Als de bevalling onverhoopt anders loopt.

Ik heb zelf een behoorlijke fluxus gehad na een ks en als oorzaak luie baarmoeder (atonie dus). Gevoelsmatig lijkt mij daar een aardige kans op herhaling omdat mijn bm niet deed wat het moet doen.

Het lijkt of ik vnl fluxus door placentarest hoor, komt dat veel vaker voor? Of lijkt dat maar zo?

Ik denk niet dat er een 3e komt hier, maar zou het dan ook wel spannend vinden.

Kan een ks an sich ook oorzaak zijn van niet samentrekkende bm? Er ging geen vermoeiende bevalling of inleiding aan vooraf.

Ik had een combinatie van overrekking (want tweeling) en een stukje achtergebleven vlies. Ik heb na de verwijdering van de vliezen nog de hele nacht aan een infuus gelegen om de baarmoeder te laten samentrekken.

Wup, ik vind het bijzonder om te lezen dat fluxus door inleiding kan komen, of dat er dan een grotere kans is in ieder geval. Misschien komt dat omdat ik heel diep in mijn hart nog steeds denk dat mijn bevalling anders zou zijn gegaan als ik niet was ingeleid. En ondanks dat ik er inmiddels wel mee om kan gaan blijft het inleiden toch nog steeds als enorm falen voelen en ik schaam me er echt voor.

En ik herken ook wat Burdie zegt, dat je terugkomt en dat ze je kind aangekleed en gewassen hebben. Niet dat ik het zelf had kunnen doen, maar ik had het graag gezien in ieder geval.

Ah ik snap het. Als ik het dan goed begrijp had ik twee risicofactoren: enerzijds een inleiding en anderzijds zwangerschapscholestase wat bloedverdunnend schijnt te zijn...

Een vriendin van mij had ook fluxus bij de eerste en heeft een prima tweede bevalling gehad. Wel in het ziekenhuis natuurlijk i.v.m de historie.
Ze is bij nummer 2 ingeleid omdat de baby maar bleef draaien en dat heeft ook geen probleem of weer fluxus opgeleverd.

Ik weet verder niet precies wat de oorzaak was bij de eerste.

*duikt snel terug onder als lurker*

Oorzaak bij mij was dat de placenta niet geboren werd, maar wel los in de baarmoeder bleek te liggen. De placenta kon niet met de navelstreng naar buiten geleid worden omdat de navelstreng niet op de placenta aangehecht was, maar op de vliezen.

Ik heb bij de eerste wel meer bloedverlies gehad(het was geen fluxus, maar wel een redelijke hoeveelheid geloof ik), kwam door de lange bevalling. Ze hingen ook gelijk op mijn buik om de slagader dicht te drukken, om zo de boel de kans te geven samen te trekken en het bloeden iets tegen te houden zeg maar.

Voor de tweede was ik wel gewaarschuwd dat ik een tas klaar moest hebben, want bij herhaling belden ze toch echt een ambulance(ik wilde na de eerste absoluut thuis bevallen). Maar het was een vlotte bevalling(iets van 7 uur tegenover 24 uur(met weeënopwekkers en alles erbij toen), en het bloedverlies viel heel erg mee. Ik kreeg wel een hogere dosis van die spuit geloof ik.

Voor mij was het heel fijn dat de tweede bevalling soepel ging. Het was zo anders als de eerste keer, dat van de eerste keer de scherpe randjes af zijn.

quote:

Op dinsdag 11 november 2014 20:18 schreef _NIKKI_ het volgende:
Ik had een combinatie van overrekking (want tweeling) en een stukje achtergebleven vlies. Ik heb na de verwijdering van de vliezen nog de hele nacht aan een infuus gelegen om de baarmoeder te laten samentrekken.

Wup, ik vind het bijzonder om te lezen dat fluxus door inleiding kan komen, of dat er dan een grotere kans is in ieder geval. Misschien komt dat omdat ik heel diep in mijn hart nog steeds denk dat mijn bevalling anders zou zijn gegaan als ik niet was ingeleid. En ondanks dat ik er inmiddels wel mee om kan gaan blijft het inleiden toch nog steeds als enorm falen voelen en ik schaam me er echt voor.

En ik herken ook wat Burdie zegt, dat je terugkomt en dat ze je kind aangekleed en gewassen hebben. Niet dat ik het zelf had kunnen doen, maar ik had het graag gezien in ieder geval.

Nikki, ik wil je gevoel niet bagetaliseren, maar mens! Schamen voor je bevalling! Je hebt twee voldragen, a terme ventjes met je meegedragen! Jouw lijf heeft zo onwijs zn best gedaan voor die twee.

quote:

Op maandag 17 november 2014 22:06 schreef Linda2205 het volgende:

[..]

Nikki, ik wil je gevoel niet bagetaliseren, maar mens! Schamen voor je bevalling! Je hebt twee voldragen, a terme ventjes met je meegedragen! Jouw lijf heeft zo onwijs zn best gedaan voor die twee.

Ik snap je punt, maar zo voelt het voor mij helaas echt niet. Ik vind het moeilijk uit te leggen. Het komt er denk ik vooral op neer dat ik vind dat een kindje zijn eigen geboortedag hoort te kiezen (uitzonderingen op medisch gebied daargelaten). Een kindje hoort te komen wanneer het daar zelf klaar voor is, niet omdat de mama het toevallig even niet trekt (daar lees ik op de tweelingen FB net iets te veel verhalen over) of omdat het toevallig één van een tweeling is. Natuurlijk zou ik mijn inleiding kunnen zien als een "uitzondering op medisch gebied", maar zo voelt het niet.

Het ging prima met mij, het ging prima met de kindjes, er waren eigenlijk helemaal geen aanwijzingen dat er iets niet goed zat. Toch stonden de artsen erop om in te leiden, omdat de placenta eventueel slechter zou kunnen gaan werken in verband met tweelingzwangerschap. De kindjes waren groot volgens de metingen, maar dat viel achteraf allemaal enorm mee met 3870 gram en 3670 gram. Ik heb gelukkig het inleiden zo lang mogelijk uit kunnen stellen, maar toch heb ik nooit 100% achter die beslissing gestaan en dat zal ik ook nooit staan ook ben ik bang.

Met welke termijn zijn ze geboren Nikki?

quote:

Op woensdag 19 november 2014 10:45 schreef L-E het volgende:
Met welke termijn zijn ze geboren Nikki?

39+3

Ik weet dat veel mensen er alles voor over zouden hebben om met die termijn "pas" te bevallen en toch maak ik me er zo druk om.

quote:

Op woensdag 19 november 2014 15:33 schreef _NIKKI_ het volgende:

[..]

39+3

Ik weet dat veel mensen er alles voor over zouden hebben om met die termijn "pas" te bevallen en toch maak ik me er zo druk om.

Ach, tegen de man wiens been wordt geamputeerd zeg je toch ook niet dat hij niet moet zeiken omdat er mensen zijn zonder benen?

Ik kan me voorstellen dat er veel verdriet zit rondom het feit dat het niet jouw beslissing was. Jij wilde dit niet voor je kindjes, en het is toch gebeurd, dat doet zeer. Dat een van je kindjes het dan na die bevalling ook even flink moeilijk heeft helpt ook niet mee in dat gevoel he?

Nee dat klopt helemaal. Het feit dat S zo'n beroerde start had werkt inderdaad niet mee. Ik denk dat ik er meer vrede mee had gehad als alles met beide kindjes gewoon goed was gegaan. Maargoed dat zeg ik nu achteraf en wie zegt dat dat inderdaad zo zou zijn.

_{Ik ben wel blij dat ik hier mijn verhaal af en toe kwijt kan, want irl verklaren mensen me regelmatig voor gek, moet ik me niet druk maken want ze zijn nu toch gezond etc., dus ik ben maar gestopt met erover praten.}

Dat weet je niet nee. En ergens vrede mee hebben kun je niet afdwingen. Tijd zal je helpen daarin, dat geloof ik echt.

En je mag en kan tegen die mensen zeggen dat dit jouw proces is, jouw verhaal, en dat niemand daar iets van hoeft te vinden. Ik kan me echt zo druk maken om hoe de impact van een bevalling onder het kleed wordt geschoven

quote:

Op woensdag 19 november 2014 15:46 schreef L-E het volgende:
Dat weet je niet nee. En ergens vrede mee hebben kun je niet afdwingen. Tijd zal je helpen daarin, dat geloof ik echt.

En je mag en kan tegen die mensen zeggen dat dit jouw proces is, jouw verhaal, en dat niemand daar iets van hoeft te vinden. Ik kan me echt zo druk maken om hoe de impact van een bevalling onder het kleed wordt geschoven

"Natuurlijk is bevallen niet leuk. Maar je hebt een gezond kind, daar gaat het toch om!"

quote:

Op woensdag 19 november 2014 16:28 schreef Burdie het volgende:

[..]

"Natuurlijk is bevallen niet leuk. Maar je hebt een gezond kind, daar gaat het toch om!"

'Je ken tenminste kindere krijge!' heb ik ook gehoord

quote:

Op woensdag 19 november 2014 16:30 schreef L-E het volgende:

[..]

'Je ken tenminste kindere krijge!' heb ik ook gehoord

Dat heb ik na mijn mk gehoord. "Nu weet je in elk geval dat je zwanger kunt worden" .

quote:

Op woensdag 19 november 2014 16:31 schreef Burdie het volgende:

[..]

Dat heb ik na mijn mk gehoord. "Nu weet je in elk geval dat je zwanger kunt worden" .

Dude

Of als je kind op neo ligt: 'Nah, wel lekker dat je geen nachtvoedingen hoeft te geven zeg!'

Seriously, some people...

Echt hè, sommige mensen...

Ik snap ook niet zo goed waarom zij voor mij willen bepalen wat wel of niet erg is. Ik weet zelf ook wel dat er veel ergere dingen gebeuren rondom bevallingen dan wat ik nu heb meegemaakt, maar dat maakt wat ik heb meegemaakt niet minder erg voor mij. Ofzo.

quote:

Op woensdag 19 november 2014 16:32 schreef L-E het volgende:

[..]

Dude

Of als je kind op neo ligt: 'Nah, wel lekker dat je geen nachtvoedingen hoeft te geven zeg!'

Ja die!
Werd zelfs gezegd door de voedingsassistente in het zh

(terwijl ik 's nachts voor de webcam zat te kolven en me de rest van de nacht zorgen lag te maken om mijn kleine couveuse meisje...)

quote:

Op woensdag 19 november 2014 20:01 schreef __Isis__ het volgende:

[..]

Ja die!
Werd zelfs gezegd door de voedingsassistente in het zh

(terwijl ik 's nachts voor de webcam zat te kolven en me de rest van de nacht zorgen lag te maken om mijn kleine couveuse meisje...)

Ja, alsof je een goede nachtrust hebt in de wetenschap dat je kind ergens anders ligt te vechten. Alleen.

Ik kan er een boek vol over schrijven, de stomme opmerkingen. Of op zijn minst een topic

Nou inderdaad.... En met ontstoken hechtingen continue op en neer naar het ziekenhuis en niks kraambed, maar wekenlang op een tuinstoel naast je kindje zitten. Ik word er weer verdrietig van. En ja in perspectief zien etc, ik weet het ook allemaal wel, maar ieder z'n eigen verdriet(jes) toch?

Ik zit ook steeds met de "wat als" vraag... Wat als ik gewoon had mogen wachten ipv inleiden met 40+2?

Was het mijn lichaam dan wel gelukt?

Ik merk dat ik nu na de geboorte ook extra gevoelig ben voor 'geen controle hebben' over dingen. Mijn bevalling was op dat gebied (toch al mijn zwakke plek) wel een dieptepunt en het heeft mijn kraamtijd echt getekend...