R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Er zullen ongetwijfeld meer mensen hier last van hebben, maar ik zit al een tijdje in een flinke dip door mijn afstuderen.
Ik ben een jongen van 25 en ik ben aan het afstuderen bij een bedrijf voor mijn studie commerciële economie. Al sinds een maand na aanvang van de stage kreeg ik last van angsten, omdat ik mijn opdracht maar niet duidelijk kreeg en ik het gevoel had dat niemand me hierbij kon helpen. Sindsdien (2 maanden geleden) ben ik niet meer mijzelf lijkt het wel..
Aanvankelijk begon ik vol enthousiasme op mijn stage. Mijn gehele studie liep vlot en moeilijk vond ik het zeker niet. Ook mijn meewerkstage was een succes. Na twee succesvolle consultancy projecten vanuit school voor bedrijven had ik het gevoel dat ik 'dit varkentje wel even zou wassen' bij mijn stagebedrijf. Ik had er zin in, wilde hard werken, begon allerlei theorieën te zoeken en op de kop toe vond ik de bedrijfscultuur heerlijk.
Na het inleveren van mijn PVA begon echter de ellende. Mijn voorstel was veel te algemeen, maar mijn leraren waren alles behalve kritisch. Onderbouwing lichtelijk verbeteren en t was prima. Al snel kwam ik hierdoor in de knoei, ik kon mijn project niet definiëren en afbakenen met het gevolg dat ik ellenlange vooronderzoeken aan het doen was
.
Vanaf toen kwam ik in een negatieve spiraal terecht. Ik merkte dat mijn begeleiders vanuit het bedrijf geen verstand hadden van mijn vakgebied en mij dus helaas niet konden helpen. Mijn schoolbegeleider is op zich een aardige gast, maar kon blijkbaar echt geen tijd maken om mij kritisch bij te staan.
Omdat ik het niet bij het pakken neer wilde zitten ging ik op eigen houtje verder. Ik had toch immers de kennis en kunde in huis? Helaas was ik totaal irrelevante zaken aan het onderzoeken, waardoor ik nu tegen een mislukking aan zit te kijken... Ik moet binnenkort mijn concept inleveren en ik weet dat ik absoluut niet aan de eisen voldoe, zowel van het bedrijf als van school.
Het grootste probleem van dit alles is dat ik er van binnen en van buiten onder lijdt. Voor het eerst lijdt ik echt aan angsten, bijvoorbeeld dat ik niet de gevraagde prestaties lever (heb het boek 'de prestatiegeneratie' gelezen
). Dit heeft ertoe geleid dat ik langzaam in een dip terecht kwam. Futloosheid, slapeloosheid, vermoeidheid, het niet meer kunnen waarderen van leuke dingen.. Kortom ik veranderde van een levenslustige jongen in een zwaarmoedig persoon. De lichamelijke klachten kwamen ook al snel opzetten en ik begin dingen extreem uit te stellen.
Na zo`n lange tijd van (onnodige) angsten begin ik gewoon onzeker te worden over mijn kunnen. Het lijkt wel alsof anderen veel zelfstandiger zijn, sneller werken en problemen veel makkelijker tackelen. Ben ik wel goed genoeg om hierna de arbeidsmarkt te betreden?
Natuurlijk weet ik in mijn achterhoofd dat deze gedachten niet reëel zijn, maar op de een of andere manier krijg ik ze er toch niet uit. En als het me lukt dan komen ze na een tijdje net zo hard terug. Het beïnvloedt gewoon je totale leven.
Nu ik weet dat mijn stage rationeel gezien weinig kans van slagen heeft, wil ik het liefst er even tussenuit om dan weer met nieuwe moed een poging te wagen. Echter heb ik hierbij het gevoel dat ik weer mijzelf en mensen ga teleurstellen, omdat ik het niet geprobeerd heb enzo. Ik hoop dat dit snel over is in ieder geval.
Ik merk in ieder geval dat het opschrijven van mijn situatie me innerlijke rust geeft. Ik vraag me af of er meer mensen zijn die hetzelfde hebben ervaren of er nu doorgaan?
Groeten,
TS.
Ik ben een jongen van 25 en ik ben aan het afstuderen bij een bedrijf voor mijn studie commerciële economie. Al sinds een maand na aanvang van de stage kreeg ik last van angsten, omdat ik mijn opdracht maar niet duidelijk kreeg en ik het gevoel had dat niemand me hierbij kon helpen. Sindsdien (2 maanden geleden) ben ik niet meer mijzelf lijkt het wel..
Aanvankelijk begon ik vol enthousiasme op mijn stage. Mijn gehele studie liep vlot en moeilijk vond ik het zeker niet. Ook mijn meewerkstage was een succes. Na twee succesvolle consultancy projecten vanuit school voor bedrijven had ik het gevoel dat ik 'dit varkentje wel even zou wassen' bij mijn stagebedrijf. Ik had er zin in, wilde hard werken, begon allerlei theorieën te zoeken en op de kop toe vond ik de bedrijfscultuur heerlijk.
Na het inleveren van mijn PVA begon echter de ellende. Mijn voorstel was veel te algemeen, maar mijn leraren waren alles behalve kritisch. Onderbouwing lichtelijk verbeteren en t was prima. Al snel kwam ik hierdoor in de knoei, ik kon mijn project niet definiëren en afbakenen met het gevolg dat ik ellenlange vooronderzoeken aan het doen was
. Vanaf toen kwam ik in een negatieve spiraal terecht. Ik merkte dat mijn begeleiders vanuit het bedrijf geen verstand hadden van mijn vakgebied en mij dus helaas niet konden helpen. Mijn schoolbegeleider is op zich een aardige gast, maar kon blijkbaar echt geen tijd maken om mij kritisch bij te staan.
Omdat ik het niet bij het pakken neer wilde zitten ging ik op eigen houtje verder. Ik had toch immers de kennis en kunde in huis? Helaas was ik totaal irrelevante zaken aan het onderzoeken, waardoor ik nu tegen een mislukking aan zit te kijken... Ik moet binnenkort mijn concept inleveren en ik weet dat ik absoluut niet aan de eisen voldoe, zowel van het bedrijf als van school.
Het grootste probleem van dit alles is dat ik er van binnen en van buiten onder lijdt. Voor het eerst lijdt ik echt aan angsten, bijvoorbeeld dat ik niet de gevraagde prestaties lever (heb het boek 'de prestatiegeneratie' gelezen
). Dit heeft ertoe geleid dat ik langzaam in een dip terecht kwam. Futloosheid, slapeloosheid, vermoeidheid, het niet meer kunnen waarderen van leuke dingen.. Kortom ik veranderde van een levenslustige jongen in een zwaarmoedig persoon. De lichamelijke klachten kwamen ook al snel opzetten en ik begin dingen extreem uit te stellen.Na zo`n lange tijd van (onnodige) angsten begin ik gewoon onzeker te worden over mijn kunnen. Het lijkt wel alsof anderen veel zelfstandiger zijn, sneller werken en problemen veel makkelijker tackelen. Ben ik wel goed genoeg om hierna de arbeidsmarkt te betreden?
Natuurlijk weet ik in mijn achterhoofd dat deze gedachten niet reëel zijn, maar op de een of andere manier krijg ik ze er toch niet uit. En als het me lukt dan komen ze na een tijdje net zo hard terug. Het beïnvloedt gewoon je totale leven.
Nu ik weet dat mijn stage rationeel gezien weinig kans van slagen heeft, wil ik het liefst er even tussenuit om dan weer met nieuwe moed een poging te wagen. Echter heb ik hierbij het gevoel dat ik weer mijzelf en mensen ga teleurstellen, omdat ik het niet geprobeerd heb enzo. Ik hoop dat dit snel over is in ieder geval.
Ik merk in ieder geval dat het opschrijven van mijn situatie me innerlijke rust geeft. Ik vraag me af of er meer mensen zijn die hetzelfde hebben ervaren of er nu doorgaan?
Groeten,
TS.
Afstuderen is volgens mij altijd moeilijker dan de rest van de studie. Ik heb genoeg mensen gezien die er veel te lang over hebben gedaan omdat ze het overzicht verloren/niet wisten hoe ze moesten beginnen/etc.
Er hangt inderdaad veel af van het contact met je begeleiders, hoewel je uiteindelijk zelf verantwoordelijk bent voor het hele proces. Je zegt dat er nu veel is misgegaan doordat je voorstel te algemeen was. Dit is denk ik een van de grootste valkuilen. Op het moment dat je hier een volgende keer achterkomt, kun je beter je voorstel aanscherpen dan door blijven ploeteren, daar schiet niemand mee op.
Denk je dat er dit jaar nog iets te redden valt, of dat je echt helemaal opnieuw moet gaan beginnen?
Er hangt inderdaad veel af van het contact met je begeleiders, hoewel je uiteindelijk zelf verantwoordelijk bent voor het hele proces. Je zegt dat er nu veel is misgegaan doordat je voorstel te algemeen was. Dit is denk ik een van de grootste valkuilen. Op het moment dat je hier een volgende keer achterkomt, kun je beter je voorstel aanscherpen dan door blijven ploeteren, daar schiet niemand mee op.
Denk je dat er dit jaar nog iets te redden valt, of dat je echt helemaal opnieuw moet gaan beginnen?
Nogmaals. Dat is niet zo. Ik herken me wel in je verhaal en ben ook veel te lang bezig geweest met afstuderen. Hoe/wat/wie, ben je goed genoeg etc. Soms moet je ff door een muur knallen, hoe kut het ook is.quote:Op zondag 11 mei 2014 15:47 schreef Roi-Le het volgende:
Het lijkt wel alsof anderen veel zelfstandiger zijn, sneller werken en problemen veel makkelijker tackelen. Ben ik wel goed genoeg om hierna de arbeidsmarkt te betreden?
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Dit klopt precies bij mij, alleen dacht ik het te weten, maar bleek het zo onuitvoerbaar dat ik het overzicht verloor.quote:Ik heb genoeg mensen gezien die er veel te lang over hebben gedaan omdat ze het overzicht verloren/niet wisten hoe ze moesten beginnen
Nou, ik heb al een hele tijd proberen te redden wat er te redden valt, maar uiteindelijk heb je je tijd gewoon nodig, zeker vanwege de onderzoekseisen tegenwoordig. En goed onderzoek doen, doe je helaas niet een-twee.quote:Denk je dat er dit jaar nog iets te redden valt, of dat je echt helemaal opnieuw moet gaan beginnen?
Maar ik merk vooral dat mijn interesse in het onderwerp helemaal weg is en dat ik nu dingen aan het doen ben die weinig toegevoegde waarde voor het bedrijf bieden. Persoonlijk lever ik beter werk af in een nieuwe stage, dan dat ik hier met een flutrapportje aankom na drie maanden zwoegen waar niemand op zit te wachten.
Bedankt voor de reacties!
Herkenbaar.
Ik ben door mijn afstuderen in een halve depressie beland.
Bij mijn opleiding vond ineens een professionele verkramping plaats waardoor afstuderen bijna onmogelijk werd. Dit proces houd mij nu al drie jaar in z'n greep.
Wat heb je precies onderzocht en waarom kan je niks met de onderzoeksresultaten?
Ik ben door mijn afstuderen in een halve depressie beland.
Bij mijn opleiding vond ineens een professionele verkramping plaats waardoor afstuderen bijna onmogelijk werd. Dit proces houd mij nu al drie jaar in z'n greep.
Wat heb je precies onderzocht en waarom kan je niks met de onderzoeksresultaten?
Semi-herkenbaar.
Mijn afstudeeropdracht was zeer omvangrijk (zodanig dat ik een maand extra nodig had; besproken vooraf met de begeleidende docent en dat was prima).
Tijdens de afstudeerperiode een PVA gemaakt die behoorlijk lang heeft gesleept om de zelfde reden. "niet duidelijk" en "geen goed kader". Met veel wikken en wegen uiteindelijk het PVA er doorheen gekregen. Zelfs mijn stagebegeleider vanuit het bedrijf (ex-CapGemini Consultant met veel ervaring) vond het aan geen enkele kant kloppen dat school er zo gi-gan-tisch moeilijk over deed.
Punt was echter wel dat, hoewel de opdracht prima ging, ik toch dat gevoel van 'oh kut, dit gaat fout' hield... tenslotte heb je tijdens het afstuderen twee bazen; een op school en een in't bedrijf.
TL,DR; ik herken de situatie en kan eigenlijk alleen maar zeggen: Ik ben er ook doorheen gekomen. Houd jezelf voor ogen dat het het waard is als je er zometeen doorheen bent. Werken is hardstikke tof (als je je vakgebied leuk vind natuurlijk
). En dat gevoel van onzekerheid enzo? Dat smelt weg als sneeuw voor de zon als je met een leuke baan dingen doet die er meer toe doen dan een cijfertje halen.
Nog maar een paar maandjes. Kop koffie erbij en gaan! Je kan het! C'mon!
Mijn afstudeeropdracht was zeer omvangrijk (zodanig dat ik een maand extra nodig had; besproken vooraf met de begeleidende docent en dat was prima).
Tijdens de afstudeerperiode een PVA gemaakt die behoorlijk lang heeft gesleept om de zelfde reden. "niet duidelijk" en "geen goed kader". Met veel wikken en wegen uiteindelijk het PVA er doorheen gekregen. Zelfs mijn stagebegeleider vanuit het bedrijf (ex-CapGemini Consultant met veel ervaring) vond het aan geen enkele kant kloppen dat school er zo gi-gan-tisch moeilijk over deed.
Punt was echter wel dat, hoewel de opdracht prima ging, ik toch dat gevoel van 'oh kut, dit gaat fout' hield... tenslotte heb je tijdens het afstuderen twee bazen; een op school en een in't bedrijf.
TL,DR; ik herken de situatie en kan eigenlijk alleen maar zeggen: Ik ben er ook doorheen gekomen. Houd jezelf voor ogen dat het het waard is als je er zometeen doorheen bent. Werken is hardstikke tof (als je je vakgebied leuk vind natuurlijk
). En dat gevoel van onzekerheid enzo? Dat smelt weg als sneeuw voor de zon als je met een leuke baan dingen doet die er meer toe doen dan een cijfertje halen.Nog maar een paar maandjes. Kop koffie erbij en gaan! Je kan het! C'mon!
I tried to sniff coke once... but the icecubes got stuck up my nose :-/
Ik ben de eerste keer ook vastgelopen met afstuderen. Leek op het eerste gezicht een leuke opdracht, maar bleek uiteindelijk ook niet goed af te bakenen. Verder matige begeleiding vanuit het bedrijf, kerel was altijd weg dus werd een puinhoop (afgezien van thuissituatie waar het ook niet echt goed ging). In ieder geval, dat was wel een deuk voor het zelfvertrouwen want het liep in de soep.
Maar geen nood voor als het mislukt. Na een tijdje raap je de moed bij elkaar en ga je weer op zoek naar een andere leuke afstudeeropdracht. M'n tweede project leek net als de eerste ook leuk maar bleek wel goed te doen en af te bakenen te zijn. Uiteindelijk daar weer heel veel zelfvertrouwen uit kunnen halen.
Het feit dat dit project niet lekker loopt zegt dus geen reet over je. Je hebt gewoon even pech gehad en je hebt heus genoeg kwaliteiten, alleen die komen in zo'n situatie niet goed tot hun recht.
Maar geen nood voor als het mislukt. Na een tijdje raap je de moed bij elkaar en ga je weer op zoek naar een andere leuke afstudeeropdracht. M'n tweede project leek net als de eerste ook leuk maar bleek wel goed te doen en af te bakenen te zijn. Uiteindelijk daar weer heel veel zelfvertrouwen uit kunnen halen.
Het feit dat dit project niet lekker loopt zegt dus geen reet over je. Je hebt gewoon even pech gehad en je hebt heus genoeg kwaliteiten, alleen die komen in zo'n situatie niet goed tot hun recht.
Ik ben bezig (geweest) met het onderzoeken van de toegevoegde waarde en interesse in een übertechnisch product. Ik ben potentiele klanten aan het interviewen, maar ik heb heel vaak het 'I have no idea what i`m doing' moment haha.quote:Wat heb je precies onderzocht en waarom kan je niks met de onderzoeksresultaten?
Desondanks:
Ik heb de koffie erbij gepakt en heb me gestort op het schrijven van het plan. Dan ben ik in ieder geval weer bezig met mn vakgebiedquote:Nog maar een paar maandjes. Kop koffie erbij en gaan! Je kan het! C'mon!
Hopen dat ze mss soepel zijn op het eind.
Tsja, ieder zo zijn kwaliteiten toch? Het is gewoon lastig om van "scratch" iets te maken. De een gaat hier makkelijker mee om dan een ander. Ik herken dit zelf ook wel een beetje, ik heb ook het liefst een concrete opdracht, ben ook perfectionistisch en faal daarom niet graag (wil het geen faalangst noemen). Desondanks presteer ik prima op de arbeidsmarkt 
Jij bent wellicht juist ook beter in het uitvoeren van concrete opdrachten/vraagstukken dan een ander.
Jij bent wellicht juist ook beter in het uitvoeren van concrete opdrachten/vraagstukken dan een ander.
Probeer meditatie eens. Beetje regulatie van emoties lijkt me geen slechte in dit geval!
Ignorance is bliss
Ik was inderdaad aan het kijken om misschien een cursus mindfullness te volgen. Helaas worden die veelal gegeven door huisvrouwen met te veel vrije tijd, en daar zit ik niet per se op te wachten 
Voor meditatie heb je geen cursus nodig , het is vooral concentreren op ademhaling waardoor je rustiger wordt en je hartslag omlaag gaat. Vaak hoef je dit maar een paar minuten te doen, wel het liefst in een rustige omgeving. Ambulancepersoneel doet dit vaak ook vlak voor een melding.
, het is vooral concentreren op ademhaling waardoor je rustiger wordt en je hartslag omlaag gaat. Vaak hoef je dit maar een paar minuten te doen, wel het liefst in een rustige omgeving. Ambulancepersoneel doet dit vaak ook vlak voor een melding.
And I am a weapon of massive consumption
And it's not my fault it's how I'm programmed to function
And it's not my fault it's how I'm programmed to function
Je komt over als iemand die inzicht heeft in zichzelf en in zijn project dus je komt er wel. Zolang je maar leert van je fouten en het vervolgens beter aanpakt dan kom je er wel. Lever eerst dit concept in en zie dan verder. Misschien valt er nog wat van te maken.
En anders weet je precies hoe je het moet aanpakken de volgende keer.
En anders weet je precies hoe je het moet aanpakken de volgende keer.
Ik heb precies hetzelfde gehad. Eerste 3.5jaar makkelijk doorlopen maar het afstuderen heeft me 1 jaar gekost. Het hielp bij mij om een tijdje afstand te nemen, om die chaos in mn hoofd te verminderen. Daarnaast is het een kwestie van doorzettingsvermogen, kritische blik hebben en constant jezelf en je product in twijfel trekken. Door mijn reflectie heb ik uiteindelijk een net iets hogere voldoende gekregen.
Blijf je begeleider van school om hulp vragen, ook al heeft ie geen tijd. Dat is namelijk hun functie; studenten helpen afstuderen. Succes!!
Blijf je begeleider van school om hulp vragen, ook al heeft ie geen tijd. Dat is namelijk hun functie; studenten helpen afstuderen. Succes!!
Haha nou dat mezelf in twijfel trekken doe ik inderdaad genoeg :pquote:jezelf en je product in twijfel trekken
Enfin, hoe zat dat bij jou dan? Ben je opnieuw begonnen na een half jaar of mocht je een jaar lang afstuderen voor je project?
En wat bedoel je precies met een tijdje afstand nemen om welke chaos te verminderen?
Ik moest opnieuw beginnen na een onvoldoende op mijn eerste onderzoeksverslag. Toen heb ik een andere stageplek gezocht omdat het gestelde onderzoek niet valide en betrouwbaar kon worden uitgevoerd (reden voor het onderzoek was berust op een mening dus het nut om te onderzoeken was er niet). In die tijd zat ook de zomervakantie, dus dat heeft mij geholpen om ff alles op een rijtje te krijgen. Feedback werd me ook duidelijker. En ik had het geluk dat er op mijn tweede stageplek een goede begeleider was!quote:Op woensdag 14 mei 2014 11:00 schreef Roi-Le het volgende:
[..]
Haha nou dat mezelf in twijfel trekken doe ik inderdaad genoeg :p
Enfin, hoe zat dat bij jou dan? Ben je opnieuw begonnen na een half jaar of mocht je een jaar lang afstuderen voor je project?
En wat bedoel je precies met een tijdje afstand nemen om welke chaos te verminderen?
Misschien helpt het jou om jouw PVA eens aan een ander studiegenoot uit te leggen. Mondeling! Op die manier moet jij de gestelde onderzoeksvraag begrijpen om het aan een ander uit te leggen. Lukt dit niet, dan terug naar de stage voor meer duidelijkheid. Krijg je dit niet, ga dan op zoek naar een andere stageplek! Is een moeilijke keuze, maar voor jouw school loopbaan beter. Hopelijk begrijp je mijn verhaal een beetje.
Herkenbaar verhaal. Weet je zeker dat de kans op slagen nihil is? Mocht er toch nog een sprankje hoop zijn; probeer het gewoon! Niet geschoten is altijd mis.... Besef je daarnaast dat afstuderen voor het merendeel van de studenten gewoon kut is en dat het één groot spel is van vaagheid/onduidelijkheid/onzekerheid. Ik ken weinig mensen die met een 'wauw' terugdenken aan hun afstudeerperiode/scriptie.
Ah super bedankt voor je uitleg! Want dit speelt er dus namelijk ook bij mij.. Er is dus sprake van een technologisch moeilijk product/markt bij mij, waardoor het bijzonder moeilijk is om in die markt te achterhalen wát nou precies de interesse is. En daarom heb ik heel veel aannames moeten doen om uiteindelijk een markt te kiezen (ook veelal gebaseerd op meningen). Hierop ben ik de gekozen markt gaan interviewen waar twee andere zaken spelen:quote:Ik moest opnieuw beginnen na een onvoldoende op mijn eerste onderzoeksverslag. Toen heb ik een andere stageplek gezocht omdat het gestelde onderzoek niet valide en betrouwbaar kon worden uitgevoerd (reden voor het onderzoek was berust op een mening dus het nut om te onderzoeken was er niet). In die tijd zat ook de zomervakantie, dus dat heeft mij geholpen om ff alles op een rijtje te krijgen. Feedback werd me ook duidelijker. En ik had het geluk dat er op mijn tweede stageplek een goede begeleider was!
- door hoge technische niveau kan geen fatsoenlijk (valide) interview gehouden worden
- de antwoorden verschillen dermate dat na een gehele (kleine) populatie er nog absoluut geen sprake is van een verzadigingsniveau.... (= wss door verkeerde marktkeuze)
Dus ik voorzie dezelfde feedback als jij kreeg.
Mn Pva heb ik overigens aan een paar van mijn maten voorgelegd en die kwamen met goede tips enzo. Maar praktisch helaas onuitvoerbaar en werd niet begrepen op mijn stage. Wel leuk om te zien hoe enthousiast we konden brainstormen
Was je andere stage overigens wel direct een succes door je leerervaringen (en rustperiode)?
Haha heb je absoluut gelijk in! Ik ken weinig mensen die het als een festijn beschouwen :p Maar jij hebt het wel in een keer gehaald?quote:Ik ken weinig mensen die met een 'wauw' terugdenken aan hun afstudeerperiode/scriptie.
Het meest frustrerende van alles is dat je de situatie best wel goed kent, maar het buiten je vermogen ligt om het snel en goed op te lossen. Aldus mijn conclusie.
Uiteindelijk na een nieuw bedrijf te hebben gevonden welquote:Op woensdag 14 mei 2014 21:37 schreef Roi-Le het volgende:
[..]
Haha heb je absoluut gelijk in! Ik ken weinig mensen die het als een festijn beschouwen :p Maar jij hebt het wel in een keer gehaald?
Het meest frustrerende van alles is dat je de situatie best wel goed kent, maar het buiten je vermogen ligt om het snel en goed op te lossen. Aldus mijn conclusie.
. Is de studie de enige partij die je beoordeelt of heeft het bedrijf ook een rol? Vraag anders eens aan je docent hoe hij vindt dat je er voor staat en of hij wél een kans van slagen ziet.
Nou ik moest mn begeleider op school overtuigen van mijn pva, maar doordat ik dat mondeling moest doen, begreep ik het zelf ook. Ben ondertussen een paar maanden afgestudeerd !quote:Op woensdag 14 mei 2014 21:37 schreef Roi-Le het volgende:
[..]
Was je andere stage overigens wel direct een succes door je leerervaringen
Ben op het moment ook aan het afstuderen en 1 ding is zeker, ik ga vertraging krijgen.
Je doet er niks aan
Maar, je gaat er ook zeker niet dood aan.
Denk vooral niet te moeilijk, wellicht is het inleveren van, zoals jij het noemt, een 'flutrapportje' beter.
Je wil misschien meer bieden aan het bedrijf maar als dat studievertraging of iets dergelijks zou betekenen dan zou ik er niet aan beginnen.
Gewoon inleveren, verdedigen en be done with it.
Dan snel money maken.
Je doet er niks aan
Maar, je gaat er ook zeker niet dood aan.
Denk vooral niet te moeilijk, wellicht is het inleveren van, zoals jij het noemt, een 'flutrapportje' beter.
Je wil misschien meer bieden aan het bedrijf maar als dat studievertraging of iets dergelijks zou betekenen dan zou ik er niet aan beginnen.
Gewoon inleveren, verdedigen en be done with it.
Dan snel money maken.
Afstuderen is vele malen kutter dan functioneren in het bedrijfsleven. Waarom?
De studie en het afstudeerbedrijf hebben bijna altijd tegengestelde belangen. Omdat er verder geen enkel constructief contact is tussen deze twee partijen moet jij keihard roeien om beiden tevreden te krijgen. Tel daarbij op dat studenten vaak misbruikt worden voor onmogelijke vraagstukken en klote onderzoeken en de cirkel is rond. Dit levert simpelweg frustratie op.
Ik ken niemand die fluitend door zijn/haar afstudeertraject is gerold. Pretstudies daargelaten.
De studie en het afstudeerbedrijf hebben bijna altijd tegengestelde belangen. Omdat er verder geen enkel constructief contact is tussen deze twee partijen moet jij keihard roeien om beiden tevreden te krijgen. Tel daarbij op dat studenten vaak misbruikt worden voor onmogelijke vraagstukken en klote onderzoeken en de cirkel is rond. Dit levert simpelweg frustratie op.
Ik ken niemand die fluitend door zijn/haar afstudeertraject is gerold. Pretstudies daargelaten.
|
|
