Paranoia of niet?!

quote:

Op woensdag 28 mei 2014 16:31 schreef ikbeneenkiwi het volgende:

[..]

Onder andere. Je bent vooral labiel omdat (zoals je zelf omschreef)
- je overal iets achter zoekt
- je nooit een rustig gevoel in je hoofd hebt
- je altijd vervelende gedachten hebt
- je je vriend continue belt om hem te controleren
- je rekeningen en tijden van afboekingen nakijkt om hem te controleren
- je verwacht dat hij je veel belt (zodat je hem kan controleren). Je zegt het niet, maar door je gedrag probeer je dat wel af te dwingen (en succesvol, zo blijkt wel)
- je weigert je voorgeschreven medicatie als antidepressiva en antipsychotia in te nemen
- je paranoïde bent
- je borderline hebt
- je ontzettend onzeker bent over jezelf
- je het negatieve gedrag van je ex steeds op je huidige vriend projecteert
- je hele nare en kwetsende dingen tegen je vriend zegt, zoals dat hij je gebruikt, hij je helemaal niet leuk vind en dat alleen maar bij je is vanwege jullie kind.

Dan noem ik je hartstikke labiel, ja; m.i. is dat niet onterecht

[..]

Kijk eens goed waar je allemaal mee bezig bent. Denk je dat je kind daar geen negatieve gevolgen van zal ondervinden?

quote:

Op woensdag 28 mei 2014 16:36 schreef Schaapje96 het volgende:

[..]

Ja ik snap ook wel dat het even moeilijk is om te horen dat je niet zo geweldig bent als je zelf denkt. Waarschijnlijk sta je toch nog wel zo dicht bij de realiteit dat je kan anticiperen op de reacties. En ik ga er altijd even vanuit dat een genegeerde vraag een negatief antwoord betekend, dus je bent zonder overleg met psycholoog (mogen die dat überhaupt voorschrijven?) gestopt met je medicatie, je werkt niet en zit je dus de hele dag thuis op te vreten? Wellicht een plan om aan de psycholoog te vertellen dat je gestopt bent met je medicatie. En een baan zoeken om wat te doen te hebben?

Wat me nog steeds bij het punt brengt: waarom heb je die psycholoog in vredesnaam nog niet gebeld?

Het lijkt me na zoveel reacties wel vrij duidelijk dat je inderdaad niet helemaal gezond reageert en één keer therapie per maand te weinig is.

quote:

Op woensdag 28 mei 2014 16:15 schreef Schaapje96 het volgende:

[..]

Waarom laat je dan je relatie in de soep lopen ipv even die psycholoog te bellen? Of geef je je dochter aandacht ipv de hele dag hier te zitten? Die OP had ook makkelijk in je dagboek gekund. Verder vind ik je betrouwbaarheid matig omdat je op de helft van de mensen die wel wat nuttigs reageren niet eens even antwoord geeft.

quote:

Op vrijdag 30 mei 2014 18:37 schreef verwegvanhuis het volgende:
TS hoe is de seks met je vriend?

quote:

Op zaterdag 31 mei 2014 18:32 schreef Moira. het volgende:

[..]

(twee)wekelijks naar de psycholoog gaan en vragen om andere medicatie met zo min mogelijk bijwerkingen waar je last van zou kunnen krijgen.
Je hebt gewoon hardcore hulp nodig. Het zit in je brein en je krijgt het er zelf niet uit.

Wij kunnen je ook niet helpen. Je psycholoog en psychiater wel als je daar frequent heen blijft gaan.

quote:

Op zondag 1 juni 2014 12:08 schreef WoestAantrekkelijk het volgende:
Je bent inderdaad gewoon onzeker, zowel over jezelf als dus ook over je relatie. Als hij out-of-your-league is, dan heb je reden om onzeker te zijn. Of als hij is vreemd gegaan, dan ook. Verder moet je je wat mij betreft niet zo druk maken, want wat nou als hij inderdaad vreemd gaat? Dan is hij jou toch niet waard en geef je hem gewoon een hele harde trap. Voor jou tien anderen.

quote:

Op maandag 2 juni 2014 02:43 schreef Moira. het volgende:

[..]

Waarschijnlijk is hij soms gewoon klaar met je dat je elke keer weer zit te zeuren op stomme dingen vanwege je jaloezie en onzekerheid en wantrouwen, dat hij het gewoon expres zegt om je een hak te zetten.

Als ik wel eens thuis kwam als ik ergens was geweest vroeg mijn ex altijd "Waren er nog leuke jongens? Is er iets gebeurd? Moet je me nog dingen opbiechten?", waar ik zo klaar mee was, dat ik gewoon antwoordde met dingen als "Ja, ik heb even een groep modellen met paardepiemels uitgenodigd omdat ik me eens goed wilde laten uitwonen, tenslotte krijg ik bij jou nooit wat ik wil."
Zelfs dan keek hij me nog wel eens met een wantrouwend oog aan, zo van 'serieus?'

Dat soort dingen zei ik omdat het (door telkens die dingen te vragen, terwijl het antwoord vanzelfsprekend zou moeten zijn) leek alsof dat was wat hij wilde horen, anders zou hij al die dingen toch niet vragen als hij er vanuit zou moeten gaan dat het antwoord 'nee, er is niks gebeurd, ik hou alleen maar van jou en ik wil niemand anders' is.
Hij wou telkens die bevestiging 'nee, er is niks gebeurd, ik hou alleen maar van jou en ik wil niemand anders', terwijl de bevestiging zou moeten komen van het feit dat we überhaupt een relatie hadden. Dat soort dingen wil je niet telkens moeten herhalen in een relatie, dat zou ook niet moeten. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn.
Daar word je op den duur zó strontziek van (al helemaal als je het meerdere keren hebt aangekaart) dat je er soms op die manier tegenin gaat.

Ik denk dat jouw vriend om (ongeveer) diezelfde reden wel eens van die dingen zegt of rotgrapjes maakt.
Tenslotte zijn overal waar je komt knappe meiden, dus hij liegt er niks aan. Jij weet dat ook best, waarom zou hij dat dan niet mogen zeggen? Als hij zoiets zegt zou er nog steeds geen alarmbelletje moeten rinkelen, omdat je weet dat er meerdere mooie vrouwen op de wereld zijn waarmee ook hij in aanraking komt, maar hij heeft een relatie met jóú dus houdt van jóú en is verliefd op jóú, dus doet hij daar verder niks mee. Dát moet je uitgangspunt zijn.

Het klinkt lullig, maar wederom ligt het dan dus bij jou.
Je moet echt gewoon wekelijks naar je psycholoog en met je psychiater kijken of er geen andere medicatie voor je is. Op deze manier werk je niet alleen deze, maar ook al je eventuele toekomstige relaties naar de klote.
Je weet van jezelf dat je zo bent, dat is al een stap vooruit. Bouw daarop verder. Laat mensen je helpen om dit gedrag en deze gedachtes te minimaliseren.
Het kán, je moet het alleen dóén.

quote:

Op maandag 2 juni 2014 09:07 schreef Neuroscience het volgende:
En TS, je schrijft dat de opvoeding van je kind goed gaat. En ik ben geen expert, maar volgens mij valt er met 16 maanden niet extreem veel op te voeden. Maar straks komt de 'peuterpuberteit' en gaat je dochter een eigen wil ontwikkelen. Dan begint het pas echt. En als je dan niet in staat bent effectief corrigerend op te treden zit je over een paar jaar wellicht met een kind dat rijp is voor Supernany. Lijkt mij nog meer motivatie om snel je psycholoog te vragen om intensievere behandeling

quote:

Op maandag 2 juni 2014 15:03 schreef Moira. het volgende:

[..]

Nou, precies. Dan geeft hij dus enkel (overdreven) antwoord op je vraag, omdat dat blijkbaar is wat je wil horen, gezien je het elke keer vraagt.
Da's dus waarschijnlijk een beetje die irritatie waarom ik destijds ook zulke antwoorden gaf op mijn ex.

[..]

Dat denk ik ja Stage is een afsluiting van je opleiding, dat wil je zo goed mogelijk doen en een goede indruk achterlaten zodat je hopelijk gelijk na je diploma het werkveld in kan (vaak bij waar je voorheen stage liep).

Blijf er gewoon goed over communiceren met hem. Dat je weet dat het aan jou ligt, dat je jezelf ervoor schaamt, dat je echt niet zo wil zijn, dat je hem heel graag wilt vertrouwen maar dat je brein nog niet altijd even goed meewerkt, maar dat je er echt wat aan wilt doen dus vaker naar je psycholoog zal gaan en eventueel weer met medicatie wil beginnen enzo.
Het is echt belangrijk dat hij dit weet, zodat hij wéét dat jij je er bewust van bent en er wat aan wilt doen.
Waarschijnlijk zal hij je dan vanzelf meer steunen als hij ook ziet dat je braaf elke week naar de psycholoog gaat. Je kunt hem ook vragen of hij een keertje mee gaat.
Heb je al een nieuwe afspraak gemaakt met je psycholoog? Weet hij dat je maandelijks bezoek in wekelijks bezoek wilt veranderen? Mocht je psycholoog zelf vinden dat dat onnodig is (misschien heeft hij er nog niet zo'n goede kijk op), dan moet je echt zeggen dat dat wél nodig is en dat je daar sterke behoefte aan hebt, omdat het anders niet genoeg op schiet.