OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dyre, wat hebben jullie het super gedaan 
. Kleine Lisa is in een prachtig bedje bij jullie terecht gekomen!
. Kleine Lisa is in een prachtig bedje bij jullie terecht gekomen!
Home is where the O+ is...
Dyre wat een schrikken! Maar zo te lezen hebben jullie het rustig over jullie heen laten komen. Het klinkt toch wel als een mooie ervaring. Fijn dat jullie meisje het zo goed doet. Geniet van je mooie meisje
Wauw Dyre, wat een heftige dag was dat. Wat enorm knap dat je het allemaal over je heen hebt laten komen en wat fijn dat L het zo goed doet!
Mooi!! Zo'n lief dapper koppie op die foto. .
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dyre, mooi geschreven. En wat hebben jullie het goed gedaan zeg. Geweldig hoe positief je erin staat. Ik hoop, dat lisa snel groot en sterk genoeg is om naar huis te mogen.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
Wow, die reacties
Stoer vind ik mezelf trouwens helemaal niet hoor: ik ben me eerst kapot geschrokken, maar kon daarna ook niet veel anders doen dan gewoon alles maar over me heen laten komen en doen wat de dokter zegt
En feitelijk heb ik alleen maar hoeven liggen en heeft de gyn al het zware werk gedaan
Rustig en positief blijven, dat herken ik wel, en komt ook voor een heel groot gedeelte door het fijne team dat ons opgevangen heeft (op de OK). Er was simpelweg geen tijd om te piekeren over 'wat als...?'
En het klopt wel echt wat al die chliché-roepers zeggen: niet 1 bevalling is hetzelfde en iedereen heeft zijn eigen, unieke verhaal
Stoer vind ik mezelf trouwens helemaal niet hoor: ik ben me eerst kapot geschrokken, maar kon daarna ook niet veel anders doen dan gewoon alles maar over me heen laten komen en doen wat de dokter zegt
En feitelijk heb ik alleen maar hoeven liggen en heeft de gyn al het zware werk gedaan
Rustig en positief blijven, dat herken ik wel, en komt ook voor een heel groot gedeelte door het fijne team dat ons opgevangen heeft (op de OK). Er was simpelweg geen tijd om te piekeren over 'wat als...?'
En het klopt wel echt wat al die chliché-roepers zeggen: niet 1 bevalling is hetzelfde en iedereen heeft zijn eigen, unieke verhaal
Dyre wat een achtbaan waar je zo ineens in belandt maar gelukkig is alles goed gekomen 
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
! Mooie verhalen 
Dyre, wat een verhaal zeg. Jullie hebben zo'n mooi meisje gekregen die het gelukkig erg goed doet Ontzettend fijn!
Ontzettend fijn!
Hoewel ik niet zo'n verhalenverteller ben, wil ik ook graag mijn verhaal neerschrijven. Pas op dames die nog moeten gaan bevallen, het verhaal gaat af en toe niet al te rooskleurig zijn.
Ik heb een droomzwangerschap gehad. Niet misselijk, geen of weinig slapeloze nachten. Het enige was zwangerschapsdiabetes waardoor ik een dieet moest volgen en bloedsuikers moest meten (heerlijk weer nu die boterham met choco
). Het dieet was redelijk te doen, met af en toe wat zondigingen.
Ik merkte op een gegeven moment dat ik wat minder leven voelde in mijn buik. Wat minder schoppen en ook wat minder krachtig. Ik maakte me niet direct zorgen, ik was immers al 40 weken. Ik wijdde het aan de beperkte ruimte die de baby had. Op 40+2 had ik een controleafspraak bij VK en kaartte het toch aan voor de zekerheid. Voor ik het wist had ik een verwijsbrief in mijn handen voor het zkh om een ctg te laten maken.
Het zou een half uur duren zei ze. Toen ik na een uur nog aan de ctg lag, begon ik me zorgen te maken. Was het wel de minimale ruimte? Na anderhalf uur kwam er een assistente gyn langs. De baby heeft het soms moeilijk in je buik zei ze. Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken? vroeg ze nog. Op dat moment voelde ik me een slechte moeder. Mijn baby had het af en toe moeilijk en ik was niet eens echt ongerust geweest... Ze vertelde me dat ik direct opgenomen moest worden en dat de bevalling zou worden ingeleid. Hoewel ik al zo ver was, was dit een schok. Ik had hier totaal niet op gerekend! Ik kreeg een ballon in en ik zou de volgende dag 3 cm ontsluiting hebben...
De volgende morgen om 7 uur kwam de (andere) assistent gyn langs en toucheerde me vanaf mijn zkhbed. Ze vertelde me dat de ballon onvoldoende had gewerkt en dat ik een nieuwe moest laten zetten. Een half uurtje later werd ik door de zuster opgehaald om dat te laten doen. Ik werd weer getoucheerd (vanaf een harde stoel, werkt dus beter als een zacht bed) en daar kreeg ik te horen dat ik wel 3 cm had en dat ik direct zou worden ingeleid. Ik dacht dat ik aan het zuurstof kon met weer zo'n ommezwaai...
Ik werd direct daarna naar de verlossuite gebracht en belde mijn vriend. Zodra hij er was werden mijn vliezen gebroken. Ik kreeg direct weeopwekkers die een paar uur lang niets deden. Hij stond op 12, maar ik voelde nagenoeg niets. Daardoor vorderde de ontsluiting nauwelijks. Na een uur of 3 werden de weeen veel heftiger en werden de weeopwekkers teruggeschroefd. De weeen kwamen te snel na elkaar. Ondanks dat de weeen met veel heftigheid toenamen, maakte dat voor mijn ontsluiting niets uit. het vorderde maar niet. Ik had na 7 uur 5 cm, terwijl ik om 12 uur toen mijn vliezen werden gebroken begon met 3. Maar 2 cm in 7 uur dus... Omdat ik wat wilde ontspannen en de ontsluiting wilde laten vorderen, vroeg ik een ruggenprik aan. Het duurde een eeuwigheid voor mijn gevoel voordat ze kwamen. Ruggenprik valt overigens erg goed mee. Dacht dat het pijnlijker zou zijn. Helaas deed het weinig en na een uurtje kwamen de weeen in volle kracht er weer doorheen. Gelukkig deed het wel wat voor mijn ontsluiting, die was in anderhalf uur van 5 naar 7 cm gegaan.
Veel pijnlijke weeen later had ik godzijdank de 10 cm gehaald. Persweeen waren echter nergens te bekennen, ook helemaal niet meer gekregen. Omdat ik best wel aan het eind van mijn latijn was (inclusief een paar keer overgegeven terwijl ik niets had gegeten) stelde de assistente gyn voor om toch maar te persen. We zouden zien hoever we kwamen. Op gewone weeen een uur lang geperst. Er kwam te weinig schot in de zaak. Ze stelde voor om de gyn thuis op te bellen en naar het zkh te laten komen voor verdere ondernemingen. Na een half uurtje was ze er gelukkig en er werd beslist dat er een vacuumpomp zou worden gebruikt. Nadat ik ingeknipt was werden de zuignapjes op het hoofd van de baby gezet en zou ze stukje bij beetje eruit worden getrokken als ik aan het persen was.
Na 3 keer persen was ze er. Onze mooie dochter Nora. Ruim 8.5 pond en 51 cm lang. Terwijl ik gehecht werd, lag ik beduusd met een prachtige baby in mijn armen
Ik ben in het ziekenhuis gebleven om even wat uurtjes uit te rusten met onze dochter, vriend is naar huis gegaan om voor de huisdieren te zorgen. Ik ben ontzettend goed verzorgd door het zkhpersoneel, ze waren ontzettend lief. Ook al was het spitsuur toen ik aan het bevallen was, ik was zeker niet de enige op dat moment.
Een paar dagen later gaat het goed met ons. Bv loopt gelukkig ook goed. Ik ben af en toe nog flink duizelig, maar dat wordt ook steeds minder.
Het was dus letterlijk en figgurlijk een hele bevalling!
Ik heb een droomzwangerschap gehad. Niet misselijk, geen of weinig slapeloze nachten. Het enige was zwangerschapsdiabetes waardoor ik een dieet moest volgen en bloedsuikers moest meten (heerlijk weer nu die boterham met choco
). Het dieet was redelijk te doen, met af en toe wat zondigingen. Ik merkte op een gegeven moment dat ik wat minder leven voelde in mijn buik. Wat minder schoppen en ook wat minder krachtig. Ik maakte me niet direct zorgen, ik was immers al 40 weken. Ik wijdde het aan de beperkte ruimte die de baby had. Op 40+2 had ik een controleafspraak bij VK en kaartte het toch aan voor de zekerheid. Voor ik het wist had ik een verwijsbrief in mijn handen voor het zkh om een ctg te laten maken.
Het zou een half uur duren zei ze. Toen ik na een uur nog aan de ctg lag, begon ik me zorgen te maken. Was het wel de minimale ruimte? Na anderhalf uur kwam er een assistente gyn langs. De baby heeft het soms moeilijk in je buik zei ze. Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken? vroeg ze nog. Op dat moment voelde ik me een slechte moeder. Mijn baby had het af en toe moeilijk en ik was niet eens echt ongerust geweest... Ze vertelde me dat ik direct opgenomen moest worden en dat de bevalling zou worden ingeleid. Hoewel ik al zo ver was, was dit een schok. Ik had hier totaal niet op gerekend! Ik kreeg een ballon in en ik zou de volgende dag 3 cm ontsluiting hebben...
De volgende morgen om 7 uur kwam de (andere) assistent gyn langs en toucheerde me vanaf mijn zkhbed. Ze vertelde me dat de ballon onvoldoende had gewerkt en dat ik een nieuwe moest laten zetten. Een half uurtje later werd ik door de zuster opgehaald om dat te laten doen. Ik werd weer getoucheerd (vanaf een harde stoel, werkt dus beter als een zacht bed) en daar kreeg ik te horen dat ik wel 3 cm had en dat ik direct zou worden ingeleid. Ik dacht dat ik aan het zuurstof kon met weer zo'n ommezwaai...
Ik werd direct daarna naar de verlossuite gebracht en belde mijn vriend. Zodra hij er was werden mijn vliezen gebroken. Ik kreeg direct weeopwekkers die een paar uur lang niets deden. Hij stond op 12, maar ik voelde nagenoeg niets. Daardoor vorderde de ontsluiting nauwelijks. Na een uur of 3 werden de weeen veel heftiger en werden de weeopwekkers teruggeschroefd. De weeen kwamen te snel na elkaar. Ondanks dat de weeen met veel heftigheid toenamen, maakte dat voor mijn ontsluiting niets uit. het vorderde maar niet. Ik had na 7 uur 5 cm, terwijl ik om 12 uur toen mijn vliezen werden gebroken begon met 3. Maar 2 cm in 7 uur dus... Omdat ik wat wilde ontspannen en de ontsluiting wilde laten vorderen, vroeg ik een ruggenprik aan. Het duurde een eeuwigheid voor mijn gevoel voordat ze kwamen. Ruggenprik valt overigens erg goed mee. Dacht dat het pijnlijker zou zijn. Helaas deed het weinig en na een uurtje kwamen de weeen in volle kracht er weer doorheen. Gelukkig deed het wel wat voor mijn ontsluiting, die was in anderhalf uur van 5 naar 7 cm gegaan.
Veel pijnlijke weeen later had ik godzijdank de 10 cm gehaald. Persweeen waren echter nergens te bekennen, ook helemaal niet meer gekregen. Omdat ik best wel aan het eind van mijn latijn was (inclusief een paar keer overgegeven terwijl ik niets had gegeten) stelde de assistente gyn voor om toch maar te persen. We zouden zien hoever we kwamen. Op gewone weeen een uur lang geperst. Er kwam te weinig schot in de zaak. Ze stelde voor om de gyn thuis op te bellen en naar het zkh te laten komen voor verdere ondernemingen. Na een half uurtje was ze er gelukkig en er werd beslist dat er een vacuumpomp zou worden gebruikt. Nadat ik ingeknipt was werden de zuignapjes op het hoofd van de baby gezet en zou ze stukje bij beetje eruit worden getrokken als ik aan het persen was.
Na 3 keer persen was ze er. Onze mooie dochter Nora. Ruim 8.5 pond en 51 cm lang. Terwijl ik gehecht werd, lag ik beduusd met een prachtige baby in mijn armen
Ik ben in het ziekenhuis gebleven om even wat uurtjes uit te rusten met onze dochter, vriend is naar huis gegaan om voor de huisdieren te zorgen. Ik ben ontzettend goed verzorgd door het zkhpersoneel, ze waren ontzettend lief. Ook al was het spitsuur toen ik aan het bevallen was, ik was zeker niet de enige op dat moment.
Een paar dagen later gaat het goed met ons. Bv loopt gelukkig ook goed. Ik ben af en toe nog flink duizelig, maar dat wordt ook steeds minder.
Het was dus letterlijk en figgurlijk een hele bevalling!
zo sunshine, dat valt ook niet mee lijkt me, zo lang persen zonder persweeën!
Wat heb je het goed gedaan! En wat een flinke!
Wat een nare opmerking van die assistent gyn trouwens zeg
Wat heb je het goed gedaan! En wat een flinke!
Wat een nare opmerking van die assistent gyn trouwens zeg
disclaimer
SQ, ik vond het persen op die weeen een verademing. Ik kon er iets mee en daardoor kon ik ze veel beter opvangen ook Had ook niet het idee dat ik zo lang had geperst.
Had ook niet het idee dat ik zo lang had geperst.
Sun, ik weet idd hoe heftig het is zonder persweeën 
. Wat fijn dat ze er nu is en dat het goed met jullie gaat!
. Wat fijn dat ze er nu is en dat het goed met jullie gaat!
Home is where the O+ is...
Petje af, sun! Zo overvallen worden, zo moeten vechten voor wat centimeters. Je bent een bikkel. En geen slechte moeder! Inderdaad, wat een verkeerde opmerking zeg. .
Geluk met jullie kleintje.
. Geluk met jullie kleintje.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Sun wat heb je dat goed gedaan zeg! En idd een flink kindje.. dat zal niet mee gevallen hebben. Dat de weeen door de ruggenprik heen kwamen is wel mooi ruk 
Geniet van jullie kleintje!
Geniet van jullie kleintje!
Dyre jou verhaal
Heb veel respect voor je en hoe je met de situatie omgaat
Sunshine
pff idd een hele bevalling zeg,..
jou verhaalHeb veel respect voor je en hoe je met de situatie omgaat
Sunshine
pff idd een hele bevalling zeg,..
Heftig sun..
ik heb geprobeerd t hele verhaal uit te schrijven maar ik kan het (nog) niet dus voor nu even de feiten op n rijtje.
7:00 melden voor inleiding en inbrengen eerste tabletje. (2cm ontsluiting en 2/3 verweekte bmhals
11:15 controle en weer een tabletje, ontsluiting en verweking hetzelfde.
15:15 controle, krap 3 cm en vliezen worden gebroken en een electrode op S haar hoofdje voor hartslag die telkens dipt.
Vanaf die tijd registreert t ctg geen weeen maar voel ik wel duidelijk kramp in rug benen en onderbuik, Ik geef dit ook aan en ze willen een drukcatheter plaatsen om inwendig te meten, het plaatsen lukt niet door een gekantelde baarmoedermond, en omdat ze mij vrij rustig vinden ga ik aan de wee opwekkers, binnen no time voel ik de krampen versterken en moet ik serieus puffen, maar nog steeds geen registratie.
om de druk op mn rug en bekken iets te verkleinen ga ik op de skippybal, pure liefde, iig voor 20 minuten, Dan komt devpk en zet de opwekkers nog iets hoger, en uiteindelijk eindigen we op 600... Ik weet inmiddels niet meer waar ik het zoeken moet en stem huilend in met een ruggeprik,
het duurt even voor de anesthesist er is en al die tijd moet ik op de rand vh bed zitten want dan kan de man gelijk prikken.
rond 19:00 is de man er en wordt ik geprikt, en vanaf dat moment is alles kwijt wb eigen ervaring, de hartslag van mini dipt ver en tegelijk gaat er een alarm af bij mij, mijn bloeddruk die continue te hoog was is dramatisch gedaald en ik ben letterlijk even vd wereld, binnen no time staan er 3 artsen in de kamer en wordt er van alles in mij geprikt qua medicatie.daar kom ik gelukkig snel van bij, en mn hartslag en bloeddruk stabiliseren langzaam, net als mup dr hartslag.maar in mijn man zijn ogen vechten tranen paniek en opluchting om voorrang.
vanaf dat moment blijft de gyn ook in de ruimte aanwezig.
veel tijd om bij te trekken is er niet want ik heb persdrang, en volledige ontsluiting blijkt al snel,met 25 min pers ik mijn dochter naar buiten en ben ik op slag verliefd, allemachtig prachtig ben je, en je lijkt echt op mij.
intussen wordt de placenta geboren en wordt ik gehecht en mogen we even bijkomen en genieten.
een dag later blijkt tijdens het gesprek met de gyn en de vk dat het even heel spannend is geweest en dat mijn lijf aardig wat tijd nodig zal hebben omte herstellen, bijna was mijn meisje mama loos geweest.
Welke factoren ernu precies voor hebben gezorgd dat het zo mis ging kunnenze niet zeggen maar mijn bloeddruk is een grote factor, en een herhaling bij een volgende zwangerschap kummem ze ondanks medicatie niet uitsluiten, Het is een risico met mogelijke grote gevolgen, dus een 2e zwangerschap wordt afgeraden en dat is een hard gelach en doet heel veel verdriet.
gelukkig kan ik er met man over praten en heb ik de mooiste dochter ter wereld.
ik heb geprobeerd t hele verhaal uit te schrijven maar ik kan het (nog) niet dus voor nu even de feiten op n rijtje.
7:00 melden voor inleiding en inbrengen eerste tabletje. (2cm ontsluiting en 2/3 verweekte bmhals
11:15 controle en weer een tabletje, ontsluiting en verweking hetzelfde.
15:15 controle, krap 3 cm en vliezen worden gebroken en een electrode op S haar hoofdje voor hartslag die telkens dipt.
Vanaf die tijd registreert t ctg geen weeen maar voel ik wel duidelijk kramp in rug benen en onderbuik, Ik geef dit ook aan en ze willen een drukcatheter plaatsen om inwendig te meten, het plaatsen lukt niet door een gekantelde baarmoedermond, en omdat ze mij vrij rustig vinden ga ik aan de wee opwekkers, binnen no time voel ik de krampen versterken en moet ik serieus puffen, maar nog steeds geen registratie.
om de druk op mn rug en bekken iets te verkleinen ga ik op de skippybal, pure liefde, iig voor 20 minuten, Dan komt devpk en zet de opwekkers nog iets hoger, en uiteindelijk eindigen we op 600... Ik weet inmiddels niet meer waar ik het zoeken moet en stem huilend in met een ruggeprik,
het duurt even voor de anesthesist er is en al die tijd moet ik op de rand vh bed zitten want dan kan de man gelijk prikken.
rond 19:00 is de man er en wordt ik geprikt, en vanaf dat moment is alles kwijt wb eigen ervaring, de hartslag van mini dipt ver en tegelijk gaat er een alarm af bij mij, mijn bloeddruk die continue te hoog was is dramatisch gedaald en ik ben letterlijk even vd wereld, binnen no time staan er 3 artsen in de kamer en wordt er van alles in mij geprikt qua medicatie.daar kom ik gelukkig snel van bij, en mn hartslag en bloeddruk stabiliseren langzaam, net als mup dr hartslag.maar in mijn man zijn ogen vechten tranen paniek en opluchting om voorrang.
vanaf dat moment blijft de gyn ook in de ruimte aanwezig.
veel tijd om bij te trekken is er niet want ik heb persdrang, en volledige ontsluiting blijkt al snel,met 25 min pers ik mijn dochter naar buiten en ben ik op slag verliefd, allemachtig prachtig ben je, en je lijkt echt op mij.
intussen wordt de placenta geboren en wordt ik gehecht en mogen we even bijkomen en genieten.
een dag later blijkt tijdens het gesprek met de gyn en de vk dat het even heel spannend is geweest en dat mijn lijf aardig wat tijd nodig zal hebben omte herstellen, bijna was mijn meisje mama loos geweest.
Welke factoren ernu precies voor hebben gezorgd dat het zo mis ging kunnenze niet zeggen maar mijn bloeddruk is een grote factor, en een herhaling bij een volgende zwangerschap kummem ze ondanks medicatie niet uitsluiten, Het is een risico met mogelijke grote gevolgen, dus een 2e zwangerschap wordt afgeraden en dat is een hard gelach en doet heel veel verdriet.
gelukkig kan ik er met man over praten en heb ik de mooiste dochter ter wereld.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
