Presenteren heb ik nooit leuk gevonden, maar op de middelbare school begon ik 2/3 dagen vantevoren met mij druk maken, maar tijdens het uiteindelijke presenteren ging het allemaal wel opzich..
Toen ik naar de universiteit ging werd het erger. Ben eerst bedrijfskunde gaan studeren, en de eerste twee maanden gingen redelijk prima, tot ik een presentatie moest gaan geven voor een klas, en ik ben toen gewoon gestopt met die hele studie
Daarna een jaar gaan werken, en een jaar heel erg ''veilig'' geleefd. Na dat jaar was mijn spreekangst natuurlijk alleen maar heftiger geworden, maar tijdens mijn tweede studie heb ik de eerste anderhalf jaar helemaal geen presentatie hoeven doen.In het tweede jaar een presentatie moeten geven van 5 minuten voor een klein klasje, al 15 weken vantevoren was ik er druk mee, eindeloos geoefend, maar op het moment supreme ging het helemaal mis : Paniekaanval, zweten, bibberende stem, en ik sprak de losse flarden tekst die ik me nog kon herinneren uit zonder enige onderlinge samenhang. Zelfs die 5 minuten wist ik niet vol te maken..
Daarna werd het alleen maar erger, tot ik zelfs helemaal in paniek raakte toen ik mijn antwoord op een vraag moest geven in een werkgroep ; Ging ook helemaal mis..
Presentaties geven voor kleine groepen mensen heb ik mijn hand nooit voor omgedraaid, maar doordat ik altijd voor presentaties ben weggelopen stress ik hem nu al helemaal de pan uit voor een presentatie die ik eind van de maand moet geven voor mijn werkgroep van 5 mensen, van ca. 10 minuutjes... Dit kan zo niet langer, en had al lang klaar moeten zijn met mijn studie, maar heb zoveel dingen voor me uitgeschoven... Hoe moet ik dit aanpakken?
Goede voorbereiding betekent niet uit je hoofd leren wat je gaat zeggen, maar steekworden op een rijtje zetten die je helpen bij wanneer je je text ff kwijt bent.
Als je echt je tekst kwijt bent is het helemaal niet gek om even te stoppen een klein stukje over te slaan en weer verder te gaan vanaf daar waar je het wel weet.
+idd. zoveel mogelijk doen en dan gaat het vanzelf beter en beter.
Tot je er op een gegeven moment niet eens zenuwachtig meer voor bent.
srs
Ik heb precies hetzelfde als jij gehad, altijd elke situatie waarin ook maar de kleinste kans bestond dat ik voor/in een groep iets moest zeggen ontvlucht, wat me ook veel extra (studie) tijd heeft gekost... Heb als enige kleinkind ook niet voorgelezen in de kerk bij de begrafenis van mijn opa, waar ik me nog altijd schuldig over voel..
Therapie/psycholoog heeft bij mij geen moer geholpen (cognitieve gedragstherapie), tot ik naar de huisarts ging en hij me het middel propranolol voorschreef. Heeft oprecht mijn leven veranderd. Presentaties hingen bij mij ook altijd als een donkere wolk boven mijn hoofd, ookal was het nog maanden weg.
Sinds ik dat middel heb, gaat het als een speer, ik zie het echt als een magic pill. Geen zweten, geen paniekaanvallen, geen verhoogde hartslag, geen gestotter, geen rood aangelopen gezicht ; Niets. Veel mensen zullen zeggen dat je het ook zonder pilletjes moet leren, maar ik heb er 36 van mijn huisarts voorgeschreven gekregen (40 milligram), en een halfje is genoeg om zonder enige zorg richting de universiteit te gaan.. Je raakt er niet aan verslaafd, geeft geen gewenning, en (voor mij) geen bijverschijnselen, behalve dat je gedurende de 8 uur dat het middel werkt beter niet kunt gaan hardlopen..
quote:Door naar je huisarts te gaan en dit probleem uit te leggen.
Ben je nu extreem autist of gewoon dom? Presenteren en/of jezelf kunnen presenteren is een essentiële vaardigheid die je nu eenmaal nodig gaat hebben bij enorm veel vakken.quote:Op dinsdag 4 maart 2014 17:21 schreef dazzzler het volgende:
weigeren.. je diploma komt er uiteindelijk wel, of je moet al voor nieuwslezer studeren
Dit indd.quote:
[..]
Ben je nu extreem autist of gewoon dom? Presenteren en/of jezelf kunnen presenteren is een essentiële vaardigheid die je nu eenmaal nodig gaat hebben bij enorm veel vakken.
Ik heb er zelf ook erg mee gezeten en presentaties maar ontweken door me ziek te melden of gewoon niet naar college te gaan. Maakte nog liever een verslag of iets wat me 3x zoveel werk kostte. Pammetjes geslikt vantevoren in de hoop dat het een stuk beter ging. Maar het lost niets op, je gaat je er alleen maar kutter door voelen en nog meer tegen de volgende presentatie op kijken. En ook in je werk zul je in situaties terecht komen dat je presentaties moet geven. Geloof me, de eerste keer is verneukt maar je moet er door heen, je moet het doen en het wordt alleen maar makkelijker.
Om het presenteren onder de knie te krijgen zul je het inderdaad moeten doen, maar als je het eenmaal verknalt, zal de volgende keer echt niet beter gaan, en dat is nog zacht uitgedrukt. Het zal eerst 1,2,3 keer lekker moeten gaan, voordat de zenuwen af zullen nemen, en je meer vertrouwen opbouwt.
Daarom gebruikte ik heel lang de bètablokker propranolol: Je hartslag blijft op hetzelfde niveau als wanneer je 's avonds op de bank voor de TV ligt, geen angstrushes, aan het uiterlijk zie je niets af. Ik was alsnog zenuwachtig toen ik de presentatie moest houden, maar toen ik eenmaal begon met praten, en merkte dat mijn stem niet trilde, mijn hart niet bijna uit mijn borst kwam zetten, mijn hoofd helder bleef, ging het allemaal vanzelf.. Oxazepam is absoluut geen goed middel, het werkt versuffend en vermindert je aandacht..
Als jij zeker weet dat jij het meeste weet, wordt je zelfverzekerd, en is het een makkie.
Persoonlijk heb ik alleen een beetje angst als het echt 'gepland' is, dit is bij jou best extreem. Ik zou sowieso naar de huisarts gaan en het probleem voorleggen, die verwijst je dan waarschijnlijk door naar een psycholoog of psychotherapeut die het probleem met je gaat oplossen. Je kunt ook een cursus doen uiteraard, zijn er genoeg van.
Probeer in ieder geval nooit presentaties ten alle kosten te vermijden, aangezien het gewoon bij het leven hoort en je je kwaliteiten 'weggooid' wanneer je een studie of baan niet gaat doen enkel omdat er een kans is dat je even moet presenteren.
Hoe is het met je mattie afgelopen?quote:
Sommige mensen beseffen niet hoeveel angst het geven van een presentatie bij sommige mensen kan veroorzaken. Normale nervositeit is niets mis mee, maar bij mij, en misschien ook bij TS, ging het veel verder... Ik weet niet hoe het is om dood te gaan gelukkig, maar kan me moeilijk voorstellen dat er een slechter gevoel is dan het krijgen van een paniekaanval, en al helemaal tijdens een belangrijk iets als een presentatie, voor een volle zaal....
Om het presenteren onder de knie te krijgen zul je het inderdaad moeten doen, maar als je het eenmaal verknalt, zal de volgende keer echt niet beter gaan, en dat is nog zacht uitgedrukt. Het zal eerst 1,2,3 keer lekker moeten gaan, voordat de zenuwen af zullen nemen, en je meer vertrouwen opbouwt.
Daarom gebruikte ik heel lang de bètablokker propranolol: Je hartslag blijft op hetzelfde niveau als wanneer je 's avonds op de bank voor de TV ligt, geen angstrushes, aan het uiterlijk zie je niets af. Ik was alsnog zenuwachtig toen ik de presentatie moest houden, maar toen ik eenmaal begon met praten, en merkte dat mijn stem niet trilde, mijn hart niet bijna uit mijn borst kwam zetten, mijn hoofd helder bleef, ging het allemaal vanzelf.. Oxazepam is absoluut geen goed middel, het werkt versuffend en vermindert je aandacht..
Wiet versterkt de stemming waar je op dat moment al in zat, dus zal je nog zenuwachtiger worden. Daarnaast verhoogt het je hartslag....quote:
Wiet roken voordat je gaat presenteren om de adrenaline te neutraliseren.
Bullshit. Dat eerste gedeelte dan. Veel mensen roken wiet om even uit de realiteit te gaan, even helemaal relaxen en alles vergeten.quote:
[..]
Wiet versterkt de stemming waar je op dat moment al in zat, dus zal je nog zenuwachtiger worden. Daarnaast verhoogt het je hartslag....
Geen bullshit. Wat jij zegt klopt ook, maar dit werkt niet zo voor iedereen. Veel mensen zullen als ze zich al slecht voelen zich nog slechter gaan voelen omdat de al aanwezige gedachten versterkt worden. Hangt dus van de persoon af.quote:
[..]
Bullshit. Dat eerste gedeelte dan. Veel mensen roken wiet om even uit de realiteit te gaan, even helemaal relaxen en alles vergeten.
Het lijkt me ook niet handig om een hoop te vergeten tijdens je presentatie wat ook weer voor paniek kan zorgen. Of om opeens allerlei nieuwe verbanden te ontdekken waar je besluit op in te gaan of niet kan kiezen, waardoor je verhaal verwarrend wordt.
quote:
[..]
Geen bullshit. Wat jij zegt klopt ook, maar dit werkt niet zo voor iedereen. Veel mensen zullen als ze zich al slecht voelen zich nog slechter gaan voelen omdat de al aanwezige gedachten versterkt worden. Hangt dus van de persoon af.
Het lijkt me ook niet handig om een hoop te vergeten tijdens je presentatie wat ook weer voor paniek kan zorgen. Of om opeens allerlei nieuwe verbanden te ontdekken waar je besluit op in te gaan of niet kan kiezen, waardoor je verhaal verwarrend wordt.
Ik zeg ook niet dat je helemaal van de kaart moet raken, maar als je angst zo extreem is kan een hijsje of twee echt geen kwaad.quote:
[..]
Geen bullshit. Wat jij zegt klopt ook, maar dit werkt niet zo voor iedereen. Veel mensen zullen als ze zich al slecht voelen zich nog slechter gaan voelen omdat de al aanwezige gedachten versterkt worden. Hangt dus van de persoon af.
Het lijkt me ook niet handig om een hoop te vergeten tijdens je presentatie wat ook weer voor paniek kan zorgen. Of om opeens allerlei nieuwe verbanden te ontdekken waar je besluit op in te gaan of niet kan kiezen, waardoor je verhaal verwarrend wordt.
Het werkt niet angstremmend. Slecht idee dus.quote:
Ik zeg ook niet dat je helemaal van de kaart moet raken, maar als je angst zo extreem is kan een hijsje of twee echt geen kwaad.