Hoogbegaafdheid Deel 6. En nadeel of voordeel

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 14:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Humor Het zal allemaal wel...

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 14:22 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Naja, op een gegeven moment heeft het maken van meer tests ook geen zin meer he?

Iedere test is uniek en dat leidt dus tot uiteenlopende scores. Ook de zog. waan van de dag speelt mee.
Maar IQ biedt slechts een beperkt beeld van iemands capaciteiten. Karakter is belangrijker imho.

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 14:27 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Iedere test is uniek en dat leidt dus tot uiteenlopende scores. Ook de zog. waan van de dag speelt mee.
Maar IQ biedt slechts een beperkt beeld van iemands capaciteiten. Karakter is belangrijker imho.

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 11:47 schreef Evienne het volgende:

[..]

Vroeger wel. Kon nooit meekomen, altijd als één-na-laatste gekozen bij gym. Bij mij liep de ontwikkeling overduidelijk scheef.

Nu ben ik bijna 32 en kan ik mijn beide benen gelijktijdig in mijn nek leggen, en zonder zadel te paard klauteren. Ik doe niet voor de mannen onder als er gehooid moet worden. En als niemand kijkt gooi ik meestal raak.

Respect.
Wat deed jij om lening te worden / doe je om lenig te blijven?

[ Bericht 0% gewijzigd door Eleiko op 24-08-2014 18:05:05 ]

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 17:24 schreef Eleiko het volgende:

[..]

Respect.
Wat deed jij om lening te worden / doe je om lening te blijven?

Naar een pooier gaan en niets aflossen, dan blijf je lening. Kon je dat als "eindbaas"niet zelf bedenken? Tssk, tssk.

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 17:49 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Naar een pooier gaan en niets aflossen, dan blijf je lening. Kon je dat als "eindbaas"niet zelf bedenken? Tssk, tssk.

-1 gevoel voor humor.

quote:

Op zondag 24 augustus 2014 18:04 schreef Eleiko het volgende:

[..]

-1 gevoel voor humor.

Je bent bevooroordeeld. De pineut lacht doorgaans niet.

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 14:22 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

Mensa is een gezelligheidsvereniging waar je het bv niet over politiek of religie mag hebben [..]

Is dat zo?

quote:

Op zondag 3 augustus 2014 16:16 schreef Salmannassar het volgende:

[..]

`"Daar zijn denktanks voor". Er is geen regering op de wereld die Mensa inschakelt voor het oplossen van 'hun' problemen.

En regeringen zijn de enigen die een denktank aan zouden kunnen spreken?

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 11:45 schreef Eleiko het volgende:

[..]

Is dat zo?

Voor zover ik weet althans..

quote:

Op maandag 25 augustus 2014 11:45 schreef Eleiko het volgende:

[..]

En regeringen zijn de enigen die een denktank aan zouden kunnen spreken?

Als het gaat over globale problematiek oplossen zullen regeringen het scharnierpunt zijn. Probeer het maar eens zonder hun medewerking..Natuurlijk kunnen zij die het zich kunnen permiteren ook een beroep doen op een denktank.

Zie dat er al anderhalf jaar niet meer in dit topic gepost is, maar aangezien het een reeks is toch maar een kickje omdat ik geen recenter topic heb gevonden.

Zijn er hier lui die er achter kwamen dat ze hoogbegaafd zijn in hun kindertijd? Of ook pas toen ze volwassen waren?

Ik loop bij een psycholoog voor een aantal zaken, en het vermoeden is ontstaan dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Nu zie ik mezelf helemaal niet zo, omdat ik ook met die 'vooroordelen' op ben gegroeid dat je dan een wonderkind bent en alles je makkelijk af gaat en je uit de hoogte doet enzo. Weet wel al langere tijd dat ik bovengemiddeld intelligent ben (zoals zovelen), maar niet meer dan dat en daar denk je verder ook niet echt bij na.
Ik ben me er dus recent wat meer over gaan inlezen, en zie toch wel veel gelijkenissen. De dingen als snel en veel praten omdat je hersens zo snel gaan, dat is vooral heel herkenbaar. En lange verhalen houden omdat je mensen wat duidelijk wilt krijgen terwijl ze je verhaal toch niet zullen begrijpen. Verder de grote algemene interesse op de meest uiteenlopende vlakken, het altijd afvragen 'waarom' en wat ergens achter zit, het verbanden kunnen leggen en analytisch en creatief probleemoplossend vermogen (wat voor mij zelf 'normaal' is maar wat altijd als 'bijzonder' wordt aangestipt door mijn docenten), taalvaardigheid, perfectionistisch, zelfreflectie, het grotere geheel zien, etc. Het gevoel een andere denkwijze te hebben dan anderen. Zelfs de dingen als een aparte humor en dat mensen soms onterecht denken dat je ADHD hebt zijn herkenbaar.
Het verklaart ook dat ik nu de grootste moeite lijk te hebben met het plannen van studiewerk en alles maar uitstel, omdat ik weet dat ik met een halve dag werk ook een dikke voldoende kan krijgen, ondanks dat het me stress oplevert dat ik alles tot het laatste moment uitstel. En dan heb ik nu ook nog lang niet alle herkenbare dingen genoemd die in de lijstjes met kenmerken staan. De Mensa thuistest geeft overigens ook aan dat ik wel eens in die bovenste 2% zou kunnen zitten, for what it's worth. En mijn vader is hoogbegaafd, dus in die zin is de erfelijkheid ook een factor.

Anyway, ik zie er dus wel wat in, en mijn psycholoog heeft voor volgende maand een afspraak gemaakt om een WAIS-III te doen. Ben wel benieuwd wat daar uit gaat komen.
Ergens zou het fijn zijn om eens een verklaring te hebben voor waarom ik me vroeger nooit begrepen voelde, waarom ik altijd het gevoel had dat ik mijn potentie nooit volledig heb kunnen ontwikkelen en daarin tegengehouden werd, en het zou ook verklaren waarom ik uiteindelijk in een depressie belandde op de middelbare school. Anderzijds vind ik het toch ook een beetje 'eng' ofzo, en zou ik het liever niet zijn, omdat mensen dan toch anders naar je gaan kijken (zoals ik eerst ook deed) en er dan 'bewijs' is dat mijn basisschool en middelbare school mijn toekomst voor mij hebben verneukt door me op de havo te gooien nadat ik depressief raakte en niet genoeg punten voor vwo 4 had gehaald. Ik denk dat ik dan weer een volledig nieuw verwerkingsproces in zou moeten gaan. Maarja, als ik het niet ben begint het hele verklaren weer van voor af aan.

Mja, heel lulverhaal weer. Mijn vraag is dus eigenlijk of er hier mensen zijn die er na hun 20e pas achter zijn gekomen dat ze hoogbegaafd zijn, en hoe ze daarmee om zijn gegaan. Hoe kijkt men nu naar je? Vertel je het überhaupt aan mensen? Hoe kijk je nu tegen je verleden aan? Hoe ben je uiteindelijk van je potentie gebruik gaan maken? Etc.

[ Bericht 1% gewijzigd door Moira op 12-02-2016 16:23:20 ]

Ik kan je helaas niet helpen. Bij mij zaten de deskundigen al in de kleuterklas om mij te observeren. Uiteindelijk werd bij mij op mijn 10e levensjaar de diagnose hoogbegaafd vastgesteld. Niet dat het heeft geholpen gedurende de rest van mijn schooljaren. Mijn reactie was voornamelijk dat ik gewoon normaal wilde zijn.
Wel bemerk ik nu ik een studie doe om mijn Light aircraft pilot licentie te behalen het ouderwets gemakkelijk gaat. De eerste keer weer in een klaslokaal had ik ook echt zoiets van:"oh ja, zo was het vroeger op school ook altijd, het slimste jongetje van de klas, dat is een poos geleden dat ik dat zo voelde."

De enige tip die ik je kan geven is om je er zo weinig mogelijk van aan te trekken en vooral je interesses te voeden. Ga er van uit dat jij de beste kan worden in hetgeen jouw interesse heeft. Laat je vooral niet tegenhouden door onbegrip. Ik was bij mijn werkgever die lastpak die het beter wist. Toen ben ik maar voor mezelf begonnen. De zelfde business als bij mijn werkgever, maar dan op mijn manier. Ik heb al enige jaren geleden een gedeelte van de inboedel van mijn oude werkgever uit het faillissement opgekocht, terwijl mijn bedrijf floreert.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 16:51 schreef HardMetal het volgende:
Ik kan je helaas niet helpen. Bij mij zaten de deskundigen al in de kleuterklas om mij te observeren. Uiteindelijk werd bij mij op mijn 10e levensjaar de diagnose hoogbegaafd vastgesteld. Niet dat het heeft geholpen gedurende de rest van mijn schooljaren. Mijn reactie was voornamelijk dat ik gewoon normaal wilde zijn.
Wel bemerk ik nu ik een studie doe om mijn Light aircraft pilot licentie te behalen het ouderwets gemakkelijk gaat. De eerste keer weer in een klaslokaal had ik ook echt zoiets van:"oh ja, zo was het vroeger op school ook altijd, het slimste jongetje van de klas, dat is een poos geleden dat ik dat zo voelde."

De enige tip die ik je kan geven is om je er zo weinig mogelijk van aan te trekken en vooral je interesses te voeden. Ga er van uit dat jij de beste kan worden in hetgeen jouw interesse heeft. Laat je vooral niet tegenhouden door onbegrip. Ik was bij mijn werkgever die lastpak die het beter wist. Toen ben ik maar voor mezelf begonnen. De zelfde business als bij mijn werkgever, maar dan op mijn manier. Ik heb al enige jaren geleden een gedeelte van de inboedel van mijn oude werkgever uit het faillissement opgekocht, terwijl mijn bedrijf floreert.

Thanks Mijn interesses liggen nog steeds erg breed, maar raken nu eindelijk wat meer toegespitst op de neuropsychologie. Zit alleen momenteel nog op het HBO (heeft me allemaal ook veel langer geduurd dan gewenst) en wil 'm nu afmaken ook, doe wel een sociale studie dus ik zou wel mijn afstudeeronderzoek al wat meer de neuropsychologische kant op kunnen richten. Maar mocht ik willen doorstuderen ben ik wel tot mijn 30e bezig en moet ik de uni volledig uit eigen zak betalen, wat tot zo ver iig nog niet mogelijk is
Blijf dus ergens een beetje zuur dat er gaandeweg zo veel roet in mijn eten is gegooid (dat ik niet gewoon vwo en uni vloeiend heb kunnen doorlopen), en mocht ik hoogbegaafd blijken te zijn zal dat in eerste instantie alleen nog maar zuurder voelen. Moet ook ff een manier vinden om daarmee om te gaan

Ik ben er op mijn 27ste achtergekomen. Ik vond het wel fijn om te weten, want als je problemen hebt is het weten waaróm altijd al de helft van de oplossing, vind ik. Maar verder heb je er niet veel aan om het te weten. Om ermee om te leren gaan maakt het niet zoveel uit of je bij de 2% of 3% hoort. Om gelukkig te worden moet je leren omgaan met de 'symptomen' die je noemt, niet met het feit dat je hoogbegaafd bent.

Wel wind ik me veel minder op als ik niet begrepen word of geen aansluiting kan vinden. Omdat ik weet waarom dat is, vind ik het niet meer erg. En ik heb er meer zelfvertrouwen door gekregen.

En ik vertel het bijna niemand. Het heeft me nog nooit wat goeds opgeleverd door het te vertellen. Mensen met een lager iq kunnen er niks mee en mensen met een hoog iq herkennen het bij jou wel zonder er over te praten.

Het weten heeft me niet geholpen meer succes te hebben in het leven. Maar dat ligt aan mijn gebrek aan ambitie.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 17:25 schreef MariMiep het volgende:
Ik ben er op mijn 27ste achtergekomen. Ik vond het wel fijn om te weten, want als je problemen hebt is het weten waaróm altijd al de helft van de oplossing, vind ik. Maar verder heb je er niet veel aan om het te weten. Om ermee om te leren gaan maakt het niet zoveel uit of je bij de 2% of 3% hoort. Om gelukkig te worden moet je leren omgaan met de 'symptomen' die je noemt, niet met het feit dat je hoogbegaafd bent.

Wel wind ik me veel minder op als ik niet begrepen word of geen aansluiting kan vinden. Omdat ik weet waarom dat is, vind ik het niet meer erg. En ik heb er meer zelfvertrouwen door gekregen.

En ik vertel het bijna niemand. Het heeft me nog nooit wat goeds opgeleverd door het te vertellen. Mensen met een lager iq kunnen er niks mee en mensen met een hoog iq herkennen het bij jou wel zonder er over te praten.

Het weten heeft me niet geholpen meer succes te hebben in het leven. Maar dat ligt aan mijn gebrek aan ambitie.

Thanks! Dikgedrukte vooral helemaal mee eens, ja.
Ik denk dat ik me ook een stuk minder 'vreemd' zou voelen als ik weet waarom het zo voelt dat mijn hersens zo snel van hot naar her gaan en ik daarom ga 'ratelen', dat zou ook wel schelen.
Zou het denk ik ook niet snel aan iemand vertellen nee, tenzij ik diegene vertrouw en ik toch al heb verteld over mijn issues en psycholoog enzo (dan is de uitkomst van zo'n IQ test ook relevante informatie in een update). Maar als ik alleen al kijk naar wat voor reacties er hier op FOK! worden gegeven in topics over hoogbegaafdheid, dan zal het me denk ik alleen maar meer kwaad dan goed doen.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 17:17 schreef Moira. het volgende:

[..]

Thanks Mijn interesses liggen nog steeds erg breed, maar raken nu eindelijk wat meer toegespitst op de neuropsychologie. Zit alleen momenteel nog op het HBO (heeft me allemaal ook veel langer geduurd dan gewenst) en wil 'm nu afmaken ook, doe wel een sociale studie dus ik zou wel mijn afstudeeronderzoek al wat meer de neuropsychologische kant op kunnen richten. Maar mocht ik willen doorstuderen ben ik wel tot mijn 30e bezig en moet ik de uni volledig uit eigen zak betalen, wat tot zo ver iig nog niet mogelijk is
Blijf dus ergens een beetje zuur dat er gaandeweg zo veel roet in mijn eten is gegooid (dat ik niet gewoon vwo en uni vloeiend heb kunnen doorlopen), en mocht ik hoogbegaafd blijken te zijn zal dat in eerste instantie alleen nog maar zuurder voelen. Moet ook ff een manier vinden om daarmee om te gaan

Ik kwam erachter met 22. Zonder ooit mijn best te doen vwo gedaan, altijd beste van de klas, studie verknald wegens te weinig interesse en teveel teleurstelling in het niveau. Halverwege een hbo met vingers in de neus toch eens kijken waarom ik me toch altijd net even anders voelde dan de rest. En ook wel eens rare reacties kreeg van mensen en soms het idee had 'soortgenoten' te herkennen. Psycholoog was een eikel en die weigerde mijn iq te testen. ADHD gediagnosticeerd en toen ik op IQ terugkwam moest ik vooral mijn narcistische trekjes bij me houden (ik zei dat ik merkte dat ik sneller was en verder dacht dan anderen...)

Toen zelf een testje gedaan, scoorde nogal hoog. Toen mensa test gedaan (goedkope ptie met officiele score, drie testen onder begeleiding van psycholoog) en toen bleek ik erg hoog te scoren en bij de bovenste 1% te scoren.

Voor mij was dat het begin van de acceptatie van mijzelf en dat heeft wel geholpen. Ik begreep dat het klopte dat ik wat anders was, maar nu ook soms waarom anderen zo op mij reageerden. Het maakte me meer bewust van hoe ik mijn gedrag kon aanpassen om er geen last meer van te hebben. Helaas moet dat. Inmiddels hoeft dat niet meer. Afgestudeerd en succesvol in mijn werk. Ik word nu gewaardeerd om mijn scherpte, inzicht, creativiteit en rechtvaardigheidsgevoel/integriteit. Heel prettig.

P.S. Als je hb bent is dat slechts een talent. Je zult, net als talentvolle sporters erg je best moeten leren doen om er echt goe dmee om te leren gaan. Meestal zijn hb-ers dat juist niet gewend. Waar sporters met jong ajax mogen meedoen, worden slimme kinderen vooral klein gehouden. Schud dat van je af en maak er wat van. Sommige dingen gooien roet in het eten, maar zolang het niet al te ernstig is ben JIJ de enige die er echt iets moois van kunt maken.

P.P.S. Ik vertel verder niemand mijn IQ. Behalve mensen die ik echt goed ken. Niemand hoeft het te weten, het is niet relevant. Laat ze me maar beoordelen op mijn acties en resultaten. Dat gaat momenteel prima. De mensen die mij nooit mochten zitten nu ergens waar ze me aanspreken met meneer als ik binnenkom

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 21:07 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Ik kwam erachter met 22. Zonder ooit mijn best te doen vwo gedaan, altijd beste van de klas, studie verknald wegens te weinig interesse en teveel teleurstelling in het niveau. Halverwege een hbo met vingers in de neus toch eens kijken waarom ik me toch altijd net even anders voelde dan de rest. En ook wel eens rare reacties kreeg van mensen en soms het idee had 'soortgenoten' te herkennen. Psycholoog was een eikel en die weigerde mijn iq te testen. ADHD gediagnosticeerd en toen ik op IQ terugkwam moest ik vooral mijn narcistische trekjes bij me houden (ik zei dat ik merkte dat ik sneller was en verder dacht dan anderen...)

Toen zelf een testje gedaan, scoorde nogal hoog. Toen mensa test gedaan (goedkope ptie met officiele score, drie testen onder begeleiding van psycholoog) en toen bleek ik erg hoog te scoren en bij de bovenste 1% te scoren.

Voor mij was dat het begin van de acceptatie van mijzelf en dat heeft wel geholpen. Ik begreep dat het klopte dat ik wat anders was, maar nu ook soms waarom anderen zo op mij reageerden. Het maakte me meer bewust van hoe ik mijn gedrag kon aanpassen om er geen last meer van te hebben. Helaas moet dat. Inmiddels hoeft dat niet meer. Afgestudeerd en succesvol in mijn werk. Ik word nu gewaardeerd om mijn scherpte, inzicht, creativiteit en rechtvaardigheidsgevoel/integriteit. Heel prettig.

P.S. Als je hb bent is dat slechts een talent. Je zult, net als talentvolle sporters erg je best moeten leren doen om er echt goe dmee om te leren gaan. Meestal zijn hb-ers dat juist niet gewend. Waar sporters met jong ajax mogen meedoen, worden slimme kinderen vooral klein gehouden. Schud dat van je af en maak er wat van. Sommige dingen gooien roet in het eten, maar zolang het niet al te ernstig is ben JIJ de enige die er echt iets moois van kunt maken.

P.P.S. Ik vertel verder niemand mijn IQ. Behalve mensen die ik echt goed ken. Niemand hoeft het te weten, het is niet relevant. Laat ze me maar beoordelen op mijn acties en resultaten. Dat gaat momenteel prima. De mensen die mij nooit mochten zitten nu ergens waar ze me aanspreken met meneer als ik binnenkom

Nice

Wel apart dat je psycholoog zo reageerde. Het staat niet in de DSM (zwakbegaafdheid wel, ook zoiets), dus het is wat dat betreft niet iets waar ze je voor kunnen diagnosticeren en behandelen, maar mijn psychologe begreep iig de waarde die 'het weten' kan hebben, als het zo veel kan verklaren. Daarnaast blijf ik dan wel nog steeds bij haar onder behandeling om met de 'gevolgen van' te leren dealen (problemen in jeugd met nasleep). Voor zover ik weet zit de WAIS ook bij de behandeling inbegrepen ofzo, dus hoef ik er niks extra's voor te betalen (buiten mijn eigen risico als ik daar klaar ben). Ben echt blij met mijn psychologe

Ze heeft mij in eerste instantie trouwens ook op ADHD willen testen, zei dat dat zonde van onze tijd was, maar liet haar toch even haar vragenlijst langs gaan. Uiteindelijk gaf ze me gelijk en kwam daar echt niks uit Maar hoogbegaafdheid zou dus ook verklaren waarom ook zij (want in het verleden zijn er wel meer geweest) dat in eerste instantie dacht, die overlap van ADHD met hoogbegaafdheid en de misdiagnoses van hoogintelligente mensen mbt ADHD.

Zelf op late leeftijd achter gekomen (pas officieel 2 maanden terug op 27ste).

Middelbare school was een wild ritje. Cito toets gaf aan dat ik slechts een 1% kans had ooit vwo te kunnen doen en geheel met tegenzin dan ook op vmbo terecht gekomen. Ik wou zelf liever havo doen, want zelf ook nooit gedacht dat ik vwo kon doen.

Vmbo met twee vingers in de neus doorstaan, daarna ook havo gedaan, zou lastig zijn volgens de leraren want ik was niet zo slim. 2 jaar later met erg weinig moeite havo diploma in de pocket. En toen kwam de klap, dat koste namelijk wel erg weinig moeite en na een half jaar vol paniekaanvallen kwam de realisatie dat ik stukken intelligenter was dan mijn leraren of ik ooit had ingeschat.

Met tegenzin nog 2 jaar vwo aangeplakt (wou inmiddels wel weg van de middelbare school), ging nog makkelijker dan havo. Universitaire opleiding er achter aan, ondanks maar 2 jaar vwo bleek ook dat geen enkel probleem. Na bachelor aan de master begonnen. Steek daarin evenveel moeite als in mijn vmbo opleiding en sta momenteel cum laude.

Lijkt mooi zou je denken maar vorig jaar, halverwege de master, kwamen alle paniekaanvallen weer terug na 7 jaar er vanaf te zijn. Toen bij de psycholoog toch maar eens doorgevraagd en na hoop gesprekken en doorverwijzing naar specialist kwam daar 2 maanden geleden hoogbegaafdheid uitrollen.

Dat verklaarde een heleboel voor mij en ook waarom ik op sociaal vlak me toch altijd wat vreemd heb gevoelt. Het voelt fijn daar eindelijk eens duidelijkheid over te hebben.

Hoewel ik het pas officieel pas 2 maanden weet, was het wel al vrij vroeg duidelijk dat er iets niet helemaal goed zat. Immers had ik nooit moeite gestoken in mijn schoolwerk en had ik het gevoel de stof gewoon te begrijpen maar kwam er vanuit de docenten de boodschap terug dat ik het niet snapte en dat ik meer vragen moest stellen.

Toen op mijn 18de de klap kwam dat ik wel intelligent was zorgde dat ervoor dat ik in eerste instantie een afkeer ontwikkelde voor 'normale' mensen. Immers waren mijn cijfers meerdere malen omlaag aangepast omdat de rest van de klas de stof niet aankon, dus om hun cijfers omhoog te krikken ging die van mij omlaag. Wat daarbij ook niet hielp is dat mijn docenten mijn meteen van het labeltje 'dom' naar 'slim maar lui' hadden overgezet toen ik aan vwo begon. Alsof het allemaal mijn schuld was, als hun wat slimmer waren geweest was er ook geen probleem. Totale onzin natuurlijk.

Van mijn kant legde ik toen enorm veel nadruk op mijn intelligentie omdat het altijd hetgeen was waar ik op afgerekend werd en kreeg daardoor ook een erg negatief beeld over mijn verleden. Langzaam aan kwam de realisatie dat intelligentie maar een aspect is van een persoon en leerde ik mensen weer te waarderen als geheel in plaats van de constantie nadruk op intelligentie. Daardoor leerde ik ook weer normaal naar mijn verleden te kijken. Het is geweest en ik kan dat toch niet veranderen, tuurlijk zou het fijn zijn geweest om soepeler door het traject te gaan, maar ach. Het is ook de totaal som van het geheel die mij tot de persoon van vandaag maakt. Ik kijk er nu positief tegenaan, al merk ik wel dat als de kloof in intelligentie te hoog is ik toch nog een zeker afkeer tegen die mensen heb. Mijn vmbo jaren waren dan ook niet de leukste en ik blijf mensen daar mee associëren.

Verder is het iets wat ik voornamelijk voor mezelf hou. Op mijn directe familie na weet niemand dat ik hoogbegaafd ben en dat ik er al jaren mee worstel. Om de een of andere reden heb ik het gevoel dat men zich dommer voelt als ik aangeef hoogbegaafd te zijn, alsof ik daarmee zeg dat hun slechter zijn of zoiets. Maar goed, dat zit in mijn hoofd.

De manier waarop ik de kloof in communicatie heb overbrugt in vwo en later op de universiteit is door toets en tentamen vragen anders te benaderen. Normaal krijg je een vraag en richt je je op wat jij denkt dat het juiste antwoord is. Nu blijk ik te hebben ervaren dat de meeste docenten erg slecht zijn in het maken van vragen en er hierdoor meerdere correcte antwoorden te zijn. Doorgaans zijn de vragen namelijk op verschillende manieren te interpreteren en dat was waar ik de mist in ging.

Ik benaderde de vragen daarom vanuit de docent hun oogpunt, wat denk ik dat hun als antwoord willen met zo'n vraag en niet wat ik als juiste antwoord zie op die vraag. Dat bleek een schot in de roos al is het nogal eens voorgekomen dat het fout ging. In de norm had ik altijd een of twee toetsen/tentamens nodig om door te krijgen hoe het denkproces aan hun kant zat in plaats van bij mij.

Bij tentamens gaf ik ook nooit mijn eigen antwoord, maar wat ik dacht dat ze wilden horen. Werkt prima!

Verder herkenbaar maar niet de sociale problemen. Alhoewel ik altijd wel anders was had ik juist ook vrienden op de mavo. Alhoewel die mij soms.natuurlijk wel een professor vonden.

Gelukkig bijdehant genoeg om me niet te laten pesten oid.

Ik heb topic tot deeltje 4 terug gelezen en herken veel in wat jullie zeggen.

Mijn weg was vwo, havo, mbo en toen 3 hbo studies geprobeerd. Waaronder PABO (maar liep tegen het onderwijssysteem aan en vond het niet kloppen) en ermee gestopt.
Ik ben ook zo'n eentje die te weinig begeleiding had gekregen in het voortgezet onderwijs en ik durfde eigenlijk ook niet, want ik wilde "normaal" zijn; dan maar op mijn bek gaan, want kwam toch wel op mijn pootjes terecht.

Wat mij nog bijstaat van vwo is dat als ik wél had geleerd, ik bij een ander gespiekt zou moeten hebben. Of dat mijn boekverslag voor Engels eind vwo niveau had en dat dan wel van internet gehaald moet zijn. Was ontzettend blue, was al onzeker geworden en werkte dus allemaal maar averechts voor mijn zelfvertrouwen: ik doe wel niets meer, want krijg hier ellende van en word niet geloofd.

In het bedrijfsleven lustten ze me rauw vanaf jonge leeftijd. Heb me tussendoor dan ook vaak opgewerkt, vinger op zere plek gelegd en kennis verbeterd en overgedragen. Maar kwam er net niet helemaal tussen zonder hoger diploma.

Ben daarnaast erg muzikaal creatief en heb mijzelf het bespelen verschillende instrumenten
zelf aangeleerd.

Afgelopen jaar gecrasht (ook door emotionele verwaarlozing in mijn jeugd). Werd getest op ADD, maar ineens wilden ze ook een intelligentieonderzoek gaan doen voor hb. Toen scheet ik 100 kleuren in mijn broek en ben met alles gestopt. ADD zal ik vast wel hebben, hb denk ik niet.
Maar herken wel veel in wat jullie zeggen, paden die zijn bewandeld en afkeer/tegen de muur aanlopen en dat er overlap is met AD(H)D en eventueel autisme (dat is bij mij in ieder geval uitgesloten). Bovendien wil ik geen labels, want dat vertroebelt mijn visie op het leven.

Van een kantoorbaantje gaat er stiekem van binnen een beetje iets dood. Ik ben inmiddels 27 jaar en ga dan toch maar terug de studiebanken in. Wordt een lange zit en ik hoop echt dat ik de motivatie en doorzettingsvermogen kan vinden om door te gaan.

Hoe gaat het jullie af in jullie liefdesleven trouwens, ondervinden jullie daar ook problemen?

[ Bericht 2% gewijzigd door MidnightB00m op 15-02-2016 22:28:37 ]

ff kijken hoe dit ook alweer moest hoor

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 16:05 schreef Moira. het volgende:
Zie dat er al anderhalf jaar niet meer in dit topic gepost is, maar aangezien het een reeks is toch maar een kickje omdat ik geen recenter topic heb gevonden.

Zijn er hier lui die er achter kwamen dat ze hoogbegaafd zijn in hun kindertijd? Of ook pas toen ze volwassen waren?

Ik loop bij een psycholoog voor een aantal zaken, en het vermoeden is ontstaan dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Nu zie ik mezelf helemaal niet zo, omdat ik ook met die 'vooroordelen' op ben gegroeid dat je dan een wonderkind bent en alles je makkelijk af gaat en je uit de hoogte doet enzo. Weet wel al langere tijd dat ik bovengemiddeld intelligent ben (zoals zovelen), maar niet meer dan dat en daar denk je verder ook niet echt bij na.
Ik ben me er dus recent wat meer over gaan inlezen, en zie toch wel veel gelijkenissen. De dingen als snel en veel praten omdat je hersens zo snel gaan, dat is vooral heel herkenbaar. En lange verhalen houden omdat je mensen wat duidelijk wilt krijgen terwijl ze je verhaal toch niet zullen begrijpen. Verder de grote algemene interesse op de meest uiteenlopende vlakken, het altijd afvragen 'waarom' en wat ergens achter zit, het verbanden kunnen leggen en analytisch en creatief probleemoplossend vermogen (wat voor mij zelf 'normaal' is maar wat altijd als 'bijzonder' wordt aangestipt door mijn docenten), taalvaardigheid, perfectionistisch, zelfreflectie, het grotere geheel zien, etc. Het gevoel een andere denkwijze te hebben dan anderen. Zelfs de dingen als een aparte humor en dat mensen soms onterecht denken dat je ADHD hebt zijn herkenbaar.
Het verklaart ook dat ik nu de grootste moeite lijk te hebben met het plannen van studiewerk en alles maar uitstel, omdat ik weet dat ik met een halve dag werk ook een dikke voldoende kan krijgen, ondanks dat het me stress oplevert dat ik alles tot het laatste moment uitstel. En dan heb ik nu ook nog lang niet alle herkenbare dingen genoemd die in de lijstjes met kenmerken staan. De Mensa thuistest geeft overigens ook aan dat ik wel eens in die bovenste 2% zou kunnen zitten, for what it's worth. En mijn vader is hoogbegaafd, dus in die zin is de erfelijkheid ook een factor.

Anyway, ik zie er dus wel wat in, en mijn psycholoog heeft voor volgende maand een afspraak gemaakt om een WAIS-III te doen. Ben wel benieuwd wat daar uit gaat komen.

De voor mij herkenbare dingen heb ik even vetgedrukt en dat zijn er nogal wat
Ik zal ze niet allemaal apart nemen, maar bijvoorbeeld het hebben van een andere denkwijze herken ik dan weer wel. Ook 'het naar beneden gehaald worden' (niet precies jouw bewoordingen btw), maar daar moet je zoveel mogelijk doorheen bijten. Ding is dat als je wilt begrijpen waarom veel andere mensen je harken alleen maar omdat je duidelijk intelligenter bent dan de meeste anderen..das nogal gecompliceerd, maar wel 'leuk' ergens.

Ik kom zelf zo nu en dan andere hb-en tegen en een aantal dingen zijn eigenlijk vrijwel unaniem herkenbaar, zoals de intellectuele beenharkerij, het onbegrip (want de mensen die je in het dagelijks leven tegenkomt zullen zich nauwelijks in jouw specifieke hb issues herkennen en jij wellicht niet in die van hun) en (en dit is vooral voor de "diagnose") de verbazing waarom zoveel mensen toch zo dom lijken te zijn (dit komt o.a. door de beenharkerij, maar er zijn nog veel meer redenen te bedenken).

Trouwens wel apart dat ze je willen testen met de WAIS-III test. Die heb ik bijna 10 jaar geleden ook gemaakt, ik meen me te kunnen herinneren dat er wel een nieuwere versie was, maar eerlijk gezegd weet ik dat niet zeker.

quote:

Ergens zou het fijn zijn om eens een verklaring te hebben voor waarom ik me vroeger nooit begrepen voelde, waarom ik altijd het gevoel had dat ik mijn potentie nooit volledig heb kunnen ontwikkelen en daarin tegengehouden werd, en het zou ook verklaren waarom ik uiteindelijk in een depressie belandde op de middelbare school. Anderzijds vind ik het toch ook een beetje 'eng' ofzo, en zou ik het liever niet zijn, omdat mensen dan toch anders naar je gaan kijken (zoals ik eerst ook deed) en er dan 'bewijs' is dat mijn basisschool en middelbare school mijn toekomst voor mij hebben verneukt door me op de havo te gooien nadat ik depressief raakte en niet genoeg punten voor vwo 4 had gehaald. Ik denk dat ik dan weer een volledig nieuw verwerkingsproces in zou moeten gaan. Maarja, als ik het niet ben begint het hele verklaren weer van voor af aan.

Dit kan, maar gewoonlijk hebben complexe problemen en situaties ook een complexe oorzaak. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat altijd zo is, depressie heeft vaak te maken met eigenwaarde.

quote:

Mja, heel lulverhaal weer. Mijn vraag is dus eigenlijk of er hier mensen zijn die er na hun 20e pas achter zijn gekomen dat ze hoogbegaafd zijn, en hoe ze daarmee om zijn gegaan. Hoe kijkt men nu naar je? Vertel je het überhaupt aan mensen? Hoe kijk je nu tegen je verleden aan? Hoe ben je uiteindelijk van je potentie gebruik gaan maken? Etc.

Bij mij was het later (rond 27 of 28). En ja, maar door allerlei issues die een hogere prioriteit hadden, is specifiek m'n hb nooit echt iets waar ik me veel mee bezig heb gehouden.

Wat die herkenbaarheid betreft, dat gaat zeker helpen. Op het moment (dit weet je vast al wel, maar ik zit nu toch al lekker te tikken) dat je mensen tegenkomt waar je veel overeenkomsten mee deelt, dan zal je merken dat je daar veel sneller van kunt leren dan wanneer je je probeert te spiegelen aan mensen die op belangrijke vlakken anders dan je zijn. Je hoeft natuurlijk geen identieke tweeling te zijn om goed te kunnen spoegelen, maar mijn ervaring heeft me wel geleerd dat hoe meer ik op een ander lijkt, hoe beter ik me aan die persoon kan spiegelen (en uiteindelijk dus ook leren).
En wat die herkenbaarheid betreft, vis ik wel een beetje achter het net. Want ik ben dus alledrie (hb, ADHD en ASS) en ook al heeft het voordelen dat de meesten me pas beter kunnen inschatten zodra ze me een tijdje kennen (gewoonlijk als mensen me voor hun karretje proberen te spannen e.d.), maar voor mezelf was dit tegelijk ook een bottleneck, want ik heb eigenlijk vrijwel nooit iemand gehad met wie ik kon spiegelen.

Voordeel is wel dat ik daar wel weer van geleerd heb en op zich weinig info nodig heb om iets te bedenken.

Maar ik ken ook vrijwel niemand die is zoals ik ben, ik lijk wel een officiële levende contradictie, maar toch ben ik echt. Dit maakt wel dat ik over unieke eigenschappen beschik en ik heb trekjes van heel veel verschillende dingen.

Wat school betreft weet ik nog wel dat ik eigenlijk vrijwel alles wel leuk vond, echt vrijwel alle vakken! ...behalve economie, dat vond ik wat te commercieel en niet zo boeiend. Maar één van mijn problemen is dus ook dat ik zoveel interesses heb, dat ik gewoon tijd tekort kom om actief met al m'n interesses bezig te zijn. Ik heb misschien de tijd en de gelegenheid om, zeg maar, me met 5 dingen bezig te houden....maar er liggen er nog 100 op de plank en veel van die dingen wil ik al jaren oppakken maar ik kom er gewoon niet toe

Het is bij mij ook superbreed, zo heb ik een aantal weken terug voor het eerst zelf muziek gemaakt (ik had een deuntje in m'n hoofd en wilde al heel lang zelf met het maken van muziek aan de gang gaan), houd ik absoluut van een uitdaging, maar kan ik ook heel goed leren, zelfs dingen die voor mij eigenlijk heel moeilijk zouden moeten zijn. Maar ik leer ook op alle vlakken (ik zal trouwens wel moeten, wil ik ooit volledige economische zelfstandigheid kunnen realiseren) en kan ook heel veel dingen, heel veel gegevens, aan elkaar linken. Ik zie ook heel snel verbanden en leer steeds beter om niet alleen maar met mijn mindere punten om kunnen gaan, maar om ze zelfs steeds meer in m'n voordeel te gebruiken.

Wat mij betreft is het vooral ook een uitdaging om dingen op zo'n manier te leren dat je jezelf ervan verbeteren kunt op een manier die het beste bij jou aansluit. Dit is echt heel belangrijk als "goed/beter in je vel zitten" een hogere prioriteit voor je is.

Om nog even op die intelligentie terug te komen, vroeger was dat m'n redding en nu de dingen steeds wat beter beginnen te lopen, merk ik ook wat een (soms ook enorm) voordeel dit kan opleveren, maar zoals iemand anders al aangaf, het is een talent en talenten zijn vrij nutteloos zolang je ze niet ontwikkelt.

.

Ik heb gewoon etmalen van 40 uur nodig

Iemand die dit ook herkent?

.

Nog een vraagje dan maar: Is dit topic ook 'geschikt' om ook andere dingen met elkaar te delen, zoals de vorm waarin interesses tot uiting komen en worden uitgebouwd? Of is dit alleen maar een "hb-vs-non-hb-ervaringen"-topic?
Wat is jullie insteek in hoe jullie de wereld proberen te begrijpen?

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 25-02-2016 17:03:32 ]

Ik heb een probleem, en ik heb hulp nodig. Mijn ouders kunnen niet veel doen want die begrijpen me niet, iedereen denkt dat ik dom ben ofzo, maar eigenlijk interesseert de stof me niet die op school krijg. Ik doe (VMBO-TL), ze zeggen dat ik niet kan plannen, terwijl ik soms m'n huiswerk niet maak omdat het me gewoon niet interesseert. Ik krijg allemaal hulp aangeboden die ik totaal niet nodig heb, ze forceren me om huiswerk te maken terwijl ik gewoon beter kan. Als ik dit in het echt zou zeggen zou het gewoon taboe zijn, omdat ze denken dat ik arrogant ben. Ik voel me gewoon opgesloten in een kooi. Zelfs als ik dit schrijf heb ik m´n twijfels of iemand me begrijpt. Maar goed, ik vertel verder. Mijn vader en moeder zijn gescheiden en m´n vader heeft me nooit begrepen, hij heeft Asperger, m´n moeder vind me zielig omdat ze denkt dat ik een debiel ben en ik er niks aan kan doen dat ik onrustig ben, ze wilt dat ik begeleiding krijg als ik ouder ben en op mezelf ga wonen.

Vroeger voelde ik me nooit zo, ik was heel erg afgeleid met andere dingen ik speelde kapot veel spelletjes, ik las super veel, ik was gewoon obsessief. Op de basisschool, had ik tot groep 8 vriendjes tot die me ook achterlieten, op de middelbare kreeg ik weer vrienden en was ik gewoon tevreden, zeg maar gewoon gelukkig. Alles wat ik nodig had waren vrienden. Toen ging het in de 2e weer mis, ik was erg onrustig, angstig, bang om te falen, steeds terugkomende gedachten over huiswerk, ik had geen zin, maar ik moest toch, dus ik was gewoon helemaal gek geworden. Ik kreeg toen Risperdal en werd ik bijzonder stil en rustig. Angsten en piekeren waren weg, nu zit ik in de vierde, en begin ik te realiseren hoe slecht m'n vrienden eigenlijk zijn. Ze praten nooit over hun gevoelens,verdriet,persoonlijke leven. Altijd maar over films en andere bullshit praten. Na schooltijd spreken we niet eens af, een vriend gaat gewoon chillen met wat andere vrienden. En ben ik gewoon alleen. Ik vertelde me ook dat ik me eenzaam voelde, maar hij zei gewoon dan praat je met iemand anders. Ja met wie? Het boeit hem geen flikker dat ik eenzaam ben, hij voelt ook niet dat ik hem heel erg mag. Iedere keer als ik de impuls krijg om met hem te praten moet ik mezelf onderdrukken omdat het hem toch niet boeit(ik bedoel na schooltijd enzo op whatsapp, etc). Ik zit trouwens op speciaal onderwijs voor kinderen met emotionele problemen stoornissen. Ik ben zelf gediagnosticeerd met PDD-NOS en ADD. Toen deed ik wat onderzoek op internet, ik geloof wel dat ik ADD heb sinds ik wel dromerig ben en heel erg in m'n eigen gedachten. Maar PDD-NOS, wat? waar halen ze dat vandaan, ik kan gewoon emoties lezen en normaal communiceren, maar ik moet toegeven dat ik erg onzeker ben in de sociale omgang. Vooral in groepjes van mensen die ik niet zo goed ken, maar met m'n moeder en vrienden die ik wat langer ken kan ik gewoon normaal praten. naja hier is m'n verhaal, ik zit toch in m'n examenjaar het boeit allemaal lekker niet meer, ik kan toch niet meer naar een andere school, volgend jaar voor m'n opleiding leren daarna HBO doen. (Uiteindelijk ga ik toch doen wat ik leuk vind) Ik ga programmeren. Maarja wel zonde, ik kon echt betere vrienden maken als ik op de juiste school zat. En trouwens ik heb geen idee of ik hoogbegaafd ben, maar dat ik autistisch ben geloof ik niks van. Ik vind het begrip "Hoogbegaafd" ook heel vaag, omdat het meer is dan intelligentie, het gaat samen met allemaal andere symptomen. Als je hoogbegaafd bent ben je niet slim en perfect, je kan ook gewoon problemen hebben. Ik weet trouwens niet eens waarom ik dit hier op schrijf maarja.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 16:05 schreef Moira. het volgende:
Zie dat er al anderhalf jaar niet meer in dit topic gepost is, maar aangezien het een reeks is toch maar een kickje omdat ik geen recenter topic heb gevonden.

Zijn er hier lui die er achter kwamen dat ze hoogbegaafd zijn in hun kindertijd? Of ook pas toen ze volwassen waren?

Ik loop bij een psycholoog voor een aantal zaken, en het vermoeden is ontstaan dat ik wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn. Nu zie ik mezelf helemaal niet zo, omdat ik ook met die 'vooroordelen' op ben gegroeid dat je dan een wonderkind bent en alles je makkelijk af gaat en je uit de hoogte doet enzo. Weet wel al langere tijd dat ik bovengemiddeld intelligent ben (zoals zovelen), maar niet meer dan dat en daar denk je verder ook niet echt bij na.
Ik ben me er dus recent wat meer over gaan inlezen, en zie toch wel veel gelijkenissen. De dingen als snel en veel praten omdat je hersens zo snel gaan, dat is vooral heel herkenbaar. En lange verhalen houden omdat je mensen wat duidelijk wilt krijgen terwijl ze je verhaal toch niet zullen begrijpen. Verder de grote algemene interesse op de meest uiteenlopende vlakken, het altijd afvragen 'waarom' en wat ergens achter zit, het verbanden kunnen leggen en analytisch en creatief probleemoplossend vermogen (wat voor mij zelf 'normaal' is maar wat altijd als 'bijzonder' wordt aangestipt door mijn docenten), taalvaardigheid, perfectionistisch, zelfreflectie, het grotere geheel zien, etc. Het gevoel een andere denkwijze te hebben dan anderen. Zelfs de dingen als een aparte humor en dat mensen soms onterecht denken dat je ADHD hebt zijn herkenbaar.
Het verklaart ook dat ik nu de grootste moeite lijk te hebben met het plannen van studiewerk en alles maar uitstel, omdat ik weet dat ik met een halve dag werk ook een dikke voldoende kan krijgen, ondanks dat het me stress oplevert dat ik alles tot het laatste moment uitstel. En dan heb ik nu ook nog lang niet alle herkenbare dingen genoemd die in de lijstjes met kenmerken staan. De Mensa thuistest geeft overigens ook aan dat ik wel eens in die bovenste 2% zou kunnen zitten, for what it's worth. En mijn vader is hoogbegaafd, dus in die zin is de erfelijkheid ook een factor.

Anyway, ik zie er dus wel wat in, en mijn psycholoog heeft voor volgende maand een afspraak gemaakt om een WAIS-III te doen. Ben wel benieuwd wat daar uit gaat komen.
Ergens zou het fijn zijn om eens een verklaring te hebben voor waarom ik me vroeger nooit begrepen voelde, waarom ik altijd het gevoel had dat ik mijn potentie nooit volledig heb kunnen ontwikkelen en daarin tegengehouden werd, en het zou ook verklaren waarom ik uiteindelijk in een depressie belandde op de middelbare school. Anderzijds vind ik het toch ook een beetje 'eng' ofzo, en zou ik het liever niet zijn, omdat mensen dan toch anders naar je gaan kijken (zoals ik eerst ook deed) en er dan 'bewijs' is dat mijn basisschool en middelbare school mijn toekomst voor mij hebben verneukt door me op de havo te gooien nadat ik depressief raakte en niet genoeg punten voor vwo 4 had gehaald. Ik denk dat ik dan weer een volledig nieuw verwerkingsproces in zou moeten gaan. Maarja, als ik het niet ben begint het hele verklaren weer van voor af aan.

Mja, heel lulverhaal weer. Mijn vraag is dus eigenlijk of er hier mensen zijn die er na hun 20e pas achter zijn gekomen dat ze hoogbegaafd zijn, en hoe ze daarmee om zijn gegaan. Hoe kijkt men nu naar je? Vertel je het überhaupt aan mensen? Hoe kijk je nu tegen je verleden aan? Hoe ben je uiteindelijk van je potentie gebruik gaan maken? Etc.

Afgezien van het veel praten in alle opzichten erg herkenbaar. Huiswerk maken was me vreemd, maar toch redde ik me prima omdat ik goed oplette in de klas. Ik was c.a. 8 jaar oud toen ik een Mensa zelftest deed. Ik behoorde eveneens tot de happy few van 2%. Jaren later bleef dat onveranderd. Een echte test heb ik nooit gedaan omdat ik de noodzaak er (nog steeds) niet van inzie. Ik was gewoon de pientere jongen van de klas en die aandacht vond ik meer dan zat. Ik wilde eigenlijk zoals iedereen zijn zonder apart gezet te worden of jezelf apart te zetten. Ik mag van geluk spreken dat ik op sociaal vlak voldoende ontwikkeld ben en daardoor altijd een brede vrienden- c.q. kennisengroep heb gehad. Ik ben dan ook intens gelukkig met mijn huidige werk waar ik dagelijks met verschillende klanten te maken heb. Ik moet alleen oppassen dat ik mensen niet terechtwijs omdat ik ze fouten zie maken die voor mij erg voor de hand liggend zijn. Dan moet ik even op de rem trappen en beseffen dat zij niet de dingen zien die ik zie en dat zij daar niets aan kunnen doen. Soms erger je je er dood aan en spreek ik dat uit, met alle gevolgen van dien

Heeft iedere hoogbegaafde hier een psychologische keuring gehad? bedoel: dat je voor de mensa test geslaagd bent zegt over het algemeen weinig

En welke psychologische keuring denk jij dat er bestaat om hoogbegaafdheid vast te stellen?

quote:

Op zondag 6 maart 2016 22:02 schreef MariMiep het volgende:
En welke psychologische keuring denk jij dat er bestaat om hoogbegaafdheid vast te stellen?

Een officiële IQ test om mee te beginnen.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 21:59 schreef hardewerker3 het volgende:
Heeft iedere hoogbegaafde hier een psychologische keuring gehad? bedoel: dat je voor de mensa test geslaagd bent zegt over het algemeen weinig

Een gestandaardiseerde IQ-test afgenomen door een bevoegd psycholoog. Zoals op de officiele mensa test, maar er zijn veel meer mensen die hem mogen afnemen.

Beetje afhankelijk van de definitie van hoogdbegaafd die je hanteert (hoog IQ, of hoog IQ + hoge creativiteit + motivatie). Ik vind dat motivatiestuk trouwens bullshit, dat is me romgevingsgestuurd, maar dat is maar een mening.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 22:53 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Een gestandaardiseerde IQ-test afgenomen door een bevoegd psycholoog. Zoals op de officiele mensa test, maar er zijn veel meer mensen die hem mogen afnemen.

Beetje afhankelijk van de definitie van hoogdbegaafd die je hanteert (hoog IQ, of hoog IQ + hoge creativiteit + motivatie). Ik vind dat motivatiestuk trouwens bullshit, dat is me romgevingsgestuurd, maar dat is maar een mening.

Vrijwel alle hoogbegaafde die ik ken, zijn alles behalve gemotiveerd. Wat ik vooral zie: zijn mensen die zich van binnen eenzaam voelen, omdat andere hen niet begrijpt. Kortom: mensen met erg weinig aanpassingsvermogen.

Zo ken ik iemand die gewoonweg niet snapt, dat er zoveel mensen zijn die niets zullen begrijpen van bijvoorbeeld de kwantummechanica. Zo'n iemand is uiteraard erg intelligent (valt lastig te ontkennen), maar hij heeft het empathisch vermogen van een broccoli.

In mijn ogen moet de stempel 'hoogbegaafdheid' dus ook samengaan met bepaalde karaktereigenschappen. Waarom zou je anders die label op mensen plakken? mensen die die gedragingen niet hebben, maar wel een zeer hoge intelligentie zijn gewoon erg intelligent.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:01 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

Vrijwel alle hoogbegaafde die ik ken, zijn alles behalve gemotiveerd. Wat ik vooral zie: zijn mensen die zich van binnen eenzaam voelen, omdat andere hen niet begrijpt. Kortom: mensen met erg weinig aanpassingsvermogen.

Zo ken ik iemand die gewoonweg niet snapt, dat er zoveel mensen zijn die niets zullen begrijpen van bijvoorbeeld de kwantummechanica. Zo'n iemand is uiteraard erg intelligent (valt lastig te ontkennen), maar hij heeft het empathisch vermogen van een broccoli.

In mijn ogen moet de stempel 'hoogbegaafdheid' dus ook samengaan met bepaalde karaktereigenschappen. Waarom zou je anders die label op mensen plakken? mensen die die gedragingen niet hebben, maar wel een zeer hoge intelligentie zijn gewoon erg intelligent.

Daar bestaat discussie over. Wat mij betreft is het niet zo heel relevant. Overigens zijn de meeste hoogintelligente mensen niet contactgestoord, echter gedragen ze zich niet altijd naar de norm.

Maar het is wel fijn om te weten dat je zoveel slimmer bent dan gemiddeld, dat het niet gek is dat je af en toe de aansluiting mist. Mijn IQ is net zoveel hoger van een gemiddeld persoon als dat van iemand met het syndroom van down, alleen de andere kant op. Die vergelijking is niet helemaal eerlijk, maar het geeft wel perspectief.

Grappig trouwens dat ik nu juist wel heel succesvol ben, in een omgeving waar eigenwijs, bijdehant, slim, creatief en ondernemend zijn wel gewenst is itt op school of de universiteit.

Iemand die zegt (denkt) kwantummechanica/deeltjesfysica geheel te begrijpen kan trouwens nooit echt extreem slim zijn....

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:06 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Daar bestaat discussie over. Wat mij betreft is het niet zo heel relevant. Overigens zijn de meeste hoogintelligente mensen niet contactgestoord, echter gedragen ze zich niet altijd naar de norm.

Maar het is wel fijn om te weten dat je zoveel slimmer bent dan gemiddeld, dat het niet gek is dat je af en toe de aansluiting mist. Mijn IQ is net zoveel hoger van een gemiddeld persoon als dat van iemand met het syndroom van down, alleen de andere kant op. Die vergelijking is niet helemaal eerlijk, maar het geeft wel perspectief.

Grappig trouwens dat ik nu juist wel heel succesvol ben, in een omgeving waar eigenwijs, bijdehant, slim, creatief en ondernemend zijn wel gewenst is itt op school of de universiteit.

Iemand die zegt (denkt) kwantummechanica/deeltjesfysica geheel te begrijpen kan trouwens nooit echt extreem slim zijn....

1: Niet mee eens. Veel bèta studies zitten vol met contactgestoorde intellectuelen.

2: Ik geloof je best, hoor. Maar vind dat toch altijd een beetje vreemd. IQ zegt namelijk niet zoveel, het gaat erom wat jij in praktijk kunt laten zien.

Ben je een groot wiskundige?

3: BijdehanD, met een d

4: Mensen die niet kunnen interpreteren ook niet.

Verder is de intelligentie van mensen met het syndroom van down nogal uiteenlopend. Zo is er een paar jaar geleden een downie geslaagd voor het vmbo.

Ik ga later even in op de quotes die ik gemist heb, wil even de uitslag van m'n test afwachten (was trouwens wel de WAIS IV, niet 3 weet niet hoe ik daar bij kwam), wat overigens best leuk was
Maar kon het niet laten om hier even op te reageren.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:12 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

1: Niet mee eens. Veel bèta studies zitten vol met contactgestoorde intellectuelen.

Intellectuelen op een bètastudie zijn láng niet allemaal hoogbegaafd, he?
Contactgestoorden heb je overigens ook overal

quote:

2: Ik geloof je best, hoor. Maar vind dat toch altijd een beetje vreemd. IQ zegt namelijk niet zoveel, het gaat erom wat jij in praktijk kunt laten zien.

Hoezo gaat het erom wat men in de praktijk kan laten zien? IQ is een gegeven. Het zegt dat het niet vreemd is dat je met een IQ van 130+ een hele andere denkwijze hebt dan de denkwijzes waar de wereld op gebouwd is (voor en door mensen met een IQ van 80-120). Je hersens werken gewoon heel anders. Eigenlijk zoals Spanky zegt; net zoals de hersens van mensen met een IQ lager dan 70, die werken zodanig anders dat het grote IQ-verschil met de rest van de wereld een hele hoop van de ondervonden problemen verklaart. Dat is met een IQ van 130+ niet anders.
Een hoger of lager IQ zegt niet dat je beter of slechter behoort te functioneren dan de rest, hoe je in de praktijk dient te functioneren is niet afhankelijk van IQ.
IQ verklaart enkel waarom iemand 'anders denkt dan anderen', en die verklaring kan heel nuttig zijn. Niks mis mee, dus.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:42 schreef Moira. het volgende:
Ik ga later even in op de quotes die ik gemist heb, wil even de uitslag van m'n test afwachten (was trouwens wel de WAIS IV, niet 3 weet niet hoe ik daar bij kwam), wat overigens best leuk was
Maar kon het niet laten om hier even op te reageren.

[..]

Intellectuelen op een bètastudie zijn láng niet allemaal hoogbegaafd, he?
Contactgestoorden heb je overigens ook overal

[..]

Hoezo gaat het erom wat men in de praktijk kan laten zien? IQ is een gegeven. Het zegt dat het niet vreemd is dat je met een IQ van 130+ een hele andere denkwijze hebt dan de denkwijzes waar de wereld op gebouwd is (voor en door mensen met een IQ van 80-120). Je hersens werken gewoon heel anders. Eigenlijk zoals Spanky zegt; net zoals de hersens van mensen met een IQ lager dan 70, die werken zodanig anders dat het grote IQ-verschil met de rest van de wereld een hele hoop van de ondervonden problemen verklaart. Dat is met een IQ van 130+ niet anders.
Een hoger of lager IQ zegt niet dat je beter of slechter behoort te functioneren dan de rest, hoe je in de praktijk dient te functioneren is niet afhankelijk van IQ.
IQ verklaart enkel waarom iemand 'anders denkt dan anderen', en die verklaring kan heel nuttig zijn. Niks mis mee, dus.

1: Om een bèta studie te doen heb je wel degelijk een hoge intelligentie nodig.

2: IQ zegt gewoon helemaal niets. Als jij een IQ van 140 hebt, maar je werkeloos thuis zit dan heb je in de praktijk geen moer laten zien.

Intelligentie moet ook een praktisch nut hebben.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:47 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

1: Om een bèta studie te doen heb je wel degelijk een hoge intelligentie nodig.

2: IQ zegt gewoon helemaal niets. Als jij een IQ van 140 hebt, maar je werkeloos thuis zit dan heb je in de praktijk geen moer laten zien.

Intelligentie moet ook een praktisch nut hebben.

Een hoge intelligentie staat nog niet gelijk aan hoogbegaafdheid. Afhankelijk van hoe je het bekijkt is 110 ook een hoge intelligentie, en er zijn genoeg mensen met een PhD in weet ik veel wat voor bètawetenschappen met een IQ van pak 'm beet 118.
2,3% van alle mensen zijn hoogbegaafd. Dat zijn niet 2,3% bèta-graduates.

Dat vertel ik je dus. IQ zegt wél wat.
Dat het niet zegt wat jij graag wilt ^{(de vage assumptie dat intelligentie een praktisch nut moet hebben; dat hoeft natuurlijk helemaal niet - iedereen heeft het recht om niks van z'n leven te maken, ongeacht wat anderen daarvan vinden)}, doet niks af aan het feit dat veel mensen eindelijk de juiste begeleiding kunnen krijgen om ondervonden problemen op te lossen zodra ze weten dat hun IQ zo veel afwijkt. Problemen die in eerste instantie veroorzaakt werden door het grote verschil in IQ met de wereld om zich heen. Weten waar dat vandaan komt is zeker wat waard. Niet voor jou, wel voor hen.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:52 schreef Moira. het volgende:

[..]

Een hoge intelligentie staat nog niet gelijk aan hoogbegaafdheid. Afhankelijk van hoe je het bekijkt is 110 ook een hoge intelligentie, en er zijn genoeg mensen met een PhD in weet ik veel wat voor bètawetenschappen met een IQ van pak 'm beet 118.
2,3% van alle mensen zijn hoogbegaafd. Dat zijn niet 2,3% bèta-graduates.

Dat vertel ik je dus. IQ zegt wél wat.
Dat het niet zegt wat jij graag wilt ^{(de vage assumptie dat intelligentie een praktisch nut moet hebben; dat hoeft natuurlijk helemaal niet, iedereen heeft het recht om niks van z'n leven te maken, ongeacht wat anderen daarvan vinden)}, doet er niks aan af dat veel mensen eindelijk de juiste begeleiding kunnen krijgen om ondervonden problemen op te lossen. Problemen die in eerste instantie veroorzaakt werden door het grote verschil in IQ met de wereld om zich heen. Weten waar dat vandaan komt is zeker wat waard. Niet voor jou, wel voor hen.

En dit is dus exact wat ik bedoel qua verschil in perspectief. Een echt intelligent iemand kan zich aanpassen, en vind het niet erg dat 'de rest' cognitief minder bekwaam is dan hem/haar.

Zo is een neef van mij ook de stempel 'hoogbegaafdheid' gekregen, maar in mijn optiek is hij dat niet. Of beter gezegd: ik zie het nut van deze stempel niet. Hij is zeer intelligent, creatief, maar heeft niet te kampen met bepaalde karaktereigenschappen (zoals niet begrijpen dat de wereld jouw niet snapt).

Hij heeft een goed aanpassingsvermogen en weet perfect om te gaan met mensen die minder intelligent zijn dan hij.

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:52 schreef Moira. het volgende:

2,3% van alle mensen zijn hoogbegaafd. Dat zijn niet 2,3% bèta-graduates.

Dat niet alle hoofdbegaafden beta's zijn betekent niet dat daarom niet alle beta-graduates hoogbegaafd zijn

quote:

Op zondag 6 maart 2016 23:57 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

En dit is dus exact wat ik bedoel qua verschil in perspectief. Een echt intelligent iemand kan zich aanpassen, en vind het niet erg dat 'de rest' cognitief minder bekwaam is dan hem/haar.

Zo is een neef van mij ook de stempel 'hoogbegaafdheid' gekregen, maar in mijn optiek is hij dat niet. Of beter gezegd: ik zie het nut van deze stempel niet. Hij is zeer intelligent, creatief, maar heeft niet te kampen met bepaalde karaktereigenschappen (zoals niet begrijpen dat de wereld jouw niet snapt).

Hij heeft een goed aanpassingsvermogen en weet perfect om te gaan met mensen die minder intelligent zijn dan hij.

Ik snap deze discussie niet. Probeer je nu zelf de definitie van intelligentie en hoogbegaafdheid te verdraaien naar je eigen mening?
Snap je niet dat iemand met een IQ hoger dan 130 níét een wonderpersoon is die op alle vlakken uitblinkt? Er zijn genoeg hoogbegaafden die inderdaad het empathisch vermogen van een broccoli hebben. Of andere (psychische) eigenschappen die maken dat ze problemen ondervinden in het dagelijks leven. Dat maakt hen niet minder hoogbegaafd, dat maakt hun IQ niet lager. Dat maakt dat ze inderdaad geen wondermensen zijn. Sterker nog, het maakt juist dat je er eerder problemen door ondervindt dan wanneer je een gemiddeld IQ zou hebben.
Een hoger IQ staat niet gelijk aan 'een beter functionerend mens'.
Karaktereigenschappen worden niet meegenomen in intelligentie, of je dat nou leuk vindt of niet. Jij hebt het over het bijbehorende EQ, wat niet maakt of iemand hoogbegaafd is of niet.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:07 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ik snap deze discussie niet. Probeer je nu zelf de definitie van intelligentie en hoogbegaafdheid te verdraaien naar je eigen mening?
Snap je niet dat iemand met een IQ hoger dan 130 níét een wonderpersoon is die op alle vlakken uitblinkt? Er zijn genoeg hoogbegaafden die inderdaad het empathisch vermogen van een broccoli hebben. Of andere (psychische) eigenschappen die maken dat ze problemen ondervindend in het dagelijks leven. Dat maakt hen niet minder hoogbegaafd, dat maakt hun IQ niet lager. Dat maakt dat ze inderdaad geen wondermensen zijn. Sterker nog, het maakt juist dat je er eerder problemen door ondervindt dan wanneer je een gemiddeld IQ zou hebben.
Een hoger IQ staat niet gelijk aan 'een beter functionerend mens'.
Karaktereigenschappen worden niet meegenomen in intelligentie, of je dat nou leuk vindt of niet. Jij hebt het over het bijbehorende EQ, wat niet maakt of iemand hoogbegaafd is of niet.

IQ is niet genoeg om iemand als hoogbegaafd te bestempelen. Mens, volgens de laatste officiële IQ test die ik heb gemaakt, had ik er ook een van 128. Maar ik hecht er totaal geen waarde aan.

Het zegt gewoon helemaal niets.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:09 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

IQ is niet genoeg om iemand als hoogbegaafd te bestempelen.

Bron? Of is dat gewoon je eigen mening? Volgens mij is IQ precies hetgeen dat iemand als hoogbegaafd bestempeld. Helaas voor jou dat de definitie niet degene is die je had gewenst.

quote:

Mens, volgens de laatste officiële IQ test die ik heb gemaakt, had ik er ook een van 128. Maar ik hecht er totaal geen waarde aan.

Prima voor jou. Mensen die er last van krijgen wel, zodat ze ermee kunnen leren omgaan.

quote:

Het zegt gewoon helemaal niets.

Voor jou. Voor anderen dus wel. Volgens mij schort er ook nog wel wat aan je eigen empathische vermogen.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:12 schreef Moira. het volgende:

[..]

Bron? Of is dat gewoon je eigen mening? Volgens mij is IQ precies hetgeen dat iemand als hoogbegaafd bestempeld. Helaas voor jou dat de definitie niet degene is die je had gewenst.

[..]

Prima voor jou. Mensen die er last van krijgen wel, zodat ze ermee kunnen leren omgaan.

[..]

Voor jou. Voor anderen dus wel. Volgens mij schort er ook nog wel wat aan je eigen empathische vermogen.

Leuk, die ad hominem op het laatst.

Je snapt vast wel dat ik het dan niet meer relevant acht om te reageren.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:16 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

Leuk, die ad hominem op het laatst.

Je snapt vast wel dat ik het dan niet meer relevant acht om te reageren.

Prima, ging toch al nergens over.
Was slechts een constatering, aangezien je maar bleef ratelen dat 'IQ niks zegt' zonder te onderkennen dat dat slechts jouw persoonlijke mening is, en zonder te begrijpen dat het voor andere mensen dus wél wat zegt De waarde die men hecht aan het weten dat je anders denkt omdat je IQ zo veel verschilt met de rest van de wereld, is dus afhankelijk van het individu, zoals iemand met empathisch vermogen zou inzien

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:20 schreef Moira. het volgende:

[..]

Prima, ging toch al nergens over.
Was slechts een constatering, aangezien je maar bleef ratelen dat 'IQ niks zegt' zonder te onderkennen dat dat slechts jouw persoonlijke mening is, en zonder te begrijpen dat het voor andere mensen dus wél wat zegt De waarde die men hecht aan het weten dat je anders denkt omdat je IQ zo veel verschilt met de rest van de wereld, is dus afhankelijk van het individu, zoals iemand met empathisch vermogen zou inzien

Je denkt helemaal niet anders, wanneer je een hoog IQ hebt (boven de 130). Die twee dingen direct aan elkaar linken is belachelijk.

Dat is geen enkel wetenschappelijk onderzoek over.

Voel me echt weer helemaal fok!king thuis hier

Gezellie hoor

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:21 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

Je denkt helemaal niet anders, wanneer je een hoog IQ hebt (boven de 130). Die twee dingen direct aan elkaar linken is belachelijk.

Dat is geen enkel wetenschappelijk onderzoek over.

Laat maar.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:26 schreef Moira. het volgende:

[..]



Laat maar.

Laat zien dan, een wetenschappelijke studie die erna refereert?

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:26 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

Laat zien dan, een wetenschappelijke studie die erna refereert?

_{Kon het niet laten}

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:35 schreef Moira. het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

_{Kon het niet laten}

Je kan het dus niet aantonen.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:35 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

Je kan het dus niet aantonen.

Ik ga geen moeite doen voor een internetruziezoekertje, nee.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:37 schreef Moira. het volgende:

[..]

Ik ga geen moeite doen voor een internetruziezoekertje, nee.

Een ruziezoekertje omdat ik vraag om een wetenschappelijke referentie?



Hoogbegaafd of niet, je bent in ieder geval kinderachtig.

quote:

Op maandag 7 maart 2016 00:38 schreef hardewerker3 het volgende:

[..]

Een ruziezoekertje omdat ik vraag om een wetenschappelijke referentie?



Hoogbegaafd of niet, je bent in ieder geval kinderachtig.

Nee, omdat je een vrij irritante discussiepartner bent aangezien je niet in staat lijkt om met elkaar mee te denken ipv telkens met irrelevante shit te komen waar ik niks mee kan en dan maar de aanval in gaat.
Daarnaast lijkt het me vrij logisch dat ik nu niet even voor m'n lol om 0:50 's nachts wetenschappelijke artikelen ga zoeken, lezen en beoordelen op validiteit en betrouwbaarheid voor iemand op het internet, daar ga ik me niet voor verontschuldigen.

Wie zegt dat ik hoogbegaafd ben trouwens?
Slaap lekker