of op een andere manier laten blijken?
En denk je dat het belangrijk is voor kinderen?
Ik had hier laatst een gesprek over met mijn vriend en mijn moeder,
mijn moeder vond dat niet iets om tegen kinderen te zeggen 
,
en mijn vriend en ik denken, dat dat wel belangrijk is..
(dat is dan ook een van de dingen die ik gemist heb..)
Wat denken jullie hierover?
Wolkje
is ook een blij van waardering en volgens mij is dat wel goed bij een opvoeding.
quote:
Op zondag 20 oktober 2002 13:58 schreef yvonne het volgende:
Ik zeg het regelmatig tegen mn kinderen, ik BEN ook hartstikke trots op ze nl!!!!
.. Wat lief..Em ook belangrijk,
keep on doing that!
Wolkje
[Dit bericht is gewijzigd door Wolkje op 20-10-2002 14:02]
quote:Dat is zeer belangrijk Yvonne. En ik weet dat. Waarom?
Op zondag 20 oktober 2002 13:58 schreef yvonne het volgende:
Ik zeg het regelmatig tegen mn kinderen, ik BEN ook hartstikke trots op ze nl!!!!
Zie post hierboven.
Maar ze hebben dan ook niet echt reden om trots op me te zijn
In het begin toen het kut ging op school trok m'n vader z'n bek nog wel es open, maar op een gegeven moment deed ie zelfs dat niet meer, je merkte gewoon dat ie niet de hoop dat het ooit nog goed zou komen.
Toen ging ik toelatingsexamen doen voor hbo en toen vroeg ie opeens wel weer hoe het ging, maar toen ik het gehaald had heeft ie er nooit iets over gezegd..
M'n moeder was toen wel blij, maar die zegt het verder ook nooit. Alleen maar bezorgde opmerkingen van "je doet toch wel goed je best he" zodat je al weet dat ze denkt dat ik het toch wel weer ga verknallen..
Zelfde is met houden van, dat heb ik ook nooit gemerkt en hebben ze ook nooit gezegd. M'n moeder alleen één keer toen ze dronken was
En ik denk dat het zeker wel belangrijk is om tegen een kind te zeggen dat je trots op hem/haar bent..
Des te vaker zeg ik tegen MIJN dochter hoe trots ik op haar ben.
Want ik weet hoe het voelt als je het nooit hoort..
quote:Precies wat ik zeg MUUS
Op zondag 20 oktober 2002 14:07 schreef MUUS het volgende:
Mijn ouders hebben het nog nooit tegen me gezegd.Des te vaker zeg ik tegen MIJN dochter hoe trots ik op haar ben.
Want ik weet hoe het voelt als je het nooit hoort..
quote:Heel jammer, echt jammer, het is zo belangrijk,:{
Op zondag 20 oktober 2002 13:59 schreef Zworld het volgende:[..]
Dat is zeer belangrijk Yvonne. En ik weet dat. Waarom?
Zie post hierboven.
Ik zeg het trouwens ook tegen volwassenene hoor 
Zworld, ik ben trots op je , op de manier waarop je post en altijd iedereen in zijn/haar waarde laat!!
quote:Good work!
Op zondag 20 oktober 2002 14:07 schreef MUUS het volgende:
Mijn ouders hebben het nog nooit tegen me gezegd.Des te vaker zeg ik tegen MIJN dochter hoe trots ik op haar ben.
Want ik weet hoe het voelt als je het nooit hoort..
Ik denk dat dat bij mij ook zo zal zijn,
als ik kinderen krijg, en ook mijn vriend vindt het heel belangrijk,
dus dat komt wel goed denk ik ..
Wolkje
quote:Dank je wel.
Op zondag 20 oktober 2002 14:08 schreef yvonne het volgende:[..]
Heel jammer, echt jammer, het is zo belangrijk,:{
Ik zeg het trouwens ook tegen volwassenene hoor
Zworld, ik ben trots op je , op de manier waarop je post en altijd iedereen in zijn/haar waarde laat!!
Dat doet me goed.
dusse, too much love will kill you!
[sub]voelt stiekem wel goed natuurlijk[/sub]
edit: waarom werkt m'n subscript niet??
Van mijn vader heb ik nooit te horen gekregen dat hij trots op me was. Pas na zijn overlijden hoorde ik van zijn collega's dat hij altijd zei dat hij heel trots op mij was.
Zeker nu ik wat ouder ben merk ik dat hij respect heeft voor hoe ik de dingen doe.
Wat mijn eigen kinderen betreft:
Ik laat eigenlijk geen mogelijkheid onbenut om ze te laten merken dat ik trots op ze ben.
Daarmee bedoel ik ook het complimentje voor de mooie tekening, en het zelf veters strikken.
En soms 's avonds als ik de oudste naar bed breng noem ik alle dingen op waarom ik trots op hem ben, een hele waslijst,
dan gaat ie met een enorme smile slapen.
gelukkig
Ik vind het persoonlijk overigens verschrikkelijk als mijn moeder in mijn bijzijn tegen anderen loopt te verkondigen hoe trots ze is op me, hoe goed ik dit en dat kan... bah.
quote:Ik vind dat je als ouder onvoorwaardelijk trots op je kind hoort te zijn,
Op zondag 20 oktober 2002 14:05 schreef texelonia het volgende:
Maar ze hebben dan ook niet echt reden om trots op me te zijn
en dus niet alleen als hij/zij iets geweldigs presteert..
Wolkje
quote:Nee, ik ken het.. en het is juist zo belangrijk..
Op zondag 20 oktober 2002 15:03 schreef ivetje het volgende:
Ze zeggen het nooit, en volgens mij zijn ze het ook niet....en anders laten ze het op geen enkele manier blijken
Offtopic: Het moet jouW zijn, met een w erachter, in je sig.
Wolkje
quote:Idd, het is zo belangrijk...gelukkig hoor ik het nog wel van mijn vriend.
Op zondag 20 oktober 2002 15:09 schreef Wolkje het volgende:[..]
Nee, ik ken het.. en het is juist zo belangrijk..
quote:offtopic : in de songtekst op de site van vanKatoen staat er ook geen w achter
Offtopic: Het moet jouW zijn, met een w erachter, in je sig.Wolkje
quote:
Op zondag 20 oktober 2002 15:12 schreef BloodhoundFromHell het volgende:
Nee dat hebben mijn ouders nooit gezegd, maar dat was terecht, want ik heb vroeger, zover ik weet ook niet echt dingen gedaan om trots op te zijn
quote:Ivetje: oh, oke
Ik vind dat je als ouder onvoorwaardelijk trots op je kind hoort te zijn,
en dus niet alleen als hij/zij iets geweldigs presteert..Wolkje
Wolkje
Ik weet ook dat ze trots op me zijn, als ik niks presteer. Ik zelf heb daarom ook geen moeite om tegen mensen te zeggen dat als ik vind dat ze een goede prestatie hebben geleverd, dat IK trots op ze ben.
quote:Nee, daar heb ik ook geen moeite mee.. gelukkig.
Op zondag 20 oktober 2002 16:06 schreef k_i_m het volgende:
Ik zelf heb daarom ook geen moeite om tegen mensen te zeggen dat als ik vind dat ze een goede prestatie hebben geleverd, dat IK trots op ze ben.
Ik vind dat een goede eigenschap namelijk..
Wolkje
Maar op de zondag voor mijn eerste college zei mijn vader opeens tegen me dat mijn moeder ongelooflijk trots op me was.
Dat vond ik wel treffend.
Een oude theorie die erop wijst dat het menselijk gedrag bestaat uit driften, die of kunnen gedaan of nagelaten kunnen worden.
Als dit positieve driften zijn, bijvoorbeeld een voetbalwedstrijd winnen, dan krijg je complimentjes. Als het negatieve driften zijn, bijvoorbeeld vandalisme, dan krijg je meestal een straf.
Dit proces moet al vanaf de jeugd uitgevoerd worden, zodat het kind eraan kan wennen, doe het niet teveel voordat het verwaand wordt!
Ik heb vroeger genoeg complimentjes gekregen, daarom ben ik ook zo goed
quote:ik ben er trouwens van overtuigd dat belonen meer effect heeft dan straffen..
Op zondag 20 oktober 2002 18:43 schreef Sweetsixteen16 het volgende:
Ik weet 100 % zeker dat het goed voor een kind is om te horen dat je iets goed hebt gedaan: Theorie van Freud. Belonen en Straffen.
quote:Ja, dat denk ik ook inderdaad..
Op zondag 20 oktober 2002 23:14 schreef -Dalai- het volgende:[..]
ik ben er trouwens van overtuigd dat belonen meer effect heeft dan straffen..
quote:Je kan wel het slechte straffen, maar leer dan ook het goede..
Op zondag 20 oktober 2002 23:14 schreef -Dalai- het volgende:
ik ben er trouwens van overtuigd dat belonen meer effect heeft dan straffen..
Dus als ik eens een 6 had gehaald voor natuurkunde (i.p.v altijd een 3) Was het niet goed, een acht is beter.... 
Als ik iets fout doe zeggen ze het ook, maar dat is ook hun goed recht.
M'n moeder en ik knuffelen ook regelmatig, en ze zeggen gewoon dat ze van me houden... Het is fijn om te merken dat je ouders om je geven.
Is ook stimulerender denk ik dan ouders die alleen maar tegen hun kind zeggen wat hij/zij fout doet...
Voor de rest niet.. Mijn ouders lieten het wel blijken.. Maar had het graag ook gehoord.. Mijn vader was altijd trots wanneer ik mn wiskunde zat te doen aan de grote tafel.. Dan zag je gewoon aan hem dattie dacht Wat is ze goed he
.Ik zeg ook regelmatig tegen Myrthe en Rosa dat ik trots op ze ben.
ik heb soms ook het gevoel dat dat me goed zou doen...
maar teveel is idd ook niet goed natuurlijk.
maar gewoon op momenten even blijk geven van trots...
ik zit op een school die eigenlijk te makkelijk is voor me,
maar haal duz wel goede cijfers... alleen als ik dan thuis kom met m'n rapport, krijg ik reacties als "ja, kunst... op die school van jou"... en dus nooit es een blijk van herkenning... kan erg vervelend zijn.:'(
quote:Ben ik het mee eens. Beter het goede belonen en het slechte negeren.
Op zondag 20 oktober 2002 23:14 schreef -Dalai- het volgende:[..]
ik ben er trouwens van overtuigd dat belonen meer effect heeft dan straffen..
Of het moet zo slecht zijn, soms kom je niet onder straffen uit!
Als iemand zegt dat ie trots op je is, weet je dat je iets goed hebt gedaan en het geeft een goed gevoel!
Mijn ouders zijn ook trots op me (geweest) en hebben dat ook gezegd, evenals het houden van elkaar.
En als ik zelf kinderen heb, zal ik ze ook vertellen hoeveel ik van ze houd en dat ik trots op ze ben!
Maar dat komt omdat ik altijd een veel betere band met mijn vader heb gehad, de band met mijn moeder begint nu te komen.. beetje laat. Maar ja, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen!
quote:Ik ben trots op je
Op dinsdag 22 oktober 2002 18:15 schreef Wolkje het volgende:
Ik heb zo erg de behoefte dat dat nu even tegen me gezegd wordt ..
De éne keer kan het zijn omdat ze een goede beslissing genomen hebben; de andere keer door een goede actie op het voetbalveld
Er zijn zoveel dingen die ze doen waar ik trots op mag zijn!!
en stiekem hoop ik dat mijn ouders, als ze van boven naar beneden kijken.. ook een beetje trots op mij zijn
Het heeft me ook in een bepaald opzicht onzeker gemaakt in mijn volwassen leven nu.
Ik weet heel zeker, dat ik zelfverzekerder zou zijn als mijn ouders vroeger wat vaker hun waardering hadden laten blijken. Ik zal dus mijn eventuele kinderen absoluut vertellen dat ik trots op ze ben!
Denk dat het heel belangrijk is voor kinderen om te horen dat zijn/haar ouders trots op hem/haar zijn. Daar worden ze zelfverzekerder van.
Ook ik ben erg trots op mijn kinderen, ook al blinken ze nergens echt in uit. Ze doen goed hun best, zowel op school als op sportclubs en daarom ben ik trots op ze.
Mijn ouders zeggen het niet vaak maar als ze het zeggen vind ik het fijn om te horen. Ik weet gewoon dat ze het menen.
quote:Toen ik een keer een twee had voor wiskunde op mijn weekraportje, 2e klas middelbare school, heeft mijn moeder een taart voor mij gebakken: "je snapt er blijkbaar toch iets van. Ik haalde altijd een 1 namelijk volgens het 'elke-fout-een-punt-stelsel'. Met die taart wou ze laten blijken dat ik de moed niet op moest geven en denken dat ik te dom was.
Op zondag 20 oktober 2002 14:05 schreef texelonia het volgende:
Maar ze hebben dan ook niet echt reden om trots op me te zijn
In het begin toen het kut ging op school trok m'n vader z'n bek nog wel es open, maar op een gegeven moment deed ie zelfs dat niet meer, je merkte gewoon dat ie niet de hoop dat het ooit nog goed zou komen.
Lager heeft de lat van oudertrots nooit gelegen maar het was inderdaad een tijd dat ik het erg moeilijk had op school en deze egoboost voor het weekeinde best kon gebruiken. Achteraf kan ik zeggen dat die ene taart me zoveel kracht gaf dat ik er gewoon altijd naar heb gestreefd net een puntje extra te pakken. Niet dat er ooit nog taarten voor een zware onvoldoende kwamen...
Soms is een compliment en/of beloning net dat duwtje in de rug om juist wel te vechten voor betere resultaten.
Kan me niet herinneren dat mijn ouders ooit gezegd hebben trots op mij te zijn, of dat ze gezegd hebben dat ze van me hielden.
Ik zeg het zelf regelmatig tegen mijn zoon, gewoon om te laten weten dat ik erg blij ben dat hij zo zijn best doet....
Het is mij trouwens ook wel vaak gezegd hoor, of anders hebben ze het wel laten blijken
Als ik iets zwaar verkloot had zeiden ze wel altijd dat het niet erg was omdat ze toch wel van me hielden. Is eigenlijk ongeveer het zelfde, maar dan omgekeerd. 
)Kan me niet voorstellen om dat niet te zeggen eigenlijk....
Het is natuurlijk goed om te weten dat je ouders trots op je zijn, maar ik vind enige terughoudendheid ook belangrijk. Juist door kritisch te zijn wist m'n vader me bijvoorbeeld te motiveren. Ik zou hem wel eens ongelijk bewijzen. En dat deed ik, waarmee ik hem slechts zijn gelijk bewees.
quote:Als je niet op de universiteit gezeten had zouden je ouders dan ook trots geweest zijn of teleurgesteld?
Op dinsdag 29 april 2003 21:28 schreef Claudia_x het volgende:
M'n ouders zijn ziekelijk trots op me (en niet geheel onterecht). Zelfs nu ik op de universiteit zit, scheppen ze nota bene tegen collega's op over wat ik doe en wat voor cijfers ik haal. Sterker nog, ze vertellen het vaker aan vreemden dan aan mij (mijn vader vindt me reeds zelfgenoegzaam genoeg).Het is natuurlijk goed om te weten dat je ouders trots op je zijn, maar ik vind enige terughoudendheid ook belangrijk. Juist door kritisch te zijn wist m'n vader me bijvoorbeeld te motiveren. Ik zou hem wel eens ongelijk bewijzen. En dat deed ik, waarmee ik hem slechts zijn gelijk bewees.
quote:M'n ouders hebben me geleerd dat anderen niet constitutief zijn voor mijzelf. Mijn waarde wordt niet bepaald door anderen, ook uiteindelijk dus niet door henzelf. M'n broertje heeft bijvoorbeeld een lagere opleiding gedaan, is er zelfs mee gestopt, maar is uiteindelijk prima terechtgekomen. Hij maakt er het beste van en ze zijn zeer trots op hem. En ik ook.
Op dinsdag 29 april 2003 21:36 schreef just me het volgende:Als je niet op de universiteit gezeten had zouden je ouders dan ook trots geweest zijn of teleurgesteld?
Ik geef overigens bijles aan middelbare scholieren, en ik probeer hierbij zoveel mogelijk dezelfde benadering te hanteren. Het is niet zozeer belangrijk welke cijfers ze halen ten opzichte van anderen, maar of ze eruit halen wat erin zit, en vergeleken met zichzelf erop vooruitgaan.
quote:bedankt voor je antwoord
Op dinsdag 29 april 2003 21:38 schreef Claudia_x het volgende:[..]
M'n ouders hebben me geleerd dat anderen niet constitutief zijn voor mijzelf. Mijn waarde wordt niet bepaald door anderen, ook uiteindelijk dus niet door henzelf. M'n broertje heeft bijvoorbeeld een lagere opleiding gedaan, is er zelfs mee gestopt, maar is uiteindelijk prima terechtgekomen. Hij maakt er het beste van en ze zijn zeer trots op hem. En ik ook.
quote:Zo heb ik van mijn opa en oma een gouden horloge gekregen toen ik was gezakt voor mijn examen.. Ze waren zo trots op me dat ik toch examen had gedaan ivm examenvrees en op 2 puntjes na op het diploma zat dat ik dat wel had verdiend.
Op dinsdag 29 april 2003 15:52 schreef Lurky het volgende:[..]
Toen ik een keer een twee had voor wiskunde op mijn weekraportje, 2e klas middelbare school, heeft mijn moeder een taart voor mij gebakken: "je snapt er blijkbaar toch iets van. Ik haalde altijd een 1 namelijk volgens het 'elke-fout-een-punt-stelsel'. Met die taart wou ze laten blijken dat ik de moed niet op moest geven en denken dat ik te dom was.
Mijn moeder zegt altijd wel wanneer ze trots op me is, maar of mijn vader dat gezegd heeft, ik kan het me niet herinneren.
Verder zeg ik ook regelmatig dat ik trots op mijn dochter ben, maar buiten dat, ze ís gewoon mijn trots.
quote:De meine hebben het wel gezegd en ook laten blijken (mijn vader heeft zelfs eens tranen van blijdschap gehuild
Op zondag 20 oktober 2002 13:54 schreef Wolkje het volgende:
Hebben jouw ouders dat vroeger weleens tegen je gezegd,
of op een andere manier laten blijken?
En denk je dat het belangrijk is voor kinderen?Ik had hier laatst een gesprek over met mijn vriend en mijn moeder,
mijn moeder vond dat niet iets om tegen kinderen te zeggen
en mijn vriend en ik denken, dat dat wel belangrijk is..
(dat is dan ook een van de dingen die ik gemist heb..)Wat denken jullie hierover?
).Ik vind het zeer belangrijk dat de ouders laten merken dat ze trots zijn op hun kind.
Wanneer je als klein kind iets moois had gemaakt of iets goeds had gedaan... bij wie kwam je dan eerst voor erkenning; als het goed is waren dit toch je ouders?
Onbewust is een kind toch op zoek naar erkenning bij zijn ouders want je wilt ze toch laten zien dat je het goed doet.
Die erkenning niet krijgen kan zeer pijnlijk zijn voor een kind, ook wanneer deze al ouder is.
Ze hebben het wel altijd duidelijk laten merken en ik heb ook niet het gevoel nu dat ik het had willen horen ofzo. Ik weet gewoon dat het zo is, net zoals dat ze van me houden (m'n moeder zegt het de laatste tijd opeens dan wel heel vaak, maar aan m'n vader merk je zoiets gewoon. Zo is hij en daar heb ik geen problemen mee
).Is geen kwestie van dat m'n ouders het niet uiten, maar dat ik het wel aan ze merk.
Over andere mensen werd altijd thuis vol bewondering gesproken en alles was zo knap wat ze deden.
Niet zo nu en dan, nee elke avond bij het avond eten.
Kennelijk zijn en waren de dingen die ik deed niet bijzonder en goed genoeg.
Ik kan er wakker van liggen, maar heb het al lang geaccepteerd. Zeker nu ik al lang niet meer thuis woon heb ik zoiets van 'als vrienden soms laten merken dat ze trots op me zijn, dat is het enige wat ik belangrijk vind'.
quote:Mijn ouders hebben dit nooit uitgesproken of op een andere manier laten blijken. Emoties waren in ons gezin "not done". Verdriet en geluk werden afgekocht met kadootjes. Mijn zusje en ik hebben hier allebei behoorlijk veel schade door opgelopen. Gelukkig hebben we nu we volwassen zijn geleerd op een gezonde manier om te gaan met emoties (al hebben we allebei nu wel eens de neiging om door te slaan naar de andere kant...). Maar de weg daar naar toe was (en is soms nog) zwaar en is iets wat je je kinderen niet moet aandoen.
Hebben jouw ouders dat vroeger weleens tegen je gezegd,
of op een andere manier laten blijken?
En denk je dat het belangrijk is voor kinderen?
Ik weet zeker dat mijn toekomstige kinderen vaak zullen horen dat ik trots op ze ben en van ze hou....
quote:Ik zeg da echt vaak tegen mensen, om het minste geringste al ... wat een ouder zou ik zijn
Op zondag 20 oktober 2002 13:54 schreef Wolkje het volgende:
Hebben jouw ouders dat vroeger weleens tegen je gezegd,
of op een andere manier laten blijken?
En denk je dat het belangrijk is voor kinderen?Ik had hier laatst een gesprek over met mijn vriend en mijn moeder,
mijn moeder vond dat niet iets om tegen kinderen te zeggen
en mijn vriend en ik denken, dat dat wel belangrijk is..
(dat is dan ook een van de dingen die ik gemist heb..)Wat denken jullie hierover?
Terwijl het tot nu toe toch goed gaat, mijn studie is laatst finaal misgegaan maar ach ik werk toch al dus dat is niet van levensbelang. Financieel ziet het er ook eindelijk beter uit. Mijn huis is ook altijd schoon en mijn vriend en ik hebben elke avond eten waarvan 4 keer per week groente . De kat heeft ook altijd een schone bak, schoon water en genoeg eten.
Dus voor een puber (is 20 nog puber? ja toch?) vind ik mezelf wel geslaagd, nu mijn ouders nog want het drukt een ontzettend stempel op je en je wordt er verdomde onzeker van als je het idee hebt dat je ouders continu denken dat je vreselijk gaat mislukken.
Ik voed mijn kinderen op, met de nadruk op het positieve, veel complimentjes over hun goede dingen en veelvuldig zeggen hoeveel ik van ze hou, ook als ik boos op ze ben
Hopenlijk groeien ze zo op met een volwaardig zelfbeeld.