Zo af en toe wil ik in K&W wel eens hameren op het niet beknibbelen op details en/of afwerking. Dat is echt iets om goed over na te denken als je een woning gaat bouwen. Immers, je hebt een wensenlijst en een budget (op een enkeling na heeft immers niemand ongelimiteerd budget). De wensenlijst is in de meeste gevallen (veel) ruimer dan het budget. Dat houdt in: keuzes maken. En om een verklaarbare reden is het de afwerking waar men gaat beknibbelen. Immers, tijdens de bouw valt meer tegen dan mee, dus het gaat altijd wat meer kosten dan je dacht en op het moment dat het budget op raakt is men bezig met afwerking... dus daar wordt dan gesneden. Met als gevolg een woning die in potentie heel mooi had kunnen zijn, maar dat feitelijk niet is, althans... veel minder dan had gekund.
Het is wat dat betreft te vergelijken met een auto. Je kan beter een full option A3 rijden met een sterke motor, dan een kale basis A4. Tenzij... je de ruimte nodig hebt.
Met woningen is dat m.i. precies hetzelfde. Liever bouw je 400 kuub tegen een afwerkingsgraad van 450 euro per kuub dan 600 kuub tegen een afwerkingsgraad van 300 euro de kuub. Het verschil tussen 400 kuub en 600 kuub lijkt allesbehalve factor 1,5. Terwijl een afwerkingsgraad die bij 450 euro per kuub hoort vaak wel echt een fors verschil maakt met een afwerkingsgraad die bij 300 euro de kuub hoort.
Uiteraard: tenzij je de ruimte nodig hebt, want te krap wonen is nog vervelender.
Mijn advies is dus: zorg dat je realistisch budgetteert en dat je ook een fors bedrag achter de hand houdt voor tegenvallers. Dan hoef je op het eind niet dingen te laten vallen die je eigenlijk heel graag had gehad. En voor de goede orde: “dat doen we later nog wel” is in de praktijk “daar zijn we nooit meer aan toegekomen”.
Het zijn vaak de details die een huis maken of breken. En ze vallen meer mensen op dan je denkt.
Toevallig zag ik gisteren (22 maart) een item in RTL Woonmagazine, wat ik een mooi voorbeeld vind van afbreuk doen aan de woning door op een detail te bezuinigen. Wat extra zonde was nu het huis en inrichting waar het om ging echt serieus geld heeft gekost en dan ook nog onder architectuur gebouwd en ingericht met binnenhuisarchitect, dus dan is het helemaal kwalijk (echt, ik ben niet meer dan een goedwillende amateur en ik keur het al meteen af... wat doen die mensen voor hun geld?!). Hoe dan ook, ik ergerde mij er voldoende aan om er een draadje over te maken, ter leeringh ende vermaeck. Zeker ook omdat ik mij vaak erger aan goedkope afwerkingen van woningen die echt veel beter verdienen.
Het viel mij met name op omdat het de voordeur betrof bij die woning en die kwam mij in de basis bekend voor... het idee is waarschijnlijk geïnspireerd op onze voordeur.
Wat achtergrondinfo: onze voordeur is in de basis een binnendeur van Piet Boon. Ik wilde die deur als voordeur, wat na veel trekken en sleuren na vele maanden bezwaren aangehoord te hebben alsnog bleek te kunnen (met moeite, maar toch...). Dat is ook meteen de reden dat ik denk dat werkelijk onze voordeur als inspiratiebron is gebruikt, want gelet op de voorgeschiedenis kan ik mij niet voorstellen dat een ander deze route al had genomen.
De binnendeur zoals deze in de standaardcollectie van Piet Boon staat:
![producten_5178_320.jpg]()
Onze voordeur:
![212bb4j.jpg]()
De deur in “het droomhuis” gisteren bij RTL Woonmagazine:
![2pt7bpj.jpg]()
En waar erger ik mij nu aan: de afwerking aan de onderzijde. Ik weet precies hoe men erbij komt: dit is de goedkope (of standaard) methode om tocht te voorkomen. Maar het staat dus (vind ik) voor geen meter, zeker niet bij deze deur en al helemaal niet in deze moderne woning.
Daarnaast zie ik nog twee zaken die m.i. het gevolg zijn van bezuinigingen. Valt misschien anderen wat minder op, maar de deur is te smal. Gekozen is duidelijk voor de breedte van een binnendeur, wat de entree minder groots maakt, (iets met first impressions) waarbij de keuze om in de hoogte niet 6, maar 7 “vakjes” te maken (waarschijnlijk voor gekozen omdat degene die deze deur heeft moeten maken geen gezeik wenste met Piet Boon) de deur optisch nog smaller maakt. Daarnaast (tenzij ik mij vergis) is er gekozen voor een goedkope houtsoort (waarschijnlijk omdat het hout waar de deur van hoort te zijn (eiken) meer werkt en dat is weer duurder om tegen te gaan), waardoor de deur niet “leeft”. Als dat niet zo is en het is puur de afwerking is het om andere redenen kwalijk...
Ik weet wat het extra kost om het goed te doen en bij een achterdeur snap ik het nog, maar een voordeur? Al geldt, eerlijk is eerlijk, ook in deze staat dat het een veel mooiere voordeur is dan gemiddeld, maar dat is meer omdat de meeste voordeuren in Nederland helemaal niet uitblinken in schoonheid. Maar dat is ook maar een mening.
Wat daar ook van moge zijn: voordat je gaat bouwen, zorg dat je weet wat je wil en wat dat kost, hou daar rekening mee EN met tegenvallers. Indien het allemaal net in het budget past, ga dan voordat er gegraven wordt al bepalen wat je het meest kan missen (misschien kan de woning wel 10% kleiner zonder dat het ten koste gaat van het woongenot, iets wat je nu nog kan beslissen en niet meer in de afbouwfase), zit sowieso bovenop het meer- en minderwerk (tip: neem in het contract met de aannemer op dat minderwerk 1:1 wordt verrekend, wat een open begroting vergt), ga niet zomaar akkoord met meerwerk (budgetbewaking is echt enorm belangrijk), vaak kan er nog wat vanaf, soms is het helemaal niet nodig, of is er een goedkoper alternatief wat net zo goed is. En werk toe naar het overhouden van geld aan het einde van de rit.
De woning moet immers nog ingericht worden en ook dat is vaak een stuk duurder dan men vooraf verwacht. Ook iets om vooraf over na te denken.
Doe maar gewoon, dan doe je al dom genoeg
[quote]
Op donderdag 15 januari 2009 11:22 schreef EchtGaaf het volgende:Ik blijf vinden dat het werk van een CEO zwaar wordt ondergewaardeerd.