Er is iets waar ik inmiddels meer dan eens discussies over heb gehad met mensen en waardoor ik een beetje aan mezelf ga twijfelen. Het zit namelijk zo: ik wil absoluut geen relatie en ik heb nog minder een kinderwens. Dat ik geen kinderwens heb, wordt nog wel begrepen door mensen die me goed kennen (ik weet zeker dat ik een heel slechte moeder zou zijn, ik heb zelf bepaald geen goed voorbeeld gehad, en daarnaast wil ik niet mijn leven willen aanpassen aan een kind).
Alleen over het punt relaties krijg ik altijd te horen dat het vanzelf wel komt. Mijn weerstand tegenover relaties is groot, ik moet er niet aan denken. Nu ik vrijgezel ben, ben ik gelukkiger dan ooit en ik begrijp echt niet waarom mensen relaties willen. Ik wil vrij zijn, ongebonden, niet heel mijn persoonlijkheid en leven te hoeven veranderen omwille iemand. In relaties ben ik altijd doodongelukkig en daarna tijden bezig mezelf weer te ontdekken, ik haat seks; dus waarom zou ik mezelf kwellen.
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn? Of waarom is het ongezond om zo in het leven te staan, zeker omdat ik denk gelukkig te zijn.
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Je bent een ander geen verantwoording schuldig en in een relatie gaan omdat anderen dat van je verwachten zal jou en de andere persoon alleen maar ongelukkig maken.
In een goede relatie ben je dat ookquote:Op vrijdag 29 augustus 2014 08:36 schreef ChildoftheStars het volgende:
Ik wil vrij zijn, ongebonden, niet heel mijn persoonlijkheid en leven te hoeven veranderen omwille iemand.
Maar daar ga je niet achter komen tot je er klaar voor bent, wat je nu duidelijk niet bent
Je hebt te veel bagage die je eerst op zult moeten lossen
Tot die tijd leef je niet naar je volle potentieel. Waarom los je niet eerst je 'shit' op, sowieso, en bekijk je dan het hele relatie gebeuren opnieuw?
Je leven zal er alleen maar beter van worden als je aan jezelf werkt (ik heb wat meer topics van je gezien)
In mijn relatie (ik heb ook flink wat bagage) voel ik mij nooit beperkt of alsof ik mij moet veranderen. Mijn lief voelt dat ook niet. Onze relatie is misschien ook niet super traditioneel (en dat zie je van buiten niet) maar het werkt voor ons. We zijn er allebei heel gelukkig mee.
Ik zou ook absoluut niet in het type relatie willen zitten wat jij beschrijft, in mijn ogen is dat geen goede relatie
Misschien zijn de goedbedoelde opmerkingen uit je omgeving een signaal dat zij wel zien dat je er nu niet klaar voor bent, maar zouden ze je toewensen dat je goed genoeg in je vel zat zodat een leuke relatie een verrijking zou kunnen zijn.
Fijn om te lezen dat je een goede relatie hebt en dat klinkt inderdaad zoals het moet zijnquote:Op vrijdag 29 augustus 2014 08:53 schreef rhubarbje het volgende:
[..]
In een goede relatie ben je dat ook
Maar daar ga je niet achter komen tot je er klaar voor bent, wat je nu duidelijk niet bent
Je hebt te veel bagage die je eerst op zult moeten lossen
Tot die tijd leef je niet naar je volle potentieel. Waarom los je niet eerst je 'shit' op, sowieso, en bekijk je dan het hele relatie gebeuren opnieuw?
Je leven zal er alleen maar beter van worden als je aan jezelf werkt (ik heb wat meer topics van je gezien)
In mijn relatie (ik heb ook flink wat bagage) voel ik mij nooit beperkt of alsof ik mij moet veranderen. Mijn lief voelt dat ook niet. Onze relatie is misschien ook niet super traditioneel (en dat zie je van buiten niet) maar het werkt voor ons. We zijn er allebei heel gelukkig mee.
Ik zou ook absoluut niet in het type relatie willen zitten wat jij beschrijft, in mijn ogen is dat geen goede relatie
en als je gelukkig bent is het goed, traditioneel is tegenwoordig geen eis meer 
Op dit moment werk ik erg hard aan mezelf en word ik daar ook goed bij geholpen. Alleen het feit dat ik momenteel zoveel hulp heb, maakt dat ik geen behoefte aan relaties heb. Op dit moment werk ik erg hard, er is veel vooruitgang, alleen sommige dingen hebben eenmaal wat meer tijd nodig (helaas).
Mocht ik ineens de ware treffen, dan zal ik er heus voor gaan. Het is niet dat ik het bewust tegen houd, alleen tot nu toe is niemand mij de moeilijkheden waard geweest. Relaties slurpen energie en hebben mij nooit goed gedaan. In theorie kun je jezelf blijven in een relatie, alleen dat heb ik nog niet meegemaakt. Bij mij is het tot nog toe erop neergekomen dat me verteld werd hoe waardeloos ik was en wat ik allemaal moest veranderen (van muzieksmaak, naar hobby's, naar persoonlijkheid) en dat wil ik niet meer.
Mijjn behandelaren denken ook dat dit zal veranderen. Ze begrijpen mijn houding en vinden deze niet erg gezond. Alleen tja... Op deze manier voel ik me veilig en gelukkig
Bedankt voor je reactie
Hoe dan ook, ik ben inmiddels ook al weer een behoorlijke tijd alleenstaand en ik kan mij ook niet meer voorstellen een relatie aan te gaan, echter, toen ik in een relatie zat dacht ik juist het tegenovergestelde. Hetzelfde geld voor mij op dit moment overigens ook voor vriendschappen en ik betrap mij er regelmatig op dat ik het gevoel heb het voor mijzelf goed te moeten praten - omdat het buiten de norm valt.
Wat je moet doen is kijken naar de mensen die het zeggen. Hoe leven ze? Wat zijn hun verwachtingspatronen en waar komen die vandaan. En waarin bij jij anders? Waar begint het verschil in denken, en hoe is dat verschil ontstaan.
Ik twijfel zelf nog wel of het niet het de angst voor een relatie is die regeert. Soms denk ik van wel, soms van niet. Kijkend naar de menselijke natuur (behoeften aan intimiteit, e.d.) lijkt het laatste meer aannemelijk. Maar dan alsnog; is het de moeite waard een x aantal jaar/decennia te vechten jegens de angst om iets te bereiken wat misschien meer geluk oplevert?
Hoe dan ook, wat mensen denken is gevoelsmatig relevant. Dat kun je enigszins relativeren door diverse perspectieven aan te nemen, maar het gevoel zal -net zoals je twijfel over jezelf t.o.v. relaties- wel blijven. Zoals bijna altijd is zelfverzekerheid de belangrijkste factor, maar die kan alleen oprecht voelen en zijn als je eerlijk tegenover jezelf bent geweest.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 29-08-2014 09:11:03 ]
Dat is inderdaad wat ik doe, al word ik soms een beetje moe van alle mensen die me vertellen dat ik echt eens een relatie moet krijgenquote:
Gewoon aangeven dat jij er (nu) geen behoefte aan hebt en dat je geniet van je vrijgezellen leven.
Je bent een ander geen verantwoording schuldig en in een relatie gaan omdat anderen dat van je verwachten zal jou en de andere persoon alleen maar ongelukkig maken.
Dank je
Gewoon doen en laten waar je je zelf prettig bij voelt. Je leeft immers voor jezelf, niet voor iemand anders.quote:
[..]
Dat is inderdaad wat ik doe, al word ik soms een beetje moe van alle mensen die me vertellen dat ik echt eens een relatie moet krijgen
Dank je
Naja... Als vrouw wordt je geacht een kinderwens te hebben en een relatie te willen. Ook al is de maatschappij tegenwoordig modernquote:
Vind het ook altijd maar raar als mensen hun mening hierover klaarhebben en dat het altijd maar vreemd is als je wat doet wat anders is dan 'normaal'. Doe gewoon lekker wat je gelukkig maakt en als je er uiteindelijk aan toe bent komt het dan wel, en misschien komt dat punt niet en dat is ook prima. Altijd maar aanhouden wat normaal is volgens de maatschappij is ook niet bepaald boeiend en maakt je vaak niet gelukkig.
gelukkig zien mijn naaste vrienden wel dat dit niet werkt, alleen nu de rest van mijn omgeving nogFuck de rest van je omgevingquote:
[..]
Naja... Als vrouw wordt je geacht een kinderwens te hebben en een relatie te willen. Ook al is de maatschappij tegenwoordig modern
Ik weet wel dat mensen in een goede relatie gelijkwaardig zijn en gelukkig met elkaar. En bij sommigen in mijn omgeving zie ik dit ook (bij een heleboel mensen ook niet), alleen dat is niet de manier waarop het mij lukt om een relatie te hebben. Tot nog toe waren ze niet gelijkwaardig en maakte ze me ongelukkig.quote:
Is je denkkader zo beperkt dat je je niet kunt voorstellen hoe een goede relatie eruit ziet? Als het voor iedereen was zoals jij beschrijft, dan had je helemaal gelijk.
Misschien zijn de goedbedoelde opmerkingen uit je omgeving een signaal dat zij wel zien dat je er nu niet klaar voor bent, maar zouden ze je toewensen dat je goed genoeg in je vel zat zodat een leuke relatie een verrijking zou kunnen zijn.
En waarschijnlijk heb je gelijk met je laatste opmerking
Maar dan is het dus eigenlijk meer een klaagbaak topic? Want je weet dat je manier van denken ingegeven word door je problematiek en waarschijnlijk zal veranderenquote:
[..]
Fijn om te lezen dat je een goede relatie hebt en dat klinkt inderdaad zoals het moet zijn
Op dit moment werk ik erg hard aan mezelf en word ik daar ook goed bij geholpen. Alleen het feit dat ik momenteel zoveel hulp heb, maakt dat ik geen behoefte aan relaties heb. Op dit moment werk ik erg hard, er is veel vooruitgang, alleen sommige dingen hebben eenmaal wat meer tijd nodig (helaas).
Mocht ik ineens de ware treffen, dan zal ik er heus voor gaan. Het is niet dat ik het bewust tegen houd, alleen tot nu toe is niemand mij de moeilijkheden waard geweest. Relaties slurpen energie en hebben mij nooit goed gedaan. In theorie kun je jezelf blijven in een relatie, alleen dat heb ik nog niet meegemaakt. Bij mij is het tot nog toe erop neergekomen dat me verteld werd hoe waardeloos ik was en wat ik allemaal moest veranderen (van muzieksmaak, naar hobby's, naar persoonlijkheid) en dat wil ik niet meer.
Mijjn behandelaren denken ook dat dit zal veranderen. Ze begrijpen mijn houding en vinden deze niet erg gezond. Alleen tja... Op deze manier voel ik me veilig en gelukkig
Bedankt voor je reactie
En nogmaals: goede relaties vreten geen energie maar geven energie
Het probleem is dat je waarschijnlijk niet echt gelukkig bent (eerder een soort van tussenfase van semi-geluk/niet ongelukkig) als dit soort dingen voortkomen uit een diepere problematiekquote:
Ik zie het probleem niet echt. Wanneer jij je gelukkig voelt zonder relatie, dan is het toch goed? En wanneer je toch weer eens verliefd wordt, dan laat je dat toch gebeuren? Gewoon lekker genieten van het leven en niet binnen keurslijven blijven hangen!
Wat betreft die kinderwens... Ik ben ook een vrouw en ik heb zeker voorlopig ook geen behoefte aan kinderen. Ik zal niet uitsluiten dat dat wellicht ooit nog verandert, maar ik weet vrij zeker dat ik ook heel gelukkig kan zijn zonder kinderen.
Voor beide dingen geldt dat je het beste woorden als 'nooit' kunt vermijden. Daar reageren mensen nogal allergisch op. Het klinkt beter als je zegt nu geen behoefte aan een relatie te hebben, omdat je zo druk met jezelf bezig bent. Over een kinderwens hoef je het helemaal niet te hebben. Lach een beetje en zeg vervolgens dat dat allemaal nog zo ver weg is.
Relaties zijn niet perse voor iedereen weggelegd, vandaar ook dat ik met de opmerking keurslijf kwam. Dat dit volgt uit de geschiedenis van TS, is in mijn ogen ook meer dan waarschijnlijk. Maar veranderen om het veranderen terwijl TS zich nu goed voelt, lijkt me geen goed idee.quote:
[..]
Het probleem is dat je waarschijnlijk niet echt gelukkig bent (eerder een soort van tussenfase van semi-geluk/niet ongelukkig) als dit soort dingen voortkomen uit een diepere problematiek
Daarnaast is iets dat niet binnen jouw of mijn wereldbeeld past, niet direct 'abnormaal', maar eerder gewoon anders.
Hier heb je denk ik wel gelijk in en ik denk dat openstaan voor wat er gebeurt vooral belangrijk is. Het is lastig om je niet uit te gaan leggen en soms nog lastiger om niet bang te zijn dat je raar bent omdat behoeftes anders liggen.quote:
Het is in deze belangrijk dat je het meegemaakt hebt. Dan weet je het in elk geval wat beter dan de mensen die hetzelfde zeggen maar het eigenlijk op niets kunnen baseren (waarvoor het veelal een argument vanuit bescherming is). Nu is het natuurlijk wel zo dat een relatie niet hetzelfde is (aanvoelt) in verschillende periodes van je leven. Wie weet zal je er later WEER aan toe zijn (en niet alleen; ''dan pas aan toe zijn'' - Dat is een nogal denigrerende opmerking; alsof jij nog iets bereiken wat de ander al ''bereikt'' heeft). Misschien ben je er nu al weer aan toe, maar weet je dat niet omdat je het logischerwijze niet meemaakt.
Hoe dan ook, ik ben inmiddels ook al weer een behoorlijke tijd alleenstaand en ik kan mij ook niet meer voorstellen een relatie aan te gaan, echter, toen ik in een relatie zat dacht ik juist het tegenovergestelde. Hetzelfde geld voor mij op dit moment overigens ook voor vriendschappen en ik betrap mij er regelmatig op dat ik het gevoel heb het voor mijzelf goed te moeten praten - omdat het buiten de norm valt.
[quote
Wat je moet doen is kijken naar de mensen die het zeggen. Hoe leven ze? Wat zijn hun verwachtingspatronen en waar komen die vandaan. En waarin bij jij anders? Waar begint het verschil in denken, en hoe is dat verschil ontstaan.
Ik twijfel zelf nog wel of het niet het de angst voor een relatie is die regeert. Soms denk ik van wel, soms van niet. Kijkend naar de menselijke natuur (behoeften aan intimiteit, e.d.) lijkt het laatste meer aannemelijk. Maar dan alsnog; is het de moeite waard een x aantal jaar/decennia te vechten jegens de angst om iets te bereiken wat misschien meer geluk oplevert? [/quote]
Ik kan prima aanwijzen waar het vandaan komt, van mijn vorige relatie heb ik soms nog steeds nachtmerries terwijl dat tweeëneenhalf jaar geleden is. Het is nu zo fijn om vrij te zijn en vooral om niet meer bang te zijn. Al mijn relaties waren slecht (en dat lag zeker niet aan de exen, ik ben moeilijk).
En als ik jouw voorbeeld zo lees, zolang jij je niet beperkt of beperkt voelt, maakt het toch niet uit en is het toch niet waard? Als je gelukkig bent is het goed. Sommige angsten moet je aangaan, maar alleen als ze je belemmeren in het leven
True...quote:Hoe dan ook, wat mensen denken is gevoelsmatig relevant. Dat kun je enigszins relativeren door diverse perspectieven aan te nemen, maar het gevoel zal -net zoals je twijfel over jezelf t.o.v. relaties- wel blijven. Zoals bijna altijd is zelfverzekerheid de belangrijkste factor, maar die kan alleen oprecht voelen en zijn als je eerlijk tegenover jezelf bent geweest.
Dank je wel!
Nee, ik klaag nu niet. Het maakt me ook onzeker en ben bang dat ik raar ben of verkeerd bezig. Ik weet niet wie er gelijk heeft.quote:
[..]
Maar dan is het dus eigenlijk meer een klaagbaak topic? Want je weet dat je manier van denken ingegeven word door je problematiek en waarschijnlijk zal veranderen
En nogmaals: goede relaties vreten geen energie maar geven energie
En dat laatste is waar
Wanneer je niet binnen de standaard norm valt zullen mensen altijd oordelen. Zelf kunnen ze geen leven voorstellen zonder relatie, dus ze kunnen zich ook niet voorstellen dat een ander gelukkig kan zijn zonder relatie, zo ook met kinderen.quote:
[..]
Nee, ik klaag nu niet. Het maakt me ook onzeker en ben bang dat ik raar ben of verkeerd bezig. Ik weet niet wie er gelijk heeft.
En dat laatste is waar
Als jij nu in een relatie zou gaan omdat het van je verwacht wordt, en dus gaat settelen met de eerste de beste die interesse toont zal jou dat niet gelukkig maken.
Ik denk dat er niks mis mee is voor jou om je op andere zaken te concentreren, en komt er ooit iemand langs met wie je wel een relatie wil dan is dat prima, komt die persoon er niet dan is het ook goed.
Zolang jij zelf gelukkig bent is het goed, het is jouw leven!
Het is misschien raar omdat het niet standaard is, maar dat maakt het niet verkeerd, en niemand heeft gelijk in deze, aangezien het iets heel persoonlijks is, ik heb een goede vriendin die al een lange tijd vrijgezel is, ze heeft dan wel een kind maar ze komt ook echt gelukkiger over zonder relatie, blijkbaar past een relatie niet bij haar en blijkbaar (nu) ook niet bij jou, je bent echt niet de enige.
Dat is inderdaad een belangrijk verschil en ik zal merken of ik daar zal komen of niet.quote:
Ik heb na mijn laatste relatie ook heel lang het gevoel gehad dat ik dat echt niet meer wilde. Ik ben nu een halfjaar verder en ik kan nu eindelijk zeggen dat ik niet weer zo'n relatie wil, in plaats van EEN relatie. Dat verschil is best belangrijk. Ik denk dat jij daar ook een beetje heen moet, en ik denk dat dat gewoon tijd gaat kosten.
We zullen zien
voorlopig ren ik nog hard weg voor elke flirt Kinderwens is bij mij een heel bewuste keuze. Ik hoop dat ik, mochten de hormonen op hol slaan, dat ik dan sterker en verstandiger ben dan de hormonen. Als ik kinderen zou krijgen zou dat een egocentrische daad zijn en ik geloof er heilig in dat je kinderen het beste moet gunnen en dat ben ik absoluut niet. De kans dat ik een kind zou mishandelen is te groot. Daarnaast is dat ook teveel vragen van een partner. Dus ik hoop echt dat ik die fout niet ga maken.quote:Wat betreft die kinderwens... Ik ben ook een vrouw en ik heb zeker voorlopig ook geen behoefte aan kinderen. Ik zal niet uitsluiten dat dat wellicht ooit nog verandert, maar ik weet vrij zeker dat ik ook heel gelukkig kan zijn zonder kinderen.
Voor beide dingen geldt dat je het beste woorden als 'nooit' kunt vermijden. Daar reageren mensen nogal allergisch op. Het klinkt beter als je zegt nu geen behoefte aan een relatie te hebben, omdat je zo druk met jezelf bezig bent. Over een kinderwens hoef je het helemaal niet te hebben. Lach een beetje en zeg vervolgens dat dat allemaal nog zo ver weg is.
En het woordje nooit gebruik in bij anderen niet
alleen het nu geen behoefte hebben aan vinden mensen vaak al raar genoegErg is het niet, mensen genoeg op deze aardbol
Ongezond hoeft het niet te zijn, zolang je maar zeker weet dat je echt prima alleen kan zijn, niet alleen nu maar ook wanneer je 85 bent.Hoezo dan? Zit er een steekje los bij je?quote:
Als ik kinderen zou krijgen zou dat een egocentrische daad zijn en ik geloof er heilig in dat je kinderen het beste moet gunnen en dat ben ik absoluut niet. De kans dat ik een kind zou mishandelen is te groot.
Als jij tevreden bent met de huidige situatie geef je dat aan als men hierover begint en verander je het onderwerp van het gesprek. Beetje sturen en zo.
Wat je zelf doet is je eigen ding... maar wat ik wel opvallend vind is dat je vervolgens zoveel waarde gaat leggen aan de bevestiging van anderen (of kennelijk doodsbang bent van 'wat anderen over je zeggen')...quote:
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn? Of waarom is het ongezond om zo in het leven te staan, zeker omdat ik denk gelukkig te zijn.
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Andere mensen zullen altijd wat kunnen zeggen... maar het is jouw eigen keuze je daar wat van aan te trekken... óf gewoon je schouders op te trekken en te antwoorden 'dat dat dan hún mening is' en je er niet zo veel van aan te trekken.
En er zitten "genoeg steekjes los" dat ik dat niet aandurf. En tja... Mensen zeggen dat het prima kan wanneer ik een zeer stabiele partner krijg, alleen wil ik niet zo afhankelijk zijn van iemand. Dus mocht ik ooit weer aan een relatie toe zijn, dan is kinderwens wel een dealbreaker
@Frag_adder: dank je wel voor je relatovatie en waar ik tegen kan als ik oud ben weet ik niet, maar dat zien we dan wel weer
Alleen omdat het gros van de mensen een relatie wilt betekend niet dat dat voor iedereen geldt. Dat geldt ook voor zaken als seks of mensen die zo eigenzinnig zijn / smetvrees dat ze gewoon niet met anderen kunnen samenwonen etc. Je zal altijd wat vreemder aangekeken worden als je afwijkt van de standaard maar als dat het ergste is. Leef je leven zoals jij eht wilt en laat je vooral niets opdringen.quote:
@Frag_adder: dank je wel voor je relatovatie en waar ik tegen kan als ik oud ben weet ik niet, maar dat zien we dan wel weer
En tja... Ik ben degene die met mezelf moet leven, dus misschien moet ik er maar gewoon aan wennen dat mensen me niet altijd begrijpen (ik begrijp even goed ook niet iedereen), zo erg is dat niet
Ach met wie is niets misquote:
Het is inderdaad handig als ik los ga laten wat anderen vinden. Op dit moment kan het me erg onzeker maken en dat ik ga twijfelen aan mezelf, dat ik bang ben dat er iets mis met me is.
En tja... Ik ben degene die met mezelf moet leven, dus misschien moet ik er maar gewoon aan wennen dat mensen me niet altijd begrijpen (ik begrijp even goed ook niet iedereen), zo erg is dat niet
we doen ons soms zo normaal mogelijk voor maar bijna niema nd is de standaard. In het ergste geval kom je er achter dat sommige vriend(inn)en jouw levenskeuze niet zo goed accepteren maar dan is de vraag, hoe goed passen wij uberhaupt bij elkaar.Laatstequote:
De haat aan seks, heeft dat met de kans op kinderen te maken of met negatieve ervaringen?
wat een negatieve instelling... er zijn ook genoeg erg goede en overtuigende gronden om geen relatie of kinderen te willen, die niet erop gebaseerd zijn dat er iets met je mis zou zijn, als je dat niet wil.quote:
En er zitten "genoeg steekjes los" dat ik dat niet aandurf.
Als je echter zelf dat al gaat stellen tegenover anderen, zullen ze ook reageren 'alsof er wat mis met je is'... dat zeg je immers zelf impliciet al, en mensen herhalen dan hooguit wat je zelf al suggereert aan problemen die je zou hebben.
(volgens mij heeft iedereen zo zijn eigen problemen, niemand is volgens mij 'perfect')
Dat is waar...quote:
[..]
Ach met wie is niets mis
De mensen die me het meeste na staan, die begrijpen mijn keuzes ook en doen er ook niet moeilijk over
en tja... Er zijn ook mensen die levenskeuzes maken waar ik niet achter zou kunnen staan...Waar maak je je dan druk om? Het enige wat je moet bedenken is of je geen spijt gaat krijgen van je keuzequote:
tja... Er zijn ook mensen die levenskeuzes maken waar ik niet achter zou kunnen staan...
Er is vaak een reden waarom mensen toch een partner willen.Dit.quote:
Klinkt als een verstandige keus. Zowel voor jou als voor een (eventuele) partner.
Als jij tevreden bent met de huidige situatie geef je dat aan als men hierover begint en verander je het onderwerp van het gesprek. Beetje sturen en zo.
Zeg gewoon dat je dat niet wilt, omdat je het zo naar je zin hebt, en daarmee klaar. Vrij simpel allemaal. Mensen die er over door blijven zeiken uit je leven verwijderen of zo weinig mogelijk mee bemoeien verder als ze niet te omzeilen zijn.
Je hebt, voor nu in ieder geval, gegronde redenen. Je bent nog zo jong. Werk lekker verder aan jezelf. Misschien blijf je bij je standpunt, of misschien kom je toch iemand tegen die je niet doodongelukkig maakt, either way, het is jouw feestje.
Er is dus geen probleem als jij/wij/ik niet vindt/vinden/vind dat dit een probleem is. Waarom bestaat dit topic dan?quote:
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn?
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Niets van aan trekken. Alle singles en volgens mij vooral vrouwen krijgen dat om hun oren geslingerd, zeker als je ergens mid/eind 20 bent. Je kunt gewoon aangeven dat je happy single bent en als het gaat om mensen wie je echt vertrouwt en met wie je dingen deelt, kun je aangeven dat je er gewoon nog niet klaar voor bent. Je moet eerst van jezelf houden voordat je oprecht van een ander kunt houdenquote:
[..]
Dat is inderdaad wat ik doe, al word ik soms een beetje moe van alle mensen die me vertellen dat ik echt eens een relatie moet krijgen
Dank je
Dan is het best logisch dat je ook geen relatie wilt, ja mensen zeiken erover, en zullen ze over genoeg andere dingen ook doen. Boeiend.
Anderzijds ben ik niet van plan om een relatie te nemen omdat anderen dat verwachten. Het is een beetje een twee strijd. Aan de ene kant krijg ik momenteel wat meer aandacht omdat ik voor het eerst in jaren een gezond gewicht heb en er verzorgd uit zie, wat zowel leuk als doodeng is. Aan de andere kant ben ik me er nog nooit zo bewust van geweest hoe slecht ik voor mezelf ben in relaties (en dus ook automatisch voor de ander) en durf ik het ook niet goed aan.
Op dit moment heb ik mijn leven (voor mijn doen) redelijk goed op de rails en wil dat zo houden. Dit maakt ook dat ik bang ben dat ik misschien door angst gestuurd wordt en dat dit misschien niet goed is. Het is allemaal erg dubbel en ik vraag me af of ik niet bang ben om de herhaling te vallen (waardoor ik iedereen maar afwijs) of alleen maar doodbang ben voor seks (terwijl in theorie daar ook mee valt om te gaan)
Eigenlijk trek ik mezelf in alles op dit gebied in twijfel, wat ik wil, waarvoor ik val... ik weet het allemaal niet en mensen vertellen me allemaal maar dat ik vanzelf wel een leuk persoon tref, terwijl ik niet eens weet of ik daar behoefte aan heb. Het maakt alleen maar dat ik het Spaans benauwd krijg
Als je je persoonlijkheid en leven moet veranderen voor een ander is er niet echt sprake van een gelijkwaardige relatie.quote:
Hoi allemaal,
Er is iets waar ik inmiddels meer dan eens discussies over heb gehad met mensen en waardoor ik een beetje aan mezelf ga twijfelen. Het zit namelijk zo: ik wil absoluut geen relatie en ik heb nog minder een kinderwens. Dat ik geen kinderwens heb, wordt nog wel begrepen door mensen die me goed kennen (ik weet zeker dat ik een heel slechte moeder zou zijn, ik heb zelf bepaald geen goed voorbeeld gehad, en daarnaast wil ik niet mijn leven willen aanpassen aan een kind).
Alleen over het punt relaties krijg ik altijd te horen dat het vanzelf wel komt. Mijn weerstand tegenover relaties is groot, ik moet er niet aan denken. Nu ik vrijgezel ben, ben ik gelukkiger dan ooit en ik begrijp echt niet waarom mensen relaties willen. Ik wil vrij zijn, ongebonden, niet heel mijn persoonlijkheid en leven te hoeven veranderen omwille iemand. In relaties ben ik altijd doodongelukkig en daarna tijden bezig mezelf weer te ontdekken, ik haat seks; dus waarom zou ik mezelf kwellen.
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn? Of waarom is het ongezond om zo in het leven te staan, zeker omdat ik denk gelukkig te zijn.
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Je hebt gewoon een verwrongen beeld door een vervelende ervaring en daarom kom je hier nu stoer vermelden dat je liever single blijft. Trekt vanzelf wel weer bij meid.
Had ik jouw gevoel maar : "Liefst vrijgezel".
Daar in tegen loop ik als een dwaas te zoeken, stomste wat je kan doen... zoeken
Lees mijn vorige post, ik weet het nietquote:
Wil je geen relatie of maak je jezelf wijs dat het beter is zonder?
Als ik je post lees, dan wil je het gewoon niet ( of er je hebt ooit een relatie gehad, en dat is alles behalve goed gegaan ). ?quote:
[..]
Lees mijn vorige post, ik weet het niet
Ach joh, relaties zijn ook maar een combinatie van het vrouwelijk instinct en de hedendaagse cultuur. Als jij er geen zin in hebt doe je het toch lekker niet? Ik ben het wat dit betreft volkomen met je eens, totaal geen zin in die moeite. Al die tijd en aandacht die zo'n wicht nodig heeft, continu iemand om je heen. Alleen de gedachte aan samenwonen word ik al koud van.quote:
Hoi allemaal,
Er is iets waar ik inmiddels meer dan eens discussies over heb gehad met mensen en waardoor ik een beetje aan mezelf ga twijfelen. Het zit namelijk zo: ik wil absoluut geen relatie en ik heb nog minder een kinderwens. Dat ik geen kinderwens heb, wordt nog wel begrepen door mensen die me goed kennen (ik weet zeker dat ik een heel slechte moeder zou zijn, ik heb zelf bepaald geen goed voorbeeld gehad, en daarnaast wil ik niet mijn leven willen aanpassen aan een kind).
Alleen over het punt relaties krijg ik altijd te horen dat het vanzelf wel komt. Mijn weerstand tegenover relaties is groot, ik moet er niet aan denken. Nu ik vrijgezel ben, ben ik gelukkiger dan ooit en ik begrijp echt niet waarom mensen relaties willen. Ik wil vrij zijn, ongebonden, niet heel mijn persoonlijkheid en leven te hoeven veranderen omwille iemand. In relaties ben ik altijd doodongelukkig en daarna tijden bezig mezelf weer te ontdekken, ik haat seks; dus waarom zou ik mezelf kwellen.
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn? Of waarom is het ongezond om zo in het leven te staan, zeker omdat ik denk gelukkig te zijn.
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Nee joh, er is niks mis met jou, je hebt gewoon een mening net als de 7 miljard anderen op deze aardbol. Doe waar je zin in hebt en laat je niks aanpraten. Komt de zin door welke reden dan ook ooit toch, prima. Komt die niet? Ook prima. Whatever makes you happy toch?
Op dit moment denk ik het gewoon niet te willen en verwacht ik ook niet dat dit gaat gebeurenquote:
[..]
Als ik je post lees, dan wil je het gewoon niet ( of er je hebt ooit een relatie gehad, en dat is alles behalve goed gegaan ). ?
En ik heb een heel slechte relatie gehad
SPOILERHet type waarin iemand je geheel wilt veranderen, over je grenzen heen gaat, me dwong geen psychologische hulp te zoeken terwijl ik dat nodig had, etcetera etcetera. We hielden elkaars gedrag in stand en dat was bijzonder naar.
Überhaupt waren alle relaties die ik heb gehad erg ziekelijk, maar geen zo erg als de laatste
Je hebt bepaalde associaties bij een relatie. Op een dag kom je een vent tegen en begrijp je dat die associaties totaal niet van toepassing zijn mocht het tussen jullie tot een relatie komen.quote:
Hoi allemaal,
Er is iets waar ik inmiddels meer dan eens discussies over heb gehad met mensen en waardoor ik een beetje aan mezelf ga twijfelen. Het zit namelijk zo: ik wil absoluut geen relatie en ik heb nog minder een kinderwens. Dat ik geen kinderwens heb, wordt nog wel begrepen door mensen die me goed kennen (ik weet zeker dat ik een heel slechte moeder zou zijn, ik heb zelf bepaald geen goed voorbeeld gehad, en daarnaast wil ik niet mijn leven willen aanpassen aan een kind).
Alleen over het punt relaties krijg ik altijd te horen dat het vanzelf wel komt. Mijn weerstand tegenover relaties is groot, ik moet er niet aan denken. Nu ik vrijgezel ben, ben ik gelukkiger dan ooit en ik begrijp echt niet waarom mensen relaties willen. Ik wil vrij zijn, ongebonden, niet heel mijn persoonlijkheid en leven te hoeven veranderen omwille iemand. In relaties ben ik altijd doodongelukkig en daarna tijden bezig mezelf weer te ontdekken, ik haat seks; dus waarom zou ik mezelf kwellen.
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn? Of waarom is het ongezond om zo in het leven te staan, zeker omdat ik denk gelukkig te zijn.
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Ik zie 'je houding' trouwens niet als jezelf tekort doen. Je bent nu hoogstens nog veel met jezelf bezig. Toch denk ik dat je op een gegeven moment inziet dat iets delen met een speciaal iemand ook iets moois, iets warms kan zijn zonder dat je daarvoor iets moet opgeven, zonder dat je jezelf moet veranderen. Immers, geluk is het enige wat verdubbeld als je het deelt!
En slechte relatie hebben gehad betekent niet dat je elke keer in de positie komt of moet gaan vergelijken.
Ikzelf ben 40 geen partner en geen kinderen en het zal me reet roesten wat anderen ervan vinden. Het gaat erom wat je er zelf van vind.
Je bent naar andere toe niets verplicht.
Ja? Dus als je niet losbandig kunt zijn binnen een relatie, dan is je relatie slecht?quote:
In een goede relatie ben je dat ook
Wat valt er mee te denken? Als je liever alleen bent dan is dat toch prima? Het is jouw leven, leef het zoals jij dat wil. Zolang je andere mensen niets aandoet kun je doen wat je maar wil.quote:
Mensen zeggen dat ik mezelf op deze manier te kort doe, omdat ik zo leef uit angst. Alleen ik zie het probleem niet, waarom zou het erg zijn om alleen te zijn? Of waarom is het ongezond om zo in het leven te staan, zeker omdat ik denk gelukkig te zijn.
Een beetje meedenken zou fijn zijn, bij voorbaat dank
Als je daar kritiek op krijgt, dan is het een idee om van omgeving te veranderen. Je hebt geen mensen nodig om je heen die jou bekritiseren om wie jij bent en hoe jij jouw leven wil leiden.
Dus om het samen te vatten : mam pap en vriendinnen zeggen : neem relatie. Jij voelt als iets wat je MOET Doen?quote:
[..]
Op dit moment denk ik het gewoon niet te willen en verwacht ik ook niet dat dit gaat gebeuren
En ik heb een heel slechte relatie gehadSPOILERHet type waarin iemand je geheel wilt veranderen, over je grenzen heen gaat, me dwong geen psychologische hulp te zoeken terwijl ik dat nodig had, etcetera etcetera. We hielden elkaars gedrag in stand en dat was bijzonder naar.
Überhaupt waren alle relaties die ik heb gehad erg ziekelijk, maar geen zo erg als de laatste