R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het is jouw mening over wat jij vindt dat anderen zouden moeten doen? Of gaat het puur over jezelf?quote:Op dinsdag 20 mei 2014 22:18 schreef Sicstus het volgende:
[..]
Niemand. Het is mijn mening. Dit is een forum. Het draait hier om persoonlijke meningen, dacht ik.
The love you take is equal to the love you make.
Pff, dat is me te meta.quote:Op dinsdag 20 mei 2014 22:20 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Het is jouw mening over wat jij vindt dat anderen zouden moeten doen? Of gaat het puur over jezelf?
Sinterklaas, Sinterklaas, en NATUURLIJK ZWARTE PIET!
Voor en tegenspoed, commitment. Moet je jezelf dan de afgrond inloodsen omdat je zo committed bent?quote:
[..]
Klopt, maar je maakt een commitment. Als je niet bereid bent tot het gaatje te gaan, blijf dan alleen.
Alles heeft zijn grenzen. Een mens kan niet "oneindig" tegenspoed verwerken.
[b]Op dinsdag 11 oktober 2011 23:06 schreef zwartemarktplaats het volgende:[/b]
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
Als Momotaro een voetbalteam was dan had jij waarschijnlijk een stadionverbod :P
Blog
De bekrompen en onzinnige oneliners vliegen je hier om de oren.quote:
Als degene waar je van houdt ziek wordt (fysiek of mentaal) en je haakt dan af, dan was het geen echte liefde.
Het speelt al 1,5 jaar, waarbij het pieken en dalen heeft gehad, maar waarbij hij haar één keer goed heeft kunnen helpen. Ik heb inderdaad geen idee wat jij mee hebt gemaakt, maar ik hoop voor je dat je niet met een depressief familielid/vriend hebt gewoond. Als TS aangeeft geen energie over te hebben, dan is dat zo. Ook al merkt hij er nog maar 'enkele maanden' wat van. In enkele maanden kan een kind verwekt en geboren worden. In enkele maanden kan je afstuderen. In enkele maanden kan je compleet herstellen van zware operaties. In jouw ogen is enkele maanden heel kort, voor sommige mensen is dit heel lang, zeker als het een uitzichtloze situatie lijkt.quote:
[..]
Ik zal lekker wel reageren.
En over dat onderstreepte: jij hebt geen flauw idee van wat ik allemaal heb meegemaakt.
En nee, ze hadden nog niks samen overwonnen, hij zehehegt tohohoch dat hij er sinds een paar maanden wat van is gaan merken.
En in een relatie moet je soms nou eenmaal voor elkaar zorgen. En wat ik verder wil zeggen heb ik allemaal al ooit gezegd: na een paar maanden de benen nemen zonder ooit echt schop te hebben gegeven onder die kont, is gewoon vies.
En dit is een kwestie van moraal en principes (en ook levenswijsheid). En op deze punten verschillen wij. Ik vind dat je er in een relatie voor elkaar moet zijn wanneer er tegenspoed is en dat je niet egoïstisch moet zijn en jij vindt blijkbaar van wel.
Maar omdat jij toch zoveel levenswijsheid hebt, is het beter om deze discussie te beëindigen
Denk meer of het op neer komt of je wel genoeg van haar houd. Bij houden van hoort ook accepteren dat dit erbij hoort.
Als je het gevoel heb jezelf te kort te doen dan denk dat je er voor jezelf beter een einde aan kan maken. En hou dit in je achterhoofd je hebt geprobeerd , het is schijnbaar te zwaar maar dat is ok. Omgaan met iemand die psychisch wat heeft kan heel zwaar zijn en dat is niet altijd voor iedereen weggelegd. Ik denk wel dat je hierna heel goed voor jezelf na moet denken wat je wel wilt.
Als je het gevoel heb jezelf te kort te doen dan denk dat je er voor jezelf beter een einde aan kan maken. En hou dit in je achterhoofd je hebt geprobeerd , het is schijnbaar te zwaar maar dat is ok. Omgaan met iemand die psychisch wat heeft kan heel zwaar zijn en dat is niet altijd voor iedereen weggelegd. Ik denk wel dat je hierna heel goed voor jezelf na moet denken wat je wel wilt.
Dus als ik zeg dat het egoïstisch is om zo snel de benen te nemen i.p.v. bij te staan plaats ik mezelf op een moreel hoger niveau? Nee, dan zit ik moreel al op een hoger niveau.quote:
[..]
Schaapje post op een andere manier dan jij. Jij plaatst jezelf op een moreel hoger niveau dan degenen die er anders over denken dan jij.
En het gaat niet alleen over moraal; als je denkt dat tegenslag niet hoort bij een lange relatie, staan je flinke teleurstellingen te wachten in het leven. En dat is dan voor ts.
Je kunt er hele mooie woordjes voor gebruiken, hoor. Zoals jij praat kun jij een paar seconden vast en zeker lang laten lijken. Een paar maanden zijn niet lang en al helemaal niet als je écht geprobeerd hebt er iets aan te doen i.p.v. alleen te verzorgen.quote:
[..]
Het speelt al 1,5 jaar, waarbij het pieken en dalen heeft gehad, maar waarbij hij haar één keer goed heeft kunnen helpen. Ik heb inderdaad geen idee wat jij mee hebt gemaakt, maar ik hoop voor je dat je niet met een depressief familielid/vriend hebt gewoond. Als TS aangeeft geen energie over te hebben, dan is dat zo. Ook al merkt hij er nog maar 'enkele maanden' wat van. In enkele maanden kan een kind verwekt en geboren worden. In enkele maanden kan je afstuderen. In enkele maanden kan je compleet herstellen van zware operaties. In jouw ogen is enkele maanden heel kort, voor sommige mensen is dit heel lang, zeker als het een uitzichtloze situatie lijkt.
Maar omdat jij toch zoveel levenswijsheid hebt, is het beter om deze discussie te beëindigen
En over dat onderstreepte: mensen die al vanaf het begin van de discussie zo sarcastisch doen over de ander, staan in de discussie over het algemeen niet zo sterk.
Je schrijft dat je bang bent voor de grote gesprekken. Toch is dit denk ik de enige manier om er achter te komen wat je wilt besluiten.
Mijn ex heeft het ooit door mijn psychische problemen uitgemaakt. Hij heeft hier nog jaren spijt van gehad (voor mij was uit uit) en had graag even gepraat.
Maar het kan natuurlijk ook heel goed dat de rek er gewoon uit is. Samenleven met een depressieve partner lijkt me heel zwaar en ik kan me zeker voorstellen dat je het daarom uitmaakt. Ook als je veel van iemand houdt. Maar probeer wel eerst zekerheid te krijgen. Want spijt achteraf is ook weer zonde, zeker als je beseft dat het door je gevoelens uiten op te lossen valt.
Bovendien kan zij misschien wel een wake up call gebruiken. Het zou best kunnen dat als zij zich minder zeker voelt van haar positie doordat je haar duidelijk maakt hoe de zaken ervoor staan, ze gaat vechten. En als dat gebeurd krijg je wellicht weer een andere kant te zien.
Veel succes met het nemen van deze (moeilijke) beslissing.
Mijn ex heeft het ooit door mijn psychische problemen uitgemaakt. Hij heeft hier nog jaren spijt van gehad (voor mij was uit uit) en had graag even gepraat.
Maar het kan natuurlijk ook heel goed dat de rek er gewoon uit is. Samenleven met een depressieve partner lijkt me heel zwaar en ik kan me zeker voorstellen dat je het daarom uitmaakt. Ook als je veel van iemand houdt. Maar probeer wel eerst zekerheid te krijgen. Want spijt achteraf is ook weer zonde, zeker als je beseft dat het door je gevoelens uiten op te lossen valt.
Bovendien kan zij misschien wel een wake up call gebruiken. Het zou best kunnen dat als zij zich minder zeker voelt van haar positie doordat je haar duidelijk maakt hoe de zaken ervoor staan, ze gaat vechten. En als dat gebeurd krijg je wellicht weer een andere kant te zien.
Veel succes met het nemen van deze (moeilijke) beslissing.
Dank je! Ik vind het inderdaad heerlijk om met mooie zinnen en woorden te praten en vergelijkingen te verzinnen, gelukkig is dat dus geluktquote:
[..]
Je kunt er hele mooie woordjes voor gebruiken, hoor. Zoals jij praat kun jij een paar seconden vast en zeker lang laten lijken. Een paar maanden zijn niet lang en al helemaal niet als je écht geprobeerd hebt er iets aan te doen i.p.v. alleen te verzorgen.
En over dat onderstreepte: mensen die al vanaf het begin van de discussie zo sarcastisch doen over de ander, staan in de discussie over het algemeen niet zo sterk.
Nu even over die laatste alinea: bedoelde je dan dat wij verschillen in levenswijsheid omdat ik meer levenswijsheid heb? Zo niet, dan ben ik bang dat jij begonnen bent met mij persoonlijk naar beneden trappen. Zo wel, nogmaals bedankt voor je complimenten.
Maar hoe lang duren nou een paar maanden? Met deze vergelijkingen kan natuurlijk niet iedereen zich identificeren. Ook als je zelf nooit depressief bent geweest of voor een depressieve persoon hebt gezorgd is het allemaal moeilijk voor te stellen. Omdat jij je nogal vastklampt aan je mening en mijn ervaring me iets heel anders verteld, zullen we maar gewoon zeggen dat tijd relatief is.
Overigens kunnen we deze situatie ook compleet omdraaien, is zijn vriendin niet egoïstisch omdat zij compleet aan hem hangt en zoveel van hem eist? En voordat je zegt: 'daar kan zij toch niks aan doen', hij kan er ook niks aan doen dat hij zich overwerkt voelt en het gevoel heeft dat het 'op' is.
Er is in deze situatie trouwens gewoon een gulden middenweg: allebei weer apart wonen, en op deze manier proberen om hun leven weer op de rit te krijgen. TS heeft een eigen plek om zijn rust te vinden en zijn vriendin wordt gedwongen tot zelfstandigheid en een actieve houding (ze kan natuurlijk niet voor elk dingetje gaan bellen).
Heb hetzelfde meegemaakt, mijn ex-vriend was heel depressief. Ging al zeker een dik jaar zo (relatie van in totaal 4,5 jaar) en elke keer probeerde ik er weer voor hem te zijn, te luisteren naar zijn verhalen, hem te troosten als hij verdrietig was, hem vooral niet onder druk te zetten. Maar we hebben ook zeker heel veel gepraat, over dat ik het niet meer zag zitten zo, dat het mij ook veel energie kostte en dat er echt iets moest veranderen. Dat hij hulp nodig had, omdat dit te groot was om alleen te overwinnen. Elke keer schrok hij dan weer, want hij wilde mij niet kwijt en hij zou echt hulp gaan zoeken. Uiteindelijk gebeurde er helemaal niks en kwam hij z'n bed niet meer uit. Hooguit om twee meter naar de computer te lopen om de rest van de tijd WoW te spelen. Zelf liep ik full-time stage, wat al veel energie kostte, als ik thuis kwam wachtte er een grote zwarte wolk vol met negativiteit op me. Zo voelde het althans, hij wilde vaak zijn problemen bespreken en elk keer luisterde ik er weer naar, maar het ging steeds in cirkeltjes. Soms kreeg hij huilbuien midden in de nacht, terwijl ik gewoon vroeg op moest om naar stage te gaan. Zo ging dit maanden door.
Op een gegeven moment trok ik het echt niet meer en heb ik het uit gemaakt. Ben daarna zelf in een depressie gevallen en had ook een burn-out. Het is inmiddels al jaren geleden, maar ik merk nog steeds dat ik last heb van het effect van deze relatie. Het heeft me echt veel moeite (o.a. therapie) en tijd gekost om er weer bovenop te komen (en ben dat nog steeds niet volledig). Het ergste vond ik nog wel om te zien dat het binnen een aantal weken nadat ik de relatie had verbroken opeens veel beter ging met hem. Hij was eindelijk hulp gaan zoeken en was aan zijn problemen aan het werken. Kortom, hij had gewoon al die tijd op mij geleund en omdat ik er was was hulp zoeken niet zo belangrijk. Dat hij mij daarmee kapot maakte boeide hem op dat moment niet zoveel (heeft hij later toegegeven). Ik was een vanzelfsprekendheid in zijn leven en werd totaal niet gewaardeerd voor wie ik was, of voor wat de relatie was. Ik lees hier veel dingen over loyaliteit, maar ik ben altijd loyaal geweest, maar hij verre van. Loyaliteit is voor mij niet alleen maar samen blijven, maar dat je samen aan je relatie werkt en als 1 v/d 2 dat weigert (of dat nou door depressie is of niet) dan houdt het op.
En die 'schop onder de kont' wat hier ook vaak voorbij komt, het verbreken van de relatie was voor mijn ex dus de grootste schop onder z'n kont. Achteraf gezien had ik het al veel eerder moeten verbreken, voordat ik er zelf aan onderdoor gegaan was. Waarschijnlijk was hij dan ook eerder hulp gaan zoeken.
Op een gegeven moment trok ik het echt niet meer en heb ik het uit gemaakt. Ben daarna zelf in een depressie gevallen en had ook een burn-out. Het is inmiddels al jaren geleden, maar ik merk nog steeds dat ik last heb van het effect van deze relatie. Het heeft me echt veel moeite (o.a. therapie) en tijd gekost om er weer bovenop te komen (en ben dat nog steeds niet volledig). Het ergste vond ik nog wel om te zien dat het binnen een aantal weken nadat ik de relatie had verbroken opeens veel beter ging met hem. Hij was eindelijk hulp gaan zoeken en was aan zijn problemen aan het werken. Kortom, hij had gewoon al die tijd op mij geleund en omdat ik er was was hulp zoeken niet zo belangrijk. Dat hij mij daarmee kapot maakte boeide hem op dat moment niet zoveel (heeft hij later toegegeven). Ik was een vanzelfsprekendheid in zijn leven en werd totaal niet gewaardeerd voor wie ik was, of voor wat de relatie was. Ik lees hier veel dingen over loyaliteit, maar ik ben altijd loyaal geweest, maar hij verre van. Loyaliteit is voor mij niet alleen maar samen blijven, maar dat je samen aan je relatie werkt en als 1 v/d 2 dat weigert (of dat nou door depressie is of niet) dan houdt het op.
En die 'schop onder de kont' wat hier ook vaak voorbij komt, het verbreken van de relatie was voor mijn ex dus de grootste schop onder z'n kont. Achteraf gezien had ik het al veel eerder moeten verbreken, voordat ik er zelf aan onderdoor gegaan was. Waarschijnlijk was hij dan ook eerder hulp gaan zoeken.
Lijkt me een longshot eerlijk gezegd... Al is het allemaal moeilijk te beoordelen zonder de situatie en de personen in kwestie in detail te kennen.quote:
Er is in deze situatie trouwens gewoon een gulden middenweg: allebei weer apart wonen, en op deze manier proberen om hun leven weer op de rit te krijgen. TS heeft een eigen plek om zijn rust te vinden en zijn vriendin wordt gedwongen tot zelfstandigheid en een actieve houding (ze kan natuurlijk niet voor elk dingetje gaan bellen).
Het klinkt iig alsof de TS er al een tijdje 'klaar' mee is. Daar zal hij zijn eigen conclusies uit moeten trekken.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Tsja hij moet toch iets. Als hij (in het ergste geval) vast zit aan een huis dat hij niet alleen kan betalen, krijgt ie nog meer op zijn bord. Ik gokte trouwens ook al dat er een vriendin ontzettend gaat steigeren als hij het voorstelt, maar er moet toch echt actie worden ondernomen. Als hij het nog wil proberen geeft het iig minder gedoe als het gevoel toch niet terugkomt denk ik. Lastig dit soort kwestiesquote:
[..]
Lijkt me een longshot eerlijk gezegd... Al is het allemaal moeilijk te beoordelen zonder de situatie en de personen in kwestie in detail te kennen.
Het klinkt iig alsof de TS er al een tijdje 'klaar' mee is. Daar zal hij zijn eigen conclusies uit moeten trekken.
1. Jij klampt je evenveel vast aan je mening als ik, wacht, meer zelfs.quote:
[..]
Dank je! Ik vind het inderdaad heerlijk om met mooie zinnen en woorden te praten en vergelijkingen te verzinnen, gelukkig is dat dus gelukt
Nu even over die laatste alinea: bedoelde je dan dat wij verschillen in levenswijsheid omdat ik meer levenswijsheid heb? Zo niet, dan ben ik bang dat jij begonnen bent met mij persoonlijk naar beneden trappen. Zo wel, nogmaals bedankt voor je complimenten.
Maar hoe lang duren nou een paar maanden? Met deze vergelijkingen kan natuurlijk niet iedereen zich identificeren. Ook als je zelf nooit depressief bent geweest of voor een depressieve persoon hebt gezorgd is het allemaal moeilijk voor te stellen. Omdat jij je nogal vastklampt aan je mening en mijn ervaring me iets heel anders verteld, zullen we maar gewoon zeggen dat tijd relatief is.
Overigens kunnen we deze situatie ook compleet omdraaien, is zijn vriendin niet egoïstisch omdat zij compleet aan hem hangt en zoveel van hem eist? En voordat je zegt: 'daar kan zij toch niks aan doen', hij kan er ook niks aan doen dat hij zich overwerkt voelt en het gevoel heeft dat het 'op' is.
Er is in deze situatie trouwens gewoon een gulden middenweg: allebei weer apart wonen, en op deze manier proberen om hun leven weer op de rit te krijgen. TS heeft een eigen plek om zijn rust te vinden en zijn vriendin wordt gedwongen tot zelfstandigheid en een actieve houding (ze kan natuurlijk niet voor elk dingetje gaan bellen).
2. Ik hoop toch echt wel dat je zelf ook ziet jij degene bent die het de hele tijd persoonlijk maakt.
3. Dat ik zeg dat je mooie woordjes gebruikt betekent niet dat ik jou persoonlijk aanval, maar wel je woorden en dat hoort nou eenmaal bij een discussie.
4. Je blijft jezelf maar herhalen en daarmee dwing je mij om mezelf ook de hele tijd te herhalen.
Het enige nieuwe wat je hebt gezegd is het dikgedrukte. En ja, zijn vriendin is ook niet perfect, maar ze heeft hem het grootste gedeelte van de depressie met rust gelaten en sinds een paar maanden leunt ze op hem. Een paar maanden zijn niet lang en dan kun je wel zeggen dat dat relatief is, maar dat neemt nog niet weg dat je dan gewoon na een paar maanden de benen neemt. Je kunt maar tot op een bepaalde hoogte zeggen dat iets relatief is.
En ik denk niet dat een depressief persoon afzonderen een goed idee is. Je hebt tegenwoordig voor alles wel opties: zoek een speciaal kamp in de natuur op waar depressieve mensen naartoe kunnen en waar ze onder toezicht is van een psycholoog. Daar kan ze alles voor haarzelf op een rijtje zetten en helen, maar dan moet er wel genoeg geld zijn hiervoor.
Ik denk dat het, net zoals formerjellybean zegt, een kwestie is van hoeveel je van de ander houdt en hoeveel je voor de ander overhebt. En of je iemand anders geluk belangrijk genoeg vindt om diegene bij te staan, ook al moet je daar soms je eigen tijd voor opofferen en kost het je moeite.quote:
Je schrijft dat je bang bent voor de grote gesprekken. Toch is dit denk ik de enige manier om er achter te komen wat je wilt besluiten.
Mijn ex heeft het ooit door mijn psychische problemen uitgemaakt. Hij heeft hier nog jaren spijt van gehad (voor mij was uit uit) en had graag even gepraat.
Maar het kan natuurlijk ook heel goed dat de rek er gewoon uit is. Samenleven met een depressieve partner lijkt me heel zwaar en ik kan me zeker voorstellen dat je het daarom uitmaakt. Ook als je veel van iemand houdt. Maar probeer wel eerst zekerheid te krijgen. Want spijt achteraf is ook weer zonde, zeker als je beseft dat het door je gevoelens uiten op te lossen valt.
Bovendien kan zij misschien wel een wake up call gebruiken. Het zou best kunnen dat als zij zich minder zeker voelt van haar positie doordat je haar duidelijk maakt hoe de zaken ervoor staan, ze gaat vechten. En als dat gebeurd krijg je wellicht weer een andere kant te zien.
Veel succes met het nemen van deze (moeilijke) beslissing.
houden van is in t geval van een depressieve partner niet de beslissende factor.quote:
[..]
Ik denk dat het, net zoals formerjellybean zegt, een kwestie is van hoeveel je van de ander houdt en hoeveel je voor de ander overhebt. En of je iemand anders geluk belangrijk genoeg vindt om diegene bij te staan, ook al moet je daar soms je eigen tijd voor opofferen en kost het je moeite.
Het gaat erom hoeveel je kan hebben, je kan nóg zoveel van iemand houden, als he niet met hem/haar om kan gaan (om wat voor reden dan ook) houdt het, ondanks de liefde een keer op...
En dat is niet hetzelfde als iets óver hebben voor iemand.
compact en kleverig.
Ik zou graag van mening willen zijn dat een prins op het witte paard altijd de gouden oplossing is, maar soms is het iemand op een scootmobiel die het zelf allemaal niet meer ziet zitten. Maar dit topic is er natuurlijk om TS te helpen en opties te geven. In plaats van iedereen die een andere mening heeft egoïstisch c.q. bekrompen te noemen, zouden we natuurlijk wat constructiefs kunnen verzinnen. Ik gok dat jouw en mijn mening nu wel duidelijk zijn en dat we er niet vanaf gaan wijken.quote:
[..]
1. Jij klampt je evenveel vast aan je mening als ik, wacht, meer zelfs.
2. Ik hoop toch echt wel dat je zelf ook ziet jij degene bent die het de hele tijd persoonlijk maakt.
3. Dat ik zeg dat je mooie woordjes gebruikt betekent niet dat ik jou persoonlijk aanval, maar wel je woorden en dat hoort nou eenmaal bij een discussie.
4. Je blijft jezelf maar herhalen en daarmee dwing je mij om mezelf ook de hele tijd te herhalen.
Het enige nieuwe wat je hebt gezegd is het dikgedrukte. En ja, zijn vriendin is ook niet perfect, maar ze heeft hem het grootste gedeelte van de depressie met rust gelaten en sinds een paar maanden leunt ze op hem. Een paar maanden zijn niet lang en dan kun je wel zeggen dat dat relatief is, maar dat neemt nog niet weg dat je dan gewoon na een paar maanden de benen neemt. Je kunt maar tot op een bepaalde hoogte zeggen dat iets relatief is.
En ik denk niet dat een depressief persoon afzonderen een goed idee is. Je hebt tegenwoordig voor alles wel opties: zoek een speciaal kamp in de natuur op waar depressieve mensen naartoe kunnen en waar ze onder toezicht is van een psycholoog. Daar kan ze alles voor haarzelf op een rijtje zetten en helen, maar dan moet er wel genoeg geld zijn hiervoor.
(Oeps mooie woordjes, overigens hoort het niet bij een discussie om iemands taalgebruik aan te vallen, dat is hetzelfde als benadrukken dat iemand nasaal praat en heeft verder niets te maken met de inhoud zelf. Tenzij je het natuurlijk niet begrijpt daardoor, dan is het wel slim om even aan te geven.)
Misschien is het wel goed voor haar als die jongen even ergens anders gaat wonen en haar het zelf laat oplossen. Zie de post van Polenbatser, die er zelf bijna achteraan is gegaan, moet TS dan wachten totdat hij zelf aan de pillen en bij de psycholoog zit, totdat hij weg 'mag' gaan. Dan is hij immers tot het uiterste gegaan, met als resultaat dat er twee ongelukkige mensen rondlopen.
Heb je trouwens een linkje van zo'n kamp? Dan gooi ik m'n broertje op de eerste trein daarheen.
Ik vind het zó naar om het al dan niet bij elkaar blijven te koppelen aan de 'echtheid' van de liefde. Liefde ís nu eenmaal voorwaardelijk (behalve die voor je kind, denk ik, die is als het goed is onvoorwaardelijk). Als iemand wezenlijk verandert (door depressie, verslaving, werkloosheid, dementie whatever) verandert de relatie hoe dan ook. En soms ook de liefde. Dat hoeft absoluut niet te betekenen dat je niet genoeg van iemand houdt of hebt gehouden.quote:
[..]
Ik denk dat het, net zoals formerjellybean zegt, een kwestie is van hoeveel je van de ander houdt en hoeveel je voor de ander overhebt. En of je iemand anders geluk belangrijk genoeg vindt om diegene bij te staan, ook al moet je daar soms je eigen tijd voor opofferen en kost het je moeite.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Echt, wat kortzichtig en egocentrisch om te stellen dat - als een stelletje uit elkaar gaat bij of na tegenslag - er geen echte liefde in het spel is.quote:
[..]
Ik denk dat het, net zoals formerjellybean zegt, een kwestie is van hoeveel je van de ander houdt en hoeveel je voor de ander overhebt. En of je iemand anders geluk belangrijk genoeg vindt om diegene bij te staan, ook al moet je daar soms je eigen tijd voor opofferen en kost het je moeite.
Misschien zijn ze dus geen paar dat een lange relatie is beschoren. Is dat ooit bij je opgekomen?>quote:
[..]
Vind je ook niet dat hij zijn grens wel verdacht snel heeft bereikt? Dat hij ten eerste al wist dat hij met een depressieve vrouw in zee ging en dat hij, pas nu hij er een paar maandjes wat van heeft gemerkt, maar de benen neemt. Het lijkt bijna alsof ts zichzelf in de slachtofferrol heeft geplaatst.
Whatever...
Als je dan zo de mond vol hebt van 'echte liefde', weet je ook dat tijd in een relatie relatief is. Je kunt net een jaar bij elkaar zijn terwijl het aanvoelt alsof je al een decennium met elkaar bent. En andersom even goed. Wie ben jij precies om te bepalen dat TS maar bij z'n vriendin moet blijven omdat het 'slechts om een paar maanden gaat'? What the fuck.quote:
Een paar maanden zijn niet lang en dan kun je wel zeggen dat dat relatief is, maar dat neemt nog niet weg dat je dan gewoon na een paar maanden de benen neemt. Je kunt maar tot op een bepaalde hoogte zeggen dat iets relatief is.
Ik denk niet dat bij iemand blijven uit medelijden een goed idee is. Als dat is wat je onder 'echte liefde' verstaat...quote:En ik denk niet dat een depressief persoon afzonderen een goed idee is.
Maar dat is dus geen echte liefde. Bij echte liefde blijf je levenslang bij elkaar, wat er ook gebeurt.quote:
[..]
Misschien zijn ze dus geen paar dat een lange relatie is beschoren. Is dat ooit bij je opgekomen?>
Ja duh, want aan het einde leven ze nog lang én gelukkig!quote:Op donderdag 22 mei 2014 22:53 schreef Xa1pt het volgende:
[..]
Maar dat is dus geen echte liefde. Bij echte liefde blijf je levenslang bij elkaar, wat er ook gebeurt.
En toen kwam er een olifant met een heeeele lange snuit, en die blies zo het verhaaltje uit 
Benieuwd wat TS nou gedaan heeft of gaat doen, aangezien hij al meer dan een week niet meer ingelogd heeft....werd het welis tijd voor een update.
|
|
