)Dus ik wil even mijn verhaal kwijt. Ik weet dat ik hier vaak niet al te serieuze antwoorden kan verwachten, maar het gaat mij er meer om dat ik ook helpende antwoorden krijg.
Laat ik me eerst even voorstellen. Ik ben Stefan, 16 jaar oud. Ik word in oktober 17. Ik woon in een klein dorp, ruim 6500 inwoners, ongeveer 15 kilometer van Breda. In mijn jonge jaren had ik eigenlijk alles waar mijn hart naar verlangde: geweldige, zorgzame, goed opvoedende ouders, die het beste met me voor hadden. Al mijn opa's en oma's leefden nog, die regelmatig op bezoek kwamen (ze leven nu nog steeds gelukkig). Ik kreeg altijd alles dat ik wou, ook al is dit niet altijd even goed. Mijn ouders beschreven mijn persoonlijkheid van toen als ''altijd vrolijk, lachte altijd en deed geen vlieg kwaad''.
Naarmate ik ouder werd, begonnen mijn ouders te merken dat mijn gedrag steeds gewelddadiger begon te worden. Dit begon al in de jaren dat ik een kleuter was. Ik sloeg mijn klasgenootjes als ik mijn zin niet kreeg, ga zo maar door. Toen ik in groep 3 zat, hadden ik en een paar vrienden een ''vriendenclub''. En op een dag sprak ik met een jongen uit die vriendenclub af en kregen we ruzie. Ik sloeg hem toen in zijn gezicht en werd uit de vriendenclub getrapt. Dit is totaal niet relevant maar het is meer om een idee te geven van wat ik deed.
In deze basisschooljaren was er een enorme hype, je kent ze wel: Pokemon en Yu-Gi-Oh kaarten. Je ging naar de Intertoys/Bart Smit om pakjes te kopen, en als je een goede/zeldzame kaart had en je liet hem op school zien.. everyone went nuts. Maar dankzij deze hype ben ik begonnen met iets te doen waar ik achteraf gezien heel veel spijt van heb: stelen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik vaak aan de juffrouw vroeg of ik naar het toilet mocht. Zodra ik de klas uit liep, wandelde ik langs de kapstokken, voelend in de jaszakken van mijn klasgenoten, hopende dat ik Pokemon/Yu-Gi-Oh kaarten zou vinden. Dit is me dan ook meerdere malen gelukt, tot ik op een dag door de directrice van school werd betrapt.
En ik zou jullie vriendelijk willen verzoeken om infantiele reacties als ''TS wordt later crimineel'' achter je te laten. Ik ben momenteel bewust van wat ik vroeger fout heb gedaan, en om eerlijk te zijn.. heb ik het verleerd. Ik steel niks meer, van niemand niet. Maar genoeg over het stelen.
Toen ik 6 jaar oud was, kregen we nieuwe buren. Een gezin, vader, moeder en hun 5-jarige dochter kwamen naast ons wonen. Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren. Ik zat als kleutertje achter de PC een spel te spelen. Dit spel is een van de redenen waarom mijn jeugd zo geweldig was. Jullie kennen het vast wel: Rayman. Ik was dit spel aan het spelen, en plotseling kwamen de nieuwe buren binnen. Ze stelden zich voor, maar het enige waar ik me op kon focussen wat het 5-jarige meisje. Ik kan het me natuurlijk niet meer helder voor me zien, maar als ik goed terugdenk dan was ik volgens mij gelijk verliefd, en zij ook op mij. Natuurlijk is het op die leeftijd geen echte liefde, maar dat weet je op zo'n jonge leeftijd natuurlijk nog niet. Die dag hebben we gelijk afgesproken, en het werd steeds leuker en leuker, en we werden steeds hechter. Ook kwam ze op school bij mij in de klas. Twee jaar later, belde Anoek (dat meisje dus) bij mij aan, en vroeg of ik wilde afspreken. Eenmaal op mijn slaapkamer, wou ze iets aan me vragen. Ze vroeg: ''Wil je verkering met me?'' Toendertijd had ik geen flauw idee van wat verkering inhield, dus wat zei ik? Inderdaad: Ja. Vanaf toen hadden we verkering. Wat hield dit toen in? Vrij weinig. Achteraf gezien was het geen echte liefde natuurlijk, maar toen voelde het zo geweldig; die kriebels in je buik, het gevoel alsof je de hele wereld aankan.
Nog een jaar later kwam er een nieuwe jongen bij ons in de straat wonen. Zijn naam is Youri. Hij heeft vader die trouwde met een Poolse vrouw. Youri en Anoek werden vrienden, en spraken ook weleens af. Vanaf toen begon de drama al een beetje. Zodra ik zag dat Anoek en Youri lol hadden, voelde ik een spontane woede in me opkomen. Ik had de neiging om aan mijn eigen haar te trekken, knuffels uit het raam gooien, and what not. Kan me nog wel herinneren dat ze op straat aan het tekenen waren met stoepkrijt, en dat ik zo boos werd dat ik knuffels uit het raam naar ze toe begon te gooien. Natuurlijk wist ik toen nog niet dat het gevoel dat ik had ''jaloezie'' was, daarom wist ik ook niet waarom ik het voelde en wat ik eraan moest doen.
Vanwege mijn jaloezie werd onze verkering een soort van ''knipperlichtrelatie''. Het ene moment ging het uit, dan weer aan, enzovoort. Toen ik in groep 8 zat, ging het uit met Anoek. Ze ging naar een andere middelbare school dan ik, en daarom vond ze het beter om ermee te stoppen. Dat was dus het definitieve einde van mijn eerste ''relatie'' wat achteraf, voor de zoveelste keer, nooit echt een relatie was, meer een jeugdverkering.
De twee jaar daarna heb ik weinig tot niks meer vernomen van haar, ik ben in die tijd ook op niemand verliefd geweest, en heb geen relatie meer gehad. Toen ik in de tweede klas van de HAVO zat, kwam Anoek plotseling weer online op MSN. We kregen weer contact, gingen weer praten, en uiteindelijk gaf ze toe dat ze weer verliefd op me was, terwijl ze dat eigenlijk niet wilde. We kregen toen weer een relatie. In die relatie zijn er veel ''mijlpalen'' bereikt voor mij, zoals mijn eerste kus, eerste keer knuffelen. Op die leeftijd is dat echt een big deal voor je, en vooral voor iemand zoals ik. Ik had toendertijd last van overgewicht, en ik was niet bepaald de knapste. Na enkele maanden ging het weer uit, gezien het feit dat ze in een extreme obsessie was met K-Pop. Dat is Zuid-Koreaanse popmuziek. Het was echt om te janken
Maargoed, nu komt eigenlijk het grootste gedeelte van het verhaal, wat overigens ook de reden is voor mij om dit topic aan te maken.
Een jaar later zat ik in de derde klas van VMBO gemengd (ja, ik was een niveau teruggezakt vanwege te weinig inzet en het niet behalen van de benodigde punten om over te gaan naar HAVO 3) en het jaar was net voorbij. Ik was helemaal Twitter verslaafd, en op een doodgewone dag in juli, 11 juli om precies te zijn, veranderde mijn leven volkomen. Toen had ik dat nog niet in de gaten, maar achteraf gezien is het echt een cruciaal moment geweest. Ik kwam plotseling een meisje tegen op Twitter. Haar naam was Ruby, een jaar en twee maanden jonger dan ik. (zij is van 2 december 1998 en ik ben van 25 oktober 1997) Als ik erop terugkijk dan kan ik nog steeds niet met woorden beschrijven wat er met me gebeurde toen ik haar profielfoto voor het eerst zag. Ik wist niet wat me overkwam, ik was op slag verliefd. Het was liefde op het eerste gezicht. Zo'n mooi meisje had ik nog nooit in mijn 15 jaar van bestaan gezien. Ik begon haar te volgen, ze volgde me terug, na een kleine tweet-conversatie voegde ik haar toe op Skype. Het begon al goed, met een heel melig gesprek. De eerste gedacht die zij in eerste instantie had was: DIT WORDT SOWIESO MIJN BESTE VRIEND. Ze had destijds een lange afstandsrelatie met een jongen uit Amersfoort. (Ruby woont zelf in Noord-Holland, in de buurt van Alkmaar) We spraken elkaar letterlijk iedere dag. Er is tot op heden nog geen enkele dag gepasseerd dat we elkaar niet hebben gesproken, dat is echt niet normaal. Om even to the point te komen: op 17 juli besloot Ruby een punt achter haar relatie te zetten met haar vriendje. Ze was immers verliefd op mij geworden, en wou dan ook een relatie met mij beginnen. En jahoor, op 20 juli, laat in de avond kregen we een relatie. Het voelde echt speciaal voor mij. Ik had nooit verwacht dat ik een relatie zou krijgen met een meisje die 1982031289x zo mooi was als ik. Ik dacht dat ik geen kans maakte. Wat het nog specialer maakte voor mij, is het feit dat ik haar liefje, schatje etc. kon noemen. Dat had ik nog nooit gedaan en het voelde gewoon zo leuk om haar zo te noemen, en ook om zo door haar genoemd te worden.
Het grote voordeel aan haar was dat ze volkomen voor innerlijk ging; ''innerlijk zie ik maar als pluspuntje.'' Ze vond me van buiten ook een prachtig persoon, en van binnen al helemaal, maar daar kwam snel verandering in..
26 juli ging Ruby met haar gezin naar Luxemburg. Ze zaten op een camping, waar alleen bij de receptie WiFi was. Ze ging dan ook af en toe speciaal bij de receptie zitten om met mij te kunnen praten. Terwijl ze op vakantie was, ontmoette ze een jongen genaamd Yourek. Hier ging ze regelmatig mee om, en toen begon het weer.. de jaloerze ik kwam weer naar boven. Vanwege deze jaloezie kreeg ik mijn eerste ruzie ooit met haar. Het voelde echt vreselijk kut om ruzie te maken met de persoon die je het meest dierbaar is geworden. We kregen steeds meer ruzies vanwege mijn jaloezie, en de jaloezie werd alsmaar erger en erger, tot op het punt dat ik dacht: ik gun haar geen lol met anderen, ik wil dat ze alleen lol met mij maakt, ze is ten slotte van mij en ik wil haar voor mezelf hebben. Naarmate de tijd vorderde, had ze steeds minder contact met haar vrienden en vriendinnen, gezien het feit dat ik het niet leuk vond als ze lol had met anderen, en dan bedoel ik met name met jongens.
De jaloezie werd erger en erger, tot op het moment dat het geen jaloezie meer was. Je kon het geen jaloezie meer noemen. Het was ziekelijke jaloezie, het was bezitterigheid, het was machthebberij. Ik wilde haar zo in mijn macht hebben dat ik haar emotioneel begon te manipuleren om mijn zin te krijgen. Bijvoorbeeld: Ze wil met een vriendin van haar afspreken. Dit vind ik helemaal niet leuk omdat ik graag wil dat ze bij mij blijft. Ik begin zielig te doen, ik probeer verdrietig over te komen en begon dingen te zeggen die ieder jaloers persoon zou zeggen. Tot op het moment dat ik mijn zin kreeg, en zij thuis bleef om met mij te Skypen. Ze zei dat ze het niet erg vond om thuis te blijven, maar achteraf gezien weet ik dat ze het helemaal niet leuk vond; zij had ook vrijheid nodig.
Ik ga me niet verder verdiepen tot in de details, anders wordt dit topic veel te langdradig (wat het nu waarschijnlijk al is) en ik wil gewoon even straight to the point komen.
In de tussentijd is het iets van 2 of 3 keer uit geweest omdat ze er niet meer tegen kon. Ze wilde vrijheid hebben. Maar steeds kwam ze weer terug. Ze is net als ik een onzeker persoon. Ze is heel sentimenteel, gevoelig en makkelijk over te halen. Het nadeel hieraan is dat mensen nogal snel willen denken dat ik expres Ruby heb uitgekozen, en haar ''emotioneel wil misbruiken'' omdat ze zo gevoelig is. Dit is echter totaal niet zo. Ik hou echt van haar, en ik heb echt het beste met haar voor. Het probleem is, netjes gezegd: mijn slechte kant domineert mijn goede kant.
Ik ben eigenlijk twee soorten personen:
1) Een hele lieve, grappige, zorgzame, empathische jongen die er alles aan doet om iedereen tevreden en gelukkig te maken
2) Een hele respectloze, gemene, onaardige, bezitterige, jaloerze jongen die er alles aan doet om dingen te laten gebeuren op de manier die hij wilt
Ik zit bij een psychiater in Breda en ik ben daar meerdere malen getest. Ze denken dat ik last heb van een pervasieve ontwikkelingsstoornis, PDD-NOS dus. Momenteel zit ik in de wachtrij om nogmaals getest te worden, maar dit keer op de persoonlijkheidsstoornis Borderline. Als ze kunnen vaststellen dat ik misschien Borderline heb, dan weten we in ieder geval de oorzaak van dit gedrag dat ik bij Ruby vertoon, want een persoon met Borderline die in een relatie zit, vertoont exact hetzelfde gedrag als ik, soms in meer of mindere mate.
Mijn achterdochtigheid is op een moment zo ver gekomen dat ik af en toe (niet schrikken) zelf haar Skype hackte om te zien met wie ze contact had. Het is tegen de wet en ik had het nooit moeten doen. Het was echter gewoon een kwestie van een enquete invullen, waarin ik moest bewijzen dat ik de eigenaar van het account was. Dit was vrij simpel, aangezien ik alle persoonlijke informatie van Ruby weet, zoals de postcode, antwoord op de beveiligingsvraag, oude wachtwoorden (aangezien ze me ooit haar wachtwoord gaf) enzovoorts.
Vanwege alle shit die we hebben meegemaakt is het al bijna een week uit tussen ons. We hebben zo veel meegemaakt, en daarom twijfelt ze of ze nog wel iets voelt voor mij. Ze houdt wel van me, zegt ze, maar de kriebels, de verliefdheid, die ze normaal gesproken voelde, is gewoon weg. En we zijn het er allebei over eens dat de tijd het zal leren. We hebben allebei onze rust nodig, om van onze zogenaamde ''wonden'' te genezen.
Een probleempje.. Ik was zo stom om bij haar te smeken om me terug te nemen etc. Dit heeft haar alleen maar verder van me af gedreven, tot op het punt dat ze me overal blokkeerde: Facebook, Twitter, Skype, Whatsapp. Dit heeft ze ook bij mijn ouders en mijn vrienden gedaan zodat er geen enige vorm van contact meer is. Ik vind het zeer begrijpelijk, en ik zie ook in wat ik fout heb gedaan.
Ondanks dit alles hoop ik op een wonder: dat ze over een paar weken/maanden weer terugkomt en zegt dat ze me mist bijvoorbeeld. Om even kort door de bocht te komen: ik heb op internet verschillende tips en adviezen gezocht om je ex terug te krijgen. Een van de meest essentiele tips is: GEEN CONTACT. Het is de bedoeling dat alle manieren van contact worden verbroken, voor minstens een maand. Het is namelijk zo, dat mensen pas realiseren wat ze missen, zodra het uit hun leven is. Natuurlijk kan het zo zijn dat ze me helemaal vergeet, en in een relatie komt met een andere jongen, maar dat is helemaal out of my hands, en eigenlijk ook out of her hands, want zij kan niet voor haar gevoelens kiezen. Maarja, de vraag is ook nog wel: ben ik na een maand zonder contaact met haar eigenlijk nog wel verliefd? Dat zullen we dan wel zien. Ik hoop in ieder geval op een groot mirakel. Ik ben dan ook nog steeds overtuigd van het feit dat zij de ware is voor mij.
Het vreemde is: in het echt ging alles altijd zo perfect. Ik was 28 december, 25 januari, 15 februari en 8 maart bij haar en het was allemaal zo leuk. We hebben een hoop dingen gedaan, zoals naar de bioscoop gaan, naar Alkmaar gaan, langs het meer lopen, maar zij is ook de eerste persoon waarmee ik stoute dingen heb gedaan, zoals het waarmaken van mijn fetisj, (facesitting
) droogneuken, aftrekken, and so on. Sinds ik haar ken is er gewoon zo veel veranderd in mijn leven. Ik heb zo veel wijze lessen geleerd, ik heb zo veel geleerd over relaties, over de gedachtegang van vrouwen, (die af en toe best onlogisch is) en dan bedoel ik met name de gedachtegang van: ''Oh, we zitten in een ruzie. Laat ik hem confronteren met een fout die hij op 15 november maakte, om 12:28:11 Maargoed, dat is nou even irrelevant, want de fouten die ik heb gemaakt, daar zijn haar fouten niks bij.Het ergste is nog dat ik dondersgoed weet wat ik fout doe, maar dat ik ten eerste niks doe, en ten tweede niet weet hoe. Ik weet niet waar ik precies last van heb, maar de wereld zou zo veel beter zijn voor mij als ik er geen last van had. Kijk, en een beetje jaloezie is gezond maar wat ik heb is gewoon niet normaal meer. Mijn hart zou dan ook breken als ik haar ook maar met een andere jongen zou zien.. ik ben net wakker en ik heb er net ook een verschrikkelijke droom over gehad. De tijd zal het leren.
Dus.. er zullen vast niet veel mensen zijn die in een soortgelijke situatie als ik hebben gezeten. Voor degenen die ook zoiets hebben meegemaakt: wat hebben jullie eraan gedaan om ervoor te zorgen dat je minder bezitterig en manipulatief werd? En voor degenen die ooit hun ex terugkregen na een bepaalde periode: hoe ging dit bij jullie? Ik sta open voor alle soorten antwoorden, op het moment kan ieder klein beetje hulp voor mij belangrijk zijn. Take care.
Ga eerst maar eens werken aan die compleet overtrokken jaloerse reacties van je.
Zij heeft het recht, en dat weet je natuurlijk zelf ook wel merk ik, om in principe om te gaan met wie ze wil.
Alleen jij wil haar compleet en alleen voor jezelf hebben (bij iedere relatie voel je dat blijkbaar) wat natuurlijk zo onrealistisch is als het maar kan.
Als je het niet leert te accepteren dat je niet alles kan hebben wat je graag zou willen zien of hebben, dan word je later zo'n kerel die zijn vriendin alles verbied en dat wil je niet neem ik aan.
Misschien kun je dit beter tegen je as schoonmoeder vertellen.quote:Op maandag 17 maart 2014 07:57 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
16
Ga eerst maar eens werken aan die compleet overtrokken jaloerse reacties van je.
Zij heeft het recht, en dat weet je natuurlijk zelf ook wel merk ik, om in principe om te gaan met wie ze wil.
Alleen jij wil haar compleet en alleen voor jezelf hebben (bij iedere relatie voel je dat blijkbaar) wat natuurlijk zo onrealistisch is als het maar kan.
Als je het niet leert te accepteren dat je niet alles kan hebben wat je graag zou willen zien of hebben, dan word je later zo'n kerel die zijn vriendin alles verbied en dat wil je niet neem ik aan.
Ja, zo ver was ik dus ook al wel. Maar wat ga ik er in hemelsnaam aan doen. Ben een hopeloos gevalquote:
16
Ga eerst maar eens werken aan die compleet overtrokken jaloerse reacties van je.
Zij heeft het recht, en dat weet je natuurlijk zelf ook wel merk ik, om in principe om te gaan met wie ze wil.
Alleen jij wil haar compleet en alleen voor jezelf hebben (bij iedere relatie voel je dat blijkbaar) wat natuurlijk zo onrealistisch is als het maar kan.
Als je het niet leert te accepteren dat je niet alles kan hebben wat je graag zou willen zien of hebben, dan word je later zo'n kerel die zijn vriendin alles verbied en dat wil je niet neem ik aan.
quote:
[..]
Ja, zo ver was ik dus ook al wel. Maar wat ga ik er in hemelsnaam aan doen. Ben een hopeloos geval
Dat kan je doen TS.quote:
Je kan toch ook gewoon normaal doen?
En dan erbij: je bent veel te jong om je hier al druk over te gaan maken.
Je bent nog steeds jongquote:
n mijn jonge jaren had ik eigenlijk alles waar mijn hart naar verlangde:
Maar goed, de key is: je maakt veel ophef over relaties en de overdreven jaloezie is daar een logisch gevolg van. Die 'nare' kant van je komt (in die vorm) toch ook alleen maar naar boven wanneer het relaties betreft?
Waarom maak je relaties zo belangrijk voor jezelf?
Misschien kan je beter een stukje relativatie leren toe passen in je denksysteem (en daarna dus inherent ook in de emotionele beleving van de dingen) dan een labeltje van dr.Makkelijk aan te vragen.
nee je bent 16quote:
[..]
Ja, zo ver was ik dus ook al wel. Maar wat ga ik er in hemelsnaam aan doen. Ben een hopeloos geval
En al bij een psych. Laat het gewoon daar
Hier groei je ook nog wel over heen
Of niet en voor die dingen heb je nu al Hulp
Als je dingen van je af wil schrijven moet je maar een dagboek kopen
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-03-2014 09:20:18 ]
quote:
[..]
Misschien kun je dit beter tegen je as schoonmoeder vertellen.
!dat is al opgelost ondertussen, surprisingly enough.quote:
[..]
Misschien kun je dit beter tegen je as schoonmoeder vertellen.
Hoewel ik het zou waarderen als je commentaar op mijzelf uit mijn eigen niet gerelateerde topics, daar dan ook in plaatst.
quote:
Jochie, je bent 16. Ga leven.
Je zegt dat je ouders je goed hebben opgevoed. Echter, ik lees dingen over stelen, kinderen in elkaar slaan, twitterverslaafd zijn, jaloezie, slechte schoolprestaties, verwend zijn...
Het kan slechter natuurlijk, maar volgens mij hebben jouw ouders echt behoorlijk gefaald in jouw opvoeding.
En wat zie ik, een knulleke van 16. Dit moet een grap zijn.
HAHAHAHAHAHAHAHAHA.quote:
Ik ben Stefan, 16 jaar oud. Ik word in oktober 17...
...In mijn jonge jaren had ik eigenlijk alles...
maar kom op, mensen op fok gaan niet welgeteld in word, 2930 woorden lezen.
als je het even kan samenvatten krijg je denk ik een veel beter overzicht voor mensen en serieuze antwoorden.
P.S.
je word bijna 17 en dan spreek je van je "jongere jaren", wanneer waren die dan, toen je 12 was
Heb het wel gelezen trouwens.Wat wil je precies dat we zeggen? Dat je niet zo jaloers enzo moet doen? No shit, dat weet je ook.
christus, die psychiater lijkt je eerder meer schade aan te praten...quote:
Ik zit bij een psychiater in Breda en ik ben daar meerdere malen getest. Ze denken dat ik last heb van een pervasieve ontwikkelingsstoornis, PDD-NOS dus. Momenteel zit ik in de wachtrij om nogmaals getest te worden, maar dit keer op de persoonlijkheidsstoornis Borderline. Als ze kunnen vaststellen dat ik misschien Borderline heb, dan weten we in ieder geval de oorzaak van dit gedrag dat ik bij Ruby vertoon, want een persoon met Borderline die in een relatie zit, vertoont exact hetzelfde gedrag als ik, soms in meer of mindere mate.
Wat je bent is hooguit een ietwat te luie scholier (Havo-niveau, maar terugzakken naar VMBO) met typische puberproblemen (verliefdheden, jaloezie).
misschien heb je ook wat meer eens schop onder je kont nodig en moet je wat minder achter schermpjes hangen (zoals 95% van de jongeren nu, en zoals vroeger de kids teveel televisie keken).
maar pas in godsnaam op je te laten overhalen door zo'n professionele hulpverlener die in jou vooral een leuke vaste en goedbetalende klant zien, problemen en pseudo-diagnoses te laten aanpraten...
Onder het mom van, hier heb ik nog een leuke testje voor je om je nóg een leuk extra labeltje te kunenn geven, en lekker dieper te geraken in de Borderline-PPDNOS-ADD-hulpverleners-pillenmaffia.
Nou, vooral bij die smiley.quote:Op maandag 17 maart 2014 10:45 schreef Lienekien het volgende:
Niemand anders die even fronste bij die fetisj?
quote:
Op 
Een netaan zestien-jarige die het heeft over 'eindelijk zijn fetisj uitgeleefd te hebben' deed me wel eventjes glimlachen.quote:
Niemand anders die even fronste bij die fetisj?
Eventjes kwam tekst en melodie in mn kop van Frans Halsema's lied: "De vroeggrijze generatie", maar waarom heb ik eigenlijk geen idee, is niet bepaald geschreven voor de zestienjarigen van nu (eerder over de treurigheid van de babyboomers in de jaren zeventig en tachtig.. misschien dat iedere generatie zo zn uitgezakte cliché's heeft en dat TS gewoon een typisch voorbeeld is van de cliché's van de huidige digit- en virale internet-generatie)
Wie houdt er nou niet van facesitting en droogneuken?quote:
Niemand anders die even fronste bij die fetisj?
Grow some balls en ga eens eerst je school afmaken ofzo.
Ontopic : ga door met je leven, zijn meer knappe meiden op de wereld
Bedenken dat je vertrouwen in de ander moet hebben, die ander mag best andere vrienden hebben, mannelijk of vrouwelijk.quote:
Zonder vertrouwen is er sowieso geen goede basis voor een relatie.
En wat anderen ook zeggen: Je bent behoorlijk té serieus voor je leeftijd.
Ik vind het heel knap van je dat je jezelf zo goed kan analyseren en het ook kan beschrijven maar op dit moment zorgt dat er wel voor dat je niet van je jeugd kan genieten en dat is jammer.
Gevoelens laten zich niet dwingen, dat weet ik ook wel.
Maar hoe je met die gevoelens omgaat is wél te sturen.
Vergeet niet te genieten ipv te doemdenken!
Iedere keer als je jaloers bent tegen jezelf zeggen dat het nergens op gebaseerd is.
En zoals eerder gezegd haal je persoonlijke gegevens uit je profiel.
Mijn halve familie komt daar vandaan zou toch lullig zijn als ik je een keer bij mijn neefjes tegenkom he...
Ik ook.quote:
Op Ik mis de TS om meer duidelijkheid te geven.quote:
Wat wil je weten?quote:
[..]
Ik mis de TS om meer duidelijkheid te geven.
Ik wel ... Beetje apart om dat op je 16e al te weten.quote:
Niemand anders die even fronste bij die fetisj?
Sowieso, de manier waarop TS schrijft komt hij op mij wel ouder over. Een troll misschien? Anders zit er wel een steekje los bij hem. Geen PDD-NOS of Borderline, maar gewoon een achterlijke jaloerse vent. Het enige advies wat ik je wil meegeven TS, is om dat meisje alsjeblieft met rust te laten. Je bent vergif voor haar.
Ik kan je wel met alle zekerheid zeggen dat dit geen troll is. Er zijn wel meer mensen die vinden dat ik volwassen overkom via internet. Brede woordenschat enzo.quote:Op maandag 17 maart 2014 22:17 schreef Fera het volgende:
[..]
Ik wel ... Beetje apart om dat op je 16e al te weten.
Sowieso, de manier waarop TS schrijft komt hij op mij wel ouder over. Een troll misschien? Anders zit er wel een steekje los bij hem. Geen PDD-NOS of Borderline, maar gewoon een achterlijke jaloerse vent. Het enige advies wat ik je wil meegeven TS, is om dat meisje alsjeblieft met rust te laten. Je bent vergif voor haar.
Nou dit zekerquote:
maar pas in godsnaam op je te laten overhalen door zo'n professionele hulpverlener die in jou vooral een leuke vaste en goedbetalende klant zien, problemen en pseudo-diagnoses te laten aanpraten...
Onder het mom van, hier heb ik nog een leuke testje voor je om je nóg een leuk extra labeltje te kunenn geven, en lekker dieper te geraken in de Borderline-PPDNOS-ADD-hulpverleners-pillenmaffia.
Het grootste probleem is gewoon je jaloersheid, daar ben je je al zelf bewust van. Dus probeer daar gewoon aan te werken.En laat verder geen labels op je plakken.
Zo is het in mijn geval toch, al samen vanaf mijn 15de (nu 24) en hij is nog nooit jaloers geweest.
Heb altijd mogen uitgaan met mannelijke vrienden zelfs als zij romantische gevoelens voor mij hadden, hij toont hier eigenlijk geen interesse in, hij redeneert dat hij mij niet bezit en mij dus niets kan of wil verbieden, en als ik niet bij hem wil blijven dat ik hem zowiezo verlaat.
Wij hebben wel hele goede communicatie en kunnen echt alles kwijt bij elkaar.
Verder weet hij ook gewoon dat ik hem echt geweldig vind en hem nooit kwijt wil, dat heb ik hem ook wel duidelijk gemaakt,als dat het geval is dan moet je ook gewoon niet meer twijfelen.
Kweek een olifantenhuid en wees zelfzeker dat het goed zit tussen jullie. Sleutel is communicatie denk ik,
Als mijn vriend jaloers was geweest waardoor ik het gevoel had dat ik leuke dingen moest missen omdat hij daar niet mee om kon gaan, had onze relatie allicht niet lang geduurd. Zijn vertrouwen in mij is hartverwarmend en zou ik zeker niet willen misbruiken.. Ik kan echt volledig mezelf zijn en mijn eigen keuzes maken en dit is waar ik naar op zoek was en gelukkig gevonden heb! Zou hem voor niemand in de hele wereld ruilen!
quote:
[..]
Ik kan je wel met alle zekerheid zeggen dat dit geen troll is. Er zijn wel meer mensen die vinden dat ik volwassen overkom via internet. Brede woordenschat enzo.
quote:
Moet wel een hele lieve meid zijn geweest die Ruby, ze verdient veel beter dat is het enige wat ik hier uit kan opmakenquote:
Niemand anders die even fronste bij die fetisj?
Echt ziek gewoon. Gelukkig loop je bij een psychiater want dit is echt heel absurd. Ik vind het moedig dat je je verhaal hier doet maar als ik heel eerlijk ben zou ik er niet vreemd van opkijken als je ooit nog eens iets doet waardoor je heel erg lang een tbs kliniek van binnen gaat zien.
hmm, facesitting isquote:
Niemand anders die even fronste bij die fetisj?
