Alweer een hele tijd terug dat ik roa moest/mocht slikken, kwam deze topicreeks toevallig weer tegen. Destijds heb ik hier erg veel meegelezen en daar ook veel hulp uit gehaald. Voor eenieder die er nog aan moet beginnen, of er nog mee bezig is, het is een wondermiddel! Het hele traject duurt lang, bijwerkingen zijn naar, maar in the end is het het dubbel en dwars waard.
Zal even kort uitleggen hoe mijn kuur eruit zag, wellicht dat jullie daar dan nog wat uit kunnen halen. Voor het gemak wat kopjes, leest wat makkelijker
AanloopZoals elke tiener kreeg ook ik last van jeugdpuistjes rond de puberteit. Aanvankelijk niks bijzonders, maar het bleek toch wel wat serieuzer dan bij de meeste van m'n leeftijdsgenootjes. Zo nu en dan wat naar de huisarts gesukkeld. Aanvankelijk gaf die benzoylperoxide mee, later clindamicine lotion, maar het haalde allemaal weinig uit. In de veronderstelling dat er niks aan te doen was heb ik toen maar besloten te wachten tot de acne over zou gaan. Helaas gebeurde dit niet vanzelf.
Experimenterend met voedsel enz. en de invloed op mn acne ontdekte ik dat snelle suikers (hoge GI waardes) slecht waren. Ik stopte met steeds meer zoetigheden, uiteindelijk ben ik een jaar of 3 vrijwel geheel zonder snacks (taart, chocola, koekjes, frisdrank, ook alcohol) gegaan. Dit hielp, maar niet volledig.
Later kwam ik erachter dat, in tegenstelling tot wat wetenschappers vooralsnog aantoonden, alles m.b.t. sexualiteit bij mij een GROTE invloed had. Gevolg was dat dat alles dus op een laag pitje kwam, en uiteindelijk ben ik een jaar zonder
alles gegaan. Niet aan te raden. Dit jaartje monnikenbestaan leidde uiteindelijk weer tot andere complicaties (incl. prostaatontsteking). Doktersadvies: blijf actief. Maar dat was dus lastig.
RoaErgens in de tussentijd van het onthouden en de complicatie kreeg ik gigantische acne (omdat ik mijn monnikenbestaan voor een tweetal weken had opgegeven). Bulten zo groot als knikkers op mn voorhoofd. Soms popten ze zomaar open, liepen er straaltjes pus uit, het was een drama. Willekeurige personen in de kassa-rij tikten me op de schouder om te vragen wat er in vredesnaam met mij aan de hand was. Dit was de druppel. Ik ontdekte van het bestaan van roa af. Huisarts stuurde me direct naar de derm en die gaf roa inderdaad mee. Vervolgens ging ik (voor studie) een jaar naar het buitenland, dus de planning liep wat in de soep. Ik heb een groot excelbestand bijgehouden waarin ik alle dagen m'n dosis invulde. Na ongeveer 1/2 jaar (denk ik?) had ik mijn cumulatieve dosis bereikt van ongeveer 130g/kg (ik weeg 80kg). De derm zette me aanvankelijk op 20mg / dag, dit mocht ik later uppen naar 40mg.
Bijwerkingen waren serieus, lippen droog, stukken liepen hingen los, ik kon geen 5 minuten praten zonder een mond vol witte smurrie te hebben, vrij dramatisch. Wat betreft sporten heb ik vrij weinig hinder ondervinden. Ik deed (en doe) aan serieuze fitness / weightlifting en heb me nooit dermate belemmerd gevoeld dat roa hier in de weg zat.
Medische voorzieningen in het buitenland waren voldoende om bloedwaardes te laten controleren, en zonder contact met m'n derm heb ik toen langzamerhand m'n dosis omhoog gegooid tot ruim 120mg / dag (!) (ofwel 1.5mg/kg/dag). De bijwerkingen werden natuurlijk serieuzer, maar het verschil met, zeg, 60mg per dag vond ik klein. Voordeel van hoge dosissen is dat je sneller op je cumulatieve dosis zit. De wetenschappelijke artikelen die ik kon vinden hadden het veelal over de cumulatieve dosis die van belang is, niet zozeer hoe lang iemand daarover doet.
AfwikkelingBij het bereiken van m'n cumulatieve dosis ben ik gestopt. Sindsdien nooit meer een dermatoloog gezien. Los van een aantal fikse littekens op m'n voorhoofd (zowel 'omhoog' als 'naar binnen') ben ik acne vrij. Slecht eten is nog steeds van invloed, rampetampen ook, maar lang niet zo erg als dat het was. Bovendien is het goed onder controle te houden. Alle nsaid medicijnen (d.w.z., aspirine, ibuprofen, alles dat ontstekingsremmend werkt) zijn haast voldoende om geen last te hebben van opkomende puistjes. In een extreem geval wil ik wel eens een roa pilletje nemen (20mg). Hoewel de kuur dus al lang voorbij is (twee jaar terug afgerond) werkt een pilletje op z'n tijd nog steeds.
Aangezien zomaar ontstekingsremmers slikken vermoedelijk niet heel gezond is zit ik eraan te denken om, in overleg met de derm, nog een roa kuur te doen, maar dan op een bijzonder lage dosis (zeg 20 of 40mg /
week). Bijwerkingen zouden dan minimaal moeten zijn, evenals verdere acne (en litteken-!)vorming.
Wat me tegenhoudt is dat ik graag van m'n littekens af kom. Bij de meeste technieken daarvoor vereisen ze dat je minstens een jaar roa-vrij bent om verdere littekens te voorkomen. Laseren op een nog dunne huid (van de roa) kan bijv. extra schade veroorzaken.
Hoe dan ook, vergeleken met hoe het was ben ik echt ontzettend blij met de huidige situatie. De acneperiode was verschrikkelijk, de roa kuur was ook geen pretje, maar het was het zeker waard. Absoluut. Het is doorbijten en zelfs voor mij gaf de acne + roakuur een fikse ego-deuk, maar ik heb wel ontdekt dat het maar net is hoe jij ermee omgaat dat het al dan niet dragelijk maakt. Of dat alles het waard is hangt denk ik van de ernst van je acne af, in mijn geval ben ik er in ieder geval een stuk beter uitgekomen.
Succes en sterkte voor allen die de roa kuur gaan volgen of nu nog volgen. Uiteindelijk is het het waard
[ Bericht 0% gewijzigd door gekkewiebel op 25-04-2014 17:41:51 ]