Af en toe kan ik last hebben van behoorlijke kutstemmingen. Soms gaan die zo weer weg en soms blijven ze wat langer hangen. Dit heb ik eigenlijk al zo lang ik me kan herinneren.
De afgelopen jaren heb ik me zelf best wel goed geleerd hier mee om te gaan en mezelf wat dingen aangeleerd om te voorkomen dat zo'n bui me ineens overvalt. Waar ik er vroeger maanden in kon blijven hangen, gaan ze nu ook weer steeds sneller voorbij en als het weer eens zo ver is, kan ik er stukken beter mee omgaan dan vroeger.
Wel ben ik er inmiddels achter dat, wat ik ook doe, de buien altijd zullen blijven terugkomen en daarom denk ik dat het ook goed zal zijn om weer eens "met iemand te gaan praten".
Ik ben echter 2 keer kort bij een psycholoog onder behandeling geweest en dat beviel me niet zo goed. Ik heb het idee dat ze een heel concreet (en standaard) probleem willen, of zelfs moeten benoemen, voor ze je gaan behandelen en dat kan ik niet. Ik "heb" niet iets concreets (eetstoornis, angststoornis, ook geen standaard depressie, al neigt het natuurlijk wel die kant op), en pas dus ook niet zo in een plaatje dat het voor mij altijd logisch voelt daar zo actief mee bezig te zijn. Die 2 keer heb ik me aangemeld omdat ik me op dat moment echt heel ellendig voelde, maar voor ik daar dan goed en wel mee bezig was, voelde ik me eigenlijk al weer beter, dus voelde het allemaal vrij nutteloos.
Er is (lijkt) geen enkel verschil te zitten in de periodes waarin ik me zo ellendig voel en de periodes waarin ik me on top of the world voel. Enkel de manier waarop ik alles ervaar is anders. Ik kan relaties tot andere mensen ineens heel anders voelen, dingen heel zwaar maken, alles donker zien in die periodes. Terwijl de weken daarvoor alles min of meer hetzelfde (soms zelfs objectief gezien slechter) is als de weken dat ik me zo voel. Ik kan stress hebben op m'n werk, zieke geliefden hebben, een blauwtje lopen en me prima voelen en ik kan loonsverhoging krijgen, een agenda vol leuke afspraken, de beste gesprekken met vrienden hebben EN op vakantie zijn en me toch belabberd voelen

Ik denk daarom niet dat een derde poging bij een psycholoog echt zin gaat hebben en ben daar ook eigenlijk niet naar op zoek. Liever zou ik iemand hebben, waar ik eens in de zoveel tijd mee kan praten, wat dingen uit kan puzzelen en die me anders naar dingen kan laten kijken. Ik merk namelijk dat ik me in de goede periodes heel anders opstel/voel tov de buitenwereld en alles om me heen, dan in de donkere periodes. Iedereen en alles heeft natuurlijk twee kanten, niets is zwar/wit. Wanneer ik me goed voel lukt het me om me meer te focussen op de positieve kant van dingen en mensen en wanneer ik me kut voel, zie ik alleen die schaduwkant van alles en voel alleen maar irritatie en afstand ten opzichte van alles en iedereen. Terwijl de mensen en de dingen die gebeuren niet wezenlijk anders zijn, alleen de manier waarop ze belicht en ervaar verschilt.
Het liefst zou ik dus iemand vinden die me in dat aspect op het rechte pad kan houden of brengen. Gevoelsmatig neig ik dus eerder naar iets alternatievers dan een normale psycholoog. Zo heb ik bijvoorbeeld een tijd yoga gedaan met een docent die tussen de standjes door ook veel praatte over je eigen instelling en hoe die van belang is in hoe je dingen ervaart. Een beetje wie goed doet, goed ontmoet enzo. En ik heb het gevoel dat ik in praten met iemand in die richting, me meer gaat helpen dan wat ik bij de psychologen heb ervaren.
Nu is mijn probleem alleen, hoe vind ik in hemelsnaam zo iemand die op dat gebied aansluit bij wat ik zoek? Ik ben helemaal niet zo thuis in het aanbod en een beetje random googlen leert me dat het aanbod overweldigend is en ik heb bij het gros niet echt een heel goed gevoel.
Wat zijn alternatieve "psychologische" therapeuten (het type dus, niet per se een naam) die jullie kennen en waar jullie goede ervaringen mee hebben?
Weet niet of het uitmaakt, maar een stukje achtergrondinfo: vrouw, dertiger, Rotterdam, fulltime baan, vrijgezel, genoeg te doen, kloon.