Momenteer is er veel aan het veranderen in mijn leven. (21)
Ik ben in therapie omdat ik vanaf mijn 12e al depressieklachten en angstaanvallen heb.
Dit is ontstaan doordat ik veel gepest ben en ik ben opgegroeid met een moeder die psychotisch is. Daarnaast is het over gegaan met mijn vriend waarvan ik echt dacht dat hij de ware was.
Omdat ik vanaf mijn 12e mezelf altijd heb vastgeklampt aan vriendjes ben ik nu voor het eerst alleen. Ik heb altijd geleefd voor anderen, ik ben mezelf totaal verloren! Daarnaast kunnen ze mij bij deze therapie niet verder helpen word ik doorverwezen naar een beter plek waar helaas 9 maanden wachttijd voor staat. Ondertussen ligt mijn school nog stil.
Ik ben nu elke dag heel bang om alleen te zijn, me slecht te blijven voelen, bang dat ik nog een jaar moet missen van mijn school, bang dat ik hier niet uit kom. Bang dat ik altijd alleen zal blijven. Ik huil al weken elke dag, ik probeer van alles om mezelf eruit te trekken. Afleiding, leuke dingen doen, afspreken met vriendinnen. Daar bovenop kreeg ik nog het nieuws dat mijn broertje nu ook psychotisch is en een kennis plotseling overleden is.
Om alles maar te vergeten ga ik soms stappen, drink ik erg veel en heb ik one-night stands.
De volgende ochtend voel ik me alleen nog maar slechter en schuldiger. Ik wil gewoon mijn ex, ik hou van hem. Met niemand was de seks ook zo goed als met mijn ex, ga ik dat ooit nog vinden? Ik wil me weer veilig voelen. Maar veilig voelen door aan iemand te plakken is ook niet de manier.
Soms weet ik niet meer waar ik het moet zoeken van verdriet. Ik heb echt momenten dat ik suicidaal word. Gelukkig kan ik rationeel gezien nog wel bedenken dat zoiets niet een oplossing is maar op gevoelsniveau kan ik soms niet meer.
Ik weet nu dat ik moet gaan leren alleen te leven, mezelf te vermaken en van mezelf te houden en dat soort dingen. Maar hoe? Waar moet ik beginnen?
Ik maak mijn kamer fijn, ik zet kaarsjes aan en probeer "leuke" dingen te doen.
Voor mijn gevoel veranderd er helemaal niks!
Ik probeer mezelf toe te spreken zoals ik naar een kind zou doen, rustig maar meisje, het komt wel goed. Ik ben er voor je.
Maar ik blijf me zooo slecht voelen.
Mijn vraag is nu;
Heeft iemand soortgelijke ervaringen, tips??
Liefs.
radeloze missinda
Ik hoop dat er een dag komt dat je door hebt dat geluk niet in een relatie zit, maar dat je vooral voor je eigen geluk moet zorgen. En het later hooguit met iemand kunt delen.
Soms gaat alles in het leven vanzelf, en soms moet je knokken om te overleven. Jij zit in die laatste fase. Maar des te beter als je je eigen gevecht wint. Heel veel sterkte
Soms voel ik me een dag even beter en denk ik; fuck it, ik ga het gewoon doen en alles komt goed.
De dag erna ben ik weer terug bij af.
Iemand een idee hoe ik dat aan kan pakken? Door het slechte gevoel blijf ik gewoon verdriet houden om de situatie ipv door te gaan.
Fijne woorden. Heel moeilijk nu.quote:Op zaterdag 29 maart 2014 16:40 schreef Toefjes het volgende:
Scoringsdrang en alcohol als basis voor goede seks is een utopie. De basis van goede seks is liefde en/of een buitengewone aantrekkingskracht.
Ik hoop dat er een dag komt dat je door hebt dat geluk niet in een relatie zit, maar dat je vooral voor je eigen geluk moet zorgen. En het later hooguit met iemand kunt delen.
Soms gaat alles in het leven vanzelf, en soms moet je knokken om te overleven. Jij zit in die laatste fase. Maar des te beter als je je eigen gevecht wint. Heel veel sterkte
Dankje.
Angst is een slechte raadgever, wordt wel eens gezegd, bang om alleen te zijn, daar wordt het niet beter van, uiteindelijk ben jij degene in je leven waarmee je door een deur moet kunnen.
Je kunt het laten afhangen van je ex, die wil je terug zeg je, maar dat zal hij niet willen, anders was ie wel terug bij je.
Alleen zijn oplossen met one-night stands, dat geef je zelf al aan, dat werkt niet. (het is maar een nacht..)
Je kunt je omgeving veranderen, maar je kunt ook proberen je gedachten te sturen, wat zijn mooie dingen die je hebt meegemaakt en wat wil je graag doen? Want uiteindelijk heb je zelf controle over je gevoelens, of dat nu geluksgevoel, of een angst/bang gevoel is.
Ben je bijvoorbeeld vandaag al buiten geweest? (het is mooi weer)
(Oh als je jezelf als slachtoffer van je eigen situatie ziet, ipv. zelf verantwoordelijkheid neemt voor wat er gebeurd in je leven, dan wordt het niet beter, kun je altijd anderen de schuld geven, of zeggen dat het door je moeder komt, of omdat je veel gepest bent, maar je bent nu 21, dus je wordt/bent volwassen en bent verantwoordelijk voor je eigen leven, maar dat is misschien wat confronterend voor je om te lezen, dat weet ik niet)
Tip; iets leuks, of nuttigs doen, zoals school, zijn een prima afleiding voor je gedachten, dat is altijd goed en verder niet teveel doorslaan naar teveel lust bevrediging (zoals drank en seks)
Woon je nu ook alleen? Woonde je eerst al samen? (ondanks je jonge leeftijd)quote:
Klopt ik moet uit die slachtofferpositie. Dat is denk ik nog het moeilijkste.
Soms voel ik me een dag even beter en denk ik; fuck it, ik ga het gewoon doen en alles komt goed.
De dag erna ben ik weer terug bij af.
Iemand een idee hoe ik dat aan kan pakken? Door het slechte gevoel blijf ik gewoon verdriet houden om de situatie ipv door te gaan.
Zijn er manieren waarop je de tijd kunt doden als je alleen bent? Hobby's, of dingen die je leuk lijken om te doen?
Gezien de aanlooptijd naar je nieuwe therapie zul je toch per dag moeten overleven. Alleen zijn is in het begin altijd eng trouwens, voor jou heeft het meer impact dan op iemand met een levensverhaal die iets evenwichtiger is, maar uiteindelijk zul je er ook gewend aan raken. Nu met hele, hele hevige ups en downs. Maar dat vlakt op termijn echt af.
En je staat er nu wel wat alleen voor, maar dat is ook een mooi moment om je zelf op de eerste plaats te zetten nu. En gun jezelf de tijd om te wennen aan deze onwennige positie
Ik heb 5 maanden met hem samengewoond ja, maar daarna hebben we besloten dat we beide wat meer ruimte nodig hebben. Ondanks dat zat ik nog elke dag bijna bij hem.quote:
[..]
Woon je nu ook alleen? Woonde je eerst al samen? (ondanks je jonge leeftijd)
Zijn er manieren waarop je de tijd kunt doden als je alleen bent? Hobby's, of dingen die je leuk lijken om te doen?
Gezien de aanlooptijd naar je nieuwe therapie zul je toch per dag moeten overleven. Alleen zijn is in het begin altijd eng trouwens, voor jou heeft het meer impact dan op iemand met een levensverhaal die iets evenwichtiger is, maar uiteindelijk zul je er ook gewend aan raken. Nu met hele, hele hevige ups en downs. Maar dat vlakt op termijn echt af.
En je staat er nu wel wat alleen voor, maar dat is ook een mooi moment om je zelf op de eerste plaats te zetten nu.
Ik kan wel wat dingen vinden maar door t gevoel vind ik niet echt iets heel leuk. Probeer het wel.
Dat is ook wel mijn doel, mezelf op de eerste plaats zetten. Het blijft heel eng en nu voelt het alsof het nooit beter wordt. Ik ga elke dag mijn best doen om te overleven! Maar de kracht is soms gewoon even echt op.
Je hebt helemaal gelijk, dat realiseer ik me ook, voel het alleen nog niet zo.quote:
Moeilijk, ik heb wel eens wat minder in m'n vel gezeten en dat heeft iedereen wel eens, volgens mij.
Angst is een slechte raadgever, wordt wel eens gezegd, bang om alleen te zijn, daar wordt het niet beter van, uiteindelijk ben jij degene in je leven waarmee je door een deur moet kunnen.
Je kunt het laten afhangen van je ex, die wil je terug zeg je, maar dat zal hij niet willen, anders was ie wel terug bij je.
Alleen zijn oplossen met one-night stands, dat geef je zelf al aan, dat werkt niet. (het is maar een nacht..)
Je kunt je omgeving veranderen, maar je kunt ook proberen je gedachten te sturen, wat zijn mooie dingen die je hebt meegemaakt en wat wil je graag doen? Want uiteindelijk heb je zelf controle over je gevoelens, of dat nu geluksgevoel, of een angst/bang gevoel is.
Ben je bijvoorbeeld vandaag al buiten geweest? (het is mooi weer)
(Oh als je jezelf als slachtoffer van je eigen situatie ziet, ipv. zelf verantwoordelijkheid neemt voor wat er gebeurd in je leven, dan wordt het niet beter, kun je altijd anderen de schuld geven, of zeggen dat het door je moeder komt, of omdat je veel gepest bent, maar je bent nu 21, dus je wordt/bent volwassen en bent verantwoordelijk voor je eigen leven, maar dat is misschien wat confronterend voor je om te lezen, dat weet ik niet)
Tip; iets leuks, of nuttigs doen, zoals school, zijn een prima afleiding voor je gedachten, dat is altijd goed en verder niet teveel doorslaan naar teveel lust bevrediging (zoals drank en seks)
Ik heb echt een beetje het gevoel dat ik moet afkicken van aandacht. Ik heb gewoon een knuffel nodig na een paar dagen. Ik wordt anders echt onrustig, ijsberen, te veel energie.
Ik moet zeker uitkijken met de lustbevrediging.
Een relatie breuk is wel eén van de rotste dingen die je kan overkomen. Je wereld die je tot dat moment kende is voorgoed veranderd. Een catastrofe. Alleen is ergens in de verte best wel weer een leuk leven. Maar daar heb je nu niks aan. De pijn kan niemand voor je weg toveren. Je zult er echt even doorheen moeten.quote:
[..]
Ik heb 5 maanden met hem samengewoond ja, maar daarna hebben we besloten dat we beide wat meer ruimte nodig hebben. Ondanks dat zat ik nog elke dag bijna bij hem.
Ik kan wel wat dingen vinden maar door t gevoel vind ik niet echt iets heel leuk. Probeer het wel.
Dat is ook wel mijn doel, mezelf op de eerste plaats zetten. Het blijft heel eng en nu voelt het alsof het nooit beter wordt. Ik ga elke dag mijn best doen om te overleven! Maar de kracht is soms gewoon even echt op.
En dat je het nu zo aangenaam mogelijk voor jezelf probeert te maken, dat is al een stap de goede richting op. Wees heel lief voor jezelf. Ga anders eens naar een sportschool. Of iets met sporten wat je leuk vindt (tennis, of een willekeurige andere sport). Kun je gelijk wat negatieve energie kwijt, in plaats van in tranen.
En heb niet de illusie dat het snel opgelost zal zijn, maar probeer kleine stapjes tegelijkertijd te maken, en zoek de mensen op waarvan jij wilt dat ze je gaan helpen de komende tijd.
Ja, gevoel is een gek ding, dat kan alle kanten op, dat weet ik.quote:
[..]
Je hebt helemaal gelijk, dat realiseer ik me ook, voel het alleen nog niet zo.
Ik heb echt een beetje het gevoel dat ik moet afkicken van aandacht. Ik heb gewoon een knuffel nodig na een paar dagen. Ik wordt anders echt onrustig, ijsberen, te veel energie.
Ik moet zeker uitkijken met de lustbevrediging.
Aandacht willen is overigens heel normaal, je bent gewoon mens.
Bij deze krijg je een knuffel van mij. (lukt op dit moment alleen ff virtueel, via deze tekst)
Hahaha Heel erg lief en heel fijnquote:
[..]
Ja, gevoel is een gek ding, dat kan alle kanten op, dat weet ik.
Aandacht willen is overigens heel normaal, je bent gewoon mens.
Bij deze krijg je een knuffel van mij. (lukt op dit moment alleen ff virtueel, via deze tekst)
Het rotste is, ik blijf hem zien. Hij zit bij me op school, woont in de buurt..quote:
[..]
Een relatie breuk is wel eén van de rotste dingen die je kan overkomen. Je wereld die je tot dat moment kende is voorgoed veranderd. Een catastrofe. Alleen is ergens in de verte best wel weer een leuk leven. Maar daar heb je nu niks aan. De pijn kan niemand voor je weg toveren. Je zult er echt even doorheen moeten.
En dat je het nu zo aangenaam mogelijk voor jezelf probeert te maken, dat is al een stap de goede richting op. Wees heel lief voor jezelf. Ga anders eens naar een sportschool. Of iets met sporten wat je leuk vindt (tennis, of een willekeurige andere sport). Kun je gelijk wat negatieve energie kwijt, in plaats van in tranen.
En heb niet de illusie dat het snel opgelost zal zijn, maar probeer kleine stapjes tegelijkertijd te maken, en zoek de mensen op waarvan jij wilt dat ze je gaan helpen de komende tijd.
Goeie inderdaad. Fuck it, ik ga vanavond gewoon hardlopen!
Dankjewel
Goed zo, negatieve energie positief omzetten. Klassequote:
[..]
Het rotste is, ik blijf hem zien. Hij zit bij me op school, woont in de buurt..
Goeie inderdaad. Fuck it, ik ga vanavond gewoon hardlopen!
Dankjewel