LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Je houdt jezelf ten onrechte voor dat zo iemand volstrekt uniek is in de last die hij of zij te dragen heeft. Mensen lijken meer op elkaar dan ze van elkaar verschillen; ze verlangen naar en gaan gebukt onder dezelfde dingen. Zo was Kurt Cobain erg beroemd en erg depressief, maar belangrijker nog is dat het hem tijdens zijn jeugd aan liefde en stabiliteit ontbrak en hij net voor zijn zelfmoord op het punt stond zijn relatie te verbreken.quote:Op vrijdag 6 juni 2014 02:29 schreef PeteSampras het volgende:
Je vader verliezen en kinderen op de wereld zetten, dat kunnen we allemaal wel. Meer dan een paar potjes neuken en een dagje ouder worden is daar niet voor nodig. Hoe daar mee om te gaan is al ettelijke malen geleefd. Hoe ga je om met zeven keer Wimbledon winnen? Vijf keer de US Open?
Liefde, het teveel en het gebrek eraan - daar lijden we allemaal onder. En hoe we daarmee omgaan, zegt veel over ons. Hoog tijd voor een nieuwe LinkedIn-functionaliteit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 06-06-2014 13:37:56 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Huh, je relativeert nu toch ook de onzinnigheid van iets, het veter strikken?quote:Op donderdag 5 juni 2014 23:10 schreef Franny_G het volgende:
Ja, lekker alles stuk relativeren.
Ik vind dat je op alles trots mag zijn. Ook op je veterdiploma. Laat het calvinisme varen. Vier elk wapenfeit(je).
Claudia is een relativist van de menselijke conditie. Men denkt vaak dat relativisme en relativeren hetzelfde is. Claudia zegt: omdat mensen hetzelfde zijn, maken ze dezelfde tragiek mee. Je persoonlijke tragiek is dus niet uniek en niet interessant buiten jezelf om. Als je de zaken zo ziet, leef je volgens een kille, enigszins onthechtende ratio. Het is niet moedig voorwaarts, het is niet moedeloos voorwaarts, het is gewoon voorwaarts. Om er een niet-rationeel antwoord op te geven: ik weet niet of ik me zo zou willen voelen.
Graag op anoniem
Je gaat in de vierde zin de fout in, Mainport. Juist omdat je persoonlijke tragiek niet uniek is, is die interessant buiten jezelf om. Er zit een verbindend element in.
Zo is de tragiek van veel tieners en twintigers dat ze worstelen met hun plek in de wereld en zich volstrekt onbegrepen voelen. Op het moment dat je erachter komt dat vrijwel elk mens die worsteling door moet maken, is het makkelijker om met de wereld in het reine te komen. De grootste fout die de existentialisten in mijn ogen hebben gemaakt, is dat ze de Anderen gereduceerd hebben tot de hel. Door de Ander (dat wil zeggen, door het ervaren van je gemeenschappelijkheid met de Ander) kun je juist tot jezelf komen.
Zo is de tragiek van veel tieners en twintigers dat ze worstelen met hun plek in de wereld en zich volstrekt onbegrepen voelen. Op het moment dat je erachter komt dat vrijwel elk mens die worsteling door moet maken, is het makkelijker om met de wereld in het reine te komen. De grootste fout die de existentialisten in mijn ogen hebben gemaakt, is dat ze de Anderen gereduceerd hebben tot de hel. Door de Ander (dat wil zeggen, door het ervaren van je gemeenschappelijkheid met de Ander) kun je juist tot jezelf komen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
De ander is volslagen debiel, dus de enige 'ik' die daaruit kan onstaan is er eentje die van het dak wil springen.
VOORBIJ VOORBIJ
Soms ontmoette hij zichzelf. Maar dan ging hij er weer vandoor. En soms, dan hield een hart hem een nacht lang, een hand. Of een hemd dat was afgegleden van een schouder, van een borst. Soms dan hield iemand hem een nacht lang. En dan vergat hij bij het kussen, als iemand er helemaal voor hem was, de ander die hijzelf was.
En als zij nog een stompje lippenstift had, dan was het goed. In het donker was het beter om iemand bij je te hebben, dan was het donker niet zo groot. En dan was het donker ook niet zo koud. En het stompje lippenstift schilderde dan een klein kacheltje van haar mond. Dat was goed in het donker.
En voor de deur stond steeds kleiner wordend een man, grijs en mager, en die zei: ”’t Is goed jongen.“ Later wist hij: dat was mijn vader. ’s Morgens zongen de geelgorzen verbaasd. Maar zijn moeder was ver weg en de grijze magere zei niets. Want er kwam niemand. En zijn benen onder hem liepen helemaal vanzelf: voorbij voorbij. En de telegraafdraden zoemden: voorbij voorbij. En de oude man zei niets meer: voorbij voorbij.
Eens had hij een broer. Daar was hij mee bevriend. Maar toen gonsde als een vijandig insect een stuk metaal door de lucht op hem af. En het stuk metaal kletste als een regendruppel op de mensenhuid: toen bloeide het bloed als een klaproos in de sneeuw. En de laatste schreeuw die hij schreeuwde luidde niet: vaderland. Niet moeder en niet God. De laatste geschreeuwde schreeuw was zuur en scherp en riep: vuile teringtroep. Was een zachte vloek: vuile teringtroep. En die trok zijn mond dicht. Voor altijd. Voorbij. En de magere, grijze man die zijn vader was zei nooit meer: “Het is goed, jongen.” Dat was nu allemaal voorbij.
Soms ontmoette hij zichzelf. Maar dan ging hij er weer vandoor. En soms, dan hield een hart hem een nacht lang, een hand. Of een hemd dat was afgegleden van een schouder, van een borst. Soms dan hield iemand hem een nacht lang. En dan vergat hij bij het kussen, als iemand er helemaal voor hem was, de ander die hijzelf was.
En als zij nog een stompje lippenstift had, dan was het goed. In het donker was het beter om iemand bij je te hebben, dan was het donker niet zo groot. En dan was het donker ook niet zo koud. En het stompje lippenstift schilderde dan een klein kacheltje van haar mond. Dat was goed in het donker.
En voor de deur stond steeds kleiner wordend een man, grijs en mager, en die zei: ”’t Is goed jongen.“ Later wist hij: dat was mijn vader. ’s Morgens zongen de geelgorzen verbaasd. Maar zijn moeder was ver weg en de grijze magere zei niets. Want er kwam niemand. En zijn benen onder hem liepen helemaal vanzelf: voorbij voorbij. En de telegraafdraden zoemden: voorbij voorbij. En de oude man zei niets meer: voorbij voorbij.
Eens had hij een broer. Daar was hij mee bevriend. Maar toen gonsde als een vijandig insect een stuk metaal door de lucht op hem af. En het stuk metaal kletste als een regendruppel op de mensenhuid: toen bloeide het bloed als een klaproos in de sneeuw. En de laatste schreeuw die hij schreeuwde luidde niet: vaderland. Niet moeder en niet God. De laatste geschreeuwde schreeuw was zuur en scherp en riep: vuile teringtroep. Was een zachte vloek: vuile teringtroep. En die trok zijn mond dicht. Voor altijd. Voorbij. En de magere, grijze man die zijn vader was zei nooit meer: “Het is goed, jongen.” Dat was nu allemaal voorbij.
Ik zat gisteren met Mark en twee andere vrienden op het terras. Douwe Bob trad ook op, maar dat was toevallig. Wij dronken halve liters Duits witbier, Mark bestelde een cola. Uit zijn zak haalde hij een flesje bruine rum. 'Ik ben toch niet gek,' zei hij meerdere malen tegen niemand in het bijzonder.
Er zijn mensen die vinden dat je naast elkaar moet kunnen zwijgen, anderen zeggen dat je elkaar dan niets te melden hebt. Wij zwijgen veel, wat vooral betekent dat alle avonden op elkaar lijken.
Om een gesprek op gang te brengen vroeg ik mijn vrienden wat hun favoriete ding aan de zomer is.
'Zomerjurkjes met blote benen,' zei vriend 1.
'Op een plek belanden waar je nog nooit bent geweest met mensen die je nauwelijks kent en dan drinken tot het weer ochtend is,' zei vriend 2.
'De Tour de France,' zei Mark. 'Omdat als iemand vraagt wat je gedaan hebt vandaag, je kunt zeggen dat je de Tour de France hebt gekeken, en dat als een geaccepteerde, belangwekkende dagbesteding wordt gezien.'
Douwe Bob speelde zijn liedjes, wij rookten onze sigaretten, af en toe betrapten we onszelf erop dat hoewel we zwegen, we nergens aan dachten.
Er zijn mensen die vinden dat je naast elkaar moet kunnen zwijgen, anderen zeggen dat je elkaar dan niets te melden hebt. Wij zwijgen veel, wat vooral betekent dat alle avonden op elkaar lijken.
Om een gesprek op gang te brengen vroeg ik mijn vrienden wat hun favoriete ding aan de zomer is.
'Zomerjurkjes met blote benen,' zei vriend 1.
'Op een plek belanden waar je nog nooit bent geweest met mensen die je nauwelijks kent en dan drinken tot het weer ochtend is,' zei vriend 2.
'De Tour de France,' zei Mark. 'Omdat als iemand vraagt wat je gedaan hebt vandaag, je kunt zeggen dat je de Tour de France hebt gekeken, en dat als een geaccepteerde, belangwekkende dagbesteding wordt gezien.'
Douwe Bob speelde zijn liedjes, wij rookten onze sigaretten, af en toe betrapten we onszelf erop dat hoewel we zwegen, we nergens aan dachten.
Graag op anoniem
De avond is beter dan de middag, en de vroege ochtend is beter dan de nacht, zei iemand ooit. Mensen die geen romanticus zijn, die niet piekeren, die de zoete pijn niet kennen, die zal ik nooit begrijpen.
Graag op anoniem
Op een dag zul je hopenbiddensmeken dat je ooit nog zo'n mens wordt.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Op een dag hoop ik dat ik kan meepraten over de actualiteiten, over opgroeiende kinderen, over House of Cards, en dat ik uiteindelijk, vanuit een stabiele basis, over alles ironische grapjes kan maken, dat hoop ik oprecht.
Graag op anoniem
Je kunt ook gewoon doorgaan met je drinkpartijen, je gemeimer over meisjes, je semi-intellectuele gesprekken met vrienden en daar semi-literaire stukjes over schrijven op een forum.quote:Op zondag 8 juni 2014 06:11 schreef Mainport het volgende:
Op een dag hoop ik dat ik kan meepraten over de actualiteiten, over opgroeiende kinderen, over House of Cards, en dat ik uiteindelijk, vanuit een stabiele basis, over alles ironische grapjes kan maken, dat hoop ik oprecht.
The love you take is equal to the love you make.
quote:
Ja, lekker alles stuk relativeren.
Ik vind dat je op alles trots mag zijn. Ook op je veterdiploma. Laat het calvinisme varen. Vier elk wapenfeit(je).
In the future everybody will be a meme for fifteen minutes.
Een Grunbergepigoon!quote:Op zondag 8 juni 2014 07:46 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Je kunt ook gewoon doorgaan met je drinkpartijen, je gemeimer over meisjes, je semi-intellectuele gesprekken met vrienden en daar semi-literaire stukjes over schrijven op een forum.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Hooguit stilistisch, maar toch zeker niet inhoudelijk.quote:
Op
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Zie ik daar een duimpje omhoog van degene die elk jaar overtuigd moet worden een feestje te geven?quote:
Op
No. I don't drink vodka every day. And it's so close today...
Vieren kan ook in stilte.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Of op gepaste afstand. Ik probeer altijd op vakantie te zijn op mijn verjaardag.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik ook.
Zo'n maffe winstpartij is heel aardig, maar ik hoef niet voortdurend met die kermis geconfronteerd te worden.
Wat een teringherrie trouwens buiten. Mensen,
.
Zo'n maffe winstpartij is heel aardig, maar ik hoef niet voortdurend met die kermis geconfronteerd te worden.
Wat een teringherrie trouwens buiten. Mensen,
.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
