R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo mensen,
Graag zou ik mijn verhaal kwijt willen.
Ik ben een sociaal persoon, en aan de buitenkant lijkt het alsof mijn leven heel goed loopt.
Al een ruime tijd voel ik mij buitengesloten bij mijn vriendinnen.
Het groepje heeft een stevige basis, aangezien mijn beste vriendin erbij zit, ik ken haar al tien jaar.
En de andere meiden ken ik ook al jaren.
Je zou dus kunnen concluderen dat er niets aan de hand hoeft te zijn.
Aangezien de basis goed is.
Maar ik voel dat ik het laagst bij de rangorde zit als het ware.
De meiden zijn allemaal heel klef als het ware, non stop met elkaar dansen, als je het mij vraagt op een beetje een lesbische manier. (Ze zijn hetero)
Aangezien ik mezelf niet buiten wil sluiten, doe ik daar gewoon aan mee.
Terwijl dat tegen mijn gevoel in gaat, omdat ik nu eenmaal niet zo in elkaar zit.
Wanneer ik de meiden individueel zie, gaat het goed.
Ik begin steeds meer te denken, misschien ben ik wel niet zo'n groepjes mens..
Maar ik heb nog een vriendengroep waarom heb ik dat bij hun dan niet..
En zo zit ik steeds maar alles te analyseren.
Waar ik moeite mee heb, is dat ik merk dat ik veel moeite moet doen om aandacht te krijgen.
Wanneer ik een aantal drankjes gedronken heb gaat dit een stuk makkelijker, en kan ik de aandacht op mij vestigen, niet dat ik dan smoor dronken ben, maar ik baal eigenlijk dat ik me dan pas op mijn gemak voel, wanneer ik een aantal drankjes op heb.
Wanneer we opstap zijn ben ik diegene die de meeste aandacht krijgt, hier krijg ik vaak commentaar op, dit gebeurd op een slinkse wijze.
Door bijvoorbeeld een gemene opmerking, die misschien niet zo bedoeld is.
Ik kan ook niet bevatten dat ik mij zo voel.
Aangezien ik qua mijn persoonlijkheid de aandacht ook op mij zou kunnen laten vestigen in de meiden groep.
Ik ben niet de persoon in de groep die het meest aanwezig is.
Maar ik weet van mezelf dat ik een vlotte babbel heb, en ook best wel humor, en ik heb een open uitstraling.
Toch lijkt dit allemaal niet te baten.
De laatste tijd ga ik steeds vaker eerder naar huis, verdrietig en gefrustreerd omdat het voor mijn gevoel weer geen geslaagde avond was.
Wanneer ik met andere mensen opstap ben, heb ik dit gevoel totaal niet.
Dan heb ik plezier, en kan ik terug kijken op een leuke avond.
Ik weet heus wel dat je er zelf wat van moet maken, maar ik moet zoveel moeite doen, om de aandacht te krijgen voor mijn gevoel.
Dat dit voor mijn gevoel niet langer zo werk, ik heb er met mijn beste vriendin over gesproken, en zei zegt dat ik mezelf er niet genoeg bij betrek, maar ze weet niet half hoe ik mijn best doe.
Wanneer mensen problemen hebben, dan mag ik het aanhoren omdat ik goed kan communiceren, en mensen kan helpen.
Maar verder voelt het alsof ik niet leuk genoeg ben.
De laatste tijd heb ik geen zin meer om met deze combo opstap te gaan.
En dat terwijl ik dit groepje zelf bij elkaar heb gebracht, en ik diegene ben die er in eens het meest buiten ligt.
Mijn vriendin zegt het zit in je hoofd, maar als ik dit gevoel heb, dan kan ik dit toch niet zomaar verzinnen.
Mijn vraag is zijn er mensen die zich in mijn verhaal herkennen.
Is het normaal wanneer je 21 jaar bent, dan je op een gegeven moment weer een persoonstransformatie kunt ondergaan?
waardoor ik het gevoel heb dat ik langzaam steeds meer verwijderd raak van het geen wat mij zo dierbaar is?
Bij voorbaat dank,
Groetjes Lana.
Graag zou ik mijn verhaal kwijt willen.
Ik ben een sociaal persoon, en aan de buitenkant lijkt het alsof mijn leven heel goed loopt.
Al een ruime tijd voel ik mij buitengesloten bij mijn vriendinnen.
Het groepje heeft een stevige basis, aangezien mijn beste vriendin erbij zit, ik ken haar al tien jaar.
En de andere meiden ken ik ook al jaren.
Je zou dus kunnen concluderen dat er niets aan de hand hoeft te zijn.
Aangezien de basis goed is.
Maar ik voel dat ik het laagst bij de rangorde zit als het ware.
De meiden zijn allemaal heel klef als het ware, non stop met elkaar dansen, als je het mij vraagt op een beetje een lesbische manier. (Ze zijn hetero)
Aangezien ik mezelf niet buiten wil sluiten, doe ik daar gewoon aan mee.
Terwijl dat tegen mijn gevoel in gaat, omdat ik nu eenmaal niet zo in elkaar zit.
Wanneer ik de meiden individueel zie, gaat het goed.
Ik begin steeds meer te denken, misschien ben ik wel niet zo'n groepjes mens..
Maar ik heb nog een vriendengroep waarom heb ik dat bij hun dan niet..
En zo zit ik steeds maar alles te analyseren.
Waar ik moeite mee heb, is dat ik merk dat ik veel moeite moet doen om aandacht te krijgen.
Wanneer ik een aantal drankjes gedronken heb gaat dit een stuk makkelijker, en kan ik de aandacht op mij vestigen, niet dat ik dan smoor dronken ben, maar ik baal eigenlijk dat ik me dan pas op mijn gemak voel, wanneer ik een aantal drankjes op heb.
Wanneer we opstap zijn ben ik diegene die de meeste aandacht krijgt, hier krijg ik vaak commentaar op, dit gebeurd op een slinkse wijze.
Door bijvoorbeeld een gemene opmerking, die misschien niet zo bedoeld is.
Ik kan ook niet bevatten dat ik mij zo voel.
Aangezien ik qua mijn persoonlijkheid de aandacht ook op mij zou kunnen laten vestigen in de meiden groep.
Ik ben niet de persoon in de groep die het meest aanwezig is.
Maar ik weet van mezelf dat ik een vlotte babbel heb, en ook best wel humor, en ik heb een open uitstraling.
Toch lijkt dit allemaal niet te baten.
De laatste tijd ga ik steeds vaker eerder naar huis, verdrietig en gefrustreerd omdat het voor mijn gevoel weer geen geslaagde avond was.
Wanneer ik met andere mensen opstap ben, heb ik dit gevoel totaal niet.
Dan heb ik plezier, en kan ik terug kijken op een leuke avond.
Ik weet heus wel dat je er zelf wat van moet maken, maar ik moet zoveel moeite doen, om de aandacht te krijgen voor mijn gevoel.
Dat dit voor mijn gevoel niet langer zo werk, ik heb er met mijn beste vriendin over gesproken, en zei zegt dat ik mezelf er niet genoeg bij betrek, maar ze weet niet half hoe ik mijn best doe.
Wanneer mensen problemen hebben, dan mag ik het aanhoren omdat ik goed kan communiceren, en mensen kan helpen.
Maar verder voelt het alsof ik niet leuk genoeg ben.
De laatste tijd heb ik geen zin meer om met deze combo opstap te gaan.
En dat terwijl ik dit groepje zelf bij elkaar heb gebracht, en ik diegene ben die er in eens het meest buiten ligt.
Mijn vriendin zegt het zit in je hoofd, maar als ik dit gevoel heb, dan kan ik dit toch niet zomaar verzinnen.
Mijn vraag is zijn er mensen die zich in mijn verhaal herkennen.
Is het normaal wanneer je 21 jaar bent, dan je op een gegeven moment weer een persoonstransformatie kunt ondergaan?
waardoor ik het gevoel heb dat ik langzaam steeds meer verwijderd raak van het geen wat mij zo dierbaar is?
Bij voorbaat dank,
Groetjes Lana.
Aan de enne kant kan ik altijd bij ze terecht, maar aan de andere kant, begin ik het niet leuk te vinden wanneer ik als het ware weer de pispaal ben.
En als ik dan letterlijk vraag (Op een auwehoer manier ) Waarom ik?
Krijg ik als antwoord jij bent zo grappig, en van een andere vriendin bij jou is het zo makkelijk.
En als ik dan letterlijk vraag (Op een auwehoer manier ) Waarom ik?
Krijg ik als antwoord jij bent zo grappig, en van een andere vriendin bij jou is het zo makkelijk.
Maak jezelf niet zo afhankelijk van die meiden. Je kunt ook gewoon niet met ze gaan stappen, maar wel gewoon met ze bevriend blijven. Zo te lezen gaat dat wel goed en is stappen met anderen leuker. Simpel.
The love you take is equal to the love you make.
Leuke vriendinnen heb jijquote:Op zondag 16 februari 2014 13:42 schreef Lana22 het volgende:
Aan de enne kant kan ik altijd bij ze terecht, maar aan de andere kant, begin ik het niet leuk te vinden wanneer ik als het ware weer de pispaal ben.
En als ik dan letterlijk vraag (Op een auwehoer manier ) Waarom ik?
Krijg ik als antwoord jij bent zo grappig, en van een andere vriendin bij jou is het zo makkelijk.
. Volgens mij bespeur ik ook jaloezie omdat ze het niet kunnen hebben dat jij meer aandacht krijgt 
Waarom trekt jouw beste vriendin je er niet meer bij als zij weet wat jouw dwarszit? Ik had dat namelijk wel gedaan
Dat mensen zich anders gedragen in een groep dan wanneer ze alleen zijn is algemeen bekend. Iedereen wilt namelijk erbij horen ook al gaat het ten koste van anderen
.
Irene is bae <3
Ik snap wel wat je bedoelt hoor, misschien gaan ze wel vaker met elkaar om dan jij met hun!.quote:
Hallo mensen,
Graag zou ik mijn verhaal kwijt willen.
Ik ben een sociaal persoon, en aan de buitenkant lijkt het alsof mijn leven heel goed loopt.
Al een ruime tijd voel ik mij buitengesloten bij mijn vriendinnen.
Het groepje heeft een stevige basis, aangezien mijn beste vriendin erbij zit, ik ken haar al tien jaar.
En de andere meiden ken ik ook al jaren.
Je zou dus kunnen concluderen dat er niets aan de hand hoeft te zijn.
Aangezien de basis goed is.
Maar ik voel dat ik het laagst bij de rangorde zit als het ware.
De meiden zijn allemaal heel klef als het ware, non stop met elkaar dansen, als je het mij vraagt op een beetje een lesbische manier. (Ze zijn hetero)
Aangezien ik mezelf niet buiten wil sluiten, doe ik daar gewoon aan mee.
Terwijl dat tegen mijn gevoel in gaat, omdat ik nu eenmaal niet zo in elkaar zit.
Wanneer ik de meiden individueel zie, gaat het goed.
Ik begin steeds meer te denken, misschien ben ik wel niet zo'n groepjes mens..
Maar ik heb nog een vriendengroep waarom heb ik dat bij hun dan niet..
En zo zit ik steeds maar alles te analyseren.
Waar ik moeite mee heb, is dat ik merk dat ik veel moeite moet doen om aandacht te krijgen.
Wanneer ik een aantal drankjes gedronken heb gaat dit een stuk makkelijker, en kan ik de aandacht op mij vestigen, niet dat ik dan smoor dronken ben, maar ik baal eigenlijk dat ik me dan pas op mijn gemak voel, wanneer ik een aantal drankjes op heb.
Wanneer we opstap zijn ben ik diegene die de meeste aandacht krijgt, hier krijg ik vaak commentaar op, dit gebeurd op een slinkse wijze.
Door bijvoorbeeld een gemene opmerking, die misschien niet zo bedoeld is.
Ik kan ook niet bevatten dat ik mij zo voel.
Aangezien ik qua mijn persoonlijkheid de aandacht ook op mij zou kunnen laten vestigen in de meiden groep.
Ik ben niet de persoon in de groep die het meest aanwezig is.
Maar ik weet van mezelf dat ik een vlotte babbel heb, en ook best wel humor, en ik heb een open uitstraling.
Toch lijkt dit allemaal niet te baten.
De laatste tijd ga ik steeds vaker eerder naar huis, verdrietig en gefrustreerd omdat het voor mijn gevoel weer geen geslaagde avond was.
Wanneer ik met andere mensen opstap ben, heb ik dit gevoel totaal niet.
Dan heb ik plezier, en kan ik terug kijken op een leuke avond.
Ik weet heus wel dat je er zelf wat van moet maken, maar ik moet zoveel moeite doen, om de aandacht te krijgen voor mijn gevoel.
Dat dit voor mijn gevoel niet langer zo werk, ik heb er met mijn beste vriendin over gesproken, en zei zegt dat ik mezelf er niet genoeg bij betrek, maar ze weet niet half hoe ik mijn best doe.
Wanneer mensen problemen hebben, dan mag ik het aanhoren omdat ik goed kan communiceren, en mensen kan helpen.
Maar verder voelt het alsof ik niet leuk genoeg ben.
De laatste tijd heb ik geen zin meer om met deze combo opstap te gaan.
En dat terwijl ik dit groepje zelf bij elkaar heb gebracht, en ik diegene ben die er in eens het meest buiten ligt.
Mijn vriendin zegt het zit in je hoofd, maar als ik dit gevoel heb, dan kan ik dit toch niet zomaar verzinnen.
Mijn vraag is zijn er mensen die zich in mijn verhaal herkennen.
Is het normaal wanneer je 21 jaar bent, dan je op een gegeven moment weer een persoonstransformatie kunt ondergaan?
waardoor ik het gevoel heb dat ik langzaam steeds meer verwijderd raak van het geen wat mij zo dierbaar is?
Bij voorbaat dank,
Groetjes Lana.
Ik heb ook een soort gelijk iets gehad, ik ben gewoon vrienden met de groep maar merk ook wel dat bepaalde mensen elkaar voortrekken binnen de groep.
Die vriendin van jouw die jij al 10 jaar kent zal jou vast ook wel voortrekken bij iets, dat heb ik ook.. je hebt dus groepen binnen de groep.
Over dat ze gemene opmerkingen naar jou maken bij het uitgaan omdat jij misschien aantrekkelijker bent (zowel qua uiterlijk als innerlijk) kan ik maar een ding zeggen.. en dat is, zorg dat je die vriendschappen laat varen..
Het is alleen maar jaloezie en afgunst wat ze hebben, en mijn advies is dan ook om nieuwe vriendinnen te maken.
Wees trouwens niet bang, want iedereen veranderd geleidelijk van persoonlijkheid naarmate je ouder word en daar komt dus bij kijken dat vriendschappen verwateren.
Ik zeg maar zo, beter een echte vriend dan 10 nep vrienden om me heen
.
Waz met jou!
Pics van je vriendinnen
Don't quote me boy, cause I ain't said shit!
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Send Banano to: ban_1drjycsqhpwa1i4uxo1mmqau6q8gibgbn6oabtub53zpcrabjunt3uscaqty
Jij zit (om welke reden dan ook) niet helemaal lekker in je vel, die uitstraling heb je denk ik ook op je vriendinnen.. Zou het ze niet dwars zitten dat je minder vaak mee gaat / eerder naar huis gaat / meer drank nodig hebt om het leuk te vinden?
Ga eens goed na bij jezelf... wordt je echt buitengesloten of denk je dat alleen maar? Soms kan het gevoel veel te sterk zijn, waardoor je jezelf als het ware buitensluit.. ik zou ook gewoon een gesprek aangaan met meerdere vriendinnen om te vragen hoe zij erover denken.. (over dit soort dingen hoor je met hen te kunnen praten aangezien het vriendinnen zijn.. )
Ga eens goed na bij jezelf... wordt je echt buitengesloten of denk je dat alleen maar? Soms kan het gevoel veel te sterk zijn, waardoor je jezelf als het ware buitensluit.. ik zou ook gewoon een gesprek aangaan met meerdere vriendinnen om te vragen hoe zij erover denken.. (over dit soort dingen hoor je met hen te kunnen praten aangezien het vriendinnen zijn.. )
Of je leert juist in dat soort situaties wie je echte vriend(inn)en zijn. Zo heb ik afgelopen jaar bewust "afscheid" genomen van een aantal vrienden. Ik merkte dat ik aan bepaalde mensen alleen oppervlakkig iets had, maar dat ik het geen echte vriendschap kon noemen.quote:
(over dit soort dingen hoor je met hen te kunnen praten aangezien het vriendinnen zijn.. )
Bijvoorbeeld ik ging met die jongens op stap. Je bent de deur uit en je hebt een drankje in je hand maar daar is ook alles mee gezegd. Het is niet gezellig, behalve als er flink gezopen wordt. Beetje hoe TS het verwoordt. Ook flink aan de zuip was niet hoe ik mijn weekenden wilde besteden en verder waren er geen gemeenschappelijke interesses meer. Natuurlijk staan ze wel voor je klaar maar als er echt iets aan de hand is dan weten ze er geen raad mee, dan merk je dat het geen "echte" vrienden zijn.
Natuurlijk zie ik ze af en toe wel, verjaardagen en dergelijke, maar het is niet meer dat ik wekelijks contact heb. We zijn gewoon uit elkaar gegroeid en als ik ze eens per half jaar zie dan vind ik het ook echt niet erg. Verder ook geen wrok naar elkaar toe ofzo. Ik ben mij meer gaan richten op mijn eigen interesses en vrienden die wel echte vrienden zijn. Ik heb een stuk meer rust in mijn kop en voel mij ook heel wat beter.
Het klinkt heel bot misschien, maar vrienden kies je uit, als ze niet bevallen en je voelt je niet op je gemak dan zijn er ook mensen waar je wel een goede connectie mee kunt hebben. Ga voor jezelf na of dat zo is bij je huidige vrienden en kijk hoe je zelf gelukkiger kunt worden.
ik maak zo vaak gemene opmerkingen naar mijn vriendenquote:
[..]
Dat zijn geen vriendinnen. Of wil je bevriend blijven met zulke achterbakse vrouwen?
alleen is het nooit achterbaks 
Juist de beste vrienden lachen elkaar uit om elkaars fouten en corrigeren elkaar in mijn ogen.Ik snap dat het met vrouwen anders kan zijn, je kan proberen met andere mensen om te gaan of vaker 1 op 1
maar het blijft erop neer komend at als jij niet tevreden bent met je vrienden groep alleen jij daar verandering in kan brengen.
Een piercing? Nee als ik metaal in mijn lichaam wil, dan ga ik wel in het leger
Klopt... ben 't wel helemaal met je eens... maar ik heb zelf ook in een beetje dezelfde situatie gezeten en heb gemerkt dat het ook te maken had met hoe ik mezelf voelde, hoe goed je in je vel zit..quote:
[..]
Of je leert juist in dat soort situaties wie je echte vriend(inn)en zijn. Zo heb ik afgelopen jaar bewust "afscheid" genomen van een aantal vrienden. Ik merkte dat ik aan bepaalde mensen alleen oppervlakkig iets had, maar dat ik het geen echte vriendschap kon noemen.
Bijvoorbeeld ik ging met die jongens op stap. Je bent de deur uit en je hebt een drankje in je hand maar daar is ook alles mee gezegd. Het is niet gezellig, behalve als er flink gezopen wordt. Beetje hoe TS het verwoordt. Ook flink aan de zuip was niet hoe ik mijn weekenden wilde besteden en verder waren er geen gemeenschappelijke interesses meer. Natuurlijk staan ze wel voor je klaar maar als er echt iets aan de hand is dan weten ze er geen raad mee, dan merk je dat het geen "echte" vrienden zijn.
Natuurlijk zie ik ze af en toe wel, verjaardagen en dergelijke, maar het is niet meer dat ik wekelijks contact heb. We zijn gewoon uit elkaar gegroeid en als ik ze eens per half jaar zie dan vind ik het ook echt niet erg. Verder ook geen wrok naar elkaar toe ofzo. Ik ben mij meer gaan richten op mijn eigen interesses en vrienden die wel echte vrienden zijn. Ik heb een stuk meer rust in mijn kop en voel mij ook heel wat beter.
Het klinkt heel bot misschien, maar vrienden kies je uit, als ze niet bevallen en je voelt je niet op je gemak dan zijn er ook mensen waar je wel een goede connectie mee kunt hebben. Ga voor jezelf na of dat zo is bij je huidige vrienden en kijk hoe je zelf gelukkiger kunt worden.
bij mij heeft het wel geholpen om me inderdaad te focussen op wat wel goed voelt... toen is die relatie met vriendinnen ook weer beter geworden.. volgens mij gaat dat echt door fases en heeft 't ook te maken met veranderingen in verwachtingen
Dat klopt, het is afhankelijk van de situatie. Ikzelf heb gemerkt dat die jongens waar ik toen mee om ging het empatisch vermogen van een stoeptegel hadden. Het ergste vond ik zelfs nog dat zij een gezamelijke vriend die net zijn moeder verloren had aan kanker gewoon een paar maanden niet gecontacteerd hadden. Ik vind dat je dat niet kan maken naar een vriend toe die je normaal elke week een paar keer ziet.quote:
[..]
Klopt... ben 't wel helemaal met je eens... maar ik heb zelf ook in een beetje dezelfde situatie gezeten en heb gemerkt dat het ook te maken had met hoe ik mezelf voelde, hoe goed je in je vel zit..
bij mij heeft het wel geholpen om me inderdaad te focussen op wat wel goed voelt... toen is die relatie met vriendinnen ook weer beter geworden.. volgens mij gaat dat echt door fases en heeft 't ook te maken met veranderingen in verwachtingen
Ik heb mijzelf nu gefocust op vrienden waar ik gewoon goede lol mee kan maken. Maar die ook naar elkaar luisteren als er iets mis is. Er wordt niet achterbaks gedaan en wanneer er iets dwars zit wordt dat uitgesproken, lekker duidelijk.
Voor mij is dat een goede keuze geweest.
Die oude vrienden spreek ik nog wel eens. Vorige week nog bij 1 op bezoek geweest in zijn nieuwe huisje. Maar 1 keer in de zoveel tijd over koetjes en kalfjes praten vind ik genoeg. Elke week stelselmatig bankhangen en in de weekenden kroeghangen zonder enige andere interesses stond mij niet meer aan.
Ik zou er wat andere vriendinnen naast gaan zoeken en deze wellicht dumpen. Jij bent sowieso al anders dan ze, zij zijn gewoon wat gekker met uitgaan en in de meerderheid daarmee . Niet echt leuk dat ze jou dan als pispaal gebruiken. Moet je ook niet accepteren. Lijken me geen leuke meiden.
Graag verwijderen
|
|
