Niks hebben bereikt in het leven

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 00:11 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik heb geen PDD-NOS, want mijn empathisch vermogen is intact, waardoor er geen sprake is van een stoornis binnen het autisme-spectrum. Ik heb ook geen ADD, want daarvoor kan ik mij weer te goed concentreren. Maar toch heb ik van beide stoornissen genoeg trekken die mij in het dagelijks leven belemmeren: ik kan bijvoorbeeld snel overprikkeld raken en het overzicht verliezen.

En zo denk ik er ook over: als je wilt kan je alles. Het is alleen datgene te zoeken waar ik behoefte aan heb. Ik wil niet alleen over mijn gevoelens praten en hoe zielig ik wel niet ben: dat ken ik inmiddels wel. Maar helaas werken alle psychologen wel zo dat ze de oorzaak proberen te zoeken door te wroeten in je gevoelens en gedachten en ik denk dat het bij mij juist averechts kan werken.

Soms moet je je harden, denk ik.

Oorzaken van problemen in het dagelijks leven liggen júist in je gedachten/gevoelens en de manier waarop je daar mee omgaat. Pas als je weet waarom iets fout gaat, kan je beginnen met aanpassen en verbeteren. Als je niet onderzoekt waarom iets fout gaat, blijf je dezelfde fouten maken.

Ik heb PDD NOS en ik red mij prima zonder case managers of doktoren.

Ik doe een opleiding die ik volgende week afrond en ik heb vorigr week een baan gevonden om te werken in het buitenland.

Zelf ben ik 26 en heb langer de tijd nodig gehad om dit te bereiken voor mijn gevoel.

In mijn ogen zijn autisten die niet werken of studeren luie mensen en aanstellers.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 01:22 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Studeerde je de kleuren zwart en wit?

Hihi nee mensen met die studie hebben ze niet nodig in China.

quote:

Op donderdag 19 juni 2014 20:39 schreef Doedelzak77 het volgende:
Nou niet dat ik het MOET verkopen,maar zou willen kunnen verkopen,dat het goed genoeg is.Dat lukt gewoon niet,omdat ik dan zoveel meer moet leren en dat is waar ik vastloop.....

Oefenen en experimenteren he.

Je bent niet lui en het ligt niet aan je beperkingen. Waar ligt het dan aan dat je niks hebt bereikt?

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 12:18 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Het gaat mij meer omdat ik mij afvraag waarom mij niet lukt wat ik wil bereiken. Vroeger dacht ik dat ik gewoon lui en een niksnut was. Later ging ik begrijpen dat het hebben van psychische problemen een dermate grote invloed kunnen hebben op je functioneren. Maar alles daaraan toeschrijven is te makkelijk. Ik heb vele behandelingen gehad en ik begrijp mezelf ook beter. Maar daarmee zijn de problemen niet opgelost.

Ik denk - ondanks al die hulpverleningsinstanties die allemaal claimen dat je niet trots moet zijn om het zelf te willen oplossen en vooral hun hulp moet aanvaarden want daarmee hebben zij ook werk - sta je er altijd alleen voor. Het is jouw leven en je bepaalt zelf wat het beste bij je past. Of je kiest voor de easy way "ik heb borderline dus ik kan er allemaal niks aan doen" of je probeert de moeilijkheden waardoor je belemmerd wordt te overwinnen, is helemaal aan jezelf. Ik voel het, dus daarmee ben ik degene die mijzelf het beste begrijpt.

Als je vindt dat die problemen niet bij je passen, moet je vooral de hulp van opgeleide professionals afslaan.

quote:

Op vrijdag 20 juni 2014 13:22 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Dus opgeleide professionals hebben altijd gelijk?

Ze hebben waarschijnlijk vaker gelijk dan jij. Het lijkt echt alsof je alle hulp in de wind slaat, omdat je zelf weet wat het beste voor

Wat verwacht je van dit topic?

Lees je je oude topics over dit zelfde onderwerp wel eens terug?

Waarom ga je gewoon niet beginnen met 1 a 2 dagen in de week simpel werk doen? Door weer wat te gaan doen voel je ook beter over jezelf en blijf je ook niet zo in de zelfde cirkel hangen. Probeer het ook niet zo groot te zien allemaal en maak gewoon een plan voor de komende maand met dingen die je graag wil doen.

Wat verwacht je van hulpverleners? Hulpverlening is maar beperkt tot een bepaalde hoogte bij ADHD klachten, het zijn handvatten waar je zelf iets mee moet doen.

Wat je nu doet werkt niet dus je zult zelf veranderingen moeten aanbrengen in je leven en dat kunnen geen 1000 hulpverleners alleen jijzelf.

Ik herken TS wel. Valt ook niet mee om weer 'normaal' in te stromen in de maatschappij en je moet vooral niet alles tegelijkertijd willen en beginnen met doelen die wél haalbaar zijn én uitdagend.

Ben zelf vooral begonnen met regelmaat en structuur in huis (woon zelfstandig/samen) aan te brengen, zorgt voor een hoop rust en een fijn gevoel. Verder gewoon weer dingen gaan oppakken die ik vroeger ook leuk vond om te doen en gaan kijken wat nog steeds goed aanvoelde, tekenen is bijvoorbeeld gesneuveld omdat ik gewoon merk dat ik de rust er nog niet voor heb.

Was me in eerste instantie direct weer op werk gaan storten toen ik me iets beter voelde en de klachten geen echte belemmering meer gaven. Maar de chaos in m'n kop, in huis etc. waren er nog steeds, zorgde alleen maar voor meer spanningen en irritaties thuis en dat werkte dus overduidelijk niet .. Nog niet.

Ik moest vooral wennen aan het plannen van dingen, weer iets te doen hebben en me niet kúnnen verschuilen achter ziekte of psychische problematiek. Merk dat ik dat semi-onbewust nog wel eens doe en dan heb ik die schop onder m'n reet wel nodig. Qua werk doe ik nu parttime weer iets waar ik verder weinig voldoening uit haal, maar tegelijkertijd ben ik met 2 vrijwilligerswerk projecten gestart waar ik wel echt van geniet, waar je de waardering voelt voor hetgeen je doet en je echt nuttig voelt. Iets wat ik in ieder geval wel echt nodig had na 12 jaar bijna aaneengesloten uit de running te zijn geweest met fysieke en psychische problematiek.

Stabiel ben ik nog niet, maar ik voel me wel al nuttiger en heb weer een dagbesteding. Mooie eerste stap om uiteindelijk weer verder te komen. Merkte wel heel erg dat ik het gewoon 'eng' vond om weer aan de slag te gaan na zoveel jaar niets gekund te hebben.