Om er onderuit te komen heb ik zitten zoeken naar andere mogelijkheden voor zaterdag, zodat ik tenminste een excuus heb om niet te hoeven gaan. Ik heb met wat vrienden gebeld maar die hadden al wat georganiseerd. De één gaat naar een feestje, de ander moet de hele nacht op de stoep blijven zitten (had iets gereserveerd? Ik begreep er niks van) en zo voort.
Nou is er één vriend die nooit wat te doen heeft. Kent verder ook niemand. Ik ga wel vaker met 'm uit zodat hij tenminste nog wat sociaal contact heeft. Z'n ouders hebben me ook gevraagd dat te doen.
Ik bel hem dus en hij komt met een heel verhaal over andere vrienden uit het buitenland, waar hij al mee af zou hebben gesproken. Ik ken 'm goed hè; die mensen bestaan gewoon niet. Daarom ook dat hele buitenland-verhaal zodat ik het nooit kan checken. Maar goed, ik vraag dus of ik mee mag zodat hij niet de hele avond treurig alleen in een glas zit te staren, en ik niet naar dat toneelstukje van m'n neef hoef.
Hij blijft maar zeggen dat het echt niet kan, hoewel ik 'm nou volgens mij wel zo ver heb dat hij uit wanhoop ja gaat zeggen.
Maar mijn vraag is: Kennen jullie ook dat soort mensen en hoe gaan jullie om met hun waanideeën?
Dank, dank! Daar doe ik het voor.quote:Op woensdag 23 april 2014 22:43 schreef datismijnmening het volgende:
Dit is nou een qualiteitslemming
Je vader en moeder en opa en oma en ooms en tantes hebben vast ook saaie opvoeringen van jou bijgewoond ....
