Ik ben klaar met mezelf.

Ik raad jullie allemaal aan om het boek: Mastery: The Keys to Success and Long-Term Fulfillment van George Leonard te kopen. Het gaat over een aikido leraar die uitlegt hoe je een vaardigheid kunt leren door dagelijks hetzelfde te doen. Hoe saai het ook is. Verder legt hij ook uit wat voor soort types er zijn die nooit mastery kunnen behalen.

We leven in een tijd waarbij we worden gebrainwashed door de maatschappij. Alles moet tegenwoordig sneller en beter. Wat dit boek je leert is om te genieten van de plateaus. Zelf ben ik ook soms een dabbler: iemand die een vaardigheid met enthousiasme leert, maar bij de 1e obstakel of nederlaag stopt en iets nieuws zoekt.

Nu ben ik ook bezig met sportactiviteiten die ik normaal gesproken niet zou doen. Komende week ga ik voor het eerst parachutespringen. Het is eng, maar ook spannend.

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 21:07 schreef SherlockHolmes het volgende:
Ik ben bang dat ik mijn hele leven een standaard belastingkostende burger blijf, uiteindelijk sterf, zonder iets te hebben berijkt, zonder iets te hebben voltooid. En ik ben bang dat dat de waarheid is.

MOET je iets bereiken in het leven dan?

Best herkenbaar !
Ik heb niet het hele topic doorgelezen (wel de openingspost natuurlijk) dus misschien is alles al gezegd... maar goed.

Misschien kan het helpen om te ontdekken op welke momenten van de dag je goed functioneert. Je kan, op je vrije dag, wel de wekker op acht uur zetten. Maar misschien ben je helemaal geen ochtendmens. Dan kun je beter lekker uitslapen en daarna bezig gaan. Tenzij je 's middags en 's avonds geen enkele tijd meer hebt om er mee bezig te zijn. Dan moet het wel 's ochtends.

Je zou jezelf ook kunnen belonen. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je hele motivatie omslaat naar het krijgen van beloningen. Maar als je door een beloning bezig blijft, zal je waarschijnlijk op een gegeven moment weer echte interesse krijgen, als je maar lekker in je ritme zit.

Wat mij altijd erg helpt is een overzicht maken van wat ik nog moet/wil doen. Liefst in vrij kleine tussenstappen. Afkruisen wat ik gedaan heb en de 'to do' lijst steeds korter zien worden is voor mij een motivatie.

Verder kan het best moeilijk om jezelf te motiveren. Kan je je niet aansluiten bij een cursus/mensen met dezelfde interesse? Als je elke week een vaste cursusavond hebt, ga je vast!

Kun je het niet gewoon zien als een les? Zoeken naar iets wat je echt boeit? Blijkbaar heb je dat gewoon nog niet gevonden. naarmate je ouder wordt, zal er wat meer discipline komen, omdat je wel moet. Een baan om je rekeningen te kunnen betalen enz.
Ik herken het heel goed. Tig opleidingen gedaan, cursussen, boeken gekocht. Helemaal enthousiast, om het na een korte periode weer op te geven en er nooit meer naar om te kijken.
Nu ben ik 44 en heb sinds 2 jaar iets gevonden wat blijft . Schilderen. Heel voorzichtig ermee begonnen, want ik zou er toch niks van maken. 2 uur werd 4 uur, werd 8 uur, werd 15 uur in de week. Steeds een beetje materiaal gekocht
en uiteindelijk na een jaar met een opleiding begonnen. Voor het eerst van mijn leven vind ik het leuk om naar school te gaan, ben altijd op tijd met studieopdrachten in te leveren en doe het er ook nog puur voor de lol er naast.
Ik blijf voorzichtig, want zo vaak uiteindelijk toch mijn motivatie verloren, maar na 2 jaar durf ik het toch bijna wel te zeggen dat ik het gevonden heb.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 08:45 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

MOET je iets bereiken in het leven dan?

Dit inderdaad Ik ben ook maar een slaaf van de samenleving, heb een huis, werk voor een baas, heb een vriendin, sport regelmatig, doe dingen met vrienden. Kortom, een standaard leventje waarin ik niets noemenswaardig zal bereiken.

Maar who cares? Ik geniet ontzettend van het leven, elke dag is een feest en ik vind 't geweldig wat ik allemaal kan doen op mijn werk en in mijn vrije tijd! 99,9% van de mensheid zal nooit iets noemenswaardig bereiken, deal with it en geniet van alles wat je wel hebt.

quote:

Op maandag 5 mei 2014 11:04 schreef iScream. het volgende:

[..]

Dit inderdaad Ik ben ook maar een slaaf van de samenleving, heb een huis, werk voor een baas, heb een vriendin, sport regelmatig, doe dingen met vrienden. Kortom, een standaard leventje waarin ik niets noemenswaardig zal bereiken.

Maar who cares? Ik geniet ontzettend van het leven, elke dag is een feest en ik vind 't geweldig wat ik allemaal kan doen op mijn werk en in mijn vrije tijd! 99,9% van de mensheid zal nooit iets noemenswaardig bereiken, deal with it en geniet van alles wat je wel hebt.

Exact!

Kun je wel jezelf vergelijken met een Marc Zuckerberg zoals de TS deed maar daar heb je uiteindelijk alleen jezelf mee....

quote:

Op maandag 5 mei 2014 11:08 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

Exact!

Kun je wel jezelf vergelijken met een Marc Zuckerberg zoals de TS deed maar daar heb je uiteindelijk alleen jezelf mee....

Jep.. Ik zou overigens ook niet vrolijk worden van zo'n leven. Altijd in de spotlights, de bijkomende stress en verplichtingen, bah..

Ik kijk ook niet van 23:00 - 00:00 naar de sterren met de vraag: Wat heb ik vandaag bereikt?
Ik kijk van 23:00 - 00:00 naar de sterren met de gedachte: Wat heb ik weer een plezier gehad vandaag! (baaldagen uitgesloten uiteraard )

Misschien interessant voor de TS, een verpleegkundige die veel ervaring had met mensen op hun sterfbed heeft eens gecheckt waar mensen nou het meeste spijt van hadden vlak voordat ze dood gingen.

quote:

1. ‘Ik wou dat ik mijn eigen leven durfde te leiden, niet dat wat anderen van me wilden.’ Ware: 'Hier hadden ze het meest spijt van. Als mensen zich realiseren dat hun leven bijna voorbij is, en er met een eerlijke blik op terugkijken , zijn veel onvervulde dromen opeens duidelijk zichtbaar. Veel mensen hebben nog niet de helft van hun dromen geprobeerd waar te maken, en stierven met de wetenschap dat dit kwam door bepaalde keuzes die ze maakten, of niet gemaakt hadden. Het is ontzettend belangrijk om in elk geval een paar dromen na te jagen. Op het moment dat je gezondheid achteruit gaat, is het te laat. Gezondheid geeft een enorme vrijheid waar maar weinig mensen zich bewust van zijn, tot ze het niet meer hebben.'

quote:

2. 'Ik wou dat ik niet zo hard had gewerkt'. Ware: 'Dit hoorde ik van elke patiënt die ik heb verzorgd. Ze hadden de jeugd van hun kinderen gemist, en de kameraadschap van hun partner. De mannen die ik verpleegde hadden ongelofelijk veel spijt dat ze zo’n groot deel van hun leven werkend hebben doorgebracht. Door een minder dure levensstijl heb je minder geld nodig dan je denkt. En door meer ruimte in je leven te creëren, word je gelukkiger en sta je meer open voor nieuwe mogelijkheden, die misschien wel veel beter bij je passen.'

quote:

3. 'Ik wou dat ik mijn gevoelens vaker had getoond'. Ware: 'Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om geen ruzie met anderen te krijgen. Daardoor hebben ze genoegen genomen met een middelmatig bestaan, en zijn ze nooit geworden wie ze hadden kunnen worden. Veel van hen hebben aandoeningen gekregen die gevolg zijn van de verbitterdheid en frustraties. We hebben geen invloed op de reacties van anderen. Wanneer je je eerlijk uitspreekt kan dit misschien reacties oproepen, maar het brengt je relaties ook naar een hoger en beter level. Het is of dat, of in de ongezonde relatie blijven zonder je ooit uit te spreken.'

quote:

4. 'Ik wou dat ik mijn vrienden meer had gekoesterd'. Ware: 'Vaak realiseren mensen zich niet wat voor voordelen het heeft om oude vrienden te hebben, totdat ze in de palliatieve fase komen en het niet meer lukt om deze vrienden op te sporen. Veel mensen zijn zo druk met hun eigen leven, dat ze gouden vriendschappen laten verwateren. Patiënten hebben vaak spijt dat ze niet meer tijd en energie in bepaalde vriendschappen hebben gestoken. Elke stervende mist een goede vriend aan zijn zijde, omdat in die laatste week alleen liefde en vriendschap telt.'

quote:

5. 'Ik wou dat ik mezelf toestond gelukkiger te zijn'. Ware: 'Verrassend genoeg wordt dit vaak gezegd door de stervende. Vaak realiseren mensen zich pas op het eind van hun leven dat gelukkig zijn een keuze is. Ze bleven hangen in oude gewoontes. Door de angst voor verandering pretendeerden ze voor anderen én zichzelf dat ze gelukkig waren. Terwijl ze er diep vanbinnen naar verlangden om écht oprecht te lachen. Als je op je sterfbed ligt, doet het er niet meer toe wat anderen van je denken. Het zou mooi zijn om in staat te zijn om ver voor je sterft niet te geven om wat anderen van je denken, en meer te lachen.'

Dingen om over na te denken..

Iets wat misschien al genoemd is, maar het klinkt (herkenbaar genoeg) alsof je jezelf een burnout geeft wanneer je aan iets begint. Probeer jezelf te richten op dat je bijvoorbeeld 30 minuten ermee bezig moet zijn, en je daarna van jezelf bijvoorbeeld een kwartier rust mag pakken. In die 30 minuten mag je niets doen wat je afleidt, ook niet een berichtje op je telefoon lezen of wat dan ook. In die 15 minuten mag je doen wat je wilt, voor mijn part ga je Candy Crushen. Je zult zien dat een half uur concentreren je dan een langere tijd makkelijker af gaat.

Wat voor mij helpt is takenlijstjes maken. Concrete taken maken, dus niet extreem groot. Gewoon dingen die moeten gebeuren.
Als ik taken afwerk voel ik me chill en als ik nog taken open heb staan denk ik er vrij veel aan.

Joe

Een aantal jaar geleden zat ik in hetzelfde schuitje. Nooit echt iets uitgevoerd op de middelbare muv 1e klas, het lukte allemaal wel, en eigenlijk kon ook niks me boeien.
Ik was bezig met zaken waar je uiteindelijk niks mee kon, maar wat puur vulling was van mijn eigen hersenen, denk dan aan specifieke details van bepaalde gebeurtenissen, spectraalklassen van sterren begrijpen en volledig kunnen onderscheiden. Van allerlei zaken van alles kunnen vertellen, maar eigenlijk heb je er geen drol aan. Eigenlijk altijd als iemand ergens over vertelt, heb ik altijd wel iets als 'wist je dat' blabla, waardoor ik soms overkwam en overkom als een wandelende encyclopedie. Niet echt tof moet ik zeggen..
Verder natuurlijk gaming, gaming en nog meer gaming. Wat ik leerde op het hbo vond ik eigenlijk geen zak aan, maar het lukte wel. Ondertussen vond ik het verder leuk om 'even' ergens mee bezig te zijn, maar al snel werd het saai of juist te ingewikkeld t.o.v. de lol die ik ermee had. Of als iets mislukte was ik er gewoon wel klaar mee.

Ik kwam toevallig iets tegen in het laatste jaar tijdens mijn studie waarvan ik wist dat ik dat kon gebruiken voor 'later', maar waardoor mijn baan afwisselend genoeg is, dat ik niet lang met hetzelfde bezig ben, terwijl het wel past bij hoe ik ben geweest de afgelopen jaren. Daar heb ik me vanaf toen ook volledig op ingezet, omdat ik plotseling een doel had. Ik heb inmiddels een baan en heb daarbij ook gewoon een plan opgesteld hoe ik mijn specifieke vaardigheden nog verder wil uitdiepen en gebruiken in mijn huidige en toekomstige rol. Maar ook hoe ik de afwisseling bewaar. Ik denk, dat als jij een studie gaat volgen, je op een gegeven moment plotseling ziet waar jij sterk in bent en dan kun je dat gaan gebruiken en verbeteren.

Verder als reactie op een aantal reacties in dit topic:
Ik heb verder geen autisme, adhd of wat dan ook, is dus in mijn geval totaal niet aan de orde.

En takenlijsten hielpen mij iig niet. Ik stelde ze gewoon uit: Komt nog wel, en dan laatste moment ff keihard afmaken. Ik functioneerde het beste 's nachts en op zulke momenten was ik niet bezig met de studie oid. Ik was bezig met mijn eigen gedachten, waar ik meer info over wilde hebben, wat ik wilde weten, NGC, Discovery Channel of gamen..

Ik vraag me dan nog wel af: Was TS de eerste 1 a 2 klassen wel erg actief met de middelbare? Ik wel, maar ik merkte op een gegeven moment dat niets of niemand meer opkeek van een goed cijfer, geen compliment oid. De reactie op een minder cijfer was hetzelfde, bovendien betekende dat voor mezelf veel meer tijd voor ontspanning en mijn eigen dingen. Dus werd het voor mij normaal zoveel mogelijk tijd voor mezelf in te ruimen.

En ja, 'iets bereiken' is gewoon bullshit. Je komt heus wel ergens, en of je nu bereikt dat je de nobelprijs wint of dat je rust hebt en jezelf snapt. In beide gevallen heb je iets bereikt. Maar dat is verder totaal niet van belang..

Je moet kijken naar:
1. Je mogelijkheden
2. Je sterktes
3. Je eigen doel stellen, en weten dat die realistisch is met je mogelijkheden en sterktes, en er volledig in geloven en alles ervoor geven. Je moet dus realistisch weten wat jij wilt.

Wat je dan bereikt is dat je rust hebt, en een passie voelt voor wat je doet. Een doelstelling om een doelstelling is BS, heb je niks aan als het een onderwerp is waarop je na 2 maanden of 3 probeersels wel uitgekeken bent. Vaak zijn dat soort doelstellingen ook erg abstract en veel te onrealistisch. Voordat je echt wat realistische doelstellingen kunt maken moet je eigenlijk wat praktijkervaring hebben op een werkvloer waarbij je je skills en strengths ook kan evalueren.

Verder: Nooit afnemen of af laten pakken wat je leuk vindt. Ikzelf game nog steeds, al is dat nog minder dan 1/20e vergeleken met een paar jaar geleden.

[ Bericht 1% gewijzigd door Glijdt_licht op 07-05-2014 00:51:36 ]

quote:

Op dinsdag 6 mei 2014 20:07 schreef SherlockHolmes het volgende:
Ja, ik vind dat ik iets moet bereiken, anders is het allemaal voor niets geweest.

Tsja, ik ga er maar vanuit dat wijsheid met de jaren komt.

Als ik dit zo lees komt dit allemaal wel als je aan je studie begint. Daar heb je zeker te weten mede klasgenoten met hetzelfde (willen leren programmeren, geen zin / te moeilijk) en samen leer je het dan toch in de klas. Je begint er dan ook meer plezier in te krijgen en je wordt natuurlijk ook ouder . Komt allemaal goed!

Wauw. Even dacht ik dementie te hebben en dat ik een vergeten-zelf-geschreven verhaal las.
Dat is punt 1; je bent niet alleen. Niet dat 't beter maakt, jou situatie veranderd er niet door, maar misschien helpt het tussen je oren dat je minder buitenaards bent dan je denkt.

punt 2; Hallelujah, wat kan je goed schrijven! Vlot, fris, je maakte me nieuwsgierig, ik zou een boek van je kopen als je hier een verhaal van maakt.

Ten 3e; de kans is groot dat je ADHD hebt, herken veel in mezelf en ik het is 3 weken geleden bij mij geconstateerd. Je kan een test af laten leggen, dit geeft duidelijkheid/verheldering over jezelf, maar die medicatie (ritalin) is 10x NIKS. niet aan beginnen, tenzij je sloom en verdrietig (maar wel geconcentreerd) wilt worden.

En als laatste.... please, do not kill yourself. Je schoolniveau geeft aan dat je écht veel in je mars hebt!! Dit is idd de puberteit, helaas heeft de een het wat heftiger, maar jouw tijd komt nog.

Hoort erbij, gaat vanzelf over.

ondertekend:
ex-motivatieloze schooier.

quote:

Op donderdag 8 mei 2014 21:43 schreef leeell het volgende:
Hoort erbij, gaat vanzelf over.

Of niet

quote:

Op donderdag 8 mei 2014 21:56 schreef D. het volgende:

[..]

Of niet

Ritalin

quote:

Op donderdag 8 mei 2014 22:00 schreef leeell het volgende:

[..]

Ritalin

Dat was jouw oplossing?

quote:

Op donderdag 8 mei 2014 22:03 schreef D. het volgende:

[..]

Dat was jouw oplossing?

heeft zeker geholpen ja.

Ik ben al 3 jaar een nieuwe thermostaat aan het kopen. Maarja, nu is het weer lente, dus dat komt er voorlopig weer niet van, want overbodig nu.

Ik ben al 2 jaar onze slaapkamer op aan het ruimen, maargoed, er is nog plek zat dus dat kan morgen ook wel.

ergo: herkenbaar

quote:

Ik ben bang dat ik mijn hele leven een standaard belastingkostende burger blijf, uiteindelijk sterf, zonder iets te hebben berijkt, zonder iets te hebben voltooid. En ik ben bang dat dat de waarheid is.

Ik sta bijna elke avond met een heldere hemel van 23:00 tot 24:00 aan m'n raam, doe hem open, en kijk omhoog. Naar de sterren. Ik denk dan terug aan wat ik die dag heb gedaan, en elke dag, elke dag is het hetzelfde verhaal. Niets. And it scares me that it's going to stay that way, forever.

Dat geldt voor iedereen. Niemand weet waarom we hier zijn. Klooi maar gewoon wat aan en zorg dat je zo nu en dan een leuke tijd hebt; in the long run maakt het allemaal geen flikker uit wat je bereikt in je leven.

Buiten dat ben je veel langer dood dan dat je leeft, dus doe maar gewoon je stinkende best doet als je dood bent zou ik zeggen; dat doet er misschien tenminste toe

quote:

Op vrijdag 2 mei 2014 21:07 schreef SherlockHolmes het volgende:

Het ergste is dus, ik ben bang dat dit nooit zal veranderen. Ik ben bang dat ik mijn hele leven een standaard belastingkostende burger blijf, uiteindelijk sterf, zonder iets te hebben berijkt, ...

Je zult wel iets willen bereiken en jezelf daarmee verrijken