LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Hallo,
Ik zit hier nu al een tijdje mee en weet niet meer wat ik hieraan kan doen. Ik weet niet of ik onrealistische verwachtingen heb. Maar ik wil het graag van mij afschrijven en meningen horen. Ik ben niet opzoek naar medelijden of aandacht, ik wil advies krijgen over wat ik kan doen, want ik weet het echt niet meer. De mensen om me heen hebben verder ook weinig advies.
Sinds december 2012 heb ik last van mijn maag. In de ochtend opstaan en gelijk willen overgeven, brandend gevoel, na elke maaltijd een opgeblazen gevoel waardoor je wil overgeven. In december ben ik natuurlijk naar de huisarts gegaan en die vertelde mij dat ik niets moet eten met vet (frituur bijv.) en al het koolzuur (drankjes) moest ontwijken. Het ging iets beter, ik moest minder overgeven wonderbaarlijk maar het overgeven, maagzuur en extreme ochtendmisselijkheid ging niet weg. Dus ik ging weer naar de huisarts. Dit keer vertelde hij mij dat ik nóg even moest wachten, ik moest geen koolzuurhoudende drankjes meer drinken en totaal geen frituur meer. Na een maand of twee zou het dan overgaan. Immers, mijn maag was misschien beschadigd en had tijd nodig om te genezen.
Twee maanden later is het juist erger geworden, de pijn is ondragelijk en het overgeven werd heviger. Kon op een gegeven moment niet meer slapen omdat ik in de nacht wakker werd met een branderige slokdarm. In de tussentijd was ik ook enorm afgevallen. Het begon mensen op te vallen. Sommigen die mij een tijdje niet hadden gezien schrokken ervan. Ik ben 1.79m en woog nog maar +/- 54 kg. Kon nauwelijks eten, want alles kwam er weer uit.
Ben weer naar de huisarts gegaan, ik kreeg maagzuurremmers mee (omeprazol). Ik moest maar even proberen of het hiermee beter ging. Het ging beter, maar de remmers hielpen uiteindelijk niet veel. Weer naar de huisarts en dit keer kreeg ik een doorverwijzing voor een gastroscopie. Dit duurde echter MAANDEN. Werd uiteindelijk pas begin november geholpen (de huisarts vond het geen spoed waard en kon het niet eerder laten uitvoeren). Uit de gastroscopie kwam dat ik een chronische maagontsteking had, veroorzaakt door de helicobacter. Ik kreeg een antibioticakuur en dit zou helpen. De specialist gaf zelfs aan dat juist doordat het zo lang heeft geduurd dat het nu chronisch was!
Helaas heb ik inmiddels 3 maanden verder nog steeds klachten. Er is verder geen controle gedaan, ben zelf uiteindelijk weer naar de huisarts gegaan en moest zelf aangeven dat ik een controle wilde. Ik verwachtte eigenlijk dat de dokter zelf een controle zou willen uitvoeren, dat is toch niet iets waar de patiënt achteraan moet?
Nu is het zo dat iedere keer als je een afspraak wil maken dat darmgerelateerd is dat dit maanden duurt. De wachtlijst is absurd. In de tussentijd moet je maar zien vol te houden met de pijn, het lijkt op een gegeven moment alsof niemand je echt wil helpen. Dit kan ik geen leven meer noemen, dit is gewoon lijden.
Ik vraag me gewoon af. Wat kan ik er nog aan doen? Is dit normaal? Aankomende maandag heb ik weer een afspraak, dit is een afspraak die ik 1,5 maand geleden heb gemaakt als controle. Maar nu weet ik niet wat ik moet vermelden. Wat ik wel weet is dat ik moet gaan vragen naar een controle. Maar ik weet niet wat ik moet zeggen of doen zodat ik serieus genomen word.
Ik zit hier nu al een tijdje mee en weet niet meer wat ik hieraan kan doen. Ik weet niet of ik onrealistische verwachtingen heb. Maar ik wil het graag van mij afschrijven en meningen horen. Ik ben niet opzoek naar medelijden of aandacht, ik wil advies krijgen over wat ik kan doen, want ik weet het echt niet meer. De mensen om me heen hebben verder ook weinig advies.
Sinds december 2012 heb ik last van mijn maag. In de ochtend opstaan en gelijk willen overgeven, brandend gevoel, na elke maaltijd een opgeblazen gevoel waardoor je wil overgeven. In december ben ik natuurlijk naar de huisarts gegaan en die vertelde mij dat ik niets moet eten met vet (frituur bijv.) en al het koolzuur (drankjes) moest ontwijken. Het ging iets beter, ik moest minder overgeven wonderbaarlijk maar het overgeven, maagzuur en extreme ochtendmisselijkheid ging niet weg. Dus ik ging weer naar de huisarts. Dit keer vertelde hij mij dat ik nóg even moest wachten, ik moest geen koolzuurhoudende drankjes meer drinken en totaal geen frituur meer. Na een maand of twee zou het dan overgaan. Immers, mijn maag was misschien beschadigd en had tijd nodig om te genezen.
Twee maanden later is het juist erger geworden, de pijn is ondragelijk en het overgeven werd heviger. Kon op een gegeven moment niet meer slapen omdat ik in de nacht wakker werd met een branderige slokdarm. In de tussentijd was ik ook enorm afgevallen. Het begon mensen op te vallen. Sommigen die mij een tijdje niet hadden gezien schrokken ervan. Ik ben 1.79m en woog nog maar +/- 54 kg. Kon nauwelijks eten, want alles kwam er weer uit.
Ben weer naar de huisarts gegaan, ik kreeg maagzuurremmers mee (omeprazol). Ik moest maar even proberen of het hiermee beter ging. Het ging beter, maar de remmers hielpen uiteindelijk niet veel. Weer naar de huisarts en dit keer kreeg ik een doorverwijzing voor een gastroscopie. Dit duurde echter MAANDEN. Werd uiteindelijk pas begin november geholpen (de huisarts vond het geen spoed waard en kon het niet eerder laten uitvoeren). Uit de gastroscopie kwam dat ik een chronische maagontsteking had, veroorzaakt door de helicobacter. Ik kreeg een antibioticakuur en dit zou helpen. De specialist gaf zelfs aan dat juist doordat het zo lang heeft geduurd dat het nu chronisch was!
Helaas heb ik inmiddels 3 maanden verder nog steeds klachten. Er is verder geen controle gedaan, ben zelf uiteindelijk weer naar de huisarts gegaan en moest zelf aangeven dat ik een controle wilde. Ik verwachtte eigenlijk dat de dokter zelf een controle zou willen uitvoeren, dat is toch niet iets waar de patiënt achteraan moet?
Nu is het zo dat iedere keer als je een afspraak wil maken dat darmgerelateerd is dat dit maanden duurt. De wachtlijst is absurd. In de tussentijd moet je maar zien vol te houden met de pijn, het lijkt op een gegeven moment alsof niemand je echt wil helpen. Dit kan ik geen leven meer noemen, dit is gewoon lijden.
Ik vraag me gewoon af. Wat kan ik er nog aan doen? Is dit normaal? Aankomende maandag heb ik weer een afspraak, dit is een afspraak die ik 1,5 maand geleden heb gemaakt als controle. Maar nu weet ik niet wat ik moet vermelden. Wat ik wel weet is dat ik moet gaan vragen naar een controle. Maar ik weet niet wat ik moet zeggen of doen zodat ik serieus genomen word.
Wat een vervelende toestand!
Waarom ben je eigenlijk niet onder behandeling gebleven bij de specialist?
Heb je ook 'leefregels' meegekregen, bijv. geen knellende kleding dragen, het hoofdeind van je bed verhogen, etc?
Voor wat betreft het serieus genomen worden: ik zou denk ik vooral benadrukken hoe deze klachten je dagelijks functioneren negatief beïnvloeden.
Waarom ben je eigenlijk niet onder behandeling gebleven bij de specialist?
Heb je ook 'leefregels' meegekregen, bijv. geen knellende kleding dragen, het hoofdeind van je bed verhogen, etc?
Voor wat betreft het serieus genomen worden: ik zou denk ik vooral benadrukken hoe deze klachten je dagelijks functioneren negatief beïnvloeden.
The love you take is equal to the love you make.
Zou je niet eens naar een andere huisarts uitkijken? Want zover had het niet hoeven te komen als je huisarts je klacht serieus had genomen en je op tijd had doorverwezen; dan had de diagnose een half jaar eerder gesteld kunnen worden.
Als ik dit zo lees besef ik hoe blij ik mag zijn met mijn huisarts. Dat gaat meer van:
+Ik heb daar en daar last van en ik las op internet dit en dat.
- Dat zou goed zo kunnen zijn, ik verwijs je door voor onderzoek, dan weet je het zeker.
+ En ik voel me laatste tijd wat slapjes en ik eet en slaap goed, zou ik ook even bloed kunnen laten prikken?
- Alsjeblieft 2 verwijsbriefjes
Maar sterkte trouwens, lijkt me erg rot om meer dan een jaar met zoiets rond te moeten lopen. Hoop voor je dat het nu adequaat behandeld wordt.
Als ik dit zo lees besef ik hoe blij ik mag zijn met mijn huisarts. Dat gaat meer van:
+Ik heb daar en daar last van en ik las op internet dit en dat.
- Dat zou goed zo kunnen zijn, ik verwijs je door voor onderzoek, dan weet je het zeker.
+ En ik voel me laatste tijd wat slapjes en ik eet en slaap goed, zou ik ook even bloed kunnen laten prikken?
- Alsjeblieft 2 verwijsbriefjes
Maar sterkte trouwens, lijkt me erg rot om meer dan een jaar met zoiets rond te moeten lopen. Hoop voor je dat het nu adequaat behandeld wordt.
Gefeliciteerd je bent zwanger 
Vervelend, zou elders een second opinion aanvragen of desnoods een onderzoek in Duitsland laten doen en dit dan maar zelf bekostigen mocht het echt jouw kwaliteit van leven verzieken.
Vervelend, zou elders een second opinion aanvragen of desnoods een onderzoek in Duitsland laten doen en dit dan maar zelf bekostigen mocht het echt jouw kwaliteit van leven verzieken.
blablablabla
Dat je niet bent teruggezien door de MDL-arts komt door de MDL-arts, maar in principe hoeft er bij H. pylori-gastritis verder, na behandeling, niet te worden gecontroleerd met een endoscopie (tenzij er een maagzweer was). Dit is zeker het geval als je huisarts je voor een gastroscopie heeft verwezen en niet de behandeling door de MDL-arts heeft laten overnemen.
Wat je het beste kunt doen is aangeven dat je je niet serieus genomen voelt, vertellen waar je last van hebt en hoe je het liefst behandeld zou worden.
Wat je het beste kunt doen is aangeven dat je je niet serieus genomen voelt, vertellen waar je last van hebt en hoe je het liefst behandeld zou worden.
Klinkt precies hetzelfde als mijn verhaal =/ bij mij is het alleen middenrifscheurtje waardoor mijn maaginhoud snachts mijn slokdarm in liep.
Kan momenteel veel niet eten en sowieso ook alleen kleinere porties.
Kan momenteel veel niet eten en sowieso ook alleen kleinere porties.
|
|
