KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Straatverbod als hoofdprijs ftwquote:
Kan ook verder gaan, maar jah...of ik dat wil. Nee ben wel heel bewust nu hoor
Heb wel foto's, maar okequote:Op zondag 13 juli 2014 16:55 schreef Scuidward het volgende:
[..]
Ben nu wel benieuwd naar het meisje en het merk feeënzand wat ze in je ogen heeft gestrooid.
Jawel, steeds meer reactiesquote:Op zondag 13 juli 2014 17:11 schreef Woestijnvos het volgende:
Je topic al dan wel niet interessant zijn.
quote:
[..]
Klopt, ga ik zo doen, ook even foto van mezelf ter vergelijking
team is eng ready for whatever als het moet
Ja heb niks kunnen vinden man, sorry, spijt me, nee geen probleem!quote:
[..]
[ afbeelding ][ afbeelding ][ afbeelding ][ afbeelding ]
Deze manquote:
Op zaterdag 12 juli 2014 20:53 schreef Misstique het volgende:
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
Ik zou je nog niet uitnodigen voor m'n crematie.
Op maandag 22 juli 2013 21:18 schreef capuchon_jongen het volgende:
Sowieso je hebt me topic verneukt stevenmac :r
quote:
[..]
Ja heb niks kunnen vinden man, sorry, spijt me, nee geen probleem!
quote:
Op
team is eng ready for whatever als het moet
Al eerder een topic hierover geopend, maar het voelt goed om nog 1 te openen, gezien ik merk dat ervaringen en meningen op fok beter en fijner zijn dan die van vrienden.Op dit moment zit ik namelijk met een groot spijtgevoel van ongeveer twee weken geleden, waar ik ook ga, als ik even alleen ben dan denk ik direct daaraan en buitenhuis ook vaak. Dit schrijven helpt wel..
Aan het begin van het jaar, verwijderde ik een meisje van app waarmee ik geen contact wilde. Ergens had ik medelijden met haar en zelf heb ik ook onzekerheden, maar desondanks dat voegde ik haar niet toe, want ze zou me alleen maar gebruiken.Op een moment zei ze waarom ik negeerde, en ik had zo'n medelijden dat ik haar toevoegde en besloot haar altijd te helpen, want zo ga je niet met mensen om dacht ik... vanaf december na vier maanden dus. Ik merkte haar onzekerheden en zoals dat wanneer ik 1 minuut niet reageerde op app zij meteen vraagtekens verzond en zei waarom ik niet snel reageerde..ergens irritant..maar ik begreep haar gevoel. Hielp haar steeds..nam ook bv een vrij om haar een vak uit te leggen wat ze ook waardeerde. Ik gaf om haar. We hadden echt leuk contact en spraken elkaar dus vaak, gingen samen naar school en terug. Daarnaast merkte ik dat ik om haar diepere gevoelens begon te geven, wanneer ze onzeker werd gemaakt wilde ik niet dat die persoon bij ons kwam. En nog veel meer. Ze wilde in februari een project met mij doen voor twee maanden, ze vond het superleuk met me zei ze. Ik vond haar toen al dus heel leuk en ergens ging ik de kant op van verliefdheid..door het project nam dit alsmaar toe. Echter sprak zij mij alleen voor school, wanneer ik vertelde wat zij op een avond ging doen, negeerde zij. Tijdens het project heb ik haar een keer genegeerd op app, waarop ik vervolgens vertelde waarom, zij had mij 4 uren lang geappt met waarom ik negeerde etc etc. Ik vertelde haar doordat ze mij altijd sprak voor school en mij gebruikte, ze had heel veel spijt en had het totaal niet door, ze vond het heel lief dat ik om haar gaf en ik moest vertrouwen hebben in de mens zei ze dus ik gaf haar nog een kans.
Na het project zou ik het contact definitief verbreken voor mijn bestwil en omdat ik vond dat ze me alleen maar gebruikte, en voor haar bestwil. Tentamenweek van begin april stond ik bij de bus te wachten en kwam ze naar mij toe....vervolgens gingen we de bus binnen en liep zij weg van mij naar meisjes die zij amper kent. Ik voelde mij genaaid en wanhopig als ik was had ik in de avond nogal duidelijk gemaakt dat ik gevoelens voor haar had op app, niet helemaal maar gaf de indruk. Zij negeerde me sinds dat moment op school..uiteindelijk vroeg ik haar waarom ze negeerde en werd het contact normaal. Maar ik voelde mij zo oncomfortabel opeens bij haar dat ik mijn excuses aanbod voor het gedrag van mij op app, en sindsdien was het respect van haar naar mij weg.? Het contact werd sindsdien minder in mei en we spraken elkaar minder, maar toch was ik nog ontiegelijk verliefd op haar en dat ging door. Vanaf juni sprak ik haar weer vaker, we gingen samen leren in de bieb en het contact werd gewoon normaal, en ook toen gaf ik om haar en deed ik gewoon lief en dergelijke...laatste week van juni spraken we elkaar wat minder maar goed.
Door het te vertellen zou het wellicht weggaan, dat wilde ik doen. We hadden tentamens ik wachtte haar op totdat de tentamens voorbij waren, als ze niet zou komen dan had ik pech. Maar ze kwam, ik pakte dezelfde bus. Was zo wanhopig verliefd, dat ik het kwijt moest, ze zei dat ze een andere keer wilde praten en nu geen zin had want vakantie. Ik respecteerde dat en ging de bus uit. Maar ik had nog niets verteld dus besloot ik een liefdesbrief te schrijven (domste fout), waarin ik mijn gevoelens uitte. Ze smste hierop dat ze het had gelezen en verder geen contact met me wilde. Ik kon het niet geloven, want ik zat lang met haar in het hoofd en nooit gaf ik aan geen contact te willen en nu wilde ze direct geen contact meer? Naja nog wanhopiger dan dat ik al was stuurde ik een sms dat ik het respecteerde maar hoopte dat ze mijn oogpunt ook begreep, redelijke lange sms niet super lang, maar gewoon. Dat ze geen contact wilde raasde door verliefdheid even langs mij..was blind. Ze zei dat ze er geen behoefte aan had om redenen en ik vatte dit nogal op alsof ze wel een gesprek wilde aangaan, ik stuurde als reactie nog een sms, en toen zei ze dat ze stappen zou ondernemen indien ik niet stopte. Ik schrok heel erg en uitte een deel van mijn frustraties naar haar en zei dat ik ook haar niet meer wilde spreken. Vond het echt heel kut, want het interesseerde haar geen bal meer..letterlijk geen moer.
Samenvatting/Conclusie: Ik ben teleurgesteld in mezelf en boos op mezelf tevens heb ik heel veel spijt dat ik 1 meisje zoveel heb laten bepalen, met name het geluk in mijn leven. Een meisje waar ik ook echt heel erg om gaf, en zij dit ook waardeerde dacht ik. Daarnaast vind ik het jammer dat ik niet inzag dat ze echt geen contact meer wilde met mij..maar ik vond het zo raar dat ik normaal contact met haar had en dat het overging naar 'stappen ondernemen'. Het meisje dat eerst zo onzeker was en wanhopig tegenover mij, en dat ik om die gevoelens gaf en die nu geen bal interesse heeft in mijn verliefdheid.
Ik twijfel om naar een psycholoog te gaan, want het spijt/schuld gevoel bijft na twee weken nog steeds..dat is het erge namelijk, dat gevoel van had ik het maar niet gedaan kom ik niet overheen.
Aan het begin van het jaar, verwijderde ik een meisje van app waarmee ik geen contact wilde. Ergens had ik medelijden met haar en zelf heb ik ook onzekerheden, maar desondanks dat voegde ik haar niet toe, want ze zou me alleen maar gebruiken.Op een moment zei ze waarom ik negeerde, en ik had zo'n medelijden dat ik haar toevoegde en besloot haar altijd te helpen, want zo ga je niet met mensen om dacht ik... vanaf december na vier maanden dus. Ik merkte haar onzekerheden en zoals dat wanneer ik 1 minuut niet reageerde op app zij meteen vraagtekens verzond en zei waarom ik niet snel reageerde..ergens irritant..maar ik begreep haar gevoel. Hielp haar steeds..nam ook bv een vrij om haar een vak uit te leggen wat ze ook waardeerde. Ik gaf om haar. We hadden echt leuk contact en spraken elkaar dus vaak, gingen samen naar school en terug. Daarnaast merkte ik dat ik om haar diepere gevoelens begon te geven, wanneer ze onzeker werd gemaakt wilde ik niet dat die persoon bij ons kwam. En nog veel meer. Ze wilde in februari een project met mij doen voor twee maanden, ze vond het superleuk met me zei ze. Ik vond haar toen al dus heel leuk en ergens ging ik de kant op van verliefdheid..door het project nam dit alsmaar toe. Echter sprak zij mij alleen voor school, wanneer ik vertelde wat zij op een avond ging doen, negeerde zij. Tijdens het project heb ik haar een keer genegeerd op app, waarop ik vervolgens vertelde waarom, zij had mij 4 uren lang geappt met waarom ik negeerde etc etc. Ik vertelde haar doordat ze mij altijd sprak voor school en mij gebruikte, ze had heel veel spijt en had het totaal niet door, ze vond het heel lief dat ik om haar gaf en ik moest vertrouwen hebben in de mens zei ze dus ik gaf haar nog een kans.
Na het project zou ik het contact definitief verbreken voor mijn bestwil en omdat ik vond dat ze me alleen maar gebruikte, en voor haar bestwil. Tentamenweek van begin april stond ik bij de bus te wachten en kwam ze naar mij toe....vervolgens gingen we de bus binnen en liep zij weg van mij naar meisjes die zij amper kent. Ik voelde mij genaaid en wanhopig als ik was had ik in de avond nogal duidelijk gemaakt dat ik gevoelens voor haar had op app, niet helemaal maar gaf de indruk. Zij negeerde me sinds dat moment op school..uiteindelijk vroeg ik haar waarom ze negeerde en werd het contact normaal. Maar ik voelde mij zo oncomfortabel opeens bij haar dat ik mijn excuses aanbod voor het gedrag van mij op app, en sindsdien was het respect van haar naar mij weg.? Het contact werd sindsdien minder in mei en we spraken elkaar minder, maar toch was ik nog ontiegelijk verliefd op haar en dat ging door. Vanaf juni sprak ik haar weer vaker, we gingen samen leren in de bieb en het contact werd gewoon normaal, en ook toen gaf ik om haar en deed ik gewoon lief en dergelijke...laatste week van juni spraken we elkaar wat minder maar goed.
Door het te vertellen zou het wellicht weggaan, dat wilde ik doen. We hadden tentamens ik wachtte haar op totdat de tentamens voorbij waren, als ze niet zou komen dan had ik pech. Maar ze kwam, ik pakte dezelfde bus. Was zo wanhopig verliefd, dat ik het kwijt moest, ze zei dat ze een andere keer wilde praten en nu geen zin had want vakantie. Ik respecteerde dat en ging de bus uit. Maar ik had nog niets verteld dus besloot ik een liefdesbrief te schrijven (domste fout), waarin ik mijn gevoelens uitte. Ze smste hierop dat ze het had gelezen en verder geen contact met me wilde. Ik kon het niet geloven, want ik zat lang met haar in het hoofd en nooit gaf ik aan geen contact te willen en nu wilde ze direct geen contact meer? Naja nog wanhopiger dan dat ik al was stuurde ik een sms dat ik het respecteerde maar hoopte dat ze mijn oogpunt ook begreep, redelijke lange sms niet super lang, maar gewoon. Dat ze geen contact wilde raasde door verliefdheid even langs mij..was blind. Ze zei dat ze er geen behoefte aan had om redenen en ik vatte dit nogal op alsof ze wel een gesprek wilde aangaan, ik stuurde als reactie nog een sms, en toen zei ze dat ze stappen zou ondernemen indien ik niet stopte. Ik schrok heel erg en uitte een deel van mijn frustraties naar haar en zei dat ik ook haar niet meer wilde spreken. Vond het echt heel kut, want het interesseerde haar geen bal meer..letterlijk geen moer.
Samenvatting/Conclusie: Ik ben teleurgesteld in mezelf en boos op mezelf tevens heb ik heel veel spijt dat ik 1 meisje zoveel heb laten bepalen, met name het geluk in mijn leven. Een meisje waar ik ook echt heel erg om gaf, en zij dit ook waardeerde dacht ik. Daarnaast vind ik het jammer dat ik niet inzag dat ze echt geen contact meer wilde met mij..maar ik vond het zo raar dat ik normaal contact met haar had en dat het overging naar 'stappen ondernemen'. Het meisje dat eerst zo onzeker was en wanhopig tegenover mij, en dat ik om die gevoelens gaf en die nu geen bal interesse heeft in mijn verliefdheid.
Ik twijfel om naar een psycholoog te gaan, want het spijt/schuld gevoel bijft na twee weken nog steeds..dat is het erge namelijk, dat gevoel van had ik het maar niet gedaan kom ik niet overheen.
|
|
