(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 32

wat fijn voor job (en wat een geruststelling voor jou) dat het nu goed gaat in de taxi!

het is vandaag examenstunt op de school van L. en hij heeft zich in het hoofd gehaald dat dan zijn fiets gesloopt gaat worden (geen idee waar hij dat nou weer vandaan heeft ) en wilde zelfs lopend naar school. ik heb op hem in kunnen praten dat dat toch echt niet de bedoeling kan zijn, maar hij heeft besloten dat zijn fiets veilig staat als hij maar op het schoolplein staat.
hij heeft twee weken meivakantie, maar het wordt een werkvakantie, want er moeten in ieder geval 4 werkstukken gemaakt worden.

Wat een opluchting, livelink! Hoe gaat het nu op school?

En arme L., lady-wrb. Zowel wat de angst voor z'n fiets betreft, als z'n werkvakantie

School gaat ook goed. Vandaag zijn de Koningsspelen en hebben ze gezamenlijk ontbijt. Normaal zou dat heel veel stress opleveren, maar hij heeft gisteren met zijn juf afgesproken dat hij niet mee hoeft te eten en dat hij in plaats daarvan de drankjes uit mag delen. En met de chauffeur heeft hij afgesproken dat hij vandaag naast hem mag zitten in de taxi vanwege die extra spanning en hij was vanochtend dan ook prima te hebben. Hij zoekt de oplossingen nu dus ook meer zelf, zonder dat wij daar heel erg tussen moeten zitten.

Arme L. inderdaad. Zo'n examenstunt is weer zo'n afwijking van alles en dan valt ineens weer op dat kinderen daar toch anders op reageren. Gelukkig dat hij uiteindelijk toch op de fiets is gegaan. En 4 werkstukken in 2 weken is best wel veel

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 07:57 schreef livelink het volgende:
School gaat ook goed. Vandaag zijn de Koningsspelen en hebben ze gezamenlijk ontbijt. Normaal zou dat heel veel stress opleveren, maar hij heeft gisteren met zijn juf afgesproken dat hij niet mee hoeft te eten en dat hij in plaats daarvan de drankjes uit mag delen. En met de chauffeur heeft hij afgesproken dat hij vandaag naast hem mag zitten in de taxi vanwege die extra spanning en hij was vanochtend dan ook prima te hebben. Hij zoekt de oplossingen nu dus ook meer zelf, zonder dat wij daar heel erg tussen moeten zitten.

Wat goed van 'm! Dat is wel een flinke stap, livelink. Denk je dat het aan de medicijnen ligt?

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 07:57 schreef livelink het volgende:
School gaat ook goed. Vandaag zijn de Koningsspelen en hebben ze gezamenlijk ontbijt. Normaal zou dat heel veel stress opleveren, maar hij heeft gisteren met zijn juf afgesproken dat hij niet mee hoeft te eten en dat hij in plaats daarvan de drankjes uit mag delen. En met de chauffeur heeft hij afgesproken dat hij vandaag naast hem mag zitten in de taxi vanwege die extra spanning en hij was vanochtend dan ook prima te hebben. Hij zoekt de oplossingen nu dus ook meer zelf, zonder dat wij daar heel erg tussen moeten zitten.

Arme L. inderdaad. Zo'n examenstunt is weer zo'n afwijking van alles en dan valt ineens weer op dat kinderen daar toch anders op reageren. Gelukkig dat hij uiteindelijk toch op de fiets is gegaan. En 4 werkstukken in 2 weken is best wel veel

wat fijn dat hij dat zelf aangeeft!

en ja, 4 werkstukken is veel, maar het is er eigenlijk maar 1 waar nog helemaal aan begonnen moet worden. er zit 1 scheikundeverslag bij dat nog niet helemaal goed is, 1 presentatie voor nederlands over zijn oma (moet over want het ging niet goed) en het werkstuk over de film 'hotel rwanda' waar hij ook al aan begonnen was.
alleen het werkstuk van biolgie over de hartslag moet nog helemaal vanaf het begin.

dat moet in elk geval af en dat moet te doen zijn (vind ik) ik ga hem begeleiden waar ik kan, maar hij moet het zelf doen.

Ik vind het toch nog behoorlijk veel, Lady-wrb. Maar wat moet, dat moet. Bij Job op school doen ze helemaal niet aan huiswerk. Ik heb het er wel eens met Job over gehad om spelling te oefenen thuis omdat hij daar zoveel problemen mee heeft, maar van het idee alleen raakt hij al compleet overstuur. Hoe dat ooit moet gaan op een middelbare school of vervolgopleidingen weet ik niet. Ooit zal hij het toch ook moeten leren. Ik maak me daar wel zorgen over, maar kan daar nu zo weinig mee.

Gao, ik denk dat het deels aan de medicijnen ligt. Deze tijd van het jaar is voor hem ook altijd de beste tijd. Vorig jaar had hij geen medicatie en toen ging het ook vanaf maart t/m juli heel erg goed met hem. Na de zomervakantie heeft hij altijd heel veel moeite met de overgang naar een nieuw schooljaar, vervolgens komt daar de feestdagenperiode achteraan en dan gaat het vanaf januari met kleine stapjes weer beter en vervolgens stort alles weer in met de zomervakantie. Het is het voorspelbare ritme, helaas.

Hier maar eens mijn gal spuien.

Mijn vrouw werkt onregelmatig en heeft een autistische (PDDNOS) zoon van 13 . Dat houdt in dat ik met "onze" 2 andere jonge kinderen verantwoordelijk ben voor deze 3.

Gedurende deze periode liggen haar zoon en ik geregeld in de clinch. Als Meneer zijn telefoon of laptop niet naar behoren werkt heeft dat zijn weerslag op de sfeer in huis. Nadat ik gisteren 2x had gevraagd of hij aan tafel wilde komen, en er geen reactie kwam, kwam er alweer een ruzie op gang.

meneer kwam aan tafel zitten, starend naar zijn telefoon ( er geldt een afspraak geen telefoons aan tafel) , na 3 x vragen of hij de telefoon weg wilde doen en er wederom geen reactie kwam heb ik hem vriendelijk verzocht naar zijn kamer te gaan en dan maar later te gaan eten.

Wederom geen reactie, toen heb ik hem 5 tellen gegeven om naar boven te gaan omdat ik hem anders wel even zou helpen.
Toen ik eenmaal opstond om hem te helpen schreeuwde hij dingen als, "Jij verpest mijn leven en ik haat jou!"

Toen de situatie bekoeld was, vroeg ik hem of hij nog achter zijn woorden stond omdat ik dit toch als vervelend heb ervaren. En daar bleef hij achterstaan. Later op de avond gaf hij alsnog toe dat ie dat niet had moeten zeggen.

Toen mijn vrouw thuiskwam hebben we het er nog kort over gehad, en kreeg ik het verwijt dat ik hem niet begreep en dat het vooral mijn schuld was.........
Natuurlijk had hij die uitspraken niet mogen doen, maar ik ben de volwassene en hij nog een kind.
Als een kind met PDDNOS 7 vragen volledig negeert, wat moet ik dan nog doen?

Dat het stukje bij beetje tussen mij en mijn vrouw in komt te staan lijkt me een understatement!

Het is erg herkenbaar, Lunko. Dit soort taferelen herkennen wij thuis ook met ongeveer dezelfde rolverdeling tussen mij en mijn man en ook de bijbehorende conflicten daarover.

Helaas heb ik zelf de oplossing ook nog niet gevonden. Regels werken bij ons in principe goed, als ze maar consequent worden nageleefd. Dus dat er niet ooit iemand dan wel ineens met de telefoon aan tafel mag. Als dat één keer wordt toegestaan om welke reden dan ook, dan is het bij ons kind ook gedaan met zo'n regel. Als dat dus een duidelijke regel is die altijd wordt toegepast is het volledig logisch dat je hem van tafel hebt gestuurd. Ik persoonlijk negeer het gescheld en de woede-uitbarstingen die daarna volgen. Jij hebt voor elkaar gekregen dat hij alsnog gezegd heeft dat hij dat niet had moeten zeggen. Veel meer kun je denk ik niet verwachten van hem. Dat de situatie niet leuk is, begrijp ik. Maar volgens mij had je dit ook bij een willekeurige andere puber kunnen gebeuren.

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 11:46 schreef lunko1979 het volgende:

Als een kind met PDDNOS 7 vragen volledig negeert, wat moet ik dan nog doen?

Vervelende situatie lunko.

Weet je zeker dat hij je wel echt gehoord heeft? Kinderen met autisme kunnen soms helemaal in iets opgaan, en zich dan volledig afsluiten voor de omgeving. Wie weet heeft hij jouw vragen helemaal niet gehoord, en werd hij in zijn beleving ineens naar zijn kamer gestuurd.

Ik zeg niet dat het zo gebeurd is, ik was er natuurlijk niet bij. Maar dat is wel het eerste wat er in mij opkwam na het lezen van je stukje. Ik werk zelf met mensen met autisme, en bij hen is het heel belangrijk dat je eerst echt contact maakt voordat je wat van hen vraagt. Vandaar

Hij zat 1 meter van me vandaan en heeft me voor de volle 100% gehoord. De 2 vragen of hij aan tafel wilde komen, tel ik niet eens mee.

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 10:24 schreef livelink het volgende:
Ik vind het toch nog behoorlijk veel, Lady-wrb. Maar wat moet, dat moet. Bij Job op school doen ze helemaal niet aan huiswerk. Ik heb het er wel eens met Job over gehad om spelling te oefenen thuis omdat hij daar zoveel problemen mee heeft, maar van het idee alleen raakt hij al compleet overstuur. Hoe dat ooit moet gaan op een middelbare school of vervolgopleidingen weet ik niet. Ooit zal hij het toch ook moeten leren. Ik maak me daar wel zorgen over, maar kan daar nu zo weinig mee.

ik weet het. het is best veel, maar het is nog niet eens alles wat hij achter ligt. de hoeveelheid die hij nu moet doen, lijkt me haalbaar (en haalbaar is gewoon belangrijk om de motivatie erin te houden) en ik hoop ook nog tijd over te houden voor iets leuks.

en wat de spellingstoestanden van job betreft, denk ik dat je weinig kunt doen als hij er zelf de motivatie niet voor heeft. dat is hier namelijk ook trekken aan een dood paard
kunnen ze er op school niets mee?

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 13:36 schreef lunko1979 het volgende:
Hij zat 1 meter van me vandaan en heeft me voor de volle 100% gehoord. De 2 vragen of hij aan tafel wilde komen, tel ik niet eens mee.

Misschien was gehoord niet het juiste woord. Weet je zeker dat je contact met hem had? Hij kan je best gehoord hebben, maar omdat hij zich op zo'n moment misschien wel afgesloten heeft voor zijn omgeving komen je woorden niet aan in zijn hersenen.

Voor een volgende keer zou je hem bijvoorbeeld even kunnen aanraken wanneer je contact met hem zoekt, of hem even in zijn ogen kijken, zoiets. Neemt nog steeds niet weg dat het een rottig moment moet zijn geweest.

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 11:46 schreef lunko1979 het volgende:
Hier maar eens mijn gal spuien.

Mijn vrouw werkt onregelmatig en heeft een autistische (PDDNOS) zoon van 13 . Dat houdt in dat ik met "onze" 2 andere jonge kinderen verantwoordelijk ben voor deze 3.

Gedurende deze periode liggen haar zoon en ik geregeld in de clinch. Als Meneer zijn telefoon of laptop niet naar behoren werkt heeft dat zijn weerslag op de sfeer in huis. Nadat ik gisteren 2x had gevraagd of hij aan tafel wilde komen, en er geen reactie kwam, kwam er alweer een ruzie op gang.

meneer kwam aan tafel zitten, starend naar zijn telefoon ( er geldt een afspraak geen telefoons aan tafel) , na 3 x vragen of hij de telefoon weg wilde doen en er wederom geen reactie kwam heb ik hem vriendelijk verzocht naar zijn kamer te gaan en dan maar later te gaan eten.

Wederom geen reactie, toen heb ik hem 5 tellen gegeven om naar boven te gaan omdat ik hem anders wel even zou helpen.
Toen ik eenmaal opstond om hem te helpen schreeuwde hij dingen als, "Jij verpest mijn leven en ik haat jou!"

Toen de situatie bekoeld was, vroeg ik hem of hij nog achter zijn woorden stond omdat ik dit toch als vervelend heb ervaren. En daar bleef hij achterstaan. Later op de avond gaf hij alsnog toe dat ie dat niet had moeten zeggen.

Toen mijn vrouw thuiskwam hebben we het er nog kort over gehad, en kreeg ik het verwijt dat ik hem niet begreep en dat het vooral mijn schuld was.........
Natuurlijk had hij die uitspraken niet mogen doen, maar ik ben de volwassene en hij nog een kind.
Als een kind met PDDNOS 7 vragen volledig negeert, wat moet ik dan nog doen?

Dat het stukje bij beetje tussen mij en mijn vrouw in komt te staan lijkt me een understatement!

het is denk ik ook heel moeilijk omdat het niet jullie kind is maar het hare.
ik herken je opmerking dat het tussen jullie in komt te staan. dat verwijt krijg ik ook regelmatig.

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 13:36 schreef lunko1979 het volgende:
Hij zat 1 meter van me vandaan en heeft me voor de volle 100% gehoord. De 2 vragen of hij aan tafel wilde komen, tel ik niet eens mee.

Heb je dat zo gevraagd? Letterlijk gezien kan zijn antwoord ook gewoon 'nee' zijn. Pubergedrag kan lekker versterkt worden.

Livelink: wat een heerlijke dagen zullen dat geweest zijn! Heb je tijd voor jezelf genomen en wat leuks gedaan? En ook al is het prositieve 'tijdelijk': Job leert wel ontzettend veel, hij groeit echt wel.

Succes met al het huiswerk lady-met-de-rode-laarzen!

quote:

Op vrijdag 25 april 2014 11:46 schreef lunko1979 het volgende:
Hier maar eens mijn gal spuien.

Mijn vrouw werkt onregelmatig en heeft een autistische (PDDNOS) zoon van 13 . Dat houdt in dat ik met "onze" 2 andere jonge kinderen verantwoordelijk ben voor deze 3.

Gedurende deze periode liggen haar zoon en ik geregeld in de clinch. Als Meneer zijn telefoon of laptop niet naar behoren werkt heeft dat zijn weerslag op de sfeer in huis. Nadat ik gisteren 2x had gevraagd of hij aan tafel wilde komen, en er geen reactie kwam, kwam er alweer een ruzie op gang.

meneer kwam aan tafel zitten, starend naar zijn telefoon ( er geldt een afspraak geen telefoons aan tafel) , na 3 x vragen of hij de telefoon weg wilde doen en er wederom geen reactie kwam heb ik hem vriendelijk verzocht naar zijn kamer te gaan en dan maar later te gaan eten.

Wederom geen reactie, toen heb ik hem 5 tellen gegeven om naar boven te gaan omdat ik hem anders wel even zou helpen.
Toen ik eenmaal opstond om hem te helpen schreeuwde hij dingen als, "Jij verpest mijn leven en ik haat jou!"

Toen de situatie bekoeld was, vroeg ik hem of hij nog achter zijn woorden stond omdat ik dit toch als vervelend heb ervaren. En daar bleef hij achterstaan. Later op de avond gaf hij alsnog toe dat ie dat niet had moeten zeggen.

Toen mijn vrouw thuiskwam hebben we het er nog kort over gehad, en kreeg ik het verwijt dat ik hem niet begreep en dat het vooral mijn schuld was.........
Natuurlijk had hij die uitspraken niet mogen doen, maar ik ben de volwassene en hij nog een kind.
Als een kind met PDDNOS 7 vragen volledig negeert, wat moet ik dan nog doen?

Dat het stukje bij beetje tussen mij en mijn vrouw in komt te staan lijkt me een understatement!

Niet vragen maar opdragen? 'Kom 'meneer', telefoon wegleggen, we gaan aan tafel.' _{vreselijk onsympathiek trouwens, 'meneer' zeggen als je het over je stiefzoon hebt.}

Het klinkt trouwens als pubergedrag, niet per se als iets autismeverwants hoor.

foute knopje

Lunko: misschien is "geef me de vijf" iets voor jou. Daarin staan goede tips voor de juiste communicatie met kinderen met autisme.

Je schrijft bijv dat je aan hem vraagt of hij aan tafel wil komen. Als je dat letterlijk hoort, kun je daaruit horen of hij de wil heeft iets te doen. Zulke boodschappen kunnen verwarrend zijn, en als dat een aantal keer gebeurt kan de frustratie hoog oplopen (met een explosie tot gevolg).

Als juf van een stel van zulke kan ik je wel tips geven:


Ik zie mijn leerlingen als mensen die in een ander soort wereld leven in hun hoofd. Onze "echte" wereld past niet bij hen, en wij moeten hun leren ermee om te gaan/de wereld begrijpbaar te maken.
Taal is daarbij heel belangrijk en het is heel erg fijn als volwassenen de brug kunnen zijn tussen het kind en de wereld. Jouw boodschappen aan het kind moeten dus niet zijn volgens de wereld, maar zo dat het kind jou (en de wereld) begrijpt. Dat hij niet luistert kan gewoon aan het verschil in werelden liggen. (Of gewoon de puberteit.)

Dit zijn mijn tips voor je, vanuit mijn ervaring als juf die erg haar best doet om de wereld begrijpelijk te maken:

Zorgen dat je eerst contact hebt. Bijv. "Meneer, kijk me nu even aan want ik wil iets tegen je zeggen."
En wees duidelijk in je opdracht, tijd die ervoor staat en consequentie. Mijn leerlingen hebben veel baat bij aftellen: "over tien tellen ga je je boek op de kast leggen, dan terug zitten op je stoel want we gaan beginnen met rekenen." En dan tel ik van tien naar nul.
En zo ook gedurende dingen "je hebt nog twintig minuten, dan moet deze bladzijde af zijn." En dan 15, 10, 5, 2, 1.

Livelink, wat fijn dat het beter gaat met de taxi, super! En positief dat het Job lukt om zelf mee te zoeken naar oplossingen en dat dat hem ook daadwerkelijk rust geeft! Jammer dat jullie inmiddels wel een ritme zien en dat het na de zomer weer minder wordt. Maar voor nu maar van "genieten", zeg maar.

Lunko, ik vind het ook wel wat als pubergedrag klinken...
Maar dat wat livelink schrijft over regels en dat als er eens een "uitzondering" is, dat de regel dan niet meer geldt ofzo. Dat is wel herkenbaar.
Misschien helpt het om iets aan te kondigen, over 5 minuten gaan we aan tafel. "Ineens" aan tafel moeten komen kan een te grote overgang zijn.
Als je vraagt of hij iets wil doen, kan hij ook nee zeggen. Het wil hier wel eens helpen om het anders te zeggen.
Is het een idee om eens met je vrouw te bespreken hoe je dit het beste kan aanpakken? Misschien afspreken dat een telefoon op het aanrecht oid blijft liggen als jullie aan tafel gaan. Of afspraken maken wat je het beste kan doen in zo'n situatie. Ik weet het ook niet zo goed.

Ook even een paar gedachten vanuit mijn kant:
Zorg eerst dat je daadwerkelijk aandacht hebt als je iets wil zeggen. Laat hem desnoods herhalen wat je zei. Ik merk dat ik op mijn hoofd kan gaan staan, maar als mijn zoon bezig is, krijg je hem daar niet makkelijk uit.
Is het een idee om samen een lijst met regels rond het avondeten te maken? Dan is dat duidelijk.
En mss iets als een time timer gebruiken om duidelijk te maken wanneer hij naar de tafel moet komen.

Een nieuwtje van onze kant: Eli heeft twee imaginaire vriendjes Ali en Koos wonen in Eliland. En Eliland (origineel idee van mijn schoonvader) is de ultieme wereld met 100 trams en verder optimaal werkend openbaar vervoer. Het zal jullie niet verbazen dat hij vnl lraat over Eliland en vnl Eliland tekent
Ik vind het iig erg leuk dat hij imaginaire vriendjes heeft. Hij doet de deur voor ze open en ze mogen mee-eten aan tafel. Ik hoef niet voor ze te dekken, dat scheelt weer een discussie

Gezellig 2 imaginaire vriendjes . En Eliland

We dachten vandaag gezellig naar een pretpark te gaan.... Het werd een ramp.
J. Vond niks leuk, durfde nergens in, zelfs niet een draaimolen. Stortte zich gillend en krijsend op de grond enz.
We zijn na een uur maar weer naar huis gegaan. In de auto ontspande hij pas.

Dit soort dingen doen me verdriet. Zullen we ooit als gezin naar een pretpark kunnen, zoals ik heb gedaan met mijn ouders en broer en zusje? Lol beleven aan de Efteling of het gaan naar de dierentuin? Of zullen deze dingen gewoon niet kunnen en moet ik het maar accepteren dat dit er niet inzit als compleet gezin om dit te gaan doen?

Ik baal er echt van dat J. zich zo in de weg zit. In de vakantie verveelt hij zich, niks te doen, maar hij wilt ook niks. Zelfs iets simpels als naar de speeltuin gaan boeit hem niet. Hij gaat liever in de tuin bij de planten staan en meewiegen op hoe ze bewegen in de wind.
Of trampolinespringen.
Het is alleen zo eenzaam allemaal.

Ik heb inmiddels geaccepteerd dat wij nooit als compleet gezin meer naar pretparken of alles waar het druk is, zullen gaan. Ik kan me niet herinneren wanneer we voor het laatst met zijn allen weg zijn geweest. Maar het is een zwaar proces, nummer_zoveel. Sterkte

Gelukkig houdt Job nog wel van spelen in de speeltuin met buurtgenootjes, dat is voor mij een grote troost. Hij springt heel vaak alleen op de trampoline, maar hij speelt gelukkig ook nog veel met andere kinderen. Ook op school speelt hij uitbundig en daar krijgen ze ook alle gelegenheid voor, dat is iets wat voor J. misschien ook geldt?

Job is vandaag door de tandarts echt letterlijk naar buiten gezet. En de tandarts heeft aangegeven hem niet meer te willen behandelen. Ik was er niet bij, ik weet niet helemaal precies wat er gebeurd is. We moeten dus op zoek naar een tandarts die gespecialiseerd is in 'moeilijke' kinderen. Dat is op zich ook wel logisch, maar ik vind het zo zwaar dat er werkelijk niks gewoon lukt. BSO's die hem niet willen, sportclubs en scouting die hem allemaal wegsturen, tandarts die hem letterlijk de deur uit zet. Ik snap het wel, dat is het niet. Maar het drukt me wel weer met mijn neus op de feiten.

Livelink wij gaan met Roy naar een tandarts voor gehandicapten. Zou zoiets voor jullie niet ook werken?

Het is hier een heel leuke spontane vrouw die Roy in zijn kinderwagen laat zitten er komt een tablet bij met filmpjes er worden grapjes gemaakt en ondertussen kijkt ze,in zijn mond.

Ik snap ook heel goed wat je bedoelt.
Ik kan me ook al "druk" maken om hoe moet het allemaal straks als Roy groter word... Zo hebben wij dat bij /met vrienden gehad.
Die letterlijk tegen ons zeiden,jullie zijn van harte welkom maar dan wel zonder Roy.