OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis.
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #18...
In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #18...
Laatste 2 posts.
quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 10:16 schreef Malteser het volgende:
Ik merk dat ik niet teveel wil 'zeuren'. Ook hier eigenlijk niet. Maar het heeft er misschien toch iets meer ingehakt dan ik dacht. Misschien ook wel door de combinatie huwelijk, huwelijksreis, Opa op sterven, zwanger, Opa overleden, miskraam. En dat in die volgorde binnen 4 weken....
Ook kamp ik met irrationele gedachten die ik nergens durf te delen omdat men dat toch vast heel erg stom vindt of raar of gek of wat dan ook.
Dat komt ook omdat ik me in een 'achter de rug en weer door' omgeving bevind en zelf eigenlijk ook een beetje die mentaliteit heb ontwikkeld de afgelopen jaren. Heb al zo veel meegemaakt in mijn leven en nu is mijn leven op de rit en stabiel en merk ik dat ik meesterlijk goed ben in alles bagatelliseren. Dat was jarenlang mijn overlevingsstrategie en is nu eigenlijk een way of life geworden. Niet te lang tobben, doorgaan.
En nu kom ik mezelf tegen. En kan ik mijn verdriet dus niet kwijt, omdat iedereen in mijn omgeving die mentaliteit heeft en het niet begrijpt dat ik nu ineens wel heel verdrietig ben zo nu en dan.
Misschien ook wel gevalletje oud zeer. Er komt een hele hoop boven wat ik geloof ik nooit verwerkt heb.
quote:
Ja maar lieve Malteser, je moet jezelf niet wegcijferen. Zet jezelf, juist nu, op een eerste plek!
Er is zoveel gebeurd in hele korte tijd. Dat moet landen, een plekje krijgen en beseffen dat het niet zomaar is zoals je gehoopt had.
Ik herken zoveel van wat je zegt in mijzelf. Niet anderen lastig willen vallen, de schijn ophouden dat het goed gaat, bagatelliseren etc etc. Maar geloof me, daarmee wordt het niet beter helaas
Ik krijg van veel kanten veel begeleiding, gelukkig. Door andere omstandigheden. Maar met de vroeggeboorte van mijn dochtertje erbij kan ik dat wel bespreekbaar maken en benoemen en er wat mee doen door aan mijzelf als eerste te willen denken. Nu nog ook echt aan mijzelf als eerste denken!
Mocht je een keer willen spuien, willen kletsen oid, PM staat open. Mijn deur ook!
Och lieve malteser, je zeurt niet. 
Ik herken het wel, zo ben ik ook. Met mij ging het altijd wel goed, nee hoor, Niks aan de hand! Een psycholoog prikte daar nog niet doorheen.
En hier ook, teveel gebeurd.
Oom ziek-zwanger-miskraam-zwanger-oom dood-missed abortion-curettage.
Ik merk dat ik de dood van mijn oom niet goed heb kunnen verwerken want toen kwam de missed abortion al.
Ik herken het wel, zo ben ik ook. Met mij ging het altijd wel goed, nee hoor, Niks aan de hand! Een psycholoog prikte daar nog niet doorheen.
En hier ook, teveel gebeurd.
Oom ziek-zwanger-miskraam-zwanger-oom dood-missed abortion-curettage.
Ik merk dat ik de dood van mijn oom niet goed heb kunnen verwerken want toen kwam de missed abortion al.
Jullie zijn lief. Dankjewel. Jullie beschrijven precies wat ik bedoel, herkenning hier dus. Voor de buitenwereld ben ik weer de vrolijke Malteser, zoals altijd. Van binnen rommelt het.
Er spookt veel door mijn hoofd, gedachten, vragen. Soms irrationeel.
Ik zou nu 14 weken en 4 dagen zwanger zijn.
Als het goed was gegaan waren we ons dit weekend vast weer gaan oriënteren op kinderkamers.
Waarom stopte het hartje ineens bij 10 weken met kloppen?
Ik raak vast nooit meer zwanger.
Een volgende zwangerschap zal weer zo eindigen.
Wat heb ik verkeerd gedaan waardoor het hartje stopte?
Ik had het vooraf kunnen weten dat het mis zou gaan. Alles gaat bij mij altijd over grote hobbels.
Dat is maar een kleine selectie. Om gek van te worden. En niemand om het mee te delen. Man ervaart alles heel anders. Hij is wel lief voor me maar voelt het niet zoals ik het voel.
En niemand tot last willen zijn, dat gevoel heb ik zo sterk. Altijd bij alles.
Er spookt veel door mijn hoofd, gedachten, vragen. Soms irrationeel.
Ik zou nu 14 weken en 4 dagen zwanger zijn.
Als het goed was gegaan waren we ons dit weekend vast weer gaan oriënteren op kinderkamers.
Waarom stopte het hartje ineens bij 10 weken met kloppen?
Ik raak vast nooit meer zwanger.
Een volgende zwangerschap zal weer zo eindigen.
Wat heb ik verkeerd gedaan waardoor het hartje stopte?
Ik had het vooraf kunnen weten dat het mis zou gaan. Alles gaat bij mij altijd over grote hobbels.
Dat is maar een kleine selectie. Om gek van te worden. En niemand om het mee te delen. Man ervaart alles heel anders. Hij is wel lief voor me maar voelt het niet zoals ik het voel.
En niemand tot last willen zijn, dat gevoel heb ik zo sterk. Altijd bij alles.
Alles wat je beschrijft spookt ook door mijn hoofd, Malteser. Maar ik moet mezelf dat echt verbieden omdat ik anders in een paniekaanval met hyperventilatie terecht kom.
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
Malteser, ik kan je niet vanuit persoonlijke ervaring verzachtende woorden geven en ookal kon ik dat wel, dan zou het nog niets helpen... Is het misschien een optie/idee om dit met je huisarts te bespreken? Misschien raad hij/zij wel een therapie aan dat misschien helpt. Dat je er wel over kan en mag praten zonder het gevoel te hebben dat je jezelf weg moet cijferen?
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ik heb wel een goede vriendin maar ook haar wil ik daarmee niet teveel belasten. Ook zij is van het type 'achter de rug en doorgaan'. Ik weet dat ik mezelf erdoor in de weg zit, dat ik voor anderen aan het denken ben wat de belasting betreft. Want als vriendin bij mij zou komen, bied ik haar altijd mijn schouder. Al is het 100 keer. Maar zodra het om mezelf gaat, voelt dat anders.quote:Op vrijdag 29 augustus 2014 13:40 schreef Cygne het volgende:
Alles wat je beschrijft spookt ook door mijn hoofd, Malteser. Maar ik moet mezelf dat echt verbieden omdat ik anders in een paniekaanval met hyperventilatie terecht kom.
En niemand tot last willen zijn heb ik ook. Maar dat is nergens voor nodig. Ik krijg regelmatige een berichtje van vriendinnen, mijn zus en zelfs van mijn tante en neefje die net hun vader en man hebben verloren. Omdat ze ook willen weten hoe het met ons gaat.
Mijn schoonvader zei t wel mooi toen hij en mijn schoonmoeder hier waren na de curettage. Toen ik me weer eens groot voor aan t doen was. Dat we al namen hadden en dat het heeft geleefd. En dat we dat best mogen erkennen. Dat deed me best veel.
Je moet ook verder maar je bent ook aan het rouwen en daar moet je doorheen nu. Daarna kun je het wel een plekje geven, maar geef jezelf de tijd.
Heb je iemand waar je er wel echt goed over kan praten? Een hele goede vriendin of zo?
Toevallig ben ik een tijd terug bij de huisarts geweest om te kijken of ik ergens hulp kon krijgen om wat dingen uit mijn verleden op een rij te krijgen. Dat was nog voordat dit alles speelde. Ik heb inmiddels dus hulp maar dat zit nog in de opbouw-fase. Ik hoop daar in de toekomst wel veel aan te hebben. Uiteraard is zij nu ook op de hoogte van de miskraam. Dus ook daar kan naar gekeken worden.quote:
Malteser, ik kan je niet vanuit persoonlijke ervaring verzachtende woorden geven en ookal kon ik dat wel, dan zou het nog niets helpen... Is het misschien een optie/idee om dit met je huisarts te bespreken? Misschien raad hij/zij wel een therapie aan dat misschien helpt. Dat je er wel over kan en mag praten zonder het gevoel te hebben dat je jezelf weg moet cijferen?
Voor jezelf kiezen is ook belangrijk.
Daarbij is het geen zwaktebod, maar juist sterk dat je een keuze maakt voor jezelf te gaan.
Misschien ligt het ook wel gewoon aan mij. Ik laat maar weinig mensen heel dichtbij komen, ik laat maar weinig mensen toe. Iedereen mag bij mij aankloppen en doet dat ook. Ik weet veel van anderen maar er zijn maar weinig mensen die mij goed kennen. Of ja, ècht goed kennen. Misschien wel alleen mijn man...
Ik heb helaas geen tijd om goed te reageren dit weekend, maar ik vind het fijn te lezen dat je iig al hulp hebt om het verleden aan te pakken en vanuit daar straks weer een goede basis voor je toekomst te kunnen hebben!
Het is niet makkelijk mensen dichtbij te laten komen. Maar zodra je ze kunt vertrouwen komt het goed, echt waar. Vertrouwen moet groeien en voor vertrouwen moet je er ook zelf voor open staan om je emotie te durven laten zien.
Mensen kennen mijn verhaal maar mijn emotie niet. En aan dat stukje ben ik nu aan het werken want het geeft de ander zoveel meer inzicht in hoe jij je daadwerkelijk voelt en kunnen dan ook juist rekening met jou houden!
Ik probeer vanaf de zijlijn dit weekend mee te lezen als er hier geschreven wordt, maar weet niet of ik echt kan reageren.
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Het is niet makkelijk mensen dichtbij te laten komen. Maar zodra je ze kunt vertrouwen komt het goed, echt waar. Vertrouwen moet groeien en voor vertrouwen moet je er ook zelf voor open staan om je emotie te durven laten zien.
Mensen kennen mijn verhaal maar mijn emotie niet. En aan dat stukje ben ik nu aan het werken want het geeft de ander zoveel meer inzicht in hoe jij je daadwerkelijk voelt en kunnen dan ook juist rekening met jou houden!
Ik probeer vanaf de zijlijn dit weekend mee te lezen als er hier geschreven wordt, maar weet niet of ik echt kan reageren.
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Ik zou er toch met die vriendin over proberen te praten. Zij is er vast ook voor jou. En het is moeilijk dat stukje muur te laten zakken, dat weet ik heus.
Lingue, fijn weekend! Hopelijk kan je er echt van genieten!
Cygne, ik hou het in gedachte. En de muur is inderdaad heel erg hoog....
Cygne, ik hou het in gedachte. En de muur is inderdaad heel erg hoog....
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op. 
Mijn schoonmoeder.
Mijn schoonmoeder.
Ik kom je even een dikke e-knuffel gevenquote:
mn date komt het hele weekend hierheen. Doodeng vind ik het. Gewoon omdat ik nog een stuk bij mijzelf heb liggen, mijn dochtertje, wat echt van mij is. En ik het lastig vind om ook verder te gaan, want dat zat niet in mijn planning... Iemand toelaten terwijl er nog veel verdriet is, is lastig. Maar ik hoop vooralsnog dat ik er wel optimaal van kan genieten. Want ik wil mijzelf ook niet iets leuks ontnemen. Hij weet wat er heeft gespeeld, maar kent de tijdslijn (nog) niet.
Born to Lose, but Built to Win.
Wat fijn!quote:
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op.
Mijn schoonmoeder.
Lingue ondanks dat het lastig is wil ik je toch veel plezier wensen met je date.
Heel fijn Cygne, zo'n schoonmoeder.quote:
Ik heb net een half uur tegen mijn schoonmoeder aan lopen lullen over de mk en curettage terwijl zij luisterde. Dat lucht best op.
Mijn schoonmoeder.
Lieve lingue, hoe was je date?
Vanmiddag was de kraamvisite. En het was zo fijn. Of ik kleine F. wilde vasthouden? En de fles geven? Uiteindelijk heb ik hem weer teruggeven toen we naar huis gingen. En dat was oké. Twee uur heb ik met hem mogen knuffelen en ik heb er zo van genoten. Zo lief ook van mijn neef en zijn vriendin. Dat ze me die tijd gunden met hún pasgeboren kindje. Dat gaf zoveel troost.
En kleine F. ook. Lekker rustig bij me liggen, toen mopperen want honger. Tijdens het drinken van de fles stopte hij even, keek me aan, lachte naar me en dronk weer verder. Het was vast een lachstuip maar boeiend. Daarna legde ik hem tegen mijn schouder en is hij weer in slaap gevallen.
Vriendin van neef was bezorgd. Of ik het niet te moeilijk zou vinden. En was zo blij dat ik wat troost vond in het kroelen van haar zoon.
We hebben gepraat over de mk maar ook over hun traject tot zwanger worden. Het was echt heel fijn.
En ik ben ook best een beetje trots op mezelf dat ik er van kón genieten. En ooit.. Hebben wij vast ook zo'n lief kindje.
Daarna gingen we even naar een tante. Hadden het over n nichtje dat me een WhatsApp gestuurd dat ze een foto van mij op fb stom vond. Gewoon een foto van man en mij en onze honden. Volgens die tante moest ik daar maar begrip voor hebben want nichtje had t zo moeilijk. Met het feit dat ze twee jonge kinderen kort na elkaar had gekregen. (2 x in 1 x raak, probleemloze zwangerschappen). En dat zal best. Dat ze t daar zwaar mee heeft. Maar wat zou ik graag met haar ruilen.
Vanmiddag was de kraamvisite. En het was zo fijn. Of ik kleine F. wilde vasthouden? En de fles geven? Uiteindelijk heb ik hem weer teruggeven toen we naar huis gingen. En dat was oké. Twee uur heb ik met hem mogen knuffelen en ik heb er zo van genoten. Zo lief ook van mijn neef en zijn vriendin. Dat ze me die tijd gunden met hún pasgeboren kindje. Dat gaf zoveel troost.
En kleine F. ook. Lekker rustig bij me liggen, toen mopperen want honger. Tijdens het drinken van de fles stopte hij even, keek me aan, lachte naar me en dronk weer verder.
Het was vast een lachstuip maar boeiend. Daarna legde ik hem tegen mijn schouder en is hij weer in slaap gevallen. Vriendin van neef was bezorgd. Of ik het niet te moeilijk zou vinden. En was zo blij dat ik wat troost vond in het kroelen van haar zoon.
We hebben gepraat over de mk maar ook over hun traject tot zwanger worden. Het was echt heel fijn.
En ik ben ook best een beetje trots op mezelf dat ik er van kón genieten. En ooit.. Hebben wij vast ook zo'n lief kindje.
Daarna gingen we even naar een tante. Hadden het over n nichtje dat me een WhatsApp gestuurd dat ze een foto van mij op fb stom vond. Gewoon een foto van man en mij en onze honden. Volgens die tante moest ik daar maar begrip voor hebben want nichtje had t zo moeilijk. Met het feit dat ze twee jonge kinderen kort na elkaar had gekregen. (2 x in 1 x raak, probleemloze zwangerschappen). En dat zal best. Dat ze t daar zwaar mee heeft. Maar wat zou ik graag met haar ruilen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat fijn dat je zo hebt kunnen genieten Cygne! En dat je die mogelijkheid ook hebt gekregen. Die confrontatie heb je dan weer mooi overwonnen!
En er zijn helaas mensen die niet qua gevoel kunnen beseffen wat je doormaakt. De een is er nuchterder in dan de ander. De een weet niet hoe gewenst het was voor jullie en wat het daadwerkelijk met je doet. Hoop dat het uitspreken naar je tante toe geholpen heeft om het naast je neer te kunnen leggen.
En fijn dat je goed met schoonmoeder over je miskraam hebt kunnen praten. Dat geeft weer ruimte voor nieuwe gevoelens qua verwerking!
En er zijn helaas mensen die niet qua gevoel kunnen beseffen wat je doormaakt. De een is er nuchterder in dan de ander. De een weet niet hoe gewenst het was voor jullie en wat het daadwerkelijk met je doet. Hoop dat het uitspreken naar je tante toe geholpen heeft om het naast je neer te kunnen leggen.
En fijn dat je goed met schoonmoeder over je miskraam hebt kunnen praten. Dat geeft weer ruimte voor nieuwe gevoelens qua verwerking!
quote:
[..]
Ik kom je even een dikke e-knuffel geven
quote:
[..]
Wat fijn!
Lingue ondanks dat het lastig is wil ik je toch veel plezier wensen met je date.
Bedankt voor jullie lieve reactiesquote:
Ik ook lingue!
En mijn schoonmoeder is echt lief. Niet bemoeizuchtig maar wel betrokken.
ik heb een heel fijn weekend gehad. Niet zorgeloos, maar wel erg fijn. Time will tell what will happen, maar we hebben allebei onze zorgen en gevoelens uit kunnen spreken. En ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik wel erg kwetsbaar ben momenteel, maar dat snapte hij (gelukkig) wel.
Het is wel heel raar om vlindertjes te voelen terwijl ik ook verdrietig ben, alsof het niet zou mogen.
Cygne: Fijn dat je de kraamvisite zo hebt kunnen en mogen ervaren en dat neef en vriendin zo begripvol waren. Knap hoor!
Lingue: Goed om te horen dat je weekend fijn was. En knap dat jullie zo gesproken hebben over zorgen en gevoelens. Gewoon niks overhaasten, laat het maar gebeuren. En vlinders voelen terwijl je ook verdrietig bent, ik snap de verwarring. En het mag wel! Maar dat het dubbel voelt, is heel begrijpelijk.
Maar lieve Lingue, door nu weer vlinders te voelen, doe je jouw dochtertje geen tekort. Jij mag je ook weer gelukkig gaan voelen en je draagt jouw meisje altijd bij je in jouw hart! No matter what!
Lingue: Goed om te horen dat je weekend fijn was. En knap dat jullie zo gesproken hebben over zorgen en gevoelens. Gewoon niks overhaasten, laat het maar gebeuren. En vlinders voelen terwijl je ook verdrietig bent, ik snap de verwarring. En het mag wel! Maar dat het dubbel voelt, is heel begrijpelijk.
Maar lieve Lingue, door nu weer vlinders te voelen, doe je jouw dochtertje geen tekort. Jij mag je ook weer gelukkig gaan voelen en je draagt jouw meisje altijd bij je in jouw hart! No matter what!
ik snap heel goed dat dat raar voelt voor je, maar dat je zo iets verschrikkelijks hebt meegemaakt en nog in zit, nog verdriet van hebt - wat altijd blijft natuurlijk, dat verdriet - wil niet zeggen dat je nergens meer blij om mag zijn. Je hebt recht om door te gaan, en zelfs om in de toekomst weer zwanger te mogen worden, en als dat goed gaat, mag je daar echt wel blij mee zijn. Laat die vlindertjes rustig groeien en fladderen. er is plaats voor beide, toch?quote:
[..]
[..]
[..]
Bedankt voor jullie lieve reacties
ik heb een heel fijn weekend gehad. Niet zorgeloos, maar wel erg fijn. Time will tell what will happen, maar we hebben allebei onze zorgen en gevoelens uit kunnen spreken. En ik heb heel eerlijk aangegeven dat ik wel erg kwetsbaar ben momenteel, maar dat snapte hij (gelukkig) wel.
Het is wel heel raar om vlindertjes te voelen terwijl ik ook verdrietig ben, alsof het niet zou mogen.
Jouw dochtertje, als ze dit moest weten, je doet haar niks te kort. ze is en blijft van jou. En je vergeet haar echt nooit meer.
Born to Lose, but Built to Win.
Weer een beetje moeilijk hier gisteren bloedafname voor onderzoek en nu ben ik bang dat er wat mis met mij is, dat er nooit een kindje komt. Daar word ik verdrietig van.
Gisteren ben ik ongesteld geworden. Fijn dat mijn lijf t weer doet. Maar nu moet ik beslissingen nemen. Ga ik verder of niet? Wat als ik dit nog een keer mee moet maken? Hoe ga ik een nieuwe zwangerschap handelen, kan ik dat wel aan?
Volgende week is de uitgerekende datum van de eerste mk. Dat maakt me heel verdrietig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 18-09-2014 13:40:36 (domme spelfout) ]
Gisteren ben ik ongesteld geworden. Fijn dat mijn lijf t weer doet. Maar nu moet ik beslissingen nemen. Ga ik verder of niet? Wat als ik dit nog een keer mee moet maken? Hoe ga ik een nieuwe zwangerschap handelen, kan ik dat wel aan?
Volgende week is de uitgerekende datum van de eerste mk. Dat maakt me heel verdrietig.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cygne op 18-09-2014 13:40:36 (domme spelfout) ]
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |