en is er iets geknakt, lijkt het. Alles wat ooit gebeurd is, achtervolgt me overal en al zie ik nu wel dat het echt niet allemaal mijn schuld was, eerder een sneeuwbal-effect, ik kan het mezelf niet vergeven. Het overspoelt me, letterlijk alsof ik verdrink, waar ik dan ook regelmatig nachtmerries over heb.

'k Heb dus hulp gezocht. Mijn vertrouwen in de hulpverlening, of eerder, mensen in het algemeen, is echter nihil. Dacht ik een lieve psychologe gevonden te hebben, durft ze het niet aan omdat ze bang is dat ik over het randje ga. Ze wil me doorverwijzen naar het GGz. Daar heb ik óók slechte ervaringen mee, en de wachttijd is 15-20 weken, dus neig alweer naar zelf sleutelen.

Zelfmedicatie, uiteraard. Als ik aangeschoten ben, is het tenminste even stil in de bovenkamer, en krijg ik vaak nog wat uit mijn handen, maar ik ben wat zelfdestructief nu en een beetje bang voor impulsieve acties. Dus ik probeer het bij een jointje te houden.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 13:20 schreef Evienne het volgende:

[..]

Het gaat voor de rest ook niet lekker nee. Kan mezelf echter goed voor de gek houden. Op mijn elfde was ik voor het eerst depressief (met existentiële crisis), achteraf bezien. Af en aan, op mijn bek gaan en weer opkrabbelen, alleen maar verkeerde keuzes gemaakt en de verkeerde mensen in mijn leven verwelkomd, op basis van negatief zelfvertrouwen. Afgelopen winter kwam ik weer in de ziektewet, nadat ik mijn opleiding (laatste kans wmb) moest staken en een maand vóór ik mijn baan door botte-bijl-reorganisatie kwijt zou raken. Omdat ik altijd de schuld heb geïnternaliseerd, kon ik mezelf uiteindelijk altijd weer een schop onder mijn reet verkopen en het weer proberen. Toen ik net in de ziektewet zat werd ik echter zomaar mishandeld en is er iets geknakt, lijkt het. Alles wat ooit gebeurd is, achtervolgt me overal en al zie ik nu wel dat het echt niet allemaal mijn schuld was, eerder een sneeuwbal-effect, ik kan het mezelf niet vergeven. Het overspoelt me, letterlijk alsof ik verdrink, waar ik dan ook regelmatig nachtmerries over heb.

'k Heb dus hulp gezocht. Mijn vertrouwen in de hulpverlening, of eerder, mensen in het algemeen, is echter nihil. Dacht ik een lieve psychologe gevonden te hebben, durft ze het niet aan omdat ze bang is dat ik over het randje ga. Ze wil me doorverwijzen naar het GGz. Daar heb ik óók slechte ervaringen mee, en de wachttijd is 15-20 weken, dus neig alweer naar zelf sleutelen.

Zelfmedicatie, uiteraard. Als ik aangeschoten ben, is het tenminste even stil in de bovenkamer, en krijg ik vaak nog wat uit mijn handen, maar ik ben wat zelfdestructief nu en een beetje bang voor impulsieve acties. Dus ik probeer het bij een jointje te houden.

Pfoeh, zwaar wel om te lezen. Ik herken het wel, klinkt alsof je alleen maar aan het -over-leven bent ipv aan het leven.
Ik zou in jouw geval gewoon die wachttijd bij de GGZ afwachten en voor de rest verder ploeteren (niet dat je kwa afwachten veel keus hebt, maar toch).
Ik ken die wachttijden, heb ze al gehad van meer dan een half jaar, it sucks.
Ik denk dat ik mede door die wachttijden heb geleerd mezelf bezig te houden. Ik heb dat gedaan door te drinken/blowen en door veel te gamen. Heb ook een tijdje heel veel gefietst maar dat was echt wacko.

Alles leek als een slechte film zonder licht aan het eind van de tunnel, maar ik bleef doorvechten (voor mn gevoel tegen beter weten in, eigenlijk omdat ik misschien toch niks beters te doen had en niet graag om hulp vraag).

Wat dat vertrouwen in de hulpverlening betreft, deels terecht, maar hulpverlening is een pad van de lange adem. Wacht die wachttijden af en houd ondertussen (zo goed en zo kwaad als het kan) jezelf bezig. Als je je niet had aangemeld voor de GGZ had je evengoed nog moeten wachten, maar dan had je gegarandeerd op 1 ding minder gewacht wat jou wellicht op de lange termijn goed had kunnen helpen.

Ik weet, it sucks (de GGZ), maar wat zijn je alternatieven? Drank/wiet heeft mij uiteindelijk ook niet echt verder geholpen, het was ook een vorm van escape. Ik kon dan eeeventjes redelijk normaal/stabiel/"mezelf" zijn zeg maar. Maar ja, na een uurtje of wat is het alweer uitgewerkt..en dan?

Heb je al met je HA gesproken? (misschien dat het zijn/haar idee was om naar de GGZ te gaan, maar dat word me niet duidelijk uit je verhaal. Of ik heb het gemist, kan ook)
Tegenwoordig gebruik ik liever kalmeringsmiddelen (al vind ik een borrel zo nu en dan nog steeds lekker hoor ) en in de loop van de tijd had ik ze steeds minder nodig.

Zelf sleutelen is eigenlijk iets wat ik zelfs parallel heb gedaan aan de GGZ, vind het zonde van mn tijd om te lanterfanteren. Zelfs als ik achter de pc zit, ben ik altijd wel met -iets- bezig (tv kijken vind ik zo nutteloos).

quote:

Op woensdag 10 september 2014 12:06 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het lijkt me een goede beslissing dat je hebt afgebeld. Heb je al een nieuwe afspraak gemaakt?
Waarom zorgt dat laseren trouwens voor zoveel stress? Geen twijfel neem ik aan?

Ja, ik heb meteen een nieuwe afspraak gemaakt. Al was dat wel lastig want ze konden alleen om 8 uur 's morgens. Ik ben geen ochtendmens, dus zo vroeg sta ik niet eens op. En dan heb ik ook nog tijd nodig om me klaar te maken, dus zo vroeg zag ik niet zitten. Nu kan ik er 1 oktober terecht om 11 uur.
Oh en nee, ik twijfel niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door AdoraBelle op 10-09-2014 16:21:59 ]

Ik schrik eigenlijk wel van alle verhalen die ik hier over de GGZ lees.. Persoonlijk word ik ook geholpen door de GGZ en van de vijf behandelaren die ik heb is er eentje waarbij ik absoluut geen klik heb (en gelukkig is dat de hoofdbehandelaar en zie ik haar bijna nooit, ze heeft me EMDR gegeven en verder bemoeid ze zich er niet mee waar ik bij mij), maar over de andere vier ben ik erg tevreden. Al ga ik me door de verhalen wel afvragen of ze me daadwerkelijk goed helpen of dat ik te weinig eis. Zou het niet beter kunnen en sneller gaan dan het nu gaat? Anderzijds vind ik het altijd wel erg heftig, maar heb ik wel het idee dat het me op de rails helpt...

Ik hoop wel dat jullie net zo tevreden kunnen worden over de hulp als ik ben.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 13:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je ooit wel eens stilgestaan bij het idee dat je wellicht richting een burnout oid aan het gaan bent? Want het lijkt mij dat jouw leven, heel wat van je vergt.

Ik weet dat ik niet zoveel kan hebben, maar ik heb genoeg dagen waarop ik nergens heen hoef en dan kan ik bijkomen. Ik kan moeilijk niets gaan doen, heb geld nodig en zal in de toekomst ook veel activiteiten moeten gaan ondernemen.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 13:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Pfoeh, zwaar wel om te lezen. Ik herken het wel, klinkt alsof je alleen maar aan het -over-leven bent ipv aan het leven.
Ik zou in jouw geval gewoon die wachttijd bij de GGZ afwachten en voor de rest verder ploeteren (niet dat je kwa afwachten veel keus hebt, maar toch).
Ik ken die wachttijden, heb ze al gehad van meer dan een half jaar, it sucks.
Ik denk dat ik mede door die wachttijden heb geleerd mezelf bezig te houden. Ik heb dat gedaan door te drinken/blowen en door veel te gamen. Heb ook een tijdje heel veel gefietst maar dat was echt wacko.

Alles leek als een slechte film zonder licht aan het eind van de tunnel, maar ik bleef doorvechten (voor mn gevoel tegen beter weten in, eigenlijk omdat ik misschien toch niks beters te doen had en niet graag om hulp vraag).

Wat dat vertrouwen in de hulpverlening betreft, deels terecht, maar hulpverlening is een pad van de lange adem. Wacht die wachttijden af en houd ondertussen (zo goed en zo kwaad als het kan) jezelf bezig. Als je je niet had aangemeld voor de GGZ had je evengoed nog moeten wachten, maar dan had je gegarandeerd op 1 ding minder gewacht wat jou wellicht op de lange termijn goed had kunnen helpen.

Ik weet, it sucks (de GGZ), maar wat zijn je alternatieven? Drank/wiet heeft mij uiteindelijk ook niet echt verder geholpen, het was ook een vorm van escape. Ik kon dan eeeventjes redelijk normaal/stabiel/"mezelf" zijn zeg maar. Maar ja, na een uurtje of wat is het alweer uitgewerkt..en dan?

Heb je al met je HA gesproken? (misschien dat het zijn/haar idee was om naar de GGZ te gaan, maar dat word me niet duidelijk uit je verhaal. Of ik heb het gemist, kan ook)
Tegenwoordig gebruik ik liever kalmeringsmiddelen (al vind ik een borrel zo nu en dan nog steeds lekker hoor ) en in de loop van de tijd had ik ze steeds minder nodig.

Zelf sleutelen is eigenlijk iets wat ik zelfs parallel heb gedaan aan de GGZ, vind het zonde van mn tijd om te lanterfanteren. Zelfs als ik achter de pc zit, ben ik altijd wel met -iets- bezig (tv kijken vind ik zo nutteloos).

Wat lief dat je zo uitgebreid reageert. Dat doet me echt goed want ik voel me een beetje verloren.

Het is inderdaad overleven, en de analogie met een slechte film heb ik ook vaker getrokken. Een 3.1 op Imdb voor de moeite. Slechte films komen vaak voort uit goede boeken, dus ik dacht het, ter verwerking en afleiding, op papier te zetten, maar daar zit nogal een blokkade. Als het op papier staat, kan ik het voor mezelf ook niet meer ontkennen. Bang dat iemand het per ongeluk leest. Mijn vriend bijvoorbeeld. Ik zou hem zo graag in vertrouwen nemen, want hij vindt het verschrikkelijk om te zien dat het zo slecht met me gaat. Maar als hij zou weten wat er allemaal gebeurd is, zou hij net zo min van mij houden als ik.

Andere afleiding dan. Ik dacht aan iets creatiefs en heb wat op het oog, maar durf het geld niet uit te geven. Daar zit ik al weken over te dubben.

Het GGz is inderdaad bij gebrek aan beter. De vorige keer kreeg ik al tijdens mijn intakegesprekken een andere behandelaar. Het is gewoon zo'n groot apparaat. Natuurlijk gaat daar regelmatig wat mis. Ik wacht het gewoon af, inderdaad. En dan zie ik wel hoe het loopt. Het zal ook heel vaak goed gaan (zoals AdoraBelle al zegt) maar over die goeie ervaringen hoor en lees je niet zo vaak.

Morgen bel ik de huisarts want ik kan zo niet nog een half jaar verder. Ik moet in ieder geval slapen, en eten. Ooit heb ik seroquel gehad, dat gaf wat rust en veel eetlust.

Ben je nu nog onder behandeling, behalve medicatie? Welke behandeling heeft jou het beste verder geholpen?

Sorry voor de ego-posts maar het zit me echt even hoog na zo'n vreselijke nacht.

[ Bericht 4% gewijzigd door Evienne op 10-09-2014 16:47:05 ]

quote:

Op woensdag 10 september 2014 14:53 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik weet dat ik niet zoveel kan hebben, maar ik heb genoeg dagen waarop ik nergens heen hoef en dan kan ik bijkomen. Ik kan moeilijk niets gaan doen, heb geld nodig en zal in de toekomst ook veel activiteiten moeten gaan ondernemen.

Nouja ik weet uit ervaring dat je niks te doen kunt hebben, maar die constante ellende in je hoofd vreet toch alle energie op..

Zo, de studie is weer begonnen. Het is allemaal nog wel even wennen, maar de spanning van de eerste dag is weg. Ik had echt verwacht dat ik nerveuzer zou zijn en dit is daarom een enorme opluchting. Wel merk ik dat ik mijn vermogen voor orde in chaos scheppen (in mijn hoofd) compleet kwijt ben haha. De gedachte aan verschillende dingen moeten doen doet me al in de stress schieten, maar gelukkig leer ik hier nu mee om te gaan d.m.v. goed plannen. Als ik dingen maar opschrijf, dan is er orde en is het rustig.

Soms kriebelt het nog wel een beetje. Houd ik wel tijd over voor mezelf met al deze dingen te doen? Wat kan ik er nog bij hebben? Maar het is veel minder dan eerst. Mijn vertrouwen groeit stukje bij beetje en dat is lekker. Ik ben toch een stuk slimmer geworden en met mijn nieuwe tools kan ik het leven steeds meer met vertrouwen tegemoet. Eerst studie, dan kijken of vrienden en eventueel een meisje er weer bij kunnen. Maar alles op zijn tijd. Ben al blij dat ik weer vertrouwen begin te krijgen in mijn kunnen, al heel wat haha.

Ohja en Elvii en MK gefeliciteerd! Ik vermoedde al dat ik tijdens de meet af en toe handje vasthouden spotte.

quote:

Op woensdag 10 september 2014 16:38 schreef duracellkonijntje het volgende:
Zo, de studie is weer begonnen. Het is allemaal nog wel even wennen, maar de spanning van de eerste dag is weg. Ik had echt verwacht dat ik nerveuzer zou zijn en dit is daarom een enorme opluchting. Wel merk ik dat ik mijn vermogen voor orde in chaos scheppen (in mijn hoofd) compleet kwijt ben haha. De gedachte aan verschillende dingen moeten doen doet me al in de stress schieten, maar gelukkig leer ik hier nu mee om te gaan d.m.v. goed plannen. Als ik dingen maar opschrijf, dan is er orde en is het rustig.

Soms kriebelt het nog wel een beetje. Houd ik wel tijd over voor mezelf met al deze dingen te doen? Wat kan ik er nog bij hebben? Maar het is veel minder dan eerst. Mijn vertrouwen groeit stukje bij beetje en dat is lekker. Ik ben toch een stuk slimmer geworden en met mijn nieuwe tools kan ik het leven steeds meer met vertrouwen tegemoet. Eerst studie, dan kijken of vrienden en eventueel een meisje er weer bij kunnen. Maar alles op zijn tijd. Ben al blij dat ik weer vertrouwen begin te krijgen in mijn kunnen, al heel wat haha.

Ohja en Elvii en MK gefeliciteerd! Ik vermoedde al dat ik tijdens de meet af en toe handje vasthouden spotte.

Klinkt goed zeg

Dat chaoshoofd ken ik wel ja, die heb ik nu ook ff

quote:

Op woensdag 10 september 2014 17:28 schreef zomertje het volgende:

[..]

Klinkt goed zeg

Dat chaoshoofd ken ik wel ja, die heb ik nu ook ff

Haha, zo'n positieve spiraal is ook wel weer lekker.

Chaotisch op dit moment?

Voor iedereen trouwens, vond dit een erg interessant filmpje. Zeker het kijken waard:

quote:

Op woensdag 10 september 2014 15:07 schreef Evienne het volgende:

[..]

Wat lief dat je zo uitgebreid reageert. Dat doet me echt goed want ik voel me een beetje verloren.

Het is inderdaad overleven, en de analogie met een slechte film heb ik ook vaker getrokken. Een 3.1 op Imdb voor de moeite. Slechte films komen vaak voort uit goede boeken, dus ik dacht het, ter verwerking en afleiding, op papier te zetten, maar daar zit nogal een blokkade. Als het op papier staat, kan ik het voor mezelf ook niet meer ontkennen. Bang dat iemand het per ongeluk leest. Mijn vriend bijvoorbeeld. Ik zou hem zo graag in vertrouwen nemen, want hij vindt het verschrikkelijk om te zien dat het zo slecht met me gaat. Maar als hij zou weten wat er allemaal gebeurd is, zou hij net zo min van mij houden als ik.

Dat laatste weet je niet (maar misschien dat jij dat beter weet maar evengoed heeft hij jou maar te accepteren zoals je bent ). Zelf heb ik een paar jaar een dagboek bijgehouden. Op lege A4tjes, dan had ik altijd wat leegs voor me en werd ik niet afgeleid door de pendoordruk op de andere zijde.

Dat dagboek heb ik nog, tis een heel dik pak geworden (ik schat zo dik als een vinger lang is) en heb het maar 1 keer iemand laten lezen (toen schreef ik ook nog maar 2 a 3 weken dus zoveel stond er nog niet in. Had wel indruk gemaakt).

Kun je het niet in een geldkistje bewaren oid? Zodat ongenode gasten het niet "per ongeluk" kunnen lezen (zoals een te nieuwsgierige moeder) .

quote:

Andere afleiding dan. Ik dacht aan iets creatiefs en heb wat op het oog, maar durf het geld niet uit te geven. Daar zit ik al weken over te dubben.

Het GGz is inderdaad bij gebrek aan beter. De vorige keer kreeg ik al tijdens mijn intakegesprekken een andere behandelaar. Het is gewoon zo'n groot apparaat. Natuurlijk gaat daar regelmatig wat mis. Ik wacht het gewoon af, inderdaad. En dan zie ik wel hoe het loopt. Het zal ook heel vaak goed gaan (zoals AdoraBelle al zegt) maar over die goeie ervaringen hoor en lees je niet zo vaak.

Morgen bel ik de huisarts want ik kan zo niet nog een half jaar verder. Ik moet in ieder geval slapen, en eten. Ooit heb ik seroquel gehad, dat gaf wat rust en veel eetlust.

Wat ik kwa hobbies ben gaan doen waren allemaal dingen die niks kostten (of echt peanuts), zo hoef ik me w.b. het financiële plaatje geen zorgen te maken over de voortzetting van mn hobbies

Zelf waren uiteindelijk mijn ervaringen wel goed, al is er vooral in het begin veel mis gegaan. Maar ik heb volgehouden omdat ik nergens anders meer heen kon en op de oude manier door blijven gaan was voor mij geen optie meer (omdat ik mn oude ik helemaal zat was).

Ik zou zeggen: Blijf vooral -wel- zelf sleutelen, maar als je begeleiding eenmaal op gang komt, bespreek dat dan met hun en absorbeer hun feedback...maar (en hier vergissen veel mensen zich in die hulp zoeken) uiteindelijk moet je het allemaal zelf doen.

quote:

Ben je nu nog onder behandeling, behalve medicatie? Welke behandeling heeft jou het beste verder geholpen?

Sorry voor de ego-posts maar het zit me echt even hoog na zo'n vreselijke nacht.

Ik ben nu nog steeds onder behandeling, een vrij intensieve ook omdat ik zoveel terugvallen heb gehad in het verleden. Mijn behandeling richt zich tegenwoordig op het behouden van stabiliteit en ingrijpen wanneer dat nodig is. En ik krijg ook praktische ondersteuning.

Ik heb zeg maar best wel veel prijzen gewonnen in de DSM-loterij

.

Vroeger had ik me mn leven heel anders voorgesteld. School afmaken (dat is dan nog wel gelukt, maar de tering ), universiteit, baan, huis, vrouw, hele mikmak...maar het liep anders dan ik wou, -heel- anders! Maar soms is het leven zo. Soms ben je niet sterk genoeg om daar tegenin te gaan, maar wel slim genoeg om het op een alternatieve manier er vrede mee te krijgen

Yep, het gaat zoals het gaat. Daar kan je je druk om maken, maar daar help je niemand mee. Dat is alleen maar zelfroof van kwaliteit van leven.

Hier gaat het zo goed dat het slecht gaat ofzo. Hoop ik. Iets met mijn gloednieuwe eigen zelfste serotonine aanmaken waardoor ik word ge over dosist en er ziek van ben, denkt men, dus waarschijnlijk gaan we een poging medicijn afbouwen doen. Is goed.... ofzo