R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Al heel mijn leven vertellen mensen mij verhalen als: 'als je later ouder bent zie je je vrienden minder vaak, je krijgt dan je eigen leven'. Dit soort klets kennen we allemaal. Destijds kon ik het me echter niet voorstellen. Toen ik jonger was (12 - 18) waren mijn vrienden alles voor me 
Niemand van ons had een vriendin of druk leven, en we hingen uren rond in de stad, thuis enzovoort.
Vandaag de dag is alles anders, en niet alleen ik maar ook zij zijn hiervoor verantwoordelijk. Ik heb een vriendin waar ik het hele weekend plus vaak doordeweeks bij ben. De behoefte om af te spreken met mijn vrienden* is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank; of eventueel met haar opstap dan.
Ook vanuit de kant van mijn vrienden werkt het zo. Eentje studeert aan de universiteit, zit bij veel verenigingen en heeft daardoor bijna geen tijd meer. Weer een ander heeft zelf een vriendin die boos wordt als hij met vrienden omgaat. Een andere vriend werkt fulltime en rust altijd 's avonds uit. Hierdoor is het dus allen onze schuld dat we bijna niet meer met elkaar optrekken. Hooguit 1x in de maand gaan we ergens iets eten, poolen of een andere activiteit.
Nu is dit natuurlijk allemaal niet zo gek. De mensen die vroeger zeiden dat je later je eigen leven krijgt, hadden achteraf gelijk. Toch heb ik soms het gevoel dat het erg vroeg is, aangezien ik twintig ben. Mijn gevoel zegt dat de personen die dit vroeger tegen mij zeiden, het meer hadden over 25+. Ik voel me namelijk nog jong, en ik weet dat het 'echte leven' pas over een paar jaar zal komen.
Wat ik me nu afvraag: Is twintig een normale leeftijd om 'je vrienden' los te laten, en je meer te focussen op je eigen leven, of is het best vroeg?
En op welke leeftijd kregen jullie meer 'je eigen leven' waardoor je je vrienden/vriendinnen minder zag?
[ Bericht 0% gewijzigd door DeGemiddeldeConsument op 26-02-2014 14:01:12 ]
Niemand van ons had een vriendin of druk leven, en we hingen uren rond in de stad, thuis enzovoort.Vandaag de dag is alles anders, en niet alleen ik maar ook zij zijn hiervoor verantwoordelijk. Ik heb een vriendin waar ik het hele weekend plus vaak doordeweeks bij ben. De behoefte om af te spreken met mijn vrienden* is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank; of eventueel met haar opstap dan
. Ook vanuit de kant van mijn vrienden werkt het zo. Eentje studeert aan de universiteit, zit bij veel verenigingen en heeft daardoor bijna geen tijd meer. Weer een ander heeft zelf een vriendin die boos wordt als hij met vrienden omgaat. Een andere vriend werkt fulltime en rust altijd 's avonds uit. Hierdoor is het dus allen onze schuld dat we bijna niet meer met elkaar optrekken. Hooguit 1x in de maand gaan we ergens iets eten, poolen of een andere activiteit.
Nu is dit natuurlijk allemaal niet zo gek. De mensen die vroeger zeiden dat je later je eigen leven krijgt, hadden achteraf gelijk. Toch heb ik soms het gevoel dat het erg vroeg is, aangezien ik twintig ben. Mijn gevoel zegt dat de personen die dit vroeger tegen mij zeiden, het meer hadden over 25+. Ik voel me namelijk nog jong, en ik weet dat het 'echte leven' pas over een paar jaar zal komen.
Wat ik me nu afvraag: Is twintig een normale leeftijd om 'je vrienden' los te laten, en je meer te focussen op je eigen leven, of is het best vroeg?
En op welke leeftijd kregen jullie meer 'je eigen leven' waardoor je je vrienden/vriendinnen minder zag?
[ Bericht 0% gewijzigd door DeGemiddeldeConsument op 26-02-2014 14:01:12 ]
Na school, heb met niemand meer intensief contact.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Door dit ene tikfoutje is er een leuke zin ontstaan 
De behoefte om af te spreken met mijn vriendin is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank;
De behoefte om af te spreken met mijn vriendin is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank;
Om antwoord te geven op je topic : Het is erg herkenbaar wat jij zegt, bij mij is dat alleen veel later gebeurd.
Pas rond mijn 30ste a 35ste begon ik mijn vrienden wat minder te zien, en ik heb toch altijd vriendinnetjes gehad.
Deze gingen echter ook altijd om met mijn vrienden.
Maar zelfs nu zie ik ze nog regelmatig, er hangen alleen een berg kinderen van iedereen bij
Het is alleen niet zo veel en intens als vroeger
Pas rond mijn 30ste a 35ste begon ik mijn vrienden wat minder te zien, en ik heb toch altijd vriendinnetjes gehad.
Deze gingen echter ook altijd om met mijn vrienden.
Maar zelfs nu zie ik ze nog regelmatig, er hangen alleen een berg kinderen van iedereen bij
Het is alleen niet zo veel en intens als vroeger
Na mijn studie denk ik, dus zo rond mijn 24e. Vanaf die leeftijd vooral druk met werk en sinds vrij kort ook weer een vriendin. Dan heb je gewoon minder tijd om met vrienden af te spreken om niks te doen.
Overigens zie ik veel van mijn vrienden nog wel minstens maandelijks, maar gewoon niet meer zo intensief als voorheen.
Overigens zie ik veel van mijn vrienden nog wel minstens maandelijks, maar gewoon niet meer zo intensief als voorheen.
HAHA.quote:Op woensdag 26 februari 2014 13:57 schreef Xlarge het volgende:
Door dit ene tikfoutje is er een leuke zin ontstaan
De behoefte om af te spreken met mijn vriendin is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank;
Ik moest er zelf om lachen!
Niet goed opgelet inderdaad.
20 is wel stuk vroeger dan 30/35 dan!. En er zijn nog niet eens kinderen nu; wat maar goed is ook.quote:
Om antwoord te geven op je topic : Het is erg herkenbaar wat jij zegt, bij mij is dat alleen veel later gebeurd.
Pas rond mijn 30ste a 35ste begon ik mijn vrienden wat minder te zien, en ik heb toch altijd vriendinnetjes gehad.
Deze gingen echter ook altijd om met mijn vrienden.
Maar zelfs nu zie ik ze nog regelmatig, er hangen alleen een berg kinderen van iedereen bij
Het is alleen niet zo veel en intens als vroeger
Nee, hele normale leeftijd eigenlijk. Ik begon ook op mijn 20ste een beetje die kant op te gaan. Nou ja, nog een klein jaartje vol gefeest omdat ik net een relatie van drie jaar had afgesloten, op mijn 21ste weer een vriend gekregen en sindsdien redelijk rustig leven.quote:Op woensdag 26 februari 2014 13:53 schreef DeGemiddeldeConsument het volgende:
Al heel mijn leven vertellen mensen mij verhalen als: 'als je later ouder bent zie je je vrienden minder vaak, je krijgt dan je eigen leven'. Dit soort klets kennen we allemaal. Destijds kon ik het me echter niet voorstellen. Toen ik jonger was (12 - 18) waren mijn vrienden alles voor me
Vandaag de dag is alles anders, en niet alleen ik maar ook zij zijn hiervoor verantwoordelijk. Ik heb een vriendin waar ik het hele weekend plus vaak doordeweeks bij ben. De behoefte om af te spreken met mijn vrienden* is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank; of eventueel met haar opstap dan
Ook vanuit de kant van mijn vrienden werkt het zo. Eentje studeert aan de universiteit, zit bij veel verenigingen en heeft daardoor bijna geen tijd meer. Weer een ander heeft zelf een vriendin die boos wordt als hij met vrienden omgaat. Een andere vriend werkt fulltime en rust altijd 's avonds uit. Hierdoor is het dus allen onze schuld dat we bijna niet meer met elkaar optrekken. Hooguit 1x in de maand gaan we ergens iets eten, poolen of een andere activiteit.
Nu is dit natuurlijk allemaal niet zo gek. De mensen die vroeger zeiden dat je later je eigen leven krijgt, hadden achteraf gelijk. Toch heb ik soms het gevoel dat het erg vroeg is, aangezien ik twintig ben. Mijn gevoel zegt dat de personen die dit vroeger tegen mij zeiden, het meer hadden over 25+. Ik voel me namelijk nog jong, en ik weet dat het 'echte leven' pas over een paar jaar zal komen.
Wat ik me nu afvraag: Is twintig een normale leeftijd om 'je vrienden' los te laten, en je meer te focussen op je eigen leven, of is het best vroeg?
En op welke leeftijd kregen jullie meer 'je eigen leven' waardoor je je vrienden/vriendinnen minder zag?
Werken, school, sporten. Uitgaan is met fases, maar heb die behoefte veel minder nu. Meestal pak ik een paar weekenden wat feestjes en daarna een maand/twee maanden niet. Dan zijn we thuis de burgerkutjes aan het uithangen. Ben nu 23, dus ja wat jij hebt is heel normaal.
Soms zie je ook mensen van 30 die nog ieder weekend stappen, prima op zich, maar waar sta je dan in het leven vraag ik mij af. Wordt rond die leeftijd toch echt wel tijd voor vrouw en kinderen, anders steven al je vrienden je voorbij en zit jij in je eentje omdat zij geen tijd meer voor je hebben. Ken wel dat soort gasten en die gaan dan om met jongens van 18.
Ja. Sowieso, vriendinnen van de middelbare school zijn verhuisd voor de studie, en hoewel we natuurlijk mailen/whappen/whatever, is er gewoon minder contact. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, ook al zie ik mijn ene beste dinnetje nog maar twee keer per jaar, ik kan altijd bij haar terecht als er iets is en het doet niets af aan de vriendschap. Jammer is het wel, maar het is gewoon lastiger om even te gaan koffiedrinken of lunchen als je 3 uur treinen uit elkaar woont.
Dus tja. Herkenbaar. Maar ik zit er niet zo mee. Uit het oog is hier niet uit het hart.
Dus tja. Herkenbaar. Maar ik zit er niet zo mee. Uit het oog is hier niet uit het hart.
Your opinion of me is none of my business.
Ik snap niet waarom het 'eigen leven' wordt genoemd, het is hoogstens een 'ander leven' want zowel dat van vroeger als nu is je eigen leven lijkt me.
Op je 30e is het inderdaad wel tijd om te gaan 'settelen' vind ik, hoewel ik dit zelfs al wil rond mijn 25e. Heeft toch met ontwikkeling te maken denk ik.quote:
Nee, hele normale leeftijd eigenlijk. Ik begon ook op mijn 20ste een beetje die kant op te gaan. Nou ja, nog een klein jaartje vol gefeest omdat ik net een relatie van drie jaar had afgesloten, op mijn 21ste weer een vriend gekregen en sindsdien redelijk rustig leven.
Werken, school, sporten. Uitgaan is met fases, maar heb die behoefte veel minder nu. Meestal pak ik een paar weekenden wat feestjes en daarna een maand/twee maanden niet. Dan zijn we thuis de burgerkutjes aan het uithangen. Ben nu 23, dus ja wat jij hebt is heel normaal.
Soms zie je ook mensen van 30 die nog ieder weekend stappen, prima op zich, maar waar sta je dan in het leven vraag ik mij af. Wordt rond die leeftijd toch echt wel tijd voor vrouw en kinderen, anders steven al je vrienden je voorbij en zit jij in je eentje omdat zij geen tijd meer voor je hebben. Ken wel dat soort gasten en die gaan dan om met jongens van 18.
Dat verhaal over dertigers die nog feesten doet me altijd denken aan meiden die tussen de 15 - 21 ergens een vaste relatie hebben gehad, en plotseling het uitmaken om vervolgens de beest uit te gaan hangen. Niets mis mee om los te gaan dan natuurlijk, maar het liefst wilde ze het al die tijd al en maken ze het vervolgens uit hiervoor.
Ander leven was inderdaad betere verwoording, maar vaak noemt men het wel zoquote:
Ik snap niet waarom het 'eigen leven' wordt genoemd, het is hoogstens een 'ander leven' want zowel dat van vroeger als nu is je eigen leven lijkt me.
Vandaar dat ik het zo beschreef.
Herkenbaar dus. Verschil is alleen dat mijn vrienden en ik allemaal in dezelfde woonplaats wonenquote:
Ja. Sowieso, vriendinnen van de middelbare school zijn verhuisd voor de studie, en hoewel we natuurlijk mailen/whappen/whatever, is er gewoon minder contact. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, ook al zie ik mijn ene beste dinnetje nog maar twee keer per jaar, ik kan altijd bij haar terecht als er iets is en het doet niets af aan de vriendschap. Jammer is het wel, maar het is gewoon lastiger om even te gaan koffiedrinken of lunchen als je 3 uur treinen uit elkaar woont.
Dus tja. Herkenbaar. Maar ik zit er niet zo mee. Uit het oog is hier niet uit het hart.
Heb niet zo'n excuus, haha!
Je hoeft er geen leeftijd aan vast te hangen, dat gaat gewoon vanzelf als je er aan toe bentquote:
[..]
Op je 30e is het inderdaad wel tijd om te gaan 'settelen' vind ik, hoewel ik dit zelfs al wil rond mijn 25e. Heeft toch met ontwikkeling te maken denk ik.
En 'settelen' kan overigens nog prima samengaan met in het weekend uitgaan met je vrienden of andere leuke dingen doen.
Nouja, ik heb ook nog vijf 'gewone' vriendinnen die ook in/nabij de stad wonen, maar die zie ik eigenlijk alleen nog met sinterklaas... Gewoon geen tijd en net niet genoeg incentive om dan toch die tijd te maken. Misschien moet ik wat vaker gewoon in de groepsapp gooien dat ik 'morgen een uurtje lunchpauze' heb en dan kijken of er iemand wat wil gaan drinken.quote:
[..]
Herkenbaar dus. Verschil is alleen dat mijn vrienden en ik allemaal in dezelfde woonplaats wonen
Your opinion of me is none of my business.
Ligt ook sterk aan of jullie in dezelfde dorp wonen. En er moet een gelegenheid zijn waar jullie elkaar kunnen opzoeken. Bij mij is dat met hond uitlaten. Dan zien we elkaar vrijwel elke avond.
Ik snap nu waarom wat oudere mensen hun verjaardag vaak zo intensief mogelijk proberen te vieren. Je ziet dan iedereen weerquote:Op woensdag 26 februari 2014 14:17 schreef Sarasi het volgende:
Nouja, ik heb ook nog vijf 'gewone' vriendinnen die ook in/nabij de stad wonen, maar die zie ik eigenlijk alleen nog met sinterklaas... Gewoon geen tijd en net niet genoeg incentive om dan toch die tijd te maken. Misschien moet ik wat vaker gewoon in de groepsapp gooien dat ik 'morgen een uurtje lunchpauze' heb en dan kijken of er iemand wat wil gaan drinken.
.Nog over dat ver uit elkaar wonen. Als ik afstudeer verhuis ik waarschijnlijk direct naar een ander dorp, dus dan wordt het nog moeilijker om mijn vrienden nog te zien. Misschien moet ik dan juist nu nog zoveel mogelijk eruit proberen te halen.
Woon in de stad. Niet in dezelfde wijken, wat het ook weer lastiger maakt.quote:
Ligt ook sterk aan of jullie in dezelfde dorp wonen. En er moet een gelegenheid zijn waar jullie elkaar kunnen opzoeken. Bij mij is dat met hond uitlaten. Dan zien we elkaar vrijwel elke avond.
Ik ben 35 en zie mijn beste vrienden nog altijd regelmatig.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
Toen je nog op school zat ging je vaak met je vrienden om omdat je in hetzelfde dorp woonde, of op dezelfde school of sport zat. Dat is vaak ook de basis van vriendschap: Het dagelijks leven wat je deelt Je praat bijvoorbeeld over wat er is tijdens de les Duits van vanmiddag is voorgevallen
Als je ouder wordt ga je ieder een eigen kant op, je krijgt ieder een ander dagelijks leven. En dan ben je meer geneigd om met die mensen om te gaan, nu deel je je dagelijks leven met hen.
En dan moet je moeite doen om tijd te maken voor je oude vrienden.
Het is gemakkelijker om met mensen die je heel vaak ziet spontaan iets af te spreken, dan de agenda te moeten trekken voor iemand die in een andere stad woont, is mijn ervaring. Zeker als je allebei 'aanhang' hebt.
Als je ouder wordt ga je ieder een eigen kant op, je krijgt ieder een ander dagelijks leven. En dan ben je meer geneigd om met die mensen om te gaan, nu deel je je dagelijks leven met hen.
En dan moet je moeite doen om tijd te maken voor je oude vrienden.
Het is gemakkelijker om met mensen die je heel vaak ziet spontaan iets af te spreken, dan de agenda te moeten trekken voor iemand die in een andere stad woont, is mijn ervaring. Zeker als je allebei 'aanhang' hebt.
Precies.quote:
[..]
Je hoeft er geen leeftijd aan vast te hangen, dat gaat gewoon vanzelf als je er aan toe bent
Wat een onzin dit topic, je kiest er zelf voor om je vrienden minder te zien en naar je vriendin toe te trekken.
☭☭ You are a traitor to the motherland ☭☭
Dit dus.quote:
Na school, heb met niemand meer intensief contact.
Mijn 'oude' vriendengroep komt een paar keer per jaar bij elkaar, maar tussentijds zeer zelden. Onderling spreken vooral de koppeltjes met kinderen nog wel met elkaar af. De vrijgezellen en stellen zonder kinderen worden er meestal buiten gelaten.
Verder is het stappen ook gereduceerd tot 0, dus meestal ga ik alleen op stap. Gelukkig ken ik her en der mensen zodat ik altijd wel wat aanspraak heb. Leuk is het echter niet, maar ik blijf niet thuis omdat anderen graag thuis blijven.
Let me tell you something, pendejo. You pull any of your crazy shit with us, you flash a piece out on the lanes, I'll take it away from you, stick it up your ass and pull the fucking trigger 'til it goes "click."
Dit onlangs met mijn beste vriend meegemaakt. Heeft al een tijd een vriendin en altijd bij haar en ik ben sindsdien lucht voor hem. Kon niet eens een 'gelukkig nieuwjaar' van af. Heb nu het contact verbroken en geen moment spijt van gehad. Ik vind het wel heel erg jammer, maar blijkbaar betekent vriendschap niet (meer) zo veel voor hem. Ach ja, people come, people goquote:
De behoefte om af te spreken met mijn vrienden* is niet meer zo aanwezig als vroeger, ik hang liever met mijn meid op de bank; of eventueel met haar opstap dan
The ordinary teacher tells. The good teacher explains. The superior teacher demonstrates. The best teacher inspires.
Ja, dat is normaal voor iedereen die na de middelbare school een andere richting op gaat dan hun vrienden bij het studeren.
Ik was dus 18 toen dat begon te veranderen. Ik deed dezelfde studie als 2 van mijn middelbare school vriendinnen, dus die zag ik nog wel regelmatig, alleen zaten ze wel in een andere klas waardoor het contact alsnog niet was wat het geweest was.
Maar wat het voor mij vooral is; het maakt niks uit. Je wordt nou eenmaal ouder en met een hoop vrienden groei je uit elkaar, dat is normaal.
Van het groepje waarmee ik de laatste jaren van mijn middelbare school altijd samen stond spreek ik meer dan de helft nauwelijks meer (een paar likes op Facebook ofzo), maar we spreken dit jaar nog wel met z'n alle weer eens af om wat te gaan drinken. En dat is dan ook genoeg; leuk om elkaar weer eens te zien, en misschien dat we dat het jaar erna nog wel eens doen.
Een aantal daarvan, waarmee ik wat beter bevriend was, zie ik ook nauwelijks meer. Maar daar spreek je dan eens in het (half) jaar nog eens mee af, en dan is het gewoon weer even leuk als het altijd was.
Je weet van elkaar dat je nu een druk studenten/werk leven hebt, en andere zaken (waaronder ook vriendjes, hehe) aan je hoofd hebt. Dus dan maakt het niks uit als je elkaar nauwelijks meer ziet, als het nog maar wel leuk is als je elkaar wél nog eens ziet. En verder kun je gewoon af en toe eens bellen of chatten ofzo.
Je hebt elkaar juist veel meer te vertellen omdat je elke keer halve jaren aan bijklets-werk hebt
Ik was dus 18 toen dat begon te veranderen. Ik deed dezelfde studie als 2 van mijn middelbare school vriendinnen, dus die zag ik nog wel regelmatig, alleen zaten ze wel in een andere klas waardoor het contact alsnog niet was wat het geweest was.
Maar wat het voor mij vooral is; het maakt niks uit. Je wordt nou eenmaal ouder en met een hoop vrienden groei je uit elkaar, dat is normaal.
Van het groepje waarmee ik de laatste jaren van mijn middelbare school altijd samen stond spreek ik meer dan de helft nauwelijks meer (een paar likes op Facebook ofzo), maar we spreken dit jaar nog wel met z'n alle weer eens af om wat te gaan drinken. En dat is dan ook genoeg; leuk om elkaar weer eens te zien, en misschien dat we dat het jaar erna nog wel eens doen.
Een aantal daarvan, waarmee ik wat beter bevriend was, zie ik ook nauwelijks meer. Maar daar spreek je dan eens in het (half) jaar nog eens mee af, en dan is het gewoon weer even leuk als het altijd was.
Je weet van elkaar dat je nu een druk studenten/werk leven hebt, en andere zaken (waaronder ook vriendjes, hehe) aan je hoofd hebt. Dus dan maakt het niks uit als je elkaar nauwelijks meer ziet, als het nog maar wel leuk is als je elkaar wél nog eens ziet. En verder kun je gewoon af en toe eens bellen of chatten ofzo.
Je hebt elkaar juist veel meer te vertellen omdat je elke keer halve jaren aan bijklets-werk hebt
Fuck the EBU.
|
|
