R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal,
gisteren is onze liefste kat doodgereden en vandaag hebben we hem laten cremeren. Op zich een zeer treurige gebeurtenis natuurlijk, maar ik als 17-jarige jongen kan er gewoon moeilijk mee omgaan. In tegen stelling tot de rest van mijn familie, die natuurlijk ook verdriet heeft, ben ik echt helemaal van slag. Ik kan vrijwel ieder moment in huilen uitbarsten en kamp met hoofdpijn. Ik kan me maar moeilijk concentreren op schoolwerk en ik voel me dus kortom gewoon niet goed.
Nu weet ik van me zelf dat ik altijd zo ben in zaken die met de 'dood' te maken hebben. Ik klap snel dicht en ik voel me soms zo apart als ik dat doe, want ik zie andere dat nooit doen. Toen mij opa overleed in 2010 was ik zelfs zo van slag af dat ik aan de valium moest om maar een beetje rustig te worden.
Echter word ik steeds ouder en me familie vindt eigenlijk dat ik vrij apart - gewoon kinderachtig - reageer. Natuurlijk is de dood een moeilijk onderwerp en is het lastig en triest om een dierbaar iemand of dier te verliezen, zoals nu het geval is, maar je moet ook doorgaan met het leven en ik blijf juist een lange tijd stil staan.
Ik vind het moeilijk om over te praten, want ik heb ook het gevoel dat echt niemand me begrijpt. Ik heb er ook al over gepraat met de kindertelefoon, maar die namen me niet serieus. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik maar zo snel mogelijk hun chat moest afsluiten, toen ik zei dat ik me niet kon concentreren op me leerwerk door het overlijden van m'n dierbare kat.
Hebben sommige van jullie hier ook last van bij dit zware onderwerp? Hoe lossen jullie dit op en hebben jullie tips?
Alvast bedankt voor jullie hopelijk serieuze hulp.
- Jeffrey
gisteren is onze liefste kat doodgereden en vandaag hebben we hem laten cremeren. Op zich een zeer treurige gebeurtenis natuurlijk, maar ik als 17-jarige jongen kan er gewoon moeilijk mee omgaan. In tegen stelling tot de rest van mijn familie, die natuurlijk ook verdriet heeft, ben ik echt helemaal van slag. Ik kan vrijwel ieder moment in huilen uitbarsten en kamp met hoofdpijn. Ik kan me maar moeilijk concentreren op schoolwerk en ik voel me dus kortom gewoon niet goed.
Nu weet ik van me zelf dat ik altijd zo ben in zaken die met de 'dood' te maken hebben. Ik klap snel dicht en ik voel me soms zo apart als ik dat doe, want ik zie andere dat nooit doen. Toen mij opa overleed in 2010 was ik zelfs zo van slag af dat ik aan de valium moest om maar een beetje rustig te worden.
Echter word ik steeds ouder en me familie vindt eigenlijk dat ik vrij apart - gewoon kinderachtig - reageer. Natuurlijk is de dood een moeilijk onderwerp en is het lastig en triest om een dierbaar iemand of dier te verliezen, zoals nu het geval is, maar je moet ook doorgaan met het leven en ik blijf juist een lange tijd stil staan.
Ik vind het moeilijk om over te praten, want ik heb ook het gevoel dat echt niemand me begrijpt. Ik heb er ook al over gepraat met de kindertelefoon, maar die namen me niet serieus. Het kwam er eigenlijk op neer dat ik maar zo snel mogelijk hun chat moest afsluiten, toen ik zei dat ik me niet kon concentreren op me leerwerk door het overlijden van m'n dierbare kat.
Hebben sommige van jullie hier ook last van bij dit zware onderwerp? Hoe lossen jullie dit op en hebben jullie tips?
Alvast bedankt voor jullie hopelijk serieuze hulp.
- Jeffrey
In het 'echt' wel -maar in mindere maten-, maar niet bijvoorbeeld op televisie.quote:Op woensdag 26 februari 2014 19:32 schreef aequus het volgende:
heb je het ook met mensen/dieren waar je niet gehecht aan bent?
Als ik m'n tranen de vrije loop laat, dan huil ik heel de dag.quote:
Ik zou gewoon uithuilen, wat maakt het uit?
Gewoon doen, gaat vanzelf overquote:
[..]
Als ik m'n tranen de vrije loop laat, dan huil ik heel de dag.
Dat trekt wel bij als je ouder wordt
Op woensdag 25 maart 2015 09:49 schreef TARDIS. het volgende: 'eend112', een vrolijke doch nuchtere user die bekend staat om zijn vriendelijkheid, goedwilligheid en af en toe onverwacht scherpe opmerking.
Ik vind het juist kinderachtig dat ze zo reageren. Het is niet leuk als je huisdier dood gaat. Snel nieuw beestje halen kun je die andere vergeten.
En zoals hierboven; naar mate je ouder wordt trekt het vast wel bij.
En zoals hierboven; naar mate je ouder wordt trekt het vast wel bij.
Het is patat.
Ik sta er wel een beetje van te kijken dat ze zo reageerden bij de kindertelefoon 
Jeetje, iemand mag toch wel even verdriet hebben en dan is het toch fijn dat er iemand naar je verhaal luistert.
Unites, tijd heelt alle wonden (jeetje, het is nog maar gisteren gebeurd hoor!), en verdriet mag je best voelen. Oók voor je kat.
Jeetje, iemand mag toch wel even verdriet hebben en dan is het toch fijn dat er iemand naar je verhaal luistert.
Unites, tijd heelt alle wonden (jeetje, het is nog maar gisteren gebeurd hoor!), en verdriet mag je best voelen. Oók voor je kat.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Laat het er gewoon uitkomen zoals jij dat wilt, helemaal niet erg en elk mens reageert nou eenmaal anders, niets om je voor te schamen. 
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Helaas ook zo'n ervaring met de kindertelefoon. Is al 16 jaar geleden, maar vergeet het nooit meer. Mevrouw ging tegen me schreeuwen dat ik haar opzettelijk schuldgevoelens aan zou proberen te praten en gooide de telefoon erop. Maar goed, ik belde ze echt supervaak en meestal was het wel ok, dus ook daar kun je blijkbaar maar net een rare snuiter treffen.quote:
Ik sta er wel een beetje van te kijken dat ze zo reageerden bij de kindertelefoon
Jeetje, iemand mag toch wel even verdriet hebben en dan is het toch fijn dat er iemand naar je verhaal luistert.
Unites, tijd heelt alle wonden (jeetje, het is nog maar gisteren gebeurd hoor!), en verdriet mag je best voelen. Oók voor je kat.
“I planned my death carefully, unlike my life, which meandered along from one thing to another, despite my feeble attempts to control it.”
― Margaret Atwood, Lady Oracle
― Margaret Atwood, Lady Oracle
Ik vind het helemaal niet zo raar dat je zo reageert! De dood is gewoon erg klote, ook als het om een dier gaat. Ik heb wekenlang gerouwd om mijn hamster, mensen hebben mij toen ook voor gek verklaard. Maar ik vond dat hamstertje gewoon erg speciaal en vond het verschrikkelijk dat hij dood was. Sommige mensen hebben dat nou eenmaal daar hoef je je echt niet voor te schamen. Als je wilt huilen moet je dat doen. Uiteindelijk gaat het beter maar het is echt niet raar als je langere tijd verdrietig bent. Gewoon rouwen op je eigen manier, ook al vinden anderen dat raar.
- Dit mag op een andere manier. -
[ Bericht 49% gewijzigd door #ANONIEM op 27-02-2014 11:43:17 ]
[ Bericht 49% gewijzigd door #ANONIEM op 27-02-2014 11:43:17 ]
forever mirin' - We’re not here to take part – we’re here to take over!
Ja, dingen die extreem reageren zijn een soms probleem inderdaad.
Wat we hier in het lab meestal doen met extreem reagerende stoffen is ze opsluiten in isolerende vaten, bij zuivere fluor bijvoorbeeld stoppen we het in een vat van nikkel met een beschermde fluoridelaag eromheen. Misschien dat je dat kunt proberen?
Wat we hier in het lab meestal doen met extreem reagerende stoffen is ze opsluiten in isolerende vaten, bij zuivere fluor bijvoorbeeld stoppen we het in een vat van nikkel met een beschermde fluoridelaag eromheen. Misschien dat je dat kunt proberen?
Dan ga dat maar eens doen.quote:
In het verleden... maar niet over dit.
Vind het niet zo gek hoor, ik had ook echt een goede band met mijn kat
Worry is a misuse of imagination
Zijn kat ging gisteren dood, hij voelt zich megakut en jij raadt een psychiater aanquote:
Als hij nog steeds zo is over een paar weken, ja dan zou ik eens met iemand gaan praten.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Het is pas net gebeurd 
zo iets heeft "gewoon" een beetje tijd nodig. Probeer wat afleiding te vinden.
zo iets heeft "gewoon" een beetje tijd nodig. Probeer wat afleiding te vinden.
I solemnly swear i'm up to no good
Ik ga voor de preventiequote:
[..]
Zijn kat ging gisteren dood, hij voelt zich megakut en jij raadt een psychiater aan
Als hij nog steeds zo is over een paar weken, ja dan zou ik eens met iemand gaan praten.
laat ze maar lullen, je voelt wat je voelt, en daar is niks verkeerds aan.
neem je tijd om het te verwerken, de dood went nooit.
neem je tijd om het te verwerken, de dood went nooit.
Die mensen hier die de TS uitlachen
Hadden jullie jezelf moeten zien toen jullie hamstertje doodging toen jullie nog jonger waren
Hadden jullie jezelf moeten zien toen jullie hamstertje doodging toen jullie nog jonger waren
- Reactie op edit. -
[ Bericht 98% gewijzigd door #ANONIEM op 27-02-2014 11:43:30 ]
[ Bericht 98% gewijzigd door #ANONIEM op 27-02-2014 11:43:30 ]
Yo tengo, tú tienes, Él/Ella tiene
|
|
