Birma (Myanmar)

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 19:07 schreef BeardedDragon het volgende:
Mensen hier nog met tips...ik reis februari weer naar Thailand om te werken, maar moet om de 90 dagen het land uit...
aangezien ik Laos, Cambodia, Vietnam en Maleisie al bezocht heb, zou ik graag eens in Myanmar een kijkje nemen en dit wil ik graag in Thailand regelen. Ik ben van plan maar voor een paar dagen, hooguit vier, te gaan.

Nu heb ik enkele reisagentschappen gevonden. Zij kunnen een reis plannen naar de hoofdstad en dit is voor mij al voldoende. Verder kunnen zij ook een visum regelen, zodat je niet extra naar Bangkok hoeft.
Hebben meer mensen ervaring met dit soort zaken in Thailand regelen?
En hoe zit het precies met het visum? Is voor het visum een retour vlucht en hotel overnachting noodzakelijk?

Ten eerste: als je om de 90 dagen het land uitmoet, heb jij volgens mij een tourist visum, en geen employment visum Niet slim.

Makkelikjste manier. Koop een retour ticket Whereever - BKK-Yangon met Air Asia, kost geen drol.
Als je niet wil wachten op een visum in Bangkok, is er een mogelijkheid om een soort van visum on arrival in Yangon te krijgen. Dat kan als je onderdeel bent van een package tour, er zijn travel agencies in Yangon die dat kunnen arrangeren, waarbij 1 persoon een tour is, en de package bestaat uit alleen het visum Zonder absolute garanties trouwens, want visum voorwaarden kunnen elk moment veranderen.

Dat moet geregeld worden door een travel agent in Yangon. Ook als je dat via een Thaise agent regelt, regelt die dat weer via een Birmese agent. Die wacht je namelijk op op de luchthaven, en die regelt je package tour

Informeer eens bij Magado Travel, http://www.magadotravel.com/ , erg goede ervaringen mee, ook al houden ze hun website niet zo goed bij Hotels via hen boeken bleek ook betrouwbaar en veelal goedkoper dan rechtstreeks boeken (New Aye Yar Hotel is een aanrader in het cnetrum -$25 of$27-, als het een tikkie duurder mag zijn ($ 30 of was het nou $35?) zijn de deluxe kamer van Yuzana Garden Hotel helemaal geweldig, en het ontbijt maakt die $5/10 bijna de moeite waard ). In de regel is accomodatie in met name Yangon duurder dan in Thailand. $10 ben je nog snel kwijt. Transfer van luchthaven naar centrum circa $7

Zorg dat je in Yangon in ieder geval een keer 's avonds in Swedagon Paya geweest bent, het is de ziel van Myanmar, zeker weten dat je vaker teruggaat komen.
Andere leuke dingen om te doen:
- circular trein, stoptreintje om heel Yangon heen
- tochtje naar buiten: ik zou even de plaatsen moeten opzoeken, maar er liggen een paar hele leuke mooie en stille tempels een halve dagtocht buiten Yangon, zeg maar rechtsbeneden op de kaart /edit/ Kyautan. Riverpagoda, en op weg ernaartoe rij je door het platteland en is er ook nog een hele mooie en rustige paya.
- evt. naar Thandwe, als dat weer hersteld is van de huricane een tijd geleden
- een middagje beerstation tegenover het courthouse. Achter een draftbeer de mensen voorbij zien trekken
- probeer een concert van Iron Cross mee te pikken
- kijk je ogen uit naar al die mensen met tanaka-versieringen, longyi;s, bussen uit de 2e wereldoorlog, etc. Overigens is Yangon al heel erg modern vergeleken met de rest van Myanmar.

[ Bericht 6% gewijzigd door Dinosaur_Sr op 13-01-2010 21:11:38 ]

ik zal trouens van het weekend eens wat fototjes uploaden, moet ik ze trouwens nog deels scannen want analoog

quote:

Op donderdag 14 januari 2010 09:24 schreef BeardedDragon het volgende:
Ik bezit een Thais non immigrant ED visum, het werk dat ik doe is stage...vandaar dat ik om de 90 dagen het land uit moet, dat is de regel...en die tripjes combineer ik meestal met verblijfjes in andere landen.

In ieder geval bedankt voor je verslag. Ik ga hier zeker wat aan hebben.

en dan moet je nog om de 90 dagen Thailand uit? Da's suf. Visa zijn suf.

quote:

Op zondag 17 januari 2010 14:17 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Woei, dat klinkt goed! Mijn plannen voor deze zomer Myanmar gaan zeer waarschijnlijk door (hopelijk deze week ofzo nog een ticket naar Bangkok boeken, voordat die prijzen echt de pan uit rijzen!), dus dit soort leuke tips zijn zeeer welkom!

Nog idyllische plekjes verder in het land?

ik ga even wat oude dozen met vakantiespullen en foto's enzo opdiepen

Ik begrijp dat je ongeorganiseerd gaat? In welke periode?

quote:

Op zondag 17 januari 2010 14:51 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Idd, in juli/aug. een week of 3

Kort .(Myanmar is namelijk stiekum best groot, en niet altijd even snel). En wat zoek je. Ben je een mensenmens, een natuurmens, een gebouwenmens, een religieusmens....?

Okay, reis nr. 1, georganiseerd via Baobab, december 2002-january 2003 (deel I)

Voor mij was het de eerste verre reis, dus allemaal ontzettend spannend. Afijn, de aanleiding, de twijfel, het toeval, is allemaal te lezen in de eerste pagina. Het leest nu allemaal zo vreemd. Saillant detail: Het reisgenootschap bestond uit vijf stellen, en vier éénlingen (drie heren, en één dame), schreef ik. Koppelde het lot mij aan een Birmese dame op het treinstation in Utrecht, doorslaggevend voor de keuze van mijn reisdoel. De combinatie Myanmar, Inle Lake, kanaaltjes en kleine roeiboetjes bleken fataal in romantisch opzicht: die ene dame bleek heel wat meer dan een reisgenote, en al helemaal voor meer dan drie weken.

Myanmar moet dus wel een magisch oord zijn. Dat is het.

Het bleek dat dit de allerlaatste reis was die Baobab door Myanmar zou organiseren. Politieke druk enzo. Dat was wel heel vreemd, omdat de reisleidster, die verder prettig nadrukkelijk alleen op de achtergrond aanwezig was, bij elk hotel, waar ze vaak een persoonlijke relatie met de mensen had opgebouwd, moest vertellen dat ze niet meer terugkwamen…. met zichtbare pijn in d’er hart.

De reisroute. Als ik deze nu doorlees, en besef dat dit 21 dagen uit en thuis waren, word ik al bijna moe :-)
Vliegen via Singapore op Yangon - anderhalve dag in Yangon, nachtbus naar Mandalay, twee en een halve dag Mandalay – bussen naar Monywa, halve dag in Monywa, van Monywa via Pakkoku naar Bagan, twee dagen Bagan, via Mount Popa bussen naar Kalaw, een dag Kalaw, via Pindaya per bus naar Inle, twee dagen Inle meer, per bus naar Thazi, nachttrein naar Bago, een dag Bago, per bus van Bago naar Kyaiktiyo, een ochtend Kyaiktiyo, met de bus naar Yangon, waar nog een dag beschikbaar was, en de dag erna via Singapore weer naar huis.

Ik begrijp helemaal waarom iedereen wel een paar dagen ziek is geweest. Vooral de nachtbus van Yangon naar Mandalay was hell (18 uur in een nachtbus, met de VCD te hard aan, over een kuilenweg de ossenkarren ontwijkend. De bussen zijn Japanse afdankertjes, dus behalve het stuur aan de verkeerde kant, is de maatvoering niet helemaal Westers zeg maar, en bovendien kun je in het gangpad ook nog best een helehoop mensen kwijt, en anders wel lading. Een concept wat in heel veel landen in ZO Azie geldt, maar ik was er toen nog niet helemaal aan gewend

Destijds kwamen ook Internationale vluchten aan op de oude luchthaven. Ten eerste landden er toen misschien wel 6 vliegtuigen per dag. Het vliegtuig wordt vlak bij de aankomsthal getaxied, maar in goede traditie wordt een gestripte bus voorgereden die ons de laatste 50 meter naar de aankomsthal rijdt ;-) De bagage ligt dan al zo ongeveer op de band ;-) Wij schapen moeten eerst natuurlijk nog door de douane. De lucht is warm (rond het vriespunt bij vertrek in NL, ruim 25 graden bij aankomst in Myanmar), de hal heeft betere tijden gekend. De tegels laten los, de verlichting doet het soms wel of niet, of is vervangen door TL verlichting die Honecker zelf nog gebogen zou kunnen hebben. Onze paspoorten inclusief poezieplaatje dat visum heet en begeleidend formulier wordt bekeken door een rijtje van 3 douaniers. Als in een soort prodcutielijn gaat mijn paspoort van hand tot hand, en met heel veel geweld worden onzichtbaar voor mij stempels in mijn paspoort geramd. Mijn arme nieuwe paspoortje.... Mijn handbagage wordt nog doorzocht, maar met een enthousiasme en grondigheid die doet vermoeden dat ze hier op een quotem werken: elke vlucht minsten 2 maal aanstalten maken om iets te bekijken. Daarna moet we (destijds nog verplicht) 200 USD omwisselen in 200 FEC (Foreign Exchange Currency). Dat is een soort Monopoly geld dat je kunt uitgegeven alsof het een USD is, aan allerlei officiele dingen, zoals met name entrees. De junta heeft deviezen nodig. Als we daardoor heen zijn, worden we losgelaten in het publieke gedeelte van de aankomst hal. De reisleidster verzamelt al nauwgezet haar schaapjes. Ze is minstens een kop groter dan alle mannetjes die door de hal krioelen. En blond. Je zou je best moeten doen haar te missen.

Het is net of we in een andere tijd terecht zijn gekomen. De temperatuur, de vervallenheid, de drukte, alle mannen lopen op slippertjes en hebben een longyi aan. Zeg maar een sarong anders, met een hele ingewikkelde knoop. We worden langs alle touts en taxi chauffeurs geleid, en in een gammele bus geladen. Het is een drie kwartier rijden naar het hotel, het Yuzana Garden Hotel. Onderweg is het niet druk. De wegen zijn breed, overal is het een beetje schmoezelig lijkt het, mede weggebruikers doen hun best hun gammele vervoersmiddelen op de weg te houden, en ook onze bus mist een paar tandjes in de bak ;-) Magisch moment als we een laan opdraaien en in de verte boven alles de gouden pagoda van het Swedagon erboven uitsteekt. Alsnof het wil zeggen: al dat aards geneuzel is onbelangrijk, de bus is onbelangrijk, de welkomstboog is leuk, het stoplicht wat eenzaam boven de weg bungelt, niet belangrijk. Boedhisme regeert over het land en over deze stad. Niks is groter dan dat. Myanmar is een land van geel en rood, van gouden paya’s en robijnrode gewaden. En rood van de betelnut natuurlijk ;-) Toen althans nog wel.

Wordt vervolgd in deel II :-)

[ Bericht 0% gewijzigd door Dinosaur_Sr op 17-01-2010 16:31:07 ]

Deel II :-)

Yuzana Garden Hotel. Vroeger hoofdkwartier van een rederij. De reisleidster waarschuwt ons: niet elke hotel is zo sjiek :-) . Ondanks de teak houten vloeren, en de overdaad aan personeel in uniform zie je er het verval aan af. Vooral het vocht eist z’n tol. Natuurlijk trekt de drukte buiten. Ik ga dus met m’m kamergenoot snel een blokje om. Eerste indrukken. Overal is het troitoir kapot. Nou ja, kapot, het beton is grootendeels weg, wat resteert zijn staven betonijzer die alle kanten op staan. Daaronder open riool. De straten zijn rood gekleurd door het spugen van betelnutkauwers. Zie het als een soort pruimtabak, met een verdovende werking. Het probleem is alleen dat er twee bijwerkingen zijn: ongelooflijke speekselontwikkeling, van het roodkleurige soort, en het bijt de tanden weg. Gevolg: rode vlekken op straten, stoppen, trappen van tempels (ja, waar je blootvoets moet lopen….), en elke derde glimlach schreeuwt tandarts…. Voor iedereen tegen wie de tandarts verwijtend ooit geklaagd heeft dat ie niet goed poetste, of een geringe overbeet had die toch echt niet kon: visit Myanmar. Gewoon voor het perspectief :-)

De straat tegenover het hotel lijkt wel barbecue alley. Vanalles wordt langs de straat gebraden of gefrituurd. We hebben maar een half uurtje, dus we stappen door. Het leven vindt hier duidelijk op straat plaats. We slaan rechtsaf. Na een paar honderd meter staan we opeens voor een poort met een gewapende militair ervoor wacht. Let wel: dit is downtown Yangon. Bijna verontschuldigd gebaart de man in groen en met helm strak over het hoofd getrokken helm of we alsjeblieft aan de andere kant van de straat willen lopen. Ander krijgt ie gezeik met z’n baas. Hoe dat op z’n Engels moet weet hij niet, en hij wil absoluut niet vervelend zijn, maar alsjeblief. Als je niet wist wat er achter een kazerne downtown Yangon zit, zou het bijna vertederend zijn. Vanzelfsprekend verhuizen we naar de andere kant van de straat.
(PS: 6 jaar later, zelfde locatie, keurig troitoir, kazerne weg, nagenoeg niemand kauwt betelnut, en in het openbaar spugen staat straf op)

‘S avonds terug in het hotel heeft de reisleidster voor ons USD in locale Kyatt (spreek uit Tsjat) gewisseld. Hele pakken. Wie ooit behoefte had aan Dagobert spelen kan zijn badkuip hier vullen. Ik heb geen idee waar ik die pakken vodden moet laten. Overal maar een beetje dan. Later gaan we met z’n allen naar de Swedagon Pagoda. De meest beroemde en heilige paya van Myanmar. Vervoer gaat in een soort pick up trabantjes, de twee cilinders hebben het moeilijk met een vracht vol westerlingen. Swedagon is niets minder dan betoverend. Het is een complex met de grote pagoda in het midden, helemaal beplakt met bladgoud, schitterend geel in de avondschemering. Het terrein, geheel geplaveid in marmer, en beton, heeft een soort van sereniteit. Mensen komen hier een wierookje aansteken, eer betonen aan de goden, bidden voor een goed examen of een goed verloop van de medische onderzoeken morgen. Ik zou uren hier kunnen zitten en kunnen kijken naar de mensen, de beelden, de vlammetjes, de nissen met ontelbare boedha’s. Ik zou kunnen uitzoeken welk sterrebeeld ik ben, en dus bij welke hoek ik moet zijn voor een beter karma (te verkrijgen door het uitschenken van water of het hoofd van een specifiek beeld, en het branden van sandalwood wierook). Het is zo betoverend dat ik vergeet welke ingang ik naar boven ben gekomen, en dus ook niet weet welke uitgang ik naar beneden moet lopen op de afgesproken tijd (zie hier het nadeel van reizen met groepen ;-) ). De monnik met wie ik zojuist een kwartiertje heb zitten praten ziet me zoeken en vraagt me met zachte en bezorgde stem: “What’s the matter Harry?” Het raakt me. Het is de intentie waarmee de woorden uitgesproken worden, de zachtheid zoniet zalvendheid van de toon, de omgeving. Op dat moment zie ik de reisleidster van wie het programma in de war geschopt dreigt te worden. Haastig bedank ik mijn gesprekpartner en spoed ik mij naar beneden.

Verder in Deel III :-)

[ Bericht 0% gewijzigd door Dinosaur_Sr op 17-01-2010 18:28:46 ]

quote:

Op zondag 17 januari 2010 17:02 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Tja...helaas... maar als het echt mooi is weer een reden om nog een keer te gaan .

Uhm...eigenlijk ben ik een combi-van-al-die-dingen-mens

ik ga je alvast waarschuwen dat met drie weken ongeorganiseerd reizen beperken de kunst is

Overaseweg in Breda toch?

Da's dus buiten Breda Vrij makkelijk bereikbaar vanaf de A16 en de A58. Aardige mensen trouwens.