Asschen schonk de man een glas bier in. Dat kon de man wel gebruiken.
"Mag ik u vragen hoe u heet. En wat u hier brengt?"
tnx pluisje
Toen hij bijkwam had hij een vreemd gevoel, een gevoel van haast. Hij kon maar aan een ding denken: Hij moest naar Asschen..Hij moest.
Hij pakte zijn harnas en enkele andere spullen waaronder een kistje met daarin een stuk doek. Hij sprong op zijn paard en begon te rijden, rijden naar waar zijn gevoel hem stuurde. Hij zou hem vinden.
Later tijdens de reis kwam er een tweede visioen. Ditmaal was het kort en niet zo heftig als de eerste. Hij zag voor zich een scroll die zich ontrolde met daarop een afbeelding van een steigerende pony en het woord taveerne.
Daar zou hij Asschen vinden, hij voelde het.
[Dit bericht is gewijzigd door Daron op 02-01-2003 14:50]
"Asschen vriend, herken je me dan niet. Ik ben het: Daron. Je vriend. En waarom ik hier ben weet ik niet. Maar het is belangrijk, heel belangrijk. Ik had eigenlijk gehoopt dat jij me kon vertellen wat er te gebeuren staat"
Daron nam nog een grote slok van het bier. "Mooie taveerne heb je trouwens."
[Dit bericht is gewijzigd door Daron op 02-01-2003 14:56]
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Het is goed dat je er bent."
Asschen boog iets naar voren, niet iedereen hoefde hem te horen. Er zaten altijd oren van de vijand in de buurt.
"Er staat iets groots te gebeuren. De vijand roert zich weer. We hebben alle mensen nodig die we kunnen vinden. Dit zal niet zomaar een veldslag worden.
Dit is niet eens te vergelijken met de oorlog thuis."
Hij zocht Asschen eens op, die achter de toog stond.
"Heer, is het goed als ik een paar van mijn dienaren hier naartoe stuur? Ik zou het zeer op prijs stellen als ik mijn eigen personeel bij me heb, zij kennen mij het beste."
Asschen keek hem aan, eigenlijk kon hij niet beginnen met het gratis verhuren van kamers, het waren moeilijke tijden voor tavernes. "Uiteraard zal ik voor voldoende vergoeding zorgen" was Forau Asschen voor, Asschen was niet van plan te weigeren, maar was blij dat hij er wat voor terug kreeg.
Nu dit geregeld was trok Forau zich terug naar zijn kamer, hij voelde zich hongerig, maar op een vreemde manier.
Het amulet had zijn honger gestild, maar niet gevoed, hij voelde de drang naar zijn honger te stillen, maar wist dat hij niet zomaar iemand kon aanklampen. "Waar zijn vrouwen met vers bloed als je ze nodig hebt" zei Forau in een zweem van ironie. "Hongerig?" vroeg Ruggiero, die uit de schaduw treedde "Wil je me niet meer zo bespieden beste vriend?" sprak Forau met een glimlach op zijn mond. "Er zullen er vast wel een paar op dit eiland rondzwerven" zei Ruggiero, terwijl hij een glas port inschonk.
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
Asschen: "Zwaarden, ik zag er maar een"
"Ik heb meer als een zwaard bij. Het zwaard dat je zag was van goede kwaliteit, maar is niets vergeleken bij mijn andere zwaard."
Daron sprak hier over het zwaard wat hij na het verdwijnen van Asschen tijdens de oorlog had bemachtigd. Het was een heel speciaal zwaard, wat alleen hij op een normale manier kon gebruiken. Het was niet te tillen door gewone mensen, zelfs niet door de sterksten. Alleen Daron was geen gewoon mens, hij bezat de immense kracht om het zwaard te hanteren. Het zwaard bracht dan ook een immense schade toe aan de tegenstander. Echter, het zwaard was gebroken tijdens een zeer zwaar gevecht en sindsdien had Daron gezocht naar iemand die het kon repareren.Hij hoopte dat Asschen met zijn magie en kennis van de smeedkunst in staat was het zwaard te tillen en te smeden.
"ik zou graag zien dat mijn zwaard en harnas gemaakt werden, alleen een dolk voelt zo kaal. Zijn er trouwens nog meer die je bijstaan in datgene wat komen gaat?"
"We worden bijgestaan door een van de beste zwaardvechters die ik gekend heb. Hij versloeg een baldur demon zonder zelf ook meer enige schade op te lopen. Zijn techniek is perfect.
Hij verblijft op de 2e vedieping. Die is momenteel aan hem en zijn gevolg aangewezen. Als je hem wenst te spreken kan je dit het beste aan zijn bediende vragen."
Meer wenste Asschen niet te vertellen over zijn vriend Forau. Dat moest Daron zelf maar ontdekken. Het zou een leuke verassing voor hem zijn dat hij nu een ondode als bondgenoot had. En een goede ook.
"Het is goed om weer onder vrienden te zijn Daron. Het magiėrs bestaan is eenzaam"
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
whooohaaaaaa
Hij vond het fijn om te zien dat met Asschen alles goed leek te zijn, maar hij vroeg zich wel af wat die enorme kwade macht moest zijn. Asschen had gezegt dat het niet te vergelijken was met de oorlog thuis en dat baarde hem toch wel zorgen. Het was tijd om op zoek te gaan naar meer medestanders. Maar eerst zou hij naar de tweede verdieping gaan om kennis te maken met de man die een Baldur demon versloeg zonder enige schade op te lopen: dat kon niet anders als een groots zwaardvechter zijn.
Hij liep de trap op en kwam aan op de tweede verdieping, hier zou ergens een bediende moeten zijn. Daron liep iets verder de gang op en zag inderdaad iemand staan. Het leek op iemand die hier de wacht stond te houden. Hij zou de persoon eerst aanspreken, hij had niet de intentie om zonder aankondiging naar binnen te stormen, dat was ook nergens goed voor. "goedendag, ik zou graag spreken met de zwaardvechter die hier verblijft, ik ben een vriend van Asschen."
Daron voelde zich hier toch niet helemaal op zijn gemak, hij miste zijn zwaard en harnas. Hij was niet gewend om zo voor iemand te verschijnen, maar het zou wel goedkomen, Asschen zou niet zomaar een hele verdieping aan iemand geven.
En dan was daar nog een of andere rare vogel. Die kwam binnenvliegen, en het leek wel of hij groeide. Hij ging op een kruk zitten, en na een tijdje kwam er iets van een gezicht tevoorschijn.
"Goeiemorgen... meneer? Kan ik u wat aanbieden. U ziet er nogal.... moe uit." Niet wetend wat anders te zeggen probeerde hij het zo.
De elfen, althans dat dacht Asschen, waren in een hoek gaan zitten, zodat ze minder opvielen tussen het normale taveerne volk. Ze zouden vanzelf wel om een serveerster wenken als het nodig was. En zolang ze geen kwaad in de zin hadden vond Asschen alles best
Doet u mij maar een glaasje granoc aub
Hij poetste een van zijn kristallen glazen op voor de ...gedaante voor hem, en schonk het goedje in.
"Wat brengt een wezen als u hier, als ik vragen mag?"
"Goed" antwoorde Forau, laat hem binnen ik zou graag met hem willen praten." Forau keek eenmaal uit het raam, zonder zijn hoofd van het raam af te wenden zei hij "O, en laat wat vers fruit komen, ik denk dat onze gast dat wel zal waarderen na zo'n lange reis."
* Ruggiero liep het vertrek uit maar keerde zich nog om "Heer, er zijn een paar minuten geleden elf-heren binnengekomen, ik dacht dat u dat wel wou weten. Forau keek Ruggiero bedenkelijk aan "Dank je dat je het zegt, ik zal het in overweging nemen." sprak hij in gedachten verzonken
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
Het is meestal een voorbode van groot onheil.
Maar dat zijn maar geruchten.
Nog een glas?
Daron liep naar binnen "Goedenmiddag heer, mijn naam is Daron, ik ben een oude vriend van Asschen" Toen de man zich omdraaide schrok Daron. Hij had bijna als reflex naar zijn dolk gegrepen, maar hij had zich kunnen bedwingen. Voor hem stond overduidelijke een ondode, en niet zomaar een. Een ondode, zijn gedoodverfde tegenstanders. Zij waren het waartegen Asschen en hij zij aan zij gevochten hadden. De man zag er voor een ondode opmerkelijk goed uit. De kleding die hij droeg was zeker niet goedkoop, en wat een bijzondere schoenen. Hij had een zeer mooi zwaard omhangen, het kon niet tippen aan zijn eigen zwaard, maar het was duidelijk dat iemand met veel kennis van zaken het gesmeed had. Maar als Asschen deze ondode een hele verdieping gaf, dan zou dat niet zomaar zijn. Hij besloot voorlopig niets te doen en de man te behandelen als iedere andere vriend van Asschen. Als Asschen maar niet onder invloed was van een of andere evil-spell. Waarom had hij nu alleen zijn dolk bij...
"Ik heb begrepen dat U Asschen ook zult bijstaan in datgene wat komen gaat. Dat maakt ons dus bondgenoten." sprak Daron terwijl hij de omgeving goed in zich opnam. Als die vent iets raars ging doen dan wilde hij goed weten wat de opties waren.
"Ik neem aan dat Asschen u al verteld heeft over de grote oorlog die naar alle waarschijnlijkheid op uitbarsten staat?" vroeg Forau, die net als Daron ging zitten, alleen een tafeltje van oud eiken stond tussen hen in. "Ehm, ja dat heeft hij, maar hij was erg vaag naar mijn mening" zei Daron terwijl hij keek of er nog andere uitgangen waren, hij was blij dat Forau zijn dolk niet had bemerkt, het gaf hem nog enige zekerheid. "Gezien de huidige situatie ben ik u bijna verplicht te notificeren van het feit dat ik een... ondode ben" sprak Forau, bijna plechtig maar met een zweem van emotie in zijn stem. "Alleen verre van de ondoden die u kent, zoals u aan mijn gelaat ziet."
Daron vertrouwde hem nog niet helemaal en vroeg "hoe verschilt u dan van onze ondoden, heer Forau?"
Forau, die deze vraag verwacht had stond op en begon door de kamer te lopen, verlicht door vele kaarsen en het schijnsel van de maan die door de ramen viel.
"Vroeger was ik net zo als uw vampieren, ondood en niet bepaald vriendelijk naar anderen levende. Maar door puur geluk en de juiste personen heb ik het langer vol gehouden dan de mseeste van mijn soort, en met de tijd heb ik het leven weer leren waarderen. Ik denk niet dat ik anders ben dan de aardse vampieren, ik denk dat ik gewoon geluk heb gehad..." Op dat moment kwam Lanca, een van de keuken bedienden, binnen met een schaal vol fruit en honing.
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
Dit gaf Asschen de tijd om alles op een rijtje te zetten. Hij voelde aan heel zijn wezen dat de donkere tijden begonnen te naderen. De sfeer in de taveerne was duidelijk bedrukkender dan een half jaar geleden. Mensen spraken niet zo snel meer, en zelfs de alcohol consumptie was achteruit gegaan.
Er kwam onguur uitziende persoon binnen. De man keek rustig de taveerne rond. Toen zijn ogen die van Asschen ontmoette uitte dan man een strijdkreet, trok zijn zwaard, en stormde op de barman af. Niet wetend wat te doen dook asschen weg achter de toog. Zwaardvechten was nooit zijn meug geweest. Hij zou alleen kunnen winnen als hij magie zou gebruiken. Iets wat hij juist uit alle macht trachte te voorkomen, zodat de magiėrs van de vijand hem niet konden opsporen.
Maar toen het zwaard voor zijn neus voorbij raasde bedacht Asschen zich geen twee keer.
Hij hief zijn handen boven zijn hoofd, en kruisde ze. Na een korte stilte schoot er een zwarte bal uit zijn polsen. De bal knetterde van energie, en schoot recht op de ondode af. De energiebal trof doel, maar zijn uitwerking was niet de verwachte. De bal brande dwars door de ondode heen, en spatte op de vloer uitteen, want ontaarde in een klein vuur.
De ondode lachte een keer, en liep richting de verdwaasde magiėr.
Het enige wat Asschen nu nog kon doen was om hulp roepen,
"Forau, Daron. Jullie hulp zou op prijs gesteld worden!!!" bulderde de magiėr, in de hoop dat de twee hem te hulp konden schieten voordat het te laat was.
ooc: en ik storm nu naar bed, vanmorgen was het 6 uur 
Everybody wants a box of chocolates"
~Leonard Cohen
Waarom had hij zijn zwaard nu niet om? dat was het eerste wat hij moest regelen als het probleem van Asschen opgelost was. Het wel of niet hebben van een zwaard kon het verschil zijn tussen leven of dood. Nu had hij alleen zijn dolk. En daarmee zou het probleem tegemoet treden.
Tijdens het rennen van de trap af viel het hem op hoe soepel en sierlijk Forau langs hem bewoog. Als hij ook zo soepel was tijdens zwaardvechten dan had hij een goede bondgenoot.
Ondertussen was in de bar de ondode op Asschen ingelopen. Hij haalde uit maar Asschen sprong opzij en het wapen belande met een klap in het hout van de bar. "Waar blijven die twee toch" vroeg Asschen zich af "als ze me nu maar gehoort hebben" Op dat moment renden Forau en Daron de bar binnen.
Toen Daron de bar binnen kwam zag hij Asschen weggedoken en een ondode die zijn wapen uit de bar trok, er was niet veel tijd. Hij mocht niet gedood worden. Zonder al te lang na te denken wierp hij de dolk. Het perfect uitgebalanceerde wapen zoefde door de lucht. Heel even leek het alsof alles langzamer ging. De ondode schreeuwde, het zwaard wat hij vast hield kletterde op de grond en forau stond al bijna bij hem. De dolk had de rechterpols van de ondode vernield en daarom was hij niet langer in staat zijn zwaard vast te houden. Hij pakte het zwaard nu met zijn linkerhand van de grond.
"Dood hem niet!" schreeuwde Daron. Hij was eigenlijk al te laat geweest, maar blijkbaar dacht Forau er hetzelfde over. Als forau hem dood wilde hebben dan was hij nu dood geweest. Het zwaard was met een soepele beweging uit de handen van van de ondode geslagen, tijdens deze beweging waren ook zijn vingers van zijn hand gesneden. Dit zou hem ervan weerhouden opnieuw een wapen te trekken. Als een vervolg op deze ontwapening vloerde forau de man en zette zijn zwaard op zijn keel, de ondode kon nu niet meer bewegen of hij zou dood zijn.
Asschen was ondertussen ook dichterbij gekomen. Het gevaar was geweken. Daron en Forau keken elkaar aan en er volgde aan beide zijden een kort knikje, ze wisten het. Voor Daron was er geen twijfel meer over, Forau was Asschen meteen te hulp gesprongen en had goed gehandeld. Bovendien leek het erop dat Forau hem ook geaccepteerd had. Wat een mooie beweging had Forau gemaakt, hij zou tijdens het gevecht een waardevol metgezel zijn.
Daar stonden ze dan, met zijn drieen om de ondode die aan een hand zijn vingers miste en aan de andere kant nagenoeg geen pols meer over had. Hij kon geen kant op. Daron trok zijn dolk uit de pols van de ondode, die daarop niet kon reageren omdat Forau met zijn zwaard tegen zijn keel prikte. Nu was het tijd hem te ondervragen, want wat deed hij hier...?
Toen hij een paar meter voor de drie mannen stond zei hij een Elfse groet die geen van de drie begreep, hij voerde de begroeting rechterhand op zijn linkerborst te leggen en daarna tot een vuist te ballen. Door dit armgebaar gleed zijn bruinleren mantel open en onthulde een sieraad van ongelofelijk pracht . Meteen toen Forau het sieraad zag herrinerde hij zich de woorden van de oude elven vrouw in de verborgen elfen stad weer Dit , is een Thenamoh . Een voorwerp gemaakt van zuiver Mithril en gereinigd door Zon , Maan en sterren .
Zodra je ook maar bang bent , je zelfvertrouwen kwijt bent of je zwak voelt zowel lichamelijk als geestelijk kan je door louter aanraken van de Thenamoh je je zelf sterk maken . De werking van het voorwerp is beperkt tot degen met een goede bedoeling , zodra het in kwade handen valt zal zijn kracht omkeren tegen de kwade figuur . Wees er dus voorzichtig mee , want we hebben er maar twee . Deze is genaamd Yslathog de andere die in handen is van goede vrienden heet Marothak
Een huivering ging door Forau heen, dit moesten wel de vrienden van de Sisianoq zijn.
[Dit bericht is gewijzigd door Sitethief op 15-01-2003 13:44]
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
))
Faat: *zucht* zoals gewoonlijk hoor Sitethief weer in de bocht >:)
"Gegroet heer elf. Zou u ons kunnen vertellen waarom u naar ons toe komt?
[Dit bericht is gewijzigd door Daron op 15-01-2003 14:39]
quote:nog meer ooc
Op woensdag 15 januari 2003 08:00 schreef Sitethief het volgende:
((OCC nou loopt in een keer iedereeen weg
:Assie heeft drukke week.. en is niet in staat zijn hersentjes op volle toeren te krijgen....
|
|
