R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Zit er even een beetje doorheen op het moment.
Gisteravond kwamen er een paar vrienden langs waarmee ik 4 jaar geleden door Thailand heb gereisd / daar heb ontmoet etc.
In de afgelopen 4 jaar hebben we zo 1,2,3 keer per jaar met elkaar afgesproken, iets waar ik altijd erg naar uitkeek en iets waar ik ook altijd veel plezier aan beleefde omdat ik die jongens graag zie en altijd veel met ze te bespreken heb en het leuk vind om met ze om te gaan.
Het laatste jaar is er echter iets mis met mij, maar ik kan er niet precies een vinger opleggen wat dit is, en waardoor het komt. 3 jaar geleden waren ze voor het laatst bij mij (sindsdien telkens bij een van hen), en ik weet nog dat ik er toen erg naar uitkeek dat ze langskwamen.
De laatste tijd kan eigenlijk niets me meer echt boeien, ik kan nergens meer enthousiast van raken. 'S avonds zit ik eigenlijk alleen nog maar op de bank achter de TV. Ik heb huisgenoten, vrienden die wel eens komen eten, maar ik heb nooit meer zin om nog ergens naar toe te gaan 's avonds. Ook overdag breng ik mijn tijd het liefst zo veel mogelijk alleen door ; Word steeds minder sociaal en zonder me steeds meer af, hoewel ik dit eigenlijk helemaal niet wil.
Toen ik gisteren op de bank zat te wachten tot ze kwamen voelde ik al wat ik de laatste tijd steeds vaker heb met sociale aangelegenheden : Mijn benen beginnen zwaar aan te voelen, begin helemaal in te dutten. Mijn oogleden worden zwaar en begin tegen de avond op te zien. Zie er tegenop om lange sociale gesprekken te moeten voeren en het liefst ga ik die avond gewoon in mijn eentje of met mijn huisgenoot TV kijken en om een uur of 11 mijn bed in.
Ik word daar echt verdrietig van, want ik wil juist weer die ervaring voelen die ik tot voor een paar jaar terug altijd had. Ik lachte veel, kon uitkijken naar avondjes met vrienden, ik plande veel sociale dingen en zat ook vol met verhalen.
Juist gisteravond dacht ik van tevoren dat het een heerlijke avond zou worden. Ik had net mijn scriptie teruggekregen met een 8, en had al mijn tentamens gehaald, dus ik keek uit naar een lekker onbezorgd weekendje, maar toen de avond eenmaal was aangebroken kon ik me simpelweg niet vermaken.
Natuurlijk heb ik mijn beste beentje voorgezet en ben ik een goede gastheer geweest voor mijn gasten, maar toen ze weg waren was ik helemaal gesloopt. Ik besef me nu dat er volgens mij iets niet helemaal lekker zit bij mij, en ik voel me oprecht slecht wanneer ik me bedenk hoe ik 2/3/4 jaar geleden nog was. Ik ben 23 jaar oud nu, maar ik heb totaal geen levenslust. Ook absoluut niet de wil om dood te gaan ofzo, maar ik wil niets, heb geen ambitie, heb geen drive, geen energie, nergens zin in en als ik dan toch een keer mee de stad in ga dan wil ik alleen maar naar huis, voel ik me te vermoeid om gesprekken aan te gaan, heb ik zware benen, terwijl ik voorheen juist het tegenovergestelde had.
Wat is dit nu precies? klinkt dit als een depressie? Het is niet zo dat ik me per definitie erg ongelukkig voel, maar echt gelukkig ook niet. Ik leef oppervlakkig, maak weinig tot geen nieuwe contacten, ook geen vrouwen in mijn leven etc, maar het boeit me helemaal niets.
Gisteravond kwamen er een paar vrienden langs waarmee ik 4 jaar geleden door Thailand heb gereisd / daar heb ontmoet etc.
In de afgelopen 4 jaar hebben we zo 1,2,3 keer per jaar met elkaar afgesproken, iets waar ik altijd erg naar uitkeek en iets waar ik ook altijd veel plezier aan beleefde omdat ik die jongens graag zie en altijd veel met ze te bespreken heb en het leuk vind om met ze om te gaan.
Het laatste jaar is er echter iets mis met mij, maar ik kan er niet precies een vinger opleggen wat dit is, en waardoor het komt. 3 jaar geleden waren ze voor het laatst bij mij (sindsdien telkens bij een van hen), en ik weet nog dat ik er toen erg naar uitkeek dat ze langskwamen.
De laatste tijd kan eigenlijk niets me meer echt boeien, ik kan nergens meer enthousiast van raken. 'S avonds zit ik eigenlijk alleen nog maar op de bank achter de TV. Ik heb huisgenoten, vrienden die wel eens komen eten, maar ik heb nooit meer zin om nog ergens naar toe te gaan 's avonds. Ook overdag breng ik mijn tijd het liefst zo veel mogelijk alleen door ; Word steeds minder sociaal en zonder me steeds meer af, hoewel ik dit eigenlijk helemaal niet wil.
Toen ik gisteren op de bank zat te wachten tot ze kwamen voelde ik al wat ik de laatste tijd steeds vaker heb met sociale aangelegenheden : Mijn benen beginnen zwaar aan te voelen, begin helemaal in te dutten. Mijn oogleden worden zwaar en begin tegen de avond op te zien. Zie er tegenop om lange sociale gesprekken te moeten voeren en het liefst ga ik die avond gewoon in mijn eentje of met mijn huisgenoot TV kijken en om een uur of 11 mijn bed in.
Ik word daar echt verdrietig van, want ik wil juist weer die ervaring voelen die ik tot voor een paar jaar terug altijd had. Ik lachte veel, kon uitkijken naar avondjes met vrienden, ik plande veel sociale dingen en zat ook vol met verhalen.
Juist gisteravond dacht ik van tevoren dat het een heerlijke avond zou worden. Ik had net mijn scriptie teruggekregen met een 8, en had al mijn tentamens gehaald, dus ik keek uit naar een lekker onbezorgd weekendje, maar toen de avond eenmaal was aangebroken kon ik me simpelweg niet vermaken.
Natuurlijk heb ik mijn beste beentje voorgezet en ben ik een goede gastheer geweest voor mijn gasten, maar toen ze weg waren was ik helemaal gesloopt. Ik besef me nu dat er volgens mij iets niet helemaal lekker zit bij mij, en ik voel me oprecht slecht wanneer ik me bedenk hoe ik 2/3/4 jaar geleden nog was. Ik ben 23 jaar oud nu, maar ik heb totaal geen levenslust. Ook absoluut niet de wil om dood te gaan ofzo, maar ik wil niets, heb geen ambitie, heb geen drive, geen energie, nergens zin in en als ik dan toch een keer mee de stad in ga dan wil ik alleen maar naar huis, voel ik me te vermoeid om gesprekken aan te gaan, heb ik zware benen, terwijl ik voorheen juist het tegenovergestelde had.
Wat is dit nu precies? klinkt dit als een depressie? Het is niet zo dat ik me per definitie erg ongelukkig voel, maar echt gelukkig ook niet. Ik leef oppervlakkig, maak weinig tot geen nieuwe contacten, ook geen vrouwen in mijn leven etc, maar het boeit me helemaal niets.
mietje (kom zo met uitleg, ben aan het eten)
[img]http://twemoji.maxcdn.com/72x72/ae.png[/img] MC-Lovin
Klinkt alsof je eenzaam bent en daardoor onbewust terugtrekt. 
Dit idd.quote:Op zaterdag 15 februari 2014 18:29 schreef TimMer1981 het volgende:
Richting de huisarts, verhaal vertellen.
klinkt als een ''je hebt misschien klappen nodig om te laten zien wat je hebt'', misschien moet je eerst alles kwijt raken om te zien wat je nu hebt en het te kunnen waarderen. SCHAAM JE 
[img]http://twemoji.maxcdn.com/72x72/ae.png[/img] MC-Lovin
Ben je niet gewoon moe, overwerkt? Ik herken het wel, uit periodes dat ik druk was of me zorgen maakte over bepaalde dingen. Dan heb ik eigenlijk te weinig energie over om te besteden aan sociale dingen. Je zegt dat het al een jaar speelt, was het een druk jaar? Je hebt het over je scriptie, dat lijkt me een behoorlijk dingetje (doe ik nu zelf ook).
Klinkt wel bekend, alleen dan in mindere maten. Te veel gewerkt/te veel voornemens om aan te houden/te veel mensen niet teleur willen stellen. Toen weer minder ging werken kwam de energie ook langzaam weer terug. Misschien weekje vakantie een optie?
Klinkt als te veel gedaan hebben en te weinig tijd voor jezelf. Pak rust, 'jouw tijd' en ontspan. Ga zo nodig naar de huisarts, want klink idd alsof je je hand overspeeld hebt.
Ignorance is bliss
|
|
